Ο Νίκος είναι ένα παιδί ήσυχο. Όπου κι αν πηγαίνει, δε δημιουργεί φασαρίες. Αγαπά τους φίλους του, που δεν είναι και λίγοι.

-Ο γιος μου θα κάνει σπουδαία πράγματα στη ζωή του! Ένα από αυτά είναι ότι αύριο πηγαίνει σχολείο και μάλιστα στο δημοτικό, καμαρώνει ο μπαμπάς του Νίκου.-Είναι ανάγκη να ξεκινήσουμε από το σχολείο; Λέει ο Νίκος, που τόση ώρα δεν έχει βγάλει κουβέντα από το στόμα του.-Φυσικά! Από το σχολείο ξεκινάμε όλοι. Στο σχολείο μαθαίνουμε τα πρώτα μας γράμματα, εκεί γράφουμε, εκεί διαβάζουμε, εκεί μετράμε τους πρώτους μας αριθμούς.-Μα εγώ έχω μάθει τους πρώτους μου αριθμούς στο νηπιαγωγείο. Δε γίνεται να πάω κατευθείαν στη δευτέρα δημοτικού, για να τελειώνω γρηγορότερα;-Ε, μα τι λες τώρα! Απαντά ξαφνιασμένος ο μπαμπάς του. Βιάζεσαι να τελειώσεις το σχολείο;-Έχω συνηθίσει μέχρι τώρα μόνο να παίζω, να τραγουδάω, να συλλαβίζω λεξούλες.Πότε θα μάθω να διαβάζω όλα αυτά τα βιβλία; ΒΟΥΝΟ μου φαίνονται ,ΒΟΥΝΟ!-Έχεις τόσα ωραία πράγματα να κανείς στο σχολείο. Τι φαντάστηκες, γιε μου, ότι το σχολείο είναι μόνο γράμματα και αριθμοί;-Ωραία όλα αυτά, μπαμπά, αλλά αν είχα και την παλιά μου δασκάλα, θα ήταν ακόμα καλύτερα.-Τα καινούρια πράγματα που θα μάθεις φέτος στο δημοτικό πρέπει να σ’ τα διδάξει ένας άλλος δάσκαλος. Έχει τόσα και αυτός να σας πει. Άσε τους καινούριους φίλους που θα κάνεις, είπε ο μπαμπάς.-Δηλαδή, χαμογελά ο Νίκος, όλα φέτος  θα ’ναι καινούρια.

-Κάθε χρονιά θα  ’ναι  μια καινούρια αρχή. Κι εμείς εδώ θα ’μαστε, κοντά σου, να τη γεμίζουμε με πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, για να περνάμε όλοι καλά, λέει με στοργή ο μπαμπάς του Νίκου.