Ένα δέντρο γεμάτο σκέψεις . . .
Από τη φιλόλογο Μπάφα Ασημίνα
Υπάρχουν τόσα είδη καρποφόρων δέντρων στο φυτικό βασίλειο όσα και ‘’καρποφόρα’’ μυαλουδάκια στα εφηβικά κεφαλάκια… Αν συνδυάσουμε τα δύο με κοινά στοιχεία τη γονιμότητα και τη δημιουργικότητα, θα σχηματιστεί η δράση η οποία υλοποιείται αυτές τις ημέρες στο σχολείο μας.
Ας αφήσω τις περίπλοκες διατυπώσεις. Από την αρχή της νέας χρονιάς οι μαθητές/-τριες του Γυμνασίου μας, διαβάζουν αναρτημένη σε ειδικό χώρο μια σκέψη. Έπειτα έχουν τη δυνατότητα να γράψουν τα συναισθήματα ή τις ιδέες που τους δημιουργούνται από τη σκέψη αυτή και να τα κολλήσουν σε αυτόν τον χώρο. Όλες τώρα μαζί οι σκέψεις αυτές σχηματίζουν ένα δέντρο, με κορμό, κλαδιά, φύλλα, άνθη, καρπούς, το οποίο συμβολίζει τη δημιουργό δύναμη της ανθρώπινης φύσης, του εφηβικού νου όταν βρεθεί σε κατάλληλο, γόνιμο τόπο όπως είναι άλλωστε το σχολείο.
Με τον τρόπο αυτό οι μαθητές/-τριες αναπτύσσουν την κριτική τους ικανότητα καθώς τοποθετούνται αρνητικά ή θετικά απέναντι στην αρχική σκέψη, μαθαίνουν να αποδέχονται την αντίθετη θέση του/της συμμαθητή/-τριας και αποκτούν αφορμή για προβληματισμό και συζήτηση. Επίσης εξασκούν την ελευθερία του λόγου τους, δημοκρατική αρετή η οποία προωθείται ιδιαίτερα στο σχολείο μας. Επιπλέον, εξασκούν τις γλωσσικές τους ικανότητες ή εκδηλώνουν το χιούμορ τους, εφόδιο απαραίτητο για την προσαρμογή σε μια ετερόκλητη μικροκοινωνία όπως η δική μας. Τελικά, έχουν ένα δικό τους χώρο στον οποίο ‘’ακούγεται η φωνή τους’’, ακόμη και όταν εκείνη τη στιγμή τους απασχολούν άλλα προσωπικά τους θέματα…
Τα πρώτα αποτελέσματα του παραπάνω πονήματος έχουν ήδη συλλεγεί ( δηλ. μαζέψαμε τα χαρτάκια με τις σκέψεις). Στην αρχή ήταν πολύ περισσότερα, αλλά ξέρετε πως λειτουργεί η φύση: κάποιος άνεμος παρέσυρε μερικά , τα διασκόρπισε στο διάδρομο του σχολείου και ούτε ξέρουμε που κατέληξαν, άλλωστε οι ανάλαφρες σκέψεις ταξιδεύουν εύκολα μέχρι τον ουρανό. Άλλους ‘’ πνευματικούς καρπούς ‘’ τους τσίμπησαν πουλιά αρπακτικά και άγρια , κάπως πρέπει να τραφούν και αυτά καθώς έχουν την απαραίτητη θέση τους στο σχολικό μας περιβάλλον και συνεισφέρουν με τον ασυμβίβαστο τρόπο τους στην ισορροπία του μικρόκοσμού μας. Άλλοι καρποί ήταν άγουροι και ανώριμοι, ξινοί ή… υβριστικοί, οπότε δεν μπήκαν στο καλάθι μας. Ας δούμε την αρχική μας ανάρτηση :
‘’ Η ελπίδα είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να νικήσει το φόβο’’
Ξεκινάμε με εκείνους που αισθάνονται δυνατοί από μόνοι τους: ‘’Το φόβο δεν πρέπει να τον αφήσεις να σε νικήσει, μπορείς να τον νικήσεις εσύ’’ , ‘’ όλα είναι δυνατά, αν το θες πραγματικά’’ , ‘’ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει δυνατότερο. Νίκα’’, «Δεν υπάρχει ελπίδα χωρίς φόβο, ούτε και φόβος χωρίς ελπίδα. Ωστόσο, η ελπίδα είναι το μόνο αγαθό που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Ακόμα και αυτός που δεν έχει τίποτα στην ζωή του, δεν παύει ποτέ να έχει ελπίδα. Υπάρχει μια εξαίρεση βέβαια για αυτούς που δεν πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ελπίδα αλλά μόνο απογοήτευση και απελπισία στη ζωή τους αφού αποφάσισαν να απομακρυνθούν από το δρόμο του θεού, επέλεξαν να μείνουν μόνοι και να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο, διακόπτωντας κάθε σχέση τους με το θεό».
Άλλοι κινούνται στο ίδιο δυναμικό κλίμα με ένα απόφθεγμα στα αγγλικά :’’ I have a dream to reach and if I die trying at least I will have tried ‘’.
Κάποιοι τόνισαν τη σημασία της ελπίδας ‘’ελπίδα, δυνατότερη από ποτέ’’, ‘’Ελπίδα νικάει’’, ‘’Η ελπίδα είναι το μεγαλύτερο όνειρο κάθε ανθρώπου, όταν θέλει πραγματικά κάτι στη ζωή του’’.
Κάποιο ξεχωριστό παιδί μάλλον έχασε στην διαδρομή την ελπίδα του : ‘’ Δεν είμαι ρατσιστής με κάποιον για το χρώμα, αλλά για την ψυχή’’ (μας προβληματίζεις…).
Αρκετοί ταύτισαν την ελπίδα με την αγάπη ή πλημμυρισμένοι από τη θύελλα της αγάπης, απλά, προσπέρασαν την ελπίδα : ‘’Αγάπα σαν να μην υπάρχει αύριο’’, ‘’Αγάπη μόνο’’, ‘’Να ξέρεις δε σε ξεπέρασα’’.
Ξεχωρίζει μια άδοξη ποιήτρια που εκφράζει τον καημό της ως εξής : ‘’Εφτά απουσίες έφαγα και μία αποβολή γιατί στον τοίχο έγραψα μωρό μου σε αγαπώ πολύ’’
Τελευταίοι, αλλά όχι παραμελημένοι, είναι αυτοί που απλά υπέγραψαν με το όνομά τους (δηλ. είπαν θέλω να υπάρχω, να συμμετέχω και εγώ, δεν είμαι έτοιμος/-η να πω κάτι, δηλώνω όμως Παρών/ Παρούσα).
Το δέντρο της σκέψης ολοκληρώνει την πρώτη του καρποφορία με ρήσεις όπως ‘’Αυτά για σήμερα’’, ‘’Ήταν σίγουρα μια καλή στιγμή ‘’High Time’’ όπως την χαρακτήρισαν. Κλείνω με το κορυφαίο ‘’Καλή Ανάσταση’’, με όλες τις δυνατές προεκτάσεις.
Από τη φιλόλογο Μπάφα Ασημίνα
Πρόσφατα σχόλια