Ιανουάριος 2018 αρχείο

από τη μαθήτρια  Βιργινία Πανταζή ,Γ2

Η αξία της αυτογνωσίας

Αυτογνωσία είναι το να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του, δηλαδή τις σκέψεις που κάνει, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά του, τα κίνητρα και τις επιθυμίες του, τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του, τα θετικά καθώς και τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Όλοι μας έχουμε ένα βαθμό αυτογνωσίας, η οποία όμως μπορεί να μη είναι ακριβής, δηλαδή μπορεί να νομίζουμε άλλα πράγματα για τον εαυτό μας από αυτά που ισχύουν στην πραγματικότητα. Σημαντικό ρόλο επίσης στην αυτογνωσία παίζει και η αυτοεκτίμηση μας: Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση τείνουν να έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, που πιθανόν να απέχει από λίγο έως πολύ από την πραγματικότητα. Ωστόσο, η αυτογνωσία έχει τις ευεργετικές της συνέπειες αλλά και τα εμπόδια κατάκτησης της.

Όσον αφορά τις ευεργετικές συνέπειες της αυτογνωσίας θα μπορούσαμε να πούμε τις εξής: Αρχικά έχουμε την αξιολόγηση του ίδιου μας του εαυτού, των εντοπισμό όλων των πτυχών της προσωπικότητας μας αλλά και την δημιουργία των βάσεων για την ολοκλήρωση της. Επιπλέον, η απόκτηση θάρρους και αποφασιστικότητας αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για την άσκηση αυτοκριτικής μας. Άλλη μία ευεργετική συνέπεια θα μπορούσε να θεωρηθεί η επέκταση και η αναβάθμιση των κοινωνικών μας σχέσεων με ανθρώπους  που έχουν ισορροπημένες και υγιείς προσωπικότητες. Τέλος, η κατάρτιση λογικών σχεδίων για το μέλλον, η διαμόρφωση των στόχων μας ανάλογα με τις δυνατότητες μας και η αποφυγή της αποτυχίας καθώς και του συναισθήματος της απογοήτευσης είναι ευεργετική συνέπεια αυτογνωσίας.

Από την άλλη όμως, υπάρχουν και τα εμπόδια για την κατάκτηση της αυτογνωσίας. Πρώτα από όλα, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου μας απομακρύνει από τον συνάνθρωπο αλλά και από τον εαυτό μας. Επίσης, η αδυναμία σύγκρουσης που έχουμε με τον εαυτό μας και η άσκηση κριτικής για τα λάθη και τις αδυναμίες μας αποτελεί ένα εμπόδιο. Επι προσθέτως, ο συμβιβασμός μας με τα αλλοτριωτικά πρότυπα ζωής και ο εύκολος δρόμος καλοπέρασης και αδιαφορίας που ακολουθούμε είναι ικανά να μας εμποδίσουν από την κατάκτηση της αυτογνωσίας. Τελευταίο και πιο σημαντικό εμπόδιο θεωρείται η εσφαλμένη διαπαιδαγώγηση μας με συνέπεια την ασθενή κρίση  και τυποποιημένη σκέψη μας.

Συνοψίζοντας λοιπόν, η αυτογνωσία συμβάλλει αποφασιστικά στην ολοκλήρωση και ευτυχία του κάθε ατόμου, αλλά και στην πρόοδο ολόκληρου του έθνους. Ο άνθρωπος με την αυτογνωσία αποκτά σεβασμό για τον εαυτό του, την ζωή αλλά και τους γύρω του καθώς επίσης βελτιώνεται στις κοινωνικές του σχέσεις, αλλά πάνω από όλα στην προσωπική του ζωή, που αυτό αποτελεί αρκετά σημαντικό για την σωματική και ψυχική του κατάσταση και ελευθερία.

Βιργινία Πανταζή, Γ2

Χαϊντούτης Λάμπρος, Α΄ Γυμνασίου

«Η αγαπημένη μου ταινία…μια τριλογία»

Η αγαπημένη μου ταινία είναι ο «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών». Είναι μια επιστημονικής φαντασίας τριλογία με πολλές περιπετειώδεις σκηνές, παραγωγής 2001, σε σκηνοθεσία Πίτερ Τζάκσον. Τοποθετημένη στη Μέση Γη, η ιστορία παρουσιάζει τον σκοτεινό Άρχοντα Σάουρον, ο οποίος ψάχνει ένα δαχτυλίδι, το οποίο έχει στα χέρια του ο Φρόντο. Για αυτό το λόγο η μοίρα των ανθρώπων εξαρτάται από αυτόν και τους οχτώ συντρόφους του, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να φθάσουν στο Βουνό του Χαμού στη Μόρντορ, το μόνο μέρος όπου μπορεί το δαχτυλίδι να καταστραφεί.

Την τριλογία αυτή, την έχω παρακολουθήσει δύο φορές και το κάθε επεισόδιο φτάνει τις τέσσερις ώρες. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρουσα, έχει αγωνία και επίσης πιστεύω πως μπορεί να σας αφήσει άφωνους. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, καθώς θα μείνετε έκθαμβοι στο τέλος!

Πάντιγκτον: μια ταινία για όσους έχουν την καρδιά μικρού παιδιού

από τον μαθητή του Α4 Παρασκευά Παιτέρη

Ο Πάντιγκτον ήταν μια αρκούδα που ζούσε για ένα μικρό διάστημα με τον παππού και τη γιαγιά  σε ένα όμορφο και γαλήνιο μέρος που βρισκόταν κοντά στην Αυστραλία. Ήταν ένα δάσος με δέντρα μεγάλα, με πολλά πουλιά μια λίμνη, μια γεφυρούλα που οδηγούσε σε μια σπηλιά. Ο καιρός πέρασε κι όμορφες αναμνήσεις δημιουργήθηκαν για τον Πάντιγκτον. Σιγά σιγά το αρκουδάκι μεγάλωσε.

Δυστυχώς μια μέρα εμφανίστηκε ένας κυνηγός και σκότωσε τον παππού του. Έτσι ο Πάντιγκτον έμεινε μόνος με τη γιαγιά του. Για να θυμούνται τον παππού κράτησαν το καπέλο του. Πέρασαν μέρες, εβδομάδες, μήνες… Η γιαγιά του είχε πια γεράσει Έτσι ετοίμασε τον Πάντιγκτον  για να αναζητήσει μια νέα οικογένεια. Του έφτιαξε φαγητό και μια κάρτα που έγραφε «ψάχνω οικογένεια» , τον έβαλε σε μια βάρκα και ξεκίνησε για την Αγγλία. Ήταν πολύ στεναχωρημένος κι όλο έκλαιγε.

Μια μέρα πέρασε από κει ένα μικρό παιδί με την οικογένειά του. Εκείνη την ημέρα είχε τα γενέθλιά του και ζήτησε από τους γονείς του για δώρο να του επιτρέψουν να πάρει μαζί του τον Πάντιγκτον. Πραγματικά τον πήραν στο σπίτι τους, του έκαναν μπάνιο, του έδωσαν να φάει και να κοιμηθεί.

Από τότε ξεκίνησαν και οι περιπέτειές του. Αντί να πλύνει με την οδοντόβουρτσα τα δόντια του, έπλυνε τα αυτιά του! Επειδή του άρεσε το νερό γέμισε την μπανιέρα ως επάνω, άφησε τη βρύση να τρέχει και γέμισε νερά όλο το σπίτι! Έκανε πολλές μικρές αταξίες και η οικογένεια σκεφτόταν να τον διώξει…  Ο μικρός δεν ήθελε, όμως ο Πάντιγκτον κατάλαβε ότι δημιουργούσε προβλήματα κι έτσι ένα βράδυ αποφάσισε να φύγει μόνος του. Τώρα μοναδική του παρέα ήταν τα περιστέρια…

Όμως η οικογένεια τον έψαχνε παντού. Ακόμα και στις κολόνες είχαν κολλήσει φωτογραφίες του. Εν τω μεταξύ ο Πάντιγκτον βρέθηκε στο σπίτι μιας πολύ κακιάς γυναίκας που δεν αγαπούσε τα ζώα, τα σκότωνε και έβαζε το κεφάλι τους για διακόσμηση στον τοίχο της. Έτσι πήρε και τον Πάντιγκτον, καθώς τον ξεγέλασε με φαγητό και τον οδηγούσε στο εργαστήριό της. Ο Πάντιγκτον κατάλαβε τον κίνδυνο και προσπάθησε να ξεφύγει. Ταυτόχρονα η οικογένεια που δεν σταμάτησε ποτέ να τον ψάχνει, βρήκε το καπέλο του, εντόπισε ύστερα τα ίχνη του και βρέθηκαν όλοι μαζί σε αυτό το εργαστήριο την πιο κρίσιμη στιγμή για τον Πάντιγκτον. Τελικά μετά από σύντομες περιπέτειες τον ελευθέρωσαν.

Ο Πάντιγκτον ήταν πολύ χαρούμενος κι έζησαν όλοι μαζί σαν μια μεγάλη, χαρούμενη οικογένεια.

Σας προτείνω να δείτε αυτήν την ταινία γιατί είναι γεμάτη περιπέτειες, με πολλά χαρούμενα κι αστεία επεισόδια, αλλά κυρίως γιατί στο τέλος όλοι έζησαν ευτυχισμένοι.

Δακρυσμένα Χριστούγεννα

Από την Πανταζή Βιργινία, Γ’2

Χριστούγεννα. Μικροί και μεγάλοι  ανυπομονούν να έρθει αυτή η στιγμή, καθώς αποτελεί αναμφισβήτητα την πιο όμορφη περίοδο του χρόνου. Κάποιοι μάλιστα βιάζονται να μπουν στο εορταστικό κλίμα , ξεκινώντας από νωρίς τις απαραίτητες προετοιμασίες. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί Χριστούγεννα χωρίς φωτάκια με χιλιάδες χρώματα, όχι μόνο στα σπίτια αλλά και στους στολισμένους δρόμους , και τις εντυπωσιακές βιτρίνες των καταστημάτων που ενώ τις διασχίζουμε μας κάνουν να χαμογελάμε και να αισθανόμαστε ευχάριστα  απλώς βλέποντάς τες. Ωστόσο, τα Χριστούγεννα δεν είναι για όλους το ίδιο λαμπερά.

Πολλοί  δηλώνουν κάθε χρόνο <<Δεν μπορώ τα Χριστούγεννα…με μελαγχολούν>>. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι που μπορούν να κάνουν κάποιον να νιώθει μια μελαγχολία τις γιορτές. Γνωστό σε όλους θα είναι το περίφημο στρες των Χριστουγέννων. Οι άνθρωποι νιώθουν ότι πρέπει να αφιερώσουν πολύ χρόνο για τις προετοιμασίες, ώστε οι γιορτινές ημέρες να περάσουν καλά. Έτσι στην πραγματικότητα πνίγονται στο άγχος από πριν, ενώ και κατά τη διάρκεια δεν χαλαρώνουν όσο θα ήθελαν. Επιπλέον, η απουσία ενός αγαπημένου μας προσώπου είναι ενας ακόμη λόγος μελαγχολίας. Όταν είναι οι πρώτες γιορτές στις τις οποίες δεν είμαστε μαζί του, η απουσία του μπορεί να είναι τόσο έντονη, ώστε και μόνο η σκέψη των προηγούμενων γιορτών τις οποίες περνούσαμε παλιά παρέα, μας κάνει να αισθανόμαστε μόνοι. Τέλος, δύσκολο είναι να βιώσει κανείς το εορταστικό πνεύμα, αν αντιμετωπίζει και άλλες δύσκολες στιγμές. Κάποιες από αυτές είναι μια ασθένεια, οι οικονομικές δυσκολίες ή η απώλεια της εργασίας. Για παράδειγμα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων αισθάνονται ανησυχία για τα χρήματα που θα ξοδέψουν στις γιορτές, ενώ παράλληλα έχουν την ανάγκη να αγοράσουν τα καλύτερα δώρα.

Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχουν και κάποιοι σχετικά εύκολοι τρόποι αντιμετώπισης  που μπορούν να τους διευκολύνουν αρκετά. Όσον αφορά τα δώρα, η λύση στην περίπτωση αυτή είναι απλή και κατανοητή. Οι άνθρωποι θα πρέπει να καταλάβουν ότι το καλύτερο δώρο δεν είναι πάντα το πιο ακριβό. Σημασία έχει η σκέψη και όχι το υλικό αγαθό. Ο άλλος τρόπος αντιμετώπισης είναι να απέχουν από κάποιες άβολες δραστηριότητες οι οποίες  μπορεί να τους φέρουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Έτσι δεν θα χρειαστεί να βιώσουν όλο αυτό το άγχος, τη μελαγχολία τέτοιες μέρες. Δεν είναι απαραίτητο να κάνετε τα πάντα τις γιορτές. Και μόνο το φτιάξιμο των κουραμπιέδων, το στόλισμα του δέντρου, ένα γιορτινό χριστουγεννιάτικο τραπέζι μαζί με την οικογένειά σας, πηγαίνοντας στην εκκλησία είναι αρκετά για να σας βάλουν στο εορταστικό κλίμα χωρίς όλο αυτό το άγχος και την πίεση. Τώρα για τους ανθρώπους που νιώθουν μελαγχολία καθώς θυμούνται πως περάσανε κάποιες άλλες γιορτές με ανθρώπους που τώρα δεν είναι κοντά τους θα πρέπει να καταλάβουν ότι η νοσταλγία αυτή ούτε τους βοηθά ούτε αλλάζει την κατάσταση και το σημαντικότερο να καταλάβουν ότι υπάρχουν κάποιοι γύρω τους που τους αγαπάν και τους νοιάζονται εξίσου το ίδιο. Τέλος, η απώλεια μιας θέσης εργασίας και τα προβλήματα υγείας μπορεί να επιβαρύνουν την ψυχολογική κατάσταση του καθενός όμως όταν υπάρχουν δίπλα αγαπημένοι άνθρωποι ειδικά τέτοιες μέρες  μπορεί να σηκώσουν πολύ από αυτό το βάρος τόσο ώστε να ελαφρύνει όσο χρειάζεται για να μπουν στο ‘’ Πνεύμα των Χριστουγέννων ‘’ ,ίσως και περισσότερο από άλλους που δεν βίωσαν μια τέτοια απώλεια, δημιουργώντας τους μια από τις πιο γλυκές αναμνήσεις στην περίοδο των γιορτών.

Άρα βλέπουμε ότι καταλήγουμε πάντα στο ίδιο συμπέρασμα : τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης και ευχών από καρδιάς για όλους! Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, όμορφοι και άσχημοι, δυνατοί και αδύναμοι. Μια τέτοια γιορτή που μπορεί να καταργήσει τέτοιου είδους διακρίσεις, ε τότε νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε πως μπορεί και να μετατρέψει τα δάκρυά μας, σε δάκρυα χαράς, ζεστασιάς και ευτυχίας για όλο τον κόσμο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τα ζήσεις.

Καλή χρονιά σε όλους!

Άρθρο από το διαδίκτυο, επιμέλεια Καραγώγου Μαρία, μαθήτρια Γ’1

Τα ζώα, ένας σπουδαίος σύμμαχος στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης του παιδιού

Όλοι μας έχουμε δει μικρά παιδιά να τρέχουν να ταίσουν περιστέρια σε μια πλατεία, να χαιδέψουν ένα σκυλάκι, να κρατήσουν σφιχτά ένα γατάκι, να παρατηρούν μια χελώνα σε ένα πάρκο. Τα παιδιά αγαπούν ιδιαιτέρως τα ζώα παρόλο που έχουν εντελώς διαφορετικές γλώσσες, μεταξύ τους επικοινωνούν θαυμάσια. Ένα ζωάκι είναι ένας εξαιρετικά υπομονετικός ακροατής, ένας συμπαίκτης με ιδιαίτερα ευχάριστα γνωρίσματα: δεν κρίνει, δεν διακόπτει, δεν παρεμβαίνει σε καμία ιστορία που ένα παιδί του αφηγείται, δείχνει πάντα κατανόηση σε κακούς βαθμούς, σε μια στεναχώρια, σε μια δύσκολη στιγμή του παιδιού. Το προστατεύει, το συντροφεύει και συμμετέχει σιωπηλά με αυτό. Είναι ένας σπουδαίος σύμμαχος στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης του απιδιού, ο οποίος δε θα το προδώσει ποτέ.

Τα κίνητρα των παιδιών για την απόκτηση ενός κατοικίδιου είναι η συντροφιά στην καθημερινότητα και στο κυνήγι. Η συντροφιά του θα οδηγήσει το παιδί σε σπουδαίες ανακαλύψεις και συνειδητοποιήσεις , ενώ η συμβίωση μαζί του θα το ωφελήσει σε κοινωνικό και συναισθηματικό επίπεδο.

Η επιστήμη έχει εξετάσει τα πολλαπλά οφέλη των κατοικίδιων , στην υγεία, στην ψυχική ανάπτυξη, στην υγεία και ευεξία των παιδιών. Οι μελετητές δείχνουν ότι τα ζώα μπορούν να λειτουργήσουν ως προστασία από στρεσογόνους παράγοντες, μετριάζοντας το αίσθημα της δυσφορίας που προκαλούν οι αγχωτικές εμπειρίες, μειώνοντας την αίσθηση του σωματικού και συναισθηματικού πόνου, ενώ η κατοχή ενός σκύλου ειδικότερα μπορεί να προάγει έναν πιο υγιεινό και περισσότερο δραστήριο τρόπο ζωής.

Το κατοικίδιο μπορεί να ενδυναμώσει ουσιαστικά την κοινωνικότητα ακόμα και των πιο δειλών μικρών παιδιών. Μέσα στο σπίτι το κατοικίδιο δε συμμορφώνει το παιδί, αλλά το αποδέχεται και το αγαπά με αποτέλεσμα το παιδί να θεμελιώνει καλύτερη εικόνα του εαυτού του. Έξω από το σπίτι ένα παιδάκι που κάνει βόλτα με το κατοικίδιό του γίνεται εύκολα πόλος έλξης από άλλα παιδιά που θα το πλησιάσουν για να το χαιδέψουν ή να παίξουν μαζί του ενδυναμώνοντας την κοινωνική εικόνα και αυτοεκτίμηση του παιδιού.

Η φροντίδα των σωματικών αναγκών του κατοικίδιου από το παιδί με υποχρεώσεις που ταιριάζουν στην ηλικία του(π.χ να γεμίζει το μπωλ του κατοικίδιου με νερό, να το χτενίζει, να του κάνει μπάνιο, να το πηγαίνει βόλτα με επιτήρηση) ενισχύει την κοινωνική ευθύνη και την αυτοεκτίμηση  από την ικανοποίηση που παίρνει ως φροντιστής του κατοικίδιου με αποτέλεσμα να μεγαλώνει με τις αξίες της υπευθυνότητας και της εμπιστοσύνης.

Εκτός από τις σωματικές ανάγκες του ζώου, τα παιδιά μαθαίνουν να φροντίζουν και τις συναισθηματικές ανάγκες του μικρού τους φίλου (π.χ. όταν είναι κουρασμένο και δε θέλει να παίξει ή ακόμα όταν φοβάται την επίσκεψη στον κτηνίατρο). Με τον τρόπο αυτό διδάσκονται για τα συναισθήματα του άλλου και τα δικά τους μέσα από την αλληλεπίδραση. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της συναισθηματικής νοημοσύνης είναι « η ενσυναίσθηση» η ικανότητα δηλαδή ενός προσώπου να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τα συναισθήματα του άλλου. Η ενσυναίσθηση βοηθά το παιδί στην αυτορρύθμιση και την οριοθέτηση της συμπεριφοράς του αναγνωρίζοντας και σεβόμενο τις ανάγκες του άλλου.

Τα ευρήματα αναπτυξιακών ερευνών αποδεικνύουν ότι η ποιότητα της σχέσης που υπάρχει ανάμεσα σε παιδιά και τα κατοικίδιά τους τα βοηθά να βιώσουν μεγαλύτερο δέσιμο σε όλη την γκάμα των σχέσεών τους ως ενήλικές. Από άλλη έρευνα προέκυψε πως νεαροί ενήλικες που είχαν κατοικίδιο ως παιδιά ενδιαφέρονταν και συμμετείχαν περισσότερο στα κοινά με τη μορφή προσφοράς εθελοντικών υπηρεσιών στις κοινότητες τους, βοηθούσαν περισσότερους φίλους και συγγενείς και ανέπτυσσαν ηγετικές συμπεριφορές συγκριτικά με όσους δεν είχαν αναλάβει τη φροντίδα ενός κατοικίδιου.

Τα παιδιά μαθαίνουν να παρατηρούν, να αντιλαμβάνονται και να ανταποκρίνονται κατάλληλα στη μη λεκτική συμπεριφορά των κατοικίδιων ζώων, ενισχύοντας την επικοινωνία τους σε όλες τις μελλοντικές διαπροσωπικές τους σχέσεις. Σύμφωνα με πολλές ψυχολογικές θεωρίες η βιωματική μέθοδος γνώσης(εμπειρική γνώση) ενισχύει αποτελεσματικά το πρόσωπο στο να αντιμετωπίζει τη ζωή περισσότερο ρεαλιστικά και να ανταπεξέλθει σε τυχόν δυσκολίες και απώλειες στον κύκλο της δικής τους ζωής.

Άρθρο από το διαδίκτυο, επιμέλεια Καραγώγου Μαρία, μαθήτρια Γ’1