Με δεδοµένη την εστίαση σε δυναµικά ψηφιακά περιβάλλοντα, το εκπαιδευτικό λογισµικό που χρησιµοποιείται στο πλαίσιο της επιµόρφωσης των εκπαιδευτικών στοχεύει στην αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας σε όλο το εύρος του προγράµµατος σπουδών της Ελληνικής δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης, ενώ αναµένεται να αποτελέσει παιδαγωγικό εργαλείο στα χέρια των εκπαιδευτικών και των µαθητών στις νέες συνθήκες ραγδαίας ανάπτυξης της τεχνολογίας.
Για το λόγο αυτό, έχει ληφθεί υπόψη τόσο η ύπαρξη του διεθνώς πλούσιου και αξιοποιήσιµου λογισµικού γενικής χρήσης (όπως π.χ. το excel), όσο και οι ιδιαίτερες δυνατότητες σχεδιασµού και αξιοποίησης της σύγχρονης υπολογιστικής τεχνολογίας που αφορά τη µάθηση και τη διδασκαλία των µαθηµατικών (Keisoglou & Kynigos, 2006, Kynigos & Gavrilis, 2006, Psycharis & Kynigos, 2009).
Με βάση την οπτική αυτή τα κύρια χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού λογισµικού για την επιµόρφωση αφορούν τόσο τις τεχνολογικές όσο και στις παιδαγωγικές παραµέτρους που θα πρέπει να διαθέτει ώστε να µπορεί να αξιοποιηθεί διδακτικά στο µάθηµα των µαθηµατικών.
Ο όρος τεχνολογικές παράµετροι αναφέρεται κυρίως στις προσφερόµενες λειτουργίες ενός εκπαιδευτικού λογισµικού και εξετάζεται αλληλένδετος µε την παιδαγωγική βαρύτητα που αυτές κατέχουν στο πλαίσιο της διδακτικής αξιοποίησή τους στο µάθηµατων µαθηµατικών.
Τέτοιες παράµετροι αφορούν δυνατότητες όπως:
Η έκφραση µαθηµατικών ιδεών και νοηµάτων, που σχετίζεται µε τη µελέτη µιας γνωστικής περιοχής των µαθηµατικών και µπορεί να αφορά ένα σύνολο µαθηµατικών εννοιών. Ο σχεδιασµός των λογισµικών που έχουν επιλεγεί στοχεύει στη δηµιουργία ευκαιριών εµπλοκής των µαθητών σε διαδικασίες αυτενεργούς κατασκευής µαθηµατικών νοηµάτων.
Η ύπαρξη πολλαπλών διασυνδεόµενων αναπαραστάσεων µε δυνατότητα δυναµικού χειρισµού. Χαρακτηριστικά αναφέρουµε τη δυνατότητα συµβολικής έκφρασης µέσω γλωσσών προγραµµατισµού και την ύπαρξη γραφικών αναπαραστάσεων, όπου οι αλλαγές στη µια αναπαράσταση επιφέρουν αλλαγές και στις υπόλοιπες που συνδέονται µε αυτή. Οι προσφερόµενες αναπαραστάσεις µπορεί να αφορούν διαφορετικές γνωστικά περιοχές των µαθηµατικών (όπως άλγεβρα-ανάλυση, γεωµετρία, στατιστική, πιθανότητες). Η παιδαγωγική αξία τέτοιων αναπαραστάσεων είναι άρρηκτα συνδεδεµένη µε τη χρήση της τεχνολογίας ως εργαλείου που ευνοεί την αλληλεπίδραση µε το χρήστη µέσα από τη διάθεση λειτουργιών που δεν απαντώνται µε τον ίδιο τρόπο και στα στατικά µέσα.
Διερεύνηση-πειραµατισµός. Το λογισµικό πρέπει να αφήνει περιθώρια ανάπτυξης εικασιών και υποθέσεων για όσα συµβαίνουν στη οθόνη, ενισχύοντας παράλληλα τις προϋποθέσεις για αφαιρετική σκέψη και αναστοχασµό. Ο µαθητής πρέπει να µπορεί να πειραµατιστεί µε διαφορετικές αναπαραστάσεις της ίδιας έννοιας αλλάζοντας παραµέτρους, αποδοµώντας και µετασχηµατίζοντας µαθηµατικά αντικείµενα και κατασκευές, βασιζόµενος κυρίως στην ανατροφοδότηση του υπολογιστή. Ο µαθητής έχει έτσι τη δυνατότητα να ελέγχει τις δράσεις του και να επαναπροσδιορίζει τις στρατηγικές του, να διερευνά δηλαδή τους τρόπους επίτευξης των ζητούµενων µιας εκπαιδευτικής δραστηριότητας.
Υποστήριξη της συνεργατικής µάθησης και της επικοινωνίας. Το λογισµικό πρέπει να υποστηρίζει τη δυνατότητα σχεδιασµού δραστηριοτήτων που ενισχύουν την επικοινωνιακή διάσταση της µάθησης των µαθηµατικών µε άξονα τη συνεργατική µάθηση ανάµεσα και µεταξύ οµάδων µαθητών.
ΠΗΓΗ: Επιμορφωτικό υλικό για την επιμόρφωση στα Κ.Σ.Ε. Τεύχος 4: κλάδος ΠΕ03