Το λυκοπένιο είναι η φυσική χρωστική που δίνει το κόκκινο χρώμα στη ντομάτα. Η ουσία αυτή, που θεωρούνταν μάλιστα ότι βοηθά στην πρόληψη του καρκίνου του προστάτη, σύμφωνα με νεότερες έρευνες δεν είναι και τόσο αθώα. Μάλιστα, πρόσφατη γνωμάτευση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων επισημαίνει και κινδύνους ηπατοτοξικότητας σε περιπτώσεις αυξημένης ημερήσιας πρόσληψης.

Στα προβλήματα και τους κινδύνους από τη χρήση του λυκοπενίου ως χρωστικής σε βιομηχανοποιημένα τρόφιμα αναφέρεται σε ερώτησή του στο Ευρωκοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος.

Όπως σημειώνει ο κ. Τρεμόπουλος, η χρήση του λυκοπενίου ως χρωστικής σε τρόφιμα (στην κατηγορία των novelfoods) παρουσιάζεται από τη βιομηχανία τροφίμων ως στροφή σε χρήση φυσικών συστατικών, που κάνει τα συνθετικά τρόφιμα πιο «αγνά» και υγιεινά. Στην πραγματικότητα, όμως, το λυκοπένιο των βιομηχανοποιημένων τροφίμων αθροίζεται με αυτό που προσλαμβάνουμε με φυσικό τρόπο από την κατανάλωση τροφίμων, όπως η ντομάτα. Για χώρες όπου η φυσική πρόσληψη λυκοπενίου είναι μέτρια, η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων αναγνωρίζει την ανάγκη να περιοριστεί η χρήση του σε τεχνητά τρόφιμα ώστε η συνολική ημερήσια πρόσληψη να μην υπερβαίνει τα ανώτατα αποδεκτά όρια.

Για τις Μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα, όπου η φυσική πρόσληψη λυκοπενίου είναι ήδη πολύ κοντά στα ανώτατα αυτά όρια, η λογική επιλογή θα ήταν να μην επιτρέπεται καθόλου το λυκοπένιο ως πρόσθετο στη βιομηχανία τροφίμων. Παρόλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλείας Τροφίμων εισηγείται και για τις χώρες αυτές τους ίδιους μετριοπαθείς περιορισμούς, όπως για την υπόλοιπη Ευρώπη, παραβλέποντας ότι έτσι ξεπερνιέται κατά πολύ το ανώτατο αποδεκτό όριο.

«Θα συνεκτιμήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη φυσική πρόσληψη λυκοπενίου στους υπολογισμούς της για την Ελλάδα;», ρωτά ο ευρωβουλευτής. «Θα εξετάσει την πλήρη απαγόρευση χρήσης του ως χρωστικής σε τεχνητά τρόφιμα, για χώρες όπου η φυσική πρόσληψή του είναι ήδη πολύ υψηλή;», συνεχίζει.

«Τα φυσικά συστατικά είναι ασφαλή για τον οργανισμό μας μόνο όταν τα παίρνουμε από τα φυσικά τρόφιμα, και είναι μύθος ότι η ανεξέλεγκτη χρήση τους σε τεχνητά προϊόντα είναι πάντα ακίνδυνη. Όταν λοιπόν τα επιστημονικά δεδομένα καταρρίπτουν τέτοιους μύθους, οι προδιαγραφές ασφάλειας των τροφίμων οφείλουν να προσαρμόζονται πλήρως σε αυτά. Και όταν τα δεδομένα της δημόσιας υγείας διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα, οι κανόνες είτε θα διαφοροποιούνται ανάλογα κι αυτοί είτε θα ενοποιούνται στο αυστηρότερο επίπεδο. Τα συμφέροντα της βιομηχανίας τροφίμων δε μπορεί παρά να έρχονται σε δεύτερη μοίρα».

ΠΗΓΗ: tvxs.gr