Βασίλης Τασινός

Ιωάννινα 1 Ιανουαρίου 2017

Ο επαγγελματικός μου προσανατολισμός στο 18^ο έτος της ηλικίας μου ήταν κάπως ασυνήθιστος. Μόλις τελείωσα το εξατάξιο Γυμνάσιο, ήθελα να γίνω αεροπόρος, αλλά δεν μου  επετράπη την εποχή εκείνη, αμέσως μετά την πτώση της χούντας, λόγω «ανεπίληπτης διαγωγής», όπως κομψά είχε μετονομάσει η πρώτη μεταχουντική κυβέρνηση τα «κοινωνικά  φρονήματα», δηλαδή τις πολιτικές πεποιθήσεις της οικογένειας για να καταλαβαίνουν οι νεότεροι! Δεν έδωσα, λοιπόν, εξετάσεις στη Σχολή Ικάρων· έδωσα, όμως, εξετάσεις για ασυρματιστής στη Σχολή του Εμπορικού Ναυτικού και για δάσκαλος στην Παιδαγωγική  Ακαδημία, το καλοκαίρι του 1974 (με διαφορά ολίγων ημερών), και είχα επιτυχία και στις δύο Σχολές.

Ξεκίνησα τη φοίτησή μου από τη Σχολή του Εμπορικού Ναυτικού, αλλά δεν μου άρεσε, και σε λίγες ημέρες τα παράτησα για να σπουδάσω δάσκαλος στην Παιδαγωγική  Ακαδημία. Έτσι από τον αέρα βρέθηκα στη θάλασσα, και από τη θάλασσα στη στεριά! Έγινα δάσκαλος, χωρίς να είναι η πρώτη μου επιλογή, αλλά ούτε και η δεύτερη!

Δεν μπορώ, λοιπόν, να ισχυριστώ ότι το όνειρό μου ήταν να γίνω δάσκαλος. Όμως, η παιδαγωγική και η διδακτική ευθύνη που ανέλαβα, με προσγείωσαν γρήγορα στο χώρο της Εκπαίδευσης! Η διδασκαλία, ημέρα την ημέρα με κέρδιζε, γιατί είχα απέναντί μου τους μικρούς μαθητές, που περίμεναν πολλά από εμένα!

Το «επάγγελμα» του δασκάλου μού έδωσε μεγάλη ικανοποίηση και δυνατές συγκινήσεις· ευτυχώς, στα δεκαοκτώ μου χρόνια, έκανα τη σωστή επιλογή, αν και δεν το είχα καταλάβει στο ξεκίνημα της διδασκαλικής μου θητείας!

Στη μακρά εκπαιδευτική μου διαδρομή και στη βραχεία συγγραφική μου δράση, πολύτιμη στάθηκε η αγάπη των μαθητών μου· την αισθανόμουν στο κάθε εκπαιδευτικό μου βήμα και την αισθάνομαι στην κάθε συγγραφική μου δραστηριότητα!

Σήμερα, ως βετεράνος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, νοσταλγώ πολύ τα χρόνια που δίδαξα στο Δημοτικό Σχολείο κι αυτός είναι ένας επιπρόσθετος λόγος που συνεχίζω να γράφω κείμενα «απ’ το πεδίο της μάχης»!

Γράφω ακόμη – ας μη θεωρηθεί εγωιστικό – για να αφήσω στους νέους δασκάλους κάποια βιώματά μου από την πορεία μου στη  Δημόσια Εκπαίδευση, γιατί έχω την αίσθηση ότι κάτι μπορούν να προσφέρουν.

Για όλα τα παραπάνω, το παρόν σημείωμα θα ήθελα να το αφιερώσω στους νεοδιόριστους δασκάλους που βρέθηκαν από σπόντα στον χώρο της Εκπαίδευσης, όπως κι εγώ, και να τους επισημάνω ότι θα πρέπει να έχουν υπομονή και να μην απογοητεύονται, γιατί η διδασκαλία είναι μία διαδικασία που μπορεί – σε λίγο σχετικά χρόνο – να σε κερδίσει οριστικά!