spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Ανακοίνωση

Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ για τα 200 χρόνια από την ίδρυση της Μηλιώτικης Σχολής και της Βιβλιοθήκης της (στις Μηλιές Πηλίου) σας προσκαλεί στην ημερίδα «Ψυχῆς Ἄκος».

Θα μιλήσουν οι Bertrand Bouvier, Πασχάλης Κιτρομηλίδης, Ντία Φιλιππίδου την Παρασκευή, 3 Οκτωβρίου 2014, στις 17:30 στο αμφιθέατρο Cotsen Hall Αναπήρων Πολέμου 9, Κολωνάκι.

Θα υπάρχει έκθεση βιβλίων και χειρογράφων. 

 Επισυνάπτεται το πρόγραμμα

Με την ευγενική χορηγία της Πρεσβείας της Ελβετίας στην Ελλάδα 

1814 -2014: Η εθνική ανεξαρτησία παραμένει ζητούμενο και σήμερα για την Ελλάδα, χωρίς η διεκδίκησή της να οδηγεί στον εθνικό απομονω-τισμό και στον εθνο-κεντρισμό, υποστηρίζει σε άρθρο -κείμενο ο κ. Π. Τριγάζης, πρόεδρος του Συνδέσμου «Μπάιρον» για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό. Σαν χθες, πριν από 200 χρόνια, ιδρυόταν στην Οδησσό της Ρωσίας τότε, της Ουκρανίας σήμερα, η ελληνική επαναστατική οργάνωση «Φιλική Εταιρεία». Ιδρυτές της ήταν οι Εμμανουήλ Ξάνθος, Νικόλαος Σκουφάς και Αθανάσιος Τσακάλωφ. Για τη σημαντικότατη επέτειο, ήδη οργανώθηκαν εκδηλώσεις στις 2, 3 και 4 Σεπτεμβρίοου 2014 στην Οδησσό από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, του οποίου παράρτημα λειτουργεί εδώ και 20 χρόνια στην πόλη που αποτέλεσε ένα από τα λίκνα της Επανάστασης του 1821. Στη χώρα μας, πρωτοβουλία ανέλαβε ο Σύνδεσμος «Μπάιρον» για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό, προτείνοντας στον πρόεδρο της Βουλής, όπως τιμήσει η Εθνική Αντιπροσωπεία την επέτειο των 200 χρόνων από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας. Στην επιστολή που απευθύναμε στον κ. Μεϊμαράκη, 26 Αυγούστου 2014, επισημαίναμε την ανάγκη ανάδειξης του ρόλου του Ελληνισμού της Διασποράς στην προετοιμασία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων για την αποτίναξη του ζυγού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι ελληνικές κοινότητες, απανταχού της Ευρώπης, αλλά και πέραν του Ατλαντικού, συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάπτυξη του μεγάλου κινήματος των φιλελλήνων, του οποίου κορυφαίος εκπρόσωπος υπήρξε ο Λόρδος Μπάιρον. Εύλογο, λοιπόν, το ενδιαφέρον του Συνδέσμου «Μπάιρον» για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας.

 200 χρόνια μετά, αποτελεί πηγή έμπνευσης και φρονηματισμού η Επανάσταση του 1821, η οποία οργανώθηκε και κηρύχθηκε μέσα σε πολύ δύσκολες διεθνείς συνθήκες, όταν στην Ευρώπη έκανε κουμάντο η Ιερά Συμμαχία και οι εθνικές επαναστάσεις είχαν καταπνιγεί σε πολλές χώρες. Είχε γίνει, πλέον, συνείδηση ότι η υπόθεση της Επανάστασης όφειλε να αποσυνδεθεί από τη βοήθεια των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο ίδιος ο Λόρδος Βύρων επισκεπτόμενος την Αθήνα την περίοδο 1809 -1811 έλεγε σε ποίημά του: «Κληρονομικοί δεσμώτες δεν γνωρίζετε πως όποιοι λευτεριά ζητούνε πρέπει οι ίδιοι να χτυπήσουν» (Το Προσκύνημα τουΤσάιλτ Χάρολντ). Σε τέτοιες συνθήκες, που «Ολα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας αποφάσιζαν την προετοιμασία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, μέσω μιας οργάνωσης που λειτουργούσε με άκρως συνωμοτικούς κανόνες.

 Αρχές του 19ου αιώνα, πολλές μυστικές εταιρείες, εμπνεόμενες από τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, είχαν εμφανιστεί στην Ευρώπη, όπως οι Καρμπονάροι στην Ιταλία, οι Δεκεμβριστές στη Ρωσία, κ.ά. Της Φιλικής Εταιρείας είχαν προηγηθεί σημαντικοί αγώνες του εμπνευσμένου Θεσσαλού Ρήγα Βελεστινλή, ο οποίος από το 1797 είχε συγγράψει και διακινούσε τον «Θούριο» της Εξέγερσης, τη «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Πολίτη», καθώς και το «Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας». Δυστυχώς, ο Ρήγας και εφτά σύντροφοί του συνελήφθησαν στην Τεργέστη, 19 Δεκεμβρίου 1797, από τις Αρχές της Αυστροουγγαρίας, φυλακίστηκαν στο Σεμλίνο και στη συνέχεια παραδόθηκαν στον Τούρκο διοικητή του Φρουρίου του Βελιγραδίου, όπου βασανίστηκαν, στραγγαλίστηκαν και τα πτώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη, στις 24 Ιουνίου 1798.

Περισσότερα στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, απ’όπου και το άρθρο.

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ

Ελέγξτε τους συνεργάτες σας και τα στελέχη των τομέων του υπουργείου σας. Οι διοικητικές υπηρεσίες του έχουν χρόνια γάγγραινα. Οι επιστημονικές ομάδες πάσχουν από αμηχανία και αβεβαιότητα και αδυνατούν να αποφασίσουν. Επικοινωνούν με το μάχιμο σώμα των εκπαιδευτικών με ευχολόγια, ιστολόγια, προσωπικές παραπληροφορήσεις κλπ. Παράδειγμα χειροπιαστό, η ερώτηση: Τι θα γίνει στην Β΄ Λυκείου; Θα εφαρμοστεί Τράπεζα Θεμάτων; Ερώτημα δεύτερο: Γιατί καθυστερεί η αποστολή οδηγιών για τη διδασκαλία των μαθημάτων της Β΄ τάξης του Γενικού Λυκείου, αφού η αρμόδια ομάδα συνέταξε το ΠΣ και το υπέβαλε στο ΥΠΑΙΠΘ  πριν από τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου;

Ελέγξτε παρακαλώ. Όλα είναι θέμα κοινού νου. Τέλος πάντων, ας εφαρμόσουμε τα αυτονόητα κάποια στιγμή.

O Κόμβος Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου «Ασφάλεια στο Διαδίκτυο» μας ενημερώνει ότι το βιβλίο «Το Διαδίκτυο που Θέλουμε» (52 σελίδων), «είναι ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο που απευθύνεται σε εφήβους 13-16 ετών. Δημιουργήθηκε το 2013 από το Ευρωπαϊκό Σχολικό Δίκτυο (EUN – http://www.eun.org/) σε συνεργασία με το δίκτυο Insafe (http://www.saferinternet.org/). Στην ανάπτυξή του συνέβαλαν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία και την πιλοτική εφαρμογή του. Ως εκ τούτου, πρόκειται για ένα εγχειρίδιο από και για νέους ανθρώπους. Η συνολική προσέγγιση και το περιεχόμενο του εν λόγω πονήματος, προσεκτικά σχεδιασμένα ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις των νέων σήμερα, έχουν ως στόχο να ευαισθητοποιήσουν και να προκαλέσουν προβληματισμό σχετικά με θέματα όπως:  

 Η μετάφραση και η επιμέλεια της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου έγινε από τους Άρη Λούβρη και Ηλία Κουρτέση για τον Ενημερωτικό Κόμβο «Ασφάλεια στο Διαδίκτυο» του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου.

 Περισσότερα στο http://internet-safety.sch.gr/index.php/articles/teens/item/300-www»

 Την πρεμιέρα της παράστασης του χοροθεάτρου Ροές «Κλείσε στην ψυχή σου την Ελλάδα», παρουσιάζει το Παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στην Οδησσό στις 3 Σεπτεμβρίου 2014 και ώρα 19:00 στο Θέατρο της Όπερας και Μπαλέτου Οδησσού. Πρόκειται ένα μικτό αφιερωματικό θέαμα, που δημιουργήθηκε ειδικά για την επέτειο των 200 χρόνων από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό, και περιλαμβάνει χορό, απαγγελία ποιητικών κειμένων και μουσική, και εκτελείται από χορευτές και ηθοποιούς. Το θέαμα εστιάζει στις μακραίωνες σχέσεις των δύο λαών εκκινώντας από την Αργοναυτική εκστρατεία και τις πρώτες επαφές των Ελλήνων με τους κατοίκους της Ταυρικής, έπειτα συνεχίζει μνημονεύοντας –πάντοτε αξιοποιώντας τη δύναμη του ποιητικού λόγου– την κοινή κληρονομιά της Ορθοδοξίας και τις στενές σχέσεις κατά τη Βυζαντινή εποχή, για να καταλήξει στην έκρηξη του φιλελληνικού πνεύματος κατά το 19ο αιώνα και στο κοινό αίτημα για χειραφέτηση και ελευθερία. Το θέαμα είναι μια πρωτότυπη παράσταση του Χοροθεάτρου Ροές, σε σκηνοθεσία και χορογραφία της Σοφίας Σπυράτου. Η επιλογή των κειμένων και η δραματουργική επεξεργασία είναι του βραβευμένου ποιητή Στρατή Πασχάλη, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια του καταξιωμένου σκηνογράφου Μανόλη Παντελιδάκη. Η μουσική επένδυση της παράστασης αντλεί από παραδοσιακούς ήχους και θέματα. Το θέαμα εκτελείται –ιδανικά– από 12 ηθοποιούς και χορευτές.

Ανακοίνωση

«Δείτε τους μαθητές σας να δημιουργούν έργα τέχνης, εμπνευσμένοι από τους Λογοτέχνες στους οποίους θα τους μυήσετε τη φετινή χρονιά.

 Με όχημα τις τέχνες και εργαλείο το παιχνίδι σε ομάδες, οι μαθητές έρχονται σε μία δημιουργική σχέση με το έργο των ελλήνων δημιουργών, ξεφεύγοντας από τις νόρμες των βιογραφικών γνώσεων και διαμορφώνοντας, αβίαστα, τη δική τους προσωπική εμπειρία από την επαφή τους με το εκάστοτε κείμενο. Ο κύκλος των εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων συμπεριλαμβάνει:

*     Λογοτεχνικό και εικαστικό κόσμο του Οδυσσέα Ελύτη

*     Πρόσωπα και στοχασμούς στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη

*     Κ. Π. Καβάφη «Και μες στην τέχνη πάλι, ξεκουράζομαι απ’ την δούλεψή της»

*     Θανάση Χατζόπουλου: Από την ποιητική του τοπίου στον τόπο της ποίησης

*     Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη – «Στο Χριστό στο Κάστρο»: Το θαύμα να είσαι άνθρωπος»

Επικοινωνία και Πληροφορίες: Λόγου Παίγνιον info@logoupaignion.com

Πρόγραμμα εκδηλώσεων Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού της Οδησσού για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας (2 – 4 Σεπτεμβρίου 2014)

  Τρίτη 2/9/2014

16:00

Εγκαίνια της έκθεσης χαρακτικών ILIADYSSEY από τη συλλογή του Χρήστου Γιαννάκου με θέμα την Ιλιάδα και Οδύσσεια.

Τετάρτη 3/9/2014

11:30 – 12:30

Δοξολογία στην ελληνική εκκλησία της Αγίας Τριάδας

13:00 – 14:00

Τελετή και κατάθεση στεφάνων στο Μουσείο της Φιλικής Εταιρείας

19:00 – 21:00

Κεντρική επίσημη εορταστική εκδήλωση στο Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου Οδησσού.

Α’ Μέρος

Ομιλίες – χαιρετισμοί

Β΄Μέρος

Παράσταση του χοροθεάτρου Ροές

Κλείσε στην ψυχή σου την Ελλάδα (πρεμιέρα)

Πέμπτη 4/9/2014

17:00

Τιμητική εκδήλωση στο Μουσείο Λογοτεχνίας Οδησσού, κατά την οποία θα λάβει χώρα βράβευση πολιτιστικών φορέων και ιδιωτών με τους οποίους το Παράρτημα ανέπτυξε σχέσεις και συνεργασία ή παρουσίασε κοινά προγράμματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων.

 Παρουσίαση έκδοσης για τα 20 χρόνια του Παραρτήματος. Έκδοση επετειακού λευκώματος για τα 20 χρόνια δραστηριότητας του Ιδρύματος στην Οδησσό.

 Παράλληλα, θα λειτουργούν στο Παράρτημα οι εκθέσεις: α) Έκθεση αφίσας με τα καλύτερα έργα που υποβλήθηκαν στο διαγωνισμό αφίσας αφιερωμένου στα 200 χρόνια από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό που είχε προκηρύξει το Παράρτημα το 2013 και β) η έκθεση Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού – Παράρτημα Οδησσού 1994 – 2014 στην οποία θα παρουσιαστεί η δραστηριότητα της 20ετίας του Παραρτήματος.

Το ηλεκτρονικό μάθημα «Web 2.0 εργαλεία στην ανάπτυξη συνεργατικών δραστηριοτήτων 2014» εντάσσεται στο πλαίσιο των ηλεκτρονικών μαθημάτων της Ελληνικής Εθνικής Υπηρεσίας Υποστήριξης (ΕΥΥ) για το eTwinning και έχει σκοπό να διερευνηθεί η δυνατότητα αξιοποίησης web 2.0 εργαλείων (slideshare, Joomag, Kizoa, wiki,glogster, padlet, titanpad, Socrative) σε eTwinning projects. Το εν λόγω ηλεκτρονικό μάθημα απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης με μικρή εμπειρία σε etwinning προγράμματα (0 – 1 έργα) και έχει στόχο την ικανότητα χρήσης και ενσωμάτωσης των δυνατοτήτων εργαλείων Web 2.0 σε ένα eTwinning project.  Φόρμα εκδήλωσης ενδιαφέροντος παρακολούθησης σεμιναρίου (έως τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 3/9/2014.

http://www.etwinning.gr/survey/index.php/588371/lang-el ελληνική Εθνική Υπηρεσία Υποστήριξης της δράσης eTwinning

 email: etwinning@sch.gr

URL: http://www.etwinning.gr

(Έλληνες; Ποιοι Έλληνες; Του Στέλιου Ελληνιάδη)

Μήνυμα εκτάκτου ανάγκης προς τον Πρωθυπουργό, τον Αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον Αρχιεπίσκοπο, καθώς και προς όλα τα κόμματα, τους κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες αυτής της χώρας.

Συμπολίτες,

πόσο χαμηλά θα πέσουμε ακόμα; Εδώ και μήνες διεξάγεται ένας σκληρός πόλεμος στην καρδιά της Ελληνικής Ομογένειας, στην Ανατολική Ουκρανία, χωρίς καμία ευθύνη της. Η ελληνική κοινότητα παραμένει μόνη και έρημη στο ημικατεδαφισμένο και ημιεκκενωμένο Σλαβιάνσκ. Το ίδιο στο Κραματόρσκ. Οι μάχες συνεχίζονται στην πόλη Γκόρλοβκα όπου έχουμε μια δραστήρια ελληνική κοινότητα. Οι ομογενείς στο Ντονιέτσκ που είναι περικυκλωμένο και βομβαρδίζεται, είναι στα καταφύγια. Χτες, οι συγκρούσεις με βαριά όπλα διεξάγονταν μέσα στα κατ’ εξοχήν ελληνικά χωριά Στύλα και Σταρομπέσεβο. Σήμερα, η Μαριούπολη είναι κατειλημμένη από κυβερνητικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, ενώ σε μικρή απόσταση βρίσκονται οι αυτοαποκαλούμενες τοπικές δυνάμεις αυτοάμυνας. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν ήδη σκοτωθεί και κοντά ένα εκατομμύριο πρόσφυγες μετακινούνται αλαφιασμένοι από πόλη σε πόλη κι από χωριό σε χωριό για να αποφύγουν τα χειρότερα. Όλοι οι εμπόλεμοι είναι μέσα στις κατοικημένες περιοχές, γιατί στη στέπα δεν υπάρχουν ούτε βουνά ούτε δάση για κάλυψη.

Κι εμείς; Τι νομίζουμε; Ότι όλη αυτή η καταστροφή που συντελείται με πολεμικά αεροπλάνα, τανκς, πυροβολικό, όλμους και πυραύλους, με τακτικό στρατό, αντάρτες, παραστρατιωτικές ομάδες και συμμορίες, μέσα στην περιοχή που βρίσκονται τα 40 ελληνικά χωριά, αφήνει άθικτη και ανεπηρέαστη την Ελληνική Ομογένεια των 100.000 ψυχών; Μήπως πιστεύουμε ότι οι Ρωμιοί της Αζοφικής Θάλασσας είναι άτρωτοι; Ότι δεν τους αγγίζουν οι βόμβες και οι σφαίρες που πέφτουν τυφλά σε σπίτια, σχολεία, εκκλησίες και νοσοκομεία; Ότι δεν είναι μέσα σ’ αυτούς που κατά χιλιάδες φεύγουν με μια βαλίτσα προς κάθε κατεύθυνση για να σωθούν;

[…] Μαζί με τα κόμματα και τους φορείς, αδιαφορούν και σιωπούν οι εφημερίδες, οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Κι από κοντά οι πολίτες, ανοργάνωτοι, αμέτοχοι, ζαλισμένοι, παθητικοί. Ακόμα κι αυτοί που συνεχίζουν να μοιρολογούν για τη Μικρασιατική Καταστροφή και για χαμένες πατρίδες. Κι αυτοί που φωνάζουν για το όνομα της Μακεδονίας, κρεμάνε ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια τους ή αγωνιούν για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεν είναι δικοί μας οι Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας και της Αζοφικής Θάλασσας που ζουν πάνω στα πεδία των θαυμαστών πολιτειών γύρω από τη Μαιώτιδα Λίμνη και προέρχονται από την περιοχή της Ταυρίδας, της Ιφιγένειας, και το Βασίλειο του Κιμμέριου Βοσπόρου;  […]

Και τώρα; Ω, Θεοί! Το υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι το Γενικό Προξενείο κλείνει στη Μαριούπολη και μεταφέρεται προσωρινά στο Ντνιπροπετρόφσκ! Ενώ ο Γενικός Πρόξενος αποχώρησε από τη Μαριούπολη επειδή έληξε η θητεία του χωρίς να είναι γνωστό πότε θα εγκατασταθεί εκεί ο αντικαταστάτης του. Τέτοια ηθική και ψυχολογική υποστήριξη στον Ελληνισμό, ποιος την περίμενε;

Δεν περιμένω τίποτα, στο πλευρό των Ελλήνων που απογοητεύτηκαν πλήρως, που νιώθουν εγκαταλειμμένοι και προδομένοι από τους εκπροσώπους της ιστορικής τους πατρίδας. Κάτι σαν εκείνο που ένιωθα, αλλά δεν ήθελα να παραδεχτώ, όταν ξεριζωθήκαμε από την Κωνσταντινούπολη μετά το πογκρόμ του Σεπτεμβρίου 1955. Φοβάμαι ότι σήμερα είμαστε ακόμα πιο ξεπεσμένοι.

Δεν σας ζητάω τίποτα. Ήθελα μόνο να μην μπορείτε να πείτε ότι δεν ξέρατε.-Στέλιος Ελληνιάδης, 29 Αυγούστου 2014 

Το διαβάσαμε εδώ

Jacob van Rui(y)sdael

Το τοπίο της πραγματικότητας, όπως κάθε μορφής προσωπογραφία, είναι μια αστική μορφή τέχνης. Η Ολλανδία του δέκατου έβδομου αιώνα ήταν η μεγάλη, μπορούμε να πούμε, η ηρωική εποχή της αστικής τάξης, και η τέχνη της αντανακλούσε την επιθυμία να δει να απεικονίζονται αναγνωρίσιμες εμπειρίες. Στην πραγματικότητα η ολλανδική αστική τάξη είχε πολύ καλύτερους καλλιτέχνες από ότι της άξιζε: σπατάλησε αφειδώς τον πλούτο της για τον Ντου (Dou) και τον Μίερις (Mieris), άφησε τον Χαλς (Hals) να πάει σε ένα πτωχοκομείο, ο Ρέμπραντ (Rembrandt) κατέληξε χρεωκοπημένος, ο Ρόισντελ (Ruysdael) και ο Ηρακλής Σέγκερς (Hercules Seghers) λιμοκτόνησαν, και ο Χόμπεμα (Hobbema), ο οποίος, όπως ο Ρουσσώ, ήταν υπάληλος του τελωνείου, εγκατέλειψε τη ζωγραφική. Αλλά δεν είναι το πλήθος και η ποιότητα των πλούσιων προστατών που επηρεάζουν μια μορφή τέχνης τόσο πολύ όσο η γενική αίσθηση του τι χρειάζεται. Και οι Ολλανδοί ένοιωθαν την ανάγκη αναγνωρίσιμων, μη εξιδανικευμένων απόψεων της χώρας τους, για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της οποίας είχαν πρόσφατα αγωνιστεί τόσο σκληρά.

Μερικοί τα μπερδεύουν. Λαϊκός δεν σημαίνει πανηγυρτζής. Δεν σημαίνει ευτελής, βάρβαρος, ημιμαθής ή και αγράμματος, για κατανάλωση. Η αληθινή λαϊκότητα απέχει από αυτή της τηλοψίας …

Το απόσταγμα της αληθινής λαϊκότητας είναι λιτό, δωρικό, ποτέ φλύαρο κι ευτελές. Είναι σαν να συγκρίνεις το ζεϊμπέκικο του μάγκα με αυτό το χοροπηδηχτό πράμα, που χορεύουν μπουλουκηδόν στις πίστες …

Ο αληθινά λαϊκός νιώθει ως τα βάθη της ψυχής του πως, π.χ. στον κινηματογράφο, αυθεντικά λαϊκό είναι το έργο του Τάκη Κανελλόπουλου, του Αλέξη Δαμιανού και του Λάκη Παπαστάθη. Γιατί ο «Ουρανός», η «Ευδοκία» και το «Τον καιρό των Ελλήνων» είναι μια δημιουργική συνέχεια, σε άλλα ύψη κι άλλα βάθη, του λαϊκού πολιτισμού. Τα βλέπεις μικρός, αδαής, ανυποψίαστος, με ορθάνοιχτα μάτια κι αισθάνεσαι, για πρώτη φορά, ότι τελικά υπάρχει και ποίηση με κινούμενες εικόνες. Μπορεί άλλοι να πούλησαν πιο πολύ, αλλά αυτοί οι τρεις, από τη γενιά τους, θα μείνουν χαραγμένοι στο μάρμαρο της αληθινής μνήμης του έθνους.

Η λαϊκότητα εμπεριέχει καθαρότητα, ντομπροσύνη και πάνω απ’ όλα θάρρος. Διότι, θυμίζω, το θάρρος είναι η πρώτιστη αρετή. Και στην πολιτική και παντού. Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται.

Η λαϊκότητα και στην πολιτική δεν σημαίνει να είσαι […] «ευπώλητος», να εκφράζεις τα χαμηλότερα ένστικτα των ανθρώπων.

Ο λαϊκιστής εξαπατά τον λαό, υποκρίνεται, τον παραμυθιάζει για να τον παρασύρει. Ο λαϊκός σέβεται τον λαό, του λέει την αλήθεια, τον οδηγεί, αφουγκραζόμενος τις αληθινές ανάγκες του και πάντα προσπαθεί να τον πάει πιο ψηλά, να του δείξει τους μακρινούς ορίζοντες και τις απάτητες κορφές. Ο λαϊκός είναι ηγέτης. Ο λαϊκιστής είναι διαχειριστής και, συνήθως, τροχονόμος συμφερόντων. Ο λαϊκιστής δείχνει πάντα κάτω, εκεί όπου άλλωστε σέρνεται ο ίδιος.

Λαϊκότητα σημαίνει να προέρχεσαι από τον λαό και να τον υπηρετείς. Να είσαι γαλουχημένος με τις αξίες του και να υπηρετείς αυτές και τα συμφέροντα των πολλών και αδυνάμων, επιδιώκοντας όμως πάντα την ενότητα της κοινωνίας μέσα από τη δικαιοσύνη, την άμβλυνση των διαφορών. Λαϊκός σημαίνει αδιάσπαστα ενωμένος ψυχικά κι ιδεολογικά με την έννοια του έθνους, από τη Χειμάρρα ως την Καρπασία. Δεν μπορείς να είσαι λαϊκός και ταυτόχρονα άπατρις, νεοφιλελεύθερος ανθρωποφάγος ή ψευτοδιεθνιστής. Τότε σημαίνει ότι η Ελλάδα πέρασε από μέσα σου και δεν ακούμπησε με τον απέραντο πλούτο της, τον ανθρωποκεντρισμό της και την αρμονική ποικιλία των αποχρώσεων, των γεύσεων και των ήχων της. Σημαίνει πως είσαι σκάρτος, έχεις βαριά κοινωνική αρρώστια, για να μείνεις ανέγγιχτος από τις ιδέες, τους ήρωες και τα σύμβολά της.

 Πότε είχαμε καμιά φοβερή αστική τάξη και δεν το πήραμε είδηση; Κι αυτών που καμώνονται την αριστοκρατία, άμα σκαλίσεις το παρελθόν τους, θα βρεις προγόνους εμπόρους, βοσκούς, αγρότες ή και κατσικοκλέφτες. Μια δυο γενιές πίσω σηκώνανε ψηλά τα πόδια τους και στο ίσωμα, μαθημένοι από τις πέτρες στις ανηφόρες του χωριού. Όλοι εσωτερικοί μετανάστες είμαστε και σίγουρος «αριστοκράτης» είναι όποιος κατάγεται από τίμιους ανθρώπους. Αν περπατούσαν πίσω από το αλέτρι, ακόμη καλύτερα. Σίγουρα έκαναν δημιουργική δουλειά. Τροφοδοτούσαν το έθνος, όταν δεν πολεμούσαν γι’ αυτό.

[…]

Η εξουσία στην Ελλάδα είναι ένα ημίκλειστο κλαμπ συγκροτημένο με τους παράδοξους ταξικούς όρους της χώρας μας. Τα μέλη της ανταλλάσσουν διαπιστευτήρια και συγκροτούν δεσμούς στο Κολωνάκι και στα ακριβά σχολεία. Ελάχιστοι γόνοι αληθινών αστών και πολλοί προερχόμενοι από τα τζάκια της διαπλοκής και της νομής του δημόσιου χρήματος. Κάνουν παρέα, συγχρωτίζονται ποικιλοτρόπως μεταξύ τους, ενίοτε ανταγωνίζονται πολιτικά κάτω από διαφορετικές σημαίες, αλλά στο τέλος της μέρας ανταλλάσσουν συναδελφικά νεύματα και φιλοφρονήσεις στα στέκια της μόδας. Σαν αντίδικοι δικηγόροι μετά το δικαστήριο. Τα διευθετούν όλα εντός του κύκλου τους. Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. (Φ. Κρανιδιώτη, 15-6-2014)

Το διαβάσαμε εδώ, όπου και ολόκληρο το κείμενο.

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης