Πολλοί είναι οι δάσκαλοι που στις φλέβες τους τρέχει «δασκαλίκι αντί για αίμα, όπως έλεγε μια σπουδαία δασκάλα, θρύλος της εκπαίδευσης η Μαρία Κυρ. Ανδρακάκου. Σας παραπέμπω σε ένα κείμενο διδασκαλίας τής γλώσσας που απηχεί το κέφι και τον παλμό τού δασκάλου μέσα στην αίθουσα επιλέγοντας το απόσπασμα από τον Νικηφόρο Βρεττάκο: «μακριές σειρές προγόνων, που δούλεψαν την φωνή, την τεμάχισαν σε κρίκους, την έκαμαν νοήματα, την σφυρηλάτησαν όπως το χρυσάφι οι μεταλλουργοί κι έγινε Όμηροι, Αισχύλοι, Ευαγγέλια κι άλλα κοσμήματα».
Το πλήρες κείμενο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.