1814 -2014: Η εθνική ανεξαρτησία παραμένει ζητούμενο και σήμερα για την Ελλάδα, χωρίς η διεκδίκησή της να οδηγεί στον εθνικό απομονω-τισμό και στον εθνο-κεντρισμό, υποστηρίζει σε άρθρο -κείμενο ο κ. Π. Τριγάζης, πρόεδρος του Συνδέσμου «Μπάιρον» για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό. Σαν χθες, πριν από 200 χρόνια, ιδρυόταν στην Οδησσό της Ρωσίας τότε, της Ουκρανίας σήμερα, η ελληνική επαναστατική οργάνωση «Φιλική Εταιρεία». Ιδρυτές της ήταν οι Εμμανουήλ Ξάνθος, Νικόλαος Σκουφάς και Αθανάσιος Τσακάλωφ. Για τη σημαντικότατη επέτειο, ήδη οργανώθηκαν εκδηλώσεις στις 2, 3 και 4 Σεπτεμβρίοου 2014 στην Οδησσό από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, του οποίου παράρτημα λειτουργεί εδώ και 20 χρόνια στην πόλη που αποτέλεσε ένα από τα λίκνα της Επανάστασης του 1821. Στη χώρα μας, πρωτοβουλία ανέλαβε ο Σύνδεσμος «Μπάιρον» για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό, προτείνοντας στον πρόεδρο της Βουλής, όπως τιμήσει η Εθνική Αντιπροσωπεία την επέτειο των 200 χρόνων από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας. Στην επιστολή που απευθύναμε στον κ. Μεϊμαράκη, 26 Αυγούστου 2014, επισημαίναμε την ανάγκη ανάδειξης του ρόλου του Ελληνισμού της Διασποράς στην προετοιμασία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων για την αποτίναξη του ζυγού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι ελληνικές κοινότητες, απανταχού της Ευρώπης, αλλά και πέραν του Ατλαντικού, συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάπτυξη του μεγάλου κινήματος των φιλελλήνων, του οποίου κορυφαίος εκπρόσωπος υπήρξε ο Λόρδος Μπάιρον. Εύλογο, λοιπόν, το ενδιαφέρον του Συνδέσμου «Μπάιρον» για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας.
200 χρόνια μετά, αποτελεί πηγή έμπνευσης και φρονηματισμού η Επανάσταση του 1821, η οποία οργανώθηκε και κηρύχθηκε μέσα σε πολύ δύσκολες διεθνείς συνθήκες, όταν στην Ευρώπη έκανε κουμάντο η Ιερά Συμμαχία και οι εθνικές επαναστάσεις είχαν καταπνιγεί σε πολλές χώρες. Είχε γίνει, πλέον, συνείδηση ότι η υπόθεση της Επανάστασης όφειλε να αποσυνδεθεί από τη βοήθεια των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο ίδιος ο Λόρδος Βύρων επισκεπτόμενος την Αθήνα την περίοδο 1809 -1811 έλεγε σε ποίημά του: «Κληρονομικοί δεσμώτες δεν γνωρίζετε πως όποιοι λευτεριά ζητούνε πρέπει οι ίδιοι να χτυπήσουν» (Το Προσκύνημα τουΤσάιλτ Χάρολντ). Σε τέτοιες συνθήκες, που «Ολα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας αποφάσιζαν την προετοιμασία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, μέσω μιας οργάνωσης που λειτουργούσε με άκρως συνωμοτικούς κανόνες.
Αρχές του 19ου αιώνα, πολλές μυστικές εταιρείες, εμπνεόμενες από τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, είχαν εμφανιστεί στην Ευρώπη, όπως οι Καρμπονάροι στην Ιταλία, οι Δεκεμβριστές στη Ρωσία, κ.ά. Της Φιλικής Εταιρείας είχαν προηγηθεί σημαντικοί αγώνες του εμπνευσμένου Θεσσαλού Ρήγα Βελεστινλή, ο οποίος από το 1797 είχε συγγράψει και διακινούσε τον «Θούριο» της Εξέγερσης, τη «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Πολίτη», καθώς και το «Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας». Δυστυχώς, ο Ρήγας και εφτά σύντροφοί του συνελήφθησαν στην Τεργέστη, 19 Δεκεμβρίου 1797, από τις Αρχές της Αυστροουγγαρίας, φυλακίστηκαν στο Σεμλίνο και στη συνέχεια παραδόθηκαν στον Τούρκο διοικητή του Φρουρίου του Βελιγραδίου, όπου βασανίστηκαν, στραγγαλίστηκαν και τα πτώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη, στις 24 Ιουνίου 1798.
Περισσότερα στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, απ’όπου και το άρθρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.