Την κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν’ ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.

Αφού μιλήσαμε για το έθιμο και αποφασίσαμε να φτιάξουμε τις δικές μας Σαρακοστούλες, διαβάσαμε τη συνταγή για μια δόση και αρχίσαμε να τη φτιάχνουμε…

3 κούπες αλεύρι, 1 κούπα αλάτι, 1 κούπα νερό…

Όμως σκεφτήκαμε πως ήταν λίγο το μείγμα μας για να φτάσει το ζυμαράκι μας για όλους. Οπότε επαναλαβάμε τη διαδικασία : άλλες 3 κούπες αλεύρι, 1 κούπα αλάτι, 1 κούπα νερό… Πόσα δηλαδή; (ΠΡΌΣΘΕΣΗ)

Ύστερα ζυμώσαμε και μοιραστήκαμε το ζυμαράκι μας.

—Πόσα χεράκια θα βάλουμε;

—Δύο κυρία!

—Πόσα ποδαράκια;

—Εφτά κυρία…

Και τα μικρά χεράκια δούλευαν με χαρά…

Ύστερα μπήκαν οι Σαρακοστούλες μας στο ταψί και με αυτό στο φούρνο.

Όταν ψήθηκαν αξιολογήσαμε τη δουλειά μας…. Ποια είναι η πιο ωραία Σαρακοστούλα και γιατί;

Επιχειρηματολογώντας ΨΗΦΊΖΟΥΜΕ την καλύτερη κατά τη γνώμη μας… “Αυτή με τον πορτοκαλί ρόμβο γιατί έχει και τα επτά ποδαράκια και σταυρό στο κεφάλι” … ή “εκείνη με τον κόκκινο κύκλο γιατί έχει όλα όσα χρειάζονται και πολλές άλλες λεπτομέρειες….” (ΣΧΗΜΑΤΑ,ΧΡΩΜΑΤΑ, ΑΞΙΟΛΌΓΗΣΗ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΊΑ, ΠΟΛΙΤΕΙΟΤΗΤΑ)

Καλή Σαρακοστή!