Σπουδαία είναι η ημέρα της νίκης. Ακόμη πιο σπουδαία όμως είναι εκείνη η ημέρα που ξεπερνώντας τους φόβους σου, αποφασίζεις να πολεμήσεις. Όταν λες το ΟΧΙ.
Δοξολογία, παρέλαση και κατάθεση στεφάνου στο Ηρώο από τους μαθητές μας ανήμερα 28 Οκτωβρίου.
Γιορτή, ποιήματα και τραγούδια στο σχολείο μας την παραμονή.
Εργασίες, κατασκευές, συζητήσεις, προβληματισμοί, δραστηριότητες γλώσσας και μαθηματικών, ιστορίας , λογοτεχνίας, με βάση τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου, την εβδομάδα που προηγήθηκε της επετείου.
28 Οκτωβρίου 1940. Ημέρα μνήμης και εθνικής υπερηφάνειας. Η Επέτειος του «Όχι» θυμίζει την άρνηση των Ελλήνων στις ιταλικές αξιώσεις.
Είναι η ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσίγραφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά.
Κάθε χρόνο η εβδομάδα πριν από την 28η Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη στην επέτειο του ΟΧΙ.
Δραστηριότητες, κατασκευές, τραγούδια…
Φέτος λόγω των μέτρων Πρόληψης της διασποράς του κορωνοιού οι γιορτούλες μας έγιναν ανά τμήμα, δεν έγιναν παρελάσεις και η κατάθεση στεφάνων περιορίστηκε στο ελάχιστο.
Στο μέγιστο όμως όπως κάθε χρόνο ήταν η Εθνική μας Υπερηφάνεια!
Σε επέκταση των πρωινών δραστηριοτήτων για την 28η Οκτωβρίου εστιάσαμε στο Ολοήμερο Πρόγραμμα στην αξία της Ελευθερίας και γι’ αυτό διαβάσαμε, συζητήσαμε και δραματοποιήσαμε το παραμύθι της Ελένης Μαντέλου “Εντάξει, Ελευθερίτσα; Και όπως είπαμε…¨
Αλλά και στην αξία της Ειρήνης
Κατά αρχάς παρακολουθήσαμε από το youtube το βίντεο με το τραγούδι «Τα ραφτικά της γιαγιάς» της Άννας Βίσση (ALBUM:ΤΟ ΤΖΙΤΖΙΚΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ‘1980 μουσική: Σάκης Τσιλίκης, στίχοι: Λάζαρος Μπίκας, ενορχήστρωση: Χάρης Ανδρεάδης)
Με τα παιδιά συζητήσαμε το περιεχόμενο των στίχων του τραγουδιού Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε ποια είναι η ιστορία πίσω από το τραγούδι αυτό. Εξηγήσαμε τις λέξεις που δεν γνωρίζαμε. Εντοπίσαμε τις λέξεις με τις ίδιες καταλήξεις και είπαμε και άλλες που μας ήρθαν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό.
Είπαμε το τραγούδι.
Στη συνέχεια αποφασίσαμε να φτιάξουμε τη δική μας ιστορία για το τραγούδι αυτό. Η Νηπιαγωγός λειτούργησε ως γραφέας και το αποτέλεσμα ήταν το παρακάτω:
Τα ραφτικά της γιαγιάς
“Μια φορά κι έναν καιρό σ΄ ένα μικρό χωριουδάκι ζούσε μια γιαγιούλα που είχε πολλά ραφτικά και έραβε για τα εγγόνια της. Έραβε μπλούζες, παντελόνια, παλτό, σκουφάκια, ζακέτες και άλλα πράγματα.
Μια μέρα η γιαγιούλα αυτή είχε πάει μια βόλτα να μαζέψει λουλούδια για να ομορφύνει το σπίτι της και τα παιδιά πήραν τα ραφτικά της.
Όταν γύρισε δε βρήκε στο σπίτι τα ραφτικά της ούτε τα εγγόνια της και άρχισε να ρωτάει τον κόσμο μήπως τα είδαν.
Τα παιδιά σφράγισαν τις πόρτες με παγίδες να μη μπει η γιαγιά και τα βρει που έπαιζαν πόλεμο με τα ραφτικά της και τα κυνηγήσει με τη μαγκούρα της.
Η γιαγιά όμως ήταν μια καλή μάγισσα με ένα μαγικό ραβδάκι και έτσι έκανε τις παγίδες ζαχαρωτά για να τα φάνε τα εγγονάκια της και να της δώσουν τα ραφτικά της.
Όταν τα πήρε επιτέλους τα ραφτικά, τα πέταξε πολύ μακριά για να γίνει παντού ειρήνη.
Τα παιδιά κατάλαβαν πως ο πόλεμος ήταν κακός και η ειρήνη γλυκιά σαν τα ζαχαρωτά της γιαγιάς τους και δεν έπαιξαν ποτέ πάλι πόλεμο!”
Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1940 στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά.
Η μικρή Ελλάδα υψώνει το ανάστημά της και αρνείται να υποταχθεί στους δυνατούς. Αυτό αποτελεί από μόνο του μια μεγάλη νίκη, μια τεράστιας σημασίας ιστορική στιγμή και αυτό είναι που γιορτάζουμε φυσικά και όχι την αρχή ενός πολέμου.
Το Νηπιαγωγείο μας όπως κάθε χρόνο συμμετείχε κι εφέτος μαζί με τις υπόλοιπες σχολικές μονάδες της Αιγείρας, στις εορταστικές εκδηλώσεις ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου με εκκλησιασμό, κατάθεση στεφάνου στο Ηρώο και παρέλαση.
Φυσικά η εβδομάδα πριν από την Επέτειο ήταν επίσης όπως κάθε χρόνο αφιερωμένη σε αυτή. Πολλές συζητήσεις, ιστορικές αναφορές, ομαδικές και ατομικές κατασκευές και εργασίες, παρακολούθηση βίντεο, ταινιών και ντοκουμέντων της εποχής, τραγούδια κλπ
Φέτος ξεκινήσαμε τις δραστηριότητες μας με την παρουσίαση του “κουτιού του στρατιώτη” μια ιδέα βασισμένη στο “Κουτί της 28ης Οκτωβρίου”(http://www.popi-it.gr) .
Παρουσιάσαμε λοιπόν στα παιδιά ένα κλειστό κουτί με διάφορα πράγματα μέσα τα οποία ανυπομονούσαν πολύ να δουν τι ήταν.
Όταν το ανοίξαμε αρχίσαμε να τα βγάζουμε ένα ένα, να τα παρατηρούμε, να τα συζητάμε, να προβληματιζόμαστε, να μπαίνουμε στο κλίμα.
Παλιές εφημερίδες και βιβλία της εποχής, φωτογραφίες, το γράμμα του στρατιώτη προς τα παιδιά του, κασκόλ και κάλτσες, ένα CD με τραγούδια, μια εικόνα του Χριστού, ένας χάρτης και μια σημαία αποτελούν αρκετά ισχυρά στοιχεία για να ανάψει το ενδιαφέρον. Ερωτήσεις, απαντήσεις και η ζωντανή ιστορία μας μπροστά στα μάτια των παιδιών
Εντοπίσαμε στο χάρτη την Αιγείρα,την Αθήνα, την Αλβανία, την Πίνδο
Διαβάσαμε το βιβλίο “Το έπος του Σαράντα”του Μανδηλαρά από τη σειρά “Η πρώτη μου ιστορία”
Και το διήγημα “Από το Ημέρολόγιο ενός μουλαριού” της Γαλάτειας Γρηγοριάδου Σουρέλη και περιγράψαμε τα πάμπολλα συναισθήματα και τις εικόνες που μας δημιουργήθηκαν από το κείμενο τα οποία προσπαθήσαμε και να ζωγραφίσουμε στη συνέχεια.
Παρακολουθήσαμε σαν σε σινεμά με προτζέκτορα αποσπάσματα από τη συνταρακτική ταινία του Γκρεγκ Τάλας “Το ξυπόλητο τάγμα” (1953)που παρουσιάζει την αληθινή ιστορία μιας ομάδας 160 ορφανών παιδιών στη Θεσσαλονίκη της κατοχής.
Εντοπίσαμε το τεράστιας σημασίας “ΟΧΙ” του σαράντα, ασχοληθήκαμε με τη δομή του, τα γράμματά του, τη σύνθεσή του
Ενδιαφερθήκαμε για τη σημαία μας, τα χρώματά της το συμβολισμό της και τη συγκρίναμε με τις σημαίες άλλων χωρών. Φτιάξαμε ένα μοτίβο με σημαίες ακολουθώντας το δοσμένο σε ένα φύλλο εργασίας με μαθηματικούς στόχους:
Μάθαμε τον εθνικό ύμνο και τραγούδια όπως το “Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του’, “Ειρήνη” και “Ο μικρός στρατιώτης” και τα παρουσιάσαμε στη γιορτή μας(δείτε τα βίντεο από το youtube)
Ένα σχέδιο μαθήματος με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 με έμφαση στη φιλοπατρία από τη μία και την αξία της Ειρήνης από την άλλη.
Έγιναν ομαδικές και ατομικές κατασκευές, εργασίες και στοχευμένες δραστηριότητες ευαισθητοποίησης.
Στη γιορτή μας (κλειστή γιορτή χωρίς κόσμο) ερμηνεύτηκαν γνωστά τραγούδια και έγινε χορευτική παρουσίαση του τραγουδιού “Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ” ( Μανώλης Ρασούλης στους στίχους, η Βάσω Αλλαγιάννη στην μουσική , Νίκος Παπάζογλου ερμηνία) https://youtu.be/fFaljbyX1WY και του κλασικού πια για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου “Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του”.
(κουκλοθεατρική παράσταση “το κανόνι της ειρήνης”)
Ανήμερα 28η Οκτωβρίου όπως κάθε χρόνο, το Νηπιαγωγείο μας μαζί με τις υπόλοιπες σχολικές μονάδες συμμετείχε στις εορταστικές εκδηλώσεις της Τοπικής Κοινότητας Αιγείρας με εκκλησιασμό, κατάθεση στεφάνου στο Ηρώο και παρέλαση των μαθητών μας.
Η εβδομάδα πριν από την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 είναι αφιερωμένη σε αυτή.
Γίνεται αναφορά στα ιστορικά γεγονότα.
Εντοπίζουμε στο χάρτη την Ελλάδα μας, την Ιταλία, την Αλβανία, την Τήνο….
Μαθαίνουμε τον Εθνικό Ύμνο και επετειακά τραγούδια όπως “Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του” (το αγαπημένο των παιδιών), “Παιδιά της Ελλάδας” (το δικό μου αγαπημένο), “Τα ραφτικά της γιαγιάς” (αγαπημένο όλων!)
Μιλάμε για τη σημαία μας, το σχήμα της, τα χρώματά της, το συμβολισμότης. Τη συγκρίνουμε με άλλες σημαίες άλλων χωρών, την ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε άλλες.
Ασχολούμαστε στη γλώσσα με τις σημαντικές λέξεις της επετείου όπως: ΕΛΛΑΔΑ, ΟΧΙ, ΑΕΡΑ
Κάνουμε κατασκευές και στολίζουμε το Νηπιαγωγείο μας με αυτές (Οι έτοιμες σημαιούλες και παραστάσεις όπως και γενικά όλα τα έτοιμα όσο όμορφα και αν είναι – παρουσιολόγια, ημερολόγια, πίνακες γενεθλίων κλπ – έχουν αποκλειστεί από το σχολείο μας. Τα πάντα γίνονται ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ διότι έτσι μόνο έχουν πραγματικά παιδαγωγική αξία) .
Διαβάζουμε λογοτεχνικά κείμενα, ποιήματα και ιστορίες σχετικά με το θέμα μας και αφού διαλέξουμε ποιο μας αρέσει πιο πολύ, το δραματοποιούμε και το ετοιμάζουμε για να το παρουσιάσουμε στο άλλο τμήμα στη γιορτή μας.
Η γιορτή μας γίνεται πάντα στις 27 Οκτωβρίου παραμονή της Εθνικής Επετείου, χωρίς κόσμο και σε αυτή το ένα Τμήμα παρουσιάζει στο άλλο ότι ετοίμασε και όλοι μαζί λέμε τον Εθνικό Ύμνο και τα υπόλοιπα τραγούδια.
Ανήμερα 28η Οκτωβρίου παίρνουμε μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις του Δήμου μας μαζί με τις άλλες σχολικές μονάδες. Εκκλησιαζόμαστε με τη σημαία, κάνουμε κατάθεση στεφάνου και παρελαύνουμε ντυμένοι στα μπλε και τα λευκά!
ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΙΓΕΙΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 28 η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Α) ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΤΜΗΜΑ: «Απρόσκλητοι Επισκέπτες στην Ελλάδα του Σαράντα» (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο)
Πριν από πολλά χρόνια σε μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα ζούσε η κυρία Ειρήνη με τα τρία της παιδιά… Τον Ελευθέριο, τον Προκόπη και το Χάρη
Μια μέρα όμως στις 28 Οκτωβρίου 1940 ήρθε απρόσκλητος ο κύριος Πόλεμος, άρπαξε το σπίτι κάποιου και εγκαταστάθηκε εκεί μαζί με τη γυναίκα του την κυρία Κατοχή και τα τρία τους παιδιά … Το φόβο, τον Πόνο και την Πείνα…
Άρχισαν να καταστρέφουν τα σπίτια και τα σχολεία….
Η κ. Ειρήνη και τα παιδιά της όμως τους πρόσφεραν κλαδί ελιάς και δώρα ελπίδας και αγάπης και κατάφεραν να κερδίσουν την Ελευθερία τους και την Ειρήνη στη χώρα!
Β) ΚΛΑΣΙΚΟ ΤΜΗΜΑ: «Το κανόνι της Ειρήνης»
Ένα μεγάλο παλιό κανόνι φοβίζει τα λουλούδια τα πουλιά και τα μπαλόνια ότι θα τα κάψει εάν δε φύγουν μακριά του
Ο ήλιος και το φεγγάρι τα προειδοποιούν ότι το κανόνι είναι πολύ κακό και επικίνδυνο
Τελικά όμως η αγάπη και η φιλία θριαμβεύουν
Την παρουσίαση των δύο θεατρικών από τα παιδιά ακολουθούν τα τραγούδιαπου έχουμε μάθει και η γιορτή κλείνει με προβολή παιδικής αντιπολεμικής ταινίας
Την επόμενη μέρα 28 Οκτωβρίου φοράμε τα επίσημά μας και… παρελαύνουμε με περηφάνια!
— Τι σημαία να δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν κι έδειξαν την Ελλάδα.
— Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.
— Ας ρωτήσουμε, συμφώνησε και η άλλη.
Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, τι χρώμα θέλεις να ‘χει η σημαία σου;
— Να ρωτήσω τα παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.
Τα μισά παιδιά της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν με τη γη και τα βουνά.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, σκληρός ο τόπος. Και η δουλειά σκληρή. Μα άσπρα περιστέρια οι ψυχές μας. Γι΄ αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε τη σημαία μας.
Τα ‘γραψε τα λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι η Ελλάδα.
— Ας πάω τώρα να ρωτήσω και τ’ άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.
Τα βρήκε να παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ’ ασημένια λαχταριστά ψάρια.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, εμάς οι ψυχές μας είναι δοξασμένες στο γαλανό νερό. Τούτη η θάλασσα η μεγάλη, που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει τη σημαία μας.
Τα ‘γραψε και τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το ‘δωσε, το τεφτέρι, στις νεράιδες.
— Έτσι να γίνει, είπαν εκείνες.
Και τότε μέσα από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ’ ασπρογάλανο πανί κι απλώθηκε σε ουρανό και γη. Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε το πανί και το φίλημά του έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.
— Η σημαία μας, είπε η Ελλάδα. Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
