Ολόκληρος ο κόσμος οφείλει να θεωρείται ως η ορατή όψη ενός παγκόσμιου και συνεχούς μυστηρίου καθώς και όλες οι ενέργειες του ανθρώπου ως μυστηριακή, Θεία κοινωνία. Η αποδοχή του κόσμου ως δώρου του Θεού ή ως οχήματος της αγάπης Του και ως του ορατού μέρους του μυστηρίου της χάριτος του Θεού είναι ένα και το […]

Και αν κάποιοι απ? αυτούς θέλουν να πλησιάσουν σε εκείνη την πνευματική γνώση, δεν μπορούν καθόλου, αν δεν απαρνηθούν την κοσμική γνώση, και κάθε συνδιαλλαγή με τις λεπτομέρειες αυτής της γνώσης και την πολύπλοκη μέθοδό της, και σταθούν με το νηπιώδες φρόνημα της πνευματικής γνώσης?επειδή γίνεται σε αυτούς μεγάλο εμπόδιο η συνήθεια της κοσμικής γνώσης […]

Η γνώση αποκτάται μέσω της αγάπης. Η αγάπη προς τον κόσμο, η αγάπη προς τους ανθρώπους, η αγάπη-έρωτας προσφέρονται σαν οι καλύτερες δυνατότητες για την απόκτηση της γνώσης.  Πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ. Πνευματικά Κεφάλαια: Σημειώματα φιλοκαλικής αυτογνωσίας. Εκδ. Τήνος. 1992. σελ.60 

Είναι αρρώστια οι μάταιες συζητήσεις και αναζητήσεις. «Και οι λογομαχίες» και ορθά, γιατί όταν η ψυχή είναι ανήσυχη από τους λογισμούς της αμφιβολίας, όταν βασανίζεται, τότε αναζητεί. Όταν όμως είναι υγιής, τότε δεν αμφιβάλλει ούτε αναζητεί, αλλά αποδέχεται τις αλήθειες της πίστεως.  Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος. Εις Α? Τιμ., ομιλ. ΙΖ?, 1. αναφέρεται στο: Βασιλείου Χαρώνη.(1993). […]

Η γνώση μας κάνει περήφανους ενώ η αγάπη οικοδομεί. Εάν νομίζει κανείς ότι κάτι γνωρίζει, τίποτε δεν γνωρίζει, με τον τρόπο που θα ?πρεπε να το γνωρίζει.  Κορινθίους Α?, 8, 2 

Υπερφυσική όμως είναι η γνώση που έρχεται στο νου πέρα από τη φυσική του μέθοδο και δύναμη, όταν δηλαδή τα νοούμενα υπερβαίνουν τις δυνατότητες του νου που είναι ενωμένος με το σώμα, ώστε να πρόκειται για γνώση που αρμόζει σε νου χωρίς σώμα. Αυτή η γνώση δίνεται μόνο από το Θεό, όταν βρει το νου […]

Υπακοή σημαίνει αποξένωση από την υποκρισία και από κάθε προσωπική επιθυμία?Υπακοή είναι η τελεία απάρνηση της ψυχής μας?Υπακοή σημαίνει, ενταφιασμός της δικής μας θέλησης και ανάσταση της ταπείνωσης. Δεν αντιλέγει ο νεκρός ούτε ξεχωρίζει τα καλά από εκείνα που του φαίνονται πονηρά. Διότι ο Γέροντάς του, που του θανάτωσε με τρόπο θεάρεστο την ψυχή, αυτός […]

Δεν είναι σωστό ο λέων να βόσκει πρόβατα. Παρομοίως δεν είναι ασφαλές ένας που είναι ακόμη εμπαθής να κυβερνά άλλους εμπαθείς.  Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος. Εις τον ποιμένα. 47

Η κάθε ανθρώπινο ον κατέχει το πρωταρχικό στοιχείο του προσώπου, ένα κέντρο ολοκληρώσεως που κάνει το παν να κλίνει προς τη διάσταση μιας μεταφυσικής σφαίρας και που διαμορφώνει τη συνείδηση του ανθρώπου. Πρόκειται για το πρόσωπο σαν ένα φυσικό δεδομένο της υποστάσεως. Παύλου Ευδοκίμωφ.  Η γυναίκα και η Σωτηρία του κόσμου. (1983). Εκδ. Πουρναρά, Θεσαλονίκη. […]

Η κοσμικότητα είναι μια θρησκεία επειδή έχει τη δικιά της πίστη, τη δικιά της εσχατολογία και τη δικιά της ηθική. Και «έχει πέραση» και «βοηθάει». Αν η «βοήθεια» ήταν το κριτήριο, θα έπρεπε κανένας  να παραδεχθεί με απόλυτη ειλικρίνεια πως η ζωοκεντρική κοσμικότητα πραγματικά βοηθάει περισσότερο από τη θρησκεία?Για το Χριστιανισμό το κριτήριο δεν είναι […]

Κατά την διάρκεια της προσευχής υπέρ των ανθρώπων η καρδιά αισθάνεται μερικές φορές την πνευματική ή την ψυχική κατάσταση εκείνων για τους οποίους απευθύνει στο Θεό την προσευχή.  Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ. (1994). Περί Προσευχής. Μονή Τιμίου Προδρόμου. Έσσεξ, Αγγλίας. Σελ 245

Η Χριστιανική διακονία συνεπάγεται ευσπλαχνία αγάπης. Είναι αναγκαίο ή να δεχθούμε μέσα στην καρδιά μας τις δυσκολίες και τη θλίψη αυτών που προσέρχονται σε εμάς ή αλλιώς να εισέλθουμε εμείς στην καρδιά, στα βάσανά τους, να ταυτισθούμε μαζί τους.  Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ. (1994). Περί Προσευχής. Μονή Τιμίου Προδρόμου. Έσσεξ, Αγγλίας.

Οι άνθρωποι ζουν με την ψυχή και δεν γνωρίζουν τι είναι η ψυχή! Δεν αποτελεί αυτό βάσανο για το πνεύμα; Βάσανο, μέχρις ότου ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος, και ταυτόχρονα έγινε ψυχή. Τότε μας αποκαλύφθηκε το μυστήριο της ψυχής: ο Λόγος. Από Αυτόν προέρχεται η γέννησή της, το είναι της, το πρωτότυπό της, και σε […]

Μη παρασύρεστε από διάφορες ξένες διδασκαλίες.  Εβραίους. Ι3, 9

Αγωνίσου να εισέλθεις στο θάλαμο που βρίσκεται μέσα σου, και θα δεις τον επουράνιο θάλαμο. Γιατί και τούτος κι εκείνος είναι ένας, και από μία είσοδο τους βλέπεις και τους δύο. Η σκάλα της βασιλείας εκείνης είναι κρυμμένη μέσα σου, δηλαδή μέσα στην ψυχή σου. Καθάρισε λοιπόν τον εαυτό σου από την αμαρτία και θα […]

Δάσκαλος πραγματικός είναι αυτός που έλαβε από το Θεό πνευματικό βιβλίο, γραμμένο με το «δάκτυλο του Θεού», δηλαδή με την ενέργεια της Θεϊκής έλλαμψης και δεν έχει πλέον ανάγκη από τα άλλα βιβλία. Δεν αρμόζει στους δασκάλους να διδάσκουν από αντίγραφα και χειρόγραφα, όπως και στους ζωγράφους να αντιγράφουν παλαιούς πίνακες.  Όσιος. Ιωάννης της Κλίμακος. […]

Έτσι πρέπει να βλέπουμε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Εγώ, βρε, δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». […]

Εκείνος που αγαπά τον εαυτό του δεν μπορεί να αγαπά τον Θεό. Εκείνος που δεν αγαπά τον εαυτό του εξαιτίας του υπερβολικού πλούτου της αγάπης του Θεού, αυτός αγαπά το Θεό.  Άγιος Διάδοχος Φωτικής. Τα 100 πρακτικά κεφάλαια. κεφ. 12. Φιλοκαλία Α? τόμος, σελ. 289. 

Ο Χριστός «ο Κύριός μου» είναι τα πάντα εν πάσι, και σε Αυτόν είναι η ζωή. Όλα τα άλλα είναι «σκύβαλα», «ζημία». Αν δεν σκεπτόμαστε έτσι, τότε δεν έχουμε συνείδηση του τι είναι Χριστιανισμός, τι μας δίνει, και τι ζητά από εμάς. Κάθε σμίκρυνση, κάθε σύντμηση, κάθε απλούστευση, κάθε ανθρωπομορφισμός του χριστιανικού σκοπού καταστρέφει τον […]

Η ψυχή από την αγάπη του Θεού είναι σαν να παραφρόνησε. Κάθεται σιωπά, δεν θέλει να μιλά και κοιτάζει σαν παράφρονη τον κόσμο και δεν τον επιθυμεί και δεν τον θέλει. Κι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως αυτή βλέπει τον αγαπημένο Κύριο και ο κόσμος έμεινε πίσω της κι έπεσε στη λησμονιά, κι η ψυχή […]

Ώρες ώρες νομίζω ότι θα σπάσει η καρδιά από αγάπη.  Γαβριηλίας Μοναχής. 1996. Γερόντισσα Γαβριηλία. Εκδ. Επτάλοφος. σελ. 372 

Και τότε ενώνεται (ο νους) ολόκληρος με τον πάνω και πέρα από τα πάντα, όπου δεν χωρεί ούτε λόγος, ούτε νόημα, ούτε καμιά σκέψη που να τον ποικίλλει, αλλά μόνο απλότητα και ακαταληψία, σιωπή και έκπληξη, το ασχημάτιστο και άπειρο και απεριόριστο. Και βλέπει κατά παράδοξο τρόπο τη θέα του Αοράτου και τη μορφή του […]