Αρχεία για 'ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ'
Μια ανθρώπινη ιστορία, γεμάτη από Θεό, από την ιεραποστολή στη Γκάνα. History from the Orthodox mission in Ghana.
Συγγραφέας: kantonopou στις 3 Ιουνίου 2017
Με την εν Χριστώ αγάπη
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Orthodox Christian Easter 2017 all over the world ! Η Ορθόδοξη Ανάσταση και το Πάσχα 2017 σε όλο τον κόσμο !
Συγγραφέας: kantonopou στις 23 Απριλίου 2017
Φωτογραφίες από την Ορθόδοξη Ανάσταση, το Ορθόδοξο χριστιανικό Πάσχα σε όλο το κόσμο. Photos from Orthodox Easter 2017 all over the world.
Kananga Congo, Κανάνγκα Κονγκό
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/04/blog-post_76.html
Burundi- Μπουρούντι
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/04/burundi-le-mystere-de-saint-bapteme-la.html
Κονγκό, Congo
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/04/blog-post_42.html
Kinsasha, Congo, Κινσάσα, Κονγκό
http://www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=news&action=details&id=1259
Μοζαμβίκη- Mozambique
https://www.facebook.com/media/set/?set=vb.201640890185837&type=2
Malawi, Μαλάουι
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/04/blog-post_78.html
Baptêmes à Bunia, dans l’ Est du Congo
BAPTEMES A POINTE- NOIRE ET A BRAZZAVILLE
Τανζανία, Tanzania.
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/04/blog-post_84.html
Uganda, Ουγκάντα.
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/04/blog-post_34.html
https://ierapostoli.wordpress.com/2017/04/23/orthodox-easter-2017-all-over-the-world/
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Νέα και φωτογραφίες από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην Αφρική. News and photos from Orthodox Christian missions in Africa.
Συγγραφέας: kantonopou στις 4 Φεβρουαρίου 2017
Today 0n 2/2/2017 feast of the presantation of the Lord Jesus Christ in the temple, his grace bishop Innocentios Byakatonda celebrated the Divine Liturgy at Buramata Saints Alexios an Holy Apostles.
Περισσότερα… https://www.facebook.com/profile.php?id=100006650526397&hc_ref=NEWSFEED
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/02/blog-post_2.html
By the grace of God on 31/01/2017 we had a visiting priest who co-celebrated the divine liturgy with myself at the orphanage and school’s make-shift-chapel. We remembered and prayed for all of you who are praying for us and donating for the children to have food. we have a list of the people of good will who are supporting us. Please Its my humble and prayerful request for you to send me (inbox) a few names of people you would like u…s to remember in our prayers.
Continue praying for us, donating to our Orphanage and spreading the word about our challenges. we hope and pray that God shall enable you and open ways so that you will be able to donate regularly. I am so much humbled by your love and compassion. pray for me the unworthy servant through whom you are able to touch the lives of these young vulnerable souls and in it touch Jesus in their person. To donate any amount click here.www.orthodoxmissionkenya.org/donation-details
God bless you.
Fr Methodios JM Kariuki.an
https://www.facebook.com/jmkariukinyandarua?hc_ref=NEWSFEED
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/02/divine-liturgy-at-orphanage-and-school.html
Zambia.
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017 τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου, στην πρωτεύουσα της Ζάμπια Λουσάκα. ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία για τους Τρεις Ιεράρχες, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζάμπιας και Μαλάουι κ.Ιωάννου.
https://www.facebook.com/Orthodox-Metropolis-of-Zambia-and-Malawi-391805074291380/?hc_ref=NEWSFEED
KENYA.
https://www.facebook.com/groups/1673909169525804/
UGANDA.
On 17th/Jan/2017 a holy liturgy was held at St. Andonios Orthodox Church – Monde Luweero District in remembrance of the Memory of The Late Bishop Theodoros NANKYAMA which was also accompanied by the ordination of Decan Patrikios Kakande to Priesthood.
https://www.facebook.com/UOChurch/?fref=ts
SOUTH AFRICA
Saint Mark’s Orthodox Mission is situated in Edendale, just outside of Pietermaritzburg, South Africa. It belongs to the Archbishopric of Good Hope in the Patriarchate of Alexandria and All Africa. The mission was established in 2000 and the Church of Saint Mark was built and consecrated in 2004.
In addition to the church building, there is an old house on the mission property that is in very poor condition and is is urgently in need of repairs. It was recently broken into and seriously damaged. Windows and doors were broken, the rather flimsy burglar bars were forced out, and electrical fittings were stolen. We are concerned that it is vulnerable to further damage until security is improved.
Once these urgent repairs are carried out, further repairs will also be needed. We discovered last year that there was a termite infestation and, when the termites were dealt with, it was discovered that they had done significant damage to the electrical wiring and the roof trusses.
We want to be able to use the house for catechetical activities, children’s activities, and a possible food kitchen that will accompany a food gardens project we are starting on the mission grounds. But it is impossible to use it until it is better secured, and other significant improvements will also need to be done as soon as we can afford them.
We are on the verge of launching a website for the mission, and will post details of that here as soon as it is up. But we are posting this in the meantime as it is really crucial that we get the most necessary repairs done as soon as possible.
This appeal has the blessing of our bishop, His Emminence Metropolitan Sergios, Metropolitan Bishop of Good Hope.
https://www.youcaring.com/stmarksorthodoxmissionpietermaritzburgsouthafrica-746599
Υποστηρίξτε οικονομικά τις ορθόδοξες ιεραποστολές σε όλο το κόσμο. Support financially orthodox missionaries throughout the world. Soutenir financièrement les missionnaires orthodoxes à travers le monde. Unt erstützen Sie finanziell orthodoxe Missionare auf der ganzen Welt.Оказывать финансовую поддержку православных миссионеров по всему миру. Надавати фінансову підтримку православних місіонерів по всьому світу. Подпомага финансово православни мисионери по целия свят. ფინანსურ მხარდაჭერას მართლმადიდებელი მისიონერები მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. Аказваць фінансавую падтрымку праваслаўных місіянераў па ўсім свеце.Susține misionarii ortodocși financiar în întreaga lume. Финансијски подржи ортодоксне мисионара широм света. Tukemaan taloudellisesti ortodoksinen lähetyssaarnaajia kaikkialla maailmassa. Wspierać finansowo ortodoksyjnych misjonarzy na całym świecie. Apoyar financieramente misioneros ortodoxos de todo el mundo. Apoiar missionários financeiramente ortodoxos em todo o mundo. دعم المبشرين الأرثوذكسية ماليا في جميع أنحاء العالم.
https://ierapostoli.wordpress.com/enisxisi/
https:/ierapostoli.wordpress.com/2017/02/03/news_photos_orthodox_africa_feb2017/#more-16958
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Στο Λουγκουζί στην Ουγκάντα χτίζεται….σχολείο από την Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Καπανδριτίου ( Πολυδένδρι ) Αττικής !
Συγγραφέας: kantonopou στις 21 Ιανουαρίου 2017
Είναι θαύμα… Ξεκίνησε να χτίζεται ο παιδικός σταθμός και το Δημοτικό σχολείο μας στο χωριό Λουγκουζί στην Ουγκάντα…
Να λοιπόν που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα.Και τα θαύματα γίνονται…
Οι χτύποι της καρδιάς μας συντονίζονται σε αυτό που ο Θεός επιτρέπει.
Ένα όνειρο παίρνει σάρκα και οστά στο χωριό μας το Λουγκουζί.
Πολύ κοντά στην ενορία του Αγίου Σπυρίδωνα σε έκταση που αγοράσθηκε πρόσφατα για το σκοπό αυτό, ξεκίνησε η ανοικοδόμηση του παιδικού Σταθμού και του Δημοτικού σχολείου της ενορίας του Αγίου Σπυρίδωνος
Πολλά παιδιά από το χωριό θα βρουν ένα καταφύγιο για τα όμορφα σχολικά τους χρόνια μέσα στην ατμόσφαιρα της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Η προοπτική του σχεδιασμού περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός παιδικού σταθμού και ενός δημοτικού σχολείου και που κάθε τάξη θα περιλαμβάνει αρκετά παιδιά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Λουγκουζί είναι ένα αρκετά μεγάλο χωριό 6000 κατοίκων με πάρα παιδιά Η ευχή μας και η προσευχή μας είναι να ολοκληρωθεί σύντομα το σχολείο προκειμένου να στεγαστούν σύντομα τα παιδιά .
Σε αυτό το νέο εγχείρημα ξεκινάμε ,όπως κάνουμε πάντοτε από τότε που ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε για την Ιεραποστολή.Επικαλούμαστε τη χάρη του Θεού ,κάνουμε το σταυρό μας ,ευελπιστώντας και πάλι στη φιλοτιμία των ανθρώπων που αγαπούν την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Ιεραποστολή.
http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_60.html
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
THE NATIVITY OF CHRIST IN ORTHODOX JAPAN. Τα Χριστούγεννα στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιαπωνίας.РОЖДЕСТВО ХРИСТОВО В ПРАВОСЛАВНОЙ ЯПОНИИ. 日本の正教会のクリスマス.
Συγγραφέας: kantonopou στις 14 Ιανουαρίου 2017
The young Hieromonk Nicholas (Kasatkin), who was appointed rector of this church in place of an elderly priest, Fr. Vasily Makhov, came to Japan in the summer of 1861. In his new motherland the future missionary, following the chronology of events in the Gospel, first of all celebrated the Nativity of 1861/1862, and then, the Radiant Resurrection of Christ. Nativity church services were always particularly solemn in Japan, on a par with Paschal ones.
“After the Liturgy we served the Vespers, and after its dismissal prayer a lectern with the icon of the Nativity of Christ were placed in the middle before the ambo. We came to the middle, the choirs drew close together and sang the troparion of the feast and, ‘Today the Virgin gives birth to Him Who is above being’. At the Liturgy and then at the Vigil we used our translation in the Gospel reading for the first time. Henceforth we will always use this translation so that we can see it ourselves, hear the opinions of others, and correct what needs to be corrected,” wrote Bishop Nicholas on Christmas Eve at the cathedral of Tokyo on December 24, 1895/January 5, 1896.
On the following day the Nativity Liturgy was celebrated. “December 25, 1895/January 6, 1896 is the feast of Nativity of Christ,” writes St. Nicholas in his diary. “The Liturgy of St. Basil the Great began at 9:00. Arseny Ivasava delivered a good sermon on the peace that was brought to people by the Nativity of Christ. The choir sang well. Very many Christians gathered at the service. There were also many foreigners; they seem to have come only to listen to the chants, as they left before the sermon. After the service Fr. Paul Sato with a cross and both choirs glorified Christ in my office and sang in the lower classroom, because there was no room for them in my room where students, teachers and girls who don’t sing gathered at the same time… Having given out sweets to the choristers, I received greetings from Christian men and women, gave icons to the newly baptized (who had been baptized today before the Liturgy), distributed oranges and sweets among children of our clergy and those in minor orders… In the morning, before the Liturgy, I listened to hymns of praise: Dmitry Konstantinovich Lvovsky [choir director of Tokyo Cathedral—G.B.] with children came to greet us, and his three children chanted perfectly the troparion, ‘Thy Nativity, O Christ our God’ in two voices…”
The beauty of Nativity services at the Resurrection Cathedral of Tokyo attracted both the pagan Japanese and Christian Protestant missionaries.
“There were lots of Protestant female missionaries, most probably from America,” St. Nicholas of Japan recalled on December 24, 1896/January 5, 1897. “They waited till the very end and then besieged me upon leaving, so I had to explain them the meaning of the icon that we had venerated; next the ladies asked me to show them the baptistery, and I showed them our font for the baptism of adults and children and explained to them how we perform this Sacrament… The final words of the women missionaries’ escort were: ‘How wonderful your cathedral is!’”
Children’s Christmas show in Hakodate.
On the feast of the coming of the Savior into the world all the faithful of the Japanese Orthodox Church were in a hurry to greet their archpastor. “Usual greetings of readers and subdeacons, choir members, Christians, the Sunday school, an orphanage. A tea party in the large room downstairs… There were several Russians—student Eliseyev, Mendrin, and the Todorovich family. From one o’clock there was a meeting of Sunday school students, the youth association, and other Christians in the large room upstairs. Distribution of presents to children; their speeches, singing and so on. All in all, we had a great time” (December 25, 1910/January 7, 1911).
The saintly Bishop Nicholas was always deeply touched by greetings from the youngest of the parishioners.
“The choir of little congratulators… filled the whole room: sixty kids of both sexes were festively dressed…
“‘Unfold your sheets,’ said their teacher. They did it but kept looking at me and the pictures on the walls, and not at the sheets.
“‘Now sing,’ the teacher commanded, and started himself. The kids joined in the singing and from memory, without looking at their sheets, sang the feast’s troparion so beautifully, harmoniously and melodiously that I was truly moved… I said to them from all my heart that ‘today angels must have glorified the Lord together with you’” (December 26, 1896/January 7, 1897).
Several years later the holy hierarch again mentioned the children’s Nativity greetings in his diary: “Children from the Sunday school sang so nicely that I was listening with great delight to their simple, soulful, and soft-voiced singing” (December 26, 1900/January 8, 1901).
On the feast of the Nativity, students of the Tokyo Theological Seminary would make performances based on episodes from the Gospel. The diaries of St. Nicholas of Japan contain the description of the very first such performance:
“Young people were giving their performance… It was a mystery play composed by one of our senior seminary students, Vasily Nobori, who explained to us its core: ‘Here is the Mediterranean (and he pointed at the part of the room designed for the scenes, after which all the children burst out laughing). Three persons will appear on the stage and they will personify three countries: Egypt, Greece and the Roman Empire at the time of the Birth of Christ…’ And indeed three persons came out: Cyril Mori with a band on his head, covered with something that resembled Egyptian hieroglyphs, and with a palm branch in his hand; Platon Tsukioka, draped in some odd flag of junky white linen with a large ‘Tokyo’ and other signs, with a garland of yellow flowers on his head and a flute in his hand; Nikolai Yosida with a huge bamboo in one hand (symbolizing a spear) and with something else in his other hand (symbolizing some still unexplored weapon), with a tin bucket on his head that represented a helmet, and in some impracticable soldier’s greatcoat. The first personified Egypt, the second—Greece, and the third—Rome; and then a modestly muffled figure came out, at first without being noticed, who represented the All-Holy Virgin Mary, accompanied by the figure of Joseph the Betrothed, portrayed by the bearded Paul Ogava—a catechist school student who borrowed someone’s cassock for that occasion. A small doll that represented the newly born Savior was placed on a dais in the corner next to the tree, and the modest figure (I don’t know which one of our students played the Virgin Mary) was seated beside it with St. Joseph behind. Egypt began his speech, full of disillusionment and despair; then Greece declaimed that the purpose of life was to enjoy your life…; and in conclusion Rome declared that the purpose of life was the conquest of all the peoples and of the whole world. It must be said that their speeches were very clever and pertinent—they expressed the character and worldview of the three peoples quite sharply and clearly. When they finished, the harmonious singing of ‘Glory to God in the highest’ started in the neighboring room; and shepherds, dressed in shirts, came out, one with a sheepskin on his back, and all bowed down before the Nativity of the Savior and spoke of the appearance of angels. This was followed by the star, by the Adoration of the Magi, clothed in some burnouses; ‘Joseph’ received a box of gifts from them and placed it at the ‘Virgin’s’ feet. At that moment, the three figures who represented the three states fell down. The ‘Virgin’ together with the doll and ‘Joseph’ modestly withdrew, while hordes that represented the Goths, the Vandals and others entered and walked over the Mediterranean; and amid them the three fallen figures rose and left through the very doors through which the Goths and the Huns had gone before them. The author came out and reported to us: ‘This has been played not very successfully but it was supposed to mean that Egypt, Greece and Rome revived and followed Christ’” (December 25, 1902/January 7, 1903).
On every Nativity feast, the primate of the Orthodox Church of Japan would receive greetings from each Japanese parish along with missionaries and benefactors from Russia. In the difficult period of the Russo-Japanese War, the Holy Bishop Nicholas especially remembered Nativity greetings that were sent to Tokyo by Russian prisoners of war: “Nine letters of congratulations along with various requests from prisoners of war and a telegram from Konstantin Vasilyevich Uryadov, a lieutenant-colonel in Matsuyama, on behalf of all sick people there” (December 25, 1904/January 7, 1905).
The Nativity and Paschal services were always an original landmark not only for the mission in Tokyo but also for every single Orthodox parish of Japan. Building and reconstruction of churches, and the baptism of catechumens were timed to coincide with these feasts. The main church of every deanery of Orthodox Japan gathered the faithful from neighboring and distant cities and villages. The numbers of participants of festal services were carefully recorded in parish registers. And, beyond all doubt, each Christian dreamed of attending a solemn service at the magnificent Tokyo Cathedral.
“Ioann Ootsuki, a Christian from Takashimizu, has called on me…,” Bishop Nicholas wrote on December 24, 1897/January 5, 1898. “Now the lot has fallen to him to be at the mission cathedral on the feast of Nativity of Christ, and so he has arrived (for the Christians of Takashimizu decided to send a worshipper from their community for the feast of Nativity to the church, and that is really praiseworthy).”
A Christmas play in Shirakawa, Japan, mid-twentieth century.
During each Nativity service, Holy Hierarch Nicholas of Japan offered up fervent prayers for the multiplying of Orthodox Christians in the young Japanese Church.
The missionary always gladly made special mention of letters from donors and fellow-clergymen who were concerned about strengthening Orthodoxy in Japan:
“Good letters have come from Russia: Her Majesty the Empress consort donated 5,000 rubles for the church, in memory of the prisoners of war who had perished in Osaka… Father Theodore Bystrov writes that ‘Semyon Vasilyevich (a student who was here in summer) is going to read a paper on Japan to divinity students; he wants to direct their attention to the mission.’ May God’s blessing be with him!” (December 25, 1907/January 7, 1908).
St. Nicholas so much wanted the Land of the Rising Sun to receive one more missionary in whom he would find a companion and co-worker: “I prayed fervently to the Holy Apostle Paul, standing in the iconostasis in front of the choir, that he might intercede for us to obtain a new missionary in Japan. I wish the Lord would send us a new missionary through the intercessions of St. Paul, who outdid the gentiles!” (December 25, 1903/January 7, 1904). But it was only in 1908 that Japan saw such a missionary—Bishop Sergius (Tikhomirov), who served the Church of Japan until his very death in 1945.
In January 1912, St. Nicholas celebrated the Nativity of Christ in Japan for the last time.
“We served the Liturgy from 9.00: I, His Eminence Sergius and the priests. The cathedral was packed with worshippers. I had energy and a loud voice. After the Liturgy there were numerous greetings of Christians, clergy, those in minor orders and choristers. Then readers and subdeacons were invited for tea in the clubroom; the choristers who sang the troparion and kontakion were treated with sweets… Next the Sunday school’s greetings followed; again the troparion and kontakion were sung… each was given a certain number of sen [a former monetary unit in Japan equal to one hundredth of a yen—D.L.] and oranges corresponding to his age…” (December 25, 1911/January 7, 1912).
A month and a half later, on February 3/16, 1912, Archbishop Nicholas of Japan reposed in the Lord. Through the efforts of the archpastor’s successor, Metropolitan Sergius (Tikhomirov), the Orthodox Church of Japan continued Her missionary endeavor in this country, which is pagan by nature. In the 1930s, the Orthodox in Japan started celebrating the Nativity of Christ according to the Gregorian calendar, so that believers could, according to tradition, see in the New Year at services and with their families.
However, the transfer of the date did not change the feast’s meaning and spirit: Solemn services are held at the Tokyo Cathedral and at every other parish of Orthodox Japan, and frequently baptisms of children and adults are timed to coincide with the feast. Children’s Christmas shows and performances are held at parishes, and gatherings of parishioners are organized.
The Nativity celebration is especially majestic in Tokyo. The traditional Christmas show, held at the parish meeting house, called Nikolai kaikan in honor of the equal-to-the-apostles missionary, annually brings together over 100 people. These are small children, older adolescents from the Sunday school, Sunday school graduating seniors, and members of the Orthodox youth association attached to the cathedral. A show commences with prayer and a priest’s talk, followed by greeting speeches by the children themselves. Then Sunday school pupils answer questions on the Gospel stories, prepared not only by adults but also by recent Sunday school graduates. “Sacred pictures” are prepared for children and parents—this is a narrative of the Nativity of the Savior, skillfully depicted on sheets of paper. And, of course, all the little ones receive Christmas presents. Similar events are organized in every large and small parish of Japan.
Rector of the church in Sapporo Archpriest Alexis Matsudaira is helping Alexandra Yamaguti and Rebecca Sato show “holy pictures”.
It is always especially interesting to hear the youngest parishioners sharing their impressions of the Nativity services and meetings. These sincere stories are published on the children’s pages of parish bulletins or in special children’s parish newsletters.
“I want as many children as possible to attend the Sunday school,” writes the five-year-old Anastasia Tanaka who gives an account of a Christmas show at the Tokyo Cathedral. “Let 100 or even 1000 of them come. I wish all of them to be healthy, and that I would always see their smiling faces.” And the words of little Martha Sato indicate the generational continuity in Orthodox Japan: “I will surely sing the songs that I learned during the Nativity play in Church to my granny, who likes singing and prayer so much.”
Another young parishioner from Tokyo, James Ooki, particularly remembered the concentration and attention of the youth who listened to the priest and followed the “holy pictures”: “May this day’s events be imprinted in their young souls, and may these seeds yield prayerful fruit in their adulthood.”
On the Nativity day, as always, the feast’s kontakion was sung in all seventy Orthodox parishes across Japan: “Today the Virgin gives birth to Him Who is above all being…” And, following the example of Holy Equal-to-the-Apostles Nicholas, adult and young believers of the Japanese Orthodox Church prayerfully entreated: “Grant, O Lord, that Japan may soon sing this joyful hymn unto Christ incarnate!” (Diary, December 24, 1896/January 5, 1897).
Galina Besstremyannaya
Translation by Dmitry Lapa
http://www.pravoslavie.ru/english/99988.htm
10 / 01 / 2017
«Христос раждается – славите, Христос с небес – срящите!» – звучали православные песнопения рождественской службы на церковнославянском языке в возведенной в 1859 году консульской церкви в Хакодатэ.Назначенный настоятелем этого храма вместо пожилого священника о. Василия Махова молодой иеромонах Николай (Касаткин) приехал в Японию летом 1861 года и поэтому на новой родине будущий миссионер, следуя хронологии евангельских событий, сначала встретил Рождество 1861/1862 года, а затем – Светлое Христово Воскресение. Рождественская служба, наравне с пасхальной, всегда была особенно торжественной в Японии.
«После литургии отслужили вечерню, по отпусте которой поставлен был аналой с иконой Рождества Христова посредине, пред амвоном, вышли мы на средину, хоры сблизились и пропели тропарь праздника и “Дева днесь”… За литургией и потом за всенощной сегодня в первый раз читалось Евангелие по нашему переводу. С этого времени всегда и будем читать его, чтобы самим видеть, каков перевод, и от других слышать суждения, и исправить, пока не закреплено печатию, что окажется требующим исправления», – пишет епископ Николай о рождественском сочельнике в Токийском кафедральном соборе 24 декабря 1895 года / 5 января 1896 года.
На следующий день была рождественская литургия. «25 декабря 1895 г. / 6 января 1896 г. Праздник Рождества Христова, – отмечает владыка Николай в своем дневнике. – С девяти часов литургия святого Василия Великого. Проповедь хорошо сказал Арсений Ивасава – о мире, принесенном людям Рождеством Христовым. Пели исправно. Народу – христиан – было очень много. Было немало и иностранцев; видимо – слушать пение, ибо от проповеди ушли. После службы о. Павел Сато с крестом и оба хора прославили у меня, пропев в нижней классной, за невозможностью поместиться в моей комнате, в которой зато собрались академисты, учительницы, непоющие девочки… Одарив певчих обычным на “кваси” (т.е. сладости. – Г.Б.), принимал потом поздравления от христиан и христианок, дал иконы новокрещенным сегодня до литургии, раздавал апельсины и на “кваси” детям наших служащих церкви… Утром, пред обедней, слушал славление: Дмитрий Константинович Львовский (регент хора Токийского собора. – Г.Б.) с детьми пришел поздравить, и трое его малюток преправильно пропели в два голоса тропарь “Рождество Твое Христе Боже наш”».
Красота рождественского богослужение в кафедральном соборе Воскресения Христова в Токио привлекала и японцев-язычников, и христианских миссионеров-протестантов. «Протестантских миссионерок, должно быть американок, было целое стадо, – вспоминает святитель Николай 24 декабря 1896 г. / 5 января 1897 года, – дождались самого конца, так что при выходе атаковали меня, и я должен был объяснять им значение иконы, к которой сегодня прикладывались, потом попросили меня показать им крещальню, и я показал им купель для возрастных и младенцев с объяснением, как у нас крестят… Последнее слово сопровождающего дам-миссионерок было: “Как прекрасен ваш собор!”».
Детская рождественская ёлка в Хакодатэ |
В праздник пришествия в мир Спасителя все верующие Японской Православной Церкви спешили поздравить своего архипастыря: «Обычные поздравления церковно-служащих, хоров, христиан, воскресной школы, сиротского приюта. Угощение чаем в большой комнате внизу… Было несколько русских – студент Елисеев, Мендрин, Тодоровичи всей семьей. С первого часу собрание в большой комнате наверху детей воскресной школы, общества юношей и вообще христиан. Раздача подарков детям, их речи, пение и прочее. Все было весьма мило и весело» (25 декабря 1910 г. / 7 января 1911 г.).Святитель Николай всегда был особенно тронут услышать поздравления от самых маленьких прихожан.
«Хор маленьких поздравителей… залил всю комнату: действительно, 60 малышей обоего пола, празднично одетых…
– Разверните листки, – скомандовал учитель. Развернули, но смотрят все не на них, а на меня и на картины на стенах.
– Теперь пойте, – велел учитель и начал сам. Подхватили малыши и, не смотря в свои листки, а на память, пропели тропарь праздника так чудно стройно и благозвучно, что я истинно растроган был… Я им от души сказал, что “ангелы, конечно, вместе с ними ныне славили Господа… ”» (26 декабря 1896 г. / 7 января 1897 г.).
Несколько лет спустя святитель Николай вновь отмечает в дневнике рождественское поздравление детей: «Пели дети воскресной школы и так мило, что я заслушался их простодушного, задушевного мягкоголосного пения» (26 декабря 1900 г. / 8 января 1901 г.).
Студенты Токийской духовной семинарии устраивали на Рождество представления на евангельские сюжеты. В дневниках святителя Николая сохранилось описание самого первого такого спектакля:
«У молодежи шло представление… оказалось, мистерия, сочиненная одним из старших семинаристов, Василием Нобори, который и объяснил, что будет: “Вот это (указал он нам на часть комнаты, оставшейся для сцен) Средиземное море (при чем вся молодая публика захохотала). Выйдут три человека, которые олицетворят три государства: Египет, Греция и Рим в эпоху Рождества Христова”… Действительно, вышли: Кирилл Мори с повязкой на голове, исчерченной якобы египетскими иероглифами, и с пальмовой веткой в руке, Платон Цукиока, задрапированный в какой-то случайный флаг из дрянного белого холста с большими знаками “Токио” и подобным, с венком желтых иммортелей на голове и с флейтой в руке, Николай Ёсида с огромным бамбуком в одной руке, означавшим копье, и с чем-то другим в другой руке, означавшим неисследованное еще оружие, с жестяным ведром на голове, изображавшим шлем, и в какой-то невозможной солдатской шинели. Первый изображал Египет, второй – Грецию, третий – Рим, а за ними незаметно вошла скромно укутанная фигура, изображавшая Святую Деву Марию, со своим охранителем Иосифом, которого изображал бородатый Павел Огава, ученик катихизаторской школы, у кого-то занявший для сего случая подрясник. Небольшая кукла, изображавшая новорожденного Спасителя, положена была на приготовленном в углу, у ёлки, возвышении, у которого уселась скромная фигура (которую я и не знаю, кто играл из учеников), с Иосифом позади. Египет начал свою речь, полную разочарования и отчаяния; за ним – Греция декламировала, что цель жизни – наслаждение жизнью…, в заключение Рим провозгласил, что цель жизни – завоевание всех народов и всего света. Нужно признаться, что речи были очень умные и дельные, выражавшие характер и мировоззрение трех народов довольно резко и ясно. Когда кончили, в другой комнате началось стройное пение “Слава в вышних Богу” и вышли пастыри, одетые в рубашки, один с овечьей кожей на спине, и поклонились Рождеству Спасителя, причем говорили о явлении ангелов. За ними – звезда и поклонение волхвов, одетых в теепы и какие-то бурнусы; ящик с подарками принял от них Иосиф и поставил у ног Девы. Тут три фигуры, изображавшие три государства, пали. Дева с куклой и Иосифом скромно удалились, а вошли орды, изображавшие готов, вандалов и прочих, и пошли по Средиземному морю, причем между ними три сраженные фигуры встали и удалились в те двери, куда ушли готы и гунны. Автор при сем вышел и доложил нам: “Это, мол, не совсем удачно сыграно, но должно означать, что Египет, Греция и Рим воскресли и пошли вслед Христа”» (25 декабря 1902 г. / 7 января 1903 г.).
Каждое Рождество предстоятель Японской Церкви получал поздравления и от каждого прихода Японии, и от миссионеров и жертвователей из России. В тяжелое время русско-японской войны святителю Николаю особенно запомнились рождественские приветствия, отправленные в Токио от русских военнопленных: «От военнопленных девять писем поздравлений и разных просьб и телеграмма от Константина Васильевича Урядова, подполковника из Мацуяма, от имени всех больных там» (25 декабря 1904 г. / 7 января 1905 г.).
Рождественская и пасхальная службы всегда были своеобразной вехой не только для Токийской миссии, но и для каждого из православных приходов Японии. К этим праздникам приурочивались возведения и реконструкция храмов, крещения оглашенных. В главный храм каждого из благочиний православной Японии собирались верующие из близких и удаленных городов и сел. Число участников праздничного богослужения прилежно фиксировалось в приходской метрике. И, конечно же, каждый христианин мечтал побывать на торжественной службе в величественном Токийском кафедральном соборе.
«Зашел ко мне Иоанн Ооцуки, христианин из Такасимидзу… – пишет епископ Николай 24 декабря 1897 года / 5 января 1898 года. – Ныне жребий выпал ему на праздник Рождества Христова быть в миссийском соборе, и вот он явился (ибо христиане в Такасимидзу положили ежегодно на праздник Рождества Христова отправлять от себя богомольца, на церковный счет…, что очень похвально)».
Рождественский спектакль в Сиракава. Середина XX в. |
Во время каждой рождественской службы святитель Николай Японский возносил особенные молитвы о приумножении православных христиан в юной Японской Церкви. Миссионер всегда с радостью отмечал письма от жертвователей и от соратников, радеющих об укреплении Православия в Японии:«Из России пришли хорошие письма: государыня императрица пожертвовала 5000 рублей на храм, в память военнопленных, умерших в Осака…Отец Феодор Быстров пишет, между прочим, что “Семен Васильевич (студент, бывший здесь летом) собирается читать духовным студентам реферат об Японии; желает возбудить в них внимание к миссии”. В добрый час!» (25 декабря 1907 г. / 7 января 1908 г.).
Святитель Николай пламенно желал, чтобы Страна восходящего солнца обрела еще одного миссионера, а сам владыка – встретил бы в нем соратника и сподвижника: «Горячо молился я стоящему в иконостасе против клироса святому апостолу Павлу, чтоб он исходатайствовал у Бога миссионера для Японии. Хоть бы одного-то послал Господь по молитвам святого апостола Павла, так побившего язычников!» (25 декабря 1903 г. / 7 января 1904 г.). Но лишь в 1908 году Япония увидела такого миссионера – им стал епископ Сергий (Тихомиров), послуживший Японской Церкви до самой смерти в 1945 году.
В январе 1912 года владыка Николай встречал последнее Рождество в Японии.
«Служили с 9 часов литургию: я, преосвященный Сергий и иереи. Собор был полон молящихся. У меня были силы и голос громкий. После литургии многочисленные поздравления христиан, церковнослужащих и певчих. Церковнослужащие приглашены на чай в клубную комнату; певчим, пропевшим тропарь и кондак, дано на “кваси”… Потом было поздравленье воскресной школы; тоже пропели тропарь и кондак… дано на “кваси”: сколько кому лет – столько сен и апельсин…» (25 декабря 1911 г. / 7 января 1912 г.).
Через полтора месяца 3/16 февраля 1912 года архиепископ Николай Японский отошел ко Господу. Стараниями преемника архипастыря, митрополита Сергия (Тихомирова), Японская Православная Церковь продолжала свою миссионерскую деятельность в языческой по духу Японии. В 1930-е годы празднование Рождества Христова стали праздновать 24 декабря по григорианскому календарю, чтобы верующие могли участвовать в традиционных встречах Нового года на службе и в кругу семьи.
Однако перенос даты не изменил сути и духа праздника: в токийском кафедральном соборе и в каждом из приходов православной Японии совершается торжественное богослужение, часто бывают крещения взрослых и детей, приуроченные к празднику. В приходах организуются рождественские ёлки и представления для детей, проходят совместные встречи прихожан.
Особенно величественно Рождество встречается в Токио. В традиционной рождественской ёлке в доме для собраний верующих, названном в честь равноапостольного миссионера Николай-кайкан, ежегодно собирается более 100 человек. Это и самые юные малыши, и чуть более взрослые слушатели воскресной школы, и старшеклассники – выпускники воскресной школы, и члены молодежного православного общества при соборе. Ёлка начинается с молитвы и беседы священника, затем следуют приветственные слова самих детей. После ученики воскресной школы отвечают на вопросы по евангельской истории, подготовленные не только взрослыми, но и недавними выпускниками воскресной школы. Для детей и родителей готовятся «священные картины» – повествование о Рождестве Спасителя, искусно изображенное на листках бумаги. И конечно же, все малыши получают рождественские подарки. Подобные ёлки бывают и в каждом из больших и маленьких приходов Японии.
Настоятель храма в Саппоро протоиерей Алексий Мацудайра помогает Александре Ямагути и Ревеке Сато показывать «священные картины» |
Особенно интересно услышать впечатления самых юных прихожан о рождественской службе и рождественских встречах. Эти искренние рассказы публикуются на детских страничках приходских вестников или в специальных детских приходских листках.«Мне очень хочется, чтобы в воскресную школу ходило как можно больше детей, – пишет пятилетняя Анастасия Танака, рассказывая о ёлке в токийском кафедральном соборе. – Пусть их будет 100 человек или даже 1000. Я желаю, чтобы все они были здоровы и я всегда бы видела их улыбающиеся лица». А слова маленькой Марфы Сато становятся свидетельством преемственности поколений в православной Японии: «Песни, которые я выучила в храме во время рождественского представления, я обязательно спою своей бабушке, так любящей пение и молитву».
Другой юный прихожанин из Токио, Иаков Ооки, особенно запомнил сосредоточенность и внимание детей, слушавших священника и следивших за «священными картинами»: «Мне хочется, чтобы события этого дня отложились в юных сердцах и чтобы при взрослении эти семена дали бы молитвенные плоды».
В Рождество 2007/2008 года во всех 70 приходах Японии, как и всегда, прозвучал праздничный кондак «Дева днесь Пресущественнаго раждает…». И вслед за равноапостольным Николаем юные и взрослые верующие Японской Православной Церкви молитвенно просили: «Дай, Господи, чтобы поскорей вся Япония воспела этот радостный гимн рождшемуся Спасителю!» (Дневник, 24 декабря 1896 г. / 5 января 1897 г.).
Галина Бесстремянная
29 декабря 2007 года
http://www.pravoslavie.ru/orthodoxchurches/41397.htm
http://orthodoxjapan.jp/
https://ierapostoli.wordpress.com/2017/01/13/the-nativity-of-christ-in-orthodox-japan/#more-16510
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Ορθόδοξα Θεοφάνεια 2017 στις ιεραποστολές ! Orthodox Epiphany 2017 in the Orthodox missions ! Merry Christmas to our Orthodox brothers, who celebrate Christmas according to the old calendar !
Συγγραφέας: kantonopou στις 7 Ιανουαρίου 2017
С Рождеством Христовым наших православных братьев, которые празднуют Рождество по старому календарю! З Різдвом Христовим наших православних братів, які святкують Різдво за старим календарем!З Калядамі Хрыстовым нашых праваслаўных братоў, якія святкуюць Каляды па старым календары!Срећан Божић наше православне браће, који славе Божић по старом календару!შობა ჩვენს მართლმადიდებელ ძმებთან, რომელიც აღსანიშნავად შობის მიხედვით წლის კალენდარი!Wesołych Świąt dla naszych braci prawosławnych, którzy obchodzą Boże Narodzenie według starego kalendarza!Veselé Vánoce našich ortodoxních bratry, kteří slaví Vánoce podle starého kalendáře!Veselé Vianoce všetkým našim pravoslávnymi bratmi, ktorí slávia podľa starého kalendára !عيد ميلاد سعيد لجميع الإخوة الأرثوذكس لدينا، الذين نحتفل وفقا للتقويم القديم !
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/01/theophany-baptism-of-lord-celebration.html
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/01/2017_6.html
Blessing the children with the Holy Water, Siera Leone, Orthodox Epihpany in Siera Leone.
https://www.facebook.com/rev.themi?hc_ref=NEWSFEED&fref=nf
https://www.facebook.com/Orthodox-Metropolis-of-Zambia-and-Malawi-391805074291380/
Θεοφάνεια στην Ακτή Ελεφαντοστού… Fête de la Theophanie dans la paroisse orthodoxe de côte d’Ivoire
http://ampelonas-trygetes.blogspot.gr/2017/01/fete-de-la-theophanie-dans-la-paroisse.html
Στή Labassa παραμονή τῶν Φώτων ἔγιναν 15 βαπτίσεις καί 3 γάμοι παρουσία τοῦ Μητροπολίτου Νέας Ζηλανδίας κ.κ. Ἀμφιλοχίου.Στή συνέχεια οἱ Νεοφωτιζόμενοι ἀδελφοί μας κοινώνησαν τῶν ἀχράντων Μυστηρίων καί ὅλοι μαζί καθήσανε στό λιτό μά μέ πολλή ἀγάπη ἐτοιμασμένο γεῦμα ἀπό τήν ἀκούραστη καί πάντα πρόσχαρη πρεσβυτέρα Μαρία. ( Fiji Orthodox Church, massive baptism 15 new Orthodox Christians, January 2017 ). Δείτε το βίντεο. See the video.
https://www.facebook.com/FijiGreekOrthodoxChurch/videos/1385039601560815/
Leer más: http://www.monasterioortodoxodelasantatrinidad.com/fotogaleria/#!
https://www.facebook.com/george.pillay.79?fref=ts
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάσαμε και φέτος τά Ἅγια Θεοφάνεια του Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στό λιμάνι τῆς πόλεως Laotoka,βρεθήκαμε ἄλλοι ἀπό τήν Αὐστραλία, ἄλλοι ἀπό τήν Σερβία,ἄλλοι ἀπό τήν Νότιο Ἀφρική, ἄλλοι ἀπό τήν Νέα Ζηλανδία καί ἀπό τά Φίτζι. Video from the Orthodox Christian Epiphany in Fiji Islands :
https://www.facebook.com/FijiGreekOrthodoxChurch/videos/1384154228316019/
https://www.facebook.com/FijiGreekOrthodoxChurch/videos/1384289094969199/
Ορθόδοξα Θεοφάνεια στη Σιγκαπούρη. Orthodox Epiphany in Singapore.
https://www.facebook.com/ktsilis?fref=ts
https://www.facebook.com/nektarios.tsilis?fref=ts
https://www.facebook.com/profile.php?id=576264025&fref=ts
Orthodox Epiphany in Taiwan ( videos ). Orthodox Christian Church in Taiwan ( videos ).台湾的东正教主显节(影片)。 台湾东正教教会(视频). 台灣的東正教主顯節(影片)。 台灣東正教教會(視頻)
http://theological.asia/
https://ierapostoli.wordpress.com/2017/01/06/orthodox_epiphany_2017_orthodox_christian_missions/
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Ταϊβάν. Visit the site of the Orthodox Church in Taiwan ( Orthodox Christian Faith in Chinese )
Συγγραφέας: kantonopou στις 27 Αυγούστου 2016
Πολλές φορές δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να προσφέρουμε στην ορθόδοξη ιεραποστολή. Ούτε τη δυνατότητα να πάμε εθελοντές σε μια μακρινή χώρα να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο της Αγάπης του Χριστού και την πρωτοχριστιανική, ορθόδοξη πίστη. Μπορούμε να βοηθήσουμε, μέσω διαδικτύου, όταν επισκεπτόμαστε τακτικά μια ιστοσελίδα που έχει ορθόδοξη κατήχηση, όπως αυτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Ταϊβάν. Όσο περισσότερο την επισκεπτόμαστε, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες να την βρουν στο διαδίκτυο κάποιοι από τους 2 δισεκατομμύρια κινεζόφωνους σε όλο το κόσμο !!!
https://ierapostoli.wordpress.com/
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
The Not So Eastern Church…
Συγγραφέας: kantonopou στις 2 Ιουλίου 2016
All Saints of North America (from the site Native Americans met Orthodoxy)
Fr. Lawrence Farley
ORTHODOX CHURCH IN AMERICA
ALASKA OF MY HEART
I can, I think, count on the fingers of my one hand the number of times I have described myself as an Eastern Orthodox. Usually the preferred self-designation is simply “Orthodox,” but sometimes this provokes confusion, as when I am further asked, “Oh, are you Jewish?” The respondent has clearly heard of Orthodox Jews, and supposes that I must be one of them, though you would think the big pectoral cross around my neck would tip them off somewhat that I was a Christian. On these occasions I am reduced to elaborating more fully, saying that I am an Eastern Orthodox Christian: “You know, like the Russians, or the Greeks?” The respondent’s eyes then glaze over for a moment, since I am neither Russian, nor Greek, but they usually let the matter drop. In these conversations, the adjective “eastern” serves to connect me with a known quantity, such as the Russian Orthodox Church or the Greek Orthodox Church—i.e. the ones on television with the fancy robes and the icons.
There is a reason for not referring to our Church as “the Eastern Orthodox Church”—namely, that we are not in fact eastern. Our own jurisdiction has its membership in the west (i.e. North America), and my own parish is situated on the extreme west coast of that western continent. So, in what sense are we eastern? Only in the historical sense, and long dead history at that. In the first millennium the Church was dispersed throughout the Roman world, living in the west from Britain to Rome and in the east, from Jerusalem to Parthia and beyond. (Yep, Parthia. Like I said: long dead history.) In those far off days, east was east and west was west and never (or rarely) the twain shall meet. The church organized itself into patriarchates, including the famous five of the so-called “Pentarchy”, even though the actual reality never was quite as tidy as all that. In this ancient system, you had Rome leading the west, and Constantinople leading the east.
Latin flourished out west, and Greek out east (and later on, Slavic languages in the northern land of the Rus) and, oh yes, Syriac. In those days, the designations of “western church” and “eastern church” meant something, since the faithful who lived in the west didn’t often visit the east, and those in the east visited the west even less often. Most people, in fact, didn’t travel very far from their homes at all, and for the overwhelming majority a trip of a hundred miles was the trip of a lifetime. The Greeks stayed in Greece, and the British stayed in Britain. (The Irish monks took to travelling, but that counted as a kind of ascetic exploit, and was quite exceptional.) Thus “the eastern church” was the church you found in the eastern part of the Roman empire, and which had certain identifiable characteristics, including language, liturgical traditions, and a certain way of organizing its life. “The western church” was the one you found in the west, which also had its distinctive language (Latin), its liturgical traditions and ways of organizing itself. Geography largely determined where churches with these characteristics were to be found.
That was then, and this is now. Since then people have enjoyed a tremendous increase in mobility. Greeks no longer are to be found only in Greece; they can be found anywhere. And people formerly found only in the west are now found also in eastern regions. Thus, people of religions that were once found in geographical concentration in a particular place can now be found everywhere in the global village: Roman Catholicism is global—as is Orthodoxy. As is Islam.
In this world it makes little sense to refer to the Roman Catholic church (or to its Protestant daughters) as “the western church,” and little sense to refer to the Orthodox church as “the eastern church.” Geography has succumbed to mobility and world-wide diffusion. Could one perhaps salvage the designation “eastern” by using it to refer to the liturgical usages of the church that was once rooted and concentrated in the east? Could one say that things like the use of incense, and chanted services, and icons, and not using pews, are specifically and peculiarly eastern?
Well, no, actually. In the church of Britain before the Reformation, all of these things could be found there too. One entered a British church in (say) the fourteenth century and found Latin—and also icons all over the walls, and incense, and long chanted services, and no pews. It even had a large screen up front—the “rood screen” (not exactly an iconostas), separating the nave from the chancel. Things that we now most commonly associate with “the eastern Orthodox church” were once universal, even in the west. They are not so much specifically eastern as specifically Christian. The west has dropped most of them, and these things now survive only in the Orthodox Church.
I would suggest therefore that the issue is not whether a church is eastern, but whether its teaching is true. I sometimes meet dear friends who come from the “western churches” of Roman Catholicism and Protestantism, who tell me that they could never convert to Orthodoxy because it is “eastern” and they are “western.” Conversion is treated as a kind of betrayal of their ancestors. But surely this is to do a disservice to one’s ancestors, who would prefer that one choose the truth whether it accords with family pedigree or not. And what about people from non-Christian backgrounds? What about people from India or China? Their ancestors were Hindus and Buddhists or Taoists, yet no one sensibly suggests that conversion to the Christian Faith involves a disservice to them. The fact is that for all people of whatever ancestry or geography, conversion involves taking Abraham and the patriarchs as their new ancestors, and like them “leaving your country and your father’s house” (Genesis 12:1). To be a Christian at all involves becoming a stranger to all the tribes of earth, and living as an alien and sojourner here, and of confessing that here we have continuing city (1 Peter 2:11, Hebrews 13:14). It is folly to say that we will embrace this eschatological rootlessness, but only if we can still retain cultural vestiges that defined our ancestors.
The Orthodox Church is not “the eastern Church.” It is simply “the Church”—the one that began in the east (i.e. Jerusalem) and from there spread out into all the world. Schisms and other catastrophes have attended it over the years as it soldiered on throughout the long and winding course of history. But it remains now what it always was. One can perhaps find our church defined as “the eastern church” in Google. But one cannot find it so described in the Creed. There we find it described with greater accuracy: “the one, holy, catholic, and apostolic Church”. Not so eastern, is it?
http://o-nekros.blogspot.gr/
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Πάνω από 3.000 μαθητές τίμησαν τους 3 Ιεράρχες στο Κολουέζι του Κονγκό.
Συγγραφέας: kantonopou στις 2 Φεβρουαρίου 2016
Η εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών, προστατών τής Παιδείας, εορτάσθηκε με κάθε ιεροπρέπεια στην Ορθόδοξη Μητρόπολη της Κατάγκας και συγκεκριμένα στην πόλη του Κολουέζι.
Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Κατάγκας κ. Μελέτιος, ενώ τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως.
Ανήμερα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, με την συμμετοχή εκπαιδευτικών ιερέων και διακόνων, ενώ τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Μελέτιος.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στους Τρεις Ιεράρχες, ενώ τόνισε την σπουδαιότητα και σημασία της ιεράς παιδείας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μαθητές και μαθήτριες κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό, οι οποίοι σύμφωνα με πληροφορίες ξεπέρασαν τους τρεις χιλιάδες.
Ακολούθησε παρέλαση τμημάτων εκ των Σχολείων, καθώς και εορτή που ενέπνεε ζωή και ευλογία Χριστού.
Την εορτή σφράγισε ο Σύλλογος τον Καθηγητών, όπου έπαιξαν ποδόσφαιρο οι καθηγητές των Σχολείων με φιλάθλους όλους τους μαθητές , που έσεισαν την πόλη με τις χαρούμενες φωνές των.
Πηγή : http://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-alexandreias/6228-timisan-tous-prostates-tis-paideias-sto-makrino-kolouezi-foto
The feast of Saints Three Hierarchs, protector of Education, celebrated in the Orthodox Cathedral of Katagka and specifically in the city of Kolwezi.
In Vespers officiated by Metropolitan Katagkas Mr. Meletios, while the Word of God preached Vicar of Metropolis.
On the day of the feast was celebrated solemn Mass, with the participation of educational priests and deacons, and the Word of God preached by Metropolitan Meletios.
His Eminence referred to the Three Hierarchs, and stressed the importance and significance of the holy education.
It is worth noting that the students filled through and outside the church exceeded three thousand.
Follow sections of Schools parade and festival that inspired life and Christ’s blessing.
The celebration marked the Association of Teachers, where they played football teachers of schools with fans all students.
https://ierapostoli.wordpress.com/2016/01/31/3000_students_kolwezi_congo_treis_ierarxes/
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Πρόγραμμα Θρησκευτικής Εκπαιδεύσεως στη Σουμάτρα
Συγγραφέας: kantonopou στις 24 Ιουλίου 2015
Η Ιερά Μητρόπολις Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας σε συνεργασία με τον ιεραποστολικό οργανισμό OCMC (Orthodox Christian Mission Center), πραγματοποίησε από 28 Ιουνίου έως 12 Ιουλίου 2015 πρόγραμμα Θρησκευτικής Εκπαιδεύσεως στη Σουμάτρα της Ινδονησίας.
Επτά εθελοντές από την Αμερική (Mr. Richard J. Mohr, Megan Haak, Mrs Roberta Sardell, Presbytera Renee Ritsi, Maxim A.M. Kroll, Nicholas Birbilis, Fr. Nathan D. Kroll) με επικεφαλής τον Πρωτοπρεσβύτερο Martin Ritsi, Διευθυντή του OCMC, ταξίδεψαν στην Σουμάτρα και πραγματοποίησαν ειδικές παρουσιάσεις στους καθηγητές και τους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής μας «Άγιος Παύλος» στο Medan καθώς και στους φοιτητές των τμημάτων Πληροφορικής και Διοικήσεως Επιχειρήσεων της Πολυτεχνικής Ακαδημίας.
Οι εθελοντές επισκέφθηκαν και τα σχολεία «Αγία Σοφία» και «Άγιος Νικήτας» της Ιεράς Μητροπόλεως στο Medan, πραγματοποίησαν παρουσιάσεις και είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με το διδακτικό προσωπικό και τους μαθητές.
Τα μέλη της ομάδος του OCMC, κατά την διάρκεια της παραμονής τους στην Σουμάτρα, είχαν επίσης την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε κατηχητικά προγράμματα, να επισκεφθούν Ορθόδοξες Κοινότητες και Ιδρύματα (το Οικοτροφείο και το Νοσοκομείο «Θεοτόκος») στο Medan και την ευρύτερη περιοχή και να συμμετάσχουν στην Αρχιερατική θεία Λειτουργία και τις χειροτονίες νέων Ινδονησίων Κληρικών, πού τελέσθηκαν το Σάββατο 11 Ιουλίου, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας κ.Κωνσταντίνου.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
http://ierapostoles.gr
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Ένας ηλικιωμένος ( Ορθόδοξος της Γουατεμάλας ) ακούμπησε τα παπούτσια του πάνω στο τάφο του π. Αντωνίου…
Συγγραφέας: kantonopou στις 24 Ιουλίου 2015
… και είπε προς εμένα : » Όταν αναστηθεί ο πατέρας Αντώνιος, να «περπατά» με τα δικά μου παπούτσια ! Ένας νέος έγειρε στον ώμο μου και έκλαιγε… Όχι! Οι Ορθόδοξοι όλου του κόσμου δεν θα αφήσουν αβοήθητη τη νεόφυτη Ορθόδοξη Εκκλησία της Γουατεμάλας ! Η Ορθόδοξη Εκκλησία και όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί προσεύχονται και συμπαραστέκονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Γουατεμάλας. Ο Θεός, η Παναγία, όλοι οι Άγιοι είναι μαζί με όλους τους Ορθόδοξους της Γουατεμάλας ! Los ortodoxos de todo el mundo no va a dejar indefenso al neófito Iglesia Ortodoxa de Guatemala! La Iglesia ortodoxa ya todos los cristianos ortodoxos rezan y se destacan por la Iglesia Ortodoxa en Guatemala. Dios, la Virgen María, a todos los santos están juntos con toda Guatemala ortodoxa!
On the feast of the Twelve Apostles (June 30th), we hear that the people around Jesus were “helpless, like sheep without a shepherd.” These words echo in my mind after the death of Fr. Antonio Patá Tuctuc on June 20th, at just 42 years old. Last year the people of Guatemala lost Fr. Andrés Girón, their beloved spiritual father, and only one year later they have lost yet another father in the faith. The struggle of Christ’s flock in Guatemala is painful to watch.
During the funeral of Fr. Antonio, a teenager grasped me and cried into my shoulder. A woman collapsed on the floor, wailing, “Fr. Andres left us and now Fr. Antonio too!” An older man took off his shoes and placed them into the tomb. “I want Father to have these,” he told me with tears. “When he is resurrected, he will walk with my shoes.”
How can we stand with these people who feel “helpless, like sheep without a shepherd”? To fully answer their needs, the Orthodox Church will have to send more missionaries and more support in the coming years. This is a pressing need that must spur us to action. Yet, at the same time, the Orthodox Church is already making a powerful beginning. I want you to find courage in this assurance: the people are feeling your presence even now in the midst of their groaning and tears.
During my sermon at Fr. Antonio’s wake, I told the people “you are not alone” and explained that thousands of people are praying for them across the world. Later, as I took photos of the funeral, I overheard someone whisper, “I wonder if the people abroad will see that photo.” Right there, in the midst of their grieving, the people were beginning to feel their bond with everyone in the whole Church. You truly were in our midst, and that is powerful.
So, despite this great loss, God is helping us to push forward. God has used all of you in the broader Orthodox Church to encourage his flock in Guatemala. Please continue with us! We will need your prayers and support more than ever in the coming months. May the memory of Fr. Antonio be eternal, and may Christ have mercy on us all!
http://www.mayanorthodoxy.com/jesse/2015/7/20/fr-antonio-passes-away-in-guatemala
https://www.facebook.com/jessebrandow
https://ierapostoli.wordpress.com/2015/07/24/help_mayan_guatemalan_orthodoxy/
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Θεία Λειτουργία και βαπτίσεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία στα νησιά Φίτζι.Divine Liturgy and baptisms in the Orthodox Church in Fiji Islands.
Συγγραφέας: kantonopou στις 19 Ιουλίου 2015
Κυριακή 19 Ἰουλίου 2015 Κυριακή τῶν 630 Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Δ ! Συνόδου.» Τῶν Ἁγίων Πατέρων ὁ χορός, ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός καί Υἱοῦ καί Πνεύματος Ἁγίου…………»
Μέ Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία ἐορτάσαμε καί φέτος τήν ἐορτή τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων.
Ἧσαν παρόντες ὅλοι οἱ Ἱερεῖς τῶν Φίτζι,ὁ π. Βαρθολομαῖος, ὁ π. Βαρνάβας, ὁ π. Γεώργιος, ὁ π. Παναγιώτης καί ἀπό τήν Ν.Ζηλανδία ὁ π. Μελέτιος.
Εἰς Πόλλά ἔτη Σεβασμιώτατε καί εἶθε μέ τήν παρουσία σας στά Νησιά τοῦ Εἰρηνικοῦ νά στερεωθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία ( αρχαία πρωτοχριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία ) σ’αὐτή τήν ἐσχατιά τῆς Γῆς.
Sunday, the 19th July 2015 Sunday 630 saints and God-bearing Fathers of the Holy Fourth Ecumenical Synod.
«The Holy Fathers dance, of the universe ends assist, Father and Son and Holy Spirit …………»
By Divine Liturgy celebrated and this year the Feast of the Saints and God-bearing Fathers.
Were present all the priests of Fiji, Fr. Bartholomew, Father Barnabas, Fr. George, Fr. Panagiotis and fromNew Zealand Father Meletios.
In many years Reverend And may your presence in the Pacific Islands to secure the Orthodox (ancient early Christian Orthodox Church) in this end of the earth.
Ἀνήμερα τῆς Ἁγίας Εὐφημίας γίνανε 6 νέες βαπτίσεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία στα Νησιά Φίτζι.Ἐξι συνολίκά νέοι ἀνθρωποι ἧρθαν στον ορθόδοξο χριστιανισμό, δύο δέ ἀπό αὐτόυς , ὁ Κωνσταντῖνος καί ἡ Ζωή,σύντομα θά τελέσουν καί τό μυστήριο τοῦ γάμου.Οἱ ἀνάδοχοι ἧταν τά μέλη δύο οἰκογενειῶν ἀπό τήν Αὐστραλία πού τίς προΰγούμενες μέρες μας ἔπισκέφθησαν στό Ἱεραποστολικό Κέντρο τῆς Μητροπόλεῶς μας στό Sabeto. Ὁ Πανάγιος Κύριος μακάρι νά δίνει φώτιση στούς νεοβαπτισθέντας ( Κωνστντῖνο, Ζωή, Εἰρήνη, Φιλίμονα, Νεκτάριο, Ἱερεμία.) καθῶς ἐπίσης καί στούς ἀναδόχους καί νά εἶναι πάντα ἄξιοι.
The day of St Euphemia became six new baptisms in the Orthodox Church in the islands Fiji. Six total young people came to the Orthodox Christianity, two of them, Constantine and Zoe, soon will be inaugurated and the sacrament of marriage .The contractors were members of two Family from Australia the prougoumenes nowadays site were the missionary center of the metropolis of us Sabeto. The Holy Lord wished to give enlightenment to new illumenated (Konstantinos, Zoi, Eirene, Filimonas, Nektarios, Jeremiah.) As well as to contractors and to always be worthy.
More Photos, περισσότερες φωτογραφίες :
https://www.facebook.com/FijiGreekOrthodoxChurch?fref=photo
https://ierapostoli.wordpress.com
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Θεία Λειτουργία στην Ρουάντα εκεί που δεν υπάρχει ακόμα ορθόδοξος ναός.DIVINE LITURGY IN KIGALI.
Συγγραφέας: kantonopou στις 22 Ιουνίου 2015
At His Office in Kigali, today 21st, June 2015; His Grace Innocentios, The Bishop of Orthodox Diocese of Burundi and Rwanda celebrated the Divine Liturgy.
Because of shortage of priests in Rwanda, the Bishop celebrated himself the Divine Liturgy as a priest.
From the Bishop’s desk office in Kigali
Περισσότερα… https://www.facebook.com/profile.php?id=100006650526397
http://ampelonas-trygetes.blogspot.com/2015/06/blog-post_79.html
INTENSIVE CATECHISM IN RWANDA
Wednesday 17 June 2015, His Grace Innocentios, The Bishop of Orthodox Diocese of Burundi and Rwanda met with Clergy, Readers and Seminarians from Rwanda for final remark on the intensive catechism which will take a place on 6, July 2015 up to 25, July 2015.
The Bishop also assigned every seminarian and reader to catechize people from his community during this summer holiday.
After this catechism there will follow the sacrament of baptism of those who will be ready among almost 200 catechumens from all communities.
https://ierapostoli.wordpress.com/2015/06/21/divine-liturgy-in-kigali/#more-11401
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Εμπόδια στο δρόμο προς την Ορθοδοξία
Συγγραφέας: kantonopou στις 21 Απριλίου 2014
Η Ορθοδοξη Εκκλησία στη βόρεια Τανζανία έχει πολλούς πιστούς. Πάντοτε και παντού, οι άνθρωποι με άδολη ψυχή, όταν έβρισκαν το πολύτιμο μαργαριτάρι, πουλούσαν όλα όσα είχαν για να το αγοράσουν και να το κάνουν κτήμα τους. Έτσι συμβαίνει και εδώ. Όσοι άνθρωποι είναι σε θέση να αναγνωρίσουν στην Ορθόδοξη πίστη και ζωή το θησαυρό που δεν θα τους αφαιρεθεί ποτέ -τώρα και στην αιωνιότητα-, δίνουν σ’ αυτόν την καρδιά τους και τον ακολουθούν.
Δεν είναι τόσο εύκολο να περπατά κανείς χιλιόμετρα ξυπόλητος, φορτωμένος στην πλάτη το παιδί, για να φτάσει στον ναό του Θεού και να προσευχηθεί. Ούτε να παρακολουθεί όρθιος επί 3-4 ώρες την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, ενώνοντας την φωνή του με τις φωνές των άλλων στην ψαλμωδία, για να ξαναπερπατήσει αργότερα νηστικός μερικά χιλιόμετρα πίσω στην καλύβα του. Ούτε είναι εύκολο να ξεσπιτώνεται επί 10-15 μέρες, ζώντας σε υπαίθρια κατασκήνωση, για να συμμετάσχει σε εντατικό κατηχητικό σεμινάριο.
Και όμως όλα αυτά τα κάνουν. Και όχι μόνο αυτά. Είναι πρόθυμοι να κάνουν πολύ περισσότερα, αν τους δοθεί το κίνητρο και η ευκαιρία. Η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να αξιοποιήσει σωστά αυτούς τους ανθρώπους και να τους προσφέρει πεδίο δράσης, ώστε να την διακονήσουν.
Ωστόσο, υπάρχουν και πολλά εμπόδια, για να ασπασθούν οι ιθαγενείς την Ορθοδοξία. Η πρώτη και καθοριστικής σημασίας δυσκολία είναι να φτάσει το Ορθόδοξο μήνυμα ως αυτούς, στον τόπο τους. Αυτό για να γίνει, πρέπει να υπάρξουν οι εργάτες εκείνοι του Ευαγγελίου που θα δεχτούν να μετακινηθούν για να το φέρουν κοντά τους. Δεν είναι τόσο αυτονόητο αυτό. Για το λόγο τούτο, ένα μεγάλο παράπονο των ανθρώπων είναι γιατί η αληθινή πίστη στον Θεό έφτασε τόσο αργά σ’ αυτούς. Γιατί αυτό, που επί παραδείγματι οι Έλληνες κατέχουν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, δεν το μοιράστηκαν μαζί τους τόσον καιρό; Είναι συγκλονιστικό το ερώτημα και η απάντηση πολύ δύσκολη.
Τώρα, αν υποθέσουμε ότι ξεπερνιέται η πρώτη δυσκολία, εγείρεται μια καινούργια, εξίσου μεγάλη. Το πρόβλημα της γλώσσας. Επειδή δια του λόγου η αλήθεια εγγράφεται στο νου και στην καρδιά, ο λόγος του Ευαγγελίου θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το οικείο τους γλωσσικό ιδίωμα. Για κείνους είναι πολύ δύσκολο να μάθουν ξένες γλώσσες. Κάποιος λοιπόν που γνωρίζει ξένες γλώσσες θα πρέπει να μάθει και τη δική τους για να τους προσεγγίσει, να τους μεταφράσει κείμενα, να τους τα τυπώσει, να τους τα μοιράσει κ.λπ. Από κει και πέρα αρχίζει η δική τους ευθύνη.
Άλλες δυσκολίες προέρχονται από το φυλετικό και κοινωνικό τους περίγυρο. Το να ασπαστούν μια πίστη ξένη στον περίγυρό τους, σημαίνει γι’ αυτούς να κάνουν ανατροπές και αναπροσδιορισμούς στις δομές της ζωής τους. Να δεχθούν να ζήσουν με τους άλλους, αλλά όχι σαν τους άλλους. Αυτό σημαίνει πολλά. Οι ίδιοι θα πρέπει να ξεριζώσουν από μέσα τους συνήθειες, πρακτικές, νοοτροπίες βιωμένες επί αιώνες από τους προγόνους τους και παραδομένες σ’ αυτούς. Παράλληλα θα πρέπει να πληροφορήσουν και να πείσουν τους ομοεθνείς τους ότι αυτό που έχουν επιλέξει είναι δυνατότερο και αληθέστερο, είναι κάτι πραγματικά μοναδικό.
Πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι με την καχυποψία, την απόρριψη, την περιθωριοποίηση αλλά και την επιθετική συμπεριφορά των συνανθρώπων τους. Κάποιοι προφανώς υποβλέπουν την αριθμητική αύξηση των Ορθοδόξων και προσπαθούν να υποσκάψουν αυτή την εξάπλωση, άλλοτε με φανερούς, άλλοτε με υπόγειους τρόπους.
Αλλά και πρακτικές δυσκολίες υπάρχουν. Για παράδειγμα, τι θα κάνει ένας άνθρωπος που έχει μέχρι τώρα ζήσει με τρείς ή τέσσερις γυναίκες και έχει κάνει παιδιά μαζί τους, όταν γίνεται Ορθόδοξος και οφείλει, αφ’ ενός μεν να λειτουργήσει στο εξής μέσα στον ένα και ευλογημένο γάμο την ύπαρξή του, αφ’ ετέρου δε να στηρίξει και να συνδράμει τις γυναίκες και τα παιδιά που απέκτησε όταν βρισκόταν στην άγνοια;
Αναφέρθηκα εν περιλήψει και δειγματοληπτικά σε δυσκολίες και εμπόδια, για να μπορέσουν οι φίλοι της Ιεραποστολής να συνειδητοποιήσουν τον αγώνα που κάνουν καθημερινά οι Ορθόδοξοι ιεραπόστολοι. Φυσικά υπάρχουν και άλλες δυσκολίες, «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός». Για το λόγο αυτό, χρειαζόμαστε ανελλιπώς την προσευχή σας, για να μπορούμε με τη χάρη του Θεού και υπομονή, να συνεχίσουμε με κάθε θυσία το κήρυγμα σε αυτή την περιοχή της βόρειας Τανζανίας.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Λίγα λόγια για τον π. Θεολόγο και το έργο του στην ιεραπόστολή του Κογκό
Συγγραφέας: kantonopou στις 22 Αυγούστου 2013
Επειδή πολύς κόσμος που επισκέφτηκε την έκθεση φωτογραφίας του πατρός Θεολόγου με φωτογραφίες από το Κονγκό (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών 16-23/9) θα ήθελε να μάθει περισσότερες πληροφορίες για το έργο του, ζητήσαμε από το περιοδικό ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολής “Ο Πρωτόκλητος” να μας στείλει το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο του Νικολάου Σίμου “Ιερά Μητρόπολις Κεντρώας Αφρικής – Ο Σεβασμιώτατος κ. Ιγνάτιος και οι Συνεργάτες του”:
Ο π. Θεολόγος κατά κόσμον Δημήτριος Χρυσανθακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1951 από ευλαβείς και εύπορους γονείς. Έτυχε καλής ανατροφής και εθήτευσε ως μαθητής και συνεργάτης στις κατασκηνώσεις πλησίον του Ιεροκύρηκος τότε της Ι. Μητροπόλεως Πατρών Αρχιμ. Π. Χαρίτωνος Πνευματικάκι και μετέπειτα Ιεραποστόλου στην Αφρική τον οποίο είχε πνευματικό. Ο π. Χαρίτων του ενέπνευσε την αγάπη προς το Ιεραποστολικό έργο.
Το 1969 ως το 1975 σπούδασε και έλαβε το πτυχίο του ως αρχιτέκτων στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Το 1975 ως το 1977 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι στην αποκατάσταση μνημείων. Είναι γνώστης της Γαλλικής, Αγγλικής και Αλβανικής γλώσσης.
Μετά τις σπουδές και την εκπλήρωσι της στρατιωτικής του θητείας (1977-1979) και ενώ λαμπρό επαγγελματικό και οικογενειακό μέλλον ανοιγόταν μπροστά του, το ενδιαφέρον του εστράφη στο Άγιον Όρος, όπου έκανε επισκέψεις και εγνώρισε τον Γέροντα Παΐσιο. Αυτό φαίνεται ήταν καθοριστικό για να ακολουθήσει την μοναχική ζωή. Το 1980 εκάρη μοναχός και εγκαταστάθηκε στο Όρος. Από τότε η ευλογία της Παναγίας τον συνέχει, τον πληροί δυνάμεων και τον εμπλουτίζει θεολογικά.
Το 1993 κατόπιν επίμονων προσκλήσεων του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου ανέλαβε προϊστάμενος της Τεχνικής Υπηρεσίας της Αρχιεπισκοπής και ασχολήθηκε με αναστηλώσεις παλαιών μοναστηριών, ναών και κτηρίων και ανοικοδομήσεις νέων ναών, σχολείων και γενικώς κάθε οικοδομικού έργου της Αρχιεπισκοπής.
Επίσης ήταν υπεύθυνος της νεολαίας και των κατασκηνώσεων υπό την καθοδήγησι του Αρχιεπισκόπου κ. Αναστασίου, στο έργο του οποίου συνέβαλλε με ένθεο ζήλο και επιτυχία.
Η καρδιά του ήταν μπορώ να πω δοσμένη στην Αφρική. Ήταν λαϊκός το 1976 που είχαμε επισκεφθεί μαζί με κάποιον άλλο φίλο για πρώτη φορά την Κανάγκα, για να βοηθήσουμε έστω και ελάχιστα τον σεβαστό και αγαπητό μας Γέροντα π. Χαρίτωνα. Τόσο τον είχε γοητεύσει η προσπάθεια, οι άνθρωποι και το όλο κλίμα, που είχε πει και το εννοούσε «καλόν εστίν ημάς ώδε είναι». Έκανε και δεύτερη επίσκεψη το 1986 ως ιερομόναχος, αλλά παρ’ ότι το επιθυμούσε, δεν έμεινε εκεί. «Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει». Ακολούθησε η εννεαετής προσφορά του στην Εκκλησία της Αλβανίας και από το 2004 υπακούει στην πρόσκλησι του Σεβ. Κεντρώας και αναλαμβάνει δράσι ως υπεύθυνος στο Κονγκό Μπράζα.
Ως αρχιτέκτων σχεδιάζει το κτήριο του Πανεπιστημίου και διάφορους Ναούς που του αναθέτει ο Σεβασμιώτατος. Παράλληλα διδάσκει ως καθηγητής τα μαθήματα της Ναοδομίας και Εικονογραφίας στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής.
Στο Κονγκό Μπράζα αναπτύσσει εκτεταμμένο έργο. Στην πρωτεύουσα Μπραζαβίλ οικοδομεί τον Ναό της Αναστάσεως και στοχεύει σε άλλο σημείο της πόλεως ανέγερσι νέου και ευρύχωρου Ναού, ενώ έχει αρχίσει ιεραποστολικό άνοιγμα και προς βορράν της χώρας.
Στην μεγαλούπολι Pointe Noire συγκρότησε ένα μεγάλο ιεραποστολικό κέντρο με αίθουσα ομιλιών που προσωρινά λειτουργεί ως Ναός. Παράπλευρα κτίζει τον μεγάλο Ναό του Αγίου Δημητρίου. Εκεί κτίσθηκε ιεραποστολική κατοικία με πνευματικό κέντρο στο ισόγειο και κοντά ο Ραδιοφωνικός σταθμός της Εκκλησίας. Στην παραγκούπολι της πόλεως στην θέσι ενός Ναού παράγκα υψώθηκε ο όμορφος Ναός της Αναλήψεως του Κυρίου και σε άλλη πολυάνθρωπη συνοικία συνεχίζονται οι εργασίες ανεγέρσεως του Ναού της Αγίας Φωτεινής με προοπτική να ακολουθήσει δίπλα του κατασκευή κλινικής ή Νοσοκομείου.
Στο Ντολιζί σε μεγάλη έκτασι που αγοράστηκε έγινε ο Ναός της Αγίας Ειρήνης, το Ορφανοτροφείο «Άγιος Ευστάθιος» και το Δημοτικό Σχολείο «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ» και θα ακολουθήση Γυμνάσιο. Ακόμη παρακείμενη λιμνούλα αξιοποιήθηκε με ανάπτυξι μικρής μονάδος ιχθυοκαλλιέργειας για της ανάγκες του ιδρύματος. Ενώ λίγο μακρύτερα ευρίσκεται σε εξέλιξι τουβλοποιΐα και κεραμοπλαστική που θα βοηθήσουν στην συντήρησι του Ορφανοτροφείου και Σχολείου.
Στην πόλι ΝΚΑΥΙ σχεδιάσε ένα πανέμορφο και πρωτότυπο οκταγωνικό Ναό που σχεδόν τελειώνει, αφιερωμένο στην Μεταμόρφωσι του Κυρίου. Το επόμενο βήμα θα είναι ένα ιατρείο.
Ιδιαίτερη βαρύτητα έδωσε στην οργάνωσι των ενοριών με συμβούλια και επιτροπές, καθώς και της νεολαίας σε ομάδες με προεδρεία σε όλες τις πόλεις. Οι νεολαίοι έχουν αναλάβει πνευματικές εκδηλώσεις και πολλές άλλες δραστηριότητες. Μία φορά το χρόνο και σε διαφορετική πόλι κάνουν συνέδρια και οι χορωδίες τους διαγωνίζονται για την ανάδειξι της άριστης. Συγκεντρώνεται πολύς κόσμος και δημιουργείται ατμόσφαιρα ενθουσιασμού.
Ο π. Θεολόγος με την υποστήριξη του Σεβασμιωτάτου κ. Ιγνατίου που δίνει το παρόν σε κάθε εκδήλωσι έχει εμπνεύσει την αγάπη στην Εκκλησία και την συμμετοχή των πιστών στην ενοριακή ζωή σε όλες τις πόλεις, όπου η Ορθοδοξία δίνει το παρόν.
Γενικά το έργο που έχει επιτύχει είναι αξιοθαύμαστο και είναι ευοίωνες οι προβλέψεις για την συνέχειά του.
Οι Αφρικανοί αδελφοί μας στο Κονγκό Μπράζα έχουν πολλαπλώς ευεργετηθεί από την προσωπικότητας του π. Θεολόγου και ευγνωμονούν τον Σεβ. Κεντρώας που τον έστειλε κοντά τους.
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2007 ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος κατά την επίσκεψί του στο Dolisie ετέλεσε τα εγκαίνια του Ορφανοτροφείου «ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ» και εξέφρασε την εκτίμησί του για τους μόχθους και τις προσπάθειες του π. Θεολόγου. Επήνεσε μάλιστα το έργο του και τον ενεθάρρυνε προς συνέχισί του, διαβεβαώνοντας τον ότι θα έχει την αμέριστη υποστήριξη του.
Και όντως με τις ευχές Του, ευλόγησε ο Θεός και μέρα με την ημέρα παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα η Αληθινή Πίστις ακτινοβολεί και οι καμπάνες της Ορθοδοξίας χτυπούν και προσκαλούν.
Νικόλαος Σίμος
Φως Εθνών, Τεύχος 126, σελίδες 7 – 9
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Οι καλοί φίλοι
Συγγραφέας: kantonopou στις 17 Αυγούστου 2013
Κατηγορία ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ, ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Λουγκουζί της Ουγκάντας!! Ένα Ορθόδοξο χωριό γεννιέται!!
Συγγραφέας: kantonopou στις 2 Αυγούστου 2013
Όπως γνωρίζετε η προσπάθειά μας συνεχίζεται στον Αφρικανικό αμπελώνα του Χριστού στην Ουγκάντα και με τη χάρη του Θεού επεκτείνεται. Θα θέλαμε να σας κάνουμε και πάλι
κοινωνούς αυτής της δραστηριότητός μας αφού τρόπο απλό και ταπεινό αποτελείτε και σεις σημαντικό κομμάτι αυτής της διακονίας.
Το Σάββατο 13 Ιουλίου βαπτίσαμε ανάμεσα στις μπανανιές και τα καφεόδεντρα 89 ανθρώπους ,άνδρες ,γυναίκες και πολλά παιδιά!!! Την επόμενη μέρα λειτουργήσαμε στο χωριό και κοινώνησαν όλοι οι νεοφώτιστοι. Τους μάθαμε πως θα κοινωνούν ,πως θα κάνουν το σταυρό τους ,πως θα παίρνουν αντίδωρο. Ήταν συγκλονιστικό να βλέπεις ανθρώπους να τα ακούν πρώτη φορά και να τα πραγματοποιούν με μεγάλο σεβασμό και ευλάβεια. Και τις επόμενες Κυριακές λειτουργήσαμε στο χωριό και ξεκινήσαμε κατήχηση για τη Θεία Λειτουργία. Τα μικρά παιδιά συνέχισαν το κατηχητικό τους με τον Χριστοφόρο και βέβαια τις ζωγραφιές τους.
Μετά τη Θεία Λειτουργία καθίσαμε με τα μεγαλύτερα παιδιά που βαφτίστηκαν πρόσφατα, 12 αγόρια και τρία κορίτσια και μιλήσαμε λίγο για την Ορθοδοξία. Στο τέλος τους δώσαμε μπλούζες από την Ελλάδα που μας διέθεσε ο αδελφός μας κ.Αλέξανδρος και χάρηκαν πολύ. Η δημιουργία μιας μικρής ομάδας ποδοσφαίρου θα τους κρατά ενωμένους και δημιουργικούς .Τις επόμενες εβδομάδες προγραμματίζουμε συναντήσεις με τις γυναίκες του χωριού αλλά και συναντήσεις με όλο το χωριό με σκοπό να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ερωτήσεις που αφορούν την Ορθοδοξία και την πίστη.
Εύχεσθε
Από την Ναμουγκόνα της Ουγκάντας π.Εφραίμ Παναούσης-π.Γεώργιος Νυόμπι
Κατήχηση!! Πως κοινωνούμε ,πως πέρνουμε αντίδωρο! |
Κατήχηση μετά τη Θεία Λειτουργία για τα μικρά παιδιά. |
Και πολλές ζωγραφιές !! |
Ο υπαίθριος Ναός μας !! |
Αυτό το παιδί εξηγούσε στην κούκλα του κατά την ώρα της κατήχησης τα λόγια μας!! |
Τα παπαδάκια μας.Ο Αναστάσιος ,ο Σπυρίδων και ο Δαβίδ.Τα καλλύμματα των Τιμίων δώρων τα δημιούργησε η ομάδα της Ιεροραπτικής της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής |
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Οι απαρχές του αθωνικού μοναχισμού
Συγγραφέας: kantonopou στις 25 Μαΐου 2013
Κατηγορία ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ, ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Στο δρόμο του γυρισμού κανένας δεν μίλησε.(Μία Πασχαλινή επίσκεψη σε ένα λεπροκομείο στο Καμερούν)
Συγγραφέας: kantonopou στις 25 Μαΐου 2013
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
The Bliss of Paradise in Guatemala. Το άνοιγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Γουατεμάλα και το Νότιο Μεξικό, στις κοινότητες των Μάγιας !
Συγγραφέας: kantonopou στις 24 Μαΐου 2013
“In the least likely of places, the bliss of paradise opens itself up to the humble of heart”, observes OCMC Missionary Fr. John Chakos. Over the past few years, a great change has been taking place for Orthodoxy right here in the West. Guatemala now holds astounding promise in becoming very fertile ground for the growth of the Orthodox Christian Church.
In Guatemala, thousands of indigenous Mayan people are becoming Orthodox Christians.
Guatemala is a nation in Central America made up of approximately 13 million people, 36% of whom are indigenous Mayan. It is within the indigenous communities that the Orthodox Church is taking root and growing. There are hundreds of thousands of faithful who need to be properly catechized and prepared for reception into the Church through chrismation and baptism.
The Orthodox Church of Guatemala was established by a former Roman Catholic priest, Fr. Andres Giron, when he responded to a calling from within to minister to the indigenous Mayan population. In April of 2010, he was received into the canonical Orthodox Church by His Eminence Metropolitan Athenagoras, the presiding hierarch of the Orthodox Metropolis of Mexico, Central America, Columbia, Venezuela, and the Caribbean Islands, under the jurisdiction of the Ecumenical Patriarch of Constantinople.
Fr. Andres quickly began chrismating the faithful and educating the hundreds of thousands of new Orthodox. He has established more than 40 villages, and he ministers and labors unceasingly among the indigenous Mayans living in the mountainous regions of Guatemala and southern Mexico. The group has 338 churches to which more than 350,000 faithful belong.
It is within this context that Fr. John and Presbytera Alexandra Chakos are serving as long-term OCMC missionaries in Guatemala to assist leaders in teaching the faithful. Fr. John Chakos says of the churches there, “These are the cathedrals of the poor, every bit as magnificent as the hallowed shrines of Orthodoxy in the great centers of the world.” He continues, “As beautiful as those are who preach the gospel of peace, even more beautiful are the humble folk who receive it with love and purity of soul.”
Fr. John is helping to train new priests and catechists who then return to their own villages across the country to serve the Mayan people. Eight priests have been ordained and are assisted by nearly 500 catechists who are ministering to the faithful by helping them to grow in their faith. Reaching the Orthodox communities in Guatemala can be a challenge. More personnel, supplies, support, and materials in the language of the people are needed to teach the basics of Orthodoxy, the Divine Liturgy, and other services. Despite these basic needs, their faith is strong: parishes are packed on Sundays, many communities base their activities around the local church, and many villages tithe faithfully.
Tithing is one aspect that will help this community attain the holistic goal for the Church to be self-sustaining. On a recent visit to Guatemala, OCMC Executive Director Fr. Martin Ritsi was awed by the number of initiatives being undertaken by the Church in Guatemala to ensure that the communities will be financially independent. One of these efforts, a sewing and arts and crafts ministry in Nueva Concepcion, is being coordinated by Pres. Alexandra. The women employed by this ministry sew vestments and liturgical pieces to sell globally, and this money helps to support the Church there.
OCMC will be sending additional long-term missionaries to Guatemala to assist with the growing needs. Fr. David and Matushka Rozanne Rucker will be serving as Mission Specialists, where Fr. David will assist with clergy training. Other missionaries will be going to serve in number of capacities including the translation of Orthodox materials into the many Mayan dialects spoken by the people in Guatemala.
Looking forward, the mission field in Guatemala has a bright future. Those diligently working in this field have future priorities of training new catechists by holding bi-monthly seminars at the Centro Apostolico, translation work, building Orthodox schools, providing medical care and dental care, and continuing with sustainability projects.
This is an exciting time for Orthodoxy, and we hope that you will keep every one of our Orthodox brothers and sisters in Guatemala in your prayers as they continue in this great work.
For more on the work there and to follow the progress in Guatemala, you can view Fr. John and Pres. Alexandra’s blog at www.thewordfromguatemala.com.
http://www.ocmc.org/resources/view_article.aspx?ArticleId=960
Learn about Orthodox Christian Faith, become a catechumen and join to the Ancient Christian Church, the Orthodox Christian Church, via baptism and chrismation.
http://www.oodegr.com/english/biblia/Alevizopoulos_Dogmatiki/perieh.htm
http://ierapostoli.wordpress.com/2013/05/18/paradise_orthodoxguatemala/#more-8904
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Το ασφαλές θεμέλιο της Ορθοδόξου Ιεραποστολής
Συγγραφέας: kantonopou στις 29 Μαρτίου 2013
Ομιλία που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Φλωρίνης,Κατά τον Α΄Κατανυκτικό Εσπερινό
(Γράφει ο Αρχιμ. Παντελεήμων Καραλάζος Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης)
Η Εκκλησία από την φύση της είναι ιεραποστολική. Ο χαρακτήρας της αυτός φαίνεται από τους Αποστόλους, οι οποίοι είναι οι θεμέλιοι λίθοι της, έχοντας ως ακρογωνιαίο λίθο τον Χριστό.
Συγκεκριμένα, όταν ο Κύριος τους κάλεσε να τον ακολουθήσουν και να γίνουν μαθητές Του, τους είπε την γνωστή φράση: «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (Ματθ. 4,19). Ύστερα από λίγο χρονικό διάστημα, στην επί του Όρους ομιλία απευθυνόμενος ο Κύριος στους Αποστόλους, τους αποκάλεσε αλάτι της γής και φως του κόσμου (βλ. Ματθ. 5,13-14).
Με τα λόγια Του αυτά τόνιζε κατ’ αρχήν ότι έργο των Αποστόλων είναι να διατηρήσουν όλο τον κόσμο ζωντανό μέσα στην ζωηφόρο χάρη που έφερε Εκείνος. Αν ο Κύριος είναι ο νοητός ήλιος που ανέτειλε στην οικουμένη την θεία δικαιοσύνη, οιΑπόστολοι είναι οι ακτίνες Του διά των οποίων το Ευαγγέλιο της σωτηρίας μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Αυτό το έργο των Αποστόλων επιτελεί η Εκκλησία μέσα σε όλους τους αιώνες της ανθρωπίνης ιστορίας. Φωτίζει τα πέρατα της γης με τα σωτήρια δόγματα, ενώ με την χάρη του Αγίου Πνεύματος διατηρεί την ανθρωπότητα από την σήψη της πλάνης και της αμαρτίας.
Στο έργο της ιεραποστολής προετοιμάζονταν οι Απόστολοι πριν την σταύρωση. Γι’ αυτό και τους απέστελλε ο Κύριος να κηρύττουν αρχικά μέσα στα όρια της Παλαιστίνης. Αργότερα, μετά την ανάστασή Του ο Κύριος, συναντώντας τους στο όρος της Γαλιλαίας, όπως τους είχε προαναγγείλει, τους απέστειλε να πορευθούν και να μαθητεύσουν όλα τα έθνη βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η επίσημη έναρξη του ιεραποστολικού τους έργου, το οποίο έχει παγκόσμιες διαστάσεις, έγινε όταν έλαβαν την τέλεια χάρη. Όταν βαπτίστηκαν στο Άγιο Πνεύμα, την ημέρα της Πεντηκοστής, διά της ανεξάντλητης χάριτος που έλαβαν άρχισαν να κηρύττουν Χριστό εσταυρωμένο και αναστάντα κατά τάς Γραφάς, πρώτα στην Ιερουσαλήμ, μετά σε όλη την Ιουδαία και την Παλαιστίνη, και κατόπιν στα πέρατα της οικουμένης. Από το παράδειγμα, λοιπόν, των Αποστόλων καταφαίνεται ότι η ιεραποστολή είναι η ζωή και η πράξη της Εκκλησίας. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει ουσία δίχως ενέργεια, έτσι δεν νοείται η Εκκλησία του Χριστού δίχως την Ιεραποστολή σε όλη την οικουμένη.
Έχοντας ύπ’ όψη τα παραπάνω γίνονται κατανοητά τρία χωρία της Καινής Διαθήκης: το «ούκ ήλθον βαλείν ειρήνην (επί την γήν), αλλά μάχαιραν» (Ματθ. 10, 34), το «Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζήν εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β ‘Τιμ. 3,12) και το «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. 5, 29).
Ο κόσμος επιθυμεί μια επιφανειακή ειρήνη. Περιορίζει την ειρήνη στην μή διεξαγωγή πολέμων και στην έλλειψη συγκρούσεων και ταραχών μέσα στις κοινωνίες και τα έθνη. Τον Θεό δεν τον υπολογίζει, αλλά τον βάζει στην άκρη. Η πίστη θεωρείται απλώς μια προσωπική άποψη και χαρακτηρίζεται ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο κρυμμένο από τα μάτια των άλλων και περιορισμένο στην ιδιωτική ζωή. Το Πνεύμα όμως του Θεού κηρύττει ότι η ειρήνη του κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεό (πρβλ. Ίακ. 4,4), διότι υποδουλώνει τον άνθρωπο στην αμαρτία και τον καταδικάζει στην αιώνια κόλαση.
Γι’ αυτό και ο Κύριος καλεί τους πιστούς σε έναν ιερό πόλεμο, προκειμένου να υποταχθεί όλη η οικουμένη στο θέλημα του Θεού. Τα όπλα του πολέμου αυτού δεν είναι κοσμικά, αλλά έχουν την δύναμη από τον Θεό να γκρεμίζουν οχυρά και να ανατρέπουν αμαρτωλούς λογισμούς και κάθε τι που ορθώνεται με αλαζονεία εναντίον της γνώσεως του Θεού. Με αυτά οι πιστοί αιχμαλωτίζουμε κάθε σκέψη και την κάνουμε να υπακούει στον Χριστό (βλ. Β’Κορ. 10, 4-5)·
Ο Χριστιανός, ο οποίος καλείται να αγαπά όλους τους ανθρώπους ως τον εαυτό του δεν μπορεί να μένει ήσυχος και ικανοποιημένος, όταν τους βλέπει να ζουν ατάραχα και αδιάφορα προς τον Θεό και την σωτηρία τους, διότι γνωρίζει ότι αυτή είναι η αιώνια καταδίκη τους. Γι’ αυτό και ποθεί και αγωνίζεται, ώστε όλος ο κόσμος να γνωρίσει τον αληθινό Θεό και να υποταχθεί στις εντολές Του. Γι’ αυτό και όσο πιο αληθινός είναι κάποιος χριστιανός, τόσο περισσότερο θα διωχθεί. Ο τύραννος του κόσμου τούτου της αμαρτίας, δηλαδή ο διάβολος, ασφαλώς θα τον πολεμήσει και θα επιστρατεύσει εναντίον του κάθε μέσο και κάθε άνθρωπο, του οποίου μπορεί να επηρεάσει λιγότερο ή περισσότερο την σκέψη και τις πράξεις. Γι’ αυτό γνωρίζουμε ότι ο πόλεμος πάνω στην γή δεν θα πάψει πάρα μόνο όταν κάθε γόνυ κάμψει ενώπιον του Κυρίου Ιησού και κάθε γλώσσα τον δοξολογήσει ως αληθινό Θεό (πρβλ. Ρωμ. 14,11).
Επειδή, λοιπόν, ο αγώνας για την επικράτηση του Ευαγγελίου του Χριστού σε όλο τον κόσμο αποτελεί ουσιαστικό έργο της Εκκλησίας, οι πιστοί δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε ποτέ την εντολή από τους άρχοντες του κόσμου τούτου να πιστεύουμε μόνον στον Χριστό, αλλά να μην κηρύττουμε Χριστό. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί διωγμό για την Εκκλησία και η απάντηση εκ μέρους μας εκφράζεται από τον λόγο των Αποστόλων: «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. 5, 29).
Ποιό όμως είναι το θεμέλιο για μια ορθή ιεραποστολή; Μας το δείχνουν ο ίδιος ο Κύριος μας, ο Ιησούς Χριστός, η Παναγία μητέρα Του και οι Απόστολοί Του.
Ο Κύριος Ιησούς ομολόγησε ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου ότι ήλθε στον κόσμο, για να μαρτυρήσει υπέρ της αληθείας. Ήλθε στον κόσμο, για να φέρει την τέλεια φανέρωση του Θεού και να παραδώσει με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος την εντολή της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο ως την οδό διά της οποίας θα εισέλθουμε στην αιώνιο ζωή.
Σε όλη την δημόσια δράση Του παιδαγωγικά οδηγούσε τους ανθρώπους στην κατανόηση της αληθείας περί του προσώπου Του, ότι δηλαδή είναι ο Υιός του Θεού ο οποίος έγινε άνθρωπος παραμένοντας Θεός, προκειμένου να μας σώσει. Πρώτοι που κατανόησαν την αλήθεια αυτή ήταν οι Απόστολοι. Διά μέσου του αποστόλου Πέτρου ομολόγησαν την θεία φύση του Κυρίου. Γι’ αυτό και μακαρίστηκαν από τον Κύριο, ο οποίος δήλωσε ότι στην πίστη και ομολογία αυτή θα θεμελιωθεί η Εκκλησία και «πύλαι αδου ού κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. Ι6,18). Γι’ αυτό Εκκλησία δίχως την ορθή πίστη περί του Κυρίου δεν νοείται. Η Εκκλησία είναι θεμελιωμένη στην πίστη στην θεότητα του Ιησού και στην ενσάρκωση του Θεού Λόγου. Γι’ αυτό και όταν στο πρόσωπο των Αποστόλων βρέθηκαν άνθρωποι που κατανόησαν και αποδέχθηκαν μέσα τους την αλήθεια που έφερε ο Κύριος περί του Θεού, τότε ο Κύριος καθαρά και απερίφραστα φανέρωσε το επικείμενο σωτηριώδες πάθος Του και πορεύθηκε προς το σωτήριο πάθος Του στα Ιεροσόλυμα. Διότι η σταυρική θυσία του Κυρίου δεν θα μπορούσε να ωφελήσει σε τίποτε την ανθρωπότητα, δίχως την παραδοχή της ορθής πίστεως εκ μέρους των ανθρώπων για την Αγία Τριάδα. Από το παράδειγμα, λοιπόν, του Κυρίου κατανοούμε ότι βασική προϋπόθεση της ιεραποστολής είναι η ορθή πίστη- το ορθό δόγμα.
Ο Κύριος δεν κήρυξε το Ευαγγέλιο στα πέρατα της οικουμένης. Οι μαθητές Του έκαναν αυτό το έργο. Όμως την σωτηρία στον κόσμο δεν την χάρισαν οι μαθητές Του, αλλά μόνον ο Κύριος με το σταυρικό πάθος και την ανάστασή Του. Στα σωτήρια πάθη του Κυρίου αποκαλύπτεται το μυστήριο της αγάπης, αλλά και της ενότητος της φύσεως του παγγενούς Αδάμ. Με την τέλεια αγάπη Του ο Κύριος ανακαίνισε και αναζωογόνησε όλον τον Αδάμ παγγενή πεπτωκότα- όλη την πανανθρώπινη φύση. Την υπερφυσική χάρη της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο παρέδωσε ο Κύριος ως αιώνια και αναφαίρετη κληρονομιά στην ανθρωπότητα. Ο ίδιος ως άνθρωπος επλήρωσε «πάσαν δικαιοσύνην», βίωσε δηλαδή σε τέλειο βαθμό την αγάπη, στην οποία συνοψίζεται όλος ο νόμος και οι προφήτες. Ο διάβολος προσπάθησε με κάθε μέσο να τον κάνει να παραβεί έστω και στο ελάχιστο τον νόμο της αγάπης. Πρώτα στην έρημο και κατόπιν σε κάθε βήμα της επιγείου δράσης Του. Δεν τα κατάφερε. Στον σταυρό ο Κύριος ετελείωσε το έργο της αγάπης και συνέτριψε τον σατανά, την αμαρτία και τον θάνατο. Αναστήθηκε τριήμερος και πρόσφερε την αθανασία στην ανθρωπότητα κρυμμένη μέσα στην ορθή πίστη και τον νόμο της αγάπης.
Όσο, λοιπόν, ο χριστιανός θεμελιώνει τον εαυτό του σε αυτά τα δύο, την πίστη και την αγάπη, τόσο περισσότερο μπορεί να κηρύξει Χριστό στα πέρατα της οικουμένης και να γίνει συνεργός Χριστού και συνεχιστής του έργου των Αποστόλων.
Η Παναγία έχει χαρακτηρισθεί ως ο μεγαλύτερος όλων των ιεραποστόλων. Το Ευαγγέλιο δεν μας περιγράφει κανένα κηρυκτικό έργο της, ούτε και από την παράδοση της Εκκλησίας γνωρίζουμε να έχει κηρύξει στα πέρατα της γης και να έχει επιστρέψει σωρηδόν λαούς στην πίστη του Ευαγγελίου.
Γνωρίζουμε όμως από τους αγίους μας, οι οποίοι στον κοινό «τόπο» της αιωνιότητος, διά του προφητικού τους χαρίσματος, μας αποκαλύπτουν μυστήρια του παρελθόντος και γεγονότα του μέλλοντος, ότι στην ηλικία των τριών ετών η Θεοτόκος αφιερώθηκε στον Ναό του Κυρίου. Ο αρχιερέας Ζαχαρίας, κατά πληροφορία Θεού, την τοποθέτησε στα Άγια των Αγίων, όπου έμεινε μέχρι την ηλικία των δώδεκα ετών τρεφόμενη υπό αγγέλου. Μένοντας στα Άγια των Αγίων η Θεοτόκος αφοσιώθηκε στην προσευχή και την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού με θείο έρωτα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο νους της να κατεβεί στην καρδιά της και να πλατυνθεί τόσο, ώστε να φέρει μέσα της όλο το κτιστό και άκτιστο είναι. Έγινε πλατυτέρα των ουρανών. Η αδιάλειπτη θεωρία του Θεού μεταβλήθηκε σε ατελεύτητη θεωρία και του Θεού και όλου του σύμπαντος κόσμου. Εις τους αιώνες, πλέον, η Θεοτόκος παρίσταται ταυτόχρονα και ενώπιον του θρόνου του Θεού και ενώπιον όλης της ανθρωπότητος. Διαμένοντας στην χάρη του πανταχού παρόντος Θεού βλέπει κάθε άνθρωπο, πονάει μαζί του, ακούει τους στεναγμούς και τις προσευχές του, μεσιτεύει γι’ αυτόν και πρεσβεύει για την σωτηρία του. Μυστικώς και αοράτως, ασυγκρίτως περισσότερο και από τους άλλους αγίους και από τα χερουβείμ και τα σεραφείμ, συμπάσχει με τον κάθε άνθρωπο και τον βοηθά στην σωτηρία του. Γι’ αυτό και λέγεται ότι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που θα δοκιμάσουμε, όταν εξέλθουμε από την παρούσα ζωή είναι το ότι θα διαπιστώσουμε πόσο κοντά μας σε κάθε στιγμή της ζωής μας ήταν η Θεοτόκος!
Έχοντας, λοιπόν, ύπ’ όψη αυτή την πραγματικότητα που περιγράφεται από παλαιούς και συγχρόνους αγίους μας μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι το μεγαλύτερο ιεραποστολικό έργο από όλους τους αγίους το επιτελεί, και μέχρι το τέλος της ανθρωπίνης ιστορίας θα το επιτελεί, η Θεοτόκος Μαριάμ. Διαπιστώνουμε, επίσης, ότι με την προσευχή και την ζωή της μετανοίας κάθε πιστός μπορεί να αναδειχθεί μέγας ιεραπόστολος, έστω και αν δεν απομακρυνθεί καθόλου από την πατρική του γή, έστω και αν ζει σε ένα μικρό χωριουδάκι απομακρυσμένο από άλλες κατοικημένες περιοχές.
Τέλος, οι Απόστολοι, οι οποίοι διέτρεξαν όλο τον κόσμο κηρύττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού, όταν πρωτογνώρισαν τον Κύριο, δεν διανοούνταν στο ελάχιστο το σπουδαίο αυτό έργο που έμελλαν να επιτελέσουν. Η χαρά τους ήταν ότι βρήκαν τον Μεσσία. Ο πόθος τους να βρούνε τον Μεσσία και να προσκολληθούν σ’ αυτόν υπήρξε βασικότατη προϋπόθεση, για να τον κηρύξουν αργότερα στα πέρατα της οικουμένης. Για χάρη του Σωτήρος Χριστού εγκατέλειψαν τα πάντα και τον ακολούθησαν. Δεν άφησαν τίποτε, ούτε πρόσωπο, ούτε ασχολία, ούτε υλικό αγαθό, να τους κυριεύσει και να τους απομακρύνει από τον Κύριο, όπως έγινε με τον πλούσιο νεανίσκο. Δεν έκαναν σχέδια για τον εαυτό τους, αλλά παραδόθηκαν στο θέλημα του Κυρίου, γι’ αυτό και ο Κύριος τους έβαλε στο σχέδιο Του για την σωτηρία όλου του κόσμου.
Την πορεία που ακολούθησαν οι Απόστολοι, την οποία οφείλει να ακολουθήσει και κάθε χριστιανός, προκειμένου να ευαρεστήσει τον Κύριο και να αναδειχθεί γνήσιος κήρυκάς Του, την παρουσιάζει ο Κύριος στην επί του Όρους Ομιλία με τους Μακαρισμούς. Θεμέλιο της πνευματικής ζωής είναι η ταπείνωση· η συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας. Όποιος συναισθάνεται την πτωχεία του ενώπιον του Θεού, αρχίζει να πενθεί για τις αμαρτίες του. Το πνευματικό πένθος κάνει τον άνθρωπο πράο και επιεική προς τους συνανθρώπους του. Δεν οργίζεται και δεν κατακρίνει τους άλλους, αφού βιώνει βαθιά μέσα του την δική του αμαρτωλότητα. Καθώς παύει να πληγώνει τον πλησίον του, αρχίζει η δικαιοσύνη του Θεού, δηλαδή όλες γενικά οι αρετές, να παράγει πλούσιους καρπούς μέσα του. Γίνεται ενάρετος. Μέγιστος καρπός της θείας δικαιοσύνης είναι η ενεργής αγάπη προς τον πλησίον. Ο ενάρετος άνθρωπος όλο και περισσότερο γίνεται ελεήμων προς τους άλλους ανθρώπους. Η αγάπη οδηγεί τον πιστό στην απάθεια, στην κάθαρση της καρδιάς από κάθε αμαρτωλό πάθος. Ο καθαρμένος από τα πάθη άνθρωπος βλέπει τον Θεό, και γι’ αυτό καθίσταται ο πλέον κατάλληλος, για να κηρύξει τον Χριστό. Γίνεται ειρηνοποιός. Με την ζωή και τα λόγια του επιστρέφει τους συνανθρώπους του από την πλάνη και την αμαρτία και τους ειρηνοποιεί με τον Θεό. Αυτόν τον άνθρωπο κατ’ εξοχήν θα τον διώξει ο σατανάς και θα βάλει ανθρώπους να τον ονειδίζουν, να τον κατηγορούν και να τον συκοφαντούν και να δυσφημούν το όνομά του ενώπιον των άλλων ανθρώπων, προκειμένου να μην τον εμπιστεύονται οι άλλοι και να μην ενώνονται με τον Χριστό. Τότε όμως είναι που ο πιστός οφείλει να χαίρεται και να αισθάνεται αγαλλίαση, διότι έχει γίνει όμοιος με τους προφήτες, τους οποίους ο Θεός απέστελλε στον λαό Του, για να φανερώνουν το θέλημά Του στους ανθρώπους, και τους οποίους οι άνθρωποι τους κατεδίωκαν και τους θανάτωναν. Όπως μάλιστα παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος, ο Κύριος Ιησούς ανεβάζει τους Αποστόλους της Εκκλησίας πιο πάνω και από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Διότι εκείνοι αποστέλλονταν μόνον σε έναν λαό, τον παλαιό Ισραήλ, ενώ τώρα οι Απόστολοι καλούνται να γίνουν αλάτι όλης της γης και φως όλης της οικουμένης. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η ιεραποστολή έχει βασικό θεμέλιο την ταπείνωση, την μετάνοια και τον όλο αγώνα της καθάρσεως από τα πάθη. Από εκεί ξεκινάει ο πιστός και εκεί οφείλει να επικεντρώνει τον πνευματικό του αγώνα. Ο Θεός είναι αυτός που θα καλέσει και θα αποστείλει αυτόν που κρίνει και όταν το κρίνει και όπου κρίνει.
Ως κατακλείδα στα παραπάνω ας βάλουμε την προτροπή να θέσουμε θεμέλιο στην πνευματική μας ζωή την ορθή πίστη, την ταπείνωση, την αγάπη προς τον Θεό, την προσευχή, λειτουργική και ατομική, και να παραδοθούμε στο θέλημα του Θεού χωρίς σχέδια και προγράμματα, έτσι ώστε ο Θεός να μας αναδείξει ιεραποστόλους Του όπως αυτός θέλει: είτε κατά το παράδειγμα της Παναγίας, μένοντας στον οίκο μας ή στο μοναστήρι μας και προσευχόμενοι για όλο τον κόσμο, ή, κατά το παράδειγμα των Αποστόλων, στέλνοντάς μας είτε εγγύς είτε μακράν, για να τον κηρύξουμε και να συμβάλουμε, ώστε κάθε γλώσσα και έθνος να υποταγεί στον λόγο του Θεού και να ομολογήσει ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
H θρησκευτική κατάσταση στη Παραγουάη και η παρουσία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Το πρώτο ορθόδοξο ( ουκρανικό ) μοναστήρι στη Παραγουάη. MONASTÉRIO ORTODOXO NO PARAGUAI. Orthodox monastery in Paraguay.
Συγγραφέας: kantonopou στις 1 Μαρτίου 2013
Η έρευνα μας για την παρουσία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας συνεχίζεται. Σειρά έχει η Παραγουάη, μια χώρα που φιλοξενεί μερικές χιλιάδες Ορθόδοξους Χριστιανούς, προερχόμενους από ορθόδοξες χώρες, αλλά έχει ελάχιστες Ορθόδοξες ενορίες που να προσφέρουν πνευματική βοήθεια και κατήχηση στους βαπτισμένους Ορθόδοξους χριστιανούς και να προσφέρουν την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη σε όσους κατοίκους της Παραγουάης επιθυμούν να γνωρίσουν την αρχαία, Ορθόδοξη χριστιανική Εκκλησία των πρωτοχριστιανικών χρόνων, της Αγίας Γραφής, της Ιεράς Παράδοσης, των Πατέρων της Εκκλησίας και των Οικουμενικών Συνόδων. Αφορμή για το άρθρο αυτό είναι η είδηση για τη δημιουργία Ορθόδοξου μοναστηριού στη Παραγουάη, από την ουκρανική εκκλησία της Λατινικής Αμερικής, η οποία υπάγεται ( αν δεν κάνουμε λάθος ) στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Η είδηση στα ισπανικά :
Visita pastoral de S. E. R. Dom Jeremias e consagração do monastério ortodoxo ucraniano no Paraguai
O Arcebispo Jeremias Ferens realizou uma visita Pastoral no Decanato do Paraguay da Igreja Ortodoxa Ucraniana entre os dias 14 e 17 de fevereiro.
No dia 14 de fevereiro, o Arcebispo surpreendeu os fiéis da Paróquia Dormicão da Mãe de Deus na Colônia Santo Domingo, com sua inesperada presença. Grande foi a emoção dos fiéis quando viram que o Arcebispo acompanhava o Padre Jorge para a celebração das 20:00 hs. O Rev.mo Pe.Jorge Chainiuk celebrou o Ofício Solene de Vésperas e Dom Jeremias oficiou a Artoclassia e bênção solene de velas.
Dia 15 de fevereiro, festa da Apresentação do Senhor no Templo, às 9:00 hs da manhã, no pórtico da Igreja São Miguel Arcanjo em Capitán Miranda, Dom Jeremias foi saudado pelo presidente da Comunidade, pela presidente da Comissão de Damas, jovens, crianças e calorosas palavras de boas vindas pelo pároco Pe. Jorge Chainiuk. No início da Solene Liturgia Pontifical concelebrada pelo Pároco Pe. Jorge Chainiuk, Administrador da Igreja Ortodoxa Ucraniana no Paraguai Arcipreste Pablo Lisnichuk e pelo Higúmeno do Monastério do Encontro Rev.mo Pe. Demétrio Castilhos de Oliveira Dom Jeremias conferiu as ordens menores a cinco novos subdiáconos, sendo da Paróquia São Miguel de Capitán Miranda os jovens Marcelo Chichik Kugler e Carlos Javier Presdeski Stolaruk; da paróquia Santíssima Trindade de Urusapucaí, o senhor Daniel Ivasniky Rebruk; da Basílica Epifania do Senhor de Fram, o jovem Richard Vieira Semeniuk e o senhor Miguel Babak; todos filhos de descendente de ucranianos no Paraguai, orientados e preparados por um longo tempo pelo Higúmeno Demétrio. A Liturgia foi abrilhantada pelo coral local sob a regência do Maestro Ruslan. Ainda após a Liturgia Dom Jeremias oficiou a bênção solene de velas e as 12:00 hs a Comissão Diretiva da Paróquia São Miguel preparou um almoço festivo para comemorar a Visita Pastoral do Arcebispo Jeremias e a consagração dos hipodiáconos. Foi servido um saboroso almoço de confraternização no salão poliesportivo da paróquia São Miguel com grande número de participantes.
No dia 16, Dom Jeremias foi recepcionado à noite na Paróquia Exaltação da Santa Cruz da Colônia Alvorada II de Capitán Miranda, na qual foi celebrado um Molében – Ofício de Ação de Graças, nas intenções de todos os paroquianos e bênção solene de Velas. Após o oficio religioso, se serviu um jantar no salão paroquial durante o qual Dom Jeremias, paroquianos e visitantes foram agraciados com uma linda apresentação folclórica com mais de 30 dançarinos preparados pela Matushka – Presbitéra Sibele Chainiuk.
Domingo dia 17 após a chegada ao Monastério do Encontro em Urusapucaí – Itapua, após as saudações de praxe e paramentarão, Dom Jeremias iniciou o Rito Sagrado da montagem, lavação com água, vinho, azeite, aromas, Santo Míron , incrustação das Santas Relíquias, consagração e vestição do Santo Altar para celebrar a Eucaristia. Durante a Liturgia Pontifical concelebrada pelo Higúmeno Demétrio, Pe.Jorge e Arcipreste Pablo, Dom Jeremias conferiu o Sacramento da Ordem do Diaconato ao subdiácono Miguel Babak, de Fram. Após a Liturgia Dom Jeremias oficiou a bênção solene de velas aos fiéis e romeiros. A Liturgia foi solenemente cantada pelo majestoso coral composto de membros de todas as nossas paróquias do Paraguai sob a regência do incansável maestro Ruslan.
Após as solenidades religiosas foi servido um delicioso almoço de confraternização para mais de 400 pessoas nos jardins do Monastério preparado pelas comunidades ortodoxas ucranianas do Paraguai.
Prestigiaram-nos com suas presenças neste tão importante evento, o Rev.mo Pe. Anatólio Yarenko com sua esposa da paróquia São Jorge Patriarcado de Kiev em Encarnação; o Rev.mo Pe. Igor da Igreja Ortodoxa Russa de Assunção; visitantes da Argentina, Brasil e Cuba como Também deputados Federais, Estaduais, vereadores e o Prefeito de Encarnação.
AGRADECIMENTOS
A Igreja Ortodoxa Ucraniana manifesta seus sinceros agradecimentos ao nosso Arcebispo Dom Jeremias pelo Decreto de Criação do Monastério do Encontro; ao Clero do Paraguai; ao maior benfeitor do Monastério, Sr. Andrés Trociuk – Cônsul Honorário Ucraniano no Paraguay; ao governo do Estado de Itapua; a Prefeitura e Junta municipal de Encarnação e a todos os nosso colaboradores, fiéis e simpatizantes da Igreja Ortodoxa que, de uma ou outra forma, tanto contribuíram para a construção desta obra para a maior Glória de Deus na Santíssima Trindade, salvação e consolo para nossas almas e para a grandeza da Ortodoxia.
Informações prestadas pelo Rev.mo Pe. Jorge Chainiuk
Pároco da Paróquia São Miguel Arcanjo em Capitan Miranda.
http://www.ecclesia.com.br/news/2013/?p=6133
Ορθόδοξες ενορίες – ορθόδοξες εκκλησίες στη Παραγουάη.Paróquias ortodoxas – igrejas ortodoxas no Paraguai.Parroquias ortodoxas – iglesias ortodoxas en el Paraguay. Orthodox parishes – Orthodox churches in Paraguay.
PARAGUAI ( Ukranian Orthodox Church in South America )
ITAPUA
FRAM
Basílica Epifania Del Señor
Fone: 595-761420 – Fram – Itapua
CAPITÁN MIRANDA
Paróquia São Miguel Arcanjo
Capitán Miranda – Itapua
URU SAPUCAI
Paróquia Santíssima Trindade
Uru Sapucai – Itapua
ALVORADA
Paróquia da Santa Cruz
Alvorada – Itapua
SANTO DOMINGO
Paróquia Dormição da Santíssima Mãe de Deus
Santo Domingo – Itapua
ALTO PARANÁ
NATALIO II
Paróquia Proteção da Santíssima Mãe de Deus
Natálio II – Alto Paraná
http://ecclesia.com.br/igreja_ortodoxa/ucrania/?page_id=349
Іglesіа Оrtоdоxа Rusа de lа Vіrgen del Аmраrо, Asuncion, Paraguay
Nuestra Senorade La Asuncion 1143
Asuncion,
Paraguay
Contact info
Parish Phone: +595 (0) (21) 44-5708
Clergy
Bishop John (Berzins)
Additional information
Service language(s): Church Slavonic, Spanish
Schedule: Vespers: Saturday 06:00 pm
Liturgy: Sunday 09:00 am
http://directory.stinnocentpress.com/viewparish.cgi?Uid=285&lang=en
Іglesіа Оrtоdоxа Rusа de Sаn Nіcоlаs, Encarnacion, Paraguay
General Artigas 194
Encarnacion,
Paraguay
Ευχόμαστε και προσευχόμαστε στον Τριαδικό Θεό πολλοί κάτοικοι της Παραγουάης να γνωρίσουν την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, η οποία υπάρχει από το 33 μετά Χριστόν και είναι η Εκκλησία της Αγίας Γραφής, της Ιεράς Παράδοσης, των Πατέρων της Εκκλησίας και των Οικουμενικών Συνόδων.
Ευχόμαστε και προσευχόμαστε στο Άγιο Πνεύμα να ριζώσει η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και ο ορθόδοξος μοναχισμός στη Παραγουάη και να δώσει πολλούς αγίους και μάρτυρες και ιερείς και ιεραποστόλους στη Παραγουάη και σε όλη τη Λατινική Αμερική.
http://www.pravoslavie.ru/english/46837.htm
http://ierapostoli.wordpress.com/2013/03/01/paraguay_religion/
Κατηγορία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »