Μετά τα Θρησκευτικά και η Ιστορία. Χωρίς συστηματική έρευνα για το πώς η Ιστορία θα μπορούσε και να διδάσκεται καλύτερα και να εμπνέει τους μαθητές να την προσλαμβάνουν δημιουργικά, δηλαδή ως ευκαιρία και γνώσης, αλλά και προβληματισμού για την πορεία της πατρίδας μας στο σήμερα και στο αύριο, η Πολιτεία ετοιμάζει αλλαγές στο περιεχόμενο του μαθήματος. Γνώμονας η προσαρμογή στην παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων. Η απομάκρυνση της Ιστορίας από την λογική της προτυποποίησης και η πρόταξη μιας γενικής θεώρησης των πραγμάτων, ωσάν τα παιδιά να έχουν γίνει φιλόσοφοι ή ερευνητές. Τα πρόσωπα, τα δρώντα δηλαδή ιστορικά υποκείμενα, τα κατορθώματά τους, αλλά και οι συνθήκες μέσα στις οποίες είτε καλλιέργησαν τα χαρίσματα και τις ικανότητές τους είτε υπερέβησαν τον εαυτό τους, δεν πρέπει να αγγίζονται από τα παιδιά. Δεν μπορεί να είναι στόχος να νικήσουμε τον εαυτό μας, διότι αυτό προϋποθέτει άρνηση του συμβιβασμού με την ευκολία, με το δεδομένο του εκάστοτε συστήματος. Και πώς θα είμαστε τότε καταναλωτές των παραγγελμάτων του;

       Ο Ελληνισμός διακατεχόταν πάντοτε από ένα πνεύμα αντίστασης. Ο Έλληνας  δεν συμβιβαζόταν εύκολα με την εξουσία κάθε μορφής. Είχε άποψη. Ήθελε ο ίδιος να κρίνει ό, τι του παρουσίαζαν οι εκάστοτε κρατούντες ως τον δρόμο της ορθότητας. Και έπεφτε σε λάθη, διότι ήθελε να πειστεί. Παράλληλα, δεν ήταν εύκολο να παραμείνει ήσυχος σε ό,τι έκανε. Ταξιδιάρικη η ψυχή του, με κριτήριο του να κάνει και να ζήσει κάτι καινούργιο, δεν μπορούσε να χωρέσει σε πολιτισμικά παπούτσια άλλων, αλλά ήθελε πάντοτε να φτιάχνει τα δικά του, ακόμη κι αν τον οδηγούσαν στην καταστροφή. Κάπως έτσι και διαπρέψαμε και συντριβήκαμε. Όμως το πνεύμα της αντίστασης παρέμενε ζωντανό στην ψυχή μας.

    Σήμερα το πολιτισμικό μας πρότυπο επισημαίνει το αναπόφευκτο της υποταγής. Σκόπιμα αποκρύβει ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε δική μας πορεία εντός του συστήματος, καλλιεργώντας την κριτική μας σκέψη. Ότι η ευρωπαϊκή ταυτότητα την οποία θα θέλαμε να έχουμε δεν μπορεί να στηριχτεί στην ησυχία, αλλά στην ανησυχία. Ήσυχος είναι μόνο ο νεκρός. Αυτός που είναι κλεισμένος στον εαυτό του, στην εργασία του, στις σπουδές του, στην ζωούλα του, στις απολαύσεις του, στο Διαδίκτυό του, στις σχέσεις του, στα ψευτο-όνειρα για ευτυχία που σταματά στον τάφο ή συνεχίζεται ως αιώνια ανάπαυση, δηλαδή ως διακοπές της ψυχής. Αντίθετα, αυτή η «απεχθής Ευρώπη», όπως μας την παρουσιάζουν, πάντοτε είναι έτοιμη να επιβραβεύσει την καινοτομία, τις ιδέες, την όρεξη για ζωή, την φιλοτιμία, την δημιουργικότητα, το χάρισμα. Ό,τι δηλαδή εμείς προσπαθούμε συνειδητά ή από δήθεν φιλανθρωπία να υποβαθμίσουμε.

       Η αποδοχή ενός μαθήματος Ιστορίας στο οποίο τα πρόσωπα θα πάψουν να προβάλλονται, θα αποτελέσει την οριστική ταφόπλακα του προτύπου της χαρισματικότητας. Μία νέα τυραννία ετοιμάζεται από όσους δεν θέλουν δημιουργικούς ανθρώπους, αλλά σκλάβους του μεροκάματου και της ησυχίας. Σκόπιμα παρουσιάζονται ως είδηση μόνο τα οικονομικά θέματα ή οι επιδόσεις τηλεοπτικών αστέρων και θεαμάτων. Από την μία ο συμβιβασμός στον οικονομοκεντρικό τρόπο ζωής και από την άλλη αξίζουν όσοι τυγχάνουν εικονικής προβολής. Ένας κόσμος προσανατολισμένος στο σήμερα, χωρίς χθες και ταυτότητα, χωρίς νόημα αντίστασης που θα δώσει αύριο.

        Εκκλησία και Παιδεία πρέπει να αφυπνιστούν και να αφυπνίσουν!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» στο φύλλο της Τετάρτης 10 Μαΐου 2017

http://themistoklismourtzanos.blogspot.gr/

Η ανάγκη για τη λειτουργία και οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος μετά τον εμφύλιο πόλεμο ήταν αδήριτη ανάγκη. Τα σχολεία κατά τα χρόνια του εμφυλίου λειτουργούσαν περισσότερο ως οργανισμοί πρόνοιας, παρά ως κέντρα μόρφωσης και παιδείας. Σε αυτό να προστεθεί και η έλλειψη δασκάλων λόγω των διώξεων που ακολούθησαν με τον εμφύλιο σπαραγμό.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση κυκλοφόρησε το αλφαβητάρι τα «Καλά Παιδιά» από τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων για το σχολικό έτος 1949-50. Ήταν μια δουλειά με κείμενα του Επαμεινώνδα Γεραντώνη και εικόνες του χαράκτη Κώστα Γραμματόπουλου.

Το πιο αναγνωρίσιμο αλφαβητάριο του δημοτικού, ίσως και το πιο επιτυχημένο όλων των εποχών, είναι αυτό του 1955, που παρέμεινε στα σχολεία έως το 1974. Στην ουσία πρόκειται για μια φυσική εξέλιξη του αλφαβηταρίου του 1949. Την επιμέλεια στην εικονογράφηση είχε ο Κώστας Γραμματόπουλος. Η απλότητά του και η αμεσότητα, το έκαναν να ξεχωρίσει από όλα όσα είχαν ως τότε εκδοθεί. Εικόνες πολύ κοντά στο παιδικό μάτι, έξυπνες φράσεις για την χρήση των γραμμάτων, από τους Ι. Κ. Γιαννέλη και Γ. Σακκά. Ο Γραμματόπουλος έκανε επιτυχημένη σχεδίαση και ο Μίμης, η Λόλα, η Έλλη, η Άννα έγιναν οι καλύτεροι ήρωες των μαθητών. Δεν είναι τυχαίο ότι έως το 1979 που αποσύρθηκε πραγματοποίησε 16 απανωτές εκδόσεις. Στο παγκόσμιο Παιδαγωγικό Συμπόσιο μάλιστα που έγινε στο Λαϊκεν του Βελγίου, κατά τη διάρκεια έκθεσης διδακτικών βιβλίων, του απονεμήθηκε το Πρώτο Βραβείο.

Όλα τα αλφαβητάρια από την εποχή που έκαναν την εμφάνισή τους βρίσκονται σήμερα σε οργανωμένες συλλογές όπως είναι το Ελληνικό  Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ), το Κέντρο Ερευνών για τη Νεοελληνική Εκπαίδευση και στον Οργανισμό Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών.

Τα τελευταία χρόνια εντείνονται οι προσπάθειες και παρατηρείται ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον για τα ελληνικά αλφαβητάρια. Το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας διοργάνωσε το 2010 έκθεση με τίτλο: «Καλλιτέχνες και Λογοτέχνες στα Αναγνωστικά 1860-1960». Επανεκδόθηκαν από γνωστή εφημερίδα και έγιναν ανάρπαστα από το αναγνωστικό κοινό. Δεν είναι λίγοι οι γονείς που πέρα από τα σημερινά σχολικά εγχειρίδια προτείνουν στα παιδιά τους τη μελέτη και επαφή με αυτά τα ”παλιοκαιρίτικα” αναγνωστικά. Πέρα από τα ανωτέρω κυκλοφόρησε από τα ΕΛ.ΤΑ αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων, μια σειρά από κάρτες με εικόνες από τα αναγνωστικά,  άλμπουμ γραμματοσήμων, φύλλο προσωπικού γραμματοσήμου.

Τα αναγνωστικά αναμφίβολα αποτελούν μια λαμπρή σελίδα της νεοελληνικής εκπαιδευτικής ιστορίας. Οι αναμνηστικές σειρές που εκδόθηκαν έτυχαν θερμής αποδοχής τόσο από συλλέκτες όσο και από άτομα της παλιάς γενιάς που στο αντίκρισμα τους πλημμύρισαν με παιδικές-σχολικές αναμνήσεις.

Βασίλειος Χάδος

http://www.pemptousia.gr/2015/07/ta-metapolemika-alfavitaria-tou-ellinikou-scholiou/

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ανθολόγιον ΣΤ’ Δημοτικού, 1939

Προφυλακὲς Ὀλύτσικα Ἠπείρου, 24 Δεκεμβρίου 1912.
Ὅλοι ὑπερήφανοι.
Ξαστεριά· κλαράκι δὲν κουνιέται. Τὸ φεγγάρι φωτίζει καθαρά, κατακάθαρα τὰ βουνὰ τῆς Μανωλιάσας καὶ τοῦ Ὀλύτσικα, ποὺ τέτοια ὥρα μᾶς φαίνονται διπλὰ στὸν ὄγκο καὶ στὸ ὕψος. Μπορεῖ κανεὶς νὰ διακρίνη τὶς προφυλακές μας ἐπάνω σ’ αὐτά, σωροὺς ἀπὸ φαντάρους ριγμένους τὸν ἕνα ἐπάνω στὸν ἄλλο, νὰ ξεκουράζωνται στὴν ἀστροφεγγιά, ποὺ εἰναι γι’ αὐτοὺς πολύτιμη· γιατὶ δὲν ἀφήνει τοὺς Ἀρβανίτες νὰ μεταχειριστοῦν ἕναν ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς τρόπους ποὺ ξέρουν, τὸν αἰφνιδιασμό, γιὰ νὰ φτάσουν στὴ γραμμὴ καὶ νὰ τοὺς ἐπιτεθοῦν. Θ’ ἀναπαυτοῦν ἀπόψε. Ποῦ καὶ ποῦ κανένας ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες μας πετιέται ξαφνικὰ καὶ δός του ἐπάνω κάτω νὰ ζεστάνη λίγο τὸ παγωμένο του κορμί. Τὸ δυνατὸ κρύο μᾶς περονιάζει τὰ κόκκαλα καὶ κάνει τὴ
μέση μας καὶ τὶς πλάτες νὰ πονοῦν.
―Μιὰ βραδυὰ εἶναι καὶ αὐτὴ καὶ θὰ περάση, βρὲ παιδιά· ὅλοι ὑποφέρουν σήμερα γιὰ τὴν πατρίδα· ὅλα θὰ περάσουν, εἶπα.
Οὔτε κουβέντα πιά… Γύριζα καὶ δὲν μποροῦσα νὰ βγάλω ἀπὸ τὸ μυαλό μου, ὅτι ἡ βραδυὰ ἐκείνη ἡταν Χριστουγεννιάτικη. Ἀπὸ τοὺς
στρατιῶτες μου κανένας δὲν τὸ εἶχε σκεφτῆ. Ἤμουν νευρικὸς καὶ προσπαθοῦσα νὰ συνηθίσω τὸν ἐαυτό μου στὴ συγκίνηση ποὺ θὰ δοκίμαζα μὲ τὴ χαρὰ τῶν στρατιωτῶν μου γιὰ κάτι ἔκτακτο ποὺ τοὺς προετοίμαζα. Βρισκόμουν ἀπέξω ἀπὸ τὸ καλυβάκι μας, όταν ἄκουσα τὸ στρατιώτη, ποὺ ἔγραφε ἕνα γράμμα, νὰ ρωτᾶ πόσες τοῦ μηνὸς εἴχαμε.
―Ρώτα τὸν κὺρ λοχία, τοῦ εἶπε ἕνας.
―Εἴκοσι τέσσερες, τοῦ φώναξα κι ἀποτραβήχτηκα βιαστικός.
―Βρὲ παιδιά, εἴκοσι τέσσερες! Παραμονὴ Χριστούγεννα σήμερα καὶ δὲν τὸ σκεφτήκαμε… Γιὰ σκεφτῆτε, βρὲ παιδιά…
Ἔφτασαν στ’ αὐτιά μου τὰ λόγια αὐτὰ ἀπὸ δέκα στόματα. Εἶχα ἀρκετὰ τραβηχτῆ ἀπὸ τὸ φυλάκιο, ὅταν εἶδα τοὺς φαντάρους μου ἕνα ἕνα νὰ βγαίνουν ἀπὸ τὸ καλυβάκι καὶ νὰ μὲ πλησιάζουν· σὲ λίγο ἦταν ὅλοι γύρω μου.
―Ἀκοῦς, Χριστούγεννα, κὺρ λοχία, καὶ νὰ μὴν τὸ καταλάβωμε καθόλου. Πῶς θὰ τὴν περάσουν τὴν αὐριανὴ μέρα τὰ καημένα τὰ σπίτια μας… Ἄχ! δόλια μάνα!
Καὶ κοίταζαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ ὅλοι μαζὶ ἐμένα. Τὶ ζητοῦσαν ἀπὸ μένα; Κι ἐγὼ εἶχα σπίτι καὶ μάνα· ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἐγὼ ἤμουν ὁ μόνος ἀνώτερός τους ἐκεῖ. Ἤμαστε ὅλοι περισσότερο περήφανοι, γιατὶ μιὰ τέτοια μέρα τόσο ὑποφέραμε· ἤμουν ἀκόμη πιὸ εὐτυχὴς ἐγώ, γιατὶ περίμενα ἔπειτα ἀπὸ λίγο κάτι νὰ παρουσιάσω στοὺς στρατιῶτες μου, ποὺ ἀπὸ μέρες τώρα ζοῦσαν μόνο μὲ ψωμί, καὶ αὐτὸ σὰν ἀντίδωρο. Σὲ λίγο ἕνας ἕνας τραβήχτηκαν στὸ καλυβάκι, κι ἔμεινα μόνος. Παραμονὴ Χριστούγεννα! Πῶς περνούσαμε ἄλλες χρονιὲς μὲ τὸν πατέρα, τὴ μητέρα καὶ τ’ ἀδερφάκια μας! Ἀπὸ νωρὶς ψώνια καὶ ψώνια, Τὰ μικρὰ τί χαρές! Γέμιζε τὸ σπίτι ἀπὸ
γέλια κι ἀπαιτήσεις.
—Μαμά, τὸ βράδυ νὰ μὲ σηκώσης νὰ πάω στὴν ἐκκλησία.
—Καλά, κοιμήσου τώρα, ἂν θέλης νὰ σηκωθῆς.
Πῶς πεταγόμαστε τὴ νύχτα ἀπὸ τὸν ὕπνο, όταν ἀκούγαμε τὸ γλυκό, χαρμόσυνο ἦχο τῆς καμπάνας. Στὸ δρόμο ἐκεῖνο τὸ βράδυ κανένας φόβος· ἕνας ἕνας, νέοι, γέροι, γριές, παιδιά, χωμένοι στὰ παλτά τους, τραβοῦσαν γιὰ τὴν ἐκκλησία· ἀλήθεια, πῶς μᾶς ἄρεσε κι ἐμᾶς τῶν παιδιῶν ἡ ἐκκλησία ἐκεῖνο τὸ βράδυ. Καὶ τὴν ἄλλη μέρα τί χαρά! Χριστόψωμα, γαλοποῦλες, φροῦτα· παντοῦ ἑορτάσιμα ροῦχα, στὰ σπίτια, στοὺς δρόμους, παντοῦ. Οὔτε σχολεῖο ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες οὔτε τίποτε. Καὶ τώρα, ἐπάνω στὸν ᾽Ολύτσικα, ἔχομε τὸ κανόνι γιὰ καμπάνα καὶ τὸ ὕπαιθρο γιὰ ἐκκλησία· κάτι εἴμαστε κι ἐμεῖς τώρα. Πολλὲς φορὲς ὁ στρατηγὸς θὰ σκέφτηκε: «καὶ ἀπὸ κεῖ καλὰ εἴμαστε ἀσφαλισμένοι». Καὶ οἱ στρατιῶτες ἐπάνω στὴ Μανωλιάσα, ποὺ τοὺς φυλάγαμε τὰ πλευρά, πάντα πιὸ ῆσυχα θὰ κοιμόνταν, ὅταν μᾶς ἔνιωθαν πλάϊ τους. Τί τιμὴ ἀλήθεια! Καλὰ ἧταν τὰ περασμένα Χριστούγεννα, ἀλλὰ τὰ τωρινὰ εἶναι ἐκεῖνα ποὺ δὲ θὰ ξεχάσωμε ποτέ. Οἱ στρατιῶτες μου κοιμοῦνται· τί ὄνειρα νὰ βλέπουν; Ἀσφαλῶς οἱ περισσότεροι θὰ εἶναι στὰ σπίτια τους, μερικοὶ καὶ στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ τους.
Ἑτοιμασίες.
Βήματα ἀπὸ τὸ μονοπάτι, ποὺ εἶχα προσδιορίσει γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Δεναξᾶ καὶ τοῦ Πράγια, μὲ ἔκαναν νὰ τρέξω πρὸς τὰ ἐκεῖ.
—Καλῶς ὥρισες, Δεναξᾶ· τί γίνεται, βρὲ παιδί; ποῦ εἷναι ὁ Πράγιας;
—Γειά σου, κὺρ λοχία· χρόνια πολλά· μὲ τὸ καλὸ στὰ σπίτια μας, καὶ τοῦ λόγου σου μὲ μακρὺ σπαθί.
Μὲ μακρὺ σπαθί· ὥστε τὸ καταλάβαιναν οἱ στρατιῶτες μου, ὅτι κάτι μπορoῦσε νὰ βγῆ καὶ γιὰ μένα ἀπὸ τὴ νίκη, σκέφτηκα.
—Ὁ Πράγιας, κὺρ λοχία, ἐξακολούθησε ὁ Δεναξᾶς, ψήνει τὸ κρέας κάτω στὴ ρεματιά· σὲ μιὰ ὥρα θὰ εἶναι ἕτοιμο· ἕξη ὀκάδες χοιρινὸ πρώτης γραμμῆς· ἔχομε κι ἁλάτι καὶ πιπέρι· ἕνα παγούρι κονιάκ, τρία κουτιὰ λουκούμια καὶ δυὸ ψωμιὰ χωριάτικα, φίνα· μοῦ εἶπε ὁ ὑποσιτιστής, ότι θά μᾶς στείλουν καὶ χριστόψωμα, ἀλλὰ αὐτά, νὰ σοῦ πῶ, κὺρ λοχία, δὲν τὰ περιμένω· εἶδα νὰ δουλεύουν δυὸ τρεῖς στοὺς φούρνους, ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ δὲν ἔλεγαν καλημέρα σὲ φούρναρη στὴν πατρίδα.
—Ἄφησε τὰ σακκίδια, Δεναξᾶ, ἀπέξω ἀπὸ τὸ καλύβι καὶ πήγαινε, παιδί μου, νὰ βοηθήσης τὸν Πράγια.
Πραγματική λειτουργία.
Ἔφυγε κι ἐγὼ τράβηξα στὸ καλύβι. Τοὺς βρῆκα ὅλους νὰ κοιμοῦνται.
—Ἔ, παιδιά, σηκωθῆτε, τοὺς εἶπα ἐπιτακτικά· δὲ σεβάστηκα ἐκείνη τὴ στιγμὴ τὸν ὕπνο τους.
Ξαφνιασμένοι πετάχτηκαν ὅλοι ἐπάνω καὶ ἅπλωσαν τὰ χέρια στὰ τουφέκια.
—Τί εἶναι; τί τρέχει, κὺρ λοχία;
Εἶχαν συνηθίσει τόσον καιρὸ σὲ τέτοια ξυπνήματα.
—Καθίστε κάτω, τοὺς εἶπα· ἀφῆστε τὰ ὅπλα δὲν εἶναι τίποτε· κάτι ἤθελα νὰ σᾶς πῶ.
Κάθισαν ὁ ἕνας δίπλα στὸν ἄλλο, τακτοποιώντας τοὺς μανδύες καὶ τὶς παλάσκες τους, ποὺ τόσον καιρὸ τώρα ἔγιναν ἀναπόσπαστες ἀπὸ τὴν τουαλέττα τοῦ ὕπνου τους.
—Ἀκοῦστε, παιδιά, νὰ σᾶς πῶ. Τέτοια μέρα καὶ ὥρα -ἦταν περασμένα μεσάνυχτα- οί καμπάνες στὰ χωριὰ καὶ στὶς πόλεις χτυποῦν καὶ οἱ Χριστιανοὶ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία, νὰ γιορτάσουν τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας καὶ νὰ τοῦ ζητήσουν τὴν εὐλογία του. Κι ἐμεῖς ἐδῶ ἐπάνω, ποὺ εἴμαστε, δὲν πάψαμε νὰ εἴμαστε Χριστιανοὶ καὶ νὰ ἔχωμε ἀκόμη περισσότερη ἀνάγκη ἀπὸ τὴ βοήθειά του. Γι’ αὐτὸ
κι ἐγὼ σᾶς ξύπνησα, νὰ κάνωμε τὴν προσευχή μας καὶ νὰ ποῦμε κανένα χριστουγεννιάτικο τροπάριο· ἐγὼ ξέρω μερικά, καί, ἂν ξέρη καὶ κανένας ἀπὸ σᾶς, τὸ λέει· δὲν ἔκανα καλά, παιδιά;
—Καλὰ ἔκανες, κὺρ λοχία.
Γονάτισα καὶ γονάτισαν καὶ οἱ στρατιῶτες μου· ἔκανα τὸ σταυρό μου, τὸν ἔκαναν κι αὐτοὶ μὲ τὸ κεφάλι κάτω.
—«Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε…», ἀκούστηκε σιγανή, ραγισμένη ἀπὸ τὴ συγκίνηση, ἡ φωνή μου.
Μερικοὶ στρατιῶτες μου σταυροκοποῦνται διαρκῶς καὶ ἄλλοι σταματοῦν γιὰ λίγο, γιὰ νὰ ξαναρχίσουν πάλι· ὅλοι μουρμουρίζουν καὶ βοηθοῦν. Τὰ δάκρυά μας κατρακυλοῦν στὶς ἄπλυτες γενειάδες μας· ἡ συγκίνηση μᾶς παραλύει τὰ σαγόνια καὶ μᾶς κόβει τὴ φωνὴ στὸ λαρύγγι. Δὲν ξέρω πῶς τελείωσε ἐκεῖνο τὸ τροπάρι· ἕνας στρατιώτης ἀρχίζει τώρα δυνατώτερα:
—«Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει…».
Βοηθοῦμε ὅλοι, κρατοῦμε τὸ ἴσο. Ἡ πρώτη συγκίνηση πέρασε καὶ ἡ ψαλμωδία μας τώρα ἀκούγεται πιὸ ἁρμονική. Δυὸ στρατιῶτες μου κρυφομιλοῦν καὶ πιάνοντας τὰ τουφέκια τους ἑτοιμάζονται νὰ βγοῦν. Τοὺς κοίταξα στὰ μάτια.
―Νὰ ἔρθουν κι ἐκεῖνοι οἱ καημένοι, ν’ ἀκούσουν λίγη λειτουργία, μοῦ εἶπαν καὶ ὑπονοοῦσαν τοὺς διπλοσκοπούς. Κι ἔφυγαν.
Τὰ λόγια αὐτὰ μὲ συγκίνησαν τόσο πολύ, ποὺ νόμισα γιὰ μιὰ στιγμή, ότι θὰ σταματήση ἡ καρδιἀ μου. Τὸ στῆθος μου στένευε, τὰ μάτια μου ἔτρεχαν, τὁ σῶμα μου ἔτρεμε. Λειτουργία! Πραγματικὴ λειτουργία ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ εἶχε ἐξαγνίσει ὁ πόλεμος καὶ ποὺ τὴν καρδιά τους πλημμύριζαν τὰ πιὸ εὐγενικὰ αἰσθήματα. Ἠταν πραγματικὴ προσευχὴ ἐκείνη.
«Ἡ γέννησίς Σου, Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν», ψάλλαμε τώρα. Τὴ στιγμὴ ἐκείνη οἱ διπλοσκοποί, ποὺ τοὺς ἄλλαξαν οἱ ἄλλοι δυό, ποὺ βγῆκαν πρωτύτερα, πρόβαλαν τὸ κεφάλι τους στὸ καλύβι. Ἔκαναν τὸ σταυρό τους καὶ γονάτισαν κι αὐτοί. Δὲν ξέραμε τίποτε ἄλλο νὰ ποῦμε κι ἡ λειτουργία τελείωσε.
Ἡ συγκίνησή μας.
Οἱ στρατιῶτες μου σταυροκοπιόνταν ἀκόμη, ὅταν γύρισα μὲ τὸ σακκίδιο, ποὺ εἶχε ἀφήσει ἔξω ἀπὸ τὸ καλύβι ὁ Δεναξᾶς. Ἄνοιξα ἕνα κουτὶ λουκούμια καὶ τὸ πρότεινα στοὺς στρατιῶτες μου νὰ πάρουν ἀπὸ ἕνα· τὸ
πῆραν. Τοὺς ἔδωσα καὶ τὸ παγούρι μὲ τὸ κονιάκ.
―Πιέτε λιγάκι, παιδιά, νὰ ζεσταθῆτε καὶ νὰ εὐχηθῆτε γιὰ τὴ σημερινὴ ἡμέρα.
Ἥπιαν ὁλοι καὶ τελευταῖος ἐγώ. Ἐτρέμαμε ὁλοι· μερικοὶ δὲν μπορούσαμε οὔτε νὰ εὐχηθοῦμε· σηκώναμε μόνο τὸ παγούρι στὴν ὑγειὰ τῶν ἄλλων, χωρὶς νὰ μιλοῦμε καθόλου. Νὰ καὶ ὁ Δεναξᾶς μὲ τὸν Πράγια μὲ τὸ ψημένο κρέας τεμαχισμένο σ’ ἕνα ἀντίσκηνο· οἱ στρατιῶτες τὰ ἔχασαν.
―Ἄ! κὺρ λοχία, ποιός τὸ περίμενε!
Κι ἔνιωθα τὰ χέρια τους νὰ μοῦ χαϊδεύουν τὰ γένεια, τὰ μαλλιά, τὶς πλάτες· ἡ εὐγνωμοσύνη τους γιὰ τὴ μικρή μου φροντίδα γι’ αὐτοὺς μιὰ τέτοια μέρα ξέσπασε στὰ χάδια ἐκεῖνα. Πόσο ἤμουν εὐχαριστημένος γιὰ τὴ δική τους εὐχαρίστηση.
―Ἐμπρός, παιδιά· τρῶτε καὶ ὁ Θεὸς νὰ δώση τὸ Πάσχα νὰ τὸ κἀνωμε στὰ σπίτια μας νικητές.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ὅλοι ψαχουλεύαμε, χωρὶς νὰ τρώη κανείς. Ἡ συγκίνηση μᾶς εἶχε κόψει τελείως τὴν ὄρεξη. Ὅποτε τὰ θυμήθηκα τὰ Χριστούγεννα ἐκεῖνα, ποτὲ δὲν μπόρεσα νὰ συγκρατήσω τὴν καρδιά μου νὰ μὴν τρέμη καὶ τὰ μάτια μου νὰ μὴν τρέχουν…
Χαράλαμπος Βασιλογιώργης
Πηγή: Ανθολόγιον ΣΤ’ Δημοτικού, 1939

http://arxontarikion.co.cc/viewtopic.php?f=270&t=8612&view=previous

Ο ΑΜΚΑ, η «Κάρτα Πολίτη» αλλά και ο γάμος της ομοφυλόφιλης  Προέδρου της Ισλανδίας με την επί πολλά χρόνια σύντροφό της απασχόλησαν, σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ των άλλων θεμάτων, την σημερινή συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Σύμφωνα με πληροφορίες κατά τη διάρκεια της συζήτησης που σήμερα κινήθηκε σε σχετικά χαμηλούς τόνους ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος φέρεται να έθιξε το θέμα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων πάσης μορφής. «Υπάρχουν κέντρα στο εξωτερικό που θέλουν να καθορίζουν την ζωή μας» φέρεται να είπε ο κ.Νικόλαος.
Υπενθυμίζεται ότι το τελευταίο διάστημα καλείται η Ιεραρχία μέσα από ιστοχώρους να τοποθετηθεί για τον ΑΜΚΑ αλλά και την «Κάρτα Πολίτη».
Στην ομιλία του ο Μεσογαίας, σύμφωνα με πληροφορίες, έθιξε και το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Μάλιστα φέρεται να αναφέρθηκε στην περίπτωση επικεφαλής Κυβερνήσεως που παρέστη στο γάμο ομοφυλόφιλου υπουργού του καθώς και στο γάμο της Ισλανδής Προέδρου με την σύντροφό της στον οποίο, πρόσθεσε, παρέστη και προτεστάντης θρησκευτικός λειτουργός.
Συνοδικοί κύκλοι εξηγούσαν ότι με την παρέμβασή του ο Μεσογαίας υπογράμμισε τον εκφυλισμό της Κοινωνίας, αποτέλεσμα της γενικότερης κρίσης που, όπως ήδη η Εκκλησία διαπίστωσε, δεν είναι μόνο οικονομική αλλά πολυδιάστατη.
Οι αναφορές του Μητροπολίτη Μεσογαίας φαίνεται να ξένισαν κάποιους Μητροπολίτες οι οποίοι σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους σχολίαζαν ότι τέτοιου είδους φαινόμενα παθογένειας δεν έχουν επεκταθεί στην ελληνική κοινωνία.
Στο πλαίσιο της σημερινής συνεδρίασης ο Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιος παρουσίασε την εισήγησή του με θέμα: «Η Εκκλησία ως ελπίδα και ενότητα της κοινωνίας και ως νοηματοδότηση της ζωής του ανθρώπου».
Στο πλαίσιο της συζητήσεως που ακολούθησε διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις τόσο για την κρίση όσο και για τις δυνατότητες της Εκκλησίας να συμβάλλει στην αντιμετώπισή της.
Σύμφωνα με πληροφορίες οι Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης Άνθιμος και Καλαβρύτων Αμβρόσιος εμμέσως άσκησαν και πάλι κριτική για το γεγονός ότι η Εκκλησία εμφανίζεται να σιωπά και δεν παρεμβαίνει στις εξελίξεις.
«Κινδυνεύετε να κατηγορηθείτε ότι υποστηρίζετε μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση»   φέρεται να είπε απευθυνόμενος στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος.
Άλλοι μητροπολίτες έθεσαν το ζήτημα των βιβλίων των θρησκευτικών και της μετατροπής του σε προαιρετικό μάθημα ως ένα ακόμα σύμπτωμα της γενικότερης κατάπτωσης που συνέβαλλε στην κρίση.
Στο τέλος των τοποθετήσεων ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έλαβε τον λόγο και απάντησε επί της ουσίας σε εκείνους που τον κατηγορούν ότι παραμένει σιωπηλός και κρατάει χαμηλούς τόνους έναντι της πολιτείας.
«Δεν κινδυνεύω, μην έχετε αγωνία» τόνισε ο κ.Ιερώνυμος απαντώντας εμμέσως στον Φθιώτιδος Νικόλαο. «Άλλο το ενδιαφέρον για τον πολίτη και άλλο για την πολιτική, τα κόμματα και τους πολιτικούς. Εγώ τηρώ μια στάση τέτοια που να μην εξωθώ τα πράγματα στα άκρα. Και ίσως να ήταν διαφορετικά αν δεν είχα αυτή την επικοινωνία που έχω με ηγεσία της Πολιτείας» φέρεται να είπε ο Αρχιεπίσκοπος.
Σε δηλώσεις του μετά το τέλος της Συνόδου ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος διερωτήθηκε γιατί θα πρέπει να μετατραπεί σε προαιρετικό το μάθημα των θρησκευτικών και γιατί θα πρέπει να αποδυναμώνεται το μάθημα της Ιστορίας με την αφαίρεση των κεφαλαίων για το Βυζάντιο και την ελληνική επανάσταση
Ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος αναφέρθηκε στην τοποθέτηση ενός άλλου μητροπολίτη ο οποίος υποστήριξε ότι σε σχολικό βιβλίο περιλαμβάνεται μειωτική φράση κατά της Εκκλησίας. «Εάν ισχύει αυτό είναι απαράδεκτο και θα αντιδράσουμε» είπε ο κ.Χρυσόστομος.

http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3615

Στις 7 Αυγούστου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και ιδιαιτέρως η Δυτική Μακεδονία εορτάζει την μνήμη του Οσίου Νικάνορος του Θεσσαλονικέως.Γεννήθηκε στην πόλη του Αγίου Δημητρίου το 1491 και βαπτίσθηκε Νικόλαος. Έλαβε αρίστη μόρφωση και εργάσθηκε ως κληρικός κοντά στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Νωρίς όμως απεφάσισε να ακολουθήσει τον μοναχισμό και μοίρασε στους φτωχούς την μεγάλη πατρική περιουσία του.

Ο Νικόλαος, που έλαβε το αρχαίο μακεδονικό και συγχρόνως χριστιανικό όνομα Νικάνωρ, δίδαξε σε πόλεις και χωριά της Δυτικής Μακεδονίας και βοήθησε πολλούς Ρωμηούς να μην εξισλαμισθούν. Ασκήτευσε επί αρκετά έτη σε μία σπηλιά στο όρος Καλλίστρατον δίπλα στον ποταμό Αλιάκμονα και απέναντι από το σημερινό χωριό Χρώμιο Κοζάνης. Ίδρυσε την περίφημη Μονή της Ζάβορδας, η οποία συνδέθηκε με το όνομά του και η οποία πανηγυρίζει την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

Ο Όσιος εκοιμήθη το 1549 αφού έγινε ονομαστός για τα θαύματά του σε όλη την τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Η θαυματουργός κάρα του σώζεται και προσκυνείται σήμερα στη Μονή του.

Σήμερα η Μονή Οσίου Νικάνορος Ζάβορδας υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών και αποτελεί προσκύνημα πανελλήνιο. Διατηρεί σπουδαία βιβλιοθήκη με ιστορικά κειμήλια. Ο Όσιος Νικάνωρ θεωρείται προστάτης όλης της Δυτικής Μακεδονίας και βρίσκουμε Ναούς του στην Κοζάνη, στην Καστοριά κ.α. Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα οι μοναχοί βοηθούσαν τους Έλληνες αγωνιστές να εισέρχονται στη Μακεδονία και τους περνούσαν με το σχοινί πάνω από τα φουσκωμένα νερά του Αλιάκμονα. Εκεί οι Μακεδονομάχοι εύρισκαν καταφύγιο και τροφή σε δύσκολες στιγμές. Με την βοήθεια της Μονής πέρασαν τον Αλιάκμονα την 11η Οκτωβρίου 1912 τα τμήματα της 5ης Μεραρχίας για να λάβουν μέρος στον ένδοξο Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Λόγω της εθνικής και θρησκευτικής της δράσεως η Μονή έγινε στόχος εκδικητικών διαθέσεων από διάφορες πλευρές κυρίως δε από τους εξισλαμισμένους Βαλαάδες της περιοχής Βεντζίων. Το 1995 τα περισσότερα κτίσματα της Μονής κατέρρευσαν λόγω του σεισμού, αλλά ανοικοδομήθηκαν ταχέως με προσωπική εργασία και φροντίδα του Σεβ. Μητροπολίτου Γρεβενών κ. Σεργίου. Η επίσκεψη στη Μονή του Οσίου Νικάνορος αποτελεί μία ευκαιρία αναβαπτίσεως στην Ιστορία και στην Ελληνορθόδοξη παράδοση της Μακεδονίας. Παράλληλα ο επισκέπτης θα θαυμάσει το εντυπωσιακό τοπίο καθώς η Μονή είναι κτισμένη σαν φρούριο σε ύψωμα, το οποίο κατά τα τρία τέταρτα περιβάλλεται από τον ρου του Αλιάκμονα.

Ο βίος του Οσίου και η ιστορία της Μονής μας μεταδίδουν πολλά και χρήσιμα διδάγματα, τα οποία δυστυχώς δεν θα τα διδαχθεί ποτέ το σημερινό ελληνόπουλο στο σχολείο. Με την τάση αφελληνισμού και διαστρεβλώσεως των ιστορικών γεγονότων τα παιδιά μας θα μαθαίνουν μία παγκοσμιοποιημένη ιστορία χωρίς ήρωες, μάρτυρες, θυσίες και πρότυπα.Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του απαράδεκτου βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, το οποίο κατά την άποψή μου δεν είναι ούτε διορθώσιμο ούτε διδάξιμο. Πρέπει να αποσυρθεί, αν θέλουμε να καλλιεργήσουμε το αίσθημα του υγιούς πατριωτισμού, την δημοκρατική ευθύνη και την ελληνορθόδοξη αυτογνωσία ώστε να μη καταντήσουν τα παιδιά μας ένας άπατρις χυλός χωρίς αξίες και ιδανικά.

Αν κάποιος θαρραλέος και φιλότιμος δάσκαλος έλεγε στους μαθητές του λίγα λόγια για τον Όσιο Νικάνορα και το μοναστήρι του οι νέοι μας και οι νέες μας θα μάθαιναν ότι πολλοί κληρικοί και μοναχοί επί Τουρκοκρατίας κράτησαν όρθια την εθνική συνείδηση αποτρέποντας τους εξισλαμισμούς. Όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία εκείνη την εποχή χανόταν και για τον Ελληνισμό. Τούρκευε, γινόταν φανατικός ανθέλλην. Παράδειγμα οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας που μας απασχολούν ακόμη και σήμερα μέσω της αλβανικής προπαγάνδας. Ήταν Χριστιανοί που εξισλαμίσθηκαν τον 17ο αιώνα, άλλοι εκουσίως , άλλοι βιαίως. Η αλλαγή του θρησκεύματος τους οδήγησε γρήγορα και σε αλλαγή της εθνικής συνειδήσεως. Ενώ αντιθέτως πολλοί Καππαδόκες και Πόντιοι που αναγκάσθηκαν να μιλούν τουρκικά κράτησαν την ελληνικότητά τους μέσω της Ορθοδοξίας. Στα μαύρα χρόνια της δουλείας η Ορθοδοξία ήταν η δύναμη που διετήρησε τον Ελληνισμό, γράφει ο αείμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν. Αυτό βίωναν καθημερινά με το έργο τους Ορθόδοξοι μοναχοί όπως ο Όσιος Νικάνωρ, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Νεκτάριος Τέρπος και άλλοι γνωστοί ή άγνωστοι. Και μοναστήρια σαν αυτό της Ζάβορδας βοήθησαν όλους τους εθνικούς αγώνες για την Ελευθερία και την απομάκρυνση διαφόρων κατακτητών. Σε ποιο σχολικό βιβλίο θα βρουν άραγε τα ελληνόπουλα την προσφορά της Μονής Ζάβορδας στην παιδεία και στους αγώνες του Έθνους;

Ας προσευχηθούμε στον Όσιο Νικάνορα να χαρίζει υγεία στον καθένα μας και πνευματική προκοπή στον λαό μας.

Κωνσταντίνος Χολέβας , Πολιτικός Επιστήμων

 Σχέδιο για ξαναγράψιμο όλων των σχολικών βιβλίων Δημοτικού και Γυμνασίου και για εξαρχής συγγραφή των βιβλίων του Λυκείου έως το 2013 υπάρχει, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Α.τ.Κ.», στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Η εισήγηση εγκρίθηκε από τα αρμόδια τμήματα του Παιδαγωγικού λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, εν όψει του προγραμματισμού για τις δαπάνες που θα εντάσσονταν στο ΕΣΠΑ.Διατεθειμένος να προχωρήσει στην αντικατάσταση σχολικών εγχειριδίων που παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα φέρεται, στο μεταξύ, ο νέος υπουργός Παιδείας Άρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος προτίθεται επίσης να θέσει θέμα αναμόρφωσης των αναλυτικών προγραμμάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Κατά το αμέσως προσεχές διάστημα -πιθανότατα και μέσα στο Φεβρουάριο- θα ξεκινήσει, με την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού, η διαδικασία αξιολόγησης των σχολικών βιβλίων, η οποία ήταν προγραμματισμένη για το Νοέμβριο αλλά αναβλήθηκε, καθώς στις 31 Δεκεμβρίου έπρεπε να κλείσει το Γ΄ ΚΠΣ.Τώρα η σχετική διαδικασία θα ενταχθεί στο ΕΣΠΑ και θα προκηρυχθεί διαγωνισμός για την ανάδειξη εταιρείας, η οποία θα αναλάβει την εκτύπωση των ερωτηματολογίων -που είναι ήδη έτοιμα-, τη διανομή τους στα σχολεία και τη στατιστική επεξεργασία των απαντήσεων.Τα λάθη, οι ελλείψεις και οι παραλείψεις που έχουν διαπιστωθεί από την καθ΄ ύλην αρμόδια αρχή σε ορισμένα σχολικά βιβλία και έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, συγκροτούν? έναν τεράστιο τόμο, και η πρόθεση του νέου υπουργού Παιδείας Άρη Σπηλιωτόπουλου είναι το ξαναγράψιμο ορισμένων βιβλίων, με τα οποία υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα.«Κάποια από τα σχολικά εγχειρίδια θα αλλάξουν, άλλα θα διορθωθούν», αποκάλυψε στην «Α.τ.Κ.» στέλεχος του ΥΠΕΠΘ, τονίζοντας πάντως ότι «η καλύτερη άμυνα για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου είναι να μην μπαίνει στα χωράφια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και η υπόθεση των βιβλίων είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας του τελευταίου».
Το έναυσμα για τις βασικές αλλαγές στα βιβλία θα δοθεί μέσα από τη διαδικασία της αξιολόγησης, η οποία εκτιμάται ότι θα διαρκέσει τρεις-τέσσερις μήνες, ενώ η αντικατάσταση των εγχειριδίων απαιτεί ένα-δυο χρόνια.Τα περισσότερα από τα λάθη που έχουν μέχρι στιγμής επισημανθεί αφορούν σε θέματα όπως η στίξη και ο τονισμός, και μπορούν άμεσα να διορθωθούν. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις για τις οποίες διατυπώνονται σοβαρές ενστάσεις και κρίνεται ότι τα εν λόγω εγχειρίδια χρήζουν αντικατάστασης. Πρόκειται για τα βιβλία:
Μαθηματικών Ε΄ Δημοτικού, στο οποίο υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα, δυσκολίες και λάθη.
Βιολογίας Γ΄ Γυμνασίου, το οποίο θεωρήθηκε ότι προάγει την καλλιέργεια μεταλλαγμένων προϊόντων.
Ιστορίας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και των τριών τάξεων του Γυμνασίου, το οποίο έχει δεχθεί πυρά για ιδεολογική μονομέρεια, με το σκεπτικό ότι προβάλλει ορισμένους συγγραφείς εις βάρος άλλων, καθώς και κριτικές ότι μπερδεύει τις λογοτεχνικές σχολές.Μέσα από τη διαδικασία αξιολόγησης είναι πιθανό να ανακύψουν πρόσθετα προβλήματα για τα συγκεκριμένα ή άλλα βιβλία. Μέχρι στιγμής, πάντως, φαίνεται ότι το περιεχόμενο των υπόλοιπων εγχειριδίων επιδέχεται βελτιώσεις, χωρίς να απαιτείται το ξαναγράψιμό τους. Τα σοβαρότερα από αυτά τα δευτερεύοντα προβλήματα εντοπίζονται στα βιβλία Γλώσσας των περισσότερων τάξεων του Δημοτικού και σε όλα τα βιβλία Μαθηματικών του Δημοτικού, ενώ στην Ιστορία Αρχαίας Λογοτεχνίας, που διδάσκεται και στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου, υπάρχει ένας χάρτης που αφορά στην κατανομή των ελληνικών διαλέκτων και πρέπει να αντικατασταθεί.«Όταν, το 2003, σχεδιάστηκαν τα βιβλία, δεν είχε προβλεφθεί αξιολόγηση ούτε πειραματική, στο στάδιο της συγγραφής, ούτε τελική», λέει στην «Α.τ.Κ.» υψηλόβαθμο στέλεχος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, για να προσθέσει: «Δεν είχε προβλεφθεί, επίσης, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών πάνω στο περιεχόμενο των νέων εγχειριδίων και υπήρχε σειρά διοικητικών παραλείψεων. Δεν είχαν εκδοθεί, για παράδειγμα, οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις -οι οποίες βγήκαν εκ των υστέρων, δηλαδή επί υπουργίας της Μαριέττας Γιαννάκου- για το πώς θα πληρωθούν τα πνευματικά δικαιώματα για χάρτες-πηγές-φωτογραφίες, από μουσεία και συλλογές, και χρειάστηκε ρύθμιση γι? αυτό. Η φιλοτέχνηση είχε ανατεθεί σε γνωστούς ζωγράφους, χωρίς να έχει προβλεφθεί από πού αυτοί θα πληρωθούν και χωρίς να υπάρχουν οι σχετικές συμβάσεις».Μέσα σε δυο χρόνια γράφτηκαν 150 σχολικά βιβλία και 250 συνοδευτικά -χάρτες, βοηθήματα, τετράδια του μαθητή- και ο τεράστιος αυτός όγκος της δουλειάς οδήγησε σε παραλείψεις και αβλεψίες. Υπήρχαν βιβλία που είχαν συμπληρώσει 20 χρόνια διδασκαλίας, η άμεση αντικατάστασή τους ήταν επιβεβλημένη και ο χρόνος πιεστικός. Όλα αυτά δημιούργησαν παρενέργειες στο σύστημα και προβλήματα, τα οποία βγαίνουν σταδιακά στην επιφάνεια, μέσα από τη χρήση των βιβλίων τα οποία διδάσκονται σε Δημοτικό και Γυμνάσιο, ενώ τα βιβλία του Λυκείου δεν έχουν, ως γνωστόν, αντικατασταθεί. Η συγγραφή καινούριων θα συνδυαστεί με τις αλλαγές οι οποίες κυοφορούνται και αποτελούν κυρίαρχη προτεραιότητα της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Η αποδέσμευση του Λυκείου από το σύστημα εισαγωγής σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ θα δώσει νέο ρόλο στο Λύκειο και θα αποτελέσει την κορυφαία μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών στην Παιδεία. Είναι θέμα πολύ λίγου χρόνου η έναρξη του διαλόγου για τις αλλαγές, για το νέο -δικαιότερο- εξεταστικό σύστημα και το αναβαθμισμένο περιεχόμενο σπουδών στο Λύκειο, με ενίσχυση του εκπαιδευτικού χαρακτήρα του και αποκατάσταση της αυτοτέλειάς του. Όλο το τοπίο της εκπαίδευσης αλλάζει και στο πλαίσιο αυτό επικαιροποιούνται και απαλλάσσονται από λάθη και ανακρίβειες τα σχολικά βιβλία. Μέχρι τότε, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει φροντίσει να θέσει υπόψη των εκπαιδευτικών τα σημεία στα οποία «χωλαίνουν» τα βιβλία που γράφτηκαν το 2003 και να δώσει κατευθύνσεις για την ορθή διδασκαλία, δεδομένου ότι το βασικό στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι ο δάσκαλος και δευτερευόντως το βιβλίο.

  Πηγή :http://www.apogevmatini.gr/press/?p=5336

«Έχω πολλούς λόγους να πιστεύω ότι δεν επελέγησαν οι καλύτεροι για να εκδώσουν τα νέα σχολικά βιβλία. Και το λέω αυτό, παρά το γεγονός ότι είμαστε από εκείνους που κερδίσαμε μεγάλο μερίδιο των διαγωνισμών (σ.σ. περίπου το 25%)», λέει ο Στέφανος Πατάκης, επικεφαλής των ομώνυμων εκδόσεων, που μιλά για τρομερή ασυνεννοησία, έλλειψη ευελιξίας και πιστώσεων στη διαδικασία έκδοσης των νέων εγχειριδίων… 

«Η βασική αιτία των προβλημάτων, λέει ο εκδότης, είναι ο συγκεντρωτικός τρόπος λειτουργίας του όλου εκπαιδευτικού μας συστήματος. Στο πλαίσιο αυτό λειτούργησε και η έκδοση αυτών των βιβλίων με την εμπλοκή πολλών ασύνδετων παραγόντων (εκδότης με το επιτελείο του, η συγγραφική ομάδα που επιλέγεται από τον εκδότη, η τριμελής επιτροπή αξιολόγησης, η ιεραρχία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου από τον πρόεδρο, τον επικεφαλής της βαθμίδας της εκπαίδευσης, τον τομέα και τέλος τον υπεύθυνο του έργου, ο διορθωτής επιμελητής που ορίζεται με ειδική σύμβαση από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ο εικονογράφος που και αυτός ορίζεται με τον ίδιο τρόπο, τέλος το ατελιέ των προεκτυπωτικών εργασιών), με τις δεσμεύσεις που προέκυπταν από τα συμβόλαια και την ανάγκη έκδοσης τεράστιου αριθμού τίτλων μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα».

Ενδειξη ανευθυνότητας

Και γιατί τα λάθη δεν διορθώθηκαν; «Να σας πω ένα παράδειγμα. Για κάθε βιβλίο υπήρχε ένας διορθωτής που έπρεπε να συνεννοηθεί με τη συγγραφική ομάδα, την ομάδα των αξιολογητών, τον υπεύθυνο του μαθήματος και τους ανθρώπους στο ατελιέ. Λάβετε υπόψη ότι υπήρξαν άνθρωποι σε τέτοιους ρόλους, όπως π.χ. οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, που εργάστηκαν για χρόνια ολόκληρα και πληρώθηκαν ελάχιστα ή δεν έχουν πληρωθεί ακόμη. Υπήρχε τρομερή ασυνεννοησία. Υπήρξαν περιπτώσεις που χρειάστηκε οι Εκδόσεις Πατάκη χωρίς καμιά υποχρέωση να πληρώσουν κάποιον εικονογράφο για να τελειώσει το έργο του. Υπήρξαν περιπτώσεις που η ασυνεννοησία των παραγόντων μετετράπη σε σύγκρουση με αποτέλεσμα, παρά τις καλές προσπάθειες που έκαναν επιτελείς του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και εμείς, να καταλήξουμε τελικώς στη λύση της μεταξύ μας σύμβασης», λέει ο Στ. Πατάκης.

 Δείτε Και…τη συνέχεια

«Η εικόνα του σχολικού βιβλίου, όχι μόνο η εικονογράφηση, αλλά η συνολική του εικόνα, γράμματα, σελιδοποίηση, εκτύπωση, είναι από τις πρώτες και γι’ αυτό τις πιο σημαντικές τροφές για τα μάτια και τα μυαλά των παιδιών μας.
Σε μια ευνομούμενη πραγματικότητα, που η κοινή λογική δεν αποτελεί σπάνιο, εξωτικό είδος, η φράση μου θα ήταν κοινοτοπία.Για την αβάσταχτη πραγματικότητά μας είναι ευχή, ζητούμενο, απαίτηση, άπιαστο όνειρο. Δυστυχώς εδώ το σχολικό βιβλίο αποτελεί πίστα χορού κάθε είδους κανιβάλων.”…

Αθλιας ποιότητας εκτυπώσεις πάνω σε κακά χαρτιά, σελιδοποίηση που λες και προσπαθεί να κάνει το περιεχόμενο ακόμα πιο δύσκολο ή βαρετό.

Στο τέλος μια άσχετη, κακοποιημένη αναπαραγωγή ζωγραφικού έργου Ελληνα ζωγράφου για εξώφυλλο, συμπληρώνει την εικόνα. Το αντικείμενο αυτό θα μπορούσε να είναι έργο σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας κάτω από τον τίτλο “Η αθλιότητα της παιδείας εν Ελλάδι”.

 Και η συνέχεια…

Η αρχή του ποταμού λέγεται κοίτη, τα σύννεφα φαίνονται πριν από τη βροχή, οι βασιλιάδες παίρνουν τη χώρα από τους γονείς τους, η μπανάνα φυτρώνει σε ζεστές χώρες, το περιστέρι είναι άσπρο και το καναρίνι ζει σε κλουβί. Αν είστε ενήλικας και έχετε διαφωνίες με τα όσα διαβάσατε παραπάνω, τι θα λέγατε σε ένα μικρό παιδί που τα αντιμετωπίζει ως ορισμούς μέσα στο λεξικό που διανέμει επισήμως το υπουργείο Παιδείας;…

Στο μικροσκόπιο της έρευνας για τα λάθη στα νέα σχολικά εγχειρίδια, εξετάζουμε σήμερα το «Εικονογραφημένο Λεξικό Α’, Β’, Γ’ Δημοτικού» με υπότιτλο «Το Πρώτο μου Λεξικό»… Πολύτιμος βοηθός, οι εργασίες της Μαρίας Ι. Καδιανάκη και του Στέφανου Κωλέττα, δύο εκπαιδευτικών που μας έστειλαν, όπως και πολλοί άλλοι αναγνώστες, επιστολές αφού διάβασαν τις πρώτες συνέχειες της έρευνάς μας -μαζί βεβαίως με τα (ουκ ολίγα για λεξικό) επίσημα Παροράματα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Σημειώνεται ότι σε ένα λεξικό, επειδή είναι εξ ορισμού βιβλίο αναφοράς, δεν δικαιολογείται η ύπαρξη τόσων λαθών, τα οποία μάλιστα ξεφεύγουν από τον συνήθη δαίμονα του τυπογραφείου και μπαίνουν σε ορισμούς και παραδείγματα.

 Δείτε και τη συνέχεια… 

Ένα στα τρία λάθη, που επισήμως αναγνωρίζει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, αφορά τα βιβλία των Μαθηματικών. Σε αυτά, όμως, οφείλουμε να προσθέσουμε αβλεψίες και μπερδεμένες διατυπώσεις που δεν αναφέρονται, αλλά και μια σειρά άλλων επιλογών που μαζί με τη μαθηματική σκέψη εισάγουν τα παιδιά και στον «όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο» των ενηλίκων…
Βάσει των νέων εγχειριδίων, οι μαθητές της Στ’ ενημερώνονται μέσα από προβλήματα που καλούνται να λύσουν όχι μόνο για το τι σημαίνει «γενιά των 700 ευρώ», αλλά και το πόσο… κουραστική είναι μια πορεία ειρήνης. Τα επίσημα Παροράματα του Π.Ι. δεν ασχολούνται με τέτοια ζητήματα -τουναντίον εντοπίζουν και ζητούν να διορθωθεί ένας πίνακας που υπάρχει στο βιβλίο του μαθητή στη σελίδα 29.

  Παιδεία και CIA

 Στον συγκεκριμένο πίνακα αναφέρονται οι πληθυσμοί των πολυπληθέστερων χωρών (Κίνα, Ινδία, ΗΠΑ) και της υφηλίου και από κάτω αναφέρεται ως πηγή το βιβλίο «The World Factbook 2003» της CIA, της διάσημης Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών!!! Το Π.Ι. ζητεί να αλλάξουν οι αριθμοί και να μπει ως πηγή το Στατιστικό Δελτίο του ΟΗΕ για το 2007. Στην ιστοσελίδα του Π.Ι. (www.pi-schools.gr) πάντως, όπου υπάρχουν τα εγχειρίδια σε ηλεκτρονική μορφή, η CIA επιμένει να παραμένει ως πηγή, ενώ στο βιβλίο που αγοράσαμε από βιβλιοπωλείο, έχει εξαφανιστεί χωρίς, όμως, να αλλάξουν τα νούμερα βάσει του ΟΗΕ…

Διάβασε τη συνέχεια…   

Πολλά  θα μπορούσε κανείς να καταμαρτυρήσει στο βιβλίο της Ιστορίας της Στ? Δημοτικού. Έχουν εντοπιστεί σημεία που φαίνονται ξεκάθαρα ότι είναι προβληματικά, αλλά υπάρχουν και άλλα, τα οποία αποτυπώνουν τις προθέσεις των συγγραφέων και όσων τα ενέκριναν για να γίνουν αντικείμενο διδασκαλίας στα παιδιά μας και δείχνουν ότι οι όποιες επιλογές αποσκοπούν σε μια άλλη ιδεολογική διαμόρφωση της νέας γενιάς. Κι ενώ γίνεται λόγος για «αποδόμηση της παραδοσιακής ιστορίας», για «αντικειμενική προσέγγιση του παρελθόντος μας», για «απομυθοποίηση θεσμών και συμβόλων», για «ιστορική αλήθεια πέρα από συναισθηματισμούς», για «αυτά που μας ενώνουν και όχι για αυτά που μας χωρίζουν με τους γείτονές μας», στην ουσία το βιβλίο λειτουργεί χωρίς την δέουσα αντικειμενικότητα και καλεί δασκάλους και μαθητές να κινηθούν σε μιαν άλλη ιδεολογική πορεία. Το σήμερα και το επιθυμητό αύριο, όχι η ίδια η Ιστορία διαμορφώνουν την ιστορία του λαού μας. Οι συγγραφείς και οι υποστηρικτές τους κάνουν το ίδιο για το οποίο κατηγορούν τους επικριτές τους. Διαβάζουν μέσα από το δικό τους ιδεολογικό πρίσμα την Ιστορία.

Θα  χρησιμοποιήσουμε τρία παραδείγματα από το ίδιο το βιβλίο. Το πρώτο έχει να κάνει με την κατάσταση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία. Το βιβλίο μιλά για την καθημερινότητα των ραγιάδων (σελ. 24 και 25) και για τις εορτές τους και παραθέτει κείμενο του Γάλλου περιηγητή Γκρελό: «Οι Έλληνες έχουν και μερικές ακόμη ευκαιρίες διασκεδάσεων. Είναι οι τέσσερις κυριότερες γιορτές του χρόνου: του Αγίου Ανδρέου, του Αγίου Νικολάου, των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων και του Αγίου Γεωργίου…». Ο Γκρελό αποτυπώνει κατόπιν μερικά έθιμα που συνδέονται μ? αυτές τις εορτές και οι μαθητές καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα αν  σήμερα είναι οι ίδιες εορτές οι κυριότερες του έτους. Στο βιβλίο του δασκάλου (σελ. 38 και 39) δίδεται η απάντηση ότι «σήμερα οι γιορτές αυτές είναι σημαντικές, σημαντικότερες όμως είναι τα Χριστούγεννα και το Πάσχα».

Αναρωτιέται κανείς αν όντως κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας σημαντικότερες ήταν οι τέσσερις αυτές εορτές ή τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Αναρωτιέται αν εμείς σήμερα ανακαλύψαμε ότι τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι οι πιο σπουδαίες γιορτές της πίστης μας και οι πρόγονοί μας, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, το αγνοούσαν. Επίσης, αναρωτιέται  αν γιορτή σημαίνει  μόνο έθιμο. Διότι η παράδοση του λαού μας ταυτίζει τη γιορτή πρώτα με την λατρευτική ζωή, τη θεία λειτουργία, την συμμετοχή στη θεία ευχαριστία και κατόπιν με όλα τα άλλα έθιμα. Στην εποχή μας, βεβαίως, βλέπουμε ότι οι γιορτές ταυτίζονται τηλεοπτικά, καταναλωτικά, κοινωνικά μόνο με τα έθιμα. Προβάλλουμε λοιπόν το σήμερα στο παρελθόν και αποσιωπούμε τα αυτονόητα.  Χρησιμοποιούμε μία πηγή μονομερή, που πιθανόν αναφέρεται σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο, από  άνθρωπο που αγνοεί το περιεχόμενο της πίστης μας, κι αφήνουμε στην άκρη  ό,τι είναι η ουσία της θρησκευτικής ζωής, δηλαδή η λατρεία, μέσα από την οποία κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας διασώθηκε η ταυτότητά μας ως Ελλήνων, η γλώσσα μας, η παράδοσή μας, το ήθος της ελευθερίας, και μένουμε στον φολκλορισμό.

Το δεύτερο παράδειγμα έχει να κάνει με τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό (σελ. 38-39). Λέει χαρακτηριστικά το βιβλίο: «Οι Έλληνες διαφωτιστές πιστεύουν ότι μόνο η μόρφωση μπορεί να δώσει τα εφόδια για την διεκδίκηση της ελευθερίας. Γι? αυτό το λόγο ιδρύουν, με την υποστήριξη κυρίως των εμπόρων, σχολεία. Θαυμάζουν επίσης τους Αρχαίους Έλληνες, τους οποίους θεωρούν προγόνους τους». ¨Όπως αναφέρει το βιβλίο του δασκάλου (σελ. 45-47), σκοπός του μαθήματος είναι «η ανάδειξη ομάδων εμπόρων και λογίων που συγκροτούν κυρίως τους φορείς υποστήριξης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού… κύρια χαρακτηριστικά του οποίου είναι η αποδέσμευση από τη θρησκοληψία, η σύνδεση με την Ελληνική Αρχαιότητα, η αποδοχή του ορθού λόγου, η ανάδειξη της ελευθερίας, η πρόοδος, η επιστημονική σκέψη».  Και για να δείξει αυτή την αγάπη για την αρχαιότητα χρησιμοποιεί την περίφημη ιστορία του Μακρυγιάννη με τα αγάλματα που κάποιοι στρατιώτες ήθελαν να πουλήσουν σε Ευρωπαίους και ο αγωνιστής τους σταματά λέγοντάς τους: «Γι? αυτά πολεμήσαμε». Καλούνται οι μαθητές λοιπόν να απαντήσουν στο ερώτημα «γιατί πολέμησαν οι Έλληνες, σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη». Και στο βιβλίο του δασκάλου δίδεται η απάντηση: «Οι Έλληνες, σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη, πολέμησαν για την διαφύλαξη της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς τους». 

Αναρωτιέται κανείς αν οι Νεοέλληνες Διαφωτιστές «θεωρούσαν» τους Αρχαίους προγόνους τους ή αν ξαναπροβάλλουν την συνέχεια του Ελληνισμού, που βιώνονταν από τον πολύ λαό στην γλώσσα και την παράδοση της Εκκλησίας και ήταν γνωστή στους μορφωμένους μέσα από τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα και τους άλλους μεγάλους αρχαίους Έλληνες, θέλοντας να ενισχύσουν τον πόθο της ελευθερίας που έρχεται μέσα από τη γνώση. Αναρωτιέται κανείς αν ήταν μόνο έμποροι και λόγιοι οι φορείς του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και όχι και κληρικοί. Στο βιβλίο του δασκάλου γίνεται λόγος για τον Άνθιμο Γαζή και τον Θεόκλητο Φαρμακίδη, χωρίς αναφορά στην ιδιότητά τους ως κληρικών. Πλήθος άλλοι κληρικοί, όπως ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Νικηφόρος Θεοτόκης, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Νεόφυτος Βάμβας (ανήκαν στους προοδευτικούς του Νεοελληνικού Διαφωτισμού), ο Αθανάσιος Πάριος, ο Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Μακάριος Νοταράς (ανήκαν στους συντηρητικούς του Νεοελληνικού Διαφωτισμού) έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της παιδείας. Η «θρησκοληψία» τους δεν τους εμπόδισε να έχουν ανοικτό πνεύμα, αλλά και κριτική στάση έναντι της αθεΐας που ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός προέβαλλε, σε αντίθεση με τον Νεοελληνικό, όπου ακόμη και οι πιο προοδευτικοί λόγιοι ουδέποτε αρνήθηκαν την θρησκευτική πίστη ως στοιχείο της ταυτότητας των Ελλήνων, που τους διαφοροποίησε από τους Τούρκους και που αποτέλεσε τη βάση για τον αγώνα της ελευθερίας.

Αναρωτιέται ακόμη αν το «γι? αυτά πολεμήσαμε» του Μακρυγιάννη έχει να κάνει με την αρχαιοελληνική κληρονομιά ή με την παράδοση του λαού μας. Αν ο Μακρυγιάννης πολέμησε μόνο για τον Παρθενώνα ή και για την Αγία Σοφία, για την Αγία Λαύρα, για τη γλώσσα, το ήθος, τις αξίες που ο πολιτισμός, η παράδοση και η ιστορία του λαού μας διασώζουν και που βλέπουμε να διαπερνούν την ψυχή του μεγάλου αγωνιστή. Οι εκσυγχρονιστές συγγραφείς μας περιθωριοποιούν την πίστη και την Εκκλησία, ό,τι αποτελεί παράδοση του λαού μας όχι φολκλορικά, αλλά ουσιαστικά, αυτό που είναι το «τζιβαϊρικόν πολυτίμητον» του Μακρυγιάννη και μας κάνει «την μαγιά του εμείς». Στην ουσία απορρίπτουν την ταυτότητα του λαού μας γιατί το σήμερα θέλει άθρησκους ανθρώπους, ευάλωτους σε υλιστικές ιδέες, με φολκλορική αντίληψη του παρελθόντος. 

            Το τρίτο παράδειγμα έχει να κάνει με τις Μεγάλες Δυνάμεις. Το βιβλίο αναφέρει (σελ. 56-57) ότι «η ηγεσία των Ελλήνων απευθύνεται αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του Αγώνα στις Μεγάλες Δυνάμεις και ζητά την προστασία και τη βοήθειά τους… κι αυτές αναλαμβάνουν διπλωματικές ενέργειες για την επίλυση του ελληνικού ζητήματος που συνδέονται με τα συμφέροντά τους στην περιοχή αλλά και με τον ανταγωνισμό μεταξύ τους». Πουθενά στο βιβλίο, ούτε του μαθητή ούτε του δασκάλου, δε γίνεται αναφορά στα κόμματα που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα με την ενθάρρυνση και υποστήριξη των μεγάλων Δυνάμεων (αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό), τον εμφύλιο πόλεμο που προκλήθηκε ανάμεσα στους Έλληνες εξαιτίας και των Μεγάλων Δυνάμεων, τα δάνεια που μας χορηγήθηκαν και υπονόμευσαν το νεοελληνικό κράτος, αλλά και τις συνεχείς παρεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων μετά την απελευθέρωση.

            Αναρωτιέται κανείς αν τελικά η Ελλάδα που προέκυψε μετά την Επανάσταση του 1821 ήταν πραγματικά ελεύθερη ή εξαρτημένη από τις Μεγάλες Δυνάμεις και αν για τις εθνικές μας περιπέτειες φταίμε μόνο εμείς. Αναρωτιέται κανείς αν σήμερα είμαστε εθνικά ελεύθεροι ή εξαρτημένοι από την παγκοσμιοποίηση και τα όποια συμφέροντα των Ισχυρών. Και επειδή οι απαντήσεις μάλλον είναι αυτονόητες, η απόκρυψη του ρόλου των Μεγάλων Δυνάμεων λέει πολλά σε όσους προβληματίζονται για το αν ένας λαός μπορεί να είναι πραγματικά ανεξάρτητος, χωρίς να ξέρει την αλήθεια για τα συμφέροντα που τον αγγίζουν και χωρίς να έχει την δική του ταυτότητα.

            Το βιβλίο Ιστορίας της Στ? Δημοτικού κρύβει πολλή ιδεολογία. Αυτή του σήμερα που θέλει να γίνει αύριο. Αποσιωπά αλήθειες και κατασκευάζει μια Ιστορία για έναν λαό χωρίς παράδοση και ταυτότητα. Ο δάσκαλος που καλείται να το διδάξει μπορεί να δώσει κι άλλες οπτικές. Δεν περιποιεί όμως τιμή για την Πολιτεία να υιοθετεί στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης τη λογική της λήθης. Τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν για να μπορούν να κρίνουν. Η συνύπαρξη δεν στηρίζεται στην άγνοια, αλλά στη συγγνώμη για το παρελθόν. Κι εδώ η Ιστορία δεν φανατίζει, αλλά ελευθερώνει. «Διαφωτισμός, άλλωστε, είναι η απελευθέρωση  του ανθρώπου από την άγνοια». Ας σεβαστούν, λοιπόν, τόσο η Πολιτεία, όσο και οι συγγραφείς, αυτό που πρεσβεύουν. 

    Πηγή :http://www.imcorfu.gr/p.themistoklis/xorisparadosi.htm 

Ήταν και είναι μια αναγνωστική σταθερά. Τα βιβλία των Ρώσων κλασικών γοήτευσαν και εξακολουθούν να γοητεύουν όσους αγαπούν τη λογοτεχνία. Στο ελληνικό κοινό έγιναν ευρέως γνωστά όταν ο Κώστας Γκοβόστης, από τη δεκαετία του ?30 ακόμα, κυκλοφόρησε βιβλία των Ρώσων κλασικών, με την υπογραφή της Αθηνάς Σαραντίδη, που μετάφραζε κατευθείαν από τα ρωσικά. Ακολούθησαν οι μεταφράσεις του Αρη Αλεξάνδρου (επίσης από τα ρωσικά), που έμειναν για πολλά χρόνια κλασικές και εμβληματικές.Το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει πάλι οι μεταφραστές ρωσικών έργων, κλασικών, αλλά και νεότερων, συγγραφέων. Νέοι μεταφραστές καταπιάνονται πάλι με τα μεγάλα έργα των Ρώσων κλασικών, ενώ βλέπουν το φως και βιβλία άλλων συγγραφέων, εξίσου σημαντικών, που όμως ήταν αμετάφραστοι στην Ελλάδα, ή νεότερων, που καταγράφουν τις μεταβολές της ρωσικής κοινωνίας μετά το 1989.Η «Κ» μίλησε με τρεις μεταφραστές, που ανανεώνουν το ενδιαφέρον για τα ρωσικά γράμματα: την Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, την Ελένη Μπακοπούλου και τον Δημήτρη Τριανταφυλλίδη. Μας μίλησαν για τις διαδρομές τους στα ρωσικά κείμενα και μας έδωσαν τις ερμηνείες τους για τη νέα άνθηση της ρωσικής λογοτεχνίας.

Δημήτρης Τριανταφυλλίδης

Με τη μετάφραση υποχωρεί το εγώ και γίνεσαι καλύτερος

Ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης σπούδασε Φιλοσοφία στη Μόσχα και από τότε, φοιτητής ακόμα, ξεκίνησε να μεταφράζει. Και δεν έχει σταματήσει. Τα τελευταία χρόνια δουλεύει ως δημοσιογράφος στον δημοτικό ραδιοσταθμό 104,4. Ζει στο Μεταξουργείο και είναι άνθρωπος εξωστρεφής και πληθωρικός: «Σε δύο ανθρώπους πρέπει να σκύψουμε ευλαβικά το γόνυ: στον Αρη Αλεξάνδρου και στον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο. Αυτοί μας έμαθαν να διαβάζουμε και ν? αγαπάμε τη ρωσική λογοτεχνία». Αλλά αναγνωρίζει και τον ρόλο των σύγχρονων, του Σπύρου Τσακνιά, της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου, της Ελένης Μπακοπούλου, της Σταυρούλας Αργυροπούλου, για τη γνωριμία του Ελληνα αναγνώστη με Ρώσους συγγραφείς.Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί περίπου 40 μεταφράσεις του και έχει στο συρτάρι άλλα 20 βιβλία. «Η μετάφραση σου δίνει τη δυνατότητα να υποχωρείς από το εγώ σου, να μπορείς να δεις από απόσταση τον εαυτό σου και να τον κάνεις καλύτερο», λέει και αισθάνεται τυχερός ως μεταφραστής γιατί προτείνει ο ίδιος βιβλία στους εκδότες. Το μόνο επί παραγγελία βιβλίο που μετέφρασε είναι το «Μια μέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς» του Σολτζενίτσιν, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τον «Πάπυρο». Ομολογεί ότι μπορεί να αισθάνεται δέος με κάποιους συγγραφείς ή με κάποια βιβλία αλλά θέλει πολύ να τα μεταφράσει. Οπως την «Πετρούπολη» του Αντρέι Μπέλι, «το οποίο ο Ναμπόκωφ χαρακτήρισε το μανιφέστο του μοντερνισμού. Το παιδεύω τέσσερα χρόνια. Είναι ένα βιβλίο χιλίων σελίδων και έχει χίλιες υποσημειώσεις». Οσο για το μόνο βιβλίο που έχει ζηλέψει και θα ήθελε πολύ να το έχει μεταφράσει είναι «Τα προβλήματα της ποιητικής» του Μπαχτίν (μετ. Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, εκδ. Πόλις). Μέσα στο 2009 θα κυκλοφορήσουν 15 ακόμα μεταφράσεις του, από τις εκδόσεις Scripta, Καστανιώτης, Αρμός. Ανάμεσά τους κείμενα των Αχμάτοβα, Στβετάγιεβα, Πάστερνακ, Πλατώνωφ, Αντρέι Μπέλι, Μαντελστάμ, Πάβελ Φλορένσκι, Σαλάμωφ, Μπερντιάγιεφ. Από φέτος διδάσκει στο ΕΚΕΜΕΛ λογοτεχνική μετάφραση από τα ρωσικά.

Ελένη Μπακοπούλου

Τα ρώσικα βιβλία είναι λίγο μόδα

Η Ελένη Μπακοπούλου σπούδασε, στην τότε Σοβιετική Ενωση, Ιστορία και έκανε μεταπτυχιακά στη Γαλλία. Τα τελευταία χρόνια δουλεύει ως συντονίστρια ύλης στην εφημερίδα Athens Voice. Είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων. Ζει εδώ και 25 χρόνια στο κέντρο της Αθήνας και εκεί συναντηθήκαμε. «Τα ρώσικα βιβλία είναι λίγο μόδα. Πριν από δέκα χρόνια ήταν δύσκολο να βρεις εκδότη που να θέλει να βγάλει ρώσικα βιβλία. Πολλά από τα βιβλία που τώρα εκδίδονται στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στη Γαλλία κυρίως, έχουν κυκλοφορήσει εδώ και 10-15 χρόνια. Είναι η γενιά των Ρώσων συγγραφέων μετά την πτώση του καθεστώτος. Πολλά από αυτά τα βιβλία είναι διαμάντια. Οι νέοι Ρώσοι συγγραφείς γράφουν πατώντας στη μεγάλη τους παράδοση, χωρίς να μένουν εκεί. Νομίζω ότι ξαναγυρνάμε στους κλασικούς, επειδή γνωρίσαμε τους νεότερους Ρώσους συγγραφείς».Η Ελένη Μπακοπούλου έχει μεταφράσει περίπου 25-30 βιβλία, κυρίως από τα ρώσικα και ελάχιστα από τα γαλλικά. Ασφαλώς και πιστεύει ότι υπάρχει η ανάγκη της ανανέωσης των μεταφράσεων «γιατί η γλώσσα αλλάζει». Παρ? όλα αυτά η επανέκδοση των μεγάλων ρωσικών μυθιστορημάτων δεν ήταν δική της πρωτοβουλία, αλλά του εκδότη της «Ινδίκτου», Μανώλη Βελιτζανίδη. Και φυσικά όταν μεταφράζει συμβουλεύεται τις προϋπάρχουσες μεταφράσεις των ίδιων έργων.Στη μετάφραση βρίσκει χαρά και της αρέσει πάρα πολύ. «Είναι το ?χόμπι? μου. Γιατί βοηθάει σε μια ανάγνωση. Είμαι μεσάζων. Είναι μια δημιουργία, όχι αυτή του συγγραφέα βέβαια». Μια δημιουργία που θέλει αυτοσυγκέντρωση και αφοσίωση, και συχνά θα ήθελε να μπορεί να δουλεύει απερίσπαστα. Υπάρχουν πολλά βιβλία που ονειρεύεται να μεταφράσει. Κυρίως την αγαπημένη της περίοδο, τους φουτουριστές. «Την έχω μελετήσει αρκετά, μ? ενδιαφέρει πολύ, αλλά κάποιοι είναι αμετάφραστοι. Ολοι είχαν ζήσει μαγικές ζωές. Ηταν ζωές που θα ήθελα να ζήσω κι εγώ και όλοι μας. Οι φουτουριστές είχαν οραματιστεί πράγματα που είναι πιο μπροστά και από την εποχή μας. Οραματίστηκαν, έφαγαν τα μούτρα τους, αλλά έζησαν έντονα και γεμάτα».Με τον μόνο που δεν θέλει να καταπιαστεί είναι ο Πούσκιν. «Δεν τον έχω μεταφράσει και δεν θέλω να το κάνω. Γιατί η ποίηση θέλει άλλη αφοσίωση. Απόλυτη». Αυτή την περίοδο μεταφράζει τις «Ιστορίες της Κολιμά» του Βλ. Σαλάμωφ, που πέρασε 20 χρόνια στα γκουλάνγκ, για την «Ινδικτο», ενώ για τις εκδόσεις «Τόπος» ετοιμάζει το «Τι να κάνουμε;» του Τσερνισέφσκι.

Αλεξάνδρα Ιωαννίδου

Ηθελημένη παράλειψη στην ελληνική βιβλιογραφία

Η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου είναι η μόνη που δεν σπούδασε στη Ρωσία. Εμαθε ρωσικά στο Λύκειο από χόμπι, και ενώ είχε περάσει στο Αρχαιολογικό, πήγε στη Γερμανία και έκανε Σλαβικές Σπουδές. Δεν μεταφράζει μόνο, αλλά διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στη Σχολή Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών. Θεωρεί αυτή την έκρηξη ευτύχημα, «γιατί υπάρχει ένα μεγάλο κενό και μία παράλειψη στην ελληνική βιβλιογραφία, ηθελημένη. Τους αντιφρονούντες συγγραφείς τούς αφήσαμε εκτός. Στην Ελλάδα έφταναν συγγραφείς που ακολουθούσαν τις επιλογές του ρωσικού καθεστώτος, δηλαδή οι νομιμόφρονες ή οι κλασικοί. Υπάρχουν τόσα πολλά καλά βιβλία που δεν έχουν μεταφραστεί. Εκτός από τον Σολτζενίτσιν υπάρχει κι ένας Σαλάμωφ που δεν τον ξέρουμε. Και δέκα άνθρωποι συγχρόνως να μεταφράζουν ασταμάτητα ρωσικά και πάλι δεν θα προλάβουμε».Μεταφράζει κυρίως νεότερους Ρώσους (Μακάνιν, Πελέβιν, Ουλίτσκαγια) στις εκδόσεις «Καστανιώτης», αλλά την ενδιαφέρουν πολύ οι νεότεροι κλασικοί, αυτοί που δεν γνωρίζουμε. «Αυτό που μ? ενδιαφέρει στην προβληματική αυτών των συγγραφέων είναι η σχέση του κράτους με τη διανόηση. Νομίζω είναι κάτι διαχρονικό κι έχει να πει πολλά για το τι κάνεις, πώς αντιστέκεσαι σ? ένα κράτος. Το να γράφεις για το συρτάρι, όπως έκαναν εκείνοι, γνωρίζοντας ότι δεν θα τα δημοσιεύσουν ποτέ, το θεωρώ ηρωικό. Αν το έπαιρναν στα σαμιζντάτ, εκείνα τα παράνομα φυλλάδια, που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι, έχει καλώς. Αλλιώς στο συρτάρι. Το θεωρώ απίστευτη αντίσταση. Ταυτοχρόνως, είναι σελίδες αληθινής, καταπληκτικής λογοτεχνίας». Πιστεύει ότι οι Ρώσοι έχουν τεράστια παράδοση στη λογοτεχνία. «Αν πεις δυο στίχους από οποιονδήποτε ποιητή, μπορεί οποιοσδήποτε να συνεχίσει ν? απαγγέλλει το ποίημα». Γιατί οι Ρώσοι κλασικοί έχουν πάντα αναγνώστες; «Τα κλασικά βάζουν συγκεκριμένα ερωτήματα που είναι πάντα σύγχρονα. Είναι βαθιά φιλοσοφημένοι συγγραφείς».    Πηγή :http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_21/12/2008_296523

Don?t worry, be happy!
Don?t worry, be happy!Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά,
αν κοιταχτείς και έχεις βγάλει βυζιά …
Don?t worry, be happy!

 Πηγή :http://www.esos.gr/82/deyterovathmia/sxoliko–vivlio–STIL1-12-2008.htm
Και αν ανησυχείς για το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, ένα έχω να σου πω : Don?t worry, be happy!

Διορθώσεις σε βιβλίο Θρησκευτικών πραγματοποίησε το υπουργείο Παιδείας, ύστερα από αναφορά θρησκευτικής κοινότητας στο Συνήγορο του Πολίτη και διαμεσολάβηση της ανεξάρτητης αρχής, που πραγματοποιήθηκε με πλήρη συνεργασία όλων των αρμόδιων φορέων.

Συγκεκριμένα,  έπειτα από αναφορά θρησκευτικής κοινότητας, η οποία διαμαρτυρόταν για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιαζόταν το δόγμα της σε σχολικό βιβλίο. Συνήγορος επισήμανε ότι η εγκύκλια θρησκευτική εκπαίδευση, αν και ομολογιακή, οφείλει να σέβεται όλες τις γνωστές θρησκείες και να αποφεύγει διατυπώσεις που υποτιμούν τα πρόσωπα των πιστών τους. Οξείες και επιθετικές επικρίσεις, όπως αυτές που επιτρέπει στα φυσικά πρόσωπα η ελευθερία του λόγου, δεν έχουν θέση σε εκπαιδευτικό εγχειρίδιο της δημόσιας παιδείας.

Το υπουργείο Παιδείας, ανταποκρινόμενο στις επισημάνσεις της αρχής, παρήγγειλε την επανεξέταση του εγχειριδίου. Σε σχετική του εισήγηση, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο επισήμανε συγκεκριμένα σημεία που πρέπει να τροποποιηθούν προκειμένου να απαλειφθούν απαξιωτικές κρίσεις και να εξασφαλιστεί ο επιστημονικός κριτικός, πλουραλιστικός τρόπος διδασκαλίας του μαθήματος, ενώ υπεραμύνθηκε αρκετών από τα κρίσιμα εδάφια.

Ο Συνήγορος του Πολίτη υπογραμμίζει ως ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι η διόρθωση του επίμαχου βιβλίου έγινε με πιστή τήρηση της προβλεπόμενης διαφανούς διαδικασίας διαρκούς ποιοτικού ελέγχου, ενώ επισημαίνει ότι «η διαδικασία αυτή δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά στοιχειώδη εγγύηση για την αποτελεσματική λειτουργία των εκπαιδευτικών θεσμών και για το συνδυασμό του επιστημονικού κύρους με το δημόσιο έλεγχο».


Πηγή:http://www.e-tipos.com/newsitem?id=19010

 Με απαράδεκτες μεθόδους, που θυμίζουν ευθέως «σταλινικές πρακτικές», εναντίον του Γεράσιμου Αρσένη αντέδρασαν δημοσιογράφοι των κομματικών Μέσων Ενημέρωσης του ΑΚΕΛ στην κριτική που άσκησε σε ομιλίες και συνεντεύξεις του ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Παιδείας του ΠΑΣΟΚ σε Κύπρο και Αθήνα.Στο κάλεσμα του Γεράσιμου Αρσένη προς τους Ελλαδίτες και τους Κυπρίους να αποδυθούν σε κοινή προσπάθεια για να απαιτήσουν «μιαν άλλη εθνική στρατηγική για τον Ελληνισμό, περήφανη, με διέξοδο και με προοπτική», γιατί «δεν θέλουμε να ζήσουμε τον εφιάλτη, μετά από χρόνια, στο λιμάνι της Λεμεσού να ?συνωστισθούν? οι Κύπριοι για να έρθουν στην Αθήνα να ιδρύσουν τη νέα Κύπρο», επικέντρωσε την επίθεσή της η Ανδρούλα Γκιούρωφ και αποφάνθηκε ότι ο Αρσένης επειδή «δεν ζει στην Κύπρο (?) δεν νομιμοποιείται να έρχεται σε αντίθεση με τη βούληση του κυπριακού λαού, που αγωνίζεται για λύση και επανένωση της μοιρασμένης πατρίδας μας και υποστηρίζει τους χειρισμούς του Προέδρου Χριστόφια»! Και κατέληγε: «Με Πρόεδρο τον Δημήτρη Χριστόφια, κύριε Αρσένη, τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει. Ο λαός να τον σκέπει από μάτι μοχθηρό»?Φυσικά, από τις επιθέσεις των ΑΚΕΛικών ΜΜΕ δεν σώθηκαν ούτε ο Βάσος Λυσσαρίδης, ούτε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ Ανδρέας Αγγελίδης, ούτε ο διευθυντής σύνταξης της μεγαλύτερης κυπριακής εφημερίδας Άριστος Μιχαηλίδης που, μαζί με τον Γεράσιμο Αρσένη, πήραν μέρος και εξέφρασαν τις απόψεις τους για την παρούσα επικίνδυνη φάση του Κυπριακού σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο με ακροατήριο 1.000 και πλέον ατόμων. Ούτε λίγο ούτε πολύ τους κατηγόρησαν συλλήβδην ότι κινδυνολογούν, ότι εκφράζουν ακραίες θέσεις και ότι στην Κύπρο δεν έχουν ακροατήριο.Παρόντες στην εκδήλωση, που διοργάνωσαν η επιτροπή «Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου» και η «Συντονιστική Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο», ήταν και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης, ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Γρίβας, ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος, ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μανούσος Παραγιουδάκης, ο επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού Δημήτρης Αλευρομάγειρος κ.ά.Ενυπογράφως, στην εφημερίδα «Χαραυγή» η Μαρία Φράγκου, κάτω από τον τίτλο «Απεργάζονται την προοπτική λύσης» (sic? προφανώς θα εννοεί «επιβουλεύονται»), κατηγορεί τους ομιλητές της εκδήλωσης ότι «εξαπολύουν μύδρους και μιλούν εκ του ασφαλούς εκστομίζοντας πατριωτικές κορώνες» και προβάλλει το επιχείρημα ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας εξελέγη με στήριξη του 54% των Κυπρίων (όχι των Ελληνοκυπρίων, αλλά απροσδιόριστα «των Κυπρίων»), άρα κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα να μιλά?

Πηγή :http://www.paron.gr/v3/new.php?id=34938&colid=&catid=48&dt=2008-11-23%200:0:0 

Η Εκκλησία της Κύπρου ζητά από την πολιτεία συμμετοχή στις διαβουλεύσεις για θέματα παιδείας, εν όψει της απόφασης για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και συγγραφή νέων βιβλίων της ιστορίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δήλωσε ότι «η Εκκλησία ζητά να παρευρίσκεται στη λήψη αποφάσεων, όχι με δικαίωμα ψήφου, αλλά απλώς για να ακούγεται η άποψή της». «Θέλουμε να είμαστε παρόντες στις ομάδες που ασχολούνται με θέματα Παιδείας και να διαδραματίζουμε ρόλο», είπε ο Αρχιεπίσκοπος. Το αίτημα θα τεθεί στον Πρόεδρο Χριστόφια, ο οποίος, όπως δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, θα προσκληθεί να παραστεί στην επόμενη συνεδρίασή της Ιεράς Συνόδου προκειμένου να ενημερώσει τους Συνοδικούς για θέματα Παιδείας. Ο Μακαριότατος απάντησε αρνητικά σε ερώτηση κατά πόσο θα προσκληθεί στη συνεδρία της Ιεράς Συνόδους και ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Δημητρίου, ο οποίος εξέφρασε πολλές φορές την ετοιμότητά του να ενημερώσει τους συνοδικούς για τις προθέσεις του Υπουργείου σχετικά με τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Αρχιεπίσκοπος και Υπουργός βρίσκονται σε οξεία αντιπαράθεση και έχουν ανταλλάξει βαρείς χαρακτηρισμούς, ιδιαίτερα ως προς τη συγγραφή νέων βιβλίων της ιστορίας. 

Πηγή :http://www.ikypros.com/cgibin/hweb?-A=45495&-V=news&w=

Με τίτλο «Εγερτήριο σάλπισμα προς τους νέους», η «Μάχη» φιλοξενεί στο κύριο της θέμα συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Β, ο οποίος δηλώνει «κάπως απαισιόδοξος για το Κυπριακό», γιατί όπως λέει «οτιδήποτε το Χριστιανικό, οτιδήποτε το ελληνικό θέλουν να το εξαφανίσουν από την κατεχόμενη πατρίδα μας», ενώ αναφέρεται μεταξύ άλλων και στο θέμα της αλλαγής των βιβλίων της ιστορίας. 

    Πηγή :http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=334&id=590474        

Παραθέτω το σχετικό δημοσίευμα του «ΕΘΝΟΥΣ»

Μάθημα σεξ στο δημοτικό

Μέσα από μια πρωτοποριακή σειρά εικονογραφημένων βιβλίων τα παιδιά θα λύνουν όλες τις απορίες τους σχετικά με την ανατομία του σώματός τους, τη διαφορετικότητα των φύλων, την υγιεινή, αλλά και τις διαπροσωπικές σχέσεις

Ο πελαργός… φεύγει και δίνει τη θέση του στην αλήθεια. Στο παντοτινό και βασανιστικό ερώτημα των παιδιών… «μαμά πώς ήρθα στον κόσμο;» έρχονται να απαντήσουν δύο νέα βιβλία σεξουαλικής αγωγής, που μπαίνουν στο δημοτικό σχολείο. Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που θα αρχίσει να διδάσκεται την επόμενη σχολική χρονιά 2009-2010

Θεωρείται απαραίτητο μάθημα, καθώς οι αναζητήσεις και απορίες των παιδιών γύρω από το σώμα και τη ζωή τους αρχίζουν να υπάρχουν από την πρώτη παιδική ηλικία των 5 και 6 ετών. 

«Σεξουαλική αγωγή και διαφυλικές σχέσεις» για παιδιά από 6-8 και 8-12 ετών, και «Ψυχική υγεία – διαπροσωπικές σχέσεις» για τους «μπόμπιρες» της εκπαίδευσης, γραμμένα από το επιστημονικό επιτελείο του νευρολόγου-ψυχιάτρου κ. Θάνου Ασκητή.

Τα βιβλία προ ημερών πήραν την έγκριση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και έπειτα τον δρόμο της εκτύπωσης. Ο διαγωνισμός για τη συγγραφή τους προκηρύχθηκε πριν από δύο χρόνια από το Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας, για να εισαχθούν στο πρόγραμμα του δημοτικού σχολείου, στο πλαίσιο της «ευέλικτης ζώνης».Πρόκειται για δύο ξεχωριστές εκπαιδευτικές ενότητες, που η μια αφορά την καθαυτό σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η άλλη την ψυχική υγεία των παιδιών. Το ένα βιβλίο, με τη διττή θεματολογία, αφορά τους μαθητές της Α μέχρι και της Γ τάξης και το άλλο τους μαθητές από την Δ μέχρι και την ΣΤ τάξη. Τα πιτσιρίκια εισάγονται ομαλά στη γνώση της ανατομίας του σώματός τους, στο πώς ήρθαν στον κόσμο, στη διαφορετικότητα των γεννητικών οργάνων αγοριού και κοριτσιού, στην υγιεινή και τη φροντίδα του σώματός τους, αλλά και στα θέματα της οικογένειας, των φίλων και της σχολικής κοινότητας.

Σκοπός των δημιουργών της σειράς των βιβλίων είναι να μεταδώσουν όλη τη σημαντική γνώση στα παιδιά κυρίως με σκίτσα (Σπύρος Ορνεράκης), αφού ειδικά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι δύσκολο να κατανοήσουν με λόγια τα βασικά νοήματα.

Ταμπού. «Διά μέσου των σκίτσων», μας είπε ο Θάνος Ασκητής, «το παιδί είναι πιο εύκολο να επικοινωνήσει με το σώμα του, με τη μοναδικότητά του, να καταλάβει το ίδιο τι είναι, αγόρι ή κορίτσι, να δει τις διαφορές που έχει το σώμα του και να αντλήσει τα πρώτα μηνύματα επικοινωνίας, αναγνώρισης και σωματικής ταυτότητας». Απαραίτητο σύμφωνα με τους επιστήμονες καθίσταται το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, γιατί δυστυχώς ακόμη και σήμερα το θέμα της σεξουαλικής αγωγής παραμένει ταμπού της ελληνικής κοινωνίας.

Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι το 18% των μαθητριών του λυκείου δεν γνωρίζουν τις γόνιμες ημέρες της γυναίκας!Το 90% των γονέων, όπως δείχνουν τα στοιχεία της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, πιστεύει ότι το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής θα έχει επιτυχία γιατί οι ίδιοι οι γονείς εκφράζουν τη σημαντική δυσκολία που έχουν να διαχειριστούν αυτό το θέμα και να απαντήσουν στις ερωτήσεις των παιδιών τους. Το 60% πιστεύει ότι πρέπει να αρχίζει από το δημοτικό και το 25% πιστεύει ότι πρέπει να αρχίζει από το νηπιαγωγείο.

 Το 71% των δασκάλων είναι υπέρ της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης μέσα από διάφορα μαθήματα, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να γίνει ξεχωριστό μάθημα. Οι συγγραφείς απαντάμε σε παιδικές απορίες χωρίς φόβους και ενοχές.Τη συγγραφή και επιμέλεια των βιβλίων ανέλαβε εξειδικευμένη στην παιδική ψυχολογία, παιδοψυχιατρική και κλινική ψυχολογία ομάδα, αποτελούμενη από 13 καθηγητές, γιατρούς, ψυχολόγους και εκπαιδευτικούς.

Επιστημονικός υπεύθυνος του έργου είναι ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, κ. Θάνος Ασκητής.

 «Τρεις είναι οι καθοριστικοί παράγοντες της σεξουαλικότητας των παιδιών. Οι γονείς τους, η αλλαγή της κοινωνίας και η ίδια η συμπεριφορά του παιδιού», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Θάνος Ασκητής συνεχίζοντας:«Οι γονείς εκδηλώνουν ανοικτά την ανάγκη της γνώσης για τη σεξουαλικότητα του παιδιού τους, η οποία υπάρχει από την ώρα που γεννιέται. Είναι τραγικό να πιστεύουμε ότι το παιδί αφυπνίζεται στην εφηβεία. Σεξουαλικά οργανώνεται στην εφηβεία, η σεξουαλικότητά του όμως ξεκινάει από την ημέρα της γέννησής του. Και είναι πολύ σημαντικό για τον γονιό να τη γνωρίσει και να την καταλάβει. Ο γονιός φοβάται το σεξ. Είτε δεν γνωρίζει και τα αρνείται όλα είτε δημιουργεί στο παιδί τεράστια προβλήματα με τιμωρίες, προσβολές ή αποφυγές.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι τα βιβλία μας αποτελούν μια καινοτόμο προσπάθεια του υπουργείου Παιδείας για να ξεπεράσουμε επιτέλους τα ταμπού, τις δυσκολίες και τους φόβους για την πιο σημαντική περίοδο της ανθρώπινης ζωής που είναι τα δώδεκα πρώτα χρόνια.

Το θέμα είναι να διδαχθούν τα βιβλία που είναι απόρροια δουλειάς 20ετίας και να έχει τη βούληση το ΥΠΕΠΘ και να τα διδάξουν ψυχολόγοι, αλλά και να φροντίσει να μη μείνουν στις βιβλιοθήκες». «Τα ερωτήματα των παιδιών απαντώνται με έναν πολύ εύληπτο και κατανοητό τρόπο, χωρίς κανέναν φόβο κι ενοχή. Τα θέματα έχουν τη μορφή κόμικς και πιστεύω ότι με τα υπέροχα και πολύ εκφραστικά σκίτσα του Σπύρου Ορνεράκη οι μικροί μαθητές θα λύσουν εύκολα όλες τις απορίες τους σχετικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, απορίες που υπάρχουν από τη νηπιακή ακόμη ηλικία των παιδιών.

Και υπάρχουν διότι τα παιδιά συγχρωτίζονται στα σχολεία με συμμαθητές τους του άλλου φύλου, βλέπουν διαφορές, συζητάνε, βλέπουν στην τηλεόραση εικόνες, παρατηρούν τις αλλαγές στο σώμα τους και πολλά άλλα», συμπληρώνει εις εκ των συγγραφέων, ο ουρολόγος-ανδρολόγος κ. Κωνσταντίνος Ρόκκας.

Ο Γιώργος και η Άννα ρωτούν για το σώμα τους

Στην ηλικία των 4,5 με 5 ετών, τα παιδιά αρχίζουν να παρατηρούν στους άλλους πρώτα τις διαφορές των δύο φύλων. Ο Γιώργος δεν μοιάζει με την Άννα, και το αντίθετο. Τα «γιατί» των παιδιών απαντώνται στο βιβλίο.

«Να πλυθώ καλά παντού. Να μην ξεχάσω να πλύνω καλά το πέος μου… μέσα από το πετσάκι».

 Τα κορίτσια. Τις απορίες της Αννας για την αλλαγή στο σώμα της καθώς μεγαλώνει τις λύνει η μητέρα της.«Α, να σου πω», λέει η Αννα στο σκυλάκι, «χθες μιλήσαμε με τη μαμά μου για το σώμα μου και με βοήθησε να καταλάβω αρκετά πράγματα για μένα».

Η Αννα θυμάται τη συζήτηση με τη μαμά της: «Τα εξωτερικά γεννητικά όργανα ενός κοριτσιού ονομάζονται αιδοίο. Είναι μια σχισμή που σκεπάζεται με δύο χείλη. Ανάμεσα σε αυτά τα χείλη βρίσκεται το στόμιο της ουρήθρας, από το οποίο βγαίνουν τα τσίσα, που λέγονται και ούρα. Τα εσωτερικά γεννητικά όργανα ενός κοριτσιού είναι ο κόλπος, η μήτρα και οι ωοθήκες».

Οι γονείς εξηγούν στα παιδιά πώς έρχονται στον κόσμο

Σε ένα άλλο κεφάλαιο του βιβλίου, οι γονείς εξηγούν στον Γιώργο και στην Αννα πώς γεννιούνται τα παιδιά:«Οταν ένας άντρας και μια γυναίκα αγαπιούνται πολύ και θέλουν να κάνουν ένα παιδί, σμίγουν, ενώνονται και το σπερματοζωάριο από τους όρχεις του μπαμπά συναντάει το ωάριο από τις ωοθήκες της μαμάς.

Από τη συνάντηση αυτή θα σχηματιστεί το έμβρυο, όπως ονομάζεται το μωράκι που μεγαλώνει στη μήτρα της μαμάς.Το έμβρυο φωλιάζει στη μήτρα της μαμάς και για 9 μήνες παίρνει τροφή από τη μαμά.Στους τρεις πρώτους μήνες άρχισε η καρδούλα σας να χτυπάει…

Οταν πέρασαν οι εννιά μήνες, είχατε μεγαλώσει αρκετά, ώστε να μπορείτε να ζήσετε μόνοι σας. Πήγαμε λοιπόν στο μαιευτήριο, όπου με τη βοήθεια του γιατρού γεννηθήκατε…»

Τι είναι η ευέλικτη ζώνη στο δημοτικό

Η ευέλικτη ζώνη είναι μια «ελεύθερη» χωρίς βαθμούς και τιμωρίες για τους μαθητές, επιλογή μαθημάτων, που σχετίζονται με τον σύγχρονο κόσμο και τις καθημερινές παραστάσεις που έχουν τα παιδιά. Η Α και Β τάξη κάνει 4 ώρες την εβδομάδα, η Γ και Δ τρεις ώρες και η Ε με τη ΣΤ από 2 ώρες την εβδομάδα.Στην αγωγή υγείας που είναι θεματική της ευέλικτης ζώνης, ευελπιστούν οι συγγραφείς να διδαχθούν τα παιδιά, τα βιβλία της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που παρουσιάζει σήμερα το «Εθνος της Κυριακής».Από το 2005 έχει επεκταθεί το πρόγραμμα της ευέλικτης ζώνης στο σύνολο των δημοτικών σχολείων και γυμνασίων.

Η ευέλικτη ζώνη διαθεματικών και δημιουργικών δραστηριοτήτων όπως λέγεται για το Δημοτικό, ζώνη καινοτόμων δράσεων για το Γυμνάσιο, αφορά θεματικές ενότητες όπως η Ολυμπιακή Παιδεία, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, η Αγωγή Υγείας, τα εικαστικά, η τοπική Ιστορία και πολλά άλλα θέματα, τα οποία δεν έχουν τη μορφή τυπικής διδασκαλίας και δεν βαθμολογούνται οι μαθητές. Ο δάσκαλος επιλέγει ένα θέμα κάθε φορά και το συζητά με τα παιδιά, ανοίγοντάς τους ορίζοντες και πέραν των Μαθηματικών και της Γλώσσας.  

Πηγή :http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=1830787#  

Από :http://aktines.blogspot.com/ 

 Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος κάλεσε τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου «να σοβαρευτεί», κατά την έκφρασή του και να δηλώσει άπαξ και δια παντός ότι «η παιδεία θα είναι ελληνοκεντρική και η ιστορία δεν θα παραχαραχθεί».

Τότε, πρόσθεσε, κανένας δεν θα έχει να πει οτιδήποτε για τον υπουργό Παιδείας.Ο υπουργός Παιδείας είπε ο Χρυσόστομος, εκπροσωπεί την ελληνική κοινότητα που είναι ορθόδοξη .

Ο Αρχιεπίσκοπος σχολίαζε αναφορές του υπουργού Παιδείας σε ημερίδα για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σε σχέση με το θέμα των βιβλίων της Ιστορίας.Ο κ.Δημητρίου έκαμε λόγο για «φαντάσματα του παρελθόντος, παπαγαλάκια και καιροσκόπους», που υπηρετούν, όπως είπε, την πολιτική του διχασμού και αναπαράγουν τη συνθηματολογία περί κομματικοποίησης του υπουργείου Παιδείας.

Στις δηλώσεις του ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος είπε ότι, αν στην κυβέρνηση νομίζουν πως μπορούν να κάμουν οτιδήποτε το αρνητικό για την παιδεία να το ξεχάσουν.

Εδώ, τόνισε, βρίσκεται και η Εκκλησία, η οποία θα επαγρυπνεί.Ακούονται, ανέφερε ο κ. Χρυσόστομος, μερικές παραφωνίες ότι οι Έλληνες της Κύπρου το 1963 σκότωσαν Τούρκους. Τι ήθελαν να κάμουμε, διερωτήθηκε και υπενθύμισε ότι η Τουρκία έφερνε όπλα στην Κύπρο.

Ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι η Εκκλησία δεν έχει τίποτε με τους Τουρκοκύπριους με τους οποίους οι Ελληνοκύπριοι έζησαν ειρηνικά επί αιώνες.Δεν έχω αλλεργία, ανέφερε χαρακτηριστικά, με τους Τούρκους, αλλά η ιστορική αλήθεια, τόνισε, πρέπει να λέγεται.

Ο Κύπριος υπουργός Παιδείας επέκρινε τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο για τη δήλωσή του, ότι θα καλέσει τους μαθητές να πετάξουν τα βιβλία, «εάν  γίνει παραχάραξη της ιστορίας».

Ο κ. Δημητρίου διερωτήθηκε γιατί πρέπει ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας να είναι υπό την έγκριση του Αρχιεπισκόπου, ενώ κάλεσε τους εκπαιδευτικούς να υπερβούν, όπως είπε, τα ψευτοδιλήμματα για τους Τουρκοκυπρίους και να μην υποκύψουν σε φωνές λαϊκισμού που στόχο έχουν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη.

Στην ημερίδα για τα βιβλία της Ιστορίας πήρε μέρος και ο πρώην Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας Γεράσιμος Αρσένης,ο οποίος δήλωσε πως η ερμηνεία του ελληνισμού είναι θέμα εθνικό και πολιτικό.

Πηγή: http://www.e-tipos.com/newsitem?id=59954  

*********************************************************************  

Λευκωσία: Ενοχλημένος εμφανίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος από το ύφος του Πρόεδρου της Δημοκρατίας όταν αναφερόταν στον ίδιο, καθώς, όπως είπε, διαπίστωσε ότι ήταν ειρωνικό.

Ο Αρχιεπίσκοπος διερωτήθηκε ποιο είναι το όραμα του Προέδρου και πρόσθεσε ότι ο ίδιος δεν είπε να κλείσουν οι δίοδοι αλλά ότι είναι ξεκάθαρη η πολιτική της Άγκυρας που μιλά για δύο κράτη. Για το θέμα της αλλαγής των βιβλίων της Ιστορίας προειδοποίησε ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα διστάσει να καλέσει τους μαθητές να πετάξουν τα βιβλία, στα οποία, όπως είπε, θα είναι παραχαραγμένη η Ιστορία του τόπου μας.

“Ο λαός μας βλέπει, μας ακούει και μας κρίνει όλους”, ήταν η απάντηση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, Στέφανου Στεφάνου στις δηλώσει του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου. Όσον αφορά το θέμα των αλλαγών στα βιβλία Ιστορίας, ο κ. Στεφάνου ανέφερε ότι ο Αρχιεπίσκοπος συντηρεί ένα ανύπαρκτο θέμα, αφού, όπως είπε, δεν απασχολεί την ίδια την κυβέρνηση αλλά την επιτροπή για τροποποίηση αναλυτικών προγραμμάτων επικεφαλής της οποίας είναι ένας έγκριτος ακαδημαϊκός. 

Πηγή :http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=334&id=588418

ΣΧΟΛΙΟ  kantonopou?. To   θέμα των νέων σχολικών βιβλίων Ελλάδος και Κύπρου είναι μεγάλο . Άρθρα σχετικά υπάρχουν στην κατηγορία βιβλία.

Το CDRSEE (Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιανατολική Ευρώπη) είναι μη κυβερνητικός οργανισμός που δημιουργήθηκε το 1998 με στόχο, όπως διακηρύττει, να ενθαρρύνει τις επαφές, την κατανόηση και τη συμφιλίωση μεταξύ των λαών της Ν.Α. Ευρώπης.

Λειτουργεί από τον Μάιο του 2000, με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2001, την προεδρία του ιδρύματος είχε ο ειδικός απεσταλμένος του Γ. Γ. του Ο.Η.Ε. για το ζήτημα των Σκοπίων, Μάθιου Νίμιτς.

Την προεδρία ανέλαβε κατόπιν ο Αμερικανός πρέσβης, Ρίτσαρντ Σίφτερ. Ανάμεσα στους βασικούς στόχους του Κέντρου είναι το ξαναγράψιμο των εκπαιδευτικών βιβλίων της ιστορίας των Βαλκανίων, χωρίς τις «εθνικιστικές αιχμές που αναζωπυρώνουν και διαιωνίζουν τα μίση ανάμεσα στους λαούς της περιοχής».
Αντιπρόεδροι του CDRSEE είναι η Ρουμάνα Σμαράντα Ενάτσε (Smaranda Enache), πρόεδρος της ρουμανικής Μ.Κ.Ο. Linga Pro Europa, κι ο Θεσσαλονικεύς επιχειρηματίας, Νίκος Ευθυμιάδης. Ταμίας είναι ο πρώην διευθυντής του γραφείου της Παγκόσμιας Τράπεζας στις Βρυξέλλες, Σπύρος Βογιατζής, και βοηθός ταμίας ο Ρήγας Τζελέπογλου, πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Επιχειρηματικών Σπουδών (ICBS) της Θεσσαλονίκης.

Η γραμματεία ανήκει στον Σελτζούκ Ερέζ, Τούρκο γιατρό, καθηγητή και δημοσιογράφο της Κωνσταντινούπολης. Ρόλο συμβούλου κρατούν ο ελληνικής καταγωγής πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ, Τζων Μπραδήμας (John Brademas) και ο Έλληνας επιχειρηματίας Κώστας Καρράς, Έλληνας συντονιστής του Ελληνοτουρκικού Φόρουμ.
Ας δούμε ποια είναι τα μέλη του CDRSEE και ποιες οι δραστηριότητές τους.Στο συμβούλιο ανήκαν ή ανήκουν οι:

Ρίτσαρντ Σίφτερ (Richard Schifter), πρόεδρος του CDRSEE
Ο Ρίτσαρντ Σίφτερ υπηρετεί, από το 1981, σε σειρά κυβερνητικών θέσεων των Η.Π.Α., είτε στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας είτε στο Υπουργείο Εξωτερικών, υπό ρεπουμπλικανούς προέδρους. Μεταξύ των άλλων, υπήρξε εκπρόσωπος, με τον βαθμό του πρέσβη, στην ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως βοηθός αντιπροσώπου στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ως υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ανθρωπιστικών Υποθέσεων. Το 1996, οργάνωσε την Πρωτοβουλία Συνεργασίας για τη Νοτιανατολική Ευρώπη (SECI) και κατόπιν ανέλαβε ρόλο ειδικού συμβούλου του υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. και ετέθη επικεφαλής της αμερικανικής βοήθειας προς την Πρωτοβουλία. Επίσης, είναι πρόεδρος (υπο)επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Αμερικανο-εβραϊκής Επιτροπής (American Jewish Committee).
Εβραϊκής καταγωγής, ανήκε στην ομάδα των Γερμανοεβραίων που, αφού διέφυγαν στις Η.Π.Α., κατετάγησαν στον αμερικανικό στρατό και πολέμησαν τους ναζί από τη θέση των ανακριτών αιχμαλώτων πολέμου. Έχει δηλώσει ότι θεωρεί πως στον Ο.Η.Ε. καλλιεργείται αντι-ισραηλιτικό και αντισημιτικό κλίμα. [O Ρίτσαρντ Σίφτερ, στην ομιλία του σε σειρά διαλέξεων με τίτλο Αντισημιτισμός 2002, αναφέρθηκε «στις επιπτώσεις των διακρίσεων των Η.Ε. ενάντια στο εβραϊκό κράτος». Σύμφωνα με τον Σίφτερ, το 2002, από τη γενική συνέλευση των Η.Ε. επικυρώθηκαν συνολικά 59 ψηφίσματα. Είκοσι έξι από αυτά τα ψηφίσματα, ή 44%, στρέφονται ρητά ενάντια στο Ισραήλ για παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων κ.ά. Ο ίδιος είπε πως, αν ένας Αρειανός επισκεπτόταν τη γη και παρατηρούσε τα Η.Ε., θα σκεφτόταν ότι η βασική τους λειτουργία είναι να επικρίνουν το Ισραήλ. Το γεγονός αυτό μπορεί να αποδοθεί στο ότι η πλειοψηφία τους είναι εγγενώς αντι-Ισραήλ. Ανέφερε επίσης ότι η φίλη του και μετέπειτα πρεσβευτής των Η.Π.Α. στα Η.Ε., Τζέιν Κιρκπάτρικ, του είπε κάτι που τον σόκαρε: «?Πιστεύω ότι θα γίνει δεύτερο ολοκαύτωμα?, μου είπε. ?Το όνομά μου είναι Κιρκπάτρικ και οι αντιπρόσωποι του ΟΗΕ μου λένε πράγματα που δεν μπορούν να πούνε σε άλλους?»].
Το 1996, πρότεινε τη δημιουργία ενός οργανισμού για την περιοχή, που σήμερα είναι γνωστός ως SECI (Πρωτοβουλία Συνεργασίας Νοτιανατολικής Ευρώπης), ο οποίος έχει ως διακηρυγμένο στόχο την προώθηση της συνεργασίας ανάμεσα στα κράτη των Βαλκανίων στο οικονομικό και πολιτικό επίπεδο και την ενθάρρυνσή τους να προσεγγίσουν τα ευρωπαϊκά πρότυπα και δομές. Ουσιαστικά αποτελεί άλλον ένα, εύσχημο, τρόπο παρέμβασης των Η.Π.Α. στην περιοχή.

Ο ειδικός συντονιστής της αμερικανικής πρωτοβουλίας SECI είναι ο Έρχαρντ Μπούσεκ.
Μάθιου Νίμιτς (Matthew Nimetz)

Ο γνωστότερος στο ελληνικό κοινό των μελών του διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου, από την υπηρεσία του ως ειδικός μεσολαβητής του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για την ενδιάμεση συμφωνία στο σκοπιανό ζήτημα. σήμερα δραστηριοποιείται στον χώρο της βιομηχανίας του Ίντερνετ στις ΗΠΑ.

Ο (δημοκρατικός) Μάθιου Νίμιτς έχει υπηρετήσει στον Λευκό Οίκο επί προεδρίας  Λύντον Τζόνσον, σύμβουλος και υφυπουργός προεδρίας επί Τζίμμυ Κάρτερ, ειδικός απεσταλμένος του προέδρου Κλίντον στα Βαλκάνια για το σκοπιανό ζήτημα.
Κώστας Καρράς (Costa Carras)
Συνιδρυτής του Κέντρου, όπως και του Συλλόγου για τη Δημοκρατία στα Βαλκάνια (Association for Democracy in the Balkans), ο γνωστός εφοπλιστής και επιχειρηματίας δραστηριοποιείται από ετών σε πολλά πεδία και μετείχε στην ίδρυση πολλών οργανισμών κι οργανώσεων.

Από τη δεκαετία του ?70, πήρε μέρος στις περισσότερες προσπάθειες ελληνοτουρκικής προσέγγισης και, από το 1985, αποτελεί κινητήριο μοχλό στις προσπάθειες επαφών μεταξύ των επιχειρηματιών των δύο κρατών.

Σήμερα, είναι ο Έλληνας συντονιστής του Ελληνοτουρκικού Φόρουμ. Ακόμη, επί 18 χρόνια, μετείχε στην οργανωτική επιτροπή της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, ενώ, από το 1997 μέχρι το 2002, συμπροήδρευσε στο Επιχειρηματικό Ενημερωτικό Συμβούλιο της Πρωτοβουλίας για τη Συνεργασία στην Νοτιανατολική Ευρώπη (Southeast European Cooperative Initiative – SECI), με έτερο πρόεδρο τον Τούρκο μεγιστάνα Ράχμι Κοτς.

Είναι ιδρυτής της Ελληνικής Εταιρείας για την προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, όπως και της αμερικανικής Εταιρείας για την Ελληνική Πολιτιστική Κληρονομιά, και αντιπρόεδρος της Europa Nostra, της πανευρωπαϊκής οργάνωσης για την πολιτιστική κληρονομιά.

Είναι Άρχων του  Οικουμενικού Πατριαρχείου και ήταν ο οργανωτής του Συνεδρίου για τη θρησκεία και το περιβάλλον που έγινε το 1998 στην Πάτμο. Έχει συγγράψει το βιβλίο 3.000 χρόνια Ελληνικής Ταυτότητας ? Μύθος ή Πραγματικότητα; (1984).
[Το Επιχειρηματικό Ενημερωτικό Συμβούλιο της Πρωτοβουλίας για τη Συνεργασία στην Νοτιανατολική Ευρώπη (Business Advisory Council of SECI): σύμφωνα με τα δικά τους λόγια, «ασχολείται με την ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας και την προσέλκυση επενδύσεων στην περιοχή της Ν.Α. Ευρώπης. παράλληλα ενθαρρύνει την καλύτερη εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στην περιφερειακή συνεργασία».

Μετέχουν: Αλβανία, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Μολδαβία, Ρουμανία, Σλοβενία, ΠΓΔΜ και Τουρκία, ενώ ως Υποστηρίζουσες Χώρες (Supporting States) εμφανίζονται οι Η.Π.Α., Αυστρία, Ιταλία, Ελβετία και Τσεχία. Συντονιστής του SECI είναι ο Έρχαρντ Μπούσεκ, που μετέχει και στο Κέντρο. ]
Φάτος Τ. Λουμπόνγια (Fatos T. Lubonja)
Έχει χαρακτηριστεί «Βάτσλαβ Χάβελ της Αλβανίας». Γεννημένος το 1951, δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότης, γιος φυλακισθέντος δημοσιογράφου, πέρασε και ο ίδιος 17 χρόνια  στις φυλακές του Εμβέρ Χότζα.

Μετά την αποφυλάκισή του, το 1991, ίδρυσε την πρώτη αλβανική οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και είναι γνωστός ως ακτιβιστής του Αλβανικού Ελσίνκι Μόνιτορ. Λίγο αργότερα, μπήκε στον χώρο των εκδόσεων με το 15νθήμερο φιλελεύθερο πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό Perpjekja.

Είναι επίσης εκπρόσωπος του πολυσυλλεκτικού Φόρουμ για τη Δημοκρατία. Έχει συμμετάσχει σε εκδηλώσεις του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Το 2004, έλαβε το βραβείο της Οργάνωσης των ΜΜΕ Νοτιανατολικής Ευρώπης (SEEMO, South East Europe Media Organisation, με έδρα τη Βιέννη).
Έλσα Μπαλάουρι (Elsa Ballauri)

Πρόεδρος της Μ.Κ.Ο., Αλβανική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (http://www.ahrg.org), και διευθύντρια του περιοδικού Kanun. Δημοσιογράφος και ποιήτρια, με σπουδές στην αλβανική λογοτεχνία και γλώσσα. Μέλος πολλών διεθνών οργανώσεων. Πρωτεργάτης στην προσπάθεια για τη δημιουργία της Βαλκανικής Ακαδημίας των ΜΜΕ, που αποτελεί στόχο του Συμφώνου Σταθερότητας Νοτιανατολικής Ευρώπης («Ανάπτυξη νέας κουλτούρας των ΜΜΕ στη Βαλκανική» και «εκπαίδευση μιας νέας γενιάς δημοσιογράφων στο πνεύμα των ευρωπαϊκών αξιών και δημοσιογραφικών παραδόσεων».

Από ελληνικής πλευράς, συμβουλευτικό ρόλο έχει ο Παναγιώτης Δημητράς του Ελσίνκι Μόνιτορ (www.reconcilingforthefuture.org).

Τζων Μπραδήμας (John Brademas)
Ο Τζων Μπραδήμας, πρώτος διευθυντής του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στα Βαλκάνια, είναι από τους γνωστότερους Ελληνοαμερικανούς γερουσιαστές των ΗΠΑ. Υπηρέτησε στο Κογκρέσο από το 1959 ως το 1981, εκπροσωπώντας την Ινδιάνα. Πρόεδρος επί τιμή του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ενώ, από το 1994 ως το 2001, υπήρξε πρόεδρος της επιτροπής τεχνών των κυβερνήσεων Κλίντον.
Παρά την ελληνική του ρίζα, επέλεξε να γίνει προτεστάντης, μεθοδιστής, αλλά δεν έπαψε να έχει σχέσεις με την Oρθόδοξη Eκκλησία.

Ως γερουσιαστής, συμμετείχε στην Τριμερή Επιτροπή, η οποία δημιουργήθηκε το 1973, επί ψυχρού πολέμου, και θεωρείται αμερικανικό παρακλάδι της λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Φέρεται ως μέλος μασονικής στοάς της Ινδιάνα.

Σήμερα μετέχει στα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών Kos Pharmaceuticals Inc. και Loews Corporation, του Κέντρου Εθνικής Πολιτικής των ΗΠΑ, μέλος στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά και στη διεθνή οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια και στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για τη Θρησκεία και την Ειρήνη. Παλαιότερα, έχει υπηρετήσει στα Δ.Σ. του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, του Ιδρύματος Ροκφέλλερ και της κεντρικής επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών.

Έχει  γράψει σειρά βιβλίων για την εκπαίδευση στα αγγλικά, και το πολιτικό Anarcosindicalismo y revoluciοn en Espana, 1930-37, που κυκλοφόρησε το 1974 στη Βαρκελώνη.
Έρχαρντ Μπούσεκ (Erhard Busek)
Πρώην αντικαγκελάριος, υπουργός Παιδείας, υπουργός Επιστημών και Έρευνας σε κυβερνήσεις του Λαϊκού Κόμματος της Αυστρίας, του οποίου διετέλεσε και γραμματέας, ο Έρχαρντ Μπούσεκ είναι παρών στην πολιτική σκηνή της χώρας του και της Ευρώπης για περισσότερα από 35 χρόνια.

Σήμερα υπηρετεί ως ειδικός συντονιστής του Συμφώνου Σταθερότητας για τη Νοτιανατολική Ευρώπη και συντονιστής του Southeast European Cooperative Initiative (SECI). Επίσης, είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου για την περιοχή του Δούναβη και την Κεντρική Ευρώπη και μετέχει στην ειδική ομάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Εκπαίδευση, υπό την Εντίτ Κρεσόν. Η Αυστρία επιδιώκει ισχυρή παρουσία στα Βαλκάνια, θεωρώντας ιστορικό τον ρόλο της και επιδιώκοντας «από σύνορο της Δύσης να γίνει κέντρο της Ευρώπης», όπως έχει πει ο Μπούσεκ.

Νίκος Ευθυμιάδης (Nikos Efthymiadis)
Ο Νίκος Ευθυμιάδης είναι επιχειρηματίας της Βορείου Ελλάδος, πρόεδρος του Ομίλου επιχειρήσεων Ευθυμιάδης, ο οποίος εμφανίζεται να ακολουθεί κατά πόδας τον Κώστα Καρρά. Υπήρξε πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (1993-1997), του Τεχνολογικού Πάρκου Θεσσαλονίκης και της Εταιρείας Ανάπτυξης Ιδιωτικών Υποδομών Βορείου Ελλάδος.

Είναι πρόεδρος του Συλλόγου για τη Δημοκρατία στα Βαλκάνια, Μ.Κ.Ο. που ίδρυσε ο Κώστας Καρράς, είναι μέλος και του SECI και συμπροεδρεύει στην HellasPro, οργάνωση που τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Συγκοινωνιών και έχει σκοπό να «παρατηρεί, διαχειρίζεται και διευκολύνει αποτελεσματικά τη διαδικασία επίλυσης προβλημάτων Εμπορίου και Μεταφορών, προς όφελος των εξαγωγικών επιχειρήσεων και των οργανισμών που τους εκπροσωπούν, εντός των πλαισίων που θέτει η SECI».

Σμαράντα Ενάτσε (Smaranda Enache)
Η Σμαράντα Ενάτσε, Ρουμάνα δημοσιογράφος, εκδότης και πολιτικός, είναι ιδρύτρια και πρόεδρος της πρώτης οργάνωσης που δημιουργήθηκε στη Ρουμανία υπέρ της ένταξης στην Ε.Ε., της Liga Pro Europa, και ιδρυτικό στέλεχος της Πολιτικής Συμμαχίας, της πρώτης πολιτικής μετακομμουνιστικής κίνησης στη χώρα.Υπήρξε πρέσβειρα της Ρουμανίας στη Φιλανδία, την Εσθονία και τη Σουηδία. Είναι στέλεχος του Ρουμανικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι και έχει μετάσχει σε διοικητικά  συμβούλια πολλών Μ.Κ.Ο. της Ρουμανίας αλλά και διεθνών ιδρυμάτων, όπως η Civitas International, με έδρα το Στρασβούργο, το Ευρωπαϊκό Κέντρο για Θέματα Μειονοτήτων στη Γερμανία (European Centre for Minority Issues-Flensburg) και στην Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Διεθνούς Ένωσης Φιλελεύθερων Κομμάτων (Liberal International).Μετείχε ως ειδική σε ειρηνευτικές αποστολές στη Μολδαβία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη κ.α. Εκδίδει το περιοδικό για μειονοτικά θέματα, Altera.
Σελτζούκ Ερέζ (Selcuk Erez)

Ο Τούρκος γιατρός και καθηγητής ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, Σελτζούκ Ερέζ, είναι ευρύτερα γνωστός στην Τουρκία από τη μόνιμη στήλη του στην εφημερίδα Τζουμχουριέτ. Μετέχει στην οργανωτική επιτροπή των Συνεδρίων Τακσίμ, μιας από τις σημαντικότερες πολιτικές ομάδες διαλόγου στην Τουρκία, και της Αντιπροσωπευτικής Επιτροπής των ιδρυτών του Συμβουλίου Τύπου της Τουρκίας.

Είναι, επίσης, μέλος των επιτροπών απονομής του σημαντικότερου τουρκικού λογοτεχνικού βραβείου (Χαλντούν Τανέρ) και των θεατρικών τουρκικών βραβείων (Αφίφε Τζάλε), μέλος του Δ.Σ. του Δημοτικού Θεάτρου Κωνσταντι­νούπολης κ.ά.

Ζντράβκο Γκρέμπο (Zdravko Grebo)
Ο Ζντράβκο Γκρέμπο, καθηγητής και διευθυντής του τομέα Ευρωπαϊκών Σπουδών στη Νομική του πανεπιστημίου του Σαράγεβο και διευθυντής ραδιοφωνικού σταθμού (Zid), είναι ιδρυτής του Ιδρύματος Ανοικτή Κοινωνία (Open Society) (υπό την αιγίδα του ιδρύματος Σόρος) για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη το 1993.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί, το ίδρυμα Σόρος έχει δώσει πάνω από 50 εκατομμύρια δολάρια μέσω της Ανοικτής Κοινωνίας και ακόμη 50 εκατομμύρια δολάρια ως βοήθεια στη χώρα, μέσω του Ανθρωπιστικού Ταμείου Σόρος. O Ζντράβκο Γκρέμπο έχει επίσης ιδρύσει, πάντα στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, το Κοινοβούλιο Πολιτών του Ελσίνκι.

Έχει βραβευθεί για τους αγώνες του «ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία» από την Ευρωπαϊκή Ένωση Πρυτάνεων (1993) και με το βραβείο Τεσσάρων Ελευθεριών του ιδρύματος Ρούσβελτ (1994). Έχει δηλώσει πως θεωρεί την είσοδο της χώρας στην Ε.Ε. ως μονόδρομο και «μοναδική ελπίδα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης».
Βλάστα Γιαλούσιτς (Vlasta Jalusic)
Η Βλάστα Γιαλούσιτς είναι γνωστή Σλοβένα συγγραφέας και φεμινίστρια, επίκουρος καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Λουμπλιάνας, επικεφαλής του Ινστιτούτου Ειρήνης της σλοβενικής πρωτεύουσας και επισκέπτρια καθηγήτρια στο Κεντροευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Ειρήνης  της Αυστρίας.

Ειδικεύεται στις γυναικείες και ειρηνευτικές σπουδές και είναι η μεταφράστρια της Χάνα Άρεντ στα σλοβενικά. Η πιο πρόσφατη έρευνά της αφορά στη σύγχρονη ιδέα περί πολιτικών δικαιωμάτων και υπηκοότητας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Μαρίτα φον Μπιμπερστάιν Κοχ-Βέζερ (Maritta von Bieber­stein Koch-Weser)
Η Μαρίτα φον Μπιμπερστάιν Κοχ-Βέζερ είναι επικεφαλής του κοινωνικού και περιβαλλοντικού τμήματος της Εκατονταετούς Ομάδας (Centennial Group) και έχει εργαστεί για θέματα περιβάλλοντος σε κάθε άκρη της γης, ως πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης Γη3000 (Earth3000).

Επίσης, υπήρξε Γενική Διευθύντρια της Παγκόσμιας Ένωσης Συντήρησης (IUCN -World Conservation Union), που δημιουργήθηκε το 1948, και αποτελεί τη σημαντικότερη και μεγαλύτερη οργάνωση-ομπρέλα για περιβαλλοντικές, κυβερνητικές και μη, οργανώσεις, ινστιτούτα και οργανισμούς.

Από το 1980 ως το 1998, εργάστηκε στην Παγκόσμια Τράπεζα και σε θέσεις σχετικές με την περιβαλλοντική και κοινωνική αειφόρο ανάπτυξη.
Η Μαρίτα φον Μπιμπερστάιν Κοχ-Βέζερ δίδαξε ανθρωπολογία και Λατινοαμερικανικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Τζωρτζ Ουάσιγκτον της Ουάσιγκτον.[Η Εκατονταετής Ομάδα είναι εταιρεία συμβούλων οικονομικής, εθνικής και διεθνούς στρατηγικής που προσφέρει υπηρεσίες κυρίως στις αγορές της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Ανατολικής Ευρώπης.

Αναλαμβάνει επίσης την εκτέλεση προγραμμάτων της Διεθνούς Τράπεζας. Τα κεντρικά της γραφεία είναι στην Ουάσιγκτον.]

Άλμπερτ Κέντερς (Albert Koenders)
Ο Άλμπερτ Κέντερς, βουλευτής των Ολλανδών Σοσιαλδημοκρατών (PVDA) και εκπρόσωπος του κόμματος σε θέματα διεθνών σχέσεων, μετέχει στις συνελεύσεις του ΝΑΤΟ και του Ο.Α.Σ.Ε. (Οργανισμός για την Ανάπτυξη και τη Συνεργασία στην Ευρώπη). Παλαιότερα, έχει υπηρετήσει στο πολιτικό τμήμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και έχει εργαστεί ως πολιτικός σύμβουλος του Ο.Η.Ε. στη Μοζαμβίκη, τη Νότιο  Αφρική και το Μεξικό και ως υπεύθυνος διεθνών οικονομικών προγραμμάτων.
Σάσο Ορντανόσκι (Saso Ordanoski)
Ο Σάσο Ορντανόσκι είναι συγγραφέας, πολιτικός σχολιαστής, δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού Forum στην Π.Γ.Δ.Μ. Στις απαρχές της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, το 1992, ίδρυσε το πρώτο ανεξάρτητο πρακτορείο ειδήσεων στην Π.Γ.Δ.Μ., το Μακεδονικό Κέντρο Πληροφοριών. Με τη δημιουργία και οργάνωση του γειτονικού κράτους, ανέλαβε την κρατική του τηλεόραση. Επίσης, είχε αναλάβει το γραφείο εξωτερικών σχέσεων του παραρτήματος της Παγκόσμιας Τράπεζας στα Σκόπια.

Στην Ελλάδα, έχει συνεργαστεί με την Καθημερινή, ενώ φιλοξενείται συχνά στο CNN και συνεργάζεται κατά καιρούς με τους New York Times και το BBC. Συνεργάζεται, επίσης, με το Ινστιτούτο Πολεμικού και Ειρηνικού Ρεπορτάζ (IWPR) και είναι μέλος της Διεθνούς Διαφάνειας.

Αντουανέττα Πριματάροβα (Antoinette Primatarova)

Η Αντουανέττα Πριματάροβα είναι εκπρόσωπος της βουλγαρικής Μ.Κ.Ο., Κέντρο Φιλελεύθερης Στρατηγικής (Centre for Liberal Strategies). Υπηρέτησε πολλά έτη στο βουλγαρικό διπλωματικό σώμα και ως πρέσβης στη Σουηδία, Νορβηγία, Ισλανδία. Επίσης,από το 1997 ως το 1999, υπηρέτησε ως υφυπουργός Εξωτερικών στη χώρα της και, από το 1999 ως το 2001, ως πρέσβης της Βουλγαρίας στην Ε.Ε. Με την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την είσοδο της Βουλγαρίας στην Ε.Ε., ανέλαβε αντιπρόεδρος της βουλγαρικής διαπραγματευτικής ομάδας.

Ζάρκο Πουχόβσκι (Zarko Puhovski)

Καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ, επισκέπτης καθηγητής σε γερμανικά πανεπιστήμια και διευθυντής σπουδών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Ειρηνευτικών Σπουδών της Αυστρίας, συγγραφέας, βραβευμένος με το βραβείο των Ευρωπαίων Πρυτάνεων εναντίον της Ξενοφοβίας, συνιδρυτής της Κροατικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Συμφωνιών του Ελσίνκι.
Γκάζμεντ Πούλα (Gazmend Pula)
Ο Γκάζμεντ Πούλα είναι ο ιδρυτής και επικεφαλής της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Συμφωνιών του Ελσίνκι του Κοσσυφοπεδίου και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πρίστινας.
Η Επιτροπή της οποίας ηγείται ήταν ο βασικός κατήγορος των Σέρβων για καταπάτηση των δικαιωμάτων των Κοσοβάρων από ιδρύσεώς της. Σε ανακοινώσεις της χαρακτηρίζει ανθρωπιστική την επέμβαση του ΝΑΤΟ.

Ντούσαν Ρέλζιτς (Dusan Reljic) Λέκτορας στο Γερμανικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων και Ασφάλειας του Βερολίνου (SWP), δημοσιογράφος της εφημερίδας Vreme του Βελιγραδίου, εκ των ιδρυτών του πρακτορείου ειδήσεων Beta, στο οποίο εργάστηκε το διάστημα 1991-1993. Νωρίτερα, και επί πολλά έτη, υπήρξε ανταποκριτής στη Βιέννη και τη Βόννη του γιουγκοσλαβικού πρακτορείου ειδήσεων, Τανγιούγκ, από το οποίο υποχρεώθηκε σε παραίτηση το 1991. Είναι, επίσης, επικεφαλής του προγράμματος «ΜΜΕ και Δημοκρατία» του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για τα Μέσα (Ντίσελντορφ, Γερμανία).

Πίτερ Στεκ (Pieter Stek)
Διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας για την Αρμενία, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, τη Βουλγαρία, την Κροατία, τη Γεωργία, το Ισραήλ, την Π.Γ.Δ.Μ., τη Μολδαβία, την Ολλανδία, τη Ρουμανία και την Ουκρανία, την περίοδο 1996-2002. Νωρίτερα είχε υπηρετήσει σε υψηλές θέσεις στην Κεντρική Τράπεζα και στο υπουργείο Οικονομικών της Ολλανδίας, με τελευταία εκείνη του Διευθυντή Εξωτερικών Οικονομικών Σχέσεων.

Νέσλιχαν Τόμπουλ (Neslihan Tombul)
Η Νέσλιχαν Τόμπουλ είναι αντιπρόεδρος της Τράπεζας της Νέας Υόρκης και υπηρετεί ως υπεύθυνη του υποκαταστήματος της Κωνσταντινούπολης. Βασική της υποχρέωση είναι η συνεργασία με κυβερνητικές υπηρεσίες και το άνοιγμα της αγοράς της Τράπεζας στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.

Ρήγας Τζελέπογλου
Πρόεδρος και καθηγητής εταιρικής στρατηγικής στο Διεθνές Κέντρο Επιχειρηματικών Σπουδών (International Center for Business Studies, ICBS) της Θεσσαλονίκης και σύμβουλος επιχειρήσεων στη στρατηγική και το μάρκετινγκ.Αντιπρόεδρος του βορειοελλαδίτικου τμήματος του  Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, εκ των ιδρυτικών μελών του Ελληνοβρετανικού Επιμελητηρίου, ταμίας της Συνεργασίας για τη Δημοκρατία στα Βαλκάνια, μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΒΕ και πρόξενος επί τιμή της Χιλής στη Θεσσαλονίκη.Έχει χρηματίσει πρόεδρος της HELEXPO ΔΕΘ, αντιπρόεδρος και γενικός γραμματέας του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, πρόεδρος του Κέντρου για την Ανάπτυξη Μακεδονίας και Θράκης, αντιπρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου και ιδρυτικό στέλεχος και πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου δυτικής Θεσσαλονίκης.

Σπύρος Βογιατζής (Spiros T. Voyadzis)

Έλληνας της Αλεξάνδρειας. Στέλεχος, επί 25ετία, της Παγκόσμιας Τράπεζας στα γραφεία της Ουάσιγκτον, παραιτήθηκε το 2000, αναλαμβάνοντας θέση εκτελεστικού αντιπροέδρου στην αμερικανική World Bussiness Inc. Η τελευταία του θέση στην Παγκόσμια Τράπεζα ήταν του ειδικού αντιπροσώπου στην Ε.Ε. (Βρυξέλλες), όπου απεστάλη το 1996, λόγω της μεγάλης του πείρας στις νέες και αναπτυσσόμενες αγορές. Ήταν ο πρώτος διευθυντής του υποκαταστήματος της Τράπεζας στη βελγική πρωτεύουσα και υπεύθυνος για τις επαφές της με την ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, την Ευρωπαϊκή Αναπτυξιακή Τράπεζα κ.ά. Οι συνεργασίες αυτές σήμαιναν ποσά που ξεπερνούσαν τα 1,4 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο και αφορούσαν κυρίως επενδύσεις στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.Πεκίν Μπαράν (Pekin Baran)

Πρόεδρος και κύριος μέτοχος του ομίλου επιχειρήσεων Denizcilik Anonim Sirketi, που ξεκίνησε η οικογένειά του το 1952. Κύριο αντικείμενό τους η ναυτιλία και η μεταφορά τόσο στεγνών όσο και υγρών φορτίων.

Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, είναι μέλος του Τουρκικού Ναυτιλιακού Επιμελητηρίου, του Τουρκικού Ιδρύματος Ναυτιλιακής Παιδείας και της Ένωσης Τούρκων Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών, TUSIAD. Η TUSIAD τον έχει τοποθετήσει στην επιτροπή Κοινοβουλευτικών Σχέσεων, που παρακολουθεί την προσαρμογή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Είναι αντιπρόεδρος του βρετανο-τουρκικού και του γαλλο-τουρκικού επιχειρηματικού συμβουλίου.
Γεώργιος Δαυίδ (George A. David)
Επί σειρά ετών πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Εμφιαλώσεων (3Ε, Coca Cola) μέλος της οργανωτικής επιτροπής της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, μέλος στα Δ.Σ. της Τράπεζας Κύπρου, της εταιρείας Αλλατίνη κ.α., ο Γ. Δαυίδ είναι από τους γνωστότερους Έλληνες επιχειρηματίες με ιδιαίτερη κοινωνική δράση.

Οσμάν Καβάλα (Osman Kava­la)

Πρόεδρος του Ομίλου Επιχειρήσεων Kavala, από το 1982. Ο όμιλος δραστηριοποιείται στην εκμετάλλευση γης, το εμπόριο και την κινητή τηλεφωνία. Είναι μέλος του τουρκικού οργάνου για την τήρηση των συμφωνιών του Ελσίνκι.
Ιβάν Κράστεφ (Ivan Krastev)
Από τους γνωστότερους αναλυτές των βουλγαρικών θεμάτων σε σχέση με την κατάσταση στη Νοτιανατολική Ευρώπη. Πρόεδρος του Δ.Σ. του Κέντρου Φιλελεύθερων Σπουδών της Σόφιας και μέχρι πρόσφατα σύμβουλος του Δικτύου USAID (Αμερικανική Βοήθεια) στη Βουλγαρία. Έχει συμμετάσχει σε πολλές «δεξαμενές σκέψεις», όπως η Νατοϊκή για την επέκταση της Συμμαχίας τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα και η βουλγαρική για τη συνεργασία στη νοτιανατολική Ευρώπη, και έχει υπηρετήσει ως σύμβουλος του Βουλγάρου Προέδρου.

Βέτον Σουρόι (Veton Suroi)

Εκδότης της εφημερίδας του Κοσσυφοπεδίου KOHA Ditore. Απόφοιτος του τμήματος φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Πόλης του Μεξικού, έχει εργαστεί σαν δημοσιογράφος στην αλβανική ημερήσια εφημερίδα Rilindja. Το 1989, ίδρυσε την Ένωση για μια Γιουγκοσλαβική Δημοκρατική Πρωτοβουλία και συμμετείχε στην ίδρυση των πρώτων ανεξάρτητων σωματείων  εργαζομένων. Την περίοδο 1991-1992, ήταν πρόεδρος του δεύτερου ισχυρότερου κόμματος στο Κοσσυφοπέδιο (ΡΡΚ). Υπήρξε μέλος των επιτροπών που αντιπροσώπευσαν τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου στις συνομιλίες του Ραμπουγιέ και του Παρισιού (1999).