Γ. Βιζυηνός «Πως να πειράξω τη μητέρα»

    Πως να πειράξω τη μητέρα

να κάμω εγώ να λυπηθεί,

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;

Πως ν’ αρνηθώ ή ν’ αναβάλλω

ό,τι ορίζει κι απαιτεί,

αφού στη γη δεν έχω άλλο

κανένα φίλο σαν κι αυτή;

Αυτή στα στήθη τα γλυκά της

με είχε βρέφος απαλό

με κάθιζε στα γόνατά της

και μ’ έμαθε να ομιλώ.

Αυτή με τρέφει και με ντύνει,

όλο το χρόνο που γυρνά,

και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,

σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.

Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω,

φιλά, να γιάνει την πληγή,

αυτή, τι πρέπει εγώ ν’ αφήσω

και τι να κάνω μ’ οδηγεί.

Πως το λοιπόν τέτοια μητέρα

να κάνω εγώ να λυπηθεί,

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;

Η σχολική χρονιά σιγά σιγά τελειώνει και τα νηπιάκια μας φτάνουν στο τέλος ενός όμορφου και μοναδικού ταξιδιού που λέγεται “νηπιαγωγείο”. Ανοίγουν τα φτερά τους και πετάνε στο μεγαλύτερο σχολείο, το δημοτικό. Για να γίνει πιο όμορφο και πιο εύκολο αυτό το ταξίδι επισκεφθήκαμε το 42ο Δημοτικό Σχολείο, όπου η διευθύντρια, οι δασκάλες της Α’ Δημοτικού και ο γυμναστής του σχολείου μας υποδέχθηκαν εγκάρδια, μας ξενάγησαν στο χώρο του σχολείου, μας χάρισαν όμορφα δώρα και περάσαμε ένα αξέχαστο πρωινό. Σας ευχαριστούμε!!

Με τη διευθύντρια του σχολείου κ. Καραγιώργου Καίτη.

Η κ. Δέσποινα μας υποδέχεται στην τάξη της και οι μικροί μας μαθητές χαρίζουν στα παιδιά του δημοτικού μία αφίσα που έφτιαξαν με πολύ αγάπη και τους εύχονται “καλό καλοκαίρι”.Ο κ. Νίκος, γυμναστής του σχολείου μας ξεναγεί στο γυμναστήριο.

Επιστροφή στο νηπιαγωγείο μας.