Βρίσκεται μέσα στο όνομά μου και γύρω μου ακούω συνέχεια να μιλούν γι’ αυτό και να το περιμένουν με λαχτάρα, αναρωτιέται ένα ανοιξιάτικο πρωινό η Λίτσα η πασχαλίτσα.
Μια και δυο ξεκινά να μάθει…
– Μήπως ξέρετε τι είναι το Πάσχα παρακαλώ;
Ρωτά όποιον βρεθεί στο δρόμο της. Όλοι της απαντούσαν, μα ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Μπερδεύεται, κουράζεται, η πασχαλίτσα μας, μα επιμένει μέχρι να νιώσει μέσα στη μικρή καρδιά της, τι αληθινά είναι το Πάσχα!
Ένα παραμύθι εμπνευσμένο από τα κεντήματα, τα λιθόγλυπτα και τα υφαντά της ελληνικής λαϊκής τέχνης.
Οι ανθρώπινες φιγούρες, τα καράβια, τα λουλούδια και τα πουλιά που κέντησαν και ύφαναν οι κοπελιές στα προικιά τους έγιναν ένα όμορφο παραμύθι.
Όταν έβγαινε βόλτα ο Αφέντης ο Αγάς, όλοι έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι. Μπροστά πήγαινε αυτός που κράταγε το τσεκούρι, πίσω ο Αγάς και πιο πίσω αυτοί που μάζευαν τα τρόφιμα και τα χρήματα. Κι όποιος ήθελε, ας μην έδινε! Κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει. Χρόνια τώρα ο Αφέντης ο Αγάς έκανε ό,τι ήθελε. Ο Γιώργης, η Μαρία και τ’ άλλα παλικάρια του χωριού, όλο σιγοψιθύριζαν: ως εδώ και μη παρέκει… Αλλά μόνο σιγοψιθύριζαν…
Ιταλικό λαϊκό παραμύθι από τη συλλογή Pentamerone, του Giambattista Basile. Guarda il sole e prendi l’ombrello, λένε οι γείτονές μας, δηλαδή κάτι σαν “δες τον ήλιο και πάρε ομπρέλα”… Μόνο, προσοχή, μην τον προσβάλεις τον Μάρτη! Δες τι έπαθε ο Τζιάνι…
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Συγγραφέας: Anita Lobel
Μετάφραση (της έκδοσης του 2005) στα ελληνικά: Μάνος Κοντολέων
Εκδόσεις: Άγκυρα, α’ έκδοση 1967ΠΑΤΑΤΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ
Η βραβευμένη συγγραφέας και ζωγράφος Ανίτα Λόμπελ, γράφει και εικονογραφεί τη γεμάτη έντονες συγκινήσεις ιστορία δυο αδελφών που βρεθήκαν σε δυο αντίπαλα στρατόπεδα, και της συνετής μητέρας τους, που με την εξυπνάδα της καταφέρνει να φέρει και πάλι την ειρήνη στον τόπο τους.
Πρόκειται για τη συγκινητική ιστορία μιας μάνας που είχε ένα χωράφι με πατάτες και δυο γιους αγαπημένους. Τα δυο αδέρφια μεγάλωσαν και μια μέρα τράβηξαν ο ένας για το στρατό της ανατολής, ο άλλος για εκείνον της δύσης. Και από το πουθενά, βρέθηκαν να πολεμούν σε αντίπαλα στρατόπεδα, το μπλε και το κόκκινο.
Το τρίτο “στρατόπεδο” ήταν εκείνο της μητέρας τους κι είχε άλλα όπλα. Εκείνη με μερικές πατάτες, την απέραντη αγάπη, τη σύνεση και την καλοσύνη της κατορθώνει να δώσει τέλος στον πόλεμο…
Το κείμενο της Λόμπελ συγκινεί και γοητεύει με την απλότητά του. Το αντιμιλιταριστικό του περιεχόμενο περνάει μέσα από την άδολη, μητρική αγάπη.
Φοβερό το κοντράστ των δύο στρατών που φιλοξενούν τα δύο αδέρφια. Προτείνεται για τα αντιπολεμικά σας μηνύματα που πάντα θα είναι επίκαιρα.
Την παρακάτω ιστορία έγραψε ο Ευγένιος Τριβιζάς και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 37, Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2004.
Παρέα με την ηρωίδα της ιστορίας, τη Νίτα Κουπουνίτα, «Οι χρυσές σερπαντίνες» μας ταξιδεύουν στη μυριόχρωμη χώρα της Αποκριάς όπου βασιλεύει ο άρχοντας του καρναβαλιού! Ο Ριξ Μασκαρίξ με τα εκατό μυστικά και τα χίλια γιορταστικά πρόσωπα για να απολαύσουμε με δεκάδες νέους φίλους – μασκαράδες: Τα πιο ζωηρά παιχνίδια και τους πιο χοροπηδηχτούς χορούς… Μα, πάνω απ’ όλα τον χορό της χαράς και της ξεγνοιασιάς!
Ο Αρλεκίνος και η δύναμη της φαντασίας, της αγάπης, της αισιόδοξης στάσης απέναντι στη ζωή… Ένα αγόρι φτωχό, που πιστεύει πως δεν μπορεί να συμμετέχει στο γλέντι της Αποκριάς, μόνο να κοιτάζει από μακριά τους άλλους με τις φανταχτερές και πλούσιες στολές τους να διασκεδάζουν. Όμως πίσω του στέκει η μητέρα του. Η αγάπη και η έννοια της για τον γιό της, άγρυπνοι φρουροί, θα διώξουν μακριά του τη στενοχώρια. Το μαγικό μπαούλο ανοίγει, τα πολύχρωμα κουρέλια ενώνονται και η μητέρα Φαντασία χαρίζει στον γιό της την πιο όμορφη αποκριάτικη στολή.
H Λάρα, μια νεαρή πράσινη χελώνα, γεννημένη στην παραλία της Λάρας, στον Ακάμα της Κύπρου, συναντά τη σοφή σαραντάχρονη Άννυ κάπου στη Μεσόγειο. Και η Άννυ είναι θαλάσσια χελώνα, μόνο που αυτή είναι καρέτα. Στη ζωή της έχει δει κι έχει μάθει πολλά. . . Αφηγείται, λοιπόν, στη Λάρα την ιστορία της και, ανάμεσα στα άλλα, της εξηγεί γιατί έχει. . . ανθρώπινο όνομα.
Ο Φλεβάρης είναι πολύ στενοχωρημένος. Οι άνθρωποι χάρισαν στα έντεκα αδέρφια του από τριάντα ή τριάντα μία μέρες, ενώ σε εκείνον μονάχα είκοσι οκτώ!
Αισθάνεται μειονεκτικά έτσι κουτσός ανάμεσά τους και αποφασίζει να… φύγει!
Και τώρα τι θα γίνει; Δε θα ανθίσουν μυγδαλιές; Δε θα χαρούμε αλκυονίδες μέρες; Δε θα ’ρθει το καρναβάλι να χαρούν μικροί μεγάλοι;
Για να εξασφαλίσουν τα παιδιά υγιή κοινωνική ζωή θεμελιωμένη σε αποτελεσματικές σχέσεις, πρέπει να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση, την ικανότητα δηλαδή να μπαίνουν στη θέση των άλλων, να κατανοούν και να αισθάνονται πράγματα με τον ίδιο τρόπο που τα βιώνει ένα άλλο άτομο. Την ανάγκη αυτή αναλαμβάνουν να καλύψουν τα εικονογραφημένα βιβλία της σειράς αυτής, που προάγουν τη συναισθηματική νοημοσύνη. Με την προτεινόμενη για γονείς και εκπαιδευτικούς προσέγγιση επιχειρούν να μυήσουν τα παιδιά στο να βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια του άλλου, αφού μάθουν πρώτα να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα δικά τους συναισθήματα.
Διαβάστε το καταπληκτικό αυτό βιβλίο με την υπέροχη εικονογράφηση και ανακαλύψτε το μυστικό που θα σας λύσει όλα τα προβλήματα, θα σας βοηθήσει να είστε χαρούμενοι και θα σας φτιάξει τη μέρα!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
