spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας και το Τμήμα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών διοργανώνουν για ένατη χρονιά τη σειρά διαλέξεων «Ζητήματα Επικοινωνίας». Η συζήτηση στην εκδήλωση με θέμα “Πολιτική και Λογοτεχνία” συντονίζεται από τον κ. Γιάννης Πανούση, καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ. Στην ενημερωτική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:

Η πολιτική στο σύγχρονο κόσμο πρέπει να διέπεται από δυο τουλάχιστον αναγκαιότητες: την αναγκαιότητα της λογικά συνεπούς δράσης η οποία όμως δεν θα παρακάμπτει την πολιτική ηθική και την αναγκαιότητα της ιστορικής κατανόησης των αιτιωδών νόμων που διέπουν το γίγνεσθαι. Και τις δυο αυτές αναγκαιότητες υπηρετεί η κρυμμένη στα βιβλία σοφία. Μπορεί όμως η ανάγνωση βιβλίων και η συναφής γνώση να διαφοροποιήσουν ή να αλλάξουν ριζικά τις αντιλήψεις και τις ιδέες των πολιτικών (;). Οι λέξεις, οι σκέψεις, οι έννοιες σχηματίζουν νοήματα που βοηθούν τους πολιτικούς να διαμορφώσουν πιο σαφή και συνεκτική κοσμοαντίληψη (;) ή τους παρέχουν το απαραίτητο ηθικό, γίνονται δηλαδή εργαλείο δουλειάς, για να «περάσουν» ευκολότερα τις προ-ειλημμένες αποφάσεις τους στην κοινή γνώμη (;). Το λογοτεχνικό έργο, το φιλοσοφικό δοκίμιο, το ιστορικό μυθιστόρημα συνιστούν άραγε μέρος της γενεαλογίας της σύγχρονης πολιτικής σκέψης και μήτρα της πολιτικής πράξης (;). Ο πολιτικός πρέπει να ακονίζει την ιστορική/φιλοσοφική/κοινωνιολογική σκέψη σαν να ’ταν πολιτική πράξη ή πρέπει να ακονίζει την πολιτική πράξη σαν να ’ταν ιστορική/φιλοσοφική/κοινωνιολογική σκέψη (;). Αυτοί που ξέρουν (επιστήμονες, διανοούμενοι) και αυτοί που κυβερνούν (πολιτικοί) σε ποιο σημείο συναντώνται άραγε αν όχι στο βιβλίο (;). Ο συγγραφέας δεν είναι ακούσιος καθρέφτης της κοινωνίας αφού διακατέχεται και αυτός από εμμονές αλλά οφείλει – ιδίως στη μυθοπλασία ιστορικών γεγονότων – να τηρεί τους κανόνες της επιστημονικής αξιοπιστίας. Το πέρασμα από την Πολιτική Ιστορία στη Λογοτεχνία, και δη στη μυθιστορία, μπορεί να είναι ιδεολογικά φορτισμένο αλλά δεν είναι θεμιτό μέσα από διηγήματα να περνάνε οι συγγραφείς μαύρη προπαγάνδα (κατά προσώπων ή ομάδων ή αντιλήψεων). […].

Η εκδήλωση που είναι ανοικτή για το κοινό, θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 1 Απριλίου 2014, στο Κεντρικό Κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου 30), στο αμφιθέατρο “Άλκης Αργυριάδης”, ώρα 6:00 μ.μ.

[αναδημοσίευση]

Αγαπητέ κύριε Νίκο Δήμου,

 Όλα όσα γράφετε είναι αληθή και υπάρχουν ακόμα πιο πικρές αλήθειες για τους πολέμους της πατρίδας μας, αλλά και του πλανήτη ολόκληρου που δεν είναι διόλου κολακευτικές για τον λαό μας και τους λαούς του πλανήτη. Μάλλον όμως έχετε ξεχάσει τι θα πει παιδί και πώς πρέπει να το μεγαλώσουμε. Δεν γνωρίζω, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν έχετε παιδιά. Σκεφτείτε να είχατε ένα παιδί και να πήγαινε στο σχολείο και ο δάσκαλος να του έλεγε ότι κατάγεται από ένα βρομερό γένος, από κλέφτες, δωσίλογους, άρπαγες, πλιατσικολόγους και να του διηγείτο αυτά τα περιστατικά που αναφέρετε. Και θα γύριζε ο υποτιθέμενος γιος σας από το σχολείο και για να πάει το βράδυ να ανοίξει μια σαμπάνια σε ένα μπαράκι για να κάνει φιγούρα να σας έπαιρνε τα λεφτά από το παντελόνι, να σας έδινε δυο χαστούκια και να σας έλεγε «Βρε παλιόγερε, από γένος κλεφτών είμαστε, τι ήθελες να κάνω, να δουλεύω;».

 Επιπλέον αυτού, θα πρέπει να ξέρετε ότι τα ιστορικά γεγονότα δεν αναλύονται με το σημερινό κοινωνικό περιβάλλον, αλλά πρέπει να αναγάγουμε την κρίση μας και τη σκέψη μας στο κοινωνικό περιβάλλον της εποχής εκείνης, που ξέρετε πόσο διαφορετικό ήταν, σχεδόν αναρχία. Επίσης η ιστορία αλλάζει πρόσωπο ανάλογα την πολιτική θέση, το ήθος και τη γνώση του ιστορικού. Το ίδιο ιστορικό γεγονός αλλιώς το τοποθετεί ο Βουρνάς, αλλιώς ο Τρικούπης, αλλιώς ο Παπαρηγόπουλος και αλλιώς ο Κολοκοτρώνης στη βιογραφία του.

 Αντικειμενικά η ιστορία παρουσιάζεται με τρία διαφορετικά πρόσωπα.

 1. Η ηρωική, που είναι αυτή που πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά, για να είναι υπερήφανα για την πατρίδα τους και να πορευθούν εν ειρήνη, μέχρι να φτάσουν σε ηλικία που από μόνα τους θα διερευνήσουν τα γεγονότα, όπως εσείς και εγώ.

 2. Η αντικειμενική ιστορία, η οποία πιθανόν να διδάσκεται στα πανεπιστήμια, όπου πάλι επιβάλλεται η γνώμη του καθηγητή και που δεν είναι πάντα αντικειμενική.

 3. Η τεκμηριωμένη ιστορία, που βασίζεται στις ανασκαφές της αρχαιολογίας, στα εν γένει ευρήματα και στα γραπτά της εποχής.

 Συμπαθήστε με αγαπητέ κύριε Δήμου, αλλά όταν πριν από πάρα πολλά χρόνια αποσυρθήκατε από την έντονη ζωή της καθημερινότητας για να αφιερωθείτε στο γράψιμο πιθανόν να σας ξέφυγε κάτι. Ούτε και εγώ έχω παιδιά, μα θέλω τα παιδιά όλου του κόσμου να πατήσουν καλά τα πόδια τους στη γη και να προχωρήσουν μπροστά. Να μην γίνουν ούτε κλεφτρόνια, ούτε ψευτρόνια.

 Και θέλω να σας θυμίσω ότι αντικειμενικά τα γεγονότα που αναφέρετε, όπως ότι η εκκλησία δεν στήριξε την επανάσταση, πρέπει να αναλυθούν και με πολιτικά κριτήρια της εποχής. Φαίνεται ότι ο Γρηγόριος ο Ε’ αφόρισε καπεταναίους. Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί ;

 Μια ματιά να ρίξετε στο Google θα μάθετε πολλά. Αφήστε που στο τέλος ο Σουλτάνος, έχοντας καταλάβει τους πολιτικούς του ελιγμούς, και τον σκότωσε και τον έσυρε στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης για να τον πετάξει στην θάλασσα.

 Θυμηθείτε τον τίτλο του παλιού σας βιβλίου… «Τα εν οίκω μη εν δήμω» και μην ξεχνάτε ότι όλοι θέλουμε να γλιτώσουμε από τους αρματολούς του σήμερα.

 Με μέτρια αγανάκτηση και περίσσια συμπάθεια

 Ηλίας Μαμαλάκης 

Cats! Το μυθικό μιούζικαλ και ένα από τα μεγαλύτερα όλων των εποχών, η παράσταση που εδώ και τριάντα χρόνια ενθουσίασε ανθρώπους όλων των ηλικιών σε όλον τον κόσμο, δίνει τις τελευταίες της παραστάσεις στο Θέατρο Badminton την 14η και την 15η Μαρτίου. Το Cats, δημιουργία του κορυφαίου συνθέτη Andrew Lloyd Webber, είναι η εκπληκτική συνάντηση μουσικής, χορού, τραγουδιού και ποίησης στην ιστορία του μιούζικαλ αποτελώντας το απόλυτο θεατρικό φαινόμενο: 50.000.000 θεατές, 300 πόλεις, χιλιάδες παραστάσεις και δεκάδες βραβεία, μεταξύ των οποίων επτά (7) Tony, δύο (2) Laurence Olivier και δύο (2) Grammy. Πίσω από αυτήν την εξαιρετική παράσταση με το εκπληκτικό καστ και το υψηλό επίπεδο παραγωγής που απολαμβάνει ο θεατής βρίσκεται o παραγωγός Cameron Mackintosh.  Ο δημιουργός του CATS Andrew Lloyd Weber, θέλοντας αρχικά απλώς να μελοποιήσει τα ποιήματα του T.S. Eliot που αγαπούσε ως παιδί, συνέθεσε μουσική που έγινε αμέσως κλασική. Ο Webber συνδύασε στοιχεία τζαζ, ποπ, music hall και ροκ μουσικής σε ένα ιδιοφυές μείγμα. Τα τραγούδια παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 1980 στο Sydmonton Festival που διευθύνει από το 1975 ο ίδιος ο Webber. Τη βραδιά παρακολούθησε η χήρα του T.S. Eliot, η οποία ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα κι έδωσε στον Webber ανέκδοτα ποιήματα του Eliot. Έτσι γεννήθηκε το CATS, μια από τις διασημότερες παραστάσεις όλων των εποχών, μια παράσταση τόσο επιτυχημένη, που άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο σύνθεσης και δημιουργίας του μιούζικαλ. Πολλές από τις συνθέσεις του Webber για το CATS έγιναν τεράστιες επιτυχίες ανεξάρτητα από την παράσταση, με κορυφαία το περίφημο Memory, που ηχογράφησαν ορισμένοι από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές του 20ού αιώνα.

AnDREW LLOYD WEBBER, Cats: Τελευταίες παραστάσεις αύριο Παρασκευή και μεθαύριο Σάββατο.

Σημ.: Στην εικόνα το ιστορικό μουσικό λογότυπο.

Η Έκθεση «Rethink Athens: Η Αθήνα στο κέντρο» φιλοξενείται σε 19 καταστήματα της Στοάς Αρσακείου (γνωστή κι ως Στοά Ορφέα), με την ευγενική παραχώρηση της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας.

Από τις 19 Φεβρουαρίου μέχρι και τις 10 Μαρτίου, η Έκθεση θα προσφέρει στους επισκέπτες της μια μοναδική ξενάγηση στο μέλλον της Αθήνας, καθώς θα έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά τις οριστικές μελέτες του έργου Rethink Athens, να θαυμάσουν αντίστοιχες αναπλάσεις σε άλλες μεγάλες πόλεις μέσα από την παρουσίαση των Ευρωπαϊκών Βραβείων Αστικού Δημόσιου Χώρου CCCB (δωμάτια: Δ36, Δ39, Δ40), αλλά και να γνωρίσουν τις λεπτομέρειες του ερευνητικού προγράμματος αρχιτεκτονικού σχεδιασμού Reactivate Athens / 101 Ideas (Δωμάτιο: Δ12).

Την προκήρυξη του διαγωνισμού για την ανάπλαση του κέντρου με άξονα την οδό Πανεπιστημίου μέσα στον Απρίλιο, με σκοπό την ανάθεση του έργου μέχρι το τέλος του 2014 και την ολοκλήρωση του έργου μέχρι το τέλος του 2016 ανακοίνωσαν χθες ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό, κ. Χρήστος Τσίτουρας και του Ιδρύματος Ωνάση.

 Δείτε το βίντεο

Αν πιστεύουμε, ότι οι εκδηλώσεις της εφηβείας αλλάζουν και μεταβάλλονται από εποχή σε εποχή, δεκαετία σε δεκαετία, κάνουμε λάθος. Πριν από χρόνια τα περισσότερο γνωστά βιβλία παιδαγωγικής ψυχολογίας ήσαν τα βιβλία του Rudolf Dreikurs.

Ο Dreikurs που γεννήθηκε στη Βιέννη το 1897, σπούδασε ιατρική και ψυχιατρική στο πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Οι επίμονες έρευνες του στον τομέα της κοινωνικής ψυχιατρικής τον οδήγησαν στην ίδρυση της πρώτης στον κόσμο Επιτροπής Διανοητικής Υγείας με έδρα την Αυστρία. Υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης του Άλφρεντ Άντλερ, διηύθυνε παιδιατρικές κλινικές και από το 1939 άρχισε να διδάσκει ψυχιατρική στην Ιατρική Σχολή του Σικάγου, ενώ ανέλαβε και τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Άλφρεντ Άντλερ του Σικάγου. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση συμβουλευτικών σταθμών για γονείς και υπήρξε από τους θεμελιωτές της ιδέας για τις ομαδικές συζητήσεις στην τάξη και του οικογενειακού συμβουλίου στο σπίτι. Πέθανε το 1972.

Μεταξύ των άλλων πολύτιμων θέσεών του είναι και οι ακόλουθες. Διαβάζοντας, θα αισθανθείτε πως τίποτε δεν αλλάζει στην εφηβεία, τίποτε δεν άλλαξε από όσα οφείλουμε να κάνουμε για την εφηβεία.

«Με τον όρο ενίσχυση ή ενθάρρυνση στη διδακτική πράξη εννοούμε την ενίσχυση του μαθητή από μέρους του διδάσκοντος προκειμένου να αναπτύξει και ξεδιπλώσει όλες τις ικανότητες του για μάθηση και γνώση. Πρόκειται για πολύπλοκη υπόθεση και εξαρτάται από πολυάριθμες συνθήκες που διαφοροποιούνται συνεχώς.  Είναι μια ενέργεια που μεταβιβάζει στο παιδί το μήνυμα ότι ο καθηγητής το σέβεται, το εμπιστεύεται και πιστεύει σ’ αυτό και ότι οι ελλείψεις του δεν ελαττώνουν με κανένα τρόπο την παιδαγωγική διάθεση του δασκάλου να το ενισχύσει. Ο διδάσκων πρέπει να έχει υπόψη του τα ακόλουθα, αν θέλει να ενθαρρύνει τους μαθητές του στη μάθηση και τη γνώση[1]:

1. Αξιοποιείτε τους μαθητές έτσι, όπως είναι.
2. Δείχνεται ότι πιστεύετε στο παιδί και κάνετέ το να έχει πίστη στον εαυτό του.
3. Πιστεύετε στην ικανότητα του παιδιού και κερδίστε την εμπιστοσύνη του, ενώ συγχρόνως αναπτύξτε τον αυτοσεβασμό του.
4. Αναγνωρίζετε την «καλή εργασία».
5. Αναγνωρίζετε την προσπάθεια.
6. Χρησιμοποιήστε την ομάδα της τάξης για να διευκολύνετε και να εξάρετε την ανάπτυξη του παιδιού.
7. Ολοκληρώνετε την ομάδα έτσι, ώστε να μπορεί το παιδί να είναι βέβαιο για τη θέση του μέσα σ’ αυτή.
8. Βοηθάτε να αναπτύσσονται δεξιότητες συγχρονισμένες χρονικά και ψυχολογικά, ώστε να φέρνουν την επιτυχία.
9. Αναγνωρίζετε τις δυνάμεις και τις δεξιότητες του παιδιού και συγκεντρώνετε την προσοχή σας σε αυτές.
10. Χρησιμοποιείτε τα ενδιαφέροντα του παιδιού, ώστε να ενεργοποιείται η δημιουργική του δραστηριότητα».

1. Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. (Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου), τηλεφωνικές γραμμές,  Τηλ.: 116111 (για παιδιά και εφήβους, χωρίς χρέωση από σταθερό και κινητό),  Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα ως Παρασκευή, 14:00-20:30, Σάββατο 09:30-14:00

2. Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173, Αθήνα, Τηλ.: 2106476464, 2106476000,

Website: http://ccu@cybercrimeunit.gov.gr

3. Χωρέμειο “Φίλοι Εφήβων”, Κέντρο Πρόληψης και Υγείας Των Εφήβων, Θηβών και Παπαδιαμαντοπούλου, Γουδή, Αθήνα,Τηλ.: 2107467454, E-mail: info@ephebiatrics.gr, Website: http://www.ephebiatrics.gr/Επιστημονικός υπεύθυνος: Γ. Χρούσος.-Απευθύνεται σε εφήβους ηλικίας 11-18 ετών. Παρέχεται συμβουλευτική-προληπτική αγωγή υγείας σε όλους τους εφήβους.

 Περισσότερες διευθύνσεις και τηλέφωνα, εδώ

O σχολικός εκφοβισμός συμβαίνει, όταν κάποιος μαθητής ή μαθήτρια χρησιμοποιεί επανειλημμένα τη δύναμη του/της, για να προκαλέσει σωματικό η ψυχικό πόνο σε κάποιο άλλο παιδί. Προσδιορίζουμε τον εκφοβισμό στο σχολείο ως εξής:

Όταν ένα παιδί στο σχολείο… 

– σπρώχνει ξανά και ξανά και χτυπάει…

 – μιλάει άσχημα ή διώχνει από την παρέα των ομηλίκων του και τα αθλητικά παιχνίδια…

 – κοροϊδεύει ή απειλεί…

 – παίρνει ή χαλάει πράγματα που ανήκουν σε άλλους ή στο σχολείο (που φυσικά δεν είναι απρόσωπο)

 – διαδίδει άσχημες φήμες και βρίζει μέσω κινητού τηλεφώνου ή internet…

 – απομονώνει επειδή είναι ή αισθάνεται «διαφορετικό»… κάποιο άλλο παιδί.

 Όλα τα παραπάνω είναι μορφές εκφοβισμού και βίας που συμβαίνουν ανάμεσα σε μαθητές της ίδιας τάξης ή διαφορετικών τάξεων, μέσα και έξω από το σχολείο. Πολλές φορές η ρίζα του κακού βρίσκεται στο τρόπο που διαπαιδαγωγήθηκε το παιδί. Έτσι όταν αυτό φθάνει στο Λύκειο διατηρεί τις συνήθειές του, για τις οποίες χωρίς ποτέ να δεχθεί παρατήρηση ή καθοδήγηση. Το σχολείο, προσεγγίζει το πρόβλημα διακριτικά, αν οι κεραίες των διδασκόντων το αντιληφθούν. Μοιραία το εφηβικό πρόβλημα διατηρείται και ο έφηβος μετασχηματίζεται σε βίαιο ενήλικο.

Περισσότερα εδώ

Αντιμετώπιση και πρόληψη της βίας εντός της σχολικής τάξης

Α. Δεν προκαλούμε τη βία

– Οι εκπαιδευτικοί, στηριζόμαστε σε δύο άξονες, στο σεβασμό και στη δικαιοσύνη, που εκφράζονται στην καθημερινή παιδαγωγική.

– Σεβόμαστε την προσωπικότητα του μαθητή, και τη διαφορετικότητά του.

– Είμαστε δίκαιοι μαζί του.

– Διατηρούμε την ψυχραιμία μας και τον αυτοέλεγχο, απέναντι στις προκλητικές συμπεριφορές.

– Δημιουργούμε μια ήρεμη ατμόσφαιρα με τη φωνή, τις κινήσεις μας και τις παιδαγωγικές τεχνικές.

-Δηλώνουμε ξεκάθαρα από την αρχή της σχολικής χρονιάς τους κανόνες της τάξης, αφού συζητήσουμε με τους μαθητές.

Β. Σταματούμε εξ αρχής την ένταση

-Εντοπίζουμε την επιθετικότητα και διαχειριζόμαστε σωστά μια σύγκρουση.

– Προσέχουμε τις αλλαγές συμπεριφοράς των μαθητών μας.

– Χρησιμοποιούμε μια έκφραση προσώπου, μια κατευναστική κίνηση, να αποτρέψουμε θορυβώδη εκδήλωση, χωρίς να διακόψουμε το ρυθμό του μαθήματος.

– Αποδοκιμάζουμε τους καβγάδες μεταξύ μαθητών και αντιμετωπίζουμε τη σύγκρουση με διαφορετικό τρόπο σε κάθε περίπτωση.

– Παρεμβαίνουμε άμεσα σε εκδηλώσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε καβγά, ζητώντας από το μαθητή ή τους μαθητές να συζητήσουμε στο τέλος του μαθήματος κατ’ ιδίαν.

-Διαθέτουμε χρόνο για συζήτηση με τους μαθητές μας στη τάξη, για βίαιες καταστάσεις που επαναλαμβάνονται.

Γ. Τιμωρούμε

– Η εφαρμογή της τιμωρίας πρέπει να είναι ανάλογη με το σφάλμα και δίκαιη, δηλαδή, να επιβάλλεται σε όλους με την ίδια μορφή.

-Δε χρησιμοποιούμε εκδικητικά την τιμωρία, αλλά ως τίμημα που θα πληρώσει ο παραβάτης μαθητής, για να επανενταχθεί στην ομάδα.

– Τιμωρούμε, όταν κάποιος παραβαίνει τους κανονισμούς της τάξης.

– Δεν χρησιμοποιούμε βία εναντίον βίας, χρησιμοποιώντας την εξουσία μας.

-Η τιμωρία είναι η επανόρθωση, δηλαδή, η λήξη μιας σύγκρουσης που καθιστά δυνατή τη συμφιλίωση.

-Προσπαθούμε να υπάρχει η στάθμιση αγάπης και τιμωρίας.

Δείτε περισσότερα εδώ

ΘΕΜΑ: «6η Μαρτίου: Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο»

 Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο. Η ημέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς όλων των σχολικών μονάδων της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, ιδέες και εμπειρίες, να ενημερωθούν ή και να προτείνουν τρόπους για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Με αφορμή την ημέρα αυτή, καλούνται οι Περιφερειακοί Διευθυντές Α/θμιας & Β/θμιας Εκπ/σης σε συνεργασία με τους Συντονιστές Δράσεων Πρόληψης και τους Προϊσταμένους Επιστημονικής & Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Π.Ε. και Δ.Ε. να δώσουν σχετικές οδηγίες και κατευθύνσεις προς τους Σχολικούς Συμβούλους, τους Διευθυντές Εκπαίδευσης, τους Διευθυντές των σχολικών μονάδων όλης της χώρας, ώστε να συμβάλουν ενεργά στην αποτελεσματική προετοιμασία και υλοποίηση δράσεων με στόχο την πρόληψη και την αντιμετώπιση φαινομένων σχολικής βίας και εκφοβισμού.

Ειδικότερα, καλούνται όλες οι σχολικές μονάδες της χώρας να αφιερώσουν χρόνο (δύο ή περισσότερες διδακτικές ώρες με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων) σε δράσεις – συζητήσεις – εκδηλώσεις (π.χ. βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών, εικαστικά εργαστήρια, διαδραστικές ομιλίες, βιωματικά σεμινάρια κ.ά.) με στόχο την ευαισθητοποίηση σε θέματα βίας και σχολικού εκφοβισμού.

Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΣΥΜΕΩΝ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ