spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Τα ΑΠΣ θα πρέπει να στοχεύουν  

• στην ισόρροπη συναισθηματική, πνευματική και σωματική ανάπτυξη των μαθητών, η οποία επιδιώκεται με τον αναπροσανατολισμό των ποιοτικών χαρακτηριστικών της διδασκαλίας. Ο στόχος αυτός μπορεί να πραγματοποιηθεί με ποικίλες διδακτικές και παιδαγωγικές μεθόδους, καθώς και με την εισαγωγή δραστηριοτήτων, οι οποίες προάγουν την αυτογνωσία, την αυτενέργεια, την υπευθυνότητα, τη δημοκρατική συνείδηση, τη διαλεκτική ικανότητα, τη συνεργατικότητα, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, την ανακαλυπτική μάθηση, την καλλιέργεια μεταγνωστικών δεξιοτήτων, την κριτική σκέψη, τη φαντασία, την αναζήτηση και αξιοποίηση πηγών, την ικανότητα για τη λήψη αποφάσεων, την ευαισθητοποίηση σε κοινωνικά θέματα, τις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες,

• στην ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων σε αυθεντικά περιβάλλοντα,

• στην καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών,

• στη δημιουργία συνθηκών που παρέχουν σε κάθε άτομο τη δυνατότητα της διά βίου μάθησης («μαθαίνω πώς να μαθαίνω», αυτοκατευθυνόμενη μάθηση, επίλυση προβλημάτων κ.ά.)

…

Ποιος αρνείται την προσδοκία και τις καλές προθέσεις που αναδεικνύονται στο προκείμενο; Ποιος, όμως, ζει την ψευδαίσθηση ότι υλοποιούνται ή έστω προσεγγίζονται αποτελεσματικά οι στόχοι για την δημιουργία ποιοτικού σχολείου; Ζούμε την μίζερη σχολική πραγματικότητά και δεν εθελοτυφλούμε. Η Εκπαίδευση, που εμβαλωματικά μεταρρυθμίζεται κατά καιρούς, διέρχεται μόνιμη διαρθρωτική κρίση. Μια ματιά στην τελευταία έρευνα του ΟΟΣΑ θα απογοητεύσει και τους πλέον αισιόδοξους εξ ημών. Πόσο θα αντέξουν οι δάσκαλοι μόνο με την «εγρήγορση» της καρδιάς τους; Πώς θα αξιοποιήσουν τα τεχνικά χαρακτηριστικά της διδασκαλίας τους ώστε να αναστραφεί η κοινωνική παθογένεια; Πώς, πόσο, με τι; …