Πολλές φορές υποστηρίζουμε, ότι οι παππούδες μας τα είπαν όλα πρώτοι. Φυσικό αφού έζησαν και τα καλά και τα άσχημα σε μια οργανωμένη κοινωνία ανθρώπων με ανερχόμενο πολιτισμό κλπ κλπ. Έχει όμως σημασία πέραν των όσων ακούγονται για να ακούγονται να αποτελούν ουσιαστικό σημείο αναφοράς τα κείμενά τους, έτσι ώστε οι μεταγενέστεροι να βρίσκουμε τις προτροπές και τις εμπνεύσεις που χρειαζόμαστε. Ιδιαίτερα τα νεαρά παιδιά μας που προτιμούν τον Μπακούνιν από τον Δημοσθένη. Μπορούν να προσεγγίζουν πάντως και τους δυο.
«Αναφορά πρώτη: ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ, ΚΑΤΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΙΩΝ Α»: (Ο Απολλόδωρος, μεγαλύτερος γιος του τραπεζίτη Πασίωνα, μηνύει τον Στέφανο για ψευδομαρτυρία κατά την υπεράσπιση του Φορμίωνα στην παλαιότερη δίκη, όπου ο Φορμίωνας πέτυχε την παραγραφή της αγωγής που είχε εγείρει εναντίον του ο Απολλόδωρος για σφετερισμό μέρους της πατρικής του περιουσίας (βλ. και ΔΗΜ 36.1–3). Αφού αναφέρθηκε στις δικονομικές παραβάσεις και τους ψευδείς ισχυρισμούς κατά την κατάθεση του Στέφανου και τόνισε ότι φοβερότερο όλων ήταν το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είναι συγγενής του, ο ρήτορας περνά στην πίστιν ἐκ τοῦ βίου).
[63] Αν είναι δίκαιο λοιπόν, άνδρες Αθηναίοι, να τιμωρηθή για όλα αυτά, είναι πολύ πιο λογικό να τον τιμωρήσετε για τα άλλα που δεν είπα ακόμη. Παρατηρήστε κι εξετάστε τη ζωή που έζησε: ο άνθρωπος αυτός, τότε που συνέβαινε να πηγαίνη καλά στις δουλειές του ο Αριστόλοχος ο τραπεζίτης, βάδιζε πλάι του και του έκανε τεμενάδες· κι αυτό το ξέρουν πολλοί από σας που βρίσκεστε εδώ.
[64] Όταν όμως εκείνος καταστράφηκε και φτώχευσε, αφού λεηλατήθηκε μάλιστα αρκετά απ’ το Στέφανο και τους ανθρώπους του είδους του, κι όταν ο γιος του βρέθηκε αντιμέτωπος σε πολλές δυσκολίες, ο Στέφανος δεν του παραστάθηκε ποτέ ούτε τον βοήθησε· περισσότερο τον βοηθούν ο Απόληξης και ο Σόλων και όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Έπεσε με τη σειρά το μάτι του στο Φορμίωνα· απ’ όλους τους Αθηναίους αυτόν διάλεξε και μ’ αυτόν έγινε φίλος και για χάρη του έπλευσε και πήγε στο Βυζάντιο σαν πρεσβευτής, όταν οι Βυζαντινοί κατάσχεσαν τα πλοία του, και μίλησε για την υπόθεση του στους Καρχηδονίους, κι έτσι ψευδομαρτύρησε φανερά εναντίον μου.
[65] Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, που είναι κόλακας των ανθρώπων που ευτυχούν και προδότης αυτών των ίδιων ανθρώπων όταν δυστυχούν, που απ’ τους καλούς και ενάρετους πολίτες οι όποιοι υπάρχουν στην πόλη κανέναν δεν έχει πραγματικό φίλο κι ούτε συμπεριφέρεται σ’ όλους το ίδιο, άλλα λυγίζει τη μέση με τη θέλησή του μπροστά στους ανθρώπους που είπαμε, που δεν εξετάζει αν κάνοντας αυτά θα αδικήση κάποιο συγγενή του ούτε αν θα απόκτηση φήμη κακή στους άλλους ούτε τίποτα άλλο έξω απ’ το πώς θα απόκτηση κάτι περισσότερο, αυτόν τον άνθρωπο δεν ταιριάζει να τον μισή κανένας σαν κοινό εχθρό όλης της ανθρώπινης φύσεως; Εγώ τουλάχιστο αυτό υποστηρίζω.
[66] Προτίμησε ωστόσο, άνδρες Αθηναίοι, να κάνη αυτά, αυτά που φέρνουν τόσο μεγάλη ντροπή, με το σκοπό να αποφεύγη τις υποχρεώσεις του προς την πόλη και να κρύβη την περιουσία του· για να κάνη κρυφές δουλειές δια μέσου της τράπεζας και να μην αναλαμβάνη ούτε χορηγία ούτε τριηραρχία ούτε τίποτε άλλο απ’ όσα πρέπει σύμφωνα με τη θέση του να εκτελή. Και το ‘χει καταφέρει αυτό. Απόδειξη το έξης: ενώ έχει περιουσία τόσο μεγάλη, ώστε να δώση για προίκα στην κόρη του εκατό μνας, δεν τον έχετε δει να αναλάβη καμιά δαπάνη για χάρη της πολιτείας, ούτε την πιο μικρή. Και όμως πόσο πιο όμορφο θα ήταν να εμφανίζεται ότι αγωνίζεται με ζήλο και να δείχνη προθυμία σ’ αυτά που χρειάζονται στην πόλη απ’ το να κολακεύη και να δίνη ψεύτικες μαρτυρίες. Αλλά αυτός μπορεί να κάμη το κάθετι για το κέρδος.
[67] Και όμως, άνδρες Αθηναίοι, περισσότερο αξίζει να οργίζεται κανένας με τους κακούς που είναι πλούσιοι παρά με τους κακούς που είναι φτωχοί. Γιατί στους φτωχούς η ανάγκη της στερήσεως κάνει να τους συγχωρούν αυτοί που σκέπτονται κάπως ανθρωπιστικά· ενώ αυτοί που είναι πλούσιοι, όπως ο Στέφανος, και κάνουν το κακό, δεν μπορούν να προβάλουν καμιά δίκαιη πρόφαση· αποδεικνύονται ότι κάνουν τις κακές πράξεις από αισχροκέρδεια και πλεονεξία και περηφάνεια και με την αξίωση να είναι οι εταιρείες τους σπουδαιότερες απ’ τους νόμους. Εσάς όμως δε σας συμφέρει τίποτε απ’ αυτά· σας συμφέρει να μπορή ο ανίσχυρος να βρη το δίκιο του απ’ τον πλούσιο, αν αδικιέται. Κι αυτό θα γίνη, αν τιμωρήτε αυτούς που, όπως τώρα, είναι φανερά κακοί απ’ τον πλούτο τους. Μτφρ. Ο.Χ. Μυτιληναίος & Κ.Π. Ανδρακάκος, 1966, Δημοσθένους κατά Στεφάνου ψευδομαρτυριών Α’ και Β’. Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια (αισθητικά, γραμματικά, πραγματικά, ερμηνευτικά, συντακτικά). Αθήνα: Γρηγόρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.