ΝΕΟΣ ΜΗΝΑΣ – ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Νέος μήνας, νέα εποχή

Πρώτη Δεκεμβρίου σήμερα και επομένως η πρώτη μέρα του ΔΕΚΕΜΒΡΗ και η πρώτη μέρα του ΧΕΙΜΩΝΑ

Δε γίνεται να μη συζητήσουμε για αυτή και να μη γίνει η αφορμή για μια μικρή συζήτηση για τις εποχές και μια εισαγωγή στο Χειμώνα

Ασχολούμαστε με το καινούριο διαδικτυακό – διαδραστικό,  εξ αποστάσεως ημερολόγιό μας, ανάλογο αυτού που έχουμε μάθει και χρησιμοποιούμε στην τάξη. Τι ημέρα έχουμε, τι ημερομηνία, μήνα, εποχή; Αλλά και πόσες μέρες για τα Χριστούγεννα..

    Βλέπουμε και ένα βίντεο για τις εποχές

Και φτιάχνουμε μια ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ -ΠΑΙΧΝΙΔΙ  με τις εποχές και τους μήνες. Αυτά που χρειαζόμαστε είναι : χάρτινο πιάτο (ή χαρτόνι λευκό), χάρακας, μαρκαδόροι, ξύλινα μανταλάκια (ή πλαστικά και άσπρο χαρτί και κόλλα)


  

 

 Δραστηριότητα από το φωτόδεντρο , Όπου στο «Εικονόλεξο για τη φύση» της ενότητας Προσχολική Αγωγή επιλέγουμε το Αντικείμενο «ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ», διαδραστικό εικονόλεξο

http://photodentro.edu.gr/lor/r/8521/4752?locale=el

Παιχνίδι αντιστοίχισης ΕΠΟΧΗ και τι της ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ (annotate)

 

Η καινούρια εποχή είναι ….Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ Από ποιο Γράμμα αρχίζει; ΓλώσσαΤο γράμμα  Χχ . Ποιές άλλες λέξεις που αρχίουν από Χχ μπορείτε να σκεφτείτε; ΧΕΙΜΩΝΑΣ, ΧΡΙΣΟΥΓΕΝΝΑ, ΧΙΟΝΙ, ΧΙΟΝΟΝΕΡΟ, ΧΑΛΑΖΙ,…. Ζωγραφίζουμε το Χειμώνα και γράφουμε όσες φορές θέλουμε και το γράμμα στο χαρτί μας. Ας δούμε κι ένα σχετικό βίντεο για το πως γράφεται το γράμμα αυτό.

Μαθηματικά: Πόσα είναι; Φύλλο εργασίας με χειμωνιάτικα αντικείμενα που συμπλήρωσαν τα παιδιά μέσω της δυνατότητας annotate της  Webex

Σήμερα κάνει λίγο κρύο… πως ζεσταινόμαστε τώρα που χειμώνιασε; ΤΖΑΚΙΑ, ΣΟΜΠΕΣ, ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ, ΣΚΟΥΦΙΑ ΓΑΝΤΙΑ ΚΑΣΚΟΛ, ΚΑΛΤΣΕΣ…

Μαθηματικά η έννοια του ζευγαριού. 

Να φτιάξουμε ένα ζευγάρι γάντια χρησιμοποιώντας το αποτύπωμα του χεριού μας και να τα δείξουμε στους φίλους μας σην οθόνη ή να τα στείλουμε με φωτογραφία στην κυρία

 Φύλλο εργασίας βρες και ένωσε τα ίδια γάντια για να σχηματίσεις τα ζευγάρια

 

 Ανάγνωση παραμυθιού από το συγγραφέα του : “Η χιονονιφάδα που αγάπησε ο καλοκαίρι ” του Χρήστου Δασκαλάκη

 

 

 

 

Το δώρο της Παπλωματούς

Χειμώνας και το κρύο τσουχτερό! Τι να κάνουμε για να ζεσταθούμε; Στα Πρωινά Τμήματα τα παιδιά δουλεύουν τα Μέσα και τους Τρόπος θέρμανσης και στο ολοήμερο ψάξαμε τη ζεστασιά στο πάπλωμά μας!

 

Αφού σκεπαστήκαμε καλά καλά διαβάσαμε το καταπληκτικό βιβλίο του Τζεφ Μπριμπό “Το Δώρο της Παπλωματούς”. Ετούτο το λαμπρό, πράγματι, βιβλίο μας έρχεται πολυβραβευμένο και πολυμεταφρασμένο και μας διηγείται την ιστορία μιας γυναίκας υπεραιωνόβιας και ξακουστής σ Ανατολή και Δύση για τα πανέμορφα  παπλώματα που έφτιαχνε. Πολλοί πίστευαν πως εκείνα τα παπλώματα έπεφταν στα χέρια της απ τα φτερά των αγγέλων και άλλοι ότι η κυρούλα είχε μαγικά δάχτυλα ή ότι χρησιμοποιούσε υλικά που της προμήθευαν νεράιδες. Πάντως, τα παπλώματα εκείνα δεν πωλούνταν. Χαρίζονταν.

Τις χειμωνιάτικες νύχτες με τα μεγάλα κρύα, η παπλωματού τριγυρνούσε στις γειτονιές της πόλης κι όποιον έβλεπε να κοιμάται στους δρόμους, ανέστιο και καταπαγωμένο, τον πλησιάζε και τον σκέπαζε με ένα από τα αγγελικά παπλώματά της. Έτσι είχαν τα πράγματα χρόνια και χρόνια…

Ήρθε όμως ο καιρός που βασιλιάς  έγινε ένας άντρας άπληστος και πλεονέκτης. Αυτός μάζευε στο παλάτι θησαυρούς και αντικείμενα πολύτιμα και δώρα μεγάλης αξίας, τα οποία ανάγκαζε τους υπηκόους του να του προσφέρουν. Και καθώς η απληστία με τον καιρό περισσεύει, περίσσευαν και τα πλούτη του. Και πλέον δεν υπήρχε τίποτα που να μην το έχει αποκτήσει.

Τίποτα; Λάθος. Διότι δεν είχε μήτε ένα από τα υπέροχα εκείνα παπλώματα της κυρούλας που όλος ο κόσμος θαύμαζε. Επίσης δεν είχε μέσα του χαρά. Ήταν ένας βασιλιάς βαριόκαρδος κι αγέλαστος. Και τι να κάνει, τι άλλο μπορούσε να κάνει για να ευθυμήσει; Έβαλε με το νου πως αν αποκτούσε ένα πάπλωμα φτιαγμένο από τη χρυσοχέρα παπλωματού ίσως και να χαμογελούσε μια σταλιά. Μα η παπλωματού τ αρνήθηκε. Αρνήθηκε και όταν έστειλε το στρατό του να την τιμωρήσει. Αρνήθηκε κι όταν την εξόρισε, ακόμη και όταν την αλυσόδεσε. «Χάρισε πρώτα όσα έχεις μαζέψει μέχρι τώρα, και μετά εγώ θα φτιάξω ένα πάπλωμα για χάρη σου…». Κι εκείνος: «Εγώ δεν συνηθίζω να χαρίζω πράγματα αλλά να παίρνω», είπε.

Τελικώς το απόκτησε το ποθητό πάπλωμα ο βασιλιάς, που τώρα δεν ήταν φιλάργυρος και φίλαυτος παρά είχε γίνει δίκαιος, γενναιόδωρος και καλόκαρδος, γεμάτος αγάπη και συμπόνοια και είχε μοιράσει τα πάντα στους συνανθρώπους του. Όσο μοίραζε τα πλούτη του, όσο απογυμνωνόταν από τους θησαυρούς του, όσο άδειαζε τα θησαυροφυλάκιά  του, τόσο γέμιζε η καρδιά του,  φωτιζόταν το πρόσωπό του και έλαμπε το χαμόγελό του.

«Μα δεν είμαι φτωχός!» είπε μια μέρα στην παπλωματού. «Μπορεί έτσι να δείχνουν τα ρούχα μου, αλλά η καρδιά μου είναι γεμάτη με τις πολύτιμες αναμνήσεις από τη χαρά που πρόσφερα στους άλλους. Ευτυχία έδινα και ευτυχία έχω πάρει. Νομίζω πως τώρα πια είμαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος πάνω στη γη».

«Όπως και να ναι», είπε η παπλωματού, «εγώ αυτό το πάπλωμα το έφτιαξα μόνο για σένα».

Θα αντιληφθήκατε φυσικά ότι το «Δώρο της Παπλωματούς» δεν είναι απλώς μια ιστορία ενδιαφέρουσα ή ευχάριστη (που, ασφαλώς, είναι) παρά είναι κάτι παραπάνω που αγγίζει την ψυχή, μας προβληματίζει και μας κάνει να σκεφτούμε και γιατί όχι να αναθεωρήσουμε τον τρόπο της ζωής μας.

Εμείς το Νηπιαγωγείο μας αφού διαβάσαμε και συζητήσαμε αυτό το βιβλίο φτιάξαμε το δικό μας πάπλωμα ζωγραφίζοντας, κολλώντας, γεμίζοντας και ενώνοντας τα κομμάτια του

και μετά γίναμε παπλωματούδες και σκεπάσαμε τους φτωχούς που πάγωναν στους δρόμους…

 

Τέλος με επαναφήγηση θυμηθήκαμε την υπέροχη ιστορία….

Το γάντι

Αρχές Φλεβάρη με το κρύο τσουχτερό και τις Απόκριες να μας προκαλούν να μασκαρευτούμε, αφηγηθήκαμε, παρακολουθήσαμε από το youtube και αποφασίσαμε να δραματοποιήσαμε το αγαπημένο παραδοσιακό παραμύθι “Το γάντι” (βρείτε το στη σελίδα μας “Για τα παιδιά – Παραμύθια που αγαπώ” στην οριζόντια μπάρα της ιστοσελίδας μας).

Χωρίσαμε τους ρόλους, φτιάξαμε τις μάσκες, στρώσαμε άσπρα υφάσματα για να αναπαραστήσουμε τα χιόνια και ξεκινήσαμε.

Μια μέρα, ένας ηλικιωμένος κύριος περπατούσε στο χιονισμένο δάσος με τους σκύλους του. Δίχως να το καταλάβει του έπεσε από την τσέπη το ένα του γάντι. Ήταν ένα  γάντι από εκείνα που το χέρι μπαίνει ολόκληρο μέσα κι όχι δάχτυλο δάχτυλο. Μα δεν το είδε ούτε αυτός ούτε τα σκυλιά του. Αυτοί συνέχισαν ανέμελοι τον περίπατό τους στο δάσος και το γάντι έμεινε πίσω, πεσμένο κατάχαμα στο αφράτο χιόνι.

Ένα ποντικάκι, τόσο δα ήταν, πέρασε από εκεί κι είδε το γάντι μπροστά του. Το τριγύρισε από εδώ, το κοίταξε από εκεί. “Άδειο πρέπει να είναι”, σκέφτηκε και τσουπ….τρύπωσε στο όμορφο και ζεστό γάντι που πράγματι ήταν αδειανό. Το κρύο ήταν τσουχτερό έξω, δε γινόταν να αντέξεις δίχως μια φωλίτσα να κρυφτείς.

Λίγο αργότερα χοροπηδώντας κατέφτασε εκεί γύρω ένας βάτραχος, πράσινος πράσινος που αν δεν έβρισκε γρήγορα κάπου να ζεσταθεί θα γινότανε μπλε μπλε! Κοντοστάθηκε έξω από το γάντι.

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; , ρώτησε.

-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι Βάτραχος ο Χίπιχοπης ο Χοροπηδηχτός. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.

-Έντάξει, έλα!, του είπε δίχως να το σκεφτεί το ποντίκι και μέσα στο γάντι έγιναν δύο τα ζώα

Λίγο μετά, χραπ χρουπ πάνω στο χιόνι, να σου και δυο λαγοί με γρήγορες κινήσεις και αυτιά μεγαλύτερα από το σώμα τους!

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι;  ρώτησαν.

-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα κι ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός. Εσείς ποιοί είστε;

-Είμαστε οι λαγοί οι Βιαστικοί  Τρεχαλητοί, οι δύο αδερφοί. Μπορούμε να μπούμε κι εμείς μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.

-Έντάξει, ελάτε!, τους είπαν με μια φωνή η ποντικίνα κι ο βάτραχος.

“Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκαν οι λαγοί. “Εδώ θα ζήσουμε! Θα μείνουμε όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”, είπαν. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι τέσσεριςμαζί κι άρχισαν να χορεύουν πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με αεροπλανάκι.

Λίγο μετά εμφανίστηκε μια αλεπού. Περπάτησε προσεκτικά προς το γάντι.

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; , ρώτησε.
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός και οι Λαγοί οι Βιαστικοί Τρεχαλητοί. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.

-Έντάξει, έλα!, της είπαν όλοι μαζί.
Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν πέντε και έπρεπε να στριμωχτούν λίγο παραπάνω για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε η αλεπού. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι πέντε μαζί κι άρχισαν να χοροπηδούν χαρούμενοι πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με ελικοπτεράκι.

Λίγο μετά εμφανίστηκε ένας γκρίζος λύκος που ούρλιαζε κι αντηχούσε σ’ όλο το βουνό το ουρλιαχτό του. Περπάτησε προς το γάντι κουνιστός και λυγιστός και ρώτησε.

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι;
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, οι Λαγοί οι Βιαστικοί Τρεχαλητοί και η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.

-Έντάξει, έλα!, του είπαν σχεδόν όλοι μαζί και κοιτάχτηκαν για μια στιγμή.
Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν έξι και έπρεπε να στριμωχτούν ακόμη περισσότερο για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε ο λύκος. “Εδώ θα ζήσω κι ας είναι λίγο στριμωγμένα! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι έξι μαζί κι άρχισαν να χοροπηδούν χαρούμενοι πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με διαστημοπλοιάκι.

Λίγο μετά εμφανίστηκαν δύο αγριογούρουνα που γουρούνιζαν παράξενα και βραχνά. Έφτασαν μπροστά στο γάντι και ρώτησαν:
-Ποιος είναι μέσα στο γάντι;
-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, οι Λαγοί οι Βιαστικοί Τρεχαλητοί, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή και ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός. Εσείς ποιοι είστε;

-Είμαστε τα Αγριογούρουνα τα χαυλιοδόντικα. Μπορούμε να μπούμε κι εμείς μέσα; Κάνει πολύ κρύο εδώ έξω.

-Εεεε, δεν υπάρχει πια χώρος εδώ μέσα. Είμαστε έξι και σχεδόν δεν αναπνέουμε, τους είπαν.

-Σας παρακαλούμε. Δε θα πιάσουμε πολύ χώρο. Θα κρατήσουμε την αναπνοή μας και θα στριμωχτούμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αφήστε μας να μπούμε, τους παρακάλεσαν τα αγριογούρουνα που τουρτούριζαν από το κρύο.

-Καλά, εντάξει. Ελάτε!, τους είπαν.

Στο τέλος εμφανίστηκε μια μεγάλη αρκούδα που πλησίασε κι αυτή το γάντι. Άκουσε φασαρία μέσα και ρώτησε:

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι;

-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, οι Λαγοί οι Βιαστικοί Τρεχαλητοί, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή, ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός και τα Αγριογούρουνα τα χαυλιοδόντικα. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι η Αρκούδα η Καφετιά η πιο γλυκιά. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο εδώ έξω.

-Εεεε, δεν υπάρχει πια χώρος εδώ μέσα. Είμαστε οκτώ πια και μάλλον θα σκάσουμε από στιγμή σε στιγμή, της είπαν

-Μα σας παρακαλώ. Θα στριμωχτώ στην πιο μικρή γωνίτσα. Θα χωθώ κι ούτε θα κουνιέμαι. Αφήστε με να μπω, τους παρακάλεσε η αρκούδα που έτρεμε από τον χιονιά.

Ε, καλά. Έλα!, της είπαν.

Η Αρκούδα όρμηξε μέσα. Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν εννιά και έπρεπε να στριμωχτούν πάρα πολύ για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε η Αρκούδα. “Εδώ θα ζήσω, αν δε σκάσω από το στρίμωγμα, θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Το γάντι χοροπηδούσε στο χιόνι σαν κουρδιστό παιχνίδι που κόντευε να σκιστεί.

Λίγο μετά ακούστηκαν βήματα. Ο ηλικιωμένος κύριος κι ο σκύλος του επέστρεφαν από τη βόλτα τους. Ξαφνικά είδαν μπροστά τους το γάντι να χοροπηδά σαν τρελό. Ο ηλικιωμένος άνθρωπος έβγαλε μια κραυγή που τρόμαξε ακόμα και το σκύλο του που έκλεισε τα αυτιά του. Από την ασταμάτητη αυτή κραυγή βγήκαν έξω ένα ένα όλα τα ζώα που είχαν τρυπώσει στο γάντι πριν καν τους πάρει χαμπάρι ο ηλικιωμένος κύριος. Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, οι Λαγοί οι Βιαστικοί Τρεχαλητοί, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή, ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός και τα Αγριογούρουνα τα χαυλιοδόντικα και τελευταία η Αρκούδα η Καφετιά η πιο γλυκιά.

Πώς χώρεσαν όλοι αυτοί μέσα στο γάντι; Και τι συνέβη εκεί μέσα! Ο ηλικιωμένος κύριος κι οι σκύλοι του είδαν μόνο ένα ξεχειλωμένο γάντι και μάλλον δεν έμαθαν ποτέ τι έγινε. Αλλά εσείς ξέρετε. Έτσι δεν είναι;

Η ομορφιά της φύσης και η αρμονία της, σε όλο της το μεγαλείο. Όλοι οι “καλοί χωράνε” στο γάντι. Όλα τα πλάσματα μονιασμένα για να προστατευθούν από το κρύο. Μοναδική παραφωνία ο άνθρωπος που με την εμφάνισή του και το εγωιστικό περιχαράκωμα στον εαυτό του, τα τρέπει σε φυγή. Και τι του απομένει από τη μαγεία; Ένα ξεχειλωμένο  γάντι!

 

Καλό χειμώνα!!!!

Τα πρώτα χιόνια έπεσαν χθες!!!!

Πρώτη Δεκεμβρίου σήμερα και το κρύο τσουχτερό!!!

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ σε όλους!!!

Παρακολουθείστε το υπέροχο “Τραγούδι του Χειμώνα” του Διονύση Σαββόπουλου:

Διονύσης Σαββόπουλος – Το τραγούδι του χειμώνα 

Φέρτε παλτά, φέρτε κουβέρτες και σκουφιά
Ήρθαν τα χιόνια και τα κρύα στις αυλές μας
Φέρτε να βράσουμε ροφήματα ζεστά
Να ζεσταθούνε επιτέλους οι καρδιές μας

Ήρθε ο χειμώνας ο σοφός για να οργανώσει
Βραδιές με κάστανα γύρω από τη φωτιά
Τρεις μήνες μένει κι επιμένει να ενώσει
Τους φίλους όλους σε σπιτάκια γιορτινά

Ντύσου καλά προτού να βγεις από το σπίτι σου
Έχει χιονίσει κι όλα γύρω είναι λευκά
Είναι χειμώνας – δες την παγωμένη μύτη σου
Να ζεσταθούμε έλα οι δυο μας αγκαλιά.

Ήρθε ο χειμώνας ο σοφός για να οργανώσει
Βραδιές με κάστανα γύρω από τη φωτιά
Τρεις μήνες μένει κι επιμένει να ενώσει
Τους φίλους όλους σε παιχνίδια γιορτινά

 

Στο Νηπιαγωγείο αγαπάμε ιδιαίτερα και ένα άλλο “Τραγούδι του χειμώνα (αυτό των φωνηέντων)” βασισμένο στο παλιό γερμανικό παιδικό τραγούδι A a a der Winter der ist da του Γερμανού εκπαιδευτικού, μουσικού και ποιητή August Heinrich Hoffmann von Fallersleben

Το τραγούδι του χειμώνα είναι ουσιαστικά το τραγούδι των φωνηέντων ή όπως είπε πιο εύστοχα ένα παιδί το τραγούδι με τις εύκολες φωνούλες. Το περιεχόμενο του αναφέρεται ασφαλώς στο χειμώνα αλλά η…ερμηνεία του παιχνιδίζει με τις φωνές και τον γραμματισμό.

Α,α,α αρχίζει η παγωνιά!
Πάει ο ήλιος έχει φύγει
και το κρύο μας τυλίγει.
Α,α,α αρχίζει η παγωνιά!

Ε,ε,ε, χειμώνα παγερέ!
Ξύλα ανάβουν μες τα τζάκια
και ζεσταίνουν τα σπιτάκια.
Ε,ε,ε, χειμώνα παγερέ!

Ι,ι,ι, βοριάδες τσουχτεροί!
Πόρτες παραθύρια κλείστε
τους ανέμους έξω αφήστε.
Ι,ι,ι βοριάδες τσουχτεροί!

Ο,ο,ο, ζεστά που θα ντυθώ!
Έξω στην αυλή θα τρέξω
και χιονόμπαλες θα παίξω
Ο,ο,ο, ζεστά που θα ντυθώ!

Ου, ου, ου, το κρύο πάει παντού!
Τα χεράκια ξυλιασμένα
και τα πόδια παγωμένα
Ου, ου , ου, το κρύο πάει παντού!

Ακούστε εδώ τη μουσική:

και εδώ μαζί με τα λόγια σε διαφορετική εκτέλεση: