Όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους το καλό και το κακό.
Οι νέοι, πάντα έχουν μια τάση προς την διαφορετικότητα. Η αλήθεια είναι όμως, πως πολύ συχνά η διαφορετικότητα αυτή οδηγεί στην κριτική και στην περιθωριοποίηση. Κάποιοι δεν θέλουν να γίνουν ένα με τη “μάζα”, όπως άλλωστε δείχνει η εξωτερική τους εμφάνιση, οι πράξεις και οι συνήθειές τους. Οι άνθρωποι πολλές φορές βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα τα οποία δεν είναι πάντα σωστά. Βασιζόμαστε σε αυτό που βλέπουμε και είμαστε έτοιμοι να ασκήσουμε πάντα την κριτική μας…όμως αν θέλουμε να ζήσουμε σε ένα πιο δίκαιο κόσμο πρέπει να προσπαθούμε καθημερινά να γινόμαστε καλύτεροι με αγάπη, κατανόηση και αποδοχή, όχι με αδιαφορία, καταγγελίες και στιγματισμό.
Θέλει προσπάθεια για να διώξεις τον κακό σου εαυτό και να κρατήσεις τον καλό. Αξίζει όμως τον κόπο γιατί όλοι οι άνθρωποι σε όλα τα μέρη της γης θέλουν να ζήσουν σε ένα δίκαιο και όμορφο κόσμο.
Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο.
Η ημέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς όλων των σχολικών μονάδων της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, ιδέες και εμπειρίες, να ενημερωθούν ή και να προτείνουν τρόπους για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού, που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των μαθητών, ώστε να περιοριστούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Το φαινόμενο της βίας στο σχολείο είναι ιδιαίτερα επίκαιρο, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στη διεθνή πραγματικότητα, με αύξηση της βιβλιογραφίας και της ερευνητικής δραστηριότητας τα τελευταία χρόνια, ενώ ενδιαφέρει και απασχολεί την κοινωνία, την οικογένεια, το σχολείο, αλλά και την πολιτική ηγεσία. Αυτό που δυσκολεύει πολύ την αντιμετώπισή του είναι ότι αποτελεί ένα σύνθετο φαινόμενο διότι στην εκδήλωση του συμβάλουν πολλοί και διάφοροι παράγοντες.
Η σχολική βία και ο εκφοβισμός στο σχολικό περιβάλλον συνδέεται
άμεσα με την κοινωνική ανισότητα, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τη ματαίωση και τη διαφορετικότητα. Διάβασε παρακάτω τι είναι το μπούλινγκ και μην το μπερδεύεις με τα μαλώματα, τους καυγάδες, τα χτυπήματα, τις εντάσεις που υπάρχουν στο σχολείο.
Τι είναι το Μπούλινγκ;
Είναι η επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά που εκδηλώνουν κάποια παιδιά εναντίον άλλων παιδιών που δεν τους έχουν βλάψει.
Μπορεί να τους κοροϊδεύουν, να τους χτυπούν, να τους απειλούν, να διαδίδουν άσχημες φήμες γι΄ αυτούς, να κάνουν σεξουαλικά σχόλια, να καταστρέφουν τα πράγματα τους κ.α. Θέλουν να τους προκαλέσουν πόνο σωματικό ή ψυχολογικό. Το κάνουν συνέχεια και συστηματικά.
Τα παιδιά που το ζουν αυτό είναι δυστυχισμένα, δε θέλουν να πάνε στο σχολείο. Φοβούνται, ντρέπονται, βρίσκονται σε απόγωση, νιώθουν αδύναμα, αβοήθητα και μόνα. Το κρύβουν και δεν το λένε στους γονείς τους. Ξεκινούν την ημέρα τους και ξέρουν τι θα τους συμβεί.
Επίσης υπάρχει ο εκφοβισμός μέσω διαδικτύου, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο.
Ωστόσο, το δικαίωμα των μαθητών στην ασφάλεια και την
προστασία, καθιστά αναγκαία και απαραίτητη την πρόληψη και αντιμετώπισή της. Το βασικό έργο της σχολικής κοινωνικής εργασίας πρέπει να είναι η
προστασία και ασφάλεια όλου του μαθητικού πληθυσμού, μέσα από την ανάπτυξη ολιστικών πρακτικών συστηματικής πρόληψης και αντιμετώπισης κάθε μορφής βίας.
Τα περιστατικά αυτά σχολικής βίας έχουν λάβει μεγάλη δημοσιότητα τα τελευταία χρόνια και πράγματι η κοινωνία μας δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης και να μην τα ανέχεται. Δεν έχει κατανοήσει όμως η κοινωνία μας πως τα περιστατικά αυτά αποτελούν ένα μικρό μόνο αντικατοπτρισμό της παρακμής και της βίας που η ίδια διδάσκει καθημερινά στα παιδιά μας. Μέσα από τις καθημερινές παραστάσεις των παιδιών μας, μέσα από τα “επικίνδυνα σκουπίδια” της τηλεόρασης που αναγκάζουν τα παιδιά μας να βλέπουν καθώς δεν έχουν φροντίσει να έχουμε μια σύγχρονη εκπαιδευτική τηλεόραση.
Από την άλλη μεριά, η Πολιτεία εκτός από τις δράσεις ευαισθητοποίησης, οφείλει να φτιάξει έναν καλύτερο σχολικό περιβάλλον για τα παιδιά μας.
Πώς να μιλήσει κανείς για σχολική βία σε παιδιά που φοιτούν σε σχολεία με στοιβαγμένους μαθητές σε ακατάλληλα σχολικά κτήρια και ανύπαρκτες σχολικές αυλές;
Πώς να μιλήσει για σχολική βία σε παιδιά που βιώνουν καθημερινά τη βία της πείνας και του υποσιτισμού;
Πώς να μιλήσει κανείς για σχολική βία σε παιδιά που βιώνουν την οικογενειακή κατάθλιψη της Μνημονιακής πολιτικής στην παιδεία μας, σε παιδιά που τους έχουμε στερήσει το δικαίωμα να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα μας και όχι τη φυγή στο εξωτερικό;
Ίσως με ένα τραγούδι όπως αυτό που δημιούργησαν τα παιδιά της Έκτης τάξης του 56ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών. Ας απολαύσουμε την βροχή που πληγώνει, σε στίχους και μουσική του Νίκου Συμεωνίδη
Ας δούμε άλλο ένα όμορφο τραγούδι που δημιουργήθηκε από μια συνάδελφο μουσικής
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να το ακούσετε
Σήμερα, διαφορετικοί επιστημονικοί χώροι και πεδία έχουν αναγνωρίσει, αναδείξει και μελετήσει το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και της βίας, στις πολλαπλές μορφές και διαστάσεις του και προτείνουν, μέσα από την πρόληψη και την παρέμβαση, διάφορες προσεγγίσεις και μεθόδους για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του. Η πλειονότητα των μεθόδων αυτών και των συνακόλουθων στρατηγικών, προγραμμάτων και πρακτικών εστιάζει στον προληπτικό ρόλο που θα πρέπει να αναλάβουν και να αναπτύξουν τα σχολεία. Η ενεργός συμμετοχή και η συνεργασία όλων των άμεσα και έμμεσα εμπλεκομένων στο φαινόμενο της σχολικής βίας και του εκφοβισμού αποτελεί πλέον αναγκαιότητα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί του σύγχρονου σχολείου θα πρέπει να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και να είναι ικανοί να οργανώσουν, να αναπτύξουν και να συντονίσουν ένα σύνολο κοινωνικοπαιδαγωγικών δράσεων για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του φαινομένου της σχολικής βίας και του εκφοβισμού και ενός αριθμού παράγωγων ζητημάτων, σε επίπεδο ατομικό, τάξης, σχολικής μονάδας, οικογένειας και τοπικής κοινότητας.
Οι ρόλοι στον Σχολικό εκφοβισμό
Το παιδί που βιώνει εκφοβισμό – Προφίλ
Το παιδί που εκφοβίζει επιλέγει το παιδί που θα εκφοβίσει πολύ συγκεκριμένα και καθόλου τυχαία. Συνήθως θα επιλέξει παιδί που:
● Διαφέρει με κάποιον τρόπο από τα υπόλοιπα (είναι από άλλη χώρα, έχει άλλη θρησκεία, φοράει σιδεράκια γενικά παιδί που διαφέρει από τη μέση εικόνα ενός μαθητή)
● Δύσκολα θα βοηθήσει κάποιος (παιδιά μοναχικά που δεν κάνουν εύκολα φίλους)
● Που είναι «λιγότερα» δυνατά
Ωστόσο και το παιδί που βιώνει εκφοβισμό γεννά πολλές φορές αντικρουόμενα συναισθήματα. Πολλές φορές γεννά συναισθήματα θυμού προς γονείς, εκπαιδευτικούς και συμμαθητές καθώς είτε δεν του αναγνωρίζουν την αδυναμία του να αντιδράσει είτε θεωρούν ότι αυτό ευθύνεται για τον εκφοβισμό που βιώνει.
Σε γενικές γραμμές πολλά από τα στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού που βιώνει τον εκφοβισμό ευνοούν την στοχοποίηση τους. Στο σημείο αυτό θα αναφερθεί ότι τα παιδιά που βιώνουν εκφοβισμό παρουσιάζουν:
● χαμηλή αυτοεκτίμηση,
● αδυναμία επίλυσης προβλημάτων,
● καταθλιπτικά στοιχεία,
● συναισθηματικές δυσκολίες,
● αίσθημα μοναξιάς,
● χαμηλές σχολικές επιδόσεις και απουσίες
● Διαταραχές συμπεριφοράς
● Ψυχολογικά / ψυχοσωματικά προβλήματα (πονοκέφαλοι, κοιλιακά άλγη, ενούρηση, διαταραχές ύπνου)
● Άγχος
● Φοβίες
● Δεν μπορούν να μείνουν μόνα
● Αποφεύγουν τη βλεματική επαφή
Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο συναισθηματικός κόσμος των παιδιών, ο οποίος στην περίπτωση του σχολικού εκφοβισμού δεν διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας. Τα παιδιά βιώνουν:
» Θυμό
Για αυτό που τους συμβαίνει, που δεν μπορούν να αντιδράσουν. Ο θυμός συνήθως εκφράζεται σε οικεία αγαπημένα πρόσωπα όπως ο πατέρας, η μητέρα ή ο αδελφός
» Ντροπή
Ντρέπονται για αυτό που τους συμβαίνει και θεωρούν ότι όλοι οι συμμαθητές τους, τους θεωρούν δειλούς/ δειλές. Έτσι δυσκολεύονται να κάνουν φίλους καθώς θεωρούν εκ προοιμίου ότι κανείς δεν θα τους θέλει για φίλους. Επίσης ντρέπονται να το αποκαλύψουν στους γονείς τους καθώς θα τους «απογοητεύσουν»
» Ενοχή
Θεωρούν ότι εκείνοι φταίνε για αυτό που γίνεται, (πχ. «με λένε γυαλάκια -} φοράω γυαλιά -} άρα έχουν δίκιο -} είμαι γυαλάκιας).
» Φόβος
Ζουν συνεχώς με το συναίσθημα ότι θα τους κοροϊδέψουν, ότι θα γελάσουν μαζί τους
Ο συνδυασμός του θυμού – φόβου- ντροπής και ενοχής οδηγούν τα παιδιά να μην λένε σε κανένα αυτό που τους συμβαίνει και συνεπώς να μην ζητάνε βοήθεια. Αυτή η συναισθηματική απομόνωση οδηγεί στην γενικότερη απομόνωση των παιδιών. Εάν δεν λάβουν την κατάλληλη στήριξη στο μέλλον είναι δυνατό να επιδείξουν αδυναμία:
● να αναλάβουν ευθύνες,
● να επιδείξουν συνέπεια στον κοινωνικό τους ρόλο,
● να συνάψουν διαπροσωπικές σχέσεις
● να έχουν ομαλή σεξουαλική ζωή
Το παιδί που εκφοβίζει – Προφίλ
Στην εκδήλωση του φαινόμενου ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει το παιδί (ή ομάδα παιδιών) που εκφοβίζουν το οποίο συχνά γεννά αντιφατικά συναισθήματα. Σε πολλούς ανθρώπους γεννά θυμό και αγανάκτηση ενώ πολλοί αναγνωρίζουν την ανάγκη για στήριξη που έχει αυτό το παιδί.
Πάντα θα πρέπει να θυμόμαστε ότι πίσω από ένα παιδί που εκφοβίζει θα βρεθούν
● Ανάγκη για κυριαρχία πάνω σε άλλους
● Αδυναμία ελέγχου παρορμήσεων
● Μειωμένη ικανότητα αυτοελέγχου
● Αδυναμία τήρησης κανόνων και ορίων
● Ασυνήθιστα χαμηλό άγχος
● Διογκωμένη αυτοεικόνα
● Έλλειψη αίσθησης του μέτρου
● Η δημοτικότητα τους βρίσκεται στο μέσο όρο ή κάτω από αυτόν και χαμηλώνει καθώς προσχωρούν στις εκπαιδευτικές βαθμίδες
● Είναι εχθρικό απέναντι στο περιβάλλον του (ιδιαίτερα σε γονείς και εκπαιδευτικούς)
● Απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης
● Είναι δυνατό να περιβάλλονται από άλλους συμμαθητές τους οι οποίοι δεν εκφοβίζουν άμεσα αλλά ενισχύουν το παιδί που εκφοβίζει
Εάν δεν ληφθεί άμεσα η κατάλληλη φροντίδα υπάρχουν αυξημένα ποσοστά μελλοντικής
● παραβατικής συμπεριφοράς,
● χρήσης ουσιών και
● εμπλοκής με το νόμο
Ο ρόλος των παιδιών θεατών
Σημείο – κλειδί στην εμφάνιση του φαινόμενου αποτελούν τα παιδιά – θεατές. Με την συμπεριφορά τους διευκολύνουν ή λειτουργούν ανασταλτικά στην εμφάνιση του φαινόμενου.
Οι αναμενόμενες αντιδράσεις των υπόλοιπων παιδιών είναι:
● Να γελάσουν
● Να χαμογελάσουν
● Να αδιαφορήσουν
● Να μιλήσουν στο διπλανό τους και να σχολιάσουν αυτό που γίνεται είτε θετικά είτε αρνητικά
● Να κοιτούν και να μην κάνουν απολύτως τίποτε
Οι συγκεκριμένες αντιδράσεις ενισχύουν την συμπεριφορά του παιδιού που ασκεί βια καθώς με το να γελάσουν / χαμογελάσουν οι υπόλοιποι ή να σχολιάσουν το γεγονός έχει επιτύχει να κερδίσει την προσοχή τους.
Στις υπόλοιπες αντιδράσεις αδιαφορία / απραξία είτε δεν δίνει σημασία είτε εντείνει την επιθετική συμπεριφορά προς το παιδί προκειμένου να «κερδίσει» και αυτούς.
Από την άλλη πλευρά οι συγκεκριμένες αντιδράσεις επηρεάζουν σημαντικά το παιδί που δέχεται εκφοβισμό. Το γέλιο, το χαμόγελο, η αδιαφορία και η απραξία ενισχύουν τη μοναξιά του παιδιού και σε ένα δεύτερο επίπεδο την επιβεβαίωση της πράξης του παιδιού που εκφοβίζει και άρα ενισχύει την ενοχή του παιδιού.
Επίσης ο σχολιασμός του γεγονότος ενισχύει με τη σειρά του και την ντροπή που βιώνει το παιδί και τη μοναξιά του.
Ο ρόλος των εκπαιδευτικών
Στην εκδήλωση ενός φαινόμενου μέσα στο σχολικό πλαίσιο πρώτο λόγο οφείλουν να έχουν και οι εκπαιδευτικοί.
Σε γενικές γραμμές ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να:
● ενημερωθεί για το φαινόμενο και ως συνέπεια να γίνει ικανότερος να το αναγνωρίζει να το σταματά άμεσα και να μπορεί να αναπτύξει στη συνέχεια προγράμματα ή τεχνικές παρέμβασης για εκτόνωση του
● Μην αγνοήσει ή υποτιμήσει κάτι που του αναφέρει το παιδί
● Κάνει άμεση και αυστηρή παρατήρηση αμέσως μετά το περιστατικό
● Να αξιοποιήσει τη «δύναμη» του παιδιού που ασκεί βία σε θετικές συμπεριφορές
● Να αναπτύξει δραστηριότητες σχετικά με το φαινόμενο (συζήτηση, παιχνίδι ρόλων, ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων)
● Να Δημιουργήσει θετικό κλίμα στο σχολείο
● Να προστατεύσει το παιδί που δέχεται τη βία, να μη του ζητάτε να εξηγήσει μπροστά σε άλλους τι έχει γίνει, αλλά σε κατ’ ιδίαν συνάντηση να γίνεται προσπάθεια αποενοχοποίησης και συναισθηματικής ενίσχυσης
Επίσης:
● Συστήνεται να αποφεύγεται η ποινικοποίηση της πράξης και η τιμωρία του παιδιού με αποβολές από τη σχολική μονάδα καθώς δεν είναι αποτελεσματικές.
● Θα πρέπει να δημιουργείται τέτοιο κλίμα στο σχολείο ουτώς ώστε να μην καλύτονται τέτοια μυστικά.
● Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην ζητηθεί η «συμφιλίωση» μεταξύ παιδιού που δέχεται βία και παιδιού που ασκεί βία καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να επαναθυματοποιηθεί το ένα παιδί και το άλλο να επιβεβαιώσει την «δύναμη» και κυριαρχία» του.
Συναισθηματική κακοποίηση: Νομίζεις ότι φταις;
Σαν να έχεις μία θηλιά στο λαιμό σου και καθώς περνάει ο καιρός να σφίγγει όλο και περισσότερο. Όταν φτάνεις στο σημείο να μην μπορείς να ανασάνεις, γιατί δεν την κόβεις; Γιατί, ενώ έχεις την επιλογή να αναπνεύσεις ελεύθερα μετά από καιρό, το αφήνεις να σε πνίγει;
Ο σκοπός της συναισθηματικής κακοποίησης είναι να εξευτελίζει, να ελέγχει, να προσβάλλει, να απειλεί και να απομονώσει το θύμα, να το υποβιβάσει και να νιώθει κατώτερο, ανίκανο να λειτουργήσει ανεξάρτητα. Με το να επιτίθεται ο δράστης απευθείας στο άτομο, καταστρέφει το «είναι» του, την προσωπικότητά του.
Όταν κάποιος κακοποιείται συναισθηματικά, μπορεί αρχικά να προβάλει αντίσταση γιατί αυτό που συμβαίνει συνειδητοποιεί πως είναι λάθος, στην πορεία όμως αρχίζει να κατηγορεί τον ίδιο του τον εαυτό.
Υπάρχουν δύο μορφές αυτό-κατηγορίας: η συμπεριφορική και η χαρακτηρολογική. Στην πρώτη περίπτωση (συμπεριφορική αυτό-κατηγορία) τα θύματα πιστεύουν ότι έχουν κάνει κακό, οπότε η συμπεριφορά του θύτη έρχεται ως αποτέλεσμα της δικής τους συμπεριφοράς και πιστεύουν ότι πιθανώς εάν είχαν λειτουργήσει διαφορετικά δεν θα υπήρχε η συγκεκριμένη αντιμετώπιση.. Στη δεύτερη περίπτωση (χαρακτηρολογική αυτό-κατηγορία) η αντίληψη των θυμάτων είναι πως κάτι πάει στραβά με τους ίδιους, έτσι τους αξίζει να τους συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή υποτιμητικά και κακοποιητικά.
Αυτό που ισχύει, είναι πως ο θύτης συνειδητά λειτουργεί επιθετικά με σκοπό να ελέγξει το θύμα του. Γνωρίζει ποιον θα κακοποιήσει και επιτίθεται στοχευμένα. Συνήθως κακοποιεί κάποιον που νιώθει πιο κοντά του. Δυστυχώς, δεν νιώθει μετανιωμένος γι΄αυτό που έκανε, αλλά νιώθει ενοχές επειδή φοβάται τις συνέπειες που θα έχουν οι πράξεις του. Γιατί, εάν είχε μετανιώσει για τη συμπεριφορά του, δεν θα την επαναλάμβανε. Και στην πορεία φυσικά, ρίχνει το φταίξιμο στο θύμα και αποποιείται οποιαδήποτε ευθύνη. Λόγω της αποποίησης ευθυνών, κατηγορεί το θύμα του και κυρίως το πόσο δυσλειτουργική μπορεί να είναι η σχέση τους.
Από πού προέρχεται όμως αυτή η συμπεριφορά; Πρωταγωνιστικός λόγος είναι τα βιώματα του δράστη. Δηλαδή, μπορεί και ο ίδιος να μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που δεχόταν κακοποίηση. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώσει έχοντας ο ίδιος προβληματική συμπεριφορά και να το εκδηλώνει στους εκάστοτε συντρόφους του. Να νιώθει πως έχει το πάνω χέρι και πως εξουσιάζει κάποιον άλλον, κάνοντας παράλληλα τον ίδιο να νιώθει μια δύναμη που δεν είχε στην οικογένειά του.
Όταν κάποιος κακοποιείται καθημερινά, τα σημάδια είναι αληθινά, βαθιά και τρομακτικά… Όταν κάποιος κακοποιείται καθημερινά πολλές φορές δεν το αντιλαμβάνεται, πιθανόν γιατί έχει πλήρη εξάρτηση από τον θύτη, γιατί πιστεύει αυτά που ακούει, γιατί γίνεται αυτό που του λέει να γίνει.
Γιατί αυτή η μορφή κακοποίησης είναι λιγότερο σημαντική από την σωματική κακοποίηση;
Όλα ξεκινάνε από τον θύτη και όχι το θύμα..
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να επισκεφθείτε το υλικό από την ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
Για να σπάσει ο κύκλος της σχολικής βίας, πρέπει να μιλήσεις πρώτα εσύ. Αν είσαι μαθητής/μαθήτρια ή γονέας μαθητή που βιώνει bullying στο σχολείο, μπες στο https://stop-bullying.gov.gr και κάνε αναφορά. Το σχολείο σου μαζί με μια ομάδα ειδικών θα διαχειριστούν το ζήτημα σου με ασφάλεια, μέχρι να επιλυθεί. #StopBullyingGR #MilaMporeis
DARE
Η μικρού μήκους ταινία Dare πραγματεύεται το θέμα του σχολικού εκφοβισμού “bullying” που πολύ συχνά λαμβάνει χώρα στη σχολική πραγματικότητα. Το θύμα είναι ένας μαθητής της Στ΄ τάξης, που βιώνει συχνά την απόρριψη, την απομόνωση και τον χλευασμό από τους/τις συμμαθητές/ριες του. Μέχρι τη στιγμή, που κάποια από τα παιδιά δεν μπορούν πια να μένουν απλοί παρατηρητές και παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους. Άραγε θα καταφέρουν να κάνουν την ανατροπή;
Η Δ2 του 11ου Δ.Σ. Ρόδου παρουσιάζει το εκπαιδευτικό βίντεο ”Τα χέρια που μιλούν”. Γιατί τα χείλη δύσκολα ανοίγουν. ‘Ενα βίντεο με τη χρήση της νοηματικής γλώσσας, που έχει να κάνει με το σχολικό εκφοβισμό. Σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες θέλαμε να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα και τρόπους αντιμετώπισης ,για ένα παγκόσμιο φαινόμενο που απασχολεί έντονα γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς. Ένα φαινόμενο που αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και σωστά στο δημοτικό σχολείο, γιγαντώνεται στις επόμενες σχολικές βαθμίδες. Oι μαθητές επέλεξαν τις εικόνες και τις προτάσεις που εκφράζουν έντονα τα συναισθήματα των παιδιών που μπορεί να εμπλέκονται είτε ως θύματα, είτε ως θύτες, είτε ως παρατηρητές.
Οι μαθήτριες και οι μαθητές της Δ΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου μιλούν και δημιουργούν για την Ημέρα κατά του Ενδοσχολικού Εκφοβισμού
(6 Μαρτίου-2024)
Εκπαιδευτικός: Σωτηρία Κίτσιου
Δείτε το βίντεό τους που είναι γεμάτο με όμορφα συναισθήματα και νοήματα….
Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, υλοποίησε τις Πράξεις «Ανάπτυξη και λειτουργία δικτύου ενημέρωσης, επιμόρφωσης, πρόληψης και αντιμετώπισης των φαινομένων σχολικής βίας και εκφοβισμού».
Το υλικό που δημιουργήθηκε είναι κατηγοριοποιημένο για εκπαιδευτικούς, παιδιά και γονείς και προσβάσιμο για όλους .
Βρείτε το πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Αν υπάρξει πρόβλημα με τον σύνδεσμο δείτε το υλικό που απευθύνεται σε μαθητές παρακάτω .
Μπορείτε επίσης να αξιοποιήσετε κάποια ιδέα από τις καλές πρακτικές που μας δίνονται από το ίδιο δίκτυο και είναι διαθέσιμες.
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να τις δείτε:
Βιωματικές Δράσεις – Σχολική και Κοινωνική Ζωή
Διαδραστικό Εκπαιδευτικό Εργαλείο για την αντιμετώπιση του Σχολικού Εκφοβισμού από το Χαμόγελο του Παιδιού
Στα πλαίσια του προγράμματος European – AntiBullying Campaign και της εκστρατείας ΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ… ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ «Το Χαμόγελο του Παιδιού» δημιούργησε ένα πρωτότυπο cross media Διαδραστικό Εκπαιδευτικό Εργαλείο (videos).
Το συγκεκριμένο εργαλείο έχει μια μορφή μέσα από την οποία ο παρατηρητής της ταινίας μπορεί να επέμβει πολλαπλά στην εξέλιξη της ιστορίας. Το Διαδραστικό Εκπαιδευτικό Εργαλείο διατηρεί αυτή τη μορφή και παρουσιάζει δυο ιστορίες εκφοβισμού: η μία στο σχολικό και η άλλη στο διαδικτυακό περιβάλλον.
Ο χρήστης μπορεί να επιλέξει την ιστορία που επιθυμεί και στη συνέχεια να επιλέξει το προφίλ του παιδιού μέσα από την οπτική του οποίου θα δει την ιστορία. Συγκεκριμένα μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στο παιδί που εκφοβίζει, στο παιδί που εκφοβίζεται ή στο παιδί που παρατηρεί. Βλέπει λοιπόν την ιστορία από τα «μάτια» του παιδιού που έχει επιλέξει και στη συνέχεια με δομημένες επιλογές μπορεί να επιλέξει την εξέλιξη της ιστορίας και τελικά το τέλος.
Παιδί που εκφοβίζει (Σταματάει με την παρέμβαση των παρατηρητών (αναφορά), Συνειδητοποιεί…, Συνεχίζει αλλά…, Παρεμβαίνει η εκπαιδευτικός)
Παιδί που εκφοβίζεται (Φεύγει από το σπίτι, Παθαίνει κατάθλιψη, Δέχεται στήριξη, Τηλεφωνική γραμμή βοήθειας, Παρεμβαίνει η μητέρα της)
Παρατηρητής (Ενθαρρύνει το παιδί που εκφοβίζει, Παρεμβαίνει/Μπλοκάρει το παιδί που εκφοβίζει, Μιλάει στον εκπαιδευτικό)
Παιδί που εκφοβίζει (Σταματάει με την παρέμβαση παρατηρήτριας, Σταματάει με την παρέμβαση της εκπαιδευτικού, Συνεχίζει)
Παιδί που εκφοβίζεται (Δεν αντιδρά, Μιλάει στην εκπαιδευτικό, Τηλεφωνική γραμμή βοήθειας)
Παρατηρήτρια (Ενθαρρύνει το παιδί που εκφοβίζει, Μιλάει στην εκπαιδευτικό, Παραμένει ουδέτερη, Παρεμβαίνει στο επεισόδιο)
Ενδο-σχολική Βία /ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Διερευνούμε τα προβλήματα που δημιουργεί η Ενδο-σχολική Βία.
-Πώς συμπεριφέρεται ένα παιδί βίαιο και πού οφείλεται αυτό;
-Πώς συμπεριφέρεται ένα παιδί που δέχεται βία από άλλους;
-Αισθανόμαστε όλοι το ίδιο σε μια κατάσταση σύγκρουσης ή μετά από αυτή;
-Τι συμβαίνει όταν τα συναισθήματα που βιώνουμε είναι πολύ έντονα;
-Γιατί ένα παιδί είναι αδιάφορο σε βίαια περιστατικά;
-Πώς λειτουργεί ένα παιδί που εναντιώνεται στη βία;
Διερευνούμε τις μορφές Ενδο-σχολικής Βίας και της Βίας στο Διαδίκτυο.
-Συζητούμε και προτείνουμε τρόπους συμπεριφοράς για την αποτροπή βίαιων συμπεριφορών, στο χώρο του σχολείου και στο διαδίκτυο.
Προτείνουμε τρόπους για διευθέτηση του φαινομένου της Ενδο-σχολικής Βίας.
-Τι μπορούμε να κάνουμε σε μια πρώτη προσπάθεια διαχείρισης των συναισθημάτων που μας κατακλύζουν κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης και μετά από αυτή;
-Για ποιο λόγο είναι σημαντικό να προσπαθούμε να ρυθμίσουμε τη συμπεριφορά μας;
-Τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά που αντιλαμβάνονται φαινόμενα Ενδο-σχολικής Βίας;
-Τι πρέπει να κάνει ο σύλλογος των καθηγητών του σχολείου;
Συλλέγουμε λέξεις που αποτρέπουν την Ενδο-σχολική Βία και αναπτύσσουν τη Φιλία, δημιουργώντας μια ωραία πινακίδα
Εποπτικό και διδακτικό υλικό
Η βία αποτελεί μάστιγα των σημερινών κοινωνιών και γι΄ αυτό σχεδόν όλοι οι τομείς της ανθρώπινης δράσης έχουν αποτελέσει το ‘’στίβο’’ της βίας .Τα γήπεδα, η πολιτική, η οικογένεια, η σχέσεις των λαών (πόλεμοι), η καθημερινότητα (οι ληστείες, κλοπές, τρομοκρατία) το σχολείο, τα ΜΜΕ, ακόμα και ο ίδιος μας ο εαυτός (αυτοκαταστροφικότητα).
ΝΕΑΝΙΚΗ ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ και ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Επιπλέον ακραίες βίαιες συμπεριφορές εμφανίζονται καθημερινά στους νέους και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αποτελεί πλήγμα για την κοινωνία μας. Η δράση των συμμοριών, οι βανδαλισμοί, ο χουλιγκανισμός, η χρήση ναρκωτικών και η επιθετικότητα στο σχολείο είναι εκδηλώσεις του φαινομένου.
Κύρια αίτια της νεανικής βιαιότητας είναι:
- Η κοινωνική ρευστότητα η οποία λόγω της τεχνολογικής ανάπτυξης εκδηλώνεται ως κρίση των αξιών που οδηγούν στο εσωτερικό κενό την κυριαρχία της ιδιοτέλειας ,του ωφελιμισμού, και του ατομικισμού.
- Η ανεργία και η φτώχεια που συντελούν στο κοινωνικό αποκλεισμό των νέων
- Η ζωή στις μεγαλουπόλεις :οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, ο ελλειπής έλεγχος και η ανωνυμία συντελούν στην εκδήλωση επιθετικότητας. Επιπλέον οι ‘’πόλεις-κλουβιά’’ δημιουργούν πίεση στο σύγχρονο νέο ο οποίος αισθάνεται να απειλείται και προβάλλει τη βία ως εκτονωτικό μέσο.
Raise your voice
Το ντοκιμαντέρ “Raise your voice” πραγματεύεται το θέμα του διαδικτυακού εκφοβισμού κι έχει στόχο να παρουσιάσει τις διαφορετικές αντιλήψεις και στάσεις που υιοθετούν τα άτομα, ανάλογα με το ρόλο που έχουν. Η εμφάνιση του θύματος, του θύτη και της ψυχολόγου ενημερώνει τους θεατές και τους αφυπνίζει, προσφέροντας μια πιο εστιασμένη οπτική για το cyber bullying.
Σκεφτείτε απλά πως μπορεί και εσείς να πέφτατε θύματα μιας ανάλογης συμπεριφοράς.
Δεν θα αναρωτηθείτε τι έχετε κάνει λάθος; Τι και αν σε κάποιον αρέσει το Heavy Metal, σε κάποιον άλλον η Jazz, και κάποιος άλλος να ακούει με τρέλα Hip-hop; Είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφράζεται μέσα από οποιοδήποτε είδος μουσικής και οποιοδήποτε είδος ενδυματολογικής επιλογής. Πολλοί από αυτούς συχνά πέφτουν θύματα ρατσισμού λόγο των προτιμήσεών τους και σ’ αυτούς δίνονται από τους συνομιλίκους τους ονόματα όπως ‘φρικιά’ και ‘αποτυχημένοι’, μόνο και μόνο γιατί έχουν έναν δικό τους τρόπο σκέψης και μια δική τους νοοτροπία, η οποία απέχει μίλια απ’ αυτή των ‘ανώτερων’, ‘επιτυχημένων’ και πάνω απ΄όλα ‘φυσιολογικών’ και ‘μυαλωμένων’.
Η άλλη όμως πλευρά ανταποδίδει πιστεύοντας πως ” αν δεν καπνίσεις είσαι αποτυχημένος, αν δεν πιείς δεν είσαι cool, αν δεν πας στα μπαράκια και αν δεν μένεις μέχρι αργά έξω δεν είσαι μάγκας.”
Οι νέοι γνωρίζουν πολλούς ανθρώπους όμως είναι πραγματικά λίγοι αυτοί που θα είναι δίπλα τους για να τους στηρίξουν….. που δεν θα τους κρίνουν και θα δέχονται αυτό που πραγματικά είναι ο καθένας τους.
Πρωτόκολλα ενεργειών Ε.ΒΙ.Ε
Πρωτόκολλα ενεργειών παρέμβασης για την αντιμετώπιση περιστατικών Ενδοσχολικής Βίας
ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ: ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
από τον κύριο Υψηλάντη Μιχάλη , διευθυντή του 3ου Δημοτικού Σχολείου Επανομής
4 πραγματικές ιστορίες παιδιών που καθημερινά δέχονται βία στο σχολείο τους. 4 παιδιά που πονάνε, ντρέπονται και φοβούνται να πάνε σχολείο επειδή δέχονται #Bullying. Την ιδέα του video έδωσαν οι μαθητες-εθελοντές του @YouSmileTV όπου και συμμετέχουν σε αυτό για να δώσουν “φωνή” σε αυτά τα Παιδιά που δεν μιλάνε.
Μαγκιά όμως στις μέρες μας είναι να έχεις το θάρρος να πεις ΌΧΙ και να το στηρίξεις διεκδικώντας τις βασικά ανθρώπινα δικαιώματά σου!!!
“Μαγκιά είναι να ακούς τη φωνή μέσα σου” γιατί ξέρεις ότι σου λέει το σωστό. “Μαγκιά” είναι να μην παρασύρεσαι , παρά να έχεις μια δική σου μοναδική προσωπικότητα, η οποία θα ξεχωρίζει πάντα .Γιατί πολύ απλά, το να είσαι ο εαυτός σου και να μην σε νοιάζει η άποψη των άλλων, είναι το πιο σημαντικό πράγμα.
ΓΡΑΜΜΕΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ
Τηλεφωνικά Κέντρα
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» λειτουργεί:
- Την Εθνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056
- Την Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116000
- Την Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111
«Πριν χτυπήσει το κουδούνι»: εκστρατεία αφύπνισης κι ενημέρωσης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο σχολείο
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» λειτουργεί την Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111, η οποία παρέχει δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη σε παιδιά αλλά και σε ενήλικες.
Ομάδα εξειδικευμένων Ψυχολόγων είναι στη διάθεση κάθε παιδιού και ενήλικα για την παροχή υποστήριξης σε θέματα που τους απασχολούν.
Η Γραμμή 116111 διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην πρόληψη φαινομένων Βίας που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά (Σωματική, Σεξουαλική & Ψυχολογική Κακοποίηση, Παραμέληση, Bullying, Παράνομη διακίνηση & εμπορία) καθώς και σε περιστατικά Εξαφάνισης.
Βρείτε την πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Ένα υπόδειγμα κανόνων συμπεριφοράς είναι το παρακάτω:
ΔΕΝ επιτρέπεται:
Να χτυπάμε, να κλωτσάμε, να σπρώχνουμε, να προκαλούμε πόνο ή τραυματισμό.
Να λέμε στους άλλους να μην κάνουν έναν συμμαθητή μας παρέα. Να ακολουθούμε έναν συμμαθητή, ή να τον κοιτάζουμε επίμονα και απειλητικά, ή να λέμε άσχημα πράγματα για έναν συμμαθητή πίσω από την πλάτη του.
Να κρύβουμε, να λερώνουμε, να κλέβουμε ή να καταστρέφουμε πράγματα κάποιου συμμαθητή μας. Να απειλούμε έναν συμμαθητή μας για να μας φέρει χρήματα ή να μας δώσει πράγματα.
Να κοροϊδεύουμε, ή να λέμε προσβλητικά / υποτιμητικά σχόλια, για τη φυλή, την καταγωγή, την οικογένεια, την οικονομική κατάσταση, το ντύσιμο, ή την εμφάνιση κάποιου.
Να βρίζουμε, να ειρωνευόμαστε, να κάνουμε χειρονομίες, να γράφουμε άσχημα πράγματα για έναν συμμαθητή.
Να αγγίζουμε έναν συμμαθητή μας με τρόπο που του είναι δυσάρεστος.
Να στέλνουμε προσβλητικά μηνύματα, είτε με σημειώματα μέσα στην τάξη, είτε με email, ή στο κινητό, ή στο διαδίκτυο.
Να βγάζουμε φωτογραφίες ή βίντεο με το κινητό και να τα δείχνουμε στους άλλους, ή να τα αναρτούμε στο διαδίκτυο.
Να λέμε ψέματα, να απειλούμε έναν συμμαθητή μας ότι αν καταδώσει κάποια άσχημη συμπεριφορά μας θα του κάνουμε κακό.
Είναι σημαντικό να φερόμαστε φιλικά σε όλους τους μαθητές σε όλες τις στιγμές, τόσο μέσα στο σχολείο, όσο και εκτός σχολείου.
Αν δούμε κάποιον συμμαθητή μας να φέρεται άσχημα σε κάποιον άλλο, δεν γελάμε και δεν τον υποστηρίζουμε. Δεν μένουμε αδιάφοροι. Δεν είμαστε αθώοι παρατηρητές, αλλά έχουμε υποχρέωση να υπερασπιστούμε ή να πάρουμε το μέρος του συμμαθητή μας. Δεν είναι «κάρφωμα» αν μιλήσουμε σε έναν ενήλικα, είναι προστασία και δικαίωμά σου.
Σχέδιο μαθήματος Τάξεις: Δ’ , Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού
Ερωτηματολόγιο προς συμπλήρωση για το σχολικό εκφοβισμό
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Πρόγραμμα Θεατρικής Παρέμβασης για την αντιμετώπιση του
σχολικού εκφοβισμού στα δημοτικά σχολεία
Remove the Power-Οδηγός για δασκάλους
Remove the Power- Εγχειρίδιο για παιδιά
Επιπλέον εκπαιδευτικό υλικό προς αξιοποίηση
Εγχειρίδιο για τη Διεξαγωγή Βιωματικών Εργαστηρίων στο Σχολείο
«Σεβασμός της Διαφορετικότητας και Πρόληψη της Βίας»
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Πατώντας στην παρακάτω εικόνα θα βρείτε επιπλέον οδηγούς για τον σχολικό εκφοβισμό από τον Ανεξάρτητο Εθνικό Οργανισμό Δικαιωμάτων του Παιδιού της Κύπρου
Ενημερωθείτε περαιτέρω με την παρακάτω διαδραστική εικόνα
“Εκφοβισμός; Μαζί θα βρούμε λύση”
Εκπαιδευτικό Υλικό – Δίκτυα πληροφοριών – Εκστρατείες κατά του σχολικού εκφοβισμού
- Αφίσα, Μορφές Bullying
- Bullying, video ευαισθητοποίησης για μαθητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
- Κάθε μέρα στο σχολείο…»Κανένα παιδί δεν πρέπει να ντρέπεται,να φοβάται,να πονάει στο σχολείο» @YouSmile https://milatora.gr/ #MilaTora
- Όλιβερ Μπάτον, Μια εκπαιδευτική ιστορία για το bullying
- Το παιχνίδι με τα μήλα, Ένα ενδιαφέρον μάθημα κατά της βίας
- Τα Μπλε Γυαλιά The Blue Glasses, Μία ταινία με καλό τέλος για τη σχολική βία
- Οι τελευταίες 5 μέρες, Μία ταινία με θέμα τη σχολική βία,γυρισμένη από μαθητές.
- Ευρωπαϊκό δίκτυο κατά του εκφοβισμού (συνεργασία «Το χαμόγελο του Παιδιού», Ελληνογερμανική Αγωγή)
- Επίσημο δίκτυο των ΗΠΑ με τη συνεργασία του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών
- Εκστρατεία με τίτλο «Beat Bullying», των Ηνωμένων Εθνών(Hope for Children UNCRC Policy Center)
- Δίκτυο Πρόληψης και Αντιμετώπισης των Φαινομένων Σχολικής Βίας και Εκφοβισμού
- Εγχειρίδιο Πρόληψης Σχολικού Εκφοβισμού
- Ενδοσχολική Βία Και Εκφοβισμός (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.)
- Δραστηριότητες στην τάξη για την πρόληψη του εκφοβισμού και της βίας μεταξύ των μαθητών (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.)
- Μηχανισμός Άμεσης Παρέμβασης για την αντιμετώπιση και πρόληψη της σχολικής βίας και του εκφοβισμού (ΥπΔΒΜΘ)
- Σύντομος Οδηγός των τεχνικών διαχείρισης του θυμού (Λ. Α. Βλαχόπουλος, σχολικός ψυχολόγος)
- «Eκφοβισμός και Bία στο σχολείο» – δραστηριότητες (Άννα Παππά, δασκάλα)
- Συνήγορος του παιδιού
- «Delete» στον ηλεκτρονικό εκφοβισμό (Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Εκπαιδευτικός)
- Η τρομοκρατία της αθωότητας – ντοκιμαντέρ MEGA «Πρωταγωνιστές»
- Συνοπτικό εγχειρίδιο αντιμετώπισης σχολικού εκφοβισμού εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Καραβόλτσου, Α. Αθηνά (2013))
- Όταν τα πράγματα στο σχολείο αγριεύουν… – Παιδαγωγικό Ινστιτούτο
- Το φαινόμενο του «σχολικού εκφοβισμού» και πώς αντιμετωπίζεται, Μαρία Σ. Βαστάκη, Εκπαιδευτικός
- «Νταηλίκι», Οδηγός για γονείς μαθητών
- Σέβομαι τη διαφορετικότητα!
- Καμία μόνη, Κανένας μόνος, Ταινία από το 3ο ΓΕΛ Κέρκυρας
- Τα λόγια πονάνε, Βίντεο μαθητών Γυμνασίου Αξιού (Κύμινα)
Λέμε STOP στον σχολικό εκφοβισμό
Η βία , η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή , βάζουν σε κίνδυνο τους δημοκρατικούς θεσμούς και καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα .
Tο σχολείο δεν θα πρέπει να περιθάλπει νοσηρές εκτιμήσεις και συμπεριφορές.. Καλό θα ήταν, ο καθένας από μας (σε όποια μεριά κι αν ανήκουμε) να αντιμετωπίσει τις προσωπικές του ευθύνες ώστε το σχολείο του μέλλοντος να είναι πιο δημοκρατικό, περισσότερο συνεργατικό, αλλά και να προάγει τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Θα πρέπει να συνεργαστούμε όλοι για να λυθεί αυτό το πρόβλημα ριζικά και να μην υπάρχουν άλλα τέτοια παρόμοια και σοβαρά περιστατικά …..
Για το τέλος χαρείτε ένα ολιγόλεπτο συγκινητικό βιντεάκι με πρωταγωνιστή τον δωδεκάχρονο Justen Beer, ένα παιδί – θαύμα όπως αποδεικνύεται, και όχι ένα παιδί – θύμα κατά πως θέλουν να του συμπεριφέρονται ορισμένοι συμμαθητές του… Και, τα θαύματα – ούτε λόγος! – είναι χάρισμα και ευλογία των παιδιών αλλά και όσων έχουν καρδιά ανθεκτική, λεβέντισσα που ατσαλώνει στις δυσκολίες. Όταν δε, έχουμε αυτά τα δύο σε συνδυασμό, το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό!
Σε περίπου τρία λεπτά παραδίδεται ένα σπουδαίο μάθημα ζωής με πρωταγωνιστή ένα μικρό παιδί, θύμα ψυχολογικής και σωματικής βίας.
Με όπλο του μία κιμωλία και με διάθεση για εκτόνωση των συναισθημάτων του μέσω της τέχνης του χορού – και συγκεκριμένα του breakdance – ο πιτσιρικάς προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις σκληρές συνθήκες της ζωής του.
Δραπετεύει σε μία δική του πραγματικότητα όπου υπάρχει χώρος μόνο για ωραίες στιγμές και καταφέρνει να βγει νικητής από μία άδικη μάχη με τους γύρω του.
Εκφραστείτε λοιπόν και….. ελευθερωθείτε!!!
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
