ΦΥΛΛΑΔΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ του Βασίλη Μακρή
Την περίοδο 2015-2018 λειτούργησε στο 14ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας, Κινηματογραφική Λέσχη τόσο για τους μαθητές στα πλαίσια του σχολικού προγράμματος, όσο και για τους γονείς ένα Σάββατο κάθε μήνα.
Το ίδιο φιλμ παρουσιάζεται τόσο στα παιδιά, μέσω του μαθήματος της Γλώσσας, όσο και σε ξεχωριστές προβολές σε γονείς των μαθητών. Οι προβολές γίνονται μία κάθε τρίμηνο, ώστε να υπάρχει χρόνος για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση κάθε ταινίας. Στη διαδικασία με τους μαθητές /τριες γίνεται μια εισαγωγική παρουσίαση, ακολουθεί η προβολή, μοιράζονται φυλλάδια εργασίας όπου (χωρίς υποχρεωτικότητα) καταγράφονται οι απόψεις των παιδιών (στα επίπεδα της κριτικής κατανόησης, της έκφρασης άποψης, της εικαστικής έκφρασης και της συναισθηματικής ευαισθητοποίησης), τα φυλλάδια δένονται σε έναν συλλογικό τόμο για την κάθε ταινία και τέλος μέσω συλλογικής επεξεργασίας διαμορφώνεται η εφημερίδα τοίχου για κάθε ταινία, η οποία αναρτάται στον ειδικά για αυτό το σκοπό χώρο του σχολείου.
Τα φυλλάδια πρέπει να είναι έτοιμα πριν την προβολή και να μοιραστούν ή/και να δουλευτούν στην τάξη σε άμεσο χρόνο μετά την προβολή. Τα φυλλάδια δουλεύονται από τα παιδιά με ελεύθερη βούληση και δεν αποτελούν καταναγκαστική εργασία. Μπορούν να απαντήσουν σε ένα μέρος ή απλά να ζωγραφίσουν κάτι.( Αλλιώς θα συνδυάσουν τις κινηματογραφικές προβολές με εξαναγκασμό σε υποχρεωτική εργασία, κάτι που είναι εντελώς έξω από την αντίληψή μας και τον σκοπό μας.)
Στην αντίστοιχη διαδικασία με τους γονείς μετά την προβολή της ταινίας, ακολουθεί στρογγυλό τραπέζι με κάθε φορά καποιον/α προσκεκλημένο/η, όπου γίνεται συζήτηση πάνω σε θεματικούς άξονες της ταινίας.
Η προσέγγιση του κινηματογραφικού λόγου επιχειρείται από την άποψη της αφηγηματικής μορφής, ως ένα σύνολο σημασιοδοτικών συστημάτων. Το φιλμ σε αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζεται ως κείμενο και η μεθοδολογική σκοπιά που υιοθετείται είναι εκείνη της Ανάλυσης Λόγου. Ο κινηματογραφικός αφηγηματικός λόγος γίνεται αντικείμενο συστηματικής περιγραφής. Το φιλμικό κείμενο θεωρείται πριν απ’ όλα μια κοινωνικό-ιστορική ενότητα η οποία ανοίγεται στον κοινωνικό κόσμο και μεταφέρει ιδεολογία.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία, γίνεται η προσπάθεια να δημιουργηθούν στους μαθητές/τριες ερωτήματα, συγκρίσεις και κριτικές σκέψεις για τη σημερινή κατάσταση του σχολείου και της κοινωνίας. Να διερευνήσουν τις απόψεις των συμμαθητών τους, να βρεθούν σε θέση ανάλυσης των περιεχομένων της γνώσης και στη συνειδητοποίηση των ιστορικών, κοινωνικών και ιδεολογικών παραγόντων που καθορίζουν την παραγωγή και το περιεχόμενο της. Να αναζητήσουν ίχνη του παρελθόντος, να αναστοχαστούν.
Παρακάτω δημοσιεύονται τα φυλλάδια που χρησιμοποιήθηκαν στις προβολές για τα παιδιά, ώστε να αξιοποιηθούν από συναδέλφους που χρησιμοποιούν ή θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον Κινηματογράφο μέσα στην τάξη.
Πρέπει να τονιστεί ότι τα φυλλάδια απευθύνονται σε μαθητές από την Δ’ έως την Στ τάξη, αλλά φτιάχτηκαν σε δοσμένη χρονική στιγμή για συγκεκριμένο σχολείο και μαθητές, μετά από συζήτηση, απηχώντας τη ματιά και την ιδεολογία αυτών που τα έφτιαξαν. Αυτό σημαίνει ότι σε άλλη χρονική στιγμή και σε άλλο σχολείο, τα φυλλάδια μπορεί να φτιαχτούν εντελώς διαφορετικά.( Τα συγκεκριμένα φυλλάδια εργασίας των παιδιών απλά αποτελούν μια βάση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή να αναδιαμορφωθεί στον βαθμό που επιθυμεί κάθε συνάδελφος που θα δουλέψει στην τάξη του ή στο σχολείο του με τον Κινηματογράφο.)
Οι ταινίες που είδαν τα παιδιά και τα φυλλάδια
που φτιάχτηκαν για αυτές τις ταινίες.
1. Το Σκασιαρχείο.
Σκηνοθεσία: Jean-Paul le Chanois, Σενάριο: Elise Freinet
Περίληψη -Υπόθεση ταινίας
Λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1920, σε ένα μικρό χωριό της Προβάνς, προσλαμβάνεται ένας νέος δάσκαλος στο σχολείο αρρένων, ο κύριος Πασκάλ. Ο κύριος Πασκάλ συγκρούεται με την έλλειψη ενδιαφέροντος των μαθητών του. Αποφασίζει να αλλάξει ριζικά τις διδακτικές του μεθόδους. Εφαρμόζει καινούριες, μεθόδους διδασκαλίας, ερχόμενος αντιμέτωπος με τις συντηρητικές αρχές της περιοχής, αφού αυτή η μικρή επανάσταση δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις σε κάποιους γονείς και παράγοντες της περιοχής. Ταυτόχρονα όμως ο δάσκαλος προσφέρει μία συμφωνία: αν έστω και ένας μαθητής αποτύχει στις κρατικές εξετάσεις, θα παραιτηθεί. Όλο το ενδιαφέρον στρέφεται γύρω από τον Αλμπέρ, έναν μεγαλύτερο μαθητή που έχει αποτύχει ήδη τρεις φορές.
Περισσότερη Ανάλυση
Βρισκόμαστε στη Γαλλία των αρχών της δεκαετίας του ’20. Ο κύριος Πασκάλ είναι ένας νεαρός δάσκαλος που έρχεται σε ένα μικρό χωριό της Προβηγκίας, για να διδάξει στα αγόρια του τοπικού σχολείου, αντικαθιστώντας το γέρο προκάτοχό του, κύριο Αρνώ.
Το πρώτο πράγμα που θα αντικρίσει στο χωριό είναι ότι τα παιδιά πραγματικά δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για το σχολείο και το έβλεπαν ως μια αναγκαστική τιμωρία, παρά μόνο ήθελαν να παίζουν στο ποτάμι. Επομένως, έπρεπε να βρει έναν τρόπο διδασκαλίας που να μπορεί να τον προσαρμόσει σε ό,τι ενδιαφέροντα είχαν τα παιδιά, ώστε να μπορέσει κι ο ίδιος να τους προσδώσει ενδιαφέρον για τη μάθηση.
Για να το κάνει αυτό, πρώτα από όλα παραμερίζει τις παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας (καταναγκαστική μάθηση, στρατιωτική πειθαρχεία, τιμωρία κλπ.) και ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός μαθητή του, προσπαθώντας να τους κάνει να δραστηριοποιούνται σαν ομάδα, να τους κινεί την περιέργεια για καθετί, και τους βάζει να κάνουν μικρές ομαδικές εργασίες, ώστε να αναπτύξουν το πνεύμα της ομαδικότητας.
Ανάμεσα στα παιδιά, όμως, υπάρχει κι ο αντιδραστικός Αλμπέρ, ο οποίος είχε μείνει στάσιμος τρεις χρονιές στο παρελθόν. Ο κύριος Πασκάλ, όμως, θα καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Αλμπέρ, ο οποίος από κακομαθημένος γίνεται σιγά σιγά υπόδειγμα.
Όμως, η τοπική κοινωνία βλέπει καχύποπτα το έργο του δασκάλου. Ο παροπλισμός των παραδοσιακών μεθόδων και τα συχνά μαθήματα που γίνονται εκτός σχολείου (π.χ. με πειράματα στο ποτάμι, συνεντεύξεις γονέων), θα φέρουν ποικίλες αντιδράσεις, οι οποίες θα γίνουν πιο έντονες όταν τα παιδιά θα αρχίσουν να γράφουν δικά τους κείμενα, να τα τυπώνουν και να αποκτούν κριτική σκέψη. Το δημοτικό συμβούλιο θεωρεί ότι αυτός ο τρόπος διδασκαλίας ωθεί τα παιδιά στο σκασιαρχείο και αποφασίζει την αποπομπή του δασκάλου.
Ποιος είναι ο αντίκτυπος του νεωτεριστικού αυτού τρόπου διδασκαλίας στα παιδιά; Πώς το αντιμετωπίζουν τα κορίτσια που κάνουν μάθημα με την κόρη του παλιού δασκάλου; Βρίσκει ο νέος δάσκαλος υποστηρικτές της μεθόδου του μέσα στο χωριό; Είναι μια παραδοσιακή τοπική επαρχιακή κοινωνία έτοιμη να δεχτεί κάτι καινούριο και πρωτοποριακό;
Η ταινία αυτή είναι, εκτός από το θέμα της, και η ίδια πρωτοπόρος για την εποχή της. Το 1949, που γυρίστηκε η ταινία, η Γαλλία βρίσκεται σε μια περίοδο ανόρθωσης, σε μια περίοδο που προσπαθεί να κλείσει τις πληγές που άφησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, σε μια περίοδο που ολόκληρη η Ευρώπη όφειλε να κοιτάξει μπροστά, στο μέλλον. Η ταινία περιγράφει έμμεσα το έργο του μεγάλου Γάλλου εκπαιδευτικού Célestin Freinet και τον αντίκτυπο που είχε στην κοινωνία του Μεσοπολέμου. Είναι από τις πρώτες ταινίες που αναφέρονται σε θέματα εκπαιδευτικά, πόσο μάλλον σε μια νεωτεριστική παιδεία, απαλλαγμένη από τις στενές παραδοσιακές δομές. Είναι μια ταινία που κάθε εκπαιδευτικός θα πρέπει να παρακολουθήσει.
L’École buissonnière (1949)
Σκηνοθεσία: Jean-Paul Le Chanois
Σενάριο: Jean-Paul Le Chanois, Elise Freinet
Πρωταγωνιστούν: Bernard Blier, Juillete Faber, Édouard Delmont, Jean-Louis Allibert, Henri Arius, Edmond Ardisson, Jean Aquistapace, Marcel Maupi, Pierre Coste
Διάρκεια: 99′
2. Το πικρό ψωμί.
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Γρηγορίου, Σενάριο: Ίντα Χριστινάκη
Πατήστε στην εικόνα για να δείτε την ταινία
Περίληψη -Υπόθεση ταινίας
Πρόκειται για μια από τις πρώτες ελληνικές νεορεαλιστικές ταινίες, χωρίς γραφικότητες και ωραιοποιήσεις, μελόδραμα και μπουζούκι. Αντίθετα είναι μια πειστική απόδοση της δύσκολης ζωής των βιοπαλαιστών. Ένας φτωχός προσπαθεί, με τη βοήθεια της γυναίκας του, να μεγαλώσει τα τρία παιδιά του. Όταν θα σκοτωθεί σε εργατικό ατύχημα, ο μεσαίος γιος του θα αναλάβει να θρέψει την οικογένεια, αντιμετωπίζοντας όλες τις δυσκολίες. Ο άλλος γιος, όντας ανάπηρος, δεν αντέχει το βάρος που δίνει στους δικούς του και σκοτώνεται. Η μητέρα, η οποία υποφέρει από αρθρίτιδα, βλέπει τα χέρια της να αχρηστεύονται. Ο μικρότερος γιος εγκαταλείπει το σχολείο και ρίχνεται με τη σειρά του στη βιοπάλη.
3. Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο.
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Αλέκος Σακελάριος
Πατήστε στην εικόνα για να δείτε την ταινία
Περίληψη -Υπόθεση ταινίας
Η ταινία αναφέρεται στη σύγκρουση που δημιουργείται μεταξύ ενός φτωχού, φιλότιμου καθηγητή, και μιας νεαρής πλούσιας, κακομαθημένης μαθήτριας. Όλα αρχίζουν όταν ένας φιλόλογος αναζητεί δουλειά σε ένα ιδιωτικό σχολείο, όπου οι περισσότερες μαθήτριες είναι από πλούσιες οικογένειες. Στην τάξη θα προσπαθήσει να διδάξει Όμηρο, σύντομα όμως θα διαπιστώσει ότι τα κορίτσια έρχονται περισσότερο για να κάνουν την πλάκα τους, χωρίς να υπολογίζουν τη μόρφωσή τους. Η στάση των κοριτσιών τον εξοργίζει και τους λέει ό,τι πιστεύει για αυτούς που δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν και τους συγκρίνει με τους φτωχούς μαθητές που είχε. Έτσι η Λίζα βρίσκει τρόπο, ώστε να απαλλαγούν από την παρουσία του. Όταν ο κ. Φλωράς τη χαστουκίζει, αυτή βάζει τη μάνα της να τηλεφωνήσει στον γυμνασιάρχη. Τελικά, ο Φλωράς, χάνει τη θέση του. Ωστόσο, η Παπασταύρου, φιλοτιμείται και λέει την αλήθεια στη μητέρα της, και ότι είναι κρίμα να χάσει τη δουλειά του ένας φτωχός άνθρωπος. Η Λίζα θα βάλει τώρα τον πατέρα της να διορθώσει τα πράγματα. Ο πατέρας της, τάσσεται κι αυτός υπέρ του καθηγητή, λέγοντάς του, να γιάσει το χεράκι του. Εν τέλει ο καθηγητής ξαναπιάνει δουλειά. Από εκεί και έπειτα, οι καθηγητές όλοι θα ακολουθήσουν αυτή τη μέθοδο του χαστουκιού.
4. Το κόκκινο μπαλόνι.
Σκηνοθεσία: Αλμπέρ Λαμορίς, Σενάριο: Αλμπέρ Λαμορίς
Περίληψη -Υπόθεση ταινίας
Ένα μικρό αγόρι βρίσκει δεμένο σ’ ένα στύλο, στους δρόμους του Παρισιού του 1950, ένα κόκκινο μπαλόνι. Το παίρνει μαζί του κ ι από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα το μπαλόνι ακολουθεί το αγόρι παντού. Κάτι που προκαλεί τον φθόνο των άλλων αγοριών που παίζουν στους δρόμους.
Στην ταινία πάρχει η φιλία του παιδιού με το μπαλόνι, υπάρχει το κατεστραμμένο από τον πόλεμο Παρίσι, υπάρχουν οι λαϊκές γειτονιές, υπάρχει ο άνθρωπος, υπάρχει η τρυφερότητα, υπάρχει η ποίηση!
Η ταινία κουβαλάει μαζί της έναν Χρυσό Φοίνικα των Καννών, ένα Οσκαρ σεναρίου, εξαιρετικές μέχρι διθυραμβικές κριτικές και πολλές γενιές θεατών (παιδιών και μεγάλων), που την ευχαριστήθηκαν! Παίζει ο γιος του σκηνοθέτη, Πασκάλ Λαμορίς, και άλλα παιδιά του Παρισιού. Μέσα από την απλή φαινομενικά αυτή ταινία δίνεται η ποίηση του κινηματογράφου, μια ελεγεία για τις μυστικές πηγές της ζωής, ένα απλό τραγούδι του δρόμου που κρύβει μέσα του μια βαθιά γοητεία. Το μπαλόνι γίνεται ένα σύμβολο του νοήματος της ζωής και των ανθρωπίνων δυνάμεων για ανανέωση που επιτρέπουν στον άνθρωπο μέσα από την αγάπη να ανανεώνεται και να ανακαλύπτει εκ νέου το νόημα της ζωής.
5. Το αγόρι και ο κόσμος.
Σκηνοθεσία: Αλέ Αμπρέου, Σενάριο : Αλέ Αμπρέου
Περίληψη -Υπόθεση ταινίας
Η ιστορία ενός Αγοριού, που φεύγει από το χωριό του και πηγαίνει στην πόλη για να συναντήσει τον πατέρα του, ο οποίος αναζητά εργασία ως εσωτερικός μετανάστης. Στο ταξίδι αυτό, το Αγόρι παρατηρεί το αντιφατικό πρόσωπο της σύγχρονης Βραζιλίας, που θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε χώρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η ταινία, συναρπάζει με τα σχέδια, τα χρώματα και τη μουσική. Δεν έχει διαλόγους «για να μη λερωθεί αυτό το διαμάντι με περιττά πράγματα», όπως έγραψε ο κριτικός της γαλλικής «L’ Express».
Το Boy & the World ρίχνει μια ματιά στον συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο και τον δυναμικό μηχανισμό της κοινωνικοπολιτικής λειτουργίας που επηρεάζουν το αγόρι συναισθηματικά και σωματικά. Χρησιμοποιεί το αγόρι ως φακό για να δει τη φρίκη της καθημερινότητας
Ο μικρός Cuca ζει σε ένα μικρό αγρόκτημα με τον πατέρα και τη μητέρα του. Ζουν φτωχικά, αλλά έχουν μεταξύ τους αγάπη και αλληλεγγύη. Γύρω τους η φύση σφύζει από ζωή. Ο μικρός Cuca εξερευνά τον κόσμο γύρω του, τα δέντρα, τα πουλιά, το πηγάδι, το ποταμάκι, τις μουσικές που γίνονται πολύχρωμα συννεφάκια. Αγναντεύει το ηλιοβασίλεμα με τον πατέρα του και παίζουν στη φλογέρα μια δικιά τους μυστική μελωδία.Στην αγκαλιά της όμορφης φύσης που έχει γίνει μακρινό όνειρο για τους κατοίκους των πόλεων, το «παιδί στη Γροιλανδία» χάνεται στη μαγευτική και γαλήνια ομορφιά του περιβάλλοντος που σκαρφαλώνει στο σύννεφο και πετάει σαν υπεράνθρωπος για να δει το άπειρο διακοσμημένο με πλούσια βλάστηση, φρούτα , φυτά, βουνά και ποτάμια.
Δείτε την ταινία πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Όμως το πηγάδι στερεύει, η γη δεν βγάζει καρπούς… Ο πατέρας αναγκάζεται να πάει στην πόλη για δουλειά. Η ζωή του αναστατώνεται όταν ο πατέρας του φεύγει για την πόλη με την ελπίδα να βρει δουλειά.Η απουσία του πατέρα όμως είναι αβάσταχτη. . Βουτηγμένο στη θλίψη και απαρηγόρητο, το αγόρι αποφασίζει παρορμητικά να πάει να βρει τον μπαμπά του με μοναδικό εφόδιο την οικογενειακή τους φωτογραφία.
Ξεκινάει ένα ταξίδι προς το άγνωστο για να τον βρει. Εκεί όμως θα έρθει αντιμέτωπος με τον μοντέρνο κόσμο… Θα γνωρίσει την εκμετάλλευση των αγροτών στα μεγάλα αγροκτήματα, θα γνωρίσει την εκμετάλλευση των εργατών στα εργοστάσια, θα γνωρίσει τη φτώχεια, την ανεργία, την καταπίεση.
Καθώς το αγόρι ξεκινά το ταξίδι του, ο τόνος της ταινίας αλλάζει σταδιακά, όπου τα χρώματα γίνονται πολύ πιο σκούρα, η δυνατότητα να κοιτάξει κανείς το άπειρο στον ουρανό εμποδίζεται από ουρανοξύστες, το γρασίδι αντικαθίσταται από τσιμεντοστρωμένους δρόμους, οι ελεύθεροι άνθρωποι κρατούνται αιχμάλωτοι ως εργαζόμενοι και κοινωνικοί οι διακρίσεις δηλώνονται σαφώς.Το ταξίδι του νεαρού αγοριού ξετυλίγεται σαν ταπισερί, με το animation να αποκτά μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και ποικιλία καθώς ο μικρός του κόσμος επεκτείνεται..Τα απλά γραμμικά σχέδια του χωριού δίνουν τη θέση τους σε πλατιές πινελιές που σχηματίζουν γιγάντια μπουκάλια από βαμβάκι που καλύπτουν επαρχιακούς δρόμους και σκουπίδια παστέλ που αναδεύονται σε βουητά κύματα. Πλησιάζοντας τον πολιτισμό, τα βιομηχανικά τοπία κατοικούνται από ζωομηχανές και παράξενα όντα, με ντεκουπάζ δρόμους και βιτρίνες καταστημάτων και διαφημίσεις νέον που αναβοσβήνουν που φωτίζουν τη νύχτα σαν γιγάντια Lite Brite.
Πρώτα καταλήγει σε αγρόκτημα βαμβακιού, όπου μπερδεύεται παρατηρώντας τον μηχανισμό των εργατών που δουλεύουν ατελείωτα, και μετά καταλήγει τελικά στην πόλη. Ακολουθεί σαν ζόμπι βουβούς εργάτες που είναι δεσμευμένοι σε μια προκαθορισμένη ρουτίνα σε ένα σύμπλεγμα παραγκουπόλεων. Η ταινία αγγίζει νέο ύψος ρεαλιστικού τόνου με τα μοντάζ του κλιπ από τον πραγματικό κόσμο που δείχνουν πώς η εκβιομηχάνιση καταστρέφει τη μητρική γη. Οι πολιτικές δονήσεις αποτυπώνονται ρεαλιστικά από φασιστικούς στρατιωτικούς-αστυνομικούς που φρουρούν την πόλη ενώ οι κάτοικοι των παραγκουπόλεων αντιστέκονται στις αυξανόμενες διακρίσεις.Η εργατική τάξη ζόμπι που ζει σε παραγκουπόλεις αντιπαρατίθεται τέλεια με την ελίτ που ζει σε αερομεταφερόμενη φουτουριστική πόλη που απηχεί τέλεια την οικονομική ανισότητα στην κοινωνία. Υπάρχει μια από τις πιο συγκλονιστικές συμβολικές σκηνές που συνοψίζει τέλεια τον κόσμο στον οποίο ζούμε, όπου ο ελεύθερος Φοίνικας στο χρώμα του ουράνιου τόξου πυροβολείται από μηχανή βολής με μαύρο πουλί (σύμβολο των Ναζί) και τελικά σκοτώνει τον Φοίνικα. Το Boy and the World δεν δίνει απλές απαντήσεις μέχρι το τέλος, ούτε προσπαθεί να ξεγελάσει το κοινό για να μειώσει τη ζοφερότητα που έχει δείξει σε όλη τη διάρκεια. Αντίθετα, ο σκηνοθέτης Alê Abreu αφήνει το κοινό να εξετάσει τη ζωή του και την απώλεια της αθωότητάς του.
Η ιστορία απεικονίζει μια σύγκρουση μεταξύ χωριού και πόλης, ιθαγενών και αυτοκρατορικών, χειροποίητων και μηχανοποιημένων, πλουσίων και φτωχών — και καθ’ όλη τη διάρκεια της αναταραχής, η καρδιά και η ψυχή των ανθρώπων χτυπούν σαν τραγούδι, ένα απλό παράπονο ρεφρέν που παίζεται σε ηχογράφηση. Η μουσική της ταινίας είναι ισότιμη με τα εκπληκτικά οπτικά στοιχεία, ένα ηχητικό τοπίο από πανφλούτο, σάμπα και βραζιλιάνικο χιπ-χοπ που αναμιγνύονται με τα στροβιλιζόμενα χρώματα του καρναβαλιού και τα εκρηκτικά πυροτεχνήματα.
Ο Cuca έχει τα δικά του «όπλα»… Τη φαντασία και τη μουσική, που γίνονται πολύχρωμα συννεφάκια που δημιουργούν και τρέφουν το μυθικό πουλί της φαντασίας, της ελευθερίας και της ελπίδας.
6. Ο Ψύλλος.
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σπύρου, Σενάριο: Δημήτρης Σπύρου
Ψύλλος είναι ο τίτλος μια χειρόγραφης εφημεριδούλας, που εκδίδει και συντάσσει ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ’ ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας. ο Ηλίας Σεϊτανίδης. «Ψύλλος» είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα. Κι όπως γράφει ο ίδιος σ’ ένα φύλλο της εφημερίδας του, «ο Ψύλλος είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλω να κάνω, είναι το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου, είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά…».
Μια διεισδυτική ματιά στην ελληνική επαρχία στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Πολυβραβευμένη ταινία σε παγκόσμιο επίπεδο, και πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του σκηνοθέτη, με απολαυστικές ερμηνείες.
Περίληψη -Υπόθεση ταινίας
Ένας δωδεκάχρονος μαθητής που ζει σε κάποιο ορεινό χωριό της Ολυμπίας,to 1965, συντάσσει και διανέμει μια χειρόγραφη εφημερίδα με τίτλο «Ο Ψύλλος». Η τακτική ταχυδρόμηση της εφημερίδας του σε διάφορα μέρη και τα γράμματα που λαμβάνει ως απάντηση, είναι ο μόνος τρόπος να ταξιδεύει, να ξεφεύγει νοερά από τα στενά όρια του χωριού. Για τους γονείς του, που είναι φτωχοί αγρότες, η εφημεριδούλα του παιδιού τους είναι μια ασχολία χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, ενώ για τους συγχωριανούς του, είναι μια γραφικότητα προς ειρωνεία και χλευασμό. Την ίδια αντιμετώπιση έχει ο Ηλίας (ο Ψύλλος) και από τον δάσκαλό του, ο οποίος τον θεωρεί λίγο – πολύ απροσάρμοστο με τις «αρχές της τάξης και της πειθαρχίας», που αρμόζουν σε ένα μαθητή. Οι μόνοι του συμπαραστάτες είναι η συμμαθήτριά του η Κρινιώ και ο τρελός του χωριού (ο Γαλαξίας). Μέχρι τη στιγμή που καταφθάνει από την Αθήνα μια δημοσιογράφος, για να πάρει συνέντευξη από το νεαρό «εκδότη». Το απροσδόκητο ενδιαφέρον της πρωτεύουσας θα μεταστρέψει την άποψη όλων για την αξία της εφημεριδούλας, θέλοντας να την χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους σκοπούς. Όμως ο μαθητής θα παραμείνει πιστός στους στόχους, τα όνειρα και τις επιθυμίες του.
7.The Way Home (2002) Jibeuro
Σκηνοθεσία: Jeong-hyang Lee, Σενάριο : Jeong-hyang Lee
Μια ταινία – φόρος τιμής στα αγνά ανθρώπινα συναισθήματα, στη σοφία της ζωής, στο μεγαλείο της φύσης και στις απολαύσεις που μας προσφέρει. Στα πιο απλά που κάποτε μας αρκούσαν για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Περίληψη -Υπόθεση ταινίας
Ο επτάχρονος Σάνγκ-γου, ένα ανυπόφορο κακομαθημένο αγόρι από τη Σεούλ, φτάνει στο σπίτι της γιαγιάς του σ’ ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό της Ν. Κορέας, ώστε η μητέρα να έχει χρόνο να ψάξει για δουλειά. Η γιαγιά, του μετά από τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς, είναι μονίμως σκυφτή και δεν μπορεί να μιλήσει. Ζει σε μια ξύλινη καλύβα στην πλαγιά του βουνού, μακριά από την πόλη και τις ανέσεις της.
Aναγκάζεται λοιπόν να μείνει με τη μουγκή γιαγιά του σε ένα απομακρυσμένο χωριό χωρίς νερό και ρεύμα, γι’ αυτό σύντομα αρχίζει να ασφυκτιά, κάνοντας αφόρητη τη ζωή της γιαγιάς του η οποία τον αντιμετωπίζει πάντα με συγκινητική υπομονή, αγάπη και καλοσύνη. Μεγαλωμένος στην πόλη, ο Σάνγκ-Γου έρχεται γρήγορα σε σύγκρουση με τη γιαγιά του και το νέο του περιβάλλον. Ανυπάκουος και εγωιστής, ξεσπάει. Μέσα όμως από την καλοσύνη, την υπομονή και τη στοργή της γιαγιάς του, μαθαίνει για την ευγνωμοσύνη, την ταπεινότητα και τη σημασία της αγάπης και της φιλίας. Όταν η μητέρα του επιστρέφει, ο Σανγκ-Γου είναι πια ένα διαφορετικό παιδί.
Μια ταινία – φόρος τιμής σε όλες τις γιαγιάδες του κόσμου. Αλήθεια, έχετε αγκαλιάσει τη γιαγιά σας ή τον παππού σας, πρόσφατα;
(Η Eul-boon Kim που παίζει τη γιαγιά, όχι μόνο δεν είναι ηθοποιός, αλλά έβλεπε πρώτη φορά στη ζωή της κινηματογράφο…)
Α ΜΕΡΟΣ
https://drive.google.com/file/d/1W4b_g1oujuPVqr7rwRuIrHxwjT6N9DUC/view
Β ΜΕΡΟΣ
https://drive.google.com/file/d/1cFII6MRCzdx9Re9qY6667R6rhpL0eE4Z/view
8. Ο Λαβύρινθος (2014).
Σκηνοθεσία: Douglas Boswell, Σενάριο: Pierre De Clercq
Περίληψη -Υπόθεση ταινίας
Ο δεκατετράχρονος Frikke είναι δεινός παίκτης ηλεκτρονικών παιχνιδιών, αλλά αυτό εδώ κρύβει μια αναπάντεχη έκπληξη: οι πρωταγωνιστές του είναι πραγματικά παιδιά και ζώα που οι ζωές τους φορτώθηκαν μυστηριωδώς στον λαβύρινθο του παιχνιδιού. Να παίξει ή να μην παίξει; Ιδού η απορία, ιδίως όταν η μοίρα των αγαπημένων του κινδυνεύει στον κυβερνοχώρο… Σε ένα αγώνα χρόνου, ο Frikke πρέπει να ανακαλύψει τον δημιουργό αυτού του απαίσιου παιχνιδιού για να μπορέσει να απελευθερώσει τους φίλους του από το κακόβουλο λογισμικό. Στην πορεία θα κατανοήσει ότι η ζωή είναι πολύ πιο όμορφη από την εικονική πραγματικότητα και ότι τα όμορφα και δυνατά συναισθήματα δεν κρύβονται σε παιχνίδια, αλλά στην πραγματική ζωή.
Κατεβάστε τα φυλλάδια εργασίας
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
