Αν γεμίσετε ένα ποτήρι με γλυκερίνη και ένα μπουκαλάκι επίσης και βυθίσετε το μπουκαλάκι μέσα στο ποτήρι, λόγο ότι το γυαλί με την γλυκερίνη έχουν παρόμοιο δείκτη διάθλασης το μπουκάλι γίνετε αόρατο. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αυτό το τρικ, αλλά το αποτέλεσμα θα έκανε μεγάλη εντύπωση σε μικρά παιδιά.

Η πολύωρη καθημερινή ενασχόληση με βιντεοπαιχνίδια μπορεί να προκαλέσει μια ιδιότυπη δερματοπάθεια, ανύπαρκτη μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Σε άρθρο ομάδας Ελβετών γιατρών στη Βρετανική Επιθεώρηση Δερματολογίας, επισημαίνεται ότι από τη συνεχή επαφή με την κονσόλα εμφανίζεται στις παλάμες, νεαρών κυρίως ατόμων, εκτεταμένο έλκος. Η θεραπεία είναι απλή: ολιγοήμερη αποχή από τα βιντεοπαιχνίδια. Επειδή δε το φαινόμενο μελετήθηκε για πρώτη φορά σε 12χρονο κορίτσι που έπαιζε καθημερινά PlayStation με τις ώρες, προτείνουν η ασθένεια αυτή να ονομαστεί «παλάμη του PlayStation».  e-tipos

Φαίνονται σαν πραγματικές εικόνες, κι όμως δεν είναι! Πρόκειται για απλές ζωγραφιές στο δρόμο με τη χρήση κιμωλιών ή μπογιών, οι οποίες από συγκεκριμένη οπτική γωνία μοιάζουν πραγματικές, αλλά ουσιαστικά είναι 3D Ζωγραφιές στο δρόμο. Δείτε τις παρακάτω εικόνες και απολαύστε την παράξενη αλλά και πολύ εντυπωσιακή αυτή τέχνη.

Ο μύθος λέει ότι η θεωρία της βαρύτητας ήρθε στο μυαλό του Ισαάκ Νεύτωνα, όταν είδε ένα μήλο να πέφτει από μια μηλιά. Η ιστορία ακούγεται λίγο απίθανη, αλλά μερικοί που έγραψαν γι’ αυτήν, ισχυρίστηκαν ότι την άκουσαν από τον ίδιο το Νεύτωνα. Άσχετα με την ιστορική αλήθεια πάντως, οι επιστήμονες μέχρι σήμερα κάνουν πώς και πώς να έχουν στον κήπο του πανεπιστημίου τους μια μηλιά που κατάγεται από τη διάσημη μηλιά του κορυφαίου βρετανού φυσικού και μαθηματικού, η οποία φύτρωνε στο κτήμα του. Ήδη μια τέτοια μηλιά, απόγονος της…νευτώνειας, φυτρώνει στο προαύλιο του διάσημου πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ. Η μηλιά αυτή δόθηκε στο αμερικανικό πανεπιστήμιο από τους βρετανικούς Βασιλικούς Βοτανικούς Κήπους του Κιου, έξω από το Λονδίνο, που φροντίζει για τέτοια ζητήματα παράδοσης.

Επειδή όμως η αίγλη ενός πανεπιστημίου μπορεί να εξαρτάται και από μια μηλιά, το Ινστιτούτο Κοσμολογίας του πανεπιστημίου Ταφτς των ΗΠΑ ζήλεψε τη δόξα του ΜΙΤ και αποφάσισε να φυτέψει και αυτό μια παρόμοια μηλιά. Επειδή το Λονδίνο πέφτει λίγο μακριά, ο αρχικηπουρός του Ταφτς πήγε στο ΜΙΤ (με τη συγκατάθεση του τελευταίου) και έκοψε τρία μεγάλα κλαδιά από την απόγονο της μηλιάς του Νεύτωνα, τα οποία στη συνέχεια φύτεψε στο «campus» του Ταφτς, που ελπίζει ότι μέχρι το τέλος του 2009 θα δει να αναπτύσσεται μια κανονική μηλιά. Θα χρειαστούν όμως χρόνια μέχρι το δέντρο να έχει μήλα.   Η όλη πρωτοβουλία ανήκε σε έναν επιφανή κοσμολόγο, τον καθηγητή φυσικής και διευθυντή του Ινστιτούτου Κοσμολογίας του πανεπιστημίου Ταφτς , Aλεξ Βιλένκιν, ο οποίος έχει τέτοιον έρωτα με τα μήλα του Νεύτωνα, που κάθε φορά που υπάρχει τελετή αποφοίτησης διδακτορικών φοιτητών, προς τιμήν του Νεύτωνα, αφήνει ένα μήλο να πέσει στο κεφάλι κάθε νέου κατόχου Ph.D, με την παραίνεση -πέρα από το μικρό καρούμπαλο!- το μήλο να εμπνεύσει στον απόφοιτο νέες θεωρίες στη φυσική, όπως συνέβη και στο Νεύτωνα.

Προς το παρόν, θα πρέπει να αρκεστεί σε μήλα από το γειτονικό μανάβη, μέχρι να καρποφορήσει η ιστορική μηλιά!

Ενα αρχοντικό, 21 φάρμες, η τοπική αγορά, ένα σιδηρουργείο, ένα γήπεδο κρίκετ και δύο στρέμματα δάσους σε τιμή ευκαιρίας. Με 26 εκατομμύρια ευρώ μόνο μπορείς να γίνεις φεουδάρχης σήμερα. Δεν πρόκειται για βιντεοπαιχνίδι που εκτυλίσσεται στο Μεσαίωνα, αλλά για πραγματική αγγελία πώλησης του 21ου αιώνα. Το χωριουδάκι Linkenholt στην επαρχία Hampshire, μόλις 75 μίλια (120 χιλιόμετρα) μακριά από το Λονδίνο, πωλείται ολόκληρο. Το μικρό φέουδο ανήκει στο Ευαγές Ιδρυμα Herbert & Peter Blagrave, το οποίο -αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες- πουλάει το χωριό για να εξασφαλίσει μερικά εκατομμύρια σε ρευστό. Η ζωή των 40 περίπου κατοίκων του Linkenholt όμως ελάχιστες διαφορές παρουσιάζει από εκείνη των προγόνων τους 380 χρόνια πριν, όταν το χωριό πουλήθηκε για πρώτη φορά. Τις καθημερινές ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία και τις Κυριακές μαζεύονται στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου στο κέντρο της πλατείας. Ο μόνος τακτικός επισκέπτης είναι ο ταχυδρόμος, ενώ αν κάποιος επιθυμεί να πάρει το λεωφορείο, πρέπει να ειδοποιήσει τηλεφωνικώς το σταθμάρχη. Η εκκλησία είναι το μοναδικό ακίνητο που δεν πωλείται. «Αυτό ανήκει στο Θεό» εξηγεί στο Associated Press ο κτηματομεσίτης Tim Sherston. Ο Sherston παραδέχεται πως η αγοραπωλησία ενός ολόκληρου χωριού δεν είναι συνηθισμένη στις μέρες μας, ούτε στην Αγγλία, αλλά -παρ’ όλα αυτά- το Linkenholt είναι χρυσή ευκαιρία για όποιον επιθυμεί να κάνει μια σωστή και ασφαλή επένδυση σε γη. Οι κάτοικοι δεν έχουν πρόβλημα. Εχουν συνηθίσει να έχουν… φεουδάρχη. Το 1920 το χωριό αγοράστηκε από τον Ronald Dudley, ο οποίος το μεταπούλησε στον Herbert Blagrave τη δεκαετία του ’60. Οι κάτοικοι πληρώνουν νοίκι από 610 μέχρι 5.000 ευρώ το μήνα ανάλογα με τη φάρμα. «Θα θέλαμε έναν καινούριο άρχοντα» λέει στο BBC ο Ray Smith, που ζει στο χωριό 46 χρόνια. «Το αρχοντικό είναι ωραίο σπίτι. Είχα πάει αρκετές φορές στο παρελθόν. Εκεί ζούσε το αφεντικό και συνηθίζαμε να κάνουμε τη γιορτή του θέρους κάθε χρόνο». Ο νέος ιδιοκτήτης του χωριού πάντως δεν πρόκειται να γίνει λόρδος, καθώς το χωριό δεν συνοδεύεται από τίτλους ευγενείας. Ο μόνος τίτλος που θα του απονεμηθεί θα είναι: πρόεδρος του τοπικού συλλόγου κρίκετ.

Διαβάζω στον e-tipos και φρίττω…Μα πού ζώ; Αναστοχάζομαι…Δηλαδή “εκπαιδεύεσαι¨ στο φλέρτ μέσω “γραπτού-ηλεκτρονικού και προφορικού λόγου”!  Είναι λοιπόν θέμα χρόνου, για τους τελευταίους εναπομείναντας ρομαντικούς, να γίνουν “μουσειακό είδος”.  Όλοι όσοι “πρόκαμαν” και ερωτεύτηκαν, ξενύχτησαν για ένα τηλεφώνημα, έφεραν τον χρόνο πάνω – κάτω για ένα rendez-vous, φύλαξαν ίσως και κάποιο λουλουδάκι σε ενα βιβλίο, να ετοιμαστούν!  Σύντομα θα έχουν το … ραφάκι τους στο μελλοντικό μουσείο του e-flirting…

Ένα διαφορετικό σεμινάριο θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι φοιτητές του πανεπιστημίου του Πότσνταμ στο Βερολίνο. Θέμα των μαθημάτων, διάρκειας δύο εβδομάδων, είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να προσελκύσουμε το αντίθετο φύλο, όπως λ.χ. οι φιλοφρονήσεις μέσω γραπτού-ηλεκτρονικού και προφορικού λόγου. Απαραίτητη προϋπόθεση για τους ενδιαφερόμενους, προκειμένου να συμμετάσχουν στις ομάδες παρακολούθησης, είναι η κατοχή διπλώματος μάστερ (!). Οι αιτήσεις φοιτητών, ωστόσο, που έχουν ήδη σταλεί, φτάνουν τις 440.

Πηγή: University of Potsdam

Ενας γονιός μπορεί, ως γνωστόν, να κάνει τα πάντα για το παιδί του. Ακόμη και να δώσει εξετάσεις για άδεια οδήγησης στη θέση του, όταν εκείνο είναι σχεδόν βέβαιο ή απλώς φοβάται ότι θα αποτύχει. Και αυτό αποπειράθηκε να κάνει ένας 54χρονος Γιαπωνέζος για λογαριασμό του 20χρονου γιου του, αλλά αποκαλύφθηκε από έναν επιτηρητή. Ο πατέρας πήγε μαζί με τον γιο του στις εξετάσεις, επέδειξε δελτίο ταυτότητας με παλιά φωτογραφία του, με πλούσια σγουρά μαλλιά, όπως ο γιος του, αλλά ένας από τους επιτηρητές παρατήρησε ότι ο υποψήφιος φαινόταν πολύ μεγαλύτερος από την ηλικία που αναγραφόταν στην ταυτότητα. Μπορεί να έμοιαζε πολύ με τον γιο του όταν ήταν στην ηλικία του, αλλά ένας 54χρονος και ένας 20χρονος δεν μπορούν να δείχνουν το ίδιο, όπως παρατήρησε παριστάμενος αξιωματούχος.

Είναι το παιχνίδι που εμπνεύστηκε ένας άνεργος αρχιτέκτονας την εποχή της μεγάλης ύφεσης, παθιάζοντας από τότε εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Το σκραμπλ κλείνει σήμερα τα 60 του χρόνια και παρά την ηλικία του παραμένει ένα από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια. Την εποχή μιας νέας οικονομικής κρίσης, φαντάζει και πάλι σαν ιδανική ψυχαγωγία. Ήταν 16 Δεκεμβρίου του 1948 όταν ο Άλφρεντ Μόσερ Μπατς, αρχιτέκτονας από τη Νέα Υόρκη, και ο επιχειρηματίας φίλος του Τζέιμς Μπρένοτ, κατοχύρωσαν την εμπορική ονομασία του scrabble. Η ηλικία του, όμως, δεν έβγαλε το scrabble από τη λίστα με τα δημοφιλέστερα παιχνίδια. Στις αρχές του χρόνου, οι κατασκευαστές αυτού του επιτραπέζιου παιχνιδιού υποχρέωσαν δικαστικά το Facebook να αποσύρει από την ιστοσελίδα του ένα παιχνίδι με το όνομα «Σκράμπουλους» για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας. Περίπου 500.000 χρήστες του Διαδικτύου έπαιζαν κάθε μέρα τη διαδικτυακή παραλλαγή του  scrabble. 

Ο εφευρέτης του παιχνιδιού ήταν άνεργος την εποχή της μεγάλης ύφεσης και είχε αρκετό χρόνο να αφιερώσει στη δονκιχωτική απόφασή του να φτιάξει ένα νέο επιτραπέζιο παιχνίδι. Ο Μπατς παρατήρησε ότι τα δημοφιλή παιχνίδια της εποχής ήταν δυο κατηγοριών: Αυτά με τα νούμερα, όπως το μπίνγκο και αυτά με κινήσεις, όπως το σκάκι. Έλειπε ένα παιχνίδι με λέξεις. Έως το 1931 είχε τελειοποιήσει ένα παιχνίδι με λέξεις και αριθμούς, το οποίο ονόμασε «Λεξικό». Επτά χρόνια αργότερα και παίρνοντας νέα έμπνευση από τα σταυρόλεξα, δημιούργησε μια νέα εκδοχή, το Criss Crosswords. Για να αποφασίσει ποια αριθμητική αξία θα δώσει σε κάθε γράμμα, πέρασε πολλές μέρες μελετώντας εξονυχιστικά τα πρωτοσέλιδα των «Νew Υork Τimes». Με αυτόν τον τρόπο εντόπισε τα πιο δημοφιλή γράμματα και ήταν τόσο ακριβής ώστε η αξία των γραμμάτων δεν άλλαξε ποτέ εδώ και έξι δεκαετίες. Όλοι οι κατασκευαστές παιχνιδιών της εποχής απέρριψαν ο ένας μετά τον άλλον το παιχνίδι του Μπατς. Εκτός από έναν: Ο Τζέιμς Μπρένοτ πίστεψε ότι το παιχνίδι του Μπατς έπρεπε να βγει στην αγορά. Άλλαξε ελαφρώς τους κανόνες, έδωσε το σημερινό του όνομα   και τρία χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατοχύρωσε την εμπορική ονομασία.

 η μέρα θα είναι κατά ένα δευτερόλεπτο μεγαλύτερη. Όπως η πιο γνωστή προσαρμογή στο χρόνο, το δίσεκτο έτος, ένα πρόσθετο δευτερόλεπτο προστίθεται στα ρολόγια κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Η περιφορά της Γης γύρω από τον ήλιο -δηλαδή το έτος- διαρκεί περίπου 365,2422 μέρες, που τις στρογγυλοποιούμε για ευκολία στις 365 μέρες. Όμως κάθε τέσσερα χρόνια, αναγκαζόμαστε να προσθέτουμε 0,2422 επί 4 μέρες (δηλαδή περίπου μια μέρα) στο τέλος του Φεβρουαρίου, ο οποίος έτσι αποκτά 29 μέρες, ώστε να διορθώσουμε το ημερολόγιο.

Με την ίδια λογική, όπως αναφέρει η ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science, ένα δευτερόλεπτο προστίθεται στα ρολόγια μας κατά καιρούς για να τα διατηρεί σε συγχρονισμό με την κάπως απρόβλεπτη φύση της περιστροφής της Γης γύρω από τον άξονά της, που διαρκεί περίπου 24 ώρες – δηλαδή μια μέρα. Το 1970, μια διεθνής συμφωνία καθιέρωσε δύο κλίμακες μέτρησης του χρόνου: μια με βάση την περιστροφή της Γης και μια με βάση τον ατομικό χρόνο. Το πρόβλημα είναι ότι η Γη πολύ αργά επιβραδύνει την κίνησή της, με συνέπεια οι δύο ανωτέρω κλίμακες μέτρησης του χρόνου σταδιακά να αποσυγχρονίζονται έστω και οριακά και έτσι να χρειάζεται να προστεθεί, κατά καιρούς, ένα «δίσεκτο» δευτερόλεπτο στο ατομικό ρολόι. Η πιο πρόσφατη προσθήκη δευτερολέπτου έγινε στις 31 Δεκεμβρίου 2005. Το 2008 είναι η τέταρτη χρονιά που έχουν συμπέσει τόσο ένα δίσεκτο έτος όσο και μια προσθήκη δευτερολέπτου. Το δευτερόλεπτο θα προστεθεί την τελευταία μέρα του 2008, στις 23:59:59. Κρίσιμοι μηχανισμοί, όπως το Πρωτόκολλο Δικτυακού Χρόνου που βασίζεται στο Ίντερνετ και το Παγκόσμιο Σύστημα Γεωεντοπισμού (GPS) που βασίζεται στους δορυφόρους, εξαρτώνται από την απόλυτα ακριβή μέτρηση του χρόνου, την οποία επιτρέπουν τα ατομικά ρολόγια. Οι περισσότερες εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και τα λειτουργικά συστήματα των ηλεκτρονικών υπολογιστών συγχρονίζονται με τα ατομικά ρολόγια και αυτό-ενημερώνονται όταν υπάρχει αλλαγή, όπως η περιοδική προσθήκη δευτερολέπτου.

Με εκλεκτά εδέσματα θα κάνουν εφέτος Γιορτές οι άστεγοι και οι άποροι στο Μιλάνο. Οι αρχές της πόλης αποφάσισαν να διαθέσουν στα άσυλα μεγάλη ποσότητα χαβαριού που κατέσχεσαν πρόσφατα από σπείρα. Οι λαθρέμποροι είχαν εισαγάγει λαθραία το χαβιάρι μπελούγκα από την Πολωνία με σκοπό να το διαθέσουν στην αγορά της πλούσιας Λομβαρδίας. Η ποσότητα, 40 κιλά, είναι από τις μεγαλύτερες που έχουν πέσει στα χέρια των διωκτικών αρχών. Η αξία του υπολογίζεται σε 400.000 ευρώ σε τιμές αγοράς. Η είδηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους αναξιοπαθούντες, ιδίως αφότου αλυσίδα σουπερμάρκετ ανακοίνωσε ότι θα χαρίσει στα άσυλα και σαμπάνιες.

Νομίζω ότι άδικα χαίρονται οι άνθρωποι, γιατί ναι μεν γνωρίζουν οτι  το χαβιάρι αποτελεί πολυτελές γαστρονομικό έδεσμα, αλλά το άδειο στομάχι άλλα “ονειρεύεται¨…