Ένα   animation για εκείνους  που με τον επαναστατικό νού τους, άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε, κατανοούμε τα Μαθηματικά.   Τα Μαθηματικά δεν είναι μόνον στεγνοί υπολογισμοί μεταξύ αριθμών, αλλά ο τρόπος με τον οποίο κατανοούμε και ελέγχουμε την πραγματικότητα. Ο κόσμος γύρο μας!   Η Αρχαία Σκέψη ακόμη βοηθά τους μηχανικούς, τους επιστήμονες, τους οικονομολόγους, τους αρχιτέκτονες να κατακτήσουν ακόμη μια αλήθεια για τον κόσμο μας.

‘Ενα video με μαθηματικά και μουσική, χρυσές τομές, χρυσά ορθογώνια, τέχνη, μπιλιάρδο και Donald Duck!

Βραβείο με έπαθλο 15 εκατομμύρια δολάρια θέσπισαν ορισμένοι από τους πρωτοπόρους της τεχνολογίας όπως ο συνιδρυτής της Google και ο ιδρυτής του Facebook. Θα απονέμεται κάθε χρόνο σε επιστήμονες τα επιτεύγματα των οποίων κρίνεται ότι ανοίγουν νέους δρόμους.

Φέτος, πρώτη χρονιά για το Βραβείο Καινοτομίας στις Επιστήμες της Ζωής, απονεμήθηκε σε 11 ερευνητές που εστίασαν τη δουλειά τους στον καρκίνο και το DNA. Εννέα από τους βραβευθέντες βρίσκονται σε αμερικανικά πανεπιστήμια, δύο στην Ολλανδία και ένας στην Ιαπωνία. Ο καθένας τους έλαβε 3 εκατομμύρια δολάρια.

Από το 2014, το ίδρυμα θα βραβεύει πέντε επιστήμονες-με 3 εκατομμύρια δολάρια τον κάθε ένα- ετησίως. Η ιδέα πίσω από το είναι να δημιουργήσει ενθουσιασμό και οικονομικές ανταμοιβές για εξαιρετικά επιστημονικά επιτεύγματα ανάλογους του ενθουσιασμού που δημιουργούν οι αθλητές και των οικονομικών ανταμοιβών τους.

Εκτός του Μαρκ Ζούκερμπεργκ (Facebook) και του Σέρτζι Μπριν (Google), το Βραβείο στηρίζουν η Αν Βοϊτσίτσκι (σύζυγος του Μπριν και ιδρυτής της εταιρείας 23andMe που φτιάχνει γονιδιακούς χάρτες), η Πρισίνα Χαν (σύζυγος του Ζούκερμπεργκ, παιδίατρος) και ο ρώσος επιχειρηματίας Γιούρι Μίλνερ. Μία εκ των νικητών η Κορνέλια Μπάργκμαν από το Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ δήλωσε ότι αρχικά νόμιζε πως επρόκειτο για αστείο και σημείωσε ότι η επίδραση του Βραβείου στις επιστήμες θα είναι τεράστια.

Οι νικητές είναι: Κορνίλια Μπάργκμαν για τη δουλειά της στη γενετική των νευρώνων και τη συμπεριφορά, Ντέιβιντ Μπότσταϊν για τη χαρτογράφηση κληρονομικών ασθενειών στους ανθρώπους , Λιούις Κάντλι για την ανακάλυψη ενζύμου και το ρόλο του στη μεταβολή του καρκίνου, Χανς Κλίβερς για την περιγραφή των προβλημάτων σε μόρια που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο, Ναπολεόνε Φεράρα για τη μελέτη των καρκινικών όγκων και του τρόπου ανάπτυξής τους, Τίτια ντε Λάγκε για έρευνα στα τελομερή, Έρικ Λάντερ για την ανακάλυψη τρόπων ταυτοποίησης ανθρώπινων γονιδίων ασθενειών, Τσαρλς Σόγερς για τη θεραπεία καρκινικών γονιδίων, Μπερτ Φόγκελσταϊν για την έρευνα σε γονίδια που συρρικνώνουν τους όγκους, Ρόμπερτ Βάινμπεργκ για την ανακάλυψη του πρώτου ανθρώπινου γονιδίου που όταν μεταλλάσσεται προκαλεί καρκίνο και Σίνια Γιαμανάκα για τη δουλειά του στην ανάπτυξη τεχνητών βλαστοκυττάρων .

(Πηγή:BBC)

Οι λέξεις έβγαιναν δειλά από το στόμα του. Το βλέμμα του έκοβε βόλτες στο πάτωμα. Έμοιαζε πνιγμένος στην ντροπή. Ανασηκωμένοι ώμοι, σκυμένο κεφάλι, σώμα δύσπιστο, απόμακρο και φοβισμένο. Ήταν στιγμές που ένιωθα ανήμπορος. Σα να μας χώριζε ένας γυάλινος τοίχος.

Ο Τζον Νας, ο βραβευμένος με Νόμπελ μαθηματικός, δεν ήταν ποτέ εύκολος συνομιλητής. Η Σίλβια Νασάρ τον παρουσιάζει στη βιογραφία του («A beautiful Mind», «Ένα Υπέροχο Μυαλό») ως εκκεντρικό και υπερόπτη. Ένας άνθρωπος που έχει επίγνωση της μεγαλοφυΐας του και δε σπαταλά τον πολύτιμο χρόνο του σε ανώφελες συζητήσεις με αδαείς.

Ο Νας διέφερε από μικρός. Προτιμούσε να λύνει μαθηματικούς γρίφους την ώρα που οι συνομήλικοί του έπαιζαν στη γειτονιά. Ήταν προικισμένος με ένα ανήσυχο μυαλό που διψούσε για εξερεύνηση και γνώση. Κοινωνικά όμως ήταν αδέξιος. Με τρόπους και ωριμότητα μικρού παιδιού.

Ακόμα κι αν είχε ανάγκη την αγάπη, ο Νας δεν ήξερε πώς να την αναζητήσει. Και πολύ περισσότερο δεν ήξερε πώς να την προσφέρει στους άλλους. Ήταν ψυχρός, απλησίαστος, ανέκφραστος. Λες και του είχαν στραγγίσει κάθε ρανίδα συναισθήματος.

Στη δεκαετία του ’50 ο Νας εμφάνισε συμπτώματα σχιζοφρένειας. Κυκλοφορούσε στο ΜΙΤ, όπου επρόκειτο να γίνει μόνιμος καθηγητής, με ένα αντίτυπο των New York Times λέγοντας ότι περιέχει κρυφά μηνύματα από εξωγήινους που μόνο αυτός μπορούσε να αποκωδικοποιήσει. Νόμιζε ότι θα γινόταν κυβερνήτης της Ανταρκτικής. Έβλεπε γύρω του συνωμοσίες.

Πέρασε τα επόμενα 30 χρόνια στη σκιά της κοινωνίας. Επέστρεψε στο Πρίστον όπου έγινε γνωστός ως «Φάντασμα». Στοίχειωνε τις αίθουσες διδασκαλίας, ζητούσε τσιγάρα ή φωτιά από τους φοιτητές, χάραζε στους πίνακες δυσεπίλυτους γρίφους.

Κι όμως, μετά από αυτή την περιπλάνηση στο παράλληλο σύμπαν που δημιουργεί μια ψυχική νόσος ο Νας επέστρεψε στη δική μας μίζερη πραγματικότητα. Σε έναν κόσμο που καυχάται για τον κομφορμισμό του, αλλά είναι απογυμνωμένος από την έκπληξη, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του παραλόγου.

Πριν συναντήσω τον Νας, 82 ετών σήμερα, στο γραφείο του στο Πρίνστον δεν ήξερα πώς να τον αντιμετωπίσω. Έπεσα στην παγίδα των στερεότυπων. Φοβόμουν τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του. Με τρόμαζε το γεγονός ότι ο Νας ταξίδευε για χρόνια στον κόσμο της σχιζοφρένειας. Δεν ήξερα πώς έπρεπε να τον αντιμετωπίσω.

Όταν όμως κάθισα απέναντί του αντιλήφθηκα πόσο λάθος έκανα. Όντως ο Νας είναι εκκεντρικός. Αποφεύγει να σε κοιτάξει στα μάτια, συχνά ψελλίζει τις απαντήσεις του και -σπάνια- χαμογελά με παιδική αθωότητα και ένοχη ντροπή. Όμως τα ταξίδι του μυαλού του δεν τον κάνει ανάξιο συνομιλητή. Το κάθε άλλο. Τον έχει προικίσει με εμπειρίες και εικόνες. Σίγουρα έχει μπολιάσει τη ζωή του με απογοητεύσεις και χαμένες ευκαιρίες, αλλά τον έχει αναδείξει νικητή.

Ο Νας μπορεί και δαμάζει τις σκέψεις του. Αγνοεί τις σειρήνες του παραλόγου που ακόμα τον καλούν κοντά τους. Είναι ένας Οδυσσέας που περιπλανιόταν για χρόνια χωρίς να γνωρίζει και να φαντάζεται ότι ο κόσμος πορευόταν μπροστά εν τη απουσία του. Όταν ξεκαθάρισε τις σκέψεις του ο Νας βρέθηκε σε μια κοινωνία διαφορετική. Κατάφερε όμως να συμβιβαστεί. Συνέχισε να αναζητά λύσεις σε γρίφους και να δημιουργεί.

Εύκολα βαφτίζουμε κάποιον «τρελό» ή «παράξενο». Εύκολα θεωρούμε «επικίνδυνο» όποιον διαφέρει από εμάς. Είναι ανέξοδο και απλοϊκό να βάζουμε ταμπέλες. Γιατί χρειάζεται χρόνος, διάθεση και καθαρό μυαλό για να κατανοήσεις όποιον υποφέρει ή υπέφερε από μια ψυχική ασθένεια. Δεν υπάρχουν εμφανή τραύματα, δεν πρόκειται για πληγές που κρύβονται με έναν επίδεσμο ή επουλώνονται με γιατροσόφια. Πρόκειται για μια αόρατη μάχη, εγκλωβισμένη στο μυαλό του ασθενούς.

Μια σύγκρουση συχνά χωρίς σημάδια την οποία χλευάζουμε ή προς την οποία δυσπιστούμε. Ένα μοναχικό ταξίδι στο οποίο δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το βαρκάρη. Τουλάχιστον, ας φροντίσουμε να βρει γρήγορα λιμάνι και ας μη βουλιάξουμε το πλοίο του με την περιφρόνηση ή την άγνοιά μας. TANEA

Τη λίστα «Science Watch» με τους 12 κορυφαίους ερευνητές για το 2009 δημοσίευσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. Πρώτος είναι ο Rudolf Jaenisch από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) για την έρευνά του στα βλαστικά κύτταρα και ακολουθούν σημαντικοί μαθηματικοί, γενετιστές, βιοστατιστικοί κ.ά.

Η ετήσια λίστα «Science Watch» της Thomson Reuters εξετάζει πόσες φορές εμφανίζονται οι νέες δημοσιεύσεις κάθε ερευνητή ως παραπομπές στην επιστημονική βιβλιογραφία. Όσο περισσότερες οι παραπομπές (αναφορές), τόσο σημαντικότερες είναι και οι δημοσιεύσεις.

Σύμφωνα με την Thomson Reuters, μητρική εταιρεία του πρακτορείου Reuters, πρωτοπόρος επιστήμονας το 2009 με εργασίες του στην αξιοποίηση των βλαστικών κυττάρων, είναι γερμανός Δρ Rudolf Jaenisch του ΜΙΤ που εργάζεται πάνω στη μετατροπή απλών δερματικών κυττάρων σε τεχνητά πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPS).

Η εφαρμογή της έρευνάς του στην κλινική πράξη αναμένεται να δώσει νέες θεραπευτικές λύσεις στη νόσο του Πάρκινσον, στης δρεπανοκυτταρική αναιμία και άλλες παθήσεις. Ο Jaenisch έχει 14 δημοσιεύσεις στις οποίες έχουν γίνει οι περισσότερες παραπομπές.

Τέσσερις γενετιστές του MIT και του Ινστιτούτου Broad του Χάρβαρντ, οι Mark Daly, David Altshuler, and Paul I.W. de Bakker και Eric Lander, κατάφεραν να μπουν στη φετινή λίστα των καλύτερων για το έργο τους «Μελέτες Γενωμικού Συσχετισμού» (GWA), οι οποίες εντοπίζουν μεταλλάξεις που σχετίζονται με ασθένειες. Συνολικά 13 δημοσιεύσεις βρέθηκαν στο επίκεντρο των παραπομπών.

Ο Goncalo Abecasis, μαθηματικός στον κλάδο της Βιοστατιστικής που συνεργάζεται με τους γενετιστές του Ινστιτούτου Broad, είναι στη λίστα με 10 δημοσιεύσεις που απασχόλησαν ιδιαίτερα.

Ο Carlo Croce με 12 δημοσιεύσεις που χρησιμοποιήθηκαν σε εκατοντάδες παραπομπές, από το Πανεπιστημίο του Οχάιο για τις έρευνές του στο microRNA και το ρόλο του στον καρκίνο.

Οι Andre Geim και Konstantin Novoselov του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, που ανακάλυψαν το γραφένιο, το πιο λεπτό υλικό στον κόσμο (200.000 φύλα είναι ίσα με μία τρίχα) πολλά υποσχόμενο στον τομέα της πληροφορικής και γενικά των μικροτσίπ που αποτελείται από μονοατομικά φύλλα άνθρακα, καθώς και μια κολλητική ταινία που λειτουργεί όπως τα πέλματα του σαμιαμιδιού (κολλάει).

Ο μαθηματικός Ji-Huan He του Πανεπιστημίου Ντονγκουά της Σαγκάης για τις εργασίες του στην επίλυση περίπλοκων μαθηματικών προβλημάτων.

Στη λίστα βρέθηκαν ακόμη ο ανοσολόγος Shizuo Akira του Πανεπιστημίου της Οζάκα (κορυφαίος ερευνητής των ετών 2005 και 2006) για τις εργασίες του σε υποδοχείς κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος με 9 δημοσιεύσεις και ο θεωρητικός φυσικός Mikhail Katsnelson του Πανεπιστημίου Radboud της Ολλανδίας για τη μελέτη του στη συμπυκνωμένη ύλη.

Μια πρωτότυπη τρισδιάστατη έκδοση -μαζί με τα ειδικά γυαλιά- προσέφερε στους αναγνώστες της η βελγική εφημερίδα Le Derniere Heure. Στόχος των εκδοτών ήταν να δώσουν στο αναγνωστικό κοινό τη δυνατότητα να ρίξει μία πραγματικά διαφορετική ματιά στον κόσμο.

Ολες οι φωτογραφίες και οι διαφημίσεις στην ειδική έκδοση της γαλλόφωνης βελγικής εφημερίδας είχαν υποστεί ειδική επεξεργασία έτσι ώστε με τη βοήθεια των ειδικών γυαλιών να τις βλέπει ο αναγνώστης τρισδιάστατες. «Στόχος μας είναι να κάνουμε ολόκληρη την εφημερίδα τρισδιάστατη», δήλωσε χθες ο αρχισυντάκτης της, Ιμπέρ Λεκλέρκ, ο οποίος επισήμανε ότι χρειάστηκαν δύο ολόκληροι μήνες για την προετοιμασία της ειδικής έκδοσης. Η τρισδιάστατη εφημερίδα κυκλοφόρησε σε 115 χιλιάδες αντίτυπα.

«Μιλάμε για τρισδιάστατη τηλεόραση, κινηματογράφο και παιχνίδια βίντεο. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κι εμείς την τύχη μας στις τρεις διαστάσεις, να ακολουθήσουμε κι εμείς το ίδιο ρεύμα», συνέχισε ο κύριος Λεκλέρκ, προσθέτοντας ότι δεν γνωρίζει κατά πόσον έχει κυκλοφορήσει άλλη τρισδιάστατη εφημερίδα στην Ευρώπη. «Πρόκειται στην πραγματικότητα, για μία δοκιμή», τόνισε, επισημαίνοντας ότι η ανάγκη για τα ειδικά γυαλιά, αλλά και το υψηλό κόστος των εκδόσεων, καθιστούν απαγορευτική τη ευρεία κυκλοφορία τέτοιων εντύπων.

Σύμφωνα με τη γαλλική έκδοση του PC World, οι αναγνώστες απόλαυσαν καλύτερα τις τρισδιάστατες εικόνες όταν κρατούσαν την εφημερίδα περίπου πενήντα εκατοστά από το πρόσωπό τους. «Χρειάζεται λίγος χρόνος για να συνηθίσει κανείς τις τρισδιάστατες εικόνες», αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα. Eπίσης, αναφέρει ότι αρκετές εικόνες είχαν καλή ποιότητα, αλλά πολλές ήταν υπερβολικά θολές.

Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας των ΗΠΑ (ΝΙSΤ) κατασκευάζουν ρολόγια ατομικής τεχνολογίας τα οποία χαρακτηρίζονται από την εξαιρετική ακρίβειά τους. Το τελευταίο επίτευγμα τους είναι ένα ρολόι που χρησιμοποιεί παλμούς ιόντων υδραργύρου με παγιδευμένα άτομα αλουμινίου και έχει δύο φορές μεγαλύτερη ακρίβεια από το προηγούμενο αντίστοιχο ρολόι που είχε κατασκευαστεί και πάλι στα εργαστήρια του ΝΙSΤ.

Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, το νέο ρολόι χάνει μόλις 1 δευτερόλεπτο περίπου κάθε 1,5 δισ. έτη! Ποια, όμως, η χρησιμότητα των ατομικών ρολογιών; Οι επιστήμονες λένε ότι αυτή είναι τεράστια, αφού ένα απόλυτα ακριβές ρολόι που θα μπορούσε να καλύψει την ηλικία του Σύμπαντος χωρίς να χάνει ούτε 1 δευτερόλεπτο θα επέτρεπε δοκιμές οι οποίες θα έδειχναν αν οι φυσικοί νόμοι και οι σταθερές έχουν μεταβληθεί από τις απαρχές του κόσμου ως σήμερα. Επίσης η δημιουργία ολοένα μεγαλύτερης ακρίβειας ατομικών ρολογιών βελτιώνει θεαματικά όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα και ειδικά συστήματα όπως εκείνα του εντοπισμού θέσης, σαν το γνωστό GΡS.

Στη δημοσιότητα το χειρόγραφο που περιγράφει την προσπάθεια του Νεύτωνα να αναπτύξει τη θεωρία της βαρύτητας. Η περιβόητη ιστορία για το μήλο που έδωσε το ερέθισμα στον Ισαάκ Νεύτωνα να αναπτύξει τη θεωρία της βαρύτητας, βρίσκεται πλέον στο Διαδίκτυο.

Το ιστορικό χειρόγραφο είναι στη διάθεση των χρηστών του Ιντερνετ έπειτα από τη δημοσίευση του από την Βασιλική Ακαδημία της Βρετανίας. Ο Κeith Μoore, επικεφαλής της βιβλιοθήκης της Ακαδημίας, δήλωσε ότι η συγκεκριμένη ιστορία διαιωνίζεται επειδή περιλαμβάνει μια εύληπτη απεικόνιση για το πως λειτουργεί η μοντέρνα επιστήμη ενώ έχει ταυτόχρονα αναφορές στο ηλιακό σύστημα αλλά και στη Βίβλο.

Όταν ο Νεύτωνας περιγράφει την παρατηρήση της πτώσης του μήλου και μαντεύει πίσω από τη θεωρία «μιλά ουσιαστικά για την επιστημονική μέθοδο», σχολιάζει ο Μουρ. «Το σχήμα του μήλου θυμίζει τον πλανήτη και η πτώση του παραπέμπει στην ιστορία του Αδάμ και της Εύας, γεγονός που σίγουρα θα έβρισκε ελκυστικό ο Νεύτωνας».

«Γιατί το μήλο να πέφτει πάντα κάθετα στο έδαφος, αναρωτήθηκε…Γιατί να μην πέφτει πλευρικά ή προς τα πάνω; Γιατί συνέχεια να πέφτει στο κέντρο της γης;», έγραφε ο William Stukeley o συγγραφέας -και σύγχρονος του Νεύτωνα- της περίφημης ιστορίας με το μήλο.

Το σχετικό έργο του Stukeley πλαισιώνεται, σύμφωνα με την Βασιλική Ακαδημία της Βρετανίας, από σημειώσεις «αντιπάλων» του Νεύτωνα που είχαν χαθεί για εκατοντάδες χρόνια. Οι διαδικτυακοί χρήστες μπορούν ακόμα να περιηγηθούν και σ’ άλλα ντοκουμέντα όπως σχέδια του Λεονάρντο, την πρώιμη δουλειά της Jane Austen κ.λ.π

Όταν το δέντρο αυτό άρχισε τη ζωή του, στον πλανήτη μας επικρατούσε ακόμα η τελευταία εποχή των παγετώνων και οι άνθρωποι δεν είχαν ανακαλύψει τη γεωργία, ούτε είχαν χτίσει τις πρώτες πόλεις στη Μεσοποταμία. Οι πυραμίδες της Αιγύπτου θα κτίζονταν μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια. Σήμερα, έπειτα από 13.000 περίπου χρόνια, η συγκεκριμένη βελανιδιά ατενίζει αγέρωχα το πέρασμα του χρόνου και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι ο γηραιότερος γνωστός οργανισμός που ζει πάνω στη Γη.

Το δέντρο-μαθουσάλας, που ανήκει στο είδος Quercus palmeria, βρίσκεται κάπου στους ανεμοδαρμένους λόφους Τζουρούπα της νότιας Καλιφόρνιας των ΗΠΑ και η ανακάλυψή της ηλικίας του έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας υπό τον καθηγητή Τζέφρι Ρος-Ιμπάρα, ενώ η σχετική επιστημονική παρουσίαση έγινε στο περιοδικό «PloS ONE», σύμφωνα με τη βρετανική «Ιndependent».

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το δέντρο κατάφερε να επιβιώσει από αλλεπάλληλες περιόδους ξηρασίας, παγωνιάς και καταιγίδων, ανανεώνοντας επανειλημμένα τον εαυτό του. Κανονικά, το συγκεκριμένο είδος βαλανιδιάς ζει σε μεγαλύτερα υψόμετρα, σε πιο υγρό και ψυχρό κλίμα, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το δέντρο βρίσκεται σε μικρό υψόμετρο, ζώντας σε ξηρές κλιματικές συνθήκες, ανάμεσα σε γρανιτένιους βράχους, υπό τις συνεχείς ριπές του ανέμου, πολύ κοντά στις τελευταίες αυλές κάποιου κοντινού προαστίου. Η ιδιαιτερότητα αυτή ήταν, άλλωστε, που τράβηξε το ενδιαφέρον των επιστημόνων να μελετήσουν το δέντρο και έτσι, έκπληκτοι, ανακάλυψαν την ηλικία του.

Οι επιστήμονες επίσης παραξενεύτηκαν από το ότι το δέντρο έχει πλέον μετατραπεί σε μια εκτεταμένη «κοινότητα» ψηλών και μπλεγμένων θάμνων (με συνολική έκταση περίπου 21,5 τετραγωνικών μέτρων) που δεν παράγουν γόνιμα βελανίδια. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν μέσω ανάλυσης DNA ότι όλο αυτό το θαμνώδες σύμπλεγμα-αποικία προερχόταν από ένα και μοναδικό «μητρικό» δέντρο.

Η μελέτη των δακτυλίων του δέντρου αποκάλυψε ότι μεγαλώνει με τρομερά αργό ρυθμό, περίπου ένα εικοστό της ίντσας (δηλαδή γύρω στα 1,3 χιλιοστά) κάθε χρόνο. Με βάση αυτόν τον σημερινό ρυθμό ανάπτυξης, εκτιμάται ότι χρειάστηκαν πάνω από 13.000 χρόνια για να φτάσει στο σημερινό μέγεθος. Και κάθε άλλο παρά φαίνεται διατεθειμένο να πεθάνει!

Το γνωστό σε όλους Oxford English Dictionary είναι το πρώτο αξιόλογο λεξικό της Αγγλικής γλώσσας που τυπώθηκε ποτέ και το οποίο έκανε μια προσπάθεια να καταλογοποιήσει όλες τις λέξεις και όχι μόνο τις περίεργες και τις άγνωστες. Κάποια στιγμή λοιπόν, μερικοί καθηγητές συνειδητοποίησαν ότι όλα τα λεξικά της εποχής τους είχαν χονδροειδή διαρρύθμιση και ήταν γενικώς χάλια και αποφάσισαν να φτιάξουν ένα καλύτερο.
Ένα από τα πολλά προβλήματα που αναγνωρίστηκαν ήταν ότι δεν υπήρχαν καλές παραπομπές που να έκαμναν επίδειξη του πως να χρησιμοποιηθεί η λέξη σε μια πρόταση. Δυστυχώς για διορθώσουν το πρόβλημα αυτό, χρειάζονταν κάποιον που θα μπορούσε να συνθέσει τέτοιες παραθέσεις και προσδιορισμούς, για κάθε λέξη που έχει ποτέ γραφτεί. Επειδή οι εν λόγω καθηγητές ήταν πολύ απασχολημένοι για να κάνουν κάτι τέτοιο και επειδή δεν είχαν τα χρήματα να πληρώσουν κάποιον άλλο να το κάνει, διέδωσαν ότι ζητούσαν εθελοντές για αυτήν την κοπιαστική εργασία.
Από τους ανθρώπους που έδωσαν το παρόν στην έκκληση αυτή ήταν ο William Chester Minor, ένας Αμερικανός χειρούργος που λάτρευε την Αγγλική γλώσσα. Ο Minor συνέθεσε έναν πελώριο αριθμό λέξεων με παραθέσεις και ορισμούς. Συνέθεσε λίστες με κάθε παράδειγμα κάθε λέξης που υπήρχε σε όλα τα βιβλία που είχε στην κατοχή του και ήταν κατά πολύ ο ποιο αποτελεσματικός εθελοντής για το λεξικό της Οξφόρδης. Χωρίς αυτόν, το λεξικό θα ήταν πιθανώς ελλιπή και θα συνέχιζε την παράδοση των υπόλοιπων λεξικών της εποχής.

Γιατί λοιπόν τον αποκαλούμε “τρελό” ?
Όλη αυτήν την κοπιαστική εργασία την έκανε ενόσω ήταν έγκλειστος στο άσυλο για τους ψυχασθενείς εγκληματίες Broadmoor, όπου βρισκόταν επειδή έχασε τα λογικά του και σκότωσε τον πατέρα 7 παιδιών George Merett, που ο Minor πίστευε ότι τον καταδίωκε. Κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του δεν είχε και πολλά πράγματα να κάνει και έτσι η δημιουργία των παραθέσεων για το λεξικό, ήταν γι’ αυτόν ότι και το πλέξιμο για μια γυναίκα. Εν τω μεταξύ η διανοητική του κατάσταση χειροτέρευε, έως ότου έκοψε το πέος του με ένα ξυράφι. Τελικά τον έστειλαν “πακέτο” στην Αμερική.