Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει στις μέρες μας Έλληνας, μήτε Ελληνόπουλο που να μην γνωρίζει την σημασία της Επανάστασης του ΄21. Αλλοίμονο! Παρόλα αυτά αν googl-άρετε τις λέξεις: «Καραϊσκάκη» και «21» μόνο στο πρώτο λήμμα έρχεται ο γνωστός ήρωας Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ακολουθούν πληροφορίες για το γνωστό γήπεδο!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Στον δε αριθμό «21» οπαδοί γνωστής ποδοσφαιρικής ομάδας!!!!!!!!!!!!!!

Πώς να προστατευτείτε λοιπόν, εσείς οι νέες γενιές, τα μικρά παιδιά, που δεν έχετε ιστορικές μνήμες από την πρόσφατη Ιστορία της Ελλάδας; Πόσο μάλλον από την προγενέστερη…

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε σκοπό να μιλήσουμε εμείς οι υπεύθυνες καθηγήτριες αυτής της γιορτής. Συμμεριζόμαστε την  άποψη ότι οι σχολικές γιορτές πρέπει να γίνονται από τους μαθητές.  Όμως τις δύσκολες αυτές μέρες δεν θα ήταν έντιμο να μην συνδέσουμε την μεγάλη γιορτή της Ελευθερίας και του Ευαγγελισμού (της Καλής Είδησης) με τον μεγάλο αγώνα που δίνει σήμερα η Ελλάδα για να ξεπεράσει μια οικονομική κρίση, που φαίνεται να είναι παγκόσμια,  μα περισσότερο μια κρίση ήθους και αξιών.

Αυτό που μας στεναχωρεί όμως περισσότερο είναι ότι η δική μας η γενιά, η γενιά που κληρονόμησε έναν καλύτερο κόσμο από τους γονείς και τους δασκάλους της, παραδίνουμε σε σας μια κοινωνία της αφθονίας. Μια αφθονία όμως που στο βάθος της έκρυβε  μεγάλες πληγές. Και οι πληγές αυτές άρχισαν πια να αιμορραγούν και να κακοφορμίζουν. Κάπου κι εμείς παρασυρθήκαμε από την επιφανειακή ευμάρεια, την ξαφνική καλοπέραση  και δεν μεταφράσαμε καλά τα σημεία των καιρών. Ακολουθήσαμε τον σωρό. Τον όχλο. Το εύκολο. Δεν διορθώσαμε όσο έπρεπε τα κουσούρια της ελληνικής φυλής.

Δεν ήταν όμως αυτές οι προθέσεις μας. Κάθε άλλο! Ποιος γονιός, ποιος δάσκαλος θέλει τα παιδιά του να μη ζουν καλά; Να μη ζουν ελεύθερα;;;

Γιατί παιδιά, στις μέρες μας η «σκλαβιά και η φοβέρα» δεν υπάρχει μόνο σε εμπόλεμες καταστάσεις. Με καριοφίλια και γιαταγάνια, με όλμους και ρουκέτες. Υπάρχει ο οικονομικός πόλεμος, τα πολιτικά παιχνίδια που ραγίζουν τις οικονομίες των λαών και τους οδηγούν στην εξαθλίωση. Πώς;

Κοιτάξτε γύρο σας. Παρατηρείστε πώς τα ασήμαντα πράγματα παρουσιάζονται ως επιτεύγματα… Πώς απαξιώνεται ο ρόλος της οικογένειας, της φιλίας, της συνεργασίας. Πώς εκχυδαϊζεται ο έρωτας. Πώς η κάθε είδους βία έχει μπεί στη ζωή μας…  Πώς οι εκδηλώσεις χαράς και πόνου θυμίζουν …γηπεδικές κραυγές…

Πώς τα μέσα και πολλοί «καλοθελητές» κάνουν το ανούσιο, το άχρηστο ουσιαστικό και το σημαντικό ασήμαντο; Πώς κάνουν τον ανθρώπινο πόνο προϊόν τηλεθέασης, πως αγνοούν το πολιτισμό…

Πώς εργάζονται ευσυνείδητα όλα τα χρόνια για τη δημιουργία ενός ασήμαντου σχολείου. Πώς σας περνούν μηνύματα ότι η ζωή    είναι πολύ καλύτερη χωρίς σχολείο.  Πώς απαξιώνεται ο δάσκαλος στα μάτια των μαθητών και των οικογενειών τους…

Γιατί; Γιατί ο αμόρφωτος άνθρωπος γίνεται ένας καταπληκτικός δούλος. Αντί λοιπόν να διορθώσει η κοινωνία τα κακώς κείμενα, είναι πολύ πιο εύκολο να τα απαξιώσει και να οδηγήσει τους νέους στην πνευματική σκλαβιά. Για να  ακολουθήσει η κόλαση της οικονομικής δουλείας.

Χωρίς αρχές, η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση. Χωρίς όνειρα και στόχους, θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σ` επιλογές που θα σας ντροπιάσουν, θα γεµίσουν τη ζωή σας  πλήξη. Και η πλήξη είναι η αρχή πολλών κακών.

Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα του σχεδόν, για να καταλάßει τότε, πως η µόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε απ’ την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο κι έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα, για να µας πει την ιστορία της ζωής του, την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης.

Η αγάπη γα τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του, ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του γνωστού Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ` ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος κι εγκαταλειµµένος απ` όλους.

Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν ν` απαιτήσει από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, λέγοντας ψέµατα, από αξιοπρέπεια.

Αλήθεια… Αναζητείστε αξιοπρεπείς ανθρώπους σήμερα…

Η ελληνική Μυθολογία μιλά για τον δρόμο της Αρετής και της Κακίας. Φυσικά και ο δρόμο της Αρετής είναι ο πιο δύσκολος… Και εμείς έχουμε μάθει να  προτιμάμε τα εύκολα… Το κακό είναι ότι έχουμε μάθει και σας. Και τώρα καλείστε να αντιμετωπίσετε τα δύσκολα, μάλλον.. άοπλοι.

Πιστεύω πως η γενιά μου σας οφείλει ένα τεράστιο συγνώμη.  Αλλά τώρα δεν έχει σημασία να αναζητήσουμε το «ποιος έφταιξε». Χάνουμε χρόνο. Σημασία έχει να κοιτάξουμε πού θέλουμε να πάμε.  Πώς θέλουμε να ζήσουμε. Αλλοιώς θα πάμε εκεί που κοιτάμε, και θα ζήσουμε όπως – όπως…

Ζωή χωρίς ήθος, αξίες και αξιοπρέπεια είναι ζωή μοναχική. Και μια ζωή στη μοναξιά, χωρίς φίλους, συντρόφους και παιδιά δεν αντέχεται.

Ανοίξτε λοιπόν τα μάτια της ψυχής σας. Μην αφήσετε τη ζωή σας να μαραζώσει χαμένη στα ηλεκτρονικά επιτεύγματα, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας. Απαλλαγείτε από τις κακοδαιμονίες της φυλής μας. Όσο ακόμα είναι καιρός.

Η κάθε εποχή είναι οι νέοι της. Αυτοί θα οδηγήσουν με επιτυχία τη γενιά τους και τον τόπο σε καλύτερες μέρες. Πιο φωτεινές.

Δεν είσαστε μόνοι, όμως.  Εμείς θα βάλουμε πλάτη, θα είμαστε δίπλα σας γιατί ξέρουμε ότι η νιότη και η ελπίδα είναι ο συνδιασμός που θα τα καταφέρει.

«

Σαπουνόφουσκες, γρίφοι και διάφορα πειράματα περιμένουν μικρούς και μεγάλους λάτρεις των Μαθηματικών, αλλά και επιφυλακτικούς απέναντι σε αυτά, σε μια έκθεση που θα φέρει το κοινό σε επαφή με μία από τις αρχαιότερες επιστήμες. «Δημιουργώ και σκέφτομαι μόνος μου» είναι το μυστικό για να αποκτήσει κάποιος γνώσεις, αναφέρει ο καθηγητής μαθηματικών και ιδρυτής του Μουσείου «Mathematikum» Albrecht Beutelspacher.

Δεν πρόκειται για μία κλασική έκθεση, αλλά για έναν χώρο που σε καλεί να τον εξερευνήσεις, «δοκιμάζοντας», «ακουμπώντας» και «βιώνοντας» περισσότερα από 20 εκθέματα. Το παιχνίδι, η εξερεύνηση και η λύση διάφορων γρίφων είναι το κλειδί αλλά και το μυστικό της έκθεσης «Μαθηματικά … χειροπιαστά!», που θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου στις 19.00 στο Goethe-Institut της Αθήνας  (Ομήρου 14-16)

Η διαδραστική αυτή διοργάνωση σχεδιάστηκε από το μουσείο «Mathematikum» στο Γκίσεν της Γερμανίας και είναι κατάλληλη για όλες τις ηλικίες (από 8 ετών και πάνω). Ύστερα από την επιτυχημένη παρουσίασή της στη Θεσσαλονίκη, όπου συγκέντρωσε περίπου 1100 επισκέπτες,  «ταξιδεύει» τώρα και στην Αθήνα.

Παράλληλες εκδηλώσεις

Συζήτηση: Η Γοητεία των Μαθηματικών

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013, 20:00, στο Goethe-Institut Athen

Μια δημόσια συζήτηση με μαθηματικούς, επιστήμονες θετικών επιστημών και καθηγητές Γερμανικών; Τι το κοινό μπορεί να έχουν; Και όμως, μπορεί να έχουν περισσότερα από ότι φανταζόμαστε. Η γλώσσα μας περιλαμβάνει πλήθος από εκφράσεις που δηλώνουν μαθηματικές αρχές και σχήματα. Μετράμε, συγκρίνουμε, ψάχνουμε κοινά στοιχεία, αναφερόμαστε σε δύσκολα προβλήματα με τον όρο τετραγωνισμός του κύκλου, σκεφτόμαστε τι πραγματικά μετράει, παρατηρούμε εξελίξεις με εκθετική ταχύτητα και άλλα πολλά.

Από την άλλη μεριά, ο δρόμος για τα μαθηματικά περνάει από τη γλώσσα. Δεν υπάρχει διδακτικό βιβλίο μόνο με τύπους. Συχνά τη σημασία των μαθηματικών την καταλαβαίνει ο μη ειδικός μόνο μέσω εφαρμογών στην καθημερινή ζωή. Είτε για να συγκρίνει τα επιτόκια τραπεζών, είτε για να βρει την τιμή ενός κιλού τροφίμων – τα καταφέρνει καλύτερα όποιος ξέρει να αποκρυπτογραφήσει και το κείμενο και τους αριθμούς.

Συμμετέχουν:

Εκπρόσωπος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας

Χαράλαμπος Ιωάννου, ένας από τους 15 φιναλίστ στο διαγωνισμό Google Science Fair 2013, με το εξωσκελετικό γάντι

Ljubov Mavrodieva, υπεύθυνη του τμήματος Εκπαιδευτικής Συνεργασίας, Goethe-Institut της Σόφιας

Δρ. Τεύκρος Μιχαηλίδης, μαθηματικός, συγγραφέας, μεταφραστής, ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ

Arnold Schlachter, συντονιστής του προγράμματος «Ένα εργαστήρι για τη Φυσική και για τη Γλώσσα», Goethe-Institut στο Βουκουρέστι

Δρ. Κρυσταλλία Χαλκιά, καθηγήτρια διδακτικής Φυσικών Επιστημών, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Συντονιστής συζήτησης Δρ. Σταύρος Σάββας, φυσικός, διευθυντής της Ελληνογερμανικής Αγωγής

Γερμανικά και Ελληνικά με μετάφραση

Διάλεξη και Συζήτηση

M. C. Escher, Μαθηματικός χωρίς να το ξέρει

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013, 20:00, στο Goethe-Institut Athen

Διάλεξη και συζήτηση με τον μαθηματικό, συγγραφέα και μεταφραστή Τεύκρο Μιχαηλίδη, μέλος της ομάδας ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ

O M.C. Escher θεωρείται, δικαίως, ως ο χαράκτης που οι ιδέες και οι δημιουργίες του έχουν τη μεγαλύτερη συνάφεια με τα μαθηματικά. Ωστόσο, ο ίδιος επανειλημμένα είχε δηλώσει ότι δεν κατανόησε ποτέ τα μαθηματικά, ούτε ως μαθητής, ούτε αργότερα, όταν στις παρέες του συγκαταλέγονταν μερικοί από τους κορυφαίους μαθηματικούς του εικοστού αιώνα.

Στην παρουσίασή του ο Τεύκρος Μιχαηλίδης θα επιχειρήσει να ερμηνεύσει αυτή τη «λανθάνουσα» μαθηματική ιδιοφυΐα που χαρακτηρίζει το έργο του Escher και να μελετήσει το έργο του από τη σκοπιά του μαθηματικού.

Ελληνικά με μετάφραση στα Γερμανικά

Workshops για μαθητές και καθηγητές

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013, Goethe-Institut

Μαθηματικά πειράματα – workshops για μαθητές

Workshop 1 (8-12 ετών): 11:00–13:00, Workshop 2 (13 ετών και άνω):14:30-17:00

Γερμανικά με ελληνική μετάφραση

Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής, μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων: 50

Καθημερινά χρησιμοποιούμε ασυνείδητα μαθηματικές μεθόδους – όταν πχ δένουμε τα κορδόνια μας ή στο παρκάρισμα. Τα συγκεκριμένα workshops δεν αφορούν τύπους και εξισώσεις, αλλά συναρπαστικά πειράματα, τα οποία πραγματοποιούνται από τους ίδιους τους μαθητές κάτω από επιτήρηση και με απλά υλικά.

Το πρώτο workshop (11:00 – 13:00) απευθύνεται κυρίως σε μαθητές 8 έως 12 ετών. Επικεντρώνεται σε πειράματα που σχετίζονται με στοιχειώδεις μαθηματικές έννοιες, όπως οι αριθμοί και τα σχήματα.

Το δεύτερο workshop (14:30 – 17:30) απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας από 13 ετών και άνω. Σε αυτό θα πραγματοποιηθεί μια σειρά πειραμάτων στον τομέα της γεωμετρίας, της άλγεβρας και της στοχαστικής.

Εισηγητής: Jonas Wagner, Καθηγητής μαθηματικών και συνεργάτης του «Mathematikum» Γκίσεν / Γερμανίας

Μαθηματικά πειράματα – workshops για καθηγητές

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013, Goethe-Institut, Ομήρου 14–16

Workshop 1, 09:00–13:00:για καθηγητές Γερμανικών, Workshop 2, 14:00-17:30: για καθηγητές Μαθηματικών

Γερμανικά, Workshop 2 με ελληνική μετάφραση

Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής, μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων: 50

«Οι μαθητές ακούνε συχνά από τους γονείς: Όύτε εγώ κατάλαβα ποτέ τα μαθηματικά, ποτέ δε μου άρεσαν, αλλά τώρα θα πρέπει και εσύ να τα υπομένεις. Αυτό είναι μοιραίο», όπως δήλωσε ο Günter Ziegler, Καθηγητής Μαθηματικών στο Βερολίνο και συν-διοργανωτής του «Έτους των Μαθηματικών 2008».

Το workshop για καθηγητές Γερμανικών εισάγει τους συμμετέχοντες στο νόημα της έκθεσης και απαντά σε ερωτήματα που μπορεί να προκύψουν πριν και μετά την επίσκεψη της έκθεσης με ομάδες μαθητών.

Στο workshop για καθηγητές μαθηματικών, οι εκπαιδευτικοί θα πραγματοποιήσουν υπό την καθοδήγηση εμπειρογνώμονα μια σειρά πειραμάτων, για τα οποία συνήθως δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από ένα φύλλο χαρτί ή χαρτόνι. Με βάση αυτά τα πειράματα θα γίνει σαφής η έννοια των μαθηματικών, ενώ θα συζητηθούν προτάσεις για χρήση των μαθηματικών στην τάξη.

Εισηγητής: Jonas Wagner, Καθηγητής μαθηματικών και συνεργάτης του «Mathematikum» Γκίσεν / Γερμανίας

info: Διαδραστική έκθεση του Goethe-Institut με την υποστήριξη και χρηματοδότηση του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών

Εγκαίνια: Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013, 19:00

Ώρες λειτουργίας : Δευτέρα έως Πέμπτη 09:00–21:00, Παρασκευή 09:00–19:00,

Σάββατο 09:00–13:00

Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη

O Zac  είναι το πρώτο πρόγραμμα περιήγησης στο web που αναπτύχθηκε ειδικά για τα παιδιά με αυτισμό και διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, όπως σύνδρομο Asperger, κλπ.  ΟZAC είναι μια ζώνη που θα επιτρέψει στο παιδί  να αλληλεπιδρά άμεσα με τα παιχνίδια (υπάρχουν πολλά παιχνίδια) και δραστηριοτήτες (καλύπτει πολλά και διαφορετικά  ενδιαφέροντα) που απευθύνονται ειδικά σε παιδιά που εμφανίζουν τα χαρακτηριστικά των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού, όπως προβλήματα στην κοινωνική αλληλεπίδραση προβλήματα στην επικοινωνία, περιορισμένα ενδιαφέροντα και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. O ZAC είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τα παιδιά με χαμηλό, μεσαίο και αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας.

Το 2002 γεννήθηκε ένα πανέμορφο εγγονάκι, ο Ζαχαρίας (Zachary), και τρία χρόνια αργότερα διαγνώστηκε ότι είναι αυτιστικό. (ζητώ συγγνώμη αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω άλλο όρο) οπότε ο παππούς, John LeSieur, κάθισε κάτω κι έβαλε τις γνώσεις του για να βοηθήσει τον εγγονό του. Προγραμματιστής γαρ έπρεπε να φτιάξει έναν περιηγητή που να μην ενοχλεί ένα παιδί με αυτισμό αλλά και να το βοηθά να διασκεδάσει, να μάθει, να δημιουργήσει. Όπως όλα τα παιδιά.

Η πρώτη οθόνη είναι ένα ενυδρείο, ταΐζεις και τα ψαράκια, και στο κάτω μέρος της οθόνης έχουν ομαδοποιηθεί 7 θεματικές κατηγορίες.

1. Τηλεόραση
2. Παιχνίδια
3. Μουσική
4. Ιστορίες
5. Δραστηριότητες
6. Παιδικές εφαρμογές
7. Έκπληξη

Κάθε κατηγορία έχει πολλές υποκατηγορίες και σε κάθε υποκατηγορία υπάρχουν πολλοί σύνδεσμοι που οδηγούν σε κατάλληλο και ελεγμένο  περιεχόμενο.

Υπάρχει σε 3 εκδόσεις μέχρι στιγμής για win, mac & iOs (iPhone, iPad). Σύντομα ελπίζουμε να βγει και για Android.

Στα Windows για να εγκαταστήσετε το Zac θα πρέπει να εγκαταστήσετε πρώτα το airplayer της Adobe και μετά να εγκαταστήσετε την εφαρμογή. Στην καρτέλα για κατέβασμα σε καθοδηγεί να κατεβάσετε και να εγκαταστήσετε πρώτα το airplayer.

Το εγκατέστησα σε φορητό με win 7 64 bit και δουλεύει μία χαρά, ο επεξεργαστής i3 τριετίας χτύπησε 72% χρήση. Δυστυχώς οι γλώσσες είναι αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά αλλά  θέλω να πιστεύω ότι η γλωσσική δυσκολία θα ξεπεραστεί όταν κάτσει δίπλα στο παιδί ένας ενήλικας.

Πηγή

Στη συνέντευξη που ακολουθεί δίνουμε το λόγο στις νηπιαγωγούς και στους δασκάλους που έχουν διαλέξει να ασκήσουν το επάγγελμά τους σ’ένα περιβάλλον που όλους τους υπόλοιπους θα μας έκανε να λιποψυχήσουμε. Στις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής μιας οικ

ογένειας, στο διάστημα της μακράς και επώδυνης νοσηλείας των άρρωστων παιδιών, δίνουν καθημερινά τη μάχη αντλώντας κουράγιο από τα ίδια τα παιδιά. Και τα καταφέρνουν τόσο καλά ώστε εδώ το σχολείο να αποκτά το βαθύτερο νόημά του. Να γίνεται πηγή ζωής και χαράς.

Από τις Σ.Ανδριτσοπούλου και Κ.Τριπερίνα

Μ’ έναν κόμπο στο στομάχι 

Πήγα στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» λίγες μέρες πριν από την κυκλοφορία αυτού του τεύχους. Παρόλο που ο λόγος της επίσκεψής μου δεν είχε καμία σχέση με θέματα υγείας της δικής μου ή άλλης συγγενικής οικογένειας, φτάνοντας στην είσοδο ένιωσα ξανά εκείνο το παλιό σφίξιμο στο στομάχι,

 το ίδιο αίσθημα δέους και φόβου για το τι με/μας περίμενε στο επόμενο βήμα. Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι άνθρωποι που δεν είναι γιατροί, που το επάγγελμά τους δεν απαιτεί την παρουσία τους στο νοσοκομείο αλλά μάλλον το αντίθετο: αν η επιλογή τους ήταν άλλη, θα δούλευαν σε χώρους που τα παιδιά μεγαλώνουν κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο λόγος είναι για τους εκπαιδευτικούς που (επιλέγουν να) εργάζονται στα δύο Νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας. Οι άνθρωποι αυτοί διαβαίνουν κάθε πρωί τη μεγάλη πόρτα που όλους τους υπόλοιπους απλώς μας τρομάζει για να πάνε στη δουλειά τους, αλλά αντί για τη συνηθισμένη ρουτίνα, αυτοί δεν ξέρουν τι θα συναντήσουν. Πρόκειται για τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στα σχολεία του Νοσοκομείου Παίδων. Ελπίζω να μην χρειάστηκε μέχρι τώρα να χρησιμοποιήσετε τις υπηρεσίες τους. Θα πρέπει λοιπόν να σας πούμε ότι στα νοσοκομεία παίδων «Αγία Σοφία» και «Αγλαϊα Κυριακού» λειτουργούν δύο νηπιαγωγεία, δύο δημοτικά σχ

ολεία και ένα γυμνάσιο, τα μαθήματα των οποίων παρακολουθούν συνολικά περίπου 1.500 παιδιά – ασθενείς κάθε χρόνο. Βρεθήκαμε στο σχολείο του «Αγία Σοφία», που κλείνει πια είκοσι χρόνια λειτουργίας, σχεδόν τυχαία, σε μια προσπάθεια να αναδείξουμε διαφορετικές πτυχές του πολύπαθου κατά τα άλλα εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα

Για τους γονείς μεγαλύτερων παιδιών, λέω ότι τα νοσοκομεία δεν είναι πια αυτό που ήταν: εθελοντές και εθελόντριες, εταιρείες και μεμονωμένοι χορηγοί, αλλά και οι κατά καιρούς διοικήσεις των νοσοκομείων έχουν φροντίσει για τον εξωραϊσμό των χώρων, ώστε το περιβάλλον να είναι φιλικότερο και να μην επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους ήδη τρομοκρατημένους μεγάλους και μικρούς που υποδέχεται. Την ημέρα που πήγα για τη συνάντηση η είσοδος του «Αγία Σοφία» είχε φορέσει τα γιορτινά της: δεκάδες χριστουγεννιάτικ

α αστέρια κρέμονται από την οροφή και γύρω μου μια έκθεση ζωγραφικής. Όπως έμαθα μετά, τα παιδιά του 2ου Γυμνασίου Μοσχά

του μαζί με τα νοσηλευόμενα παιδιά, δημιούργησαν την πανδαισία χρωμάτων που έβλεπα γύρω μ

ου. Ξέροντας πολύ καλά τι υπάρχει

 μετά την υποδοχή, όσο χαρωπή ή φιλόξενη κι αν είναι, εκτίμησα περισσότερο την προσπάθεια, όμως φτάνοντας μπροστά στο γραφείο με την ταμπέλα «Δημοτικό σχολείο» το μυαλό μου δεν είχε αδειάσει απ’ αυτό το «μετά».

Εκπροσωπώντας το χαρούμενο κομμάτι του νοσοκομείου

Έτσι κι αλλιώς, επαγγελματίας δημοσιογράφος δεν είμαι. Είμαι όμως επαγγελματίας εκπαιδευτικός και επομένως δεν περίμενα από τον εαυτό μου ότι η πρώτη ερώτηση που κυριολεκτικά θα ξεφούρνιζα μπαίνοντας στο γραφείο του σχολείου θα ήταν μα, καλά, πώς αντέχετε να κάνετε αυτή τη δουλειά; Και η νηπιαγωγός κα Παπαναστασίου Γεωργία και ο διευθυντής του δημοτικού κος Παναγιώτης Κισκηρέας μου είπαν τα ίδια σχεδόν λόγια:Εισπράττεις, κερδίζεις, γι’αυτό μένεις εδώ. Εμείς εκπροσωπούμε το χαρούμενο κομμάτι του νοσοκομείου, λένε. Χρειάζεται να βρεθείς στο Παίδων για να γίνει το σχολείο πηγή χαράς; Ίσως ισχύει η παλιά καλή αρχή ότι πρέπει να χάσεις κάτι για να το εκτιμήσεις, όμως η εντύπωση που σχημάτισα είναι ότι είναι οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί που έχουν το κουράγιο, τη δύναμη αλλά και την εμπειρία και τη γνώση για να παίξουν ένα πολύ δύσκολο ρόλο: να διατηρήσουν τις συνθήκες και τα όρια της σχολικής πράξης σ’ένα περιβάλλον που ωθεί στο αντίθετο ακριβώς. Οι δύο εκπαιδευτικοί με τους οποίους μιλήσαμε μας ζήτησαν να ξεκαθαρίσουμε ότι εκπροσωπούν όλη την ομάδα των νηπιαγωγών και δασκάλων που υπηρετούν αυτή τη στιγμή στο σχολείο. Αξίζει να αναφέρουμε τα ονόματά τους: Πίπης Γ., Πατλάκας Γ., Αδαμόπουλος Κ., Παπαφώτη Ε., Τσοπανάκη Α., Ζαρλαχάς Κ., Ματζώρου Α., Γραβάλου Ι., Κοπανάκη Ε., Θεοδοσίου Α., Βίτσας Δ., Βίτσας Α., Λούβαρη Ε., Αυγερινού Μ., Δερβεντζή Σ.

Στη συζήτηση που ακολουθεί παίρνουν μέρος ο κος Κισκηρέας, Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου και η κα Παπαναστασίου Γεωργία Προϊσταμένη νηπιαγωγός.

Σε ποια παιδιά απευθύνεται το σχολείο;
Για την ώρα, το σχολείο απευθύνεται στα παιδιά που χρειάζεται να παραμείνουν στο νοσοκομείο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προτεραιότητα δίνουμε στα παιδιά που βρίσκονται στο ογκολογικό και ορθοπεδικό τμήμα.

Και πώς γίνεται το μάθημα; Υπάρχει τάξη;
Όχι, εμείς πάμε στα παιδιά. Οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν εδώ αναλαμβάνουν μια κλινική, το μάθημα γίνεται συνήθως ατομικά, με κάθε παιδί χωριστά, αλλά συμβαίνει συχνά όλος ο θάλαμος να παίρνει μέρος, να μετατρέπεται σε τάξη.

Πρέπει να προσθέσω εδώ ότι ίσως τα επαγγελματικά λόγια του δασκάλου χρειάζονται μετάφραση: ατομικά σημαίνει ότι το παιδί είναι πολύ άρρωστο, δεν επιτρέπεται και δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά. Όμως, ατομικά σημαίνει και εξατομικευμένα;
Ναι, απαραιτήτως, μας λέει ο κος Κισκηρέας. Δεδομένων των συνθηκών που αντιμετωπίζουν οι μαθητές μας. Ετοιμάζουμε εξατομικευμένο πρόγραμμα για κάθε παιδί σε επαφή με το σχολείο όπου φοιτά κανονικά και προσπαθούμε να συνεχίσουμε από κει που σταμάτησε με στόχο να επανενταχθεί κανονικά στην τάξη του όταν έρθει η ώρα.

Να υποθέσω ότι αυτό λειτουργεί και ψυχολογικά;
Βεβαίως, δίνει την αίσθηση της συνέχειας, του μέλλοντος και μάλιστα μ’ένα τρόπο, ελπίζουμε, αυθεντικό, όχι ψεύτικο. Επίσης, την αίσθηση ότι όσο βίαιη κι αν είναι η εισβολή της αρρώστιας, δεν αποκόβεσαι από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, δηλαδή απ’ό,τι σου δίνει ασφάλεια. Οι γιατροί μας λένε συχνά ότι το πλαίσιο που δημιουργεί το μάθημα επενεργεί θετικά στα παιδιά, δίνει δύναμη και για τη θεραπεία. Το παιδί αποκτά την αίσθηση του «μπορώ», δημιουργείται ένα άλλο κλίμα, ότι συνεχίζουμε, ότι υπάρχουν έστω και νησίδες φυσιολογικότητας στην ανατροπή που φέρνει η ασθένεια.

Ενώ τα ζητήματα του εκσυγχρονισμού της εκπαίδευσης παραμένουν επίκαιρα σε παγκόσμιο επίπεδο και στη χώρα μας οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να κάνουν περισσότερα με όλο και λιγότερα, μια νέα μελέτη έρχεται σαν κερασάκι στην τούρτα να προσθέσει ένα καινούργιο στοιχείο στο σύνολο των προβλημάτων και δυσλειτουργιών του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Η μελέτη τεκμηριώνει ότι δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε μόνο στο τι γίνεται μέσα στην τάξη μεταξύ του διδάσκοντος  και του διδασκομένου αλλά και στο πώς σχεδιάζονται και διαμορφώνονται οι χώροι της εκπαίδευσης. Το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Building and the Environment, το υπογράφει μια ερευνητική ομάδα από την αρχιτεκτονική σχολή του Πανεπιστημίου του Salford στο Μάντσεστερ σε συνεργασία με ένα αρχιτεκτονικό γραφείο. Το συμπέρασμα της μελέτης δείχνει ότι ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός (design) μιας τάξης επηρεάζει κατά 25%, είτε θετικά είτε αρνητικά, την πρόοδο του μαθητή κατά τη διάρκεια ενός ακαδημαϊκού έτους. Αυτό έρχεται να συμπληρώσει τις άλλες τρεις παραμέτρους που αφορούν στη μάθηση και που είναι οι δυνατότητες του παιδιού, ο ρόλος της οικογενείας και του εκπαιδευτικού. Η διαφορά μεταξύ των δυο ακραίων περιπτώσεων -δηλαδή μεταξύ της αίθουσας με τις βέλτιστες προδιαγραφές και αυτής με τις χειρότερες- αντιστοιχεί στην δυνητική ακαδημαϊκή πρόοδο σε τρία μαθήματα ενός εκπαιδευτικού έτους.

Είναι γνωστό ότι η αρχιτεκτονική και το design ενός χώρου επηρεάζουν με πολλαπλούς τρόπους τους ανθρώπους, είτε αυτοί είναι μέσα σ’αυτόν είτε είναι έξω απ” αυτόν. Είναι όμως, όπως τονίζουν οι αρθρογράφοι, η πρώτη φορά που συσχετίζονται με τις μαθησιακές επιδόσεις και μάλιστα με ποσοτικό τρόπο. Ο αντίκτυπος είναι μάλιστα πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που περίμεναν.

Η μελέτη έγινε κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτος 2011-12 και περιλαμβάνει 751 μαθητές 34 τάξεων, διανεμημένους σε 7 δημοτικά σχολεία στην περιοχή του Blackpool της Αγγλίας. Αφού συνέλεξαν στοιχεία για την πρόοδο των μαθητών κατά τη διάρκεια του έτους, οι ερευνητές βαθμολόγησαν κάθε εμπλεκόμενη τάξη από το 1 έως το 5 και με 10 διαφορετικές παραμέτρους και υπο-παραμέτρους.

Είναι το φως (συμπεριλαμβάνεται η έκθεση στο φυσικό φως και η δυνατότητα του εκπαιδευτικού να ρυθμίζει τον φωτισμό), ο θόρυβος, η θερμοκρασία, η ποιότητα του αέρα, η δυνατότητα “επιλογής” που έχει να κάνει με την ποιότητα των επίπλων της τάξης και την εργονομία τους. Είναι επίσης οι δυνατότητες (choice) και η ευλυγισία (flexibility) του χώρου (κατά πόσον οι μαθητές μιας τάξης είναι στριμωγμένοι ή όχι και ποιες είναι οι δυνατότητες να μετακινηθούν τα έπιπλα ακολουθώντας τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες). Ακολουθούν τα κριτήρια “διασύνδεσης”(connection), “συνθετικότητας”(complexity) και “χρώματος” και “υφής” (texture). Τα τελευταία σχετίζονται με στις δυνατότητες οπτικής διέγερσης των μαθητών στη τάξη.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τελικά έξι παράμετροι είναι ουσιαστικά σημαντικές: το χρώμα, οι δυνατότητες του χώρου, η συνθετικότητα, η ευλυγισία, οι δυνατότητες διασύνδεσης και το φως. Οι συγγραφείς τονίζουν επίσης ότι το στατιστικό μοντέλο που ακολούθησαν για να αξιολογήσουν τα δεδομένα και να συσχετίσουν τις παραμέτρους με την πρόοδο των μαθητών αντισταθμίζει την επίδραση του δασκάλου στη μαθησιακή διαδικασία.

Η μελέτη θα συνεχιστεί σε άλλες 20 τάξεις της Βρετανίας.

Προβληματισμοί άλλων ανθρώπων, μιας άλλης κοινωνίας με άλλες προτεραιότητες και στόχους; Πηγή

Aναδημοσιεύουμε ένα κείμενο της Κατερίνας Καλφοπούλου,  που διαβάσαμε στο μπλογκ της   Μαθηματικά+Λογοτεχνία.

«Όταν ήμουν στη Β” Λυκείου, ο καθηγητής των μαθηματικών προέβη σε μια εντυπωσιακά γενναία πράξη, κάνοντας την κατάπληκτη τάξη του να βιώσει μια στιγμή φαντασίωσης. Ενώ βρισκόταν στο κεφάλαιο των συναρτήσεων και προσέγγιζε το θέμα της συνέχειάς τους, μας κοίταξε χωρίς να πει τίποτα και έγραψε στον πίνακα τον ορισμό της συνέχειας μιας συνάρτησης f στο xo.

Αυτή η παράθεση ιερογλυφικών έγινε δεκτή με μια σιωπή κατάπληξης. Δεν νομίζω ότι νιώσαμε άγχος. Δεν ήμασταν σε θέση να σκεφτούμε, είχαμε κεραυνοβοληθεί. Η όλη σκηνή δημιουργούσε μια αίσθηση έντονου εξωτισμού: ο καθηγητής μάς είχε ξαφνικά μεταφέρει στις πυραμίδες της Αιγύπτου, πολύ πριν από την εποχή του Σαμπολιόν.

Αυτή η εμπειρία, αυτή η φαντασίωση, φαίνεται πολύ πιο διαδεδομένη απ” ό,τι φανταζόμουν: αρκετούς μήνες αφότου το έγραψα, είδα τυχαία ένα κινούμενο σχέδιο όπου ένας χαρακτήρας έβλεπε εφιάλτη. Βρισκόταν στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, σε μια παρουσίαση όπου δεν καταλάβαινε τίποτα. Ρωτώντας έναν φοιτητή έμαθε με έκπληξη ότι επρόκειτο για μάθημα αιγυπτιακών μαθηματικών… στα ιερογλυφικά!

Ο καθηγητής δεν μας άφησε πολλή ώρα σε επαφή με αυτή την παράξενη παράσταση και γρήγορα κατεύνασε την ταραχή μας. Μόλις τέλειωσε το γράψιμο, στράφηκε προς το μέρος μας χαμογελώντας και μας είπε με συγκίνηση: «Κι εγώ την πρώτη φορά που το είδα είχα αυτή την έκφραση!».

Και άρχισε να μας εξηγεί, σύμβολο προς σύμβολο, την έννοια αυτής της παράστασης.»

Πρόκειται για ένα βίωμα που περιγράφει η Anne Siety, στο βιβλίο της «Μαθηματικά, ο αγαπημένος μου φόβος«, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σαββάλας, το 2003.

Η Anne Siety είναι κάτοχος διπλώματος DESS στην κλινική ψυχολογία και έχει εκπαιδευτεί στην ψυχοπαιδαγωγική των μαθηματικών. Συνεργάζεται με πολλά ιδρύματα και διδάσκει στο τμήμα Παιδαγωγικής των Πανεπιστημίων Paris X και Paris VIII.

Στο βιβλίο αυτό η Siety, παρουσιαζόντας πολλές περιπτώσεις μαθητών με τους οποίους συνομιλεί, αλλά και διάφορα προσωπικά της βιώματα όπως το παραπάνω, προσπαθεί να αποδείξει πως τα Μαθηματικά, τα οποία από πολλούς θεωρούνται «απάνθρωπα», για να γίνουν κατανοητά απαιτούν τη συμμετοχή του βαθύτερου εαυτού μας. Απαιτούν αυτό που αποκαλεί προσωπικό υπόβαθρο.

 «Δεν προτείνει ψυχοθεραπεία, αλλά προσπαθεί να βοηθήσει το μαθητή να αντλήσει από τον εαυτό του, το σώμα του, τη φαντασία του, τα συναισθήματά του, τις φαντασιώσεις του, δηλαδή όλα τα μέσα που θα του επιτρέψουν να ξεπεράσει το «μπλοκάρισμα» του και να χαίρεται όταν ασχολείται με τα μαθηματικά.«, διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου και μένουμε με την εντύπωση πως, μελετώντας αυτό το εμπειρικό-βιωματικό-επιστημονικό σύγγραμμα, θα πετύχουμε εν τέλει όσα η συγγραφέας του προσπαθεί να πετύχει. Θα μπορέσουμε δηλαδή να βοηθήσουμε τους μαθητές να αντλήσουν από τον εαυτό τους όσα χρειάζονται για να βιώσουν τα Μαθηματικά, προσφέροντας σ” αυτά το απαιτούμενο προσωπικό τους υπόβαθρο. Και μέσα από αυτήν τη διαδικασία να αναπτύξουν την αυτοεκτίμησή τους, να δοκιμαστούν, αλλά και να δοκιμάσουν τα θεωρητικά μαθηματικά μοντέλα και τις πραγματικές καταστάσεις που αυτά προσομοιώνουν, κάποιες από τις οποίες, ενδεχομένως, θα αντιμετωπίσουν εμπράκτως στο μέλλον! Διαβάστε όλο το άρθρο »

Υλικά: ένα μεγάλο σκεύος (μπολ, κατσαρόλα κτλ.), πλαστικά γράμματα, τρυπητή κουτάλα, πετσέτα.

Ο ρόλος της Ειδικής Αγωγής σε παιδιά με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες είναι να ξεπεράσει τα κλειστά εκπαιδευτικά όρια της κλασσικής διδασκαλίας και να εντάξει μέσα στη διαδικασία τη συμμετοχή, τις αισθήσεις, τη κίνηση. Η μαθησιακή πράξη πρέπει να γίνεται εμπειρία ώστε η γνώση να βιώνεται και να γίνεται κτήμα του παιδιού. Τα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες είναι οι λεγόμενοι κιναισθητικοί και πολυαισθητηριακοί μαθητές και για αυτό πρέπει ένα πρόγραμμα παρέμβασης να προσφέρει ευκαιρίες μιας τέτοιας διδασκαλίας. Η άσκηση Γραμματόσουπα! ανήκει στις ασκήσεις που βοηθούν τα παιδιά να μάθουν τις μορφές των γραμμάτων ενισχύοντας την οπτική τους διάκριση και καλλιεργώντας παράλληλα τη λεπτή κινητικότητα τους.

Οδηγίες: Βάζουμε στη κατσαρόλα νερό και τα γράμματα. Προτρέπουμε το παιδί να “ψαρέψει” το γράμμα που θέλουμε.

Αφού το ψαρέψει το τοποθετεί στη πετσέτα με τη σωστή κατεύθυνση, δηλ. το /ε/ να κοιτάει προς τα δεξιά. Συνεχίζει μέχρι να τελειώσουν όλα τα γράμματα.

Tip: Προτιμήστε ένα σκεύος με μαύρο πάτο που κάνει την αντίθεση των χρωματιστών γραμμάτων πιο έντονη.

Η άσκηση ανάλογα με την ηλικία, τις δυσκολίες και τη γνώση που θέλουμε να μεταδώσουμε μπορεί να έχει πολλές παραλλαγές.

Παραλλαγές άσκησης:

• Να βρει μόνο τα φωνήεντα ή σύμφωνα.
• Να βρει το πρώτο/δεύτερο/τρίτο κτλ γράμμα της λέξης που ακούει.
• Να φτιάξει συλλαβές.
• Να ψαρέψει το σωστό /ι/, /ο/, κτλ ανάλογα με την καταληκτική ορθογραφία της λέξης που του λέμε.
• Να φτιάξει λέξεις.
• Να του βάλουμε τα γράμματα μόνο μιας λέξης και αυτό ψαρεύοντας με τη σειρά να σχηματίσει αυτή τη λέξη.
• Να ψαρέψει την αντίθετη/συνώνυμη λέξη απο αυτή που ακούει.

Γράψε, ω! γράψε ανεγκέφαλο στυλό
Τα γράμματά μου θέλω να ορίσω!…
Το ξέρω δεν είναι και κάτι θαυμαστό
Μπορώ πιο καλά, αν προσπαθήσω!…

Ωχ! κι αυτή η δασκάλα ξανά με κοιτά …

Σ’ εμένα κοιτά, κάτι λέει…

Γράψε, ω! γράψε ανεγκέφαλο, πια!
Βοήθα! η ζωή μου δεν σου φταίει!…

Ω! άλλο μη μπλέκεις καλό μου το ρο…
Μη μπλέκεις το ρο με το σίγμα!
Σαν τρία το έψιλον γράφεις, θαρρώ…
Δε νοιώθεις; μου βάζεις το ‘στίγμα’!…

Δεν έχεις διόλου ενσυναίσθηση πια!…
Σταμάτα! Κοιτάζει η δασκάλα…
Τα άλλα της τάξης τελειώσαν παιδιά!
Συντόμευε, βιάσου, τρεχάλα!…

Δε θέλω, καλό μου, να γράφεις λευκό!
Για άσπρο μιλάει η ιστορία…
Την έχω διαβάσει πενήντα, θαρρώ,
φορές! Γελάς; Δεν είναι ώρα γι αστεία!

Ω! σε ικετεύω καλό μου στυλό
Τον πόνο μου νοιώσε για λίγο
Σε πέντε γραμμούλες μονάχα γραπτό
Και λάθη σωρό, πώς τα κρύβω;

Λοιπόν! κάτι πρέπει να γίνει θαρρώ…
Προτείνω μια λύση: ειρήνη!
Αρκεί να δηλώνεις καλό μου στυλό
Τα λάθη… δική σου ευθύνη!

(ποίημα από ένα μαθητή με δυσγραφία).

Είναι απογοητευμένος…
Δουλεύει σκληρά, αλλά τα γραπτά και ο δάσκαλος άλλα λένε…
Δυσκολεύεται; Το γραπτό του δε διαβάζεται;
Δυσγραφία… Κούραση… Όμως,  δεν είναι τεμπέλης… Προσπαθεί και έχει ενδιαφέρον, αλλά… Ναι, έχει ακατάστατο γράψιμο και γενική ακαταστασία, αλλά… δεν είναι τεμπέλης ο καλός μας μαθητής. Την προσοχή μας θέλει και με τα μάτια του γεμάτα αγωνία ζητά βοήθεια…

Ας κατανοήσουμε τις ανακολουθίες του μικρού. Ας τον ενθαρρύνουμε να χρησιμοποιήσει έναν επεξεργαστή κειμένου στον υπολογιστή του, ακόμη και ενός ηλεκτρονικού ορθογράφου. Ας τον βοηθήσουμε να χρησιμοποιήσει στρατηγικές διόρθωσης. Θέλει χρόνο, να τον έχει. Διόρθωση του κειμένου μετά από ένα μικρό διάλειμμα!!!! Ας του επιτρέψουμε να μαγνητοφωνήσει τις εργασίες του ή ακόμη να κάνει μια διαφορετική παρουσίαση της εργασίας του, ενισχύοντας τις θετικές πλευρές του. Ας τον ενθαρρύνουμε να είναι υπομονετικός με τον εαυτό του.
Δυσγραφία…ένα βραχυκύκλωμα μεταξύ εγκεφάλου και χεριού. Κανονικά ο εγκέφαλος λαμβάνει την πληροφορία, την επεξεργάζεται και έπειτα στέλνει μήνυμα στο χέρι να διαμορφώσει τη συγκεκριμένη πληροφορία μέσω της γραφής, αλλά το δυσγραφικό χέρι δεν μπορεί να καταλάβει αυτά τα μηνύματα του εγκεφάλου και δημιουργείται σύγχυση, ανορθόγραφες λέξεις, κακοσχηματισμένες γραμμές και σχήματα. Η δυσγραφία  είναι ένα εξελισσόμενο πρόβλημα, προκαλεί κούραση στο γράψιμο,  δυσχεραίνει τη γραπτή ανταλλαγή ιδεών, προκαλεί φτωχή οργάνωση του κειμένου τόσο σε επίπεδο γραμμής όσο και σε επίπεδο σελίδας και  δε σχετίζεται με την ευφυΐα του παιδιού ή τη νοημοσύνη του. Είναι μια από τις πολλές όψεις  μιας μαθησιακής διαφοράς.
Το παιδί έχει ανάγκη να είναι αποδεκτό και αγαπητό για αυτό που είναι, για ό,τι είναι, για ό,τι κι αν είναι. Έχει ανάγκη να το αγαπάνε και να το φροντίζουν ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά του, ανεξάρτητα από τις ικανότητές του, παρά τις αδυναμίες και τις αστοχίες του. Έχει ανάγκη  από μία άνευ όρων αποδοχή από το δάσκαλο, από τη δασκάλα. Πηγή

Αυτό το “κήρυγμα” κανονικά έπρεπε να το υποστείτε αύριο, αλλά είπα να το ξεκινήσω πιο νωρίς για πολλούς λόγους! Οι βασικότεροι είναι γιατί τώρα “μού’ρθε” η διαθέση και η ευχέρεια να βάλω τις σκέψεις μου σε ένα “χαρτί” και επιπλέον επειδή είναι χρειάζεστε ώρα να ξαναπρογραμματίσετε το βιολογικό σας ρολόι!

Μεγαλώνοντας, απεφάνθην (= κατέληξα στο συμπέρασμα!!), ότι μακρυά απο την συγκεκριμένη “εργασία” θα ήμουν …μακριά νυχτωμένη. Γιατί το είπα τώρα αυτό; Α! Σας “παρακολουθώ ” πιά, με τούτο το χαζοβιβλίο σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας σας! Έχω δεί, σχεδόν, όλα τα μπάνια και τις κουζίνες των σπιτιών σας, τα ασανσερ, τις ντουλάπες, ακόμα και τα … καλλυντικά των μαμάδων!!!! Αυτά θα τραβάτε, όταν έχετε τους καθηγητές σας “φίλους στο φατσοβιβλίο”! Και μην διανοηθείτε να με διαγράψετε γιατί θα σφαγιαστούμε!!!!!

Οι μεγαλύτεροι έχουν γίνει πιό επαγγελματίες, έχουν “ανέβει πίστα” και έτσι μαθαίνω και για τα τεκταινόμενα της …νυχτερινής ζωής στην πόλη αλλά και την “επικαιρότητα” στα διάφορα νησιά και αλλαχού! Όμως…..οι καλοκαιρινές διακοπές έλαβαν τέλος! Το σχολείο αρχίζει και διακρίνω μία … δυσαρέσκεια!!!! Η αλήθεια είναι ότι εν μέρει δεν σας αδικώ!!!! Όμως το πόσα “όμως” έχω να σας πώ δεν λέγονται !!!!

Αλλά πρώτα – πρώτα πρέπει οι άρρενες να αρχίσουν με ένα καλό κούρεμα! Οι δε θήλεις να ξεβάψουν το … «γαλλικό»! Κατόπιν θα πρέπει να αναζητήσετε στον ορυμαγδό της ντουλάπας σας ρούχα λίγο πιο … συμμαζεμένα! Ξέρετε εσείς! Τα έχουμε χιλιοπεί! Α! Επίσης, μην ξεχάσετε να βγάλετε τους περιττούς κρίκους απο μύτες και αυτιά, γιατί άκουσα ότι συνεργείο του …Animal Planet έχει βγεί προς αναζήτηση …ιθαγενών!

Μαθητούδια! Οι καιροί είναι χαλεποί! Δεν φταίτε εσείς, αλλά μην γίνεστε …συνεργοί! Η μόνη διέξοδος στην ελευθερία του ανθρώπου και στην αντίσταση απέναντι σε κάθε σφεταιριστή δικαιωμάτων, σε οποιονδήποτε προσπαθεί να επιβάλει τους βλάκες στην ζωή μας, είναι η Παιδεία, με την ευρεία σημασία της λέξης. Για να αποκτήσετε κριτήριο, για να μπορέσετε να διακρίνετε το «καλό» απο το «κακό», για να αντισταθείτε στην ισοπέδωση των ηθών και στην δικτατορία της «βλακείας» είναι η μόρφωση! Μέχρι κάποια ηλικία, για το «τυπικόν» του θέματος είναι η πρόσβαση στην Α’θμια και Β’θμια εκπαίδευση. Φυσικά και δεν εννοώ οτι πρέπει να γίνουμε όλοι γιατροί και δικηγόροι!!!

Αλλά, πώς μπορώ να φτάσω στην παιδεία αν δεν περάσω απο αυτά τα στάδια; Συνυπολογίστε δε, ότι μέχρι τα 18-19, ακόμα διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά σας. Από εκεί και πέρα, ακολουθείστε την θέλησή σας, το ταλέντο σας.

Αναγνωρίζω επίσης, ότι δεν έχουμε ούτε το καλύτερο σύστημα παιδείας, ούτε το ελκυστικότερο! Ούτε εμείς είμαστε πολλές φορές οι καλύτεροι! Αυτό δεν είναι λόγος για να απομακρυνθείτε απο το σχολείο σας και να «χαθείτε» σε όλα αυτά τα ατελείωτα … «βαριέμαι»! Να ξέρατε πόσο επικίνδυνα είναι. Αν σας παρηγορεί, ισως καμοιά χώρα δεν έχει ΤΟ σχολείο και Το σύστημα. Την οργάνωση; Ναι, εδώ θα συμφωνήσω! Αλλά μην τα μηδενίζουμε όλα. Απλά αναλογιστείτε πόσες καλές στιγμές και πόσες χρήσιμες εμπειρίες έχετε απο αυτό πιά το “κακό” σχολείο;

Απο εσας εξαρτάται να γίνουμε και εμείς καλύτεροι!!! Αρκεί να εκφράζετε την «γοητεία» του μυαλού σας και να είστε «ελκυστικοί» ως μαθητές στην τάξη! Είσαστε πηγή ζωής και έμπνευσης και αυτή την δύναμη την έχετε όλοι μέσα σας. Ενεργοποιείστε την. Αλλοιώς, θα σας πάρουν φαλάγγι, και θα σας καταβροχθίσουν όλοι αυτοί που με τα προϊόντα τους σας δηλητηριάζουν, προσπαθώντας να σας σπρώξουν σε μια βαθύτατη αμορφωσιά, με απώτερο σκοπό να σας χειραγωγήσουν. Έχετε κατα νού ότι η πορεία προς την μόρφωση και τη βαθύτερη παιδεία, πολλές φορές είναι και προσωπική υπόθεση! Θα χρειαστεί να κάνετε και αρκετά πράγματα μόνοι σας για να κατακτήσετε την “γνώση” και τις αλήθειες της…

Μην σταματήσετε να σκέπτεστε και να …αισθάνεστε!

Σας εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου, Καλή σχολική Χρονιά! Για τα παιδιά της Γ’ Λυκείου, καλή δύναμη και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! Για τα φοιτητούδια, καλή επιτυχία στην εξεταστική τους και για όσα απο σας έχουν βρεί τον δρόμο τους, να είσαστε πάντα καλά, καλή σταδιοδρομία και να περνάτε καλά!

Υ.Γ

Κάντε μια ευχή και για μένα (απο μέσα σας). Το χρειάζομαι…