Η σύγχρονη εικόνα της Ιαπωνίας είναι στηριγμένη σε σαθρές βάσεις. Τη δεκαετία του 1980, σχεδόν όλοι οι Ιάπωνες θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως ανήκοντες στη μεσαία τάξη, ενώ άλλες κοινά παραδεκτές αντιλήψεις αφορούσαν την προσφορά δια βίου απασχόλησης από τις μεγάλες εταιρίες και τη διατήρηση του πνεύματος των σαμουράι από την ιαπωνική μαφία, τη γιακούζα. Όπως, όμως, και όλοι οι εθνικοί μύθοι που εμπεριέχουν ψήγματα αλήθειας, η αξία των αντιλήψεων αυτών βρίσκεται στο τι αποκαλύπτουν για όσους τις πιστεύουν.

Το βιβλίο «Contemporary Japan» (Σύγχρονη Ιαπωνία) του διευθυντή ιαπωνικών σπουδών του παραρτήματος του αμερικανικού πανεπιστημίου Temple στην Ιαπωνία Τζεφ Κίνγκστον, διαλύει ή επεξηγεί πολλές από τις εσφαλμένες αυτές απόψεις. Θέμα του η εξέλιξη της Ιαπωνίας από το 1989, ημερομηνία ανόδου του αυτοκράτορα Χιροχίτο στο Θρόνο των Χρυσανθέμων και εποχή της διάρρηξης της φούσκας στην ιαπωνική οικονομία. Αν και οι διεργασίες της οικονομικής στασιμότητας της χώρας έχουν μελετηθεί ενδελεχώς, οι επιπτώσεις της στην ιαπωνική κοινωνία δεν είχαν απασχολήσει τους πανεπιστημιακούς.

Η κρίση της δεκαετίας του 1990 έφερε στην επιφάνεια τα χειρότερα χαρακτηριστικά της ιαπωνικής κοινωνίας, από τα υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών και οικιακής βίας, μέχρι τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και την ανηθικότητα των δημόσιων προσώπων που με τη σειρά της υπέσκαψε την εμπιστοσύνη των Ιαπώνων στο κράτος.

Την ίδια στιγμή, η μεσαία τάξη της χώρας βρέθηκε σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση, με την μισθολογική ανισότητα να εντείνεται και τα ποσοστά παιδικής φτώχειας (14%) να αποτελούν ρεκόρ μεταξύ των βιομηχανικών κρατών.

Η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ιαπωνία είναι δημογραφική και αφορά κατά κύριο λόγο τη γήρανση του πληθυσμού. Η ηθελημένη διατήρηση του αναχρονιστικού οικογενειακού μοντέλου, με το σύζυγο να είναι η μοναδική πηγή εισοδήματος πλήττει τις ελπίδες δημογραφικής ανάκαμψης.

O  Κίνγκστον εκτιμά ότι η Ιαπωνία μπορεί να αντιμετωπίσει με ίδια μέσα τα προβλήματά της και ότι αυτό συντελείται αυτή τη στιγμή. Παρόλα αυτά, η χώρα εκπλήσσει με την άρνησή της να συζητήσει θεμελιώδη θέματα, όπως τη μετανάστευση ή να αντιμετωπίσει κρίσιμα προβλήματα όπως το θηριώδες κρατικό χρέος.

Παρά τα μειονεκτήματά της, η ιαπωνική κοινωνία αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματα του 21ου αιώνα με λύσεις του 20ου, ενώ αυτή είναι -σύμφωνα με τον Κίγκστον- η αιτία της παραλυσίας της Ιαπωνίας. “K”

«Πάρκινγκ μόνο για γυναίκες». Αυτό αναγράφεται στις πινακίδες, που δείχνουν στις πελάτισσες εμπορικού κέντρου, στη βόρεια Κίνα, την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν, ώστε να σταθμεύσουν άνετα και χωρίς προβλήματα. Το πρώτο αυτό πάρκινγκ του είδους του στην Κίνα διαθέτει ανετότερους χώρους στάθμευσης, φαρδύτερους κατά ένα μέτρο από το σύνηθες, ώστε να ανταποκρίνεται στις «ειδικές ανάγκες» των γυναικών οι οποίες έχουν διαφορετική αίσθηση του χώρου!!! Tί θέλει να πεί ο …ποιητής;;;;;

Εκατό παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε ημέρα από ιάσιμες ασθένειες, σύμφωνα με έρευνα της UNICEF για τη Ζιμπάμπουε. Η έρευνα διενεργήθηκε από κοινού με το υπουργείο Υγείας της Ζιμπάμπουε από τον Μάιο και δείχνει ότι τα ποσοστά της θνησιμότητας των παιδιών κάτω των πέντε ετών έχει αυξηθεί κατά 20% από το 1990.Η υγεία των παιδιών και των γυναικών της Ζιμπάμπουε, ιδιαίτερα στις πιο φτωχές περιοχές της χώρας, παρουσιάζει οξεία επιδείνωση, καθώς εκατό παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε ημέρα από ιάσιμες ασθένειες, προειδοποιεί με έρευνα του το Ταμείο του ΟΗΕ για τα παιδιά (UNICEF).

Το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το αρχαιότερο πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Πολιτειών, θα απολύσει 275 υπαλλήλους. Λόγω της μείωση των επιχορηγήσεών του που αγγίζει περίπου το 30%, το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα αποφάσισε ότι πρέπει να γίνουν περικοπές που αφορούν κυρίως διοικητικές, υπαλληλικές και τεχνικές θέσεις. Στην αρχή του χρόνου το Xάρβαρντ είχε βάλει εμπρός πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου. Περίπου 500 υπάλληλοι ανταποκρίθηκαν, επιλέγοντας την πρόωρη συνταξιοδότηση, αλλά δυστυχώς δεν ήταν αρκετό.

«Τέτοιες αποφάσεις, στις ανθρώπινες διαστάσεις τους, είναι από τις δυσκολότερες που μπορεί να πάρει ένα ίδρυμα σαν το δικό μας» έγραψε η Ντρου Φάουστ, η πρόεδρος του Χάρβαρντ, σε ένα γράμμα που απευθυνόταν σε όλο το προσωπικό του πανεπιστημίου. «Αλλά οι δύσκολες περιστάσεις καλούν για δύσκολες αποφάσεις». Η απόφαση μοιάζει ακόμα πιο εντυπωσιακή αν λάβει κανείς υπόψη του ότι το Χάρβαρντ, εκτός των άλλων, είναι και το πλουσιότερο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ.  Lifo

Πάει και ο Αύγουστος! Τέσσερεις μόνο μήνες έμειναν μέχρι να καθήσει ακόμα ένας χρόνος στην πλατούλα μας.  Ο Ουμπέρτο Έκο είχε πει πριν χρόνια ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις.  Αμ δε!  Η ρήση αυτή έχει σπάσει κάθε ρεκόρ ανακρίβειας.  1936: Δικτατορία του Ι. Μεταξά, 1940: Ανήμερα τον 15αύγουστο γίνεται ο τορπιλισμός της Έλλης, 1945: Καταστροφή της Χιροσίμα απο την πρώτη ατομική βόμβα, 1953: καταστροφικός σεισμός πλήττει τα Επτάνησα, 1968: Ο Αλέκος Παναγούλης επιχειρεί να δολοφονήσει τον Παπαδόπουλο, 1973: Ο δεύτερος Αττίλας στην Κύπρο, 1974: Άραβες τρομοκράτες ανοίγουν πυρ στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Τρεις νεκροί και 56 τραυματίες, 1972: Ξέσπασε το σκάνδαλο Watergate, 1999: Σεισμός 9,9 ρίχτερ ισοπεδώνει την Νικομήδεια, ανατολικά της Κων/πολης, 1996: Δολοφονείται ο Σολωμός Σολωμού, 2000: Βυθίζεται αύτανδρο στην  Βόρεια Θάλασσα το ρωσικό πυρηνοκίνητο υποβρύχιο “Κούρσκ”, 2005: Συνετρίβη στο Γραμματικό το boeing 737 της εταιρείας “Ήλιος”, 2006: Πολεμική σύρραξη στον Λίβανο, 2007: Φωτιές στην Πελοπόννησο 2008: Ειδεχθέστατο έγκλημα στην Σαντορίνη και στη Μύκονο, ισχυρότατος σεισμός στην Κίνα, σύρραξη Ρωσσίας -Γεωργίας στον Καύκασο.  Και μή χειρότερα…

Όλες οι πόλεις του πλανήτη συνδυάζονται στο μυαλό των επισκεπτών τους με μια τοπική λιχουδιά. Ένα έδεσμα που οπωσδήποτε πρέπει να δοκιμάσει κανείς όταν βρεθεί εκεί και το οποίο θα αναπολεί – ευχάριστα ή δυσάρεστα ανάλογα με τα γαστρονομικά του γούστα – αφού επιστρέψει στην πατρίδα. Στη Μανίλα λοιπόν των Φιλιππίνων, αυτή η λιχουδιά είναι ο μικρός τόνος, σαν αυτούς που ψήνει ο επίσης μικρός έμπορος πριν βγει στην αγορά να τους πουλήσει προς 250 πέσος, δηλαδή λιγότερο απο 4 ευρώ έκαστο. Τώρα βέβαια το αυτοσχέδιο γκριλ πιθανόν να μη σας γεμίζει το μάτι, αλλά τα σουβλάκια που τρώνε οι τουρίστες στην Αθήνα φτιάχνονται με μεγαλύτερη προσοχή;

Άλλη αγαπημένη “λιχουδιά” των Φιλιππινέζων είναι το lechon (γουρουνάκι), γουρουνοπούλα δηλαδή ή μπουζοπούλα! Κι αν ο πιτσιρικάς “σουβλίζει” τα ψαράκια μόνος, τις σούβλες με τα γουρουνάκια είθιστε να τις γυρίζουν ταλαόπωροι ψήστες, επί ώρες, με τροπικές θερμοκρασίες, για … ένα κομμάτι ψωμί!

Ενδιαφέρον δημοσίευμα για την προέλευση και παρασκευή του γύρου, καθώς και για την καθοριστική συμβολή του ελληνικού στοιχείου στις Ηνωμένες Πολιτείες, δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της «Νιου Γιορκ Τάιμς». Σε ανταπόκριση από το Σικάγο, που θεωρείται από τη νεοϋορκέζικη εφημερίδα ως η πόλη που γέννησε τον γύρο στην Αμερική, φιλοξενείται συνέντευξη του ιδρυτή της εταιρείας γύρου «Κρόνος» και πρώην προέδρου του ΣΑΕ Περιφέρειας Αμερικής, Χρήστου Τομαρά. Ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας, ο οποίος δημιούργησε την εταιρεία το 1975 και την πούλησε το 1994, παρουσιάζει αναλυτικά την παρασκευή του γύρου ως ελληνικού προϊόντος, τονίζοντας ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν σήμερα 50,000 κατακόρυφες μεταλλικές σούβλες με κρέας που γυρίζουν γύρω από τον άξονά τους, με τη φωτιά στη μια πλευρά. Όπως σημειώνεται, το κρέας κόπτεται σε κομμάτια και τοποθετείται μέσα σε πίτες μαζί με τζατζίκι, κρεμμύδι και ντομάτα. Μεταξύ άλλων, στο εκτενές ρεπορτάζ υπογραμμίζεται ότι το εργοστάσιο «Κρόνος» ήταν ο πιο κατάλληλος τόπος για να τεθούν μερικές ερωτήσεις σχετικά με τον γύρο, όπως λόγου χάρη τι είναι ο γύρος και ποιος τον έκανε να βρίσκεται παντού στους τιμοκαταλόγους των ελληνικών εστιατορίων σε όλη την χώρα και ο οποίος είναι ένα φτηνό γεύμα, ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να ενδίδουν σ’ αυτόν τον πειρασμό των 5 δολαρίων.

Επίσης, επισημαίνεται ότι, παρά την οικονομική κρίση, οι πωλήσεις του γύρου είτε είναι σταθερές, είτε έχουν ανοδική πορεία. Για το λόγο αυτό, η συγκεκριμένη επιχείρηση ετοιμάζεται να μετακομίσει σε καινούργια μονάδα, ώστε να της παρέχεται η δυνατότητα να κατασκευάζει αρκετούς κυλίνδρους γύρου προκειμένου να παράγονται καθημερινά 600,000, σχεδόν δύο φορές περισσότερο από ό,τι παράγονται σήμερα. Ο Πίτερ Μπάρτζης, πρόεδρος της εταιρείας «Devanco Foods», κάνει λόγο για πωλήσεις ρεκόρ στο γύρο. Επίσης, φιλοξενούνται και οι απόψεις άλλων ομογενών, όπως του Γεώργιου Αποστόλου, ο οποίος σέρβιρε τον πρώτο γύρο στην Αμερική το 1965 στο εστιατόριό του, ενώ τρία χρόνια αργότερα άνοιξε εργαστήριο παραγωγής γύρου με το όνομα «Central Gyros Wholesale». Ο κ. Αποστόλου αναφέρει ότι «η ανταπόκριση για το προϊόν ήταν τεράστια και τα δύο μου αδέλφια κι εγώ γίναμε εκατομμυριούχοι μέσα σε δύο χρόνια».  “K”

Τα κινητά τηλέφωνα θα απαγορευτούν στα δημοτικά σχολεία της Γαλλίας και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας οφείλουν στο εξής να προσφέρουν συσκευές που θα επιτρέπουν μόνο μηνύματα κειμένου (SΜS), σύμφωνα με τα κυβερνητικά μέτρα για μείωση των κινδύνων στην υγεία των παιδιών. Τα μέτρα που ελήφθησαν, αφού εξετάστηκε επί έξι εβδομάδες η ακτινοβολία που εκπέμπουν τα κινητά και τα συστήματα wi-fi, χαρακτηρίσθηκαν ανεπαρκή από ακτιβιστές οι οποίοι κατηγορούν το κράτος πως υποβαθμίζει τους κινδύνους από τα κινητά και τις κεραίες που αναμεταδίδουν το σήμα τους. Η κυβέρνηση αρνήθηκε να αναλάβει δράση για το θέμα των κεραιών επικαλούμενη την απουσία αποδείξεων ότι επηρεάζουν την υγεία των ανθρώπων ή των ζώων. Αρκείται να περιορίσει τη χρήση των κινητών από τα παιδιά, εν αναμονή των αποτελεσμάτων διεθνών και γαλλικών ερευνών που πρόκειται να ανακοινωθούν το φθινόπωρο. Το υπουργείο Παιδείας θα εκδώσει διάταγμα για την απαγόρευση των κινητών στα δημοτικά σχολεία. Ωστόσο, εκατοντάδες οργανώσεις σε όλη τη Γαλλία ζητούν την απομάκρυνση των κεραιών από σημεία που βρίσκονται κοντά σε σχολεία, νοσοκομεία και κατοικίες. Η ακτινοβολία που εκπέμπουν πιστεύεται πως ευθύνεται για αϋπνίες, πονοκεφάλους, κόπωση, καρκίνους. Βιβλιοθήκες και άλλοι δημόσιοι χώροι σε αρκετές γαλλικές πόλεις έχουν κλείσει τα ιντερνετικά συστήματα wi-fi έπειτα από αναφορές ότι τα ραδιοκύματα είναι βλαβερά.

ΤαΝέα

Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Πώς θα είναι ο πλανήτης μας το 2050; Κανείς δεν θα τολμούσε να κάνει προβλέψεις για την τεχνολογική εξέλιξη. Ούτε, βέβαια, είναι λογικό να αποπειραθεί να μαντέψει ποιες θα είναι οι κοινωνικές και γεωπολιτικές αλλαγές. Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι τα σημαντικά άλματα της προόδου είναι εντελώς απρόβλεπτα. Ουδείς επιστήμονας, για παράδειγμα, δεν είχε κατανοήσει τις συνέπειες που θα είχε η πυρηνική φυσική. Αντικείμενα και συσκευές που σήμερα θεωρούμε δεδομένα, όπως π.χ. το iPhone, το 1950 θα έμοιαζαν προϊόντα επιστημονικής φαντασίας. Mπορούμε, όμως, με ευκολία να εντοπίσουμε κάποιες τάσεις, οι οποίες θα επαληθευτούν. Αν δεν συμβεί κάποια βιβλική καταστροφή, ο πληθυσμός της Γης θα πολλαπλασιαστεί. Πριν από 50 χρόνια ο παγκόσμιος πληθυσμός προσέγγιζε τα 3 δισεκατομμύρια. Σήμερα αγγίζει τα 6,7 δισεκατομμύρια και προβλέπεται ότι το 2050 θα ζουν επί Γης 9 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Οι περισσότεροι από αυτούς θα κατοικούν στα κράτη του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Πρόβλημα σίτισης

Αν η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού εξακολουθήσει μετά το 2050, τα προβλήματα θα είναι πολλά. Ακόμα και η σίτιση ενός πληθυσμού που αυξάνεται τόσο γρήγορα θα αποτελέσει μείζον πρόβλημα, το οποίο μάλιστα θα επιδεινωθεί λόγω της κλιματικής αλλαγής. Επίσης ο πλανήτης το 2050 θα είναι πολύ θερμότερος από ό,τι είναι σήμερα. Οι βροχοπτώσεις και η ξηρασία σε όλο τον κόσμο θα ενταθούν. Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα -εφόσον συνεχίσουμε τη δραστηριότητά μας «σαν να μη συμβαίνει τίποτα»- θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχουν γίνει, θα είναι διπλάσια από αυτά της προβιομηχανικής εποχής. Οσο υψηλότερες είναι οι συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα, τόσο μεγαλύτερη είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη και, κατά συνέπεια, τόσο αυξημένη θα είναι η πιθανότητα να πυροδοτηθεί μια διαδικασία, η οποία δεν θα αντιστρέφεται, όπως παραδείγματος χάρη η άνοδος της στάθμης των θαλάσσιων υδάτων. Συχνά η εξέλιξη της τεχνολογίας, όπως π.χ. της πληροφορικής, μας εντυπωσιάζει με την ταχύτητά της. Αλλού μοιάζει στάσιμη.

Πέρασαν περίπου 12 χρόνια από την εκτόξευση του Σπούτνικ έως το πρώτο βήμα που έκανε ο Ανθρωπος στη Σελήνη. Ομως πέρασαν 36 χρόνια από την ημέρα που οι δύο τελευταίοι αστροναύτες-«κατακτητές του Φεγγαριού» επέστρεψαν στη Γη έως σήμερα. Εκτοτε εκατοντάδες αστροναύτες βρέθηκαν σε τροχιά αλλά κανείς δεν προχώρησε, δεν έκανε το «επόμενο βήμα». Το πρόγραμμα Απόλλων σήμερα είναι ένα ιστορικό γεγονός χαμένο στο παρελθόν: οι νέοι μαθαίνουν ότι κάποτε οι ΗΠΑ μετέφεραν τον άνθρωπο στο φεγγάρι, ακριβώς όπως μαθαίνουν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έχτιζαν τις πυραμίδες. Και στις δύο περιπτώσεις τα κίνητρα μοιάζουν ακατανόητα. Ο αγώνας δρόμου για την κατάκτηση του Διαστήματος ήταν ένας αυτοσκοπός, το καταπληκτικό επίτευγμα της αντιπαλότητας των δύο υπερδυνάμεων. Υστερα από αυτό, η επιθυμία συνέχισης και εξέλιξης των επανδρωμένων πτήσεων χάθηκε. Σήμερα, όμως, βασιζόμαστε ακόμα και στην καθημερινή μας ζωή στα «κέρδη» αυτού του αγώνα κατάκτησης του Διαστήματος (GPS, μετεωρολογική πρόβλεψη και επικοινωνίες). Μη επανδρωμένα ρομποτικά οχήματα που εξερευνούν άλλους πλανήτες στέλνουν στη Γη φωτογραφίες που ικανοποιούν ακόμα και τον πιο απαιτητικό. Ελπίζω ότι μέχρι το 2050 θα έχουμε εξερευνήσει ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα και θα το έχουμε χαρτογραφήσει με μικρά ρομποτικά διαστημόπλοια.
Του Martin Rees* / The Guardian

Μοιάζουν λίγο με μέλη της Κου Κλουξ Κλαν αλλά ουδεμία σχέση έχουν ούτε με τις ΗΠΑ ούτε με τη Λευκή Αδελφότητα, αυτοί ανήκουν στην Αδελφότητα Εl Resucitado (Αυτός που Αναστήθηκε, ο Αναστάς) και μοναδικός σκοπός τους, στη Σεβίλλη όπου ζουν και μεγαλουργούν τη Μεγάλη Εβδομάδα- για να είμαστε ακριβέστεροι την Κυριακή του Πάσχα- είναι η μετάνοια. Το Πάσχα στη Σεβίλλη, λένε αυτοί που ξέρουν, είναι μια εμπειρία που δεν περιγράφεται με λέξεις. Πιστός καθολικισμός και ανδαλουσιανό ταμπεραμέντο αποτελούν έναν συνδυασμό απερίγραπτο- ενίοτε και ανεκδιήγητο. Σε κάθε περίπτωση, οι αδελφότητες (γιατί υπάρχουν πολλές) έχουν τις ρίζες τους στον 14ο αιώνα, είναι αυστηρότατα οργανωμένες, έχουν εξίσου αυστηρά κριτήρια ένταξης και πραγματοποιούν στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας εντυπωσιακές λιτανείες, προς τέρψιν του Κυρίου αλλά και των χιλιάδων τουριστών που σπεύδουν κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες στον ισπανικό Νότο.