Στη βυζαντινή περίοδο (476 μ.Χ.) αναφέρεται ως μία από τις σημαντικότερες πόλεις και το 10ο αιώνα ως η «Βασιλίς των πόλεων» του Εύξεινου. Τότε απέκτησε σχολεία και εμπορική κίνηση, έγινε μεγάλο πολιτιστικό κέντρο και μέχρι την κατάληψή της (1461) από τον Μωάμεθ Β’ τον πορθητή ήταν πρώτη πόλη της Ανατολής, ισχυρός προμαχώνας ενάντια στην ασιατική βαρβαρότητα.

Στην κεντρική πλατεία της πόλης το μνημείο (Ιμαρέτ-τριαντάφυλο της άνοιξης) της Γκιουλ Μπαχάρ θυμίζει την ιστορία της πανέμορφης 20χρονης τότε Ελληνίδας από το χωριό Ιμέρα, που την ερωτεύτηκε και την έκανε γυναίκα του, ο γιος του πορθητή της Κωνσταντινούπολης, Βαγιαζήτ Β’.

Σε παλιά ελληνική γειτονιά, στο κτίριο που στέγαζε το φροντιστήριο της Τραπεζούντας, το σχολείο όπου σπούδασαν χιλιάδες Ελληνόπουλα του Πόντου, για να διακριθούν στις επιστήμες, τις τέχνες και το εμπόριο, λειτουργεί σήμερα τουρκικό Λύκειο.

Στη φθορά του χρόνου και την καταστροφή άντεξαν και κτίρια τραπεζών στην κεντρική λεωφόρο, γύρω από την κεντρική πλατεία, ενώ σ’ ένα από τα μεγάλα κτίσματα των Ελλήνων έχει εγκατασταθεί το Κεντρικό Ταχυδρομείο.

Ιστορικά μοναστήρια

Ομως έξω από την πόλη, πολλά ιστορικά μοναστήρια (χρονολογούνται από το 270 μ.Χ.) έχουν γίνει αποθήκες για ζωοτροφές.

Το παλαιότερο στον Πόντο, του Αγίου Ιωάννη του Βαζελώνος, χτισμένο σε υψόμετρο 1.500 μέτρων, με σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ελληνικής παιδείας, είναι σήμερα ερειπωμένο και χωρίς δρόμο και χρειάζεται πεζοπορία 15 λεπτών για να φτάσεις εκεί.

Οι εσωτερικοί χώροι έχουν καταστραφεί και μαζί τους πολύτιμες τοιχογραφίες.

Λίγοι γνωρίζουν ότι στην ιερή-ιστορική αυτή μονή, Ρώσοι βυζαντινολόγοι ανακάλυψαν τον 16ο αιώνα τον πρώτο Κώδικα του Επους του Διγενή Ακρίτα.

Και στο ξακουστό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα (κτισμένο το 752 μ.Χ.), που επισκεφθήκαμε στη συνέχεια, στο βουνό Πυργί Τραπεζούντας, η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν απογοητευτική. Παντού, καταστροφές και εγκατάλειψη.

Κοιτάζουμε από τα υψώματα που βρισκόμαστε τον Πόντο και θυμόμαστε ότι από τις ίδιες τοποθεσίες, το 400 π.Χ., οι Μύριοι του Ξενοφώντα φώναξαν αντικρίζοντας τον Εύξεινο «Θάλαττα! Θάλαττα!»

Επόμενος προορισμός μας η Παναγία Σουμελά, στο όρος Μελά, 40 χιλιόμετρα νότια της Τραπεζούντας.

Για να φτάσεις εδώ, σε υψόμετρο 1.300 μέτρων, περνάς από τα χωριά Χατζημεμέτ, Εσκίρογλου και καταλήγεις στην περιοχή Κατσούκα, όπου ζουν σήμερα περισσότεροι από 2.000 κάτοικοι.

Δρόμος δεν υπάρχει ούτε γι’ αυτό το ιστορικό μοναστήρι του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σήμερα σε περιοχές που άλλοτε ήκμαζε ο Ελληνισμός, δεν μένει πια ούτε ένας Ελληνας. Τα παλιά σπίτια τους, βουβοί μάρτυρες του παρελθόντος και φαντάσματα. Σε πείσμα του χρόνου και των δηώσεων όμως, τα ίχνη, το χρώμα το ελληνικό, είναι ακόμη έντονα στις γειτονιές της Τραπεζούντας, όπου τα αρχοντικά δείχνουν τους χρόνους «γέννησης», την καταγωγή τους.

Στο οδοιπορικό μας επισκεφθήκαμε περιοχές και χωριά, οπου ο ποντιακός πληθυσμός καλλιέργησε τα γράμματα, την ελληνική παιδεία και ανέπτυξε το εμπόριο.

Σήμερα τα περισσότερα ελληνικά σχολεία είναι γκρεμισμένα και σε όσα κτίρια σώθηκαν, λειτουργούν τουρκικά. Το ίδιο και οι εκκλησίες. Όσες στέκουν όρθιες έχουν γίνει αχυρώνες ή έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, όπως στο χωριό Ίμερα, έξω από την Τραπεζούντα.

Η γλώσσα όμως, η ποντιακή διάλεκτος, παραμένει ζωντανή.

Σε καφενεία, σε δρόμους και σε πλατείες συναντήσαμε κατοίκους να τη μιλούν. Ανθρωποι φιλόξενοι, ευγενικοί, γεμάτοι προγονικές μνήμες.

Γνώριζαν για τον ξεριζωμό του Ποντιακού Ελληνισμού το 1921, μας είπαν για τις ελληνικές γειτονιές που απέμειναν έρημες, για άλλες, που κατοικήθηκαν από Τούρκους. Ενας από αυτούς, στην περιοχή της Τραπεζούντας, μας συγκίνησε με τον τρόπο του.

Μόλις άκουσε να μιλάμε ελληνικά, έφερε από το σπίτι του να μας δείξει έναν παλιό καθρέφτη που έγραφε «Καλημέρα». Κράτησε το κειμήλιο, όταν οι Έλληνες έφυγαν κυνηγημένοι όπως όπως, αφήνοντας τις περιουσίες τους και τα σπίτια τους ανοιχτά.

Ούτε ένα κομμάτι ψωμί, μας είπε κάποιος γέροντας, δεν πρόλαβαν να πάρουν!

Αλλά και στην ύπαιθρο, σε χωράφια, συναντήσαμε κατοίκους να μιλούν πολύ καθαρά την ποντιακή διάλεκτο, να μας χαιρετούν στη γλώσσα μας, να μας καλούν στα σπίτια τους.

Με έκπληξη είδαμε κάποιους από αυτούς στην περιοχή της Τραπεζούντας να έχουν στα σπίτια τους παλιά ελληνικά βιβλία.

Σπίτια χτισμένα σε βουνοκορφές, σε χωριά κτηνοτρόφων και γεωργών με πολύτεκνες οικογένειες.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δημοσιογραφική ομάδα Ε΄ τάξης

Αποικία της Σινώπης από τον 7ο αι. π.Χ., σταυροδρόμι εμπορικών χερσαίων και θαλάσσιων δρόμων, ορμητήριο των βυζαντινών στρατευμάτων, κέντρο διοικητικής περιφέρειας, πυρήνας αυτονομιστικών κινημάτων, πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας, η πόλη της Τραπεζούντας, “εν τη εώα πασών αρίστη” (η καλύτερη της Ανατολής), διαγράφει μια αδιάκοπη και επίπονη ιστορική πορεία. “Θεόσωστη και θεοσυντήρητη”, αν και συχνά στη δίνη σφοδρών πολεμικών συγκρούσεων, η Τραπεζούντα γεννά αγίους, μάρτυρες, θρυλικούς ήρωες, ένδοξους αυτοκράτορες, σοφούς λογίους. Η καίρια γεωγραφική της θέση την αναδεικνύει σε σπουδαίο οικονομικό και εμπορικό κέντρο· συνακόλουθη είναι η οικιστική και η πολιτιστική ανάπτυξη. Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα στρωματογραφούν την ιστορία της· τα τείχη μαρτυρούν την εξωτερική απειλή, ο πολεοδομικός ιστός την εσωτερική οργάνωση, ενώ τα μνημεία της Τραπεζούντας, έργα υψηλής αισθητικής και προϊόντα γόνιμης συνομιλίας διαφορετικών καλλιτεχνικών παραδόσεων, δικαιολογούν τον τίτλο “η καλλίστη των πόλεων”, που της δόθηκε ήδη τον 11ο αιώνα από τον πατριάρχη Ιωάννη Η΄ Ξιφιλίνο.
Στη συνέχεια, επιχειρούμε μια σύντομη παρουσίαση της πόλης της Τραπεζούντας από τα Βυζαντινά χρόνια μέχρι την παράδοσή της στους Οθωμανούς Τούρκους το 1461. Βασικούς άξονες περιήγησης αποτελούν ο χώρος, ο ρόλος δηλαδή του φυσικού και η συγκρότηση του δομημένου περιβάλλοντος, και ο χρόνος, η πορεία της πόλης στη δεδομένη χρονική περίοδο. Γενικά θέματα, όπως η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, η κοινωνία και ο πολιτισμός αποτελούν εξίσου σημαντικούς θεματικούς άξονες που αναδεικνύουν πτυχές της ιστορίας της πόλης. Τέλος, η σύντομη παρουσίαση αντιπροσωπευτικών μνημείων προσπαθεί να διερευνήσει τις κοινωνικές συνιστώσες που διαμόρφωσαν την τέχνη της Τραπεζούντας και να καταδείξει ότι τα μνημεία της πόλης αποτελούν ζωντανούς μάρτυρες της ιστορίας της.

Νικολέτα. Ν. Μαθήτρια Ε΄ τάξης

Πηγή: http://www.ime.gr/choros/trapezounda/gr/webpages/000.html

ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ. ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΜΕ 2-4 ΠΑΙΧΤΕΣ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΩ. ΚΑΘΕ ΠΑΙΧΤΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ 4 ΠΙΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΥΤΟ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΜΕ 1 ΖΑΡΙ. ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΩΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΩΝ. ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΖΑΡΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΡΙΘΜΟ ΠΑΙΖΕΙ ΠΡΩΤΟΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΕΝΑ ΠΙΟΝΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ, ΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΠΑΙΧΤΗΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΖΑΡΙ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ 6.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ. ΟΤΑΝ Ο ΠΑΙΧΤΗΣ ΦΕΡΕΙ 6 ΞΑΝΑΠΑΙΖΕΙ. ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΙΟΝΙ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΠΙΟΝΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΠΙΟΝΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ (ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΑΚΙ ΤΟΥ). ΔΥΟ ΙΔΙΑ ΠΙΟΝΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ  ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ, ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΤΥΠΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΠΙΟΝΙ. ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΙΟΝΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΖΑΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ. Ο ΠΑΙΧΤΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ, ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ.

Κλικ ΕΔΩ για να παίξεις σ’ όλη την οθόνη.

Πέτρος Κ. Μαθητής Ε΄ τάξης

Cluedo

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Ταμπλό παιχνιδιού  6 χρωματιστά πιόνια,6 μινιατούρες  όπλο (σχοινί  σιδερένιος , σωλήνας, στιλέτο, γαλλικό κλειδί, κηροπήγιο και πιστόλι) 6 κάρτες υπόπτων, 6 κάρτες όπλων, 9 κάρτες δωματίων, 1 μπλοκ – σημειωματάριο για τον ντέντεκτιβ, 1 χαρτοφύλακας και 2 ζάρια.

ΣΤΗΣΙΜΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

1.     Κάθε παίκτης επιλέγει ένα χρωματιστό πιόνι και το τοποθετεί στο ταμπλό του παιχνιδιού πάνω στο αντίστοιχο όνομα/σημείο αφετηρίας. Εάν οι παίκτες είναι λιγότερο από έξι, τοποθετήστε τα υπόλοιπα πιόνια στα αντίστοιχα σημεία αφετηρίας – ίσως, τελικά, να είναι μπλεγμένη στο έγκλημα και να πρέπει να βρίσκονται στο χώρο της έπαυλης.

2.     Τοποθετήστε κάθε ένα από τα όπλα σε διαφορετικό δωμάτιο. Επιλέξτε έξι από τα εννέα δωμάτια.

3.     Τοποθετήστε τον άδειο χαρτοφύλακα στις σκάλες στο κέντρο του ταμπλό του παιχνιδιού.

4.     Ταξινομήστε τις κάρτες σε τρεις ομάδες: ύποπτοι, δωμάτια και όπλα. Ανακατέψτε τις κάρτες κάθε ομάδας χωριστά και τοποθετήστε τις κάρτες ανάποδα στο χώρο του παιχνιδιού. Στη συνέχεια – έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να τις δει. Μετά πάρτε τις κάρτες που βρίσκονται πάνω και τις τοποθετούμε μέσα στο χαρτοφύλακα. Ο φάκελος τώρα περιέχει τις απαντήσεις των ερωτήσεων: Ποιος; Πού; Τι όπλο;

5.     Ανακατέψτε μαζί όλες τις υπόλοιπες κάρτες και στη συνέχεια μοιράστε τις ανάποδα, σύμφωνα με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, γύρω στο τραπέζι. (Δεν πειράζει εάν κάποιοι παίκτες πάρουν περισσότερες κάρτες από κάποιους άλλους). Κοιτάξτε κρυφά τις κάρτες σας. Επειδή είναι στο χέρι σας, δεν μπορούν να είναι στο χαρτοφύλακα και δεν συμμετείχαν στο έγκλημα.

6.     Πάρτε ένα φύλλο από το σημειωματάριο του ντέντεκτιβ. Σιγουρευτείτε ότι κανείς δεν μπορεί να δει τις σημειώσεις σας και διαγράψτε τους υπόπτους, τα όπλα και τα δωμάτια που έχετε στα χέρια σας.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Πρώτη ξεκινά πάντοτε η δεσποινίς Φλόγα. Μετά, το παιχνίδι συνεχίζεται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Όταν έρθει η σειρά σας, μετακινήστε το χρωματιστό πιόνι σας, είτε ρίχνοντας το ζάρι, είτε εάν είστε σε γωνιακό δωμάτιο, χρησιμοποιώντας ένα μυστικό πέρασμα. Προσπαθήστε να επισκέπτεστε διαφορετικά δωμάτια του σπιτιού σε κάθε γύρο για να κάνετε τις έρευνές σας.

ΝΙΚΗΤΗΣ

Εάν το κατηγορητήριό σας είναι απόλυτα σωστό και οι τρεις κάρτες που κατονομάσατε βρίσκονται στο φάκελο της υπόθεσης, έχετε λύσει την υπόθεση και είστε ο νικητής. Αποκαλύψτε και τις τρεις κάρτες για να τις δουν όλοι.

Ευδοξία.Μ. Μαθήτρια Ε΄ τάξης

Η 1η Απριλίου είναι η μέρα που καλούμαστε όλοι, λόγω εθίμου, να πούμε αθώα ψεματάκια.
Τα ψέματα της πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες.
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο κώδικας δεοντολογίας των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.
Η δεύτερη εκδοχή θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η 1η Απριλίου. Την χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την ψεύτικη πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο.
Όπου και να γεννήθηκε πάντως, γεγονός είναι ότι το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά. Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές της πατρίδας μας, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα.

Τον προηγούμενο αιώνα, η τεχνολογία βοήθησε κάποιους να ξεγελάσουν χιλιάδες άτομα την ημέρα αυτή. Για παράδειγμα μια Αμερικάνικη εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο (στις αρχές του 20ου αιώνα), στο οποίο αναφερόταν ότι ο Τόμας Έντισον είχε εφεύρει μια μηχανή, η οποία μετέτρεπε το νερό σε κρασί. Φανταστείτε την χαρά όλων των «μερακλήδων» της εποχής. Οι μερακλήδες μπορεί να χάρηκαν, αλλά οι μετοχές, των εταιριών παρασκευής και διακίνησης οίνου, σημείωσαν κατακόρυφη πτώση στο χρηματιστήριο. Ένα άλλο παράδειγμα μεγάλης πρωταπριλιάτικης φάρσας, είναι αυτή του δικτύου BBC το 1957. Τότε προβλήθηκε, από το δίκτυο αυτό, ένα ρεπορτάζ, στο οποίο Ιταλοί γεωργοί μάζευαν μακαρόνια από τα δέντρα που υποτίθεται ότι τα παράγουν.

Με μικρά ή μεγάλα ψέματα, η πρωταπριλιά είναι ημέρα χαράς και διασκέδασης. Βρείτε ένα καλό ψέμα. Φορέστε το σοβαρό ύφος σας και βγείτε για κυνήγι θυμάτων. Προσέξτε όμως γιατί όλοι εκείνη την ημέρα, κάνουν το ίδιο με εσάς. Λένε ψέματα.

• Διάσημος ψεύτης

Πινόκιο . Ο Πινόκιο είναι ο κεντρικός ήρωας του ομώνυμου ιταλικού παραμυθιού, μια ξύλινη κούκλα που έφτιαξε ο Τζεπέτο για να του κάνει παρέα στη μοναχική ζωή του. Μια καλή νεράϊδα λυπήθηκε τον Τζεπέτο, έδωσε ζωή στην κούκλα και έτσι ο Πινόκιο έγινε πραγματικό αγόρι. Χαρακτηριστικό του παραμυθιού είναι πως κάθε φορά που ο Πινόκιο έλεγε ψέματα, μεγάλωνε η μύτη του. Το παραμύθι γράφτηκε από τον Κάρλο Κολόντι που γεννήθηκε στην Φλωρεντία το 1826. Το πρωτότυπο γράφτηκε το 1883 και δεν πρόκειται για μια “παιδική” ιστορία. Είναι έργο βαθιά ειρωνικό και για αυτό ο Ιταλός φιλόσοφος Μπενεντέτο Κρότσε επέμενε πως πρέπει να το διαβάσει όποιος θέλει να θεωρεί τον εαυτό του καλλιεργημένο άνθρωπο.

Δημοσιογραφική ομάδα Ε΄& ΣΤ΄Τάξης