Το βράδυ της Δευτέρας 13 Ιουνίου 2016 ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις λήξης σχολικού έτους με την αποχαιρετιστήρια εκδήλωση της Στ τάξης. Οι μαθητές μας παρουσίασαν το έργο “Οδυσσεβάχ”.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου  και πώς αυτό σχετίζεται με την πορεία του σχολείου μας.

Ένας παραμυθάς που ξεχνούσε τα λόγια του και μπέρδευε τις ιστορίες άρχισε να μας λέει ένα περίεργο παραμύθι με αλλόκοτους ήρωες και μαγεμένους προορισμούς, εκεί που τα πάντα είναι δυνατά και αδύνατα, αληθινά και ψεύτικα, φανταστικά και πραγματικά, το παραμύθι του Οδυσσεβάχ. Ο Οδυσσεβάχ, κουρασμένος πια από περιπέτειες του πολέμου, ξεκίνησε για το ταξίδι της επιστροφής, στην πατρίδα του την Ιθαγδάτη. Το καράβι του όμως άραξε στο νησί του επικίνδυνου Δρακοκύκλωπα Αρχισαλαχάρ που τον καταράστηκε, να μην γυρίσει στην πατρίδα του αν πρώτα δεν βρει το… Κυκλολωτογοργοκιρκιλάριζο.

Έτσι ο Οδυσσεβάχ άρχισε το ταξίδι και το ψάξιμο. Πέρασε απ’ το νησί των Λωτοφάγων, όπου γνώρισε τους λωτούς και τις συνέπειές τους. Άκουσε το μαγεμένο τραγούδι των Σειρήνων. Συνάντησε μια περίεργη Γοργόνα, και έκανε μια στάση στο νησί της μάγισσας Κιρκίλας, όπου αυτός κι οι σύντροφοί του έχασαν για λίγο την ανθρώπινη μορφή τους. Κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του σε ένα διαγωνισμό με αινίγματα στη χώρα της Λαριζάντ, της αγέλαστης πριγκίπισσας, πέρασε από χώρες που μιλούν μ’ ένα μόνο φωνήεν, από λίμνες, δάση και ποτάμια κι εκεί που νομίζαμε πως όλα τέλειωσαν, βλέπει μπροστά του άλλη μια στεριά κι ένα μικρό παιδί που αναζητούσε τον πατέρα του σε μια βάρκα. Έτσι έφτασε στην Ιθαγδάτη.

Τα πανανθρώπινα μηνύματα της παράστασης είναι ουσιαστικά και επίκαιρα. Η πίστη στην επίτευξη του στόχου, η αξία της προσπάθειας, η σημασία του ταξιδιού, της ανακάλυψης της Ιθάκης, η ελπίδα, το χαμόγελο, η αξία της οικογένειας και της πατρίδας, η νίκη του καλού και του δικαίου.

Η παράσταση των μαθητών της Στ τάξης του σχολείου μας είχε όμως και μια άλλη νοηματοδότηση. Η σημασία του ταξιδιού και της προσπάθειας δεν αποτυπώθηκε μόνο στους θεατρικούς ήρωες που υποδύθηκαν οι μαθητές. Ήταν το ταξίδι και η προσπάθεια έξι ολόκληρων χρόνων, η διαδρομή μιας σειράς μαθητών του δημοτικού, που πρώτοι αυτοί και μόνοι ξεκίνησαν και ολοκλήρωσαν τη φοίτησή τους στο σχολείο του Ενιαίου Αναμορφωμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος (ΕΑΕΠ). Τα έξι χρόνια σε αυτό το σχολείο ήταν ένα ταξίδι στο όνειρο, μια πορεία που από την αρχή τους έφερε σε επαφή με το χώρο της μουσικής, των εικαστικών, της θεατρικής αγωγής, των ΤΠΕ. Ένα ταξίδι που τους συντρόφεψαν οι εκπαιδευτικοί αυτών των ειδικοτήτων, χωρίς τη βοήθεια των οποίων «τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο». Ένα ταξίδι που επί σκηνής ολοκληρώθηκε στην Ιθαγδάτη του πρωταγωνιστή, αλλά που στη δική μας ζωή ακόμη συνεχίζεται για τους ανώνυμους και επώνυμους πρωταγωνιστές του ελληνικού δημόσιου σχολείου. Σε όλους αυτούς λοιπόν αφιερώνουμε αυτήν την παράσταση, μια σειρά δικών μας ανθρώπων που στο τελείωμα αυτής της πορείας εκπροσωπούνται από:

• Τις δασκάλες των τάξεων, τις κυρίες Ξανθοπούλου Μαρία και Χατζηαστερίου Γαρυφαλλλιά που πρόθυμα και με αγάπη ξεκίνησαν αυτήν την προσπάθεια.
• Την εκπαιδευτικό θεατρικής αγωγής κυρία Λάμπρου Κορνηλία που για τα έξι συναπτά χρόνια της λειτουργίας του σχολείου μας ως ΕΑΕΠ βοήθησε τους μαθητές να εκφραστούν δημιουργικά μέσα από το λόγο, τη γλώσσα του σώματος, τη σχέση με το χώρο, τα κείμενα και την πρωτότυπη συγγραφή.
• Την εκπαιδευτικό εικαστικών, κυρία Φρυγανιώτη Ρία, η συμβολή της οποίας πέρα από το άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα αποτέλεσε πολύπλευρη δραστηριότητα που κινητοποίησε τη φαντασία, τη γνώση, τον ψυχισμό και τις δεξιότητες των μαθητών πέρα από το στάδιο της νοητικής σύλληψης, ωθώντας τα στη μορφολογική πραγμάτωση.
• Όλες τις δασκάλες, τους δασκάλους και τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων που στελέχωσαν το σχολείο  καθ’ όλα αυτά τα έξι έτη.
• Και φυσικά τους μαθητές μας, την πρώτη και μόνη σειρά αποφοίτων του σχολείου ΕΑΕΠ που τους ξεπροβοδήσαμε στα καινούρια τους εκπαιδευτικά ταξίδια.
• Και βέβαια σε όλους αυτούς που πρόθυμα, συμβατικά, από ανάγκη ή από περιέργεια όλα αυτά τα χρόνια ήρθαν για να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις μας. Ειδικά σε αυτούς αφιερώνουμε το ακόλουθο απόσπασμα:

Όταν το βράδυ κοιμόμαστε, στην πραγματικότητα μετατρεπόμαστε σε ηθοποιούς και πηγαίνουμε πάντα σε άλλη σκηνή για να παίξουμε το ρόλο μας.

Και στη διάρκεια της ημέρας;

Στο φως της ημέρας μαθαίνουμε το ρόλο αυτό. Καμιά φορά δεν τον μαθαίνουμε όπως πρέπει και τότε δεν τολμάμε να εμφανιστούμε στη σκηνή και κρυβόμαστε πίσω από τους άλλους ηθοποιούς που ξέρουν καλύτερα τα λόγια τους και τα βήματα για αυτό το δρόμο.

Και εσύ είσαι αυτός που έρχεται στην αίθουσα να δει την παράστασή μας, και όχι να παίξει έναν ρόλο. Ας πέσει το μάτι σου πάνω μου στην καλύτερη στιγμή μου, γιατί κανείς δεν είναι και τις εφτά μέρες τη βδομάδα ούτε σοφός ούτε ωραίος.

Μίλοραντ Πάβιτς «Το λεξικό των Χαζάρων»

Η παράσταση των μαθητών βιντεοσκοπήθηκε για το αρχείο του σχολείου και είναι στη διάθεση των γονέων/κηδεμόνων για αντιγραφή του οπτικού δίσκου. Όποιος επιθυμεί να δανειστεί το DVD μπορεί να επικοινωνεί με το Διευθυντή του σχολείου. Δυστυχώς δυσλειτουργία του εξοπλισμού του σχολείου δεν επέτρεψε να έχουμε φωτογραφίες από την παράσταση, παρά μόνο screen captures από τη βιντεοσκόπηση που περιλαμβάνονται σε αυτήν τη δημοσίευση.