από τη φιλόλογο Μπάφα Ασημίνα
Ο χρόνος κυλά σαν το νερό, λένε, και πιο γρήγορα θα ένιωθα εγώ, καθώς με το δικό μου ρολόι, ο χρόνος συναγωνίζεται σε ταχύτητα με το φως…. όχι βέβαια σε λαμπρότητα. Κι εξηγούμαι: μέχρι να τελειοποιηθούν τα κείμενα, να κατασταλάξουμε για τις συμμετοχές, να αγχωθούμε για τις πρόβες, φτάσαμε κιόλας να κάνουμε τον απολογισμό της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου….. και να μην έχουμε να πούμε κάτι λαμπρό για το σύγχρονο ελληνικό μαθητικό μεγαλείο. Στεναχωρήθηκα κι απογοητεύτηκα…..
Δεν είναι δίκαιο να τους πάρει όλους ο κατήφορος.
Οι συντελεστές της γιορτής ήταν άψογοι. Οι μαθητές και μαθήτριες που συμμετείχαν έδειξαν υψηλό ήθος (πρώτα απ’ όλα) και κατάλαβαν βαθιά τα μηνύματα που έρχονται από το τόσο κοντινό παρελθόν. Τα εγκολπώθηκαν και μου γέννησαν τη βεβαιότητα πως, τώρα που θα χρειαστεί, θα αποδείξουν με το παραπάνω τι σημαίνει Έλληνας και Ελληνίδα. Επίσης θαύμασα την ελληνική λεβεντιά στην κορμοστασιά του καθενός και καθεμιάς που χόρεψαν με ψυχή λεύτερη και καθάρια. Ανόθευτα ελληνικά νιάτα που ξέρουν γιατί πηγαίνουν στο σχολείο, πιστοί σε στόχους και όνειρα που γίνονται πραγματικότητα, όχι γιατί υπερτερούν οι αριθμοί, γιατί υπερέχουν τα υλικά εφόδια και η τεχνολογία( η προδότρα της τελευταίας στιγμής που μας άφησε χωρίς φωνή και χωρίς μικρόφωνα), αλλά γιατί ορθώνεται το ηθικό εθνικό ανάστημα. Αυτά είναι τα παιδιά μου……..
Υπήρχε και μια άλλη μερίδα μαθητών και μαθητριών: οι αξιοπρεπείς. Είναι εκείνοι οι οποίοι δεν έλαβαν ενεργό μέρος στην εκδήλωση ,αλλά σεβάστηκαν τους ήρωες που έπεφταν ο ένας μετά τον άλλο στη σχολική σκηνή μας, που δάκρυσαν ακούγοντας τον εθνικό ύμνο, που χόρευαν με τις ψυχές τους τον ανδρειωμένο τσάμικο. Τα υποστηρικτικά μετόπισθεν…. Σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι , τώρα που θα χρειαστεί, θα προσφέρουν τη συμπαράστασή τους σε κάθε δύσκολο εθνικό κάλεσμα. Αυτά είναι τα παιδιά μου…….
Υπήρχε όμως και μια άλλη μερίδα μαθητών και μαθητριών :οι κλέφτες(με την έννοια του 1821). Είναι εκείνοι που παραμόνευαν με το βλέμμα, πότε δεν κοιτάζουν οι καθηγητές για να κρυφτούν πίσω από τα καθίσματα, να βγάλουν τα κινητά τους και να παίξουν. Είναι εκείνοι που ανυπομονούσαν να τελειώσουμε, να μην πούμε και τίποτα αν ήταν δυνατόν, να φύγουν για καφέ, ελεύθεροι από σχολικές αναχρονιστικές και αδιάφορες υποχρεώσεις. Αυτό το «ελεύθεροι από υποχρεώσεις» είναι που δεν κατάλαβαν σωστά: αν δεν πολεμήσεις, ακόμα και την ελευθερία σου θα τη ζεις κλεφτά, ψεύτικα, με παραχωρήσεις. Θα είσαι ραγιάς και δε θα το συνειδητοποιείς, θα μαζεύεις τα ψίχουλα από το τραπέζι των άλλων και θα λες κι ευχαριστώ σε αυτούς που σου στερούν την πραγματική τροφή της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ανάπτυξης, του πολιτισμού…. Αυτά είναι περισσότερο παιδιά μου…..
Από αυτήν τη γιορτή ,λοιπόν, έφτασε η ώρα, να ξεπληρώσω τα χρέη μου:
-υποκλίνομαι στους αγωνιστές που ευωδίασαν με την παρουσία τους τη φτωχική συνείδησή μας(Μπαλαμώτη Ραφαέλα, Πατέτσος Ραφαήλ, Μπουχλαριώτης Γιώργος, Μαντώ, Ανδρέου Αντωνία, Γκόλτσιος Θεόδωρος, Μότσιου Μαρία, Μπαμπαράμου Δήμητρα, Λάτα Έλβις Μάριος, Λούπας Κωνσταντίνος, Τζανακούλη Πολυξένη, Σιώκος Ευάγγελος, Τσιαμτσάκης Ιωάννης, Τσιγερά Αγγελική, Ξιφαράς Στυλιανός, Σταμόπουλος Αθανάσιος, Πανταζή Βιργινία, Μότσιου Γλυκερία, Νταλαμπύρα Ευγενία, Πατέτσος Παναγιώτης, Μπαλαμώτης Δημήτριος, Μπουμπουνάρας Ιωάννης, Κουμπούρας Δημήτριος, Ζιώγας Ιωάννης, Φλώρου Μαρία, Ζώγκου Παρασκευή, Μειμάρογλου Παναγιώτης, Μπαρμπούτη Ιωάννα και Στρατή Μαρία)
-ευχαριστώ θερμά τους θεατές που κρατούσαν ακόμα και την ανάσα τους για να ακούσουν καλύτερα μέσα από μύριες τεχνικές δυσκολίες το απόσταγμα μιας επανάστασης
-κλέφτες μου, πού ήμουν εγώ, όταν σας δίδασκα και δε με καταλαβαίνατε; Έχω κι εγώ το κομμάτι της ευθύνης μου…. Μαζί λοιπόν, από κλέφτες θα γίνουμε αρματωλοί, τα ίδια όπλα της υπερ-ενεργητικότητας, της ζωηράδας, της σπιρτάδας που σας διακρίνουν, αυτά θα μάθουμε να χρησιμοποιούμε υπερ ημων, υπερ ιδανικών και πατρίδας. Έτσι έγινε και στο παρελθόν: ο καθένας με τα όπλα του, με τον εαυτό του, όχι για τον εαυτό τους, για όλους….
Δεν είμαι πια στεναχωρημένη κι απογοητευμένη. Είμαι ανυπόμονη. Πότε ξαναρχίζουμε μαθήματα;
Υστερόγραφο: οι μεγάλες νίκες αποτελούν συλλογικές προσπάθειες. Ας πούμε ότι για να πραγματοποιηθεί ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου ένωσαν την υπομονή τους και κυρίως το ψυχικό τους σθένος οι φιλόλογοι Παπαστεργίου Ειρήνη και Μπάφα Ασημίνα. Ο κύριος Δ. Χατζής είχε την ευγένεια να μας παραχωρήσει τις στολές των κοριτσιών, να μας προτείνει τη μουσική και να εξασκήσει τα παιδιά στους χορούς(δεν έχουμε λόγια….)
από τη φιλόλογο Μπάφα Ασημίνα
Πρόσφατα σχόλια