Η αγαπημένη μου ταινία και γιατί αξίζει να τη δείτε

Από τη μαθήτρια της Α΄ τάξης, Παπαδοπούλου Σοφίας

Στη σύγχρονη κοινωνία όπου ο άνθρωπος ουκ ολίγες φορές ψάχνει μια διέξοδο στην τηλεόραση, αναζητεί ευχάριστες ταινίες για να ταυτιστεί και να περάσει όμορφα την ώρα του. Ο ασπρόμαυρος κινηματογράφος μας έχει δώσει ορισμένες από τις καλύτερες ταινίες διαχρονικά.  Συγκεκριμένα στην Ελλάδα έχουμε τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο ο οποίος διασκέδαζε και διασκεδάζει γενιές και γενιές. Ο Αμερικάνικος ασπρόμαυρος κινηματογράφος έχει δώσει επίσης και αυτός εξαιρετικές ταινίες.

Είμαι λάτρης του ασπρόμαυρου κινηματογράφου και ιδιαίτερα της ταινίας <Μια υπέροχη ζωή> ( Ιt’s a wonderful life). Μια όμορφη στο σύνολό της ταινία που γυρίστηκε το 1946 από τον Φρανκ Κάπρα επιτυχημένο σκηνοθέτη και σεναριογράφο. Θεωρείται δικαίως ως μια από τις καλύτερες ταινίες που έχουν δημιουργηθεί στην ιστορία της 7^ης τέχνης με θέμα τα Χριστούγεννα.

Η ταινία βασίζεται σε έναν καλόκαρδο και συμπονετικό άνθρωπο που νοιάζεται πάντα για τους συνανθρώπους του, τον Τζορτζ Μπέιλι. Όμως την παραμονή των Χριστουγέννων ο ήρωας μας είναι απογοητευμένος και πιεσμένος από οικονομικά χρέη με αποτέλεσμα να σκέπτεται σοβαρά το ενδεχόμενο να δώσει τέλος στη ζωή του. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή διαλέγει να εμφανιστεί μπροστά του ο φύλακας άγγελός του ο Κλάρενς. Του λέει πόσο πολύτιμος είναι για τη ζωή των αγαπημένων του ανθρώπων, της οικογένειάς του αλλά και πολλών άλλων ακόμα συνανθρώπων του. Παράλληλα του δείχνει πως αξίζει η ζωή του πολύ περισσότερο από ό,τι πιστεύει ο ίδιος για τον εαυτό του.

Δεν υπάρχει πιο ωραία Χριστουγεννιάτικη ταινία από αυτή. Κάθε χρόνο παραμονές Χριστουγέννων ο πατέρας μου ρωτάει άμα θέλουμε να την ξαναδούμε και πάντα απαντάμε ναι.

Είναι η κλασσική ιστορία αισιοδοξίας, πονοψυχίας και καλής συμπεριφοράς στο συνάνθρωπο. Την προτείνω ανεπιφύλακτα να τη δείτε μόνοι ή και με όλη την οικογένειά σας για να αντιμετωπίσετε με αισιοδοξία το μέλλον και δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα. Ένα είναι σίγουρο είτε την αγαπήσετε είτε όχι, δεν θα την ξεχάσετε ποτέ και παρόλο που θεωρείται από τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, με έναν περίεργο τρόπο, παραμένει σύγχρονη!

Παπαδοπούλου Σοφία, Α4