Τον Ιούνιο με την επιστροφή μας διαβάσαμε “Το μόλεμα” του Φίλιππου Μανδηλαρά από τις εκδ. Παπαδόπουλος.
Προβλημάτισε αρχικά ο τίτλος του παραμυθιού. Τι θα μπορούσε να σημαίνει; Το σίγουρο ήταν πως τη λέξη δεν την είχαμε ξανακούσει αλλά κάτι θα μπορούσε να μας θυμίζει…
“Κυρία μήπως σημαίνει αίμα;” ή “μήπως πόλεμο”;
…Ήταν ξέγνοιαστη η ζωή στη φάρμα ώσπου μια μέρα το περιστέρι έφερε τα κακά μαντάτα. Μόλεμα. Οδηγίες προστασίας: σχολαστικό πλύσιμο των φτερών, κάλυψη ράμφους και άλλα τέτοια ακατανόητα. “Σιγά μη στεγνώνουμε και τα φτερά με φυσερό”, είπε μια χήνα. Αδιαφόρησαν και συνέχισαν τη ζωή τους.
Το περιστέρι ξανάρθε. “Το μόλεμα χτύπησε πίσω από το δάσος”. Μα ούτε τότε έδειξαν να συγκινούνται. Ώσπου το μόλεμα ήρθε δίπλα τους. Κι άρχισαν να τρώγονται, καχύποπτα να κοιτούν άλλα ζώα ώσπου έγινε αναγκαστικός ο εγκλεισμός στις φωλιές τους.
“Κυρία το βρήκαμε – το μόλεμα είναι ο κορονοϊός”
Πράγματι “με θαυμαστά αντανακλαστικά ο Φίλιππος Μανδηλαράς, η Ναταλία Καπατσούλια και οι εκδόσεις Παπαδόπουλος έβγαλαν μέσα στον Απρίλιο του υποχρεωτικού εγκλεισμού “Το Μόλεμα” αναδιατάσσοντας την πραγματικότητα που έζησε και ζει η ανθρωπότητα και τοποθετώντας την σε ένα βιβλίο για παιδιά με πρωταγωνιστές κότες, χήνες και άλλα πτηνά. Η ιστορία, τα μαθήματα και τα μηνύματά της είναι εύληπτα και βοηθούν τα παιδιά να αντιληφθούν καλύτερα την κατάσταση, τις δυσκολίες της καθώς και τις ενέργειες που απαιτούνται για τη διαφύλαξη της ατομικής και δημόσιας υγείας.” ΠΗΓΗ: Elniplex
Ένα παραμύθι για την υπευθυνότητα (ή αλλιώς ατομική ευθύνη για την οποία πολύς λόγος γίνεται από όσους επιλέγουν τα λόγια και όχι τις πράξεις) που χρειάζεται να δείχνουμε απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους όταν παρουσιάζεται μια δυσκολία.
Με αφορμή έναν νεαρό κύριο στην είσοδο φούρνου σε γειτονιά της Θεσσαλονίκης,
ο οποίος δεν ήθελε (!!!) να βάλει μάσκα -φέρνοντας σε πολύ δύσκολη θέση
και την υπάλληλο του καταστήματος- γιατί τον ενοχλεί και δε θέλει να πιστεύει αυτά που λέγονται στην τηλεόραση...
…
Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να μένουμε στο πόσο μεγάλος ή μικρός είναι ο κίνδυνος. Και μόνο οι υποψίες αρκούν. Και μόνο λίγες ενδείξεις είναι υπεραρκετές. Και η μάσκα είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε -όχι γιατί μας το επιβάλλει ο νόμος αλλά γιατί μας το επιβάλλει η συνείδησή μας. Στην τρέχουσα φάση, αυτή η στάση είναι η μόνη που μπορεί να κάνει τη διαφορά.