Ο Τσέστερ αυτή την εβδομάδα δε μας άφησε σε ησυχία. Μας έφερε έναν φίλο του από το Περαχώρι, εκεί κοντά στους Μελισσουργούς -το χωριό του παππού και της γιαγιάς της Ε.- τον γίγαντα να μας διηγηθεί την ιστορία του. Του συστηθήκαμε και μετά άρχισαν τα δύσκολα…
Μας έβαλε να γλιστρήσουμε πάνω σε φύλλα, αλλά και να περάσουμε ανάμεσα από …ηλεκτροφόρα καλώδια και να μαζέψουμε ο καθένας τη μπέρτα του που σκόρπισαν με τα φτερνίσματά του.
Ψαρέψαμε με τις μαγνητοπετονιές μας τις φωνούλες μας
Τηγανίσαμε καταπληκτικά αβγά μάτια με μπόλικο πιπέρι και τον ταΐσαμε με τη σπάτουλα προσέχοντας να μη γεμίσουμε λάδια την τάξη…
Κι εκεί που πιστεύαμε πως θα ξεκουραστούμε λίγο να σου μια μέρα με μια παλιά βαλίτσα με μπόλικη ιστορία…
Η βαλίτσα γεμάτη ταξιδιάρικους κύκλους μεγάλους και μικρούς όλων των χρωμάτων που ζητούν να μεταμορφωθούν…
«Ήταν ηλιοβασίλεμα, γύριζα στο σπίτι μου με το κουτί γεμάτο χρώματα αφού είχα καταπιαστεί με μια σπουδή, βυθισμένος ακόμη μέσα στα όνειρά μου και στην ανάμνηση της δουλειάς που είχα κάνει, όταν ξαφνικά είδα μια εικόνα εκπληκτικής ομορφιάς που έλαμπε ένα εσωτερικό φως. Έμεινα εμβρόντητος, κατόπιν πλησίασα την εικόνα – κρυπτογράφημα όπου δεν έβλεπα παρά σχήματα και χρώματα, και που το νόημά του έμενε ακατανόητο για μένα»…
Και ναι, τελικά χάρη στον Τσέστερ και τον γίγαντα μάθαμε για τον Wassily Kandinsky και τους κύκλους του…
