Εμπνεόμαστε από τις μάσκες του εικαστικού Kimmy Cantrell και επιβεβαιώνουμε την άποψή του «Η ομορφιά βρίσκεται στις ατέλειες»

“Β… βρες ποιο καπέλο φοράει ο δικός μου κλόουν!”

Ο κλόουν έχασε τη μύτη του και ψάχνει να τη βρει…

Όλα ξεκίνησαν όταν η χαρά έκανε ένα αβγό και από το αβγό αυτό βγήκε ο Αρλεκίνος… Ενώ τα σουβλάκια μας ψήνονται στον φούρνο, διαβάζουμε την ιστορία του Roberto Piumini  από τις εκδ. Μοντέρνοι καιροί “Ο Αρλεκίνος”…

…φτιάχνουμε τον δικό μας…

…κι αφού κόψουμε τις μάσκες μας, τις φοράμε και ποζάρουμε…

… και το μετά…   ….   ….

Η Ευγενία Πανουτσοπούλου έχει παρουσιάσει μία διαφορετική εκδοχή του τσαρουχιού σε έκθεση με τίτλο «Τσαρούχι από τον τόπο σου και ας είν’ και στολισμένο».(ΠΗΓΗ: https://www.culturenow.gr/tsaroyxi-apo-ton-topo-soy-ki-as-einai-kai-stolismeno-ekthesh-sth-gkaleri-elenh-marnerh/)

Με φόντο το έργο της δημιουργούμε το δικό μας διαφορετικό τσαρούχι…

Να το κάστρο, των τίγριδων η φωλιά, που γνωρίζουν

στα νερά σου τις όμορφες ανελέητα να πνίγουν,

και στη βία, στον όλεθρο τις καρδιές τους ν’ ανοίγουν.

Όμως να, στο νησάκι σου το λιβάνι μυρίζει.

Στο σχολειό του ο καλόγερος ταπεινά ψιθυρίζει

λυτρωμού λόγια αθάνατα, που τ’ ακούν και δακρύζουν.

(«Ωδή στην Παμβώτιδα»- Τάκης Σιωμόπουλος)

“…

-Τα Γιάννινα είν’ αυτά, Παναήγια μου! Τα Γιάννινα είν’ αυτά, Θεέ μου! Ντέι! Ντέι! Τι πολιτεία πούναι τα έρημα! Χρειάζεται νάχει δεκατέσσερα μάτια κανείς και πάλι δεν τα χορταίνει!
Γυρίζοντας ύστερα προς τον Κώστα, τον ρώτησε:
-Τ’ είν’ αυτό, πούναι σαν μεγάλος καθρέφτης; Μήπως είναι ποτάμι; Γιατί δεν τρέχει, αν είναι ποτάμι;
-Αυτό είναι λίμνη…
-Τι θα πει λίμνη;
-Πολύυυυυ νερό, μεγάααααλη γούρνα.
-Αυτή είναι η λίμνη, που λεν; Ντέι! Ντέι, τι πράμα είναι! Από πού έρχεται κι ως πού πάει;
-Να, αυτού βγαίνει κι αυτού χωνεύει το πλειότερο. Τ’ άλλο χωνεύει μακρύτερα. Αυτού μέσα έπνιξε ο Αλή-πασιάς τες δεκαεφτά αρχόντισσες με την Κυρά-Φροσύνη.
-Κι αυτό το μεγάαααλο, πούναι σαν μαντρί, κι έχει γύρα γύρα ψηλούς τοίχους, αντί για φράχτη, τ’ είναι;
-Αυτό είναι το κάστρο του Γιαννίνου. Αυτού μέσα είναι τα κανόνια, ο στρατός, οι φυλακές με τους φυλακωμένους. Απ’ αυτού πολεμούσε τρία χρόνια ο Αλή-πασιάς με τον Σουλτάνο.
-Ντέι! Ντέι! Τι μεγάλο, που είναι το ξάλειμμο! Αν ήταν μαντρί, ωρέ Κώστα, πενήντα χιλιάδες γιδοπρόβατα θα χωρούσαν μέσα!…”

Απόσπασμα από το διήγημα”Ο Κουτσογιάννης στα Γιάννενα” (Χρ. Χρηστοβασίλης -“Διηγήματα της στάνης” εκδ. Νεφέλη)

ΠΗΓΗ: https://logomnimon.wordpress.com/2012/01/08/o-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%B1/

Περιπλανιόμαστε στο κάστρο με το δικό μας τρόπο  – από το θησαυροφυλάκιο φτάνουμε στον τάφο του Αλή πασά…

Εμπνεόμαστε από το έργο του εικαστικού Χριστάκη “Οι τέσσερις εποχές” -μεικτή τεχνική (ΠΗΓΗ: http://www.nikias.gr/view_artist_additional.php?prod_id=1287&mode=paintings&mtag=9)

Γινόμαστε φωτογράφοι χειμωνιάτικων ρούχων που επιλέγουμε, κόβουμε, κολλάμε και…