«Τα παιδιά των λουλουδιών» του J. Wojtowicz  (εκδ. ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ) – μία ιστορία που δείχνει πως αυτό που μας κάνει διαφορετικούς, είναι αυτό που μας κάνει και θαυμάσιους.

«…η αίσθηση βαθιά μέσα του ήταν τόσο ευχάριστη, ώστε παρόλο που δεν είχε ακόμη πανσέληνο, μια τούφα άγρια ροζ τριαντάφυλλα φύτρωσαν στην κορυφή του κεφαλιού του. …»

«…ήταν ντροπαλός, ήσυχος και διαφορετικός από τα άλλα παιδιά, κι έτσι η δασκάλα τον έβαλε να καθίσει στο τελευταίο θρανίο της τάξης και δεν ασχολήθηκε άλλο μαζί του. Όσο για τα άλλα παιδιά , είχαν ακούσει τις φήμες και κρατούσαν μιαν απόσταση ασφαλείας από αυτόν…»

Η ιδέα του Τριαντάφυλου Φίλια να φτιάξει ένα ζευγάρι παπούτσια με διαφορετικό τακούνι μας θύμισε τα παπούτσια που φορούσε η Φρίντα Κάλο κάτω από τις μακριές της φούστες θέλοντας έτσι να διώξει μακριά τα βλέμματα από τα πόδια της και να ξεχάσει τον τρόπο με τον οποίο τη φώναζαν στα 6 της …

Την Φρίντα τη γνωρίσαμε όταν -ακολουθώντας οδηγίες- δημιουργήσαμε ένα πρόσωπο με μεγάλα μαύρα φρύδια και λουλούδια στο κεφάλι…

Αφού ξεναγηθήκαμε στο υπέροχο σπίτι της – http://www.recorridosvirtuales.com/frida_kahlo/museo_frida_kahlo.html –

την τοποθετήσαμε στον κήπο της…

Τι σχέση μπορεί να έχουν ένα σχοινί, μία χορεύτρια κι ένα ζευγάρι παπούτσια;

Η χορεύτρια μας ξάφνιασε, μας προβλημάτισε, μας προκάλεσε και θαυμασμό….

Το video “Αυτή χωρίς χέρι, αυτός χωρίς πόδι – χορεύουν χέρι χέρι” (ΠΗΓΗ: https://www.youtube.com/watch?v=RRC4oEekwSw )

μας απέδειξε πώς όλα είναι δυνατά όταν υπάρχει η θέληση και η αγάπη…

Ενώ, το animation Cuerdas που έγραψε και σκηνοθέτησε ο ισπανός Pedro Garcia Solis  και απέσπασε τον τίτλο του καλύτερου φιλμ μικρού μήκους για το 2014, είναι ένα παράδειγμα για το πως ο καθένας μας μπορεί να δει πέρα από τις ‘ραγισματιές’ και τα ‘σπασίματα’ του άλλου.

Όσο για τον κ. Λάζαρο Εαυτούλη από το βιβλίο «Δύο παπούτσια με καρότσι» του Νικόλα Ανδρικόπουλου – εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ- στο οποίο όλοι μετακινούνται με καρότσι, όλα είναι φτιαγμένα στα μέτρα τους και καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για όσους κινούνται με τα πόδια, μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε πόσο πραγματικά απάνθρωπη και προβληματική είναι η κοινωνία των «υγιών».

Η χώρα του η “Τιμενοιαζειεμενατώρα” μας  δυσαρέστησε…

Δική μας πρόθεση είναι να προστατεύουμε και να φροντίζουμε όποιον το χρειάζεται κι όχι να τον δυσκολεύουμε περισσότερο. Ξεκινήσαμε από τον Πίπη ΄-έναν φίλο της ΣΞΜ- ο οποίος δεν αισθάνεται και πολύ αποδεκτός όπου πηγαίνει. Συνεργαζόμαστε και είμαστε προσεκτικοί μαζί του και θυμόμαστε το βασικό μας moto  για φέτος – “Όλοι χωράμε…”

“ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ…τα δικαιώματα του παιδιού” (εκδ. Παπαδόπουλος, μτφρ. Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη)

“…Τα κορίτσια και τα αγόρια έχουν δικαίωμα να χαίρουν ειδικής προστασίας προκειμένου να αναπτυχθούν σωματικά, πνευματικά και κοινωνικά… Τα κορίτσια και τα αγόρια έχουν δικαίωμα να είναι ανάμεσα στους πρώτους που λαμβάνουν βοήθεια σε κάθε περίσταση…Τα κορίτσια και τα αγόρια έχουν δικαίωμα να μεγαλώνουν  με πνεύμα κατανόησης , ανεκτικότητας, φιλίας μεταξύ των λαών και παγκόσμιας αδερφοσύνης”

Διαβάζοντας τα δικαιώματα του Παιδιού η απλότητά τους προκαλεί έκπληξη σε βαθμό που αναρωτιέται κανείς αν όντως υπάρχει ανάγκη αυτές οι τόσο λογικές και προφανείς ιδέες να χρειάζεται να συγκεντρωθούν και να διαφυλάσσονται μέσω μιας διεθνούς συνθήκης. Δυστυχώς, η πραγματικότητα καθημερινά μας ξαφνιάζει…

“Ναϊάδες – Νύμφες τραγουδούν στου ποταμού την άκρη΄’ – το πρόγραμμα του Αρχαιολογικού Μουσείου και η κ. Βασιλείου Ελένη -παλιά γνώριμη- μας περίμενε για να μας ταξιδέψει στην παλαιολοθική και νεολιθική εποχή.

Αφού το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε και υπήρχε χρόνος αλλά κι ο καιρός είχε αλλάξει γνώμη, ώρα για πικ – νικ…

…και λίγο παιχνίδι. Πάνω  – κάτω ή up and down (η Mrs Αγγελική ήταν μαζί μας)…

Θα καταφέρουμε να συγκρατήσουμε τη μπάλα;

Μαντεύουμε ποιος  ή ποιοι μας χαιρετούν!!!

Κτυπάμε τα χέρια μας κάτω, πάνω, πιάνουμε τη μύτη μας, το αυτί μας κι όταν ακούσουμε το 1 πιάνουμε το τουβλάκι ανάμεσά μας. Πόσο καλά αντανακλαστικά έχουμε; (Στιγμιότυπο φωτογραφικό δεν υπάρχει  – γιατί τα γέλια δεν το επέτρεψαν. Η Μαίρη όμως το απέδωσε τέλεια!!!)

Μέσα από τα µάτια μιας γάτας «περνά» η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην ταινία. Ο δημιουργός του φιλμ αξιοποίησε πραγματικές λήψεις από τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1973 και τα «δείχνει» μέσα από τα μάτια μιας γάτας που ήταν στο Πολυτεχνείο τη μοιραία νύχτα, πριν από 12.410 συν μία ημέρες.

Παραγωγή: Ελληνική

Σκηνοθέτης: Ιορδάνης Ανανιάδης

Σενάριο: Ιορδάνης Ανανιάδης

Μουσική: Θόδωρος Βαμβουρέλης

Παραγωγή: ΕΡΤ Α.Ε.,Cels Unlimited, Ιορδάνης Ανανιάδης, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

Αφού παρακολουθήσαμε τα γεγονότα, ακούσαμε τα συνθήματα, τραγούδια αλλά και τα τανκς στους δρόμους…

…αποτυπώσαμε -με τον δικό μας τρόπο- τα γεγονότα…

…διαβάσαμε το υπέροχο  “η πέτρα” του Κωνσταντίνου Μπουτόπουλου σε εικονογράφηση της Χάρις Σαπουντζή  από τις εκδόσεις Φαίδρα. “Αν θες να μάθεις το πραγματικό πρόσωπο ενός ανθρώπου, δώσε του έναν κόκκο άμμου να κυβερνά.”
“Η πέτρα” είναι μία από τις πιο παλιές ιστορίες του κόσμου. Τι θα συμβεί όταν ‘κάποιος που δεν είχε ούτε επιθυμούσε τίποτα δικό του’ κι ένιωθε ελεύθερος, ανακαλύψει την ιδιοκτησία, κατόπιν τη μεγαλομανία και ευθύς αμέσως τη δύναμη της εξουσίας και της υποταγής;
Εκεί που “περιπλανιόταν ελεύθερος κι ευτυχισμένος γιατί όποιος δεν έχει τίποτα, έχει τα πάντα” , αρχίζει να χάνει τον ύπνο του, να παραλογίζεται κι αυτός ο παραλογισμός τον κυριεύει να πάει ακόμη πιο ψηλά, να ελέγχει, να κυριαρχεί.
Και καθώς ο χρόνος κυλά, έρχεται η στιγμή που θα σταθεί μπροστά στον καθρέφτη, θα κοιτάξει το πρόσωπό του και αυτό που θα συνειδητοποιήσει θα τον οδηγήσει σε μία απόφαση…που θα του επιτρέψει “για πρώτη φορά ύστερα από τόσα χρόνια” να κοιμηθεί ‘γαλήνια, ξένοιαστα’ και ‘επιτέλους ελεύθερος.’

Φτιάξαμε το περιστέρι πάνω σε χρώματα πολλά και διαφορετικά- όπως είμαστε κι εμείς…

…κι ετοιμαστήκαμε για εκλογές. Μπήκαμε στη θέση των πρωταγωνιστών από το παραμύθι «Οι εκλογές των ζώων» των  Desqualdo Paula & Markun Pedro από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ – ένα βιβλίο γραμμένο από παιδιά για τα παιδιά που μιλά με διασκεδαστικό τρόπο για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και το κοινό καλό.

ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ;

«Οι εκλογές των ζώων είναι ένα βιβλίο για την πολιτική γραμμένο από παιδιά για παιδιά. Είναι το αποτέλεσμα μιας ανοιχτής και συλλογικής διαδικασίας, στην οποία συμμετείχαν πολλοί άνθρωποι. Αρχικά, 220 συνεργάτες στήριξαν τη δημιουργία αυτού του βιβλίου στην ιστοσελίδα συλλογικής χρηματοδότησης www.juntos.com.vc. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκαν πέντε εργαστήρια στο Σάο Πάολο και στην Φλοριανόπολις στη Βραζιλία, όπου τα παιδιά υποδύθηκαν τα ζώα του δάσους και οργάνωσαν εκλογές. Ο,τι συνέβη σε αυτές τις διασκεδαστικές και γεμάτες εκπλήξεις συναντήσεις αποτέλεσε την έμπνευση γι’ αυτό το βιβλίο.»

Γνωρίσαμε λοιπόν τους ήρωες, αντιληφθήκαμε το πρόβλημα που τα ώθησε σε διαμαρτυρία και στην απόφαση να προχωρήσουν σε εκλογές κι εκεί που παρακολουθήσαμε τους λόγους των υποψηφίων, τα φυλλάδια σκορπίστηκαν στο δάσος, έγιναν συζητήσεις & debate και είμαστε έτοιμοι να δούμε το τελικό αποτέλεσμα, το παραμύθι διεκόπη και αφού βγάλαμε τις ταυτότητές μας…

Στο παραμύθι νικητής αναδείχθηκε ο Βραδύπους ο οποίος δήλωσε

«… Ωστόσο, όλοι μαζεύτηκαν για να ακούσουν τι είχε να τους πει ο Βραδύπους…

ΕΜΑΘΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ.

Έμαθα ότι το Λιοντάρι το μόνο που θέλει είναι να του αναγνωρίσουν τη δουλειά που έχει κάνει . Ότι ο Μακάκος αυτό που θέλει στην ουσία είναι ένα μέρος για να παίζει. Ότι η Κόμπρα θέλει τα άλλα ζώα να ξέρουν πως έχει και καλά στοιχεία και όχι μόνο δηλητήριο. Ότι η Κουκουβάγια θέλει ένα σχολείο για να διδάσκει στα μικρά πουλιά πώς να πετάνε και ότι κάθε ζώο έχει τις δικές του ανάγκες κι επιθυμίες. Όλα τα ζώα είναι σημαντικά, το καθένα με τον τρόπο του. Η πρώτη πράξη της διακυβέρνησής μου θα είναι να δημιουργήσουμε ένα συμβούλιο ώστε να έχουν όλοι γνώμη για όσα θα γίνουν στο δάσος. Με ηρεμία, θα μείνουμε πάντα ενωμένοι!

Και αυτή ήταν η ιστορία για το πώς τα ζώα του δάσους εξέλεξαν τον νέο τους πρόεδρο… Μέχρι την επόμενη άνοιξη!»…

Εμείς -με έγκυρα 17 και άκυρα 3- εκλέξαμε την Κόμπρα…

Ποιος νίκησε τελικά; Πρωινό 2 vs Πρωινό 4… Νικητής … ο συνηθισμένος!!!!!!! Αφιερωμένο στην κ. Πόπη!!!!

Μέσα από το χιούμορ του αγαπημένου Canizales διαπιστώνουμε πόσο πρέπει να εκτιμάμε τον εαυτό μας. Να μην υποτιμάμε και να μην κρίνουμε με βάση κάποιο πρότυπο αρτιότητας, τελειότητας ή «φυσιολογικότητας» τους άλλους. Αυτό που είναι διαφορετικό είναι το προσόν μας, είναι η δύναμή μας σε έναν κόσμο ομοιόμορφων.

“Η Χαρά χορεύει” του Luciano Lozano -εκδ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Η Τζίλιαν έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, ειδικά όσον αφορά τα μαθητικά της χρόνια. Περιέγραφε απελπιστική την κατάσταση στο σχολείο και μπορούμε να φανταστούμε τις δυσκολίες της, τη δεκαετία του 30. Οι γονείς της έλαβαν ένα γράμα απο το σχολείο λέγοντας ότι θεωρούσαν ότι η Τζίλιαν έχει μαθησιακά προβλήματα. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, ήταν νευρική. Νομίζουμε ότι τώρα θα έλεγαν πως έχει το σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Αλλά ήταν τη δεκαετία του 30 και αυτό το σύνδρομο δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί. Δεν ήταν διαθέσιμη ασθένεια. Ο κόσμος δεν ήξερε ότι μπορούσες να το πάθεις αυτό.

Η μητέρα της αποφάσισε να την πάει σε κάποιον ειδικό. Έτσι βρέθηκε σε ένα δωμάτιο με δρύινη επένδυση μαζί με τη μητέρα της, όπου την οδήγησαν να καθίσει σε μια καρέκλα στο βάθος. Καθόταν εκεί, πάνω στα χέρια της για 20 λεπτά ενώ αυτός ο άντρας μιλούσε με τη μητέρα της για τα προβλήματα που είχε η Τζίλιαν στο σχολείο. Άκουγε να μιλούν για εκείνη, να λένε ότι ενοχλούσε τους άλλους, δεν καθόταν ποτέ ήσυχη, πήγαινε τις εργασίες της πάντα αργά και διάφορα άλλα. Και όλα αυτά για ένα οκτάχρονο κοριτσάκι!

Στο τέλος ο γιατρός πήγε και κάθισε δίπλα στη Τζίλιαν και της είπε: «Τζίλιαν, άκουσα όλα αυτά που μου είπε η μητέρα σου και θα ήθελα να της μιλήσω ιδιαιτέρως». Της είπε: «Περίμενε εδώ, θα γυρίσουμε, δε θ’ αργήσουμε». και έφυγαν αφήνοντάς την πίσω. Αλλά βγαίνοντας από το δωμάτιο, άνοιξε το ραδιόφωνο που ήταν πάνω στο γραφείο του. Και όταν βγήκαν, είπε στη μητέρα της: «Απλά κάτσε και παρακολούθησέ τη». Και μόλις έφυγαν από το δωμάτιο, εκείνη πετάχτηκε όρθια και κουνιόταν στο ρυθμό της μουσικής. Την παρακολούθησαν για λίγα λεπτά και μετά ο γιατρός γύρισε στη μητέρα της και της είπε: «Κυρία Λιν, η Τζίλιαν δεν είναι άρρωστη, είναι χορεύτρια. Πηγαίνετέ τη σε μία σχολή χορού».

Και η μαμά της το έκανε. Ποτέ δεν μπορούσε να ξεχάσει τι υπέροχα ήταν. Μπήκε σε ένα δωμάτιο γεμάτο με ανθρώπους σαν κι εκείνη. Ανθρώπους που δεν μπορούσαν να σταθούν ακίνητοι. Ανθρώπους που έπρεπε να κινηθούν για να σκεφτούν. Έκαναν μπαλέτο, κλακέτες, τζαζ, μοντέρνο χορό, σύγχρονο χορό.

Αυτό συνέβη επειδή κάποιος είδε αυτό που πραγματικά ήταν – κάποιος που ήξερε πώς να διαβάσει τα σημάδια. Κάποιος άλλος μπορεί να την έβαζε σε φαρμακευτική αγωγή για να κατευνάσει όλο αυτό που ήταν. Και τότε η Gillian Lynne θα είχε πραγματικά ένα δυσοίωνο μέλλον.

                                                                                                  ΠΗΓΗ: “Πώς οι Δανοί εκπαιδεύουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στο σχολείο και στην οικογένεια ” της Jessica Joelle Alexander από τις εκδ. ΔΙΟΠΤΡΑ

Το περιστατικό αυτό αξιοποίησε ο Lozano για να γράψει το “Η Χαρά χορεύει”. Εμείς πριν το διαβάσουμε  προβληματιστήκαμε για το τι μπορεί να κάνει ένα ψάρι…

Η Gillian τελικά έδωσε εξετάσεις για τη Βασιλική Σχολή Μπαλέτου, έγινε σολίστας, είχε μια θαυμάσια καριέρα στο Βασιλικό Μπαλέτο. Αποφοίτησε από τη Βασιλική Σχολή και ίδρυσε τη δική της εταιρία, το Θίασο Χορού της Τζίλιαν Λιν και γνώρισε τον Άντριου Λόιντ Γουέμπερ. Έκανε τις χορογραφίες για τις παραστάσεις «Γάτες» και «Το Φάντασμα της Όπερας», μερικές από τις πιο επιτυχημένες θεατρικές παραγωγές στην ιστορία …

Μήπως τις όποιες “δυσκολίες” των παιδιών πρέπει να τις δούμε με έναν διαφορετικό τρόπο;

Αγάπη είναι …

…όταν θέλω να σε αγκαλιάσω (Β)

…όταν θέλω να σε φιλήσω (Ε)

…σα να είμαστε σε ουράνιο τόξο (Μ)

…καρδούλες (Μ)

…γλυκιά (Μ)

…σαν μπισκότο (Β)

…κόκκινη και ροζ (Ά & Ε)

…σα μουσική από βιολί (Δ), πιάνο (Χ), κιθάρα (Ά)

…απαλή (Μ)

…ήρεμος χορός  (Μ)

Η αγάπη δεν είναι …

…σαν τη φασολάδα (Μ) και τη φακή (Χ)

…μαύρη (Α)

…σαν τον ήχο από το τύμπανο (Μ)

Έτοιμοι λοιπόν για μια άσκηση αγάπης…