Μηνιαία αρχεία: Μάιος 2020
“Υπνοδωμάτιο στην Αρλ”
Πάει τελείωσε …κι αυτό. Το δωμάτιό μας – το καταφύγιό μας- στο οποίο περάσαμε μεγάλο διάστημα λόγω κ_ _ _ _ _ _ _ _ς (δεν τη φωνάζουμε μπας και την ξορκίσουμε)– υπήρξε σημαντικός χώρος για τον καθένα μας.
Το ίδιο και για τον Βίνσεντ βαν Γκογκ. Πάντα ήθελε να ζωγραφίζει καθημερινά πράγματα που έκρυβαν τις ομορφιές της ζωής κι ένα από αυτά υπήρξε το υπνοδωμάτιό του.
No Blue Without Yellow
Μερικοί από τους γνωστότερους πίνακες του Βίνσεντ Βαν Γκογκ ζωντανεύουν μέσα από το εξαιρετικό animation του Πολωνού Maciek Janicki, το οποίο υλοποιήθηκε σε συνεργασία με το Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ.
Η ταινία διάρκειας μόλις δυο λεπτών με τίτλο “No Blue Without Yellow” μας δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε στον φανταστικό κόσμο του μεγάλου ζωγράφου υπό τους ρυθμούς του βαλς του Τζόρνταν Μέλτζερ και με μια γρήγορη μετακίνηση της εικόνας μέσα στα έργα του, δημιουργώντας μια αληθινή εμπειρία.
Η ιστορία ξεκινά από την παιδική ηλικία του καλλιτέχνη, που περνά μέσα από το θρόισμα των φύλλων, τα δέντρα, τους αγρούς, τις σκουρόχρωμες στέγες των σπιτιών, σηματοδοτώντας την πρώιμη περίοδο του καλλιτέχνη. Αμέσως μετά ένα παράθυρο μας ανοίγει το ταξίδι προς το Παρίσι, όπου τα μάτια του καλλιτέχνη προσαρμόζονται στους νέους χρωματικούς τόνους της πόλης του φωτός, το κόκκινο, το πορτοκαλί, τις σκιές τους. Στην καφετέρια 1888 ένα ντουλάπι μας οδηγεί στην Arles της Γαλλίας, όπου κυριαρχούν το κίτρινο, το πράσινο, το τυρκουάζ, το μπλε. Το κίτρινο είναι κυρίαρχο και αποτελεί το συμβολισμό του Βίνσεντ για την ελπίδα. Η κάμερα συνεχίζει μέσα από αυτή την προοπτική, μεταφέροντας τον θεατή στις τελικές εμπειρίες του καλλιτέχνη, στις οποίες τα τοπία γίνονται πιο μπλε και απειλητικά (τα κοράκια, ο έναστρος ουρανός). Δύο εβδομάδες πριν από το θάνατο του καλλιτέχνη, η παρουσία των κοράκων και η αντίθεση του συμβολικού χρώματος του Βαν Γκογκ με μπλε και κίτρινη βαφή δείχνει τα συναισθήματα των τελευταίων ημερών.
ΠΗΓΗ : Elniplex
Ας γνωρίσουμε 2 έργα … την “Έναστρη νύχτα”…
…και τον “Εξώστη καφενείου τη νύχτα”
“Το μαγισσάκι…” Οδυσσέας Ελύτης
Μια εικόνα χίλιες λέξεις…
“Χτύπα χτύπα το ραβδάκι” … Πράγματι μια πανάρχαια μέθοδος αναζήτησης υπόγειων νερών είναι η ραβδοσκοπία, η οποία χρονολογείται από το 6000 π.Χ. και είναι μια μαντική μέθοδος.
Οι ραβδοσκόποι για να εντοπίσουν κοιτάσματα νερού, χρησιμοποιούσαν μια διχαλωτή ράβδο κατασκευασμένη από κλαδί δέντρου – θυμήσου το ραβδί μας με τα φτερά των ινδιάνων που έχουμε στην τάξη. Κρατώντας την περπατούσαν αργά & χαλαρά καλύπτοντας ολόκληρη την περιοχή που θεωρούσαν πιθανή για την εύρεση νερού. Όταν εντοπιζόταν το σημείο που βρισκόταν νερό υπογείως, τότε η ράβδος άρχιζε να κινείται πάνω από το σημείο αυτό…
ΛΕΙΨΥΔΡΙΑ – μια καινούρια λέξη…
Βοήθησε να αλλάξει το εφιαλτικό τοπίο που αντικρίζει ένας συνομήλικός σου…
“Ο Βάτραχος είναι βάτραχος” του Μαξ Βέλθουις
Βρες από τι ξεκινάει κάθε φορά η λέξη…
…ένωσε κάθε βάτραχο με το σωστό νούφαρο …
…μεταμόρφωσε το γράμμα /β/
Βοήθησε το βάτραχο να φτάσει στο τέρμα…
…υπολόγισε πόσο ψηλά πηδά…
…και συνέχισε το μοτίβο
Δες τον κύκλο ζωής του…
...και βάλε τα στάδια που παρακολούθησες στη σειρά
Ώρα και για λίγο τραγούδι…
“…Εγώ θα κάνω τη βροχή σε όλους να αρέσει…” (Παράφραση στίχου του Στ. Σιόλα)
Μία εικόνα γίνεται η αφορμή για προβληματισμό. Καλείσαι να συμπληρώσεις – όπως φαντάζεσαι – μία εικόνα που σου δίνεται μισή. Κατόπιν θα δεις την πρωτότυπη ολοκληρωμένη. Τι συμβαίνει;
Διάβασε τι είναι η όξινη βροχή, πως δημιουργείται, τι επιπτώσεις έχει κι αν έχεις όρεξη θα κάνεις κι ένα πείραμα.
Μπορείς και να το δεις…
Τώρα είσαι πια σε θέση να βάλεις τα στάδια στη σωστή σειρά…
Λύσε το πρόβλημα…
…και φτιάξε τις δικές σου καμινάδες
Ώρα να γνωρίσεις κάποια από τα έργα του Πολωνού καλλιτέχνη Πάβελ Κουτσίνσκι, ο οποίος συνθέτει δυνατές εικονογραφήσεις, συνδυάζοντας σάτιρα και κοινωνικό σχολιασμό στοχεύοντας στο να επανεκτιμήσουν οι άνθρωποι τις προτεραιότητές τους. Δώσε τους δικούς σου τίτλους στα έργα του, κάνε τα δικά σου συνθήματα ή δημιούργησε το δικό σου έργο.
Διάβασε το παραμύθι “Δροσταλίδα” του Αντώνη Δημητρακόπουλου…
…και βάλε στη σειρά αυτούς που η δροσοσταλίδα συνάντησε στο πέρασμά της
“…Ουρανέ, φίλε μακρινέ…”
Ο Γιώργος Σταθόπουλος είναι ένας ζωγράφος του οποίου το έργο συνδέθηκε άρρηκτα με μεγάλους κύκλους τραγουδιών, σε σημείο που να συμπληρώνει με την εικόνα του τη μουσική.
Το τραγούδι «Η μπαλάντα του Ούρι» (στίχοι του Νίκου Γκάτσου) ακούστηκε για πρώτη φορά ως ορχηστρικό θέμα στην ταινία «The heores» του Jean Negoulesco το 1969 και περιέχεται στο άλμπουμ «Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά».
Άκου το τραγούδι & συμπλήρωσε το έργο του ζωγράφου όπως το φαντάζεσαι. (Σκέψου πού βρίσκεται το ζευγάρι, τι βλέπει, τι μπορεί να υπάρχει γύρω του, τι ακούει…)
“Από…βλητα… Βοήθεια! Σώστε με!”
Συμπλήρωσε την εικόνα, σκέψου και να φτιάξε μία ιστορία. Κι αφού τα κάνεις όλα αυτά, τότε θα δεις την εικόνα ολοκληρωμένη. Μήπως απογοητεύτηκες;
Τι είναι τα απόβλητα; Μήπως έχουμε όλοι μας ένα μερίδιο ευθύνης για τη μόλυνση των θαλασσών; Μήπως τη θάλασσα και τους οργανισμούς που την κατοικούν την εξαντλεί καθένας από εμάς – έστω και λίγο;
Κάνε την αντιστοίχιση…
Είχα μια θάλασσα για φως…
Κάθε χρόνο, χελώνες, πουλιά και άλλα θαλάσσια ζώα πεθαίνουν άσκοπα από την κατάποση θαλάσσιων απορριμμάτων και ιδιαίτερα των πλαστικών εξαιτίας της μορφής και του μεγέθους τους. Συγκεκριμένα, οι θαλάσσιες χελώνες μπερδεύουν τις πλαστικές σακούλες που καταλήγουν στη θάλασσα με την αγαπημένη τους λιχουδιά: τις τσούχτρες. Η κατάποση πλαστικών μπορεί να οδηγήσει τις θαλάσσιες χελώνες σε πνιγμό, να φράξει τον πεπτικό τους σωλήνα ή να τις κάνει να αισθάνονται χορτάτες, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να πεθαίνουν από ασιτία! Επιπλέον, επειδή τα πλαστικά συγκρατούν φυσαλίδες αέρα δημιουργούν άνωση στη χελώνα που τα τρώει και την εμποδίζουν να βουτήξει για να βρει τροφή.
Στις παραλίες ωοτοκίας, τα σκουπίδια εμποδίζουν τα μικροσκοπικά χελωνάκια στην προσπάθειά τους να φτάσουν γρήγορα στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να γίνονται εύκολη λεία για τους φυσικούς θηρευτές τους (π.χ. θαλασσοπούλια, καβούρια κ.λπ.). Τέλος αν κάποιο χελωνάκι παγιδευτεί στην παραλία και δεν καταφέρει να φτάσει στη θάλασσα, υπάρχει ο κίνδυνος να αφυδατωθεί από τη ζέστη του ήλιου.
Και κινδυνεύεις κι εσύ. Παρακολούθησε την πορεία των μικρών κομματιών σκουπιδιών-ειδικά από πλαστικό-που, μπαίνοντας στην τροφική αλυσίδα, αποτελούν ιδιαίτερη απειλή και για τον άνθρωπο.
“Infographics” Κατερίνα Αλιβιζάτου
Δημιούργησε χρωματιστές διαδρομές σχημάτων για να φτάσεις στο βυθό και να μαζέψεις τα σκουπίδια…
Φτιάξε τους δικούς σου διαλόγους…
Συμπλήρωσε την εικόνα για να φτιάξεις τη δική σου αφίσα – Θυμήσου “το ότι δεν τα βλέπεις , δε σημαίνει πως δεν είναι εκεί…”
…για να απολαμβάνεις τη θάλασσα
«Τη θάλασσα, τη θάλασσα ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;» (Σεφέρης)
“Το πλαστικό έχει εισβάλει παντού, ακόμα και εκεί που δεν πατάει άνθρωπος, όπως επιβεβαίωσε και η έρευνά μας με το Rainbow Warrior. H ρύπανση από πλαστικά είναι μία ασθένεια που έχει εξαπλωθεί κυριολεκτικά σε κάθε γωνιά των θαλασσών μας και όπως με κάθε ασθένεια, η καλύτερη λύση είναι η πρόληψη, δηλαδή η δραστική μείωση της χρήσης πλαστικού” δήλωσε ο Άλκης Καφετζής, υπεύθυνος της εκστρατείας της Greenpace για το θαλάσσιο περιβάλλον.
¨Η πλαστική ρύπανση είναι από τα λίγα περιβαλλοντικά προβλήματα, στα οποία η προσωπική μας συμβολή μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά. Ευτυχώς, το διεθνές κίνημα ενάντια στο πλαστικό μίας χρήσης και στην κουλτούρα της σπατάλης γιγαντώνεται καθημερινά.¨
Η θάλασσα είναι αγαπημένη όλων και συνδεδεμένη με μνήμες ξενοιασιάς, ανεμελιάς και παιχνιδιού.Συμπλήρωσε την εικόνα όπως τη φαντάζεσαι…
Τώρα μπορείς να δεις τη φωτογραφία που αποτέλεσε την αφορμή αλλά και φωτογραφικό υλικό που θα το συγκρίνεις…
Ενώ εσύ βουτάς, κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού…
Αφού τα είδες τώρα ήρθε η ώρα για ένα πείραμα…
…σκέφτεσαι και πειραματίζεσαι με την πετρελαιοκηλίδα…
…δοκιμάζεις να δεις τι γίνεται με τις σακούλες…
…και το καλύτερο, δες πώς θα αντιδρούσε η θάλασσα εάν μπορούσε…
Η σφαγή των δέντρων – μία φωτογραφία, χίλιες λέξεις
Ένα ποτάμι είναι η αφορμή. Κληθήκατε να σκεφτείτε τι θα ζωγραφίζατε γύρω του. Οι ιδέες σας υπήρξαν και σκέψη πολλών καλλιτεχνών. Έρχεται όμως και η ανατροπή.
Το ποτάμι όπως το φαντάστηκε η Κλεοπάτρα …
…και ο super -ήρωας προστάτης των δέντρων…
Η Βίβιαν & η Ηλιόπη έχουν φτιάξει τους δικούς τους φύλακες των δέντρων και της γης…
Πόσο σημαντικό μπορεί να είναι ένα δέντρο; Παρακολούθησε το παραμύθι “Το δέντρο που έδινε”…
Μπορείς να παίξεις με τις λέξεις του τίτλου…
…να ζωγραφίσεις ό,τι σου άρεσε…
…να οδηγήσεις το αγόρι στη μηλιά…
…να μετρήσεις μήλα & φύλλα…
…να φτιάξεις τη δική σου μηλιά…
…να κάνεις τη δική σου συγκομιδή…
…να φροντίσεις η φωτογραφία αυτή να είναι μόνο ένα κακό όνειρο
“Τα λουστράκια”
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα της οποίας το μήνυμα είναι πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε παιδί έχει ανάγκη να πάει στο σχολείο, να παίξει, να αθληθεί, να νιώσει φροντίδα και αγάπη, ένα αγαπημένο τραγούδι -που στους περυσινούς μας θα ξυπνήσει ωραίες αναμνήσεις…
“Τα Λουστράκια” του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου προέρχονται από την μουσική για την θρυλική πια ταινία ΑΜΕΡΙΚΑ ΑΜΕΡΙΚΑ του Ελία Καζάν (1963) και επενδύουν μια σχετική σκηνή.
“Μουσεία για την Ισότητα: Ποικιλομορφία & Κοινωνική Συνοχή” ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ
Η 18η Μαΐου είναι αφιερωμένη κάθε χρόνο σε ένα συγκεκριμένο θέμα που αφορά στα μουσεία και στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το θέμα του φετινού εορτασμού είναι «Μουσεία για την Ισότητα: Ποικιλομορφία και Kοινωνική Συνοχή».
Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης συμμετέχοντας στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2020, προσκαλεί μέσα από το site του, τους μικρούς και μεγάλους φίλους του να γιορτάσουν μέσω της Τέχνης και να δημιουργήσουν τα δικά τους μοναδικά έργα.
Μπορείς να παρακολουθήσεις το animation “Swing of change” (2011) για να διαπιστώσεις πως πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να αλλάζουμε τις συνήθειές μας και να είμαστε ανοιχτοί στην ομορφιά. Παρατήρησε τη βιτρίνα του κουρείου στην αρχή και στο τέλος της ιστορίας. Θα δεις πως στο τέλος λείπει μία πινακίδα.Η μαμά/ο μπαμπάς θα σου εξηγήσουν πως εκεί έγραφε “Μόνο λευκοί”…Μήπως θυμάσαι την ιστορία με “Το λεωφορείο της Ρόζας” που διαβάσαμε και στην τάξη;”…
Γλυπτά …σε καιρό καραντίνας
Ο Παπαγιάννης δεν έμεινε αδρανής. Δημιουργεί μικρά πήλινα γλυπτά σε όλη την διάρκεια της καραντίνας. και αφιερώνει στους ‘αγωνιστές’ αυτής της περιόδου το παρακάτω – έτσι, για να μην ξεχάσουμε…
Μπορείς να δεις και τις γειτόνισσες που κάθονται στην εξώπορτα του σπιτιού τους το απόγευμα πλέκοντας και κουβεντιάζοντας τα γεγονότα της ημέρας…
…γυναίκες των παιδικών του χρόνων -και πάντα ανάμεσά τους ποια άλλη; Η μάνα…
…η ζωή δεν σταματά. Ο κορονοϊός επιμένει, αλλά κι ο γλύπτης επιμένει να βάζει τους χορευτές του να χορεύουν…
Αν δεν κουράστηκες μέτρησε και γράψε πόσα βλέπεις κάθε φορά…
…και η πρόκληση φυσικά είναι να δημιουργήσεις τα δικά σου γλυπτά – από πηλό ή από πλαστελίνη
Μία επίσκεψη που …δεν έγινε – Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θ. Παπαγιάννης IΙ
Η ξενάγηση λοιπόν ξεκινά. Ενδιάμεσα θα χρειαστεί να κάνετε ‘στάσεις’, να σκεφτείτε για αυτό που βλέπετε, να φανταστείτε σκέψεις και συναισθήματα, να προβληματιστείτε. …
Αν θέλετε μπορείτε να φτιάξετε και τα δικά σας ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ για να ξορκίσετε λύπες, θυμό και φόβους.
Μία επίσκεψη που…δεν έγινε – Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θ. Παπαγιάννης (I)
Αυτές τις μέρες είχαμε προγραμματίσει την επίσκεψη στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θ. Παπαγιάννης στο Ελληνικό Ιωαννίνων. Αφού οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν θα κάνουμε την περιήγησή μας μέσα από εικόνες.
Ας γνωρίσουμε τον γλύπτη…
1η στάση: Σκουπιδάνθρωπος…
…κι απέναντί του το έμβλημα του Μουσείου…
Το κτίριο
Η συνέχεια της εκδρομής αύριο…
Η σπηλιά
Με αφορμή τη φωτογραφία που έστειλε ο Κων/νος να δημιουργεί με την Ερωφίλη σκιές στον τοίχο παρακολουθήστε αυτό
Με τις σκιές κάποιοι δημιουργούν τέχνη
Τώρα δημιούργησε το δικό σου έργο με σκιές
Μπορείς ακόμη …
Μαμά θα σου αρέσει…
Μια μέρα, Άλισον ΜακΓκι & Πίτερ Χ. Ρέυνολντς, εκδόσεις Mamaya
Τραγούδι : Νανούρισμα – Ταχτάρισμα Ελένη και Σουζάνα Βουγιούκλη
Αφήγηση : Ελένη Μπετεινάκη
Μοντάζ : Νίκη Τουτουντάκη, Δανάη Σκευάκη