Υλικό για τους πρόσφυγες

Στην τάξη μας, με αφορμή το πρόγραμμα Erasmus+ στο οποίο συμμετέχουμε αλλά και των προγραμμάτων της action aid και unicef που τρέχουν αυτή την εποχή, ασχοληθήκαμε με το προσφυγικό και ευαισθητοποιηθήκαμε μπαίνοντας -κατά κάποιο τρόπο- στη θέση αυτών των παιδιών.

Διαβάσαμε μερικούς Μονόλογους από το Αιγαίο που βρήκαμε εδώ, είδαμε βιντεάκια και χρησιμοποιήσαμε πολύτιμο υλικό από εδώ και από εδώ.

Το σημαντικό είναι ότι τα παιδιά αφού ευαισθητοποιήθηκαν χωρίστηκαν σε ομάδες  και έφτιαξαν τις δικές τους εργασίες που πραγματικά εντυπωσιάζουν!

Το προσφυγόπουλο

Μονόλογος

20170317_103754

20170317_103825

20170317_103806

Τα βιντεάκια που είδαμε και μας συγκίνησαν:

Πάνω από 50 ψηφιακά βιβλία για τον εκπαιδευτικό

Συγκεντρωμένα πάνω από 50 ψηφιακά βιβλία και εγχειρίδια για τον εκπαιδευτικό και τη σχολική τάξη

 

 

 

 

Παρακάτω  ακολουθεί  κατάλογος  με  ηλεκτρονικά βιβλία  που υπάρχουν στο διαδίκτυο ελεύθερα και απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς. Το  fresh education έχει δημοσιεύσει αυτά τα βιβλία μέσα στο 2016.

Πατήστε στο σύνδεσμο που υπάρχει κάτω από κάθε τίτλο βιβλίου  για να δείτε τις λεπτομέρειές του στη  σχετική δημοσίευση και στη συνέχεια να το κατεβάσετε.

 

 Εισαγωγή στις Εκπαιδευτικές Πολιτικές

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/04/e-book_8.html

 

 Σχεδιασμός έρευνας στο χώρο της εκπαίδευσης

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/04/e-book_4.html

 

 “Το παιχνίδι στη μαθηματική εκπαίδευση των μικρών παιδιών”

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/04/e-book.html

 

 Mαθησιακές δυσκολίες με υλικό για ειδικούς παιδαγωγούς Τ.Ε, ΚΕΔΔΥ, ΕΔΕΑΥ

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/03/e-book2016-m.html

 

H διδασκαλία σε κόμικς: “Το να διδάσκεις”

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/05/h-e-book.html

 

Βιβλίο τεχνικών και δραστηριοτήτων για τη συναισθηματική και κοινωνική επιδεξιότητα

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/06/blog-post_77.html

 

 “Τάξη δημιουργική με φαντασία αρκετή”

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/06/ebook.html

 

3 χρήσιμα εγχειρίδια για εκπόνηση εργασιών και ερευνών στο χώρο της εκπαίδευσης

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/06/3.html

 

 Τετράδιο δραστηριοτήτων: ” Πρόγραμμα ελέγχου συγκρούσεων”

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/05/blog-post_635.html

 

  Για νηπιαγωγούς: “Εφαρμοσμένες γλωσσικές δραστηριότητες”

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/06/ebook_28.html

 

15 εγχειρίδια και έντυπα για τον αυτισμό

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/06/15.html

 

  1001 δραστηριότητες για να αγαπήσω το βιβλίο

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/06/e-book-1001.html

 

12 σημαντικές Αξίες στη Ζωή: Υλικό διδασκαλίας για παιδιά Δημοτικού

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/06/12.html

 

Εγχειρίδιο δραστηριοτήτων για νηπιαγωγούς

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/blog-post_29.html

 

Εκπαιδευτικό υλικό: “Μαθαίνοντας στα παιδιά να αγαπούν”

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/blog-post_3.html

 

  Δημιουργική Γραφή- Οδηγίες Πλεύσεως (Μίμης Σουλιώτης)

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/ebook_2.html

 

 Ανάπτυξη της μεταγνώσης στο γραπτό λόγο

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/ebook_1.html

 

“Πώς να ερμηνεύουμε τα παιδικά σχέδια “

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/ebook_19.html

 

Το Web 2.0 στην Εκπαίδευση σε ebook

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/web-20-ebook_17.html

 

Μίλα μου για τον Δάσκαλο, εμένα αυτό μου φτάνει

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/ebook_54.html

 

  Ο εκπαιδευτικός στην τάξη ( του David Fontana)

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/ebook-david-fontana.html

 

 “Πειθαρχία χωρίς ξύλο και φωνές”

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/07/ebook_20.html

 

Βιβλία για τις μαθησιακές δυσκολίες

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/08/blog-post_18.html

 

  Η κοινωνική συναισθηματική μάθηση, μέσα από την παιδική λογοτεχνία και το πρόγραμμα «Βήματα για τη ζωή»

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/08/ebook.html

 

6 βιβλία για την Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/08/6.html

 

3 βιβλία για το Νηπιαγωγείο με δραστηριότητες ψυχοκινητικής και γνωστικής ανάπτυξης

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/08/3_27.html

 

Παιχνίδια Συνεργασίας, Εμπιστοσύνης, Γνωριμίας, Ανατροφοδότησης σε ένα βιβλίο

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/08/blog-post_199.html

 

Θεατρικά έργα, προτάσεις για δραματοποίηση και αυτοσχεδιασμό για μικρά παιδιά

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/10/blog-post_85.html

 

37 ελεύθερα βιβλία για τα Προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/10/37.html

 

Δύο βιβλία για το σχεδιασμό και την υλοποίηση Πολιτιστικών Προγραμμάτων

https://fresh-education.blogspot.gr/2016/10/blog-post_87.html

Πηγή: https://fresh-education.blogspot.gr/2016/12/50.html?m=1

Λοιπόν…επειδή σήμερα συγκινηθήκαμε πολύ στη γιορτή του ειδικού σχολείου Καρπενησίου σας παραθέτω μερικά από τα βιντεάκια που με συγκινούν κάθε φορά που τα βλέπω καθώς κι ένα κείμενο του Τζιάνι Ροντάρι.

http://www.newsitamea.gr/ena-agori-me-anapiria-erchete-sto-scholio-ke-tote-i-mikri-maria-i-kaliteri-tenia-mikrou-mikous-pou-echete-di-pote/

Ένα αγόρι με αναπηρία έρχεται στο σχολείο και τότε η μικρή Μαρία…Η καλύτερη ταινία μικρού μήκους που έχετε δεί ποτέ!

Ένα αγόρι με αναπηρία έρχεται στο σχολείο και τότε η μικρή Μαρία…Η καλύτερη ταινία μικρού μήκους που έχετε δεί ποτέ! Ένα αγόρι με αναπηρία …. “αλλιώτικο” από τα άλλα έρχεται στο σχολείο.

newsitamea.gr

 

https://www.youtube.com/watch?v=EJza7j6L9S0

Swing of Change

youtube.com

https://www.youtube.com/watch?v=IRSMcT10oac

Unforgettable – A Walk with Alzheimers

youtube.com

https://www.youtube.com/watch?v=3SzazN2OrsQ

 

Disability and Child Protection | UNICEF

youtube.com

https://www.youtube.com/watch?list=PLtcIXDnDXUYY-cqnOxQDa6fLlpYuwP5Rf&v=XOIWoz85cNQ

 

How a blind girl sees the world. (Animation)

How a blind girl sees the world. (Animation)

youtube.com

https://www.youtube.com/watch?v=TEMrc3jlBIg

 

#NoLostGeneration, Some stories were never meant for children

7 year-old Malak is one of 8 million children whose lives are in ruins because of the Syrian conflict. She tells the story of her terrifying journey across t…

youtube.com

 

https://vimeo.com/76206269

The Bug (2013) – Animated Short Film

A “normal” bug, in a black and white world , becomes purple because of a horrible accident, a turn of events that cost it all of its friends since they…

vimeo.com

 

https://vimeo.com/152985022

The Present

After a very successful festival circuit, running on over 180 film festivals and winning more than 50 awards, we’ve decided that it’s finally time to…

vimeo.co

https://www.youtube.com/watch?v=WjoDEQqyTig

For the Birds

This music was made for a school project. A Pixar video with audio created by David Redinha

youtube.com

 

 

http://www.tilestwra.com/ta-idietera-talenta-ton-pedion-aftismo-se-ena-omorfo-vinteo-kinoumenon-schedion/

Τα ιδιαίτερα ταλέντα των παιδιών με αυτισμό σε ένα όμορφο βίντεο κινούμενων σχεδίων.

Ο Αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά.

tilestwra.com

 

https://www.youtube.com/watch?v=CzZ6nTuI5Mw

Ο μικρός μου αδελφός από το φεγγάρι
Ταινία κινουμένων σχεδίων του Frédéric Philibert με τίτλο: “Mon petit frère de la lune” (Ο μικρός μου αδελφός από το φεγγάρι), όπου ένα μικρό κορίτσι μας περ…
youtube.com

Η νεαρή γαρίδα, Τζιάνι Ροντάρι

Στη ζωή τίποτε δεν είναι αυτονόητο και όλα θα πρέπει, με γνώση και σύνεση, να αμφισβητούνται…

 

Μία νεαρή γαρίδα έκανε μία σκέψη: «Γιατί στην οικογένειά μου όλοι περπατούν ανάποδα; Εγώ θέλω να μάθω να περπατάω ίσια και μπροστά, όπως όλα τα άλλα ζώα και βάζω στοίχημα την ουρά μου πως θα τα καταφέρω».

 

Άρχισε να εξασκείται στα κρυφά, ανάμεσα στις πέτρες του ρυακιού του χωριού της και τις πρώτες μέρες η προσπάθεια την κούραζε αφάνταστα. Χτυπούσε παντού, τσάκιζε το κέλυφός της και πατούσε το ένα της πόδι με το άλλο, αλλά σιγά-σιγά και με προσπάθεια τα πράγματα πήγαν καλύτερα, γιατί όλα μπορεί να τα μάθει κανείς αν θέλει.

 

Όταν ένιωσε ολότελα σίγουρη για τον εαυτό της, παρουσιάστηκε στην οικογένειά της και είπε: «Κοιτάξτε με προσεκτικά». Κι έτρεξε προς τα εμπρός με αξιοθαύμαστο τρόπο.

 

– Κόρη μου, έμπηξε τα κλάματα η μαμά της, σου έστριψε ολότελα; Σύνελθε μικρή μου, περπάτα όπως σου έμαθαν οι γονείς σου, περπάτα όπως τα αδέλφια σου που τόσο σε αγαπάνε.

 

Τα αδέλφια της όμως άλλο δεν έκαναν παρά να χαχανίζουν κοροϊδευτικά.

 

Ο πατέρας της στάθηκε και την κοίταξε αυστηρά για λίγο κι ύστερα είπε: «Αρκετά. Αν θέλεις να μείνεις μαζί μας, περπάτα όπως οι άλλες γαρίδες. Αν θες κάνε του κεφαλιού σου, το ρυάκι είναι μεγάλο φύγε και μην ξαναγυρίσεις ποτέ πια πίσω».

 

Η νεαρή γαρίδα αγαπούσε του γονείς της, αλλά ήταν σίγουρη ότι είχε δίκιο κι έτσι δε δίστασε στιγμή. Αγκάλιασε τη μητέρα της, χαιρέτησε τον πατέρα και τ’ αδέλφια της και έφυγε από το σπίτι.

 

Το πέρασμα της προκάλεσε αμέσως την έκπληξη μιας συντροφιάς βατράχων, που είχαν συγκεντρωθεί σας τις καλές κουμπάρες για να κουτσομπολέψουν λιγάκι γύρω από ένα φύλλο νούφαρου.

 

– Ανάποδα πάει ο κόσμος, είπε μία βατραχίνα, κοιτάξτε αυτή τη γαρίδα και πείτε μου αν έχω άδικο.

– Δεν υπάρχει πια σεβασμός είπε μία άλλη βατραχίνα.

 

Αλλά η νεαρή γαρίδα συνέχισε ίσια μπροστά, μην το ξεχνάμε αυτό, στο δρόμο της. Κάποια στιγμή άκουσε να τη φωνάζει μία γριά γαρίδα με μελαγχολικό ύφος, που καθόταν ολομόναχη δίπλα σε μία πέτρα.

 

– Καλημέρα, είπε η νεαρή γαρίδα.

 

Η γριά γαρίδα την περιεργάστηκε για πολύ κι ύστερα είπε:

– Τι νομίζεις πως κάνεις; Κι εγώ όταν ήμουν νέα, σκεφτόμουν να διδάξω στις γαρίδες να περπατούν ίσια και μπροστά και να τι κέρδισα: ζω ολομόναχη κι ο κόσμος θα προτιμούσε να καταπιεί τη γλώσσα του παρά να μου μιλήσει. Όσο προλαβαίνεις, δώσε βάση σ’ αυτά που σου λέω: παρ’ το απόφαση και κάνε όπως οι άλλοι. Μία μέρα θα με ευχαριστείς για τη συμβουλή που σου έδωσα.

 

Η νεαρή γαρίδα δεν ήξερε τι ν’ απαντήσει κι έμεινε σιωπηλή. Αλλά μέσα της σκέφτονταν: «Εγώ έχω δίκιο».

 

Κι αφού αποχαιρέτησε ευγενικά τη γριά γαρίδα, πήρε πάλι το δρόμο της.

 

Θα πάει μακριά; Θα κάνει την τύχη της; Θα ισιώσει όλα τα στραβά πράγματα αυτού του κόσμου; Εμείς δεν το ξέρουμε, γιατί ακόμη περπατάει με το θάρρος και την αποφασιστικότητα της πρώτης μέρας. Μπορούμε μονάχα να της ευχηθούμε από την καρδιά μας: «Καλό ταξίδι!».

 

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας μας ίσως…

 

…είναι στο χέρι των νέων ανθρώπων να σπάσουν τα δεσμά της συνήθειας και της μιζέριας. Στη ζωή τίποτε δεν είναι αυτονόητο και όλα θα πρέπει, με γνώση και σύνεση, να αμφισβητούνται.

 

Αν ο κόσμος προχώρησε μπροστά, προχώρησε διότι υπήρξαν άνθρωποι που αμφισβήτησαν το «δεδομένο». Αν δεν υπήρχε ο Γαλιλαίος, ακόμη θα πιστεύαμε ότι η γη είναι σταθερή.

 

Οι νέοι δεν θα πρέπει να θεωρούν τίποτε δεδομένο, θα πρέπει να τολμήσουν να αμφισβητήσουν… αλλά θα πρέπει να τιθασεύσουν τη ρώμη της νιότης με τη σύνεση και τη γνώση, αλλιώς κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν γραφικοί και να παραμείνουν αμελητέοι.

Πηγή: http://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/epilegmena-arthra/i-neari-garida-tziani-rontari#.WEGBirKLTIV

 

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: ΜΟΝΟ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

«Στα ελληνικά σχολεία δεν νομίζω ότι τα παιδιά παίρνουν τις γνώσεις που χρειάζονται. Παίρνουν πολλές αλλ’ αντ’ άλλων. Κυρίως εκεί που υστερούν είναι στη λογοτεχνία. Τώρα μάλιστα ελαττώνονται και οι ώρες λογοτεχνίας και είναι ένα τυπικό μάθημα από αποσπάσματα που μπαίνουν από συγγραφείς. Αυτό που έχει σημασία και ανεβάζει το μάθημα και την τάξη είναι ο δάσκαλος. Όταν βρίσκει αφορμή από ένα απόσπασμα και αποφασίζει να μιλήσει στα παιδιά για το βιβλίο, τα κάνει να το αγαπήσουν. Όπου υπάρχει ένας τέτοιος δάσκαλος, όπου και να είναι είτε σε μικρή πόλη, είτε σε μεγάλη, ή σε συνοικία, τα παιδιά ξέρουν να εκφράζονται ξέρουν να γράφουνε, γιατί υπάρχει αυτός ο δάσκαλος».

Πηγή:http://www.bangladeshnews.gr/alki-zei-mono-o-daskalos-bori-na-kani-tin-diafora-sta-ellinika-scholia/

 

Υπάρχει μια δασκάλα….

Μου άρεσε πολύ το παρακάτω άρθρο που διάβασα εδώ και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

5 Οκτωβρίου: παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών!


Κι εγώ με την ευκαιρία (κι ας μη γιορτάζεται στην Ελλάδα η μέρα αυτή) θέλω να σας μιλήσω για μια δασκάλα!
Θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε δασκάλα σε ένα οποιοδήποτε σχολείο… τυγχάνει όμως να είναι η δική μας δασκάλα στο δικό μας σχολείο!

Υπάρχει λοιπόν μια δασκάλα εκεί στο δικό μας το σχολείο,

  •  που όταν μπαίνει στη τάξη πρώτα κοιτάζει το χαρακτήρα, τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού κι ύστερα το μαθησιακό κομμάτι!
  •  που δε ξεχωρίζει κανένα από τα παιδιά μέσα στη τάξη!
  •  που τη νοιάζει να μην αισθάνονται άσχημα τα παιδιά όταν δυσκολεύονται, δε τα καταφέρνουν ή ζορίζονται με τα μαθήματα!
  • που προστατεύει με το τρόπος της τους αδύναμους και τους διαφορετικούς!
  • που όταν έχει καλό καιρό παίρνει τη τάξη της και πάνε στο ποτάμι ή στη πλατεία να κάνουν “μελέτη περιβάλλοντος” γιατί όπως λέει “αν δε κάνουμε μελέτη περιβάλλοντος έξω στη φύση που θα τη κάνουμε;”
  • που προσπαθεί να δίνει ερεθίσματα στα παιδιά!
  • που χαραμίζει πολλά από τα μεσημέρια της για να μιλάει με γονείς (χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη μέρα και ώρα που τους δέχεται)!
  • που χαίρεται με τα κατορθώματα των παιδιών!
  • που συγκινείται τα κατορθώματα τους!
  • που πάντα γελάει!
  • που αγαπάει στ’ αλήθεια τα παιδιά!

 

παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών

Ένας λοιπόν αδύναμος μαθητής  ήταν πέρυσι και το δικό μου πρωτάκι. Ένα παιδί που από την αρχή έδειξε εκείνο που φοβόμασταν. Εκείνο το “δε μπορεί” που τον καθιστά αυτόματα αδύναμο στο κατά τ’ άλλα “σχολείο για όλους”. Μαζί όμως με το “δεν μπορεί” το πρωτάκι μου είχε κι ευτυχώς εξακολουθεί κι έχει, ένα τεράστιο “θέλω” μέσα του!

Η δασκάλα μας λοιπόν, φρόντισε από την αρχή της χρονιάς να τον έχει δίπλα της (όχι μόνο το Κωνσταντίνο αλλά κι εμένα).
Να μαντεύει τις ονομασίες των γραμμάτων με το τρόπο που τα απομνημόνευε το πρωτάκι μου (π = τραπεζάκι, λ = αλογάκι κτλ) μέχρι να τα μάθουμε σωστά.
Να τον βάζει να κάθεται στην έδρα μαζί της την ώρα της ορθογραφίας. Για να γίνει πιο υποφερτό το πράσινο τετράδιο που έγινε ο εφιάλτης μας.
Να μην αφήνει τα άλλα παιδιά να τον κοροϊδέψουν που δεν ήξερε να διαβάζει ούτε καν να ονοματίσει σωστά τα γράμματα.
Που έψαχνε σημαδάκια στο βιβλίο του (αστεράκια βελάκια κτλ) για να ξέρει πότε είχε προετοιμαστεί να διαβάσει για να τον βάλει να διαβάσει το σημειωμένο κομμάτι.
Να τον προστατεύσει.
Να έχει την υπομονή για συζητήσεις μαζί μου πολλά από τα μεσημέρια της.
Να τον επιβραβεύει στο μόνο μάθημα που ήταν καλός, σε εκείνο της μελέτης.

Τη δασκάλα μας λοιπόν τη λένε Γαρυφαλιά Γεωργακοπούλου και πριν να μπει στη τάξη της σαν δασκάλα, έχει αποφασίσει και ξεκαθαρίσει πως πάνω από όλα θέλει να είναι ένας άνθρωπος!

παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών

Κι εγώ την ευχαριστώ από καρδιάς που το δικό μου το παιδί, το πήρε μαζί της κι εκείνο αισθάνθηκε κοντά της ασφάλεια!! Που ακόμα και φέτος στη δευτέρα τάξη, αισθάνεται κοντά της ασφάλεια και που είναι ένας από τους λόγους που δε τα παράτησε και συνεχίζει να προσπαθεί!!

Την ευχαριστώ για όλα τα “μπράβο” που του έβαλε και αφορούσαν τη προσπάθεια του και μόνο αυτή!
…ούτε τη σωστή ορθογραφία ούτε τα όμορφα γράμματα του ούτε τίποτα…

Και ναι το παραδέχομαι πως τα μεσημέρια ανοίγω με ανυπομονησία τη τσάντα του Κωνσταντίνου μου και ψάχνω τα τετράδια για να δω τι του έγραψε! (ξέρετε είναι πραγματικά άθλος όσα έχει καταφέρει ο δικός μου μαθητής)

Αν αυτό που πρόσφερε σε εμένα αυτή η δασκάλα δεν είναι κατόρθωμα, τότε τι είναι;;;

Τις καλησπέρες μου κόσμε! 

Πηγή:http://karudotsouflo.blogspot.gr/2016/10/blog-post_5.html?spref=fb

 

Άλκη Ζέη: Ένας δάσκαλος φέρνει την άνοιξη

Όταν ήμουνα μικρή, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα σχολεία άνοιγαν την πρώτη Οκτωβρίου.

Τις τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη που γυρίζαμε από την εξοχή περίμενα με ανυπομονησία ν’ αρχίσει το σχολείο. Το αγαπούσα πολύ. Η μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων, η διαδικασία του ντυσίματος με μπλε κόλλα και η άσπρη ετικέτα που κολλούσαμε για να γράψουμε όσο πιο καλλιγραφικά μπορούσαμε τον τίτλο του βιβλίου και το όνομά μας. Θυμάμαι με τι καμάρι έγραφα… Κοσμά και Δαμιανού, Κύρου Ανάβασις, της μαθητρίας Α΄γυμνασίου ‘Αλκης Ζέη. Δεν το πίστευα πως θα πήγαινα στο γυμνάσιο. ‘Ασε που νόμιζα πως ο Κοσμάς και Δαμιανός είχανε γράψει την Κύρου Ανάβαση!

Στο γυμνάσιο! Ένιωθα μεγάλη πιά. Η αδελφή μου που ήδη πήγαινε στο γυμνάσιο, μου έλεγε με πολλή περηφάνεια πως είχανε πολλούς καθηγητές, έναν για κάθε μάθημα κι όχι μια δασκάλα για όλα όπως στο δημοτικό.

Εκεί, στην πρώτη γυμνασίου εκτός από τα τόσα θαυμαστά που συνέβαιναν γνώρισα και τη Ζώρζ Σαρή που γίναμε φίλες για μια ολόκληρη ζωή.

Το ίδιο το σχολείο που πήγαινα δεν το αγαπούσα. Η διευθύντρια ήτανε θαυμάστρια του Μεταξά και σε όλες τις τάξεις πλάι στον Χριστό κρεμόταν μια μεγάλη φωτογραφία του, που μας κοίταζε με γουρλωμένα μάτια μέσα από τα τεράστια γυαλιά του. Όμως, μαζί με τη Ζωρζ κι άλλα τρία κορίτσια είχαμε κάνει μια τόσο στενή παρέα που τίποτε δεν μπορούσε να τη διαλύσει. Ούτε καν ότι η Ζωρζ αγαπούσε τον Μεταξά γιατί της άρεσε η στολή νεολαίας και τα χρυσά αστέρια που της είχανε κολλήσει στους ώμους. Ήτανε πολύ όμορφη η Ζωρζ, είχε μια δυνατή φωνή και πολύ θάρρος. Έπαιρνε μέρος σε όλες τις γιορτές του σχολείου και πότε παρίστανε τον Ρήγα Φερραίο και πότε τον Ερμή. Με προστάτευε από τα μαλώματα της διευθύντριας επειδή στις εκθέσεις έγραφα τα δικά μου κι όχι τις τυποποιημένες φράσεις που μας έλεγε εκείνη σχετικά με την αποταμίευση και την αστυφιλία και άλλα τέτοια συγκλονιστικά.

Μια μικρή παρένθεση. Στην κατοχή η Ζωρζ ξέχασε τα χρυσά αστέρια, τον Μεταξά και τους βασιλιάδες και είμασταν μαζί στην Αντίσταση.

Είχαμε δύο καθηγήτριες, μια στα Αρχαία και μια στα Νέα Ελληνικά, που τις λατρεύαμε κι εύρισκαν τον μπελά τους από τη διευθύντρια γιατί μας φέρονταν φιλικά και δεν μας κρατούσαν σε απόσταση. Ώσπου τη μια, την πιο νέα, την έδιωξε γιατί μας υπερασπίστηκε όταν εκείνη μας κατσάδιασε άδικα. Παρ’ όλα αυτά το αγαπούσαμε το σχολείο επειδή η φιλία μας ήταν τόσο δυνατή που δεν την αλλάζαμε με τίποτα.

Όταν οι γονείς μας, που ήταν πολύ δημοκρατικοί, θέλησαν να μας αλλάξουν σχολείο. Και σε μια διαφωνία με τη διευθύντρια μάς πήραν στη μέση της χρονιάς για να πάμε στη σχολή Αηδονοπούλου που για κείνα τα χρόνια ήταν -μα ακόμα και για σήμερα μπορούσε να είναι – ένα προοδευτικό, ελεύθερο σχολείο.

Η απελπισία μου δεν περιγράφεται. Είπα πως άρχιζε η πιο δυστυχισμένη μέρα της ζωής μου.’Αφηνα τις φίλες μου που για μένα, ακόμα και τώρα, η φιλία είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή μου.

Πήγα με κατεβασμένα μούτρα, το σχολείο όμως εκείνο δεν ήθελε κανένα παιδί που να μην χαμογελάει. Σ’ έσπρωχναν να κάνεις κάτι που αγαπούσες, να ζωγραφίσεις, να παίξεις θέατρο, κουκλοθέατρο να γράψεις. Εκεί έμαθα πως μ’αρέσει να γράφω. Την πρώτη έκθεση που έγραψα χωρίς τον φόβο της διευθύντριας του άλλου σχολείου την δημοσίευσαν στο περιοδικό του σχολείου. Κι ύστερα, μια επιτροπή από τις μεγάλες μαθήτριες που έβγαζαν μια φορά τη βδομάδα την εφημερίδα του τοίχου- την κολλούσαν στον τοίχο στους διαδρόμους του σχολείου-, μου ανέθεσαν να γράψω το χρονογράφημα γιατί βρήκαν από την πρώτη εκείνη έκθεση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό πως είχα χιούμορ. Έγραψα το πρώτο χρονοράφημα κι από τότε το έγραφα σχεδόν κάθε βδομάδα ώσπου τελείωσα το σχολείο. Δεν ξέρω αν θα γινόμουν συγγραφέας, αν δεν είχα αλλάξει σχολείο.

Έκανα καινούριες φίλες χωρίς όμως να ξεχάσω τις παλιές που κάθε μεσημέρι όταν σχολούσαμε με περίμεναν στη γωνιά ενός δρόμου ν’αγκαλιαστούμε και να πούμε τα νέα μας.

Ήρθε ο πόλεμος. Ήτανε μια Δευτέρα και η πιο μεγάλη μου λύπη ήτανε ότι έκλεισε το σχολείο. Κι αργότερα, στην κατοχή, το σχολείο ήτανε σαν ένας φωτεινός φάρος μέσα στη μαυρίλα. Ας συναντούσαμε στο δρόμο ανθρώπους σωριασμένους κάτω από την πείνα, ας βλέπαμε άλλους να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε, κι ας είχαμε δεί ένα πρωί δυο κρεμασμένους από ένα φανάρι της πλατείας. Μόλις έκλεινε η πόρτα του σχολείου τα ξεχνούσαμε όλα, κι οι δάσκαλοί μας αδυνατισμένοι από την πείνα, με το κολάρο του πουκαμίσου τους να χάσκει στον λαιμό, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ξεχνάμε τη φρίκη και να έχουμε ενδιαφέρον για τη ζωή.

Παρ’ όλο που το σχολείο μας το είχαν επιτάξει οι Γερμανοί και στριμωχτήκαμε σε ένα άλλο κτήριο τρείς τρείς στα θρανία, τότε κάναμε τις παραστάσεις του κουκλοθέατρου που εγώ έγραφα τα έργα, άλλες έπαιζαν τους ρόλους κι άλλες έφτιαχναν σκηνικά και κοστούμια.Δουλεύαμε με πάθος, τα ξεχνούσαμε όλα.Κι αυτό, το οφείλαμε στην καθηγήτρια των τεχνικών, την Ελένη Περράκη, που κράτησε μετά την κατοχή για ολόκληρα τριάντα χρόνια το κουκλοθέατρο με το όνομα «Μπάρμπα Μητούσης». Τότε που ήταν σχεδόν το μοναδικό θέαμα για παιδιά.

Και δεν ήτανε μόνο αυτή. Ο καθηγητής των αρχαίων ελληνικών ο Μιχάλης Αναστασίου-ξαδελφος του Καζαντζάκη- δεν μας άφηνε μόνο με τα εις μι ρήματα και δυο σελίδες από την Αντιγόνη να μάθουμε απ’ έξω. Μας διάβαζε από μετάφραση όλη την τραγωδία και ξέκλεβε λίγη ώρα πριν χτυπήσει το κουδούνι για να μας διαβάσει τη μεγάλη του αγάπη, τον Πέρ Γκυντ του Ίψεν.

Οι δάσκαλοι, αυτοί είναι το παν για το σχολείο. Τώρα περιμένω με ανυπομονησία να χτυπήσει το πρώτο κουδούνι για ν’ αρχίσω να επισκέπτομαι τα σχολεία, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα, να κουβεντιάσω με τα παιδιά.

 

Kι όλα αυτά τα χρόνια που πηγαίνω από σχολείο σε σχολείο, κατέληξα στο συμπέρασμα πως όλα εξαρτώνται από τον δάσκαλο. Είτε το σχολείο βρίσκεται σε μεγάλη πόλη είτε σε μικρή ή και σε χωριό ακόμα, εντυπωσιάζομαι από τα παιδιά που κάνουν τόσα δημιουργικά πράγματα, που ξέρουν να συνομιλούν κι έχουν διαβάσει τόσα βιβλία που απορείς πώς βρίσκουν τον χρόνο. Κι όλα αυτά γιατί υπάρχει ένας δάσκαλος που κλέβει ώρες από μαθήματα και από τη ζωή του για να κάνει τα παιδιά -δύσκολο πράγμα σήμερα -να αγαπήσουν το βιβλίο και να ξεφύγουν από το βαρετό πρόγραμμα του σχολείου .Τους θαυμάζω αυτούς τους δασκάλους.Μέσα στις δύσκολες και άχαρες μέρες που ζούμε, αυτοί είναι μια αχτίδα ελπίδας. Σ΄ένα νησί, είχα επισκεφτεί ένα σχολείο, την έκτη τάξη Δημοτικού. Και τι δεν έκαναν αυτά τα παιδιά. Έπαιζαν σκηνές ολόκληρες από τα βιβλία μου, είχαν γράψει δικές τους σκέψεις, ως και τραγούδια είχαν γράψει σχετικά με τα βιβλία, τα τραγουδούσε μια μικρή χορωδία που μαέστρος ήταν ο δάσκαλος.

 

Ένας πολύ χαρούμενος δάσκαλος με ολοφάνερη την αγάπη του για τα παιδιά. Πριν αποχαιρετήσω τα παιδιά τα συγχάρηκα για τη δουλειά που είχανε κάνει μα είπα ακόμα πως τους συγχαίρω και για τον εξαίσιο δάσκαλό τους .Τότε σηκώθηκε ένα αγόρι και μου λέει: Μας άξιζε όμως. Όταν βγήκαμε από την τάξη ρώτησα το παιδί. Γιατί είπες πως σας άξιζε ένας τέτοιος δάσκαλος; Και τότε εκείνο, μου διηγήθηκε μια απίστευτη ιστορία. Από την αρχή του χρόνου ως τις γιορτές, είχαν έναν δάσκαλο που φοβόταν τα μικρόβια, δεν άγγιζε την κιμωλία να γράψει στο πίνακα, ούτε τα τετράδιά τους, κι έβαζε τα ίδια τα παιδιά να γυρίζουν τα φύλλα κι αν κάποιο τον άγγιζε κατά λάθος, έβαζε τις φωνές κι έφευγε από την τάξη. Τα παιδιά είχαν πέσει όλα σε κατάθλιψη κι όταν ήρθε ο καινούργιος δάσκαλος, έκανε μέσα σ’ ένα μήνα όλη την τάξη χαρούμενη και τα παιδιά με χαρά έκαναν χίλια δυο πράγματα μαζί του.

 

Ας αλλάζουν οι υπουργοί Παιδείας, ας αλλάζουν κάθε τόσο τους νόμους. Όταν υπάρχει ένας δάσκαλος με όρεξη και κέφι, τα παιδιά αποκτούν κι’ αυτά όρεξη και κέφι για δουλειά. Είτε σε καινούριο σχολείο βρίσκονται είτε σε λυόμενο ή σε τάξεις με ξεχαρβαλωμένα θρανία. Βλέπεις τα μάτια τους να λάμπουν.

 

Δεν θ’ άξιζε λοιπόν ένα φωτοστέφανο για τον δάσκαλο; ‘Αραγε θα βρεθεί ποτέ χέρι να του το φορέσει;

 

*H ‘Αλκη Ζέη είναι συγγραφέας για παιδιά και μεγάλους

Πηγή: http://www.amna.gr/category/17/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Το παραπάνω για να ευχηθώ καλή σχολική χρονιά σε όλους!

Ο αληθινός δάσκαλος…

O δάσκαλος συνθλίβει το χρόνο μέσα του και παραμένει παιδί, από τον Ευάγγελο Παπανούτσο

Αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί.

 

“Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά γράμματα, μουσική, καλούς τρόπους… Αυτά τα μαθήματα είναι εξωτερικά. Μένουν στην επιφάνεια σαν τα ρούχα που φορούμε.

 

Δεν εισχωρούν παράμεσα στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό που λέμε προσωπικότητα: Πνεύμα, ήθος, χαρακτήρα. Εκτός αν εκείνοι που τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση γνώσεων αλλά τα χρησιμοποιούν ως μέσα να για να πετύχουν το στόχο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας.
” Δάσκαλος για τον Παπανούτσο είναι: ”…αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί. Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς. Ο αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στην ψυχή, άνθρωπος δηλαδή εύπλαστος, δροσερός, αγνός.

 

Αδύνατο να φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο, σχεδόν υπεράνθρωπο είναι  αυτό που του ζητούμε, να συνθλίψει μέσα του το χρόνο, να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή για να μπορέσει να έχει πρόσβαση στα αισθήματα, στις σκέψεις, στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου που θα διαπαιδαγωγήσει, να τον καταλαβαίνει, να χαίρεται, να διασκεδαζει μαζί του, να σκέπτεται τις σκέψεις του, να να επιθυμεί τις επιθυμίες του, να πονάει τον πόνο του…
”  Στο βιβλίο του παρακάτω αναφέρει ότι “ …Επίσης πετυχημένος είναι ο δάσκαλος που έκανε με το έργο του τόσο ώριμο το μαθητή του ώστε εκείνος να μην τον χρειάζεται πια…

 

Ο θρίαμβος του δασκάλου είναι να κάνει τον νέο άνθρωπο αυθύπαρκτο και ανεξάρτητο -στον τρόπο που μεθοδεύει τις παρατηρήσεις  και τις σκέψεις του , στον τρόπο που κάνει τις εκτιμήσεις του, που καταρτίζει το πρόγραμμα της δράσης του, που σημασιολογεί τη ζωή ώστε να μην έχει πλεον ανάγκη από χειραγώγηση και ούτε από τον ίδιο τον δάσκαλο του…
Τελευταίο ο Παπανούτσος εκθέτει το πιο σημαντικό.. Την αγάπη για το παιδί… ”Άφησα τελευταία την κύρια ιδιότητα (ορθότερα την πρώτη αρετή) του δασκάλου… Την αγάπη για το παιδί… Στο παιδί που δεν έιναι δικό του αλλά γίνεται δικό του όταν συνδεθεί με την παιδευτική σχέση.

 

Στο παιδί ως παιδί που ως ένα νέο και τρυφερό βλαστάρι που δεν έχει ακόμα ξεδιπλώσει τα φύλλα του αλλά κλείνει μέσα του τόσους θησαυρούς -νοημοσύνης, ευαισθησίας-δραστηριότητας- και περιμένει τη δική του στοργή και φροντίδα για να ανθοβολήσει, να αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί.

 

Είναι απίστευτο με πόση αγάπη (ανιδιοτελή, θερμή, αφειδώλευτη) αφοσιώνεται ο αληθινός δάσκαλος στους μαθητές του. Το παιδί που του εμπιστεύτηκαν να διδάξει γίνεται ο άξονας της ζωής του, αυτό της δίνει περιεχόμενο και γίνεται ο άξονας της ζωής του…
Στο δοκίμιο “Πρωτοβουλία και οίστρος … Ιδού το μάθημα¨ αναφέρει χαρακτηριστικά: ” Κατάλαβε το καλά, και κλείσε αυτή την αλήθεια μέσα στην ψυχή σου, ότι η διδασκαλία ανήκει στην κατηγορία των πνευματικών έργων όπου το καλό αποτέλεσμα είναι προϊόν έμπνευσης και δημιουργικού οίστρου.

 

Με μια λέξη: είναι δημιουργία. Και ο άξιος δάσκαλος: δημιουργός. Αυτό πρέπει να σκέπτεσαι όταν αρχίζεις όχι μόνο μια σειρά μαθημάτων, αλλά και το κάθε μάθημα, κάθε ώρα διδασκαλίας.

 

Δε θα εργαστείς απάνω σε γνωστές και πολυμεταχειρισμένες, στερεότυπες φόρμες και φόρμουλες (όπως: ο τεχνίτης στα «βάναυσα» έργα), αλλά θα δημιουργήσεις πάντοτε κάτι νέο και πρωτότυπο, κάτι που δεν είχε, δεν μπορούσε να έχει γίνει ως τώρα (όπως ο αληθινός ποιητής στα «ευγενή» έργα του πνεύματος).”
Στο ίδιο δοκίμιο αναφέρει τη προπαρασκευή ενός δασκάλου… Προσπερνάω την  πρώτη που αναφέρεται στον τρόπο οργάνωσης της διδασκαλίας που γίνεται όταν αρχίζει και ξετυλίγεται αβίαστος και παραγωγικός ο ευρετικός διάλογος (όπως τον ονομάζει)με τους μαθητές μας κατά τη διερεύνηση ενός θέματος και συζήτηση των αποριών…

 

Πηγαίνω στη δεύτερη προπαρασκευή που θέτει… “Η δεύτερη, η πιο ουσιαστική και η πιο κουραστική, δε γίνεται, δεν μπορεί να γίνει την παραμονή της διδασκαλίας σου, αλλά κρατάει χρόνια πολλά, όσα θα διαρκέσει η επαγγελματική σου ζωή.

 

Πρέπει να κατακτήσεις εις βάθος την «ύλη» που θα διδάξεις, με τη συστηματική και αδιάκοπη μελέτη και οικείωση της μεθόδου και των πορισμάτων της αντίστοιχης επιστήμης.

 
Ο αείμνηστος Δάσκαλος Ευάγγελος Παπανούτσος είχε δώσει στο βιβλίο του “Δρόμοι ζωής “την ουσία του δασκάλου…
Πηγή: fresheducation.gr

 

 

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

 

Το πλοίο που ονειρεύομαι…

Παρακάτω παρατίθεται το ποίημα που έγραψα στα πλαίσια του μαθήματος της Μελέτης Περιβάλλοντος  για τις ανάγκες των ανθρώπων. Ελπίζω να σας αρέσει!

 

 

Το πλοίο που ονειρεύομαι…

 

Ένα πλοίο φαντάζομαι

για σένα και για μένα.

Να έχει ότι χρειάζομαι

του κόσμου τα λατρεμένα.

 

Γέλια μέσα ν’ ακούγονται

ο πόνος να προσπερνάει.

Δάκρυα να μη χύνονται

αδικία να μη χωράει.

 

Το πλοίο που ονειρεύομαι

χωράει τον καθένα.

Ίδιο χρώμα ας μην έχουμε

μπορούμε να γίνουμε ένα.

 

Σ’ ένα ταξίδι μακρινό

όλους να μας πηγαίνει

με αεράκι αλαργινό

κι αλμύρα διψασμένη.

 

Αυτό το πλοίο άραγε

γιατί δεν ξεμακραίνει;

Οι πόλεμοι, η πείνα

την άγκυρα κρατούν δεμένη.

 

Ακούστε αφεντάδες μας

πολιτικοί, κρατούντες.

Αφήστε μας στο πλοίο μας

να πάρουμε το τιμόνι.

 

Μαζί μας στο ταξίδι μας

όλους θα σας δεχτούμε.

Στο τέλος του ορίζοντα

τα όνειρα αναμετρούνται.

 

Περισσότερα για τη δράση μας μπορείτε να δείτε εδώ.

21 Μαρτίου- Παγκόσμια ημέρα ποίησης και της εξάλειψης των φυλετικών διακρίσεων

Παιδικό αντιρατσιστικό ποίημα

..ένα υπέροχο ποίημα που έχει γράψει ένα παιδί από την Αφρική και προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006.

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος

Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος

Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος

Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος

Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος

Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος

Κι εσύ λευκέ άνθρωπε

Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ

Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός

Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος

Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε

Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος

Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος

Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο…

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

 

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ 1950

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι

για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις

τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές

Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ’ τις σφαίρες

μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου θα ‘ ναι μια πετριά

στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.

Κάθε χειρονομία σου θα ‘ναι

για να γκρεμίζει την αδικία.

Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,

ούτε στιγμή να ξεχαστείς.

Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.

Μια στιγμή αν ξεχαστείς,

αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται

στη δίνη του πολέμου,

έτσι και σταματήσεις

για μια στιγμή να ονειρευτείς

εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα

θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.

Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις

για να ζήσουν οι άλλοι.

Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι

ένα οποιοδήποτε πρωινό.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι

μπρος στα ντουφέκια!

 «Στην κοιλάδα με τους ροδώνες» Νίκος Εγγονόπουλος

 

«Αλήθεια -των αδυνάτων αδύνατο

ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω /

αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε

το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου /

το εφήμερο της παράλογης ζωής του

κι ανακαλύπτουνε διαφορές

γιομάτοι μίσος διαφορές

σε χρώμα δέρματος /φυλή / θρησκεία»

Πηγή

Η Πόλις, του Καβάφη, σε μια εξαιρετική απαγγελία της Λαμπέτη και του Χορν

Είπες, θα πάγω σ άλλη γη, θα πάγω σ άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

 

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή,

και είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμμένη.

 

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω,

 

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.

 

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους.

 

Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς,

και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.

 

Πάντα στην πόλιν αυτή θα φθάνεις.

Για τα αλλού — μην ελπίζεις

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

 

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή,

σ όλην την γη την χάλασες…

Πηγή 

 

«Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ενδιαφέρεται για την Ποίηση. Άπαξ όμως κι ενδιαφέρεται, είναι υποχρεωμένος “να γνωρίζει να μεταβαίνει” σ΄ αυτή τη δεύτερη κατάσταση, να περπατεί και στον αέρα και στο νερό.»

Οδυσσέας Ελύτης

Ειρήνη…

«Ειρήνη» – Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα (για παιδιά 5-8 ετών)

https://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-yliko/eirini.html

https://www.youtube.com/watch?v=WQJhuAfVTqo

 

Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές

http://www.mikrosanagnostis.gr/library/pageflip28/Default.html

http://navid.gr/index.php/2013-09-21-18-46-05

 

“Embarked”( Το δέντρο που ήθελε να το αγαπούν)

 

Το ταξίδι της φυγής (για μεγάλα παιδιά πάντα με την επίβλεψη του γονέα)

http://www.taxidifygis.org.cy/

 

Εκπαιδευτικό υλικό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες

https://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-yliko.html

 

Locomondo – Χέρια σαν κι αυτά

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Btn_gTLD_Fk#%2

Αερικά,  Διαφορετικοί

https://www.youtube.com/watch?v=arH2NI1lbGM

 

Nizar Ali Badr: Τα βότσαλα της προσφυγιάς

https://www.youtube.com/watch?v=ob2rt5up