Κατηγορία: Ταξίδια

Αν είστε τυχεροί, μπορεί κάποιο πρωί να βγείτε έξω και όλη η πόλη να μυρίζει ψωμί. Είναι από το ζυθοποιείο». Η περιγραφή της Αννέτας, που έχει περάσει ένα χρόνο φοιτητικής ζωής στο Εδιμβούργο, ακούγεται… λαχταριστή. Είχα ακούσει πολλά για την ομιχλώδη πρωτεύουσα της Σκωτίας, αλλά ποτέ κάτι τέτοιο. Και είναι αλήθεια ότι το είχα λησμονήσει, μέχρι εκείνο το κυριακάτικο πρωινό… Εχει μόλις ξημερώσει. Οι δρόμοι άδειοι, τα μαγαζιά κλειστά. Υγρασία και παγωνιά. Ενα απόκοσμο σκηνικό, που θα μπορούσε να είναι τρομακτικό αν δεν γαργαλούσε τα ρουθούνια μας αυτή η μυρωδιά της μπίρας που ψήνεται. Αμέσως έφερε στο νου ζεστό ψωμί. Ή και ποπ κορν!

Βρισκόμαστε στην κατά το ήμισυ πεζοδρομημένη Grassmarket, από τους πλέον κεντρικούς δρόμους της Παλιάς Πόλης του Εδιμβούργου, το οποίο αποτελείται από την Old Town και τη New Town (η τελευταία χτισμένη από τον 18ο αιώνα και μετά – δεν είναι και τόσο νέα δηλαδή), με το μεγαλύτερο ταξιδιωτικό ενδιαφέρον να συγκεντρώνεται στην Παλιά Πόλη και στο Κάστρο. Από αυτή την πλευρά του Εδιμβούργου βρίσκεται και το περίφημο πανεπιστήμιο της πόλης και ολόκληρη η περιοχή σφύζει από ζωή: πολλοί φοιτητές, πολυάριθμοι επίσης επισκέπτες (το Εδιμβούργο είναι ο δεύτερος δημοφιλέστερος προορισμός της Βρετανίας μετά το Λονδίνο), περιποιημένα εστιατόρια, καλόγουστα καφέ και pubs. Το προηγούμενο βράδυ στην άδεια τώρα Grassmarket αλλά και στους γύρω δρόμους γινόταν χαμός. Νεανικές παρέες να γυρνούν από μαγαζί σε μαγαζί, κορίτσια ντυμένα… με μάλλον ελάχιστα για την εποχή ρούχα (χαρακτηριστικό γνώρισμα ολόκληρης της Βρετανίας αυτό) να καπνίζουν έξω, κυριολεκτικά αψηφώντας το κρύο. Εντονες φυσιογνωμίες, όμορφοι άνθρωποι, χαμογελαστοί και πολύ ευγενικοί. Σκωτσέζοι!

Από την Grassmarket, λοιπόν, στρίβουμε στη μικρή χρωματιστή Victoria Street με τα χαριτωμένα καταστήματα (μεταξύ αυτών και μια κάβα που πουλάει χύμα ουίσκι) και ανηφορίζουμε προς την George IV Bridge. Από εδώ κατευθυνόμαστε αρχικά δεξιά, όπου ύστερα από λίγο περπάτημα συναντάμε το μοντέρνο κτίριο του Εθνικού Μουσείου της Σκωτίας και επισκεπτόμαστε την έκθεση: «Scotland: A Changing Nation», που θα διαρκέσει ώς το Δεκέμβριο του 2011 [«Σκωτία: Ενα έθνος που εξελίσσεται», Chambers Street, τηλ. +44 (0)131 225 7534, www.nms.ac.uk]. Μια πρώτη ματιά στην ιστορία και στους ανθρώπους της Σκωτίας και πορεία προς το Κάστρο.

Το Κάστρο είναι μια… επιβεβλημένη επίσκεψη. Είναι η καρδιά της πόλης, η οποία και αναπτύχθηκε γύρω του, παίρνοντας πολλές διαφορετικές μορφές με το πέρασμα των διάφορων κατακτητών και των χρόνων, και σήμερα αξίζει το χρόνο σας για να ανεβείτε μέχρι πάνω. Μπείτε στις διαφορετικές αίθουσες και στα κτίσματα και μουσεία που έχει, και φυσικά -καιρού επιτρέποντος ή, πιο σωστά, ομίχλης- απολαύστε την πόλη από ψηλά (www.edinburghcastle.gov.uk).

Το Βασιλικό Μίλι (Royal Mile ή High Street) είναι ο δρόμος που κάθε επισκέπτης του Εδιμβούργου περπατάει από την αρχή του, δηλαδή από το Κάστρο, ώς το τέλος, ήτοι το μοντέρνο κτίριο του σκωτσέζικου Κοινοβουλίου και το παλάτι Holyroodhouse. Εδώ λέγεται ότι ξεχειμώνιαζαν οι βασιλείς του παρελθόντος, επειδή στο Κάστρο είχε πολύ αέρα. Σήμερα, το παλάτι λειτουργεί σαν μουσείο και είναι ανοιχτό καθημερινά (www.royalcollection.org.uk). Από αυτό το σημείο εισέρχεται κανείς και στο Holyrood Park με τους κήπους και τις λίμνες, αγαπημένο σημείο συνάντησης την άνοιξη και το καλοκαίρι, όπου μικροί και μεγάλοι περνούν τις ώρες τους βολτάροντας και ταΐζοντας τις πάπιες, ενώ δεν είναι λίγοι και οι τολμηροί (λόγω της ανηφόρας) που ανεβαίνουν ώς την κορυφή του καταπράσινου λόφου, στο Arthur’s Seat. Αυτή είναι η καλύτερη θέα στην πόλη και τη… θάλασσα.

Γιατί το Εδιμβούργο δεν είναι μόνο το Κάστρο, η Παλιά και η Νέα Πόλη, όπως είναι τουλάχιστον η αρχική εντύπωση που σχηματίζει κάποιος κινούμενος κεντρικά. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σκωτίας, μετά τη Γλασκώβη, έχει και ένα λιμάνι, το Leith, το οποίο στο παρελθόν είχε πολύ μεγάλη εμπορική σημασία (και σήμερα νυχτερινή -κυρίως- ζωή). Εχει και ένα ποτάμι που λέγεται Water of Leith και το οποίο χαρίζει ιδιαίτερο χρώμα στη Νέα Πόλη με τη μία όχθη του να κινείται σε πιο μποέμ ρυθμούς και την άλλη να παρουσιάζει μεγαλύτερη οικιστική και οικονομική ανάπτυξη. Εχει ακόμα και το Dean Village, μια περιοχή στα δυτικά του κέντρου με χαρακτήρα μοναδικό. Ενα πνιγμένο στη βλάστηση χωριό, χτισμένο στις πιο πάνω όχθες του Water of Leith, με περιποιημένα σπίτια, που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς και στην ύπαιθρο, και μια κοινότητα κατοίκων οι οποίοι προωθούν μέσω ενός τοπικού συλλόγου τη διατήρηση και προστασία του «χωριού» τους αλλά και τη μεταξύ τους επικοινωνία «που τόσο συχνά λείπει απ’ τις πόλεις», όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά.

Και όμως, στο Εδιμβούργο μόνο έλλειψη επικοινωνίας δεν αισθανόμαστε. Εδώ, άλλωστε, είναι Σκωτία. Και οι Σκωτσέζοι είναι άνθρωποι ιδιαίτεροι. Και δεν ξεχωρίζουν μόνον επειδή πολύ συχνά τους βλέπεις στο δρόμο να φορούν τα παραδοσιακά τους κιλτ. «Κι εσείς, οι Ελληνες, δεν έχετε, άλλωστε, κιλτ;», αναρωτιέται μια κυρία που συνοδεύει τον σύζυγο και τον εγγονό της -ντυμένοι και οι δύο με κιλτ- σε ένα γάμο. Παρ’ όλα αυτά, είναι δύσκολο να της εξηγήσουμε ότι στην Ελλάδα δεν θα δεις κανένα να φοράει φουστανέλα, εκτός και αν βρεθείς στον Αγνωστο Στρατιώτη ή σε βλάχικο γάμο στη Θήβα! Στο Εδιμβούργο, πάλι, το κιλτ φοριέται σε κάθε επίσημη κοινωνική εκδήλωση, είτε πρόκειται για γάμο είτε για αποφοίτηση απ’ το σχολείο ή το πανεπιστήμιο είτε ακόμα-ακόμα στην κυριακάτικη βόλτα ή σε κάποιο ντέρμπι στο ράγκμπι.

Περπατάμε στην οδό Princes, τον μεγαλύτερο εμπορικό δρόμο του Εδιμβούργου στα όρια μεταξύ των δύο «πόλεων», κρατώντας έναν οδηγό στο χέρι, που αναφέρει ότι η αγορά της Νέας Πόλης παρουσιάζει ενδιαφέρον γύρω από τις οδούς Princes και George. Στην George Street, επίσης, συγκεντρώνονται και πολλά μπαρ – το σημειώνουμε για την επόμενη φορά. Παραμένουμε στην Princes, την οποία διανύουμε έως εκεί που αλλάζει όνομα και γίνεται Waterloo Place. Τελευταία μας στάση, το Calton Hill.

Ο καταπράσινος λόφος πάνω στον οποίο υπάρχει ναός που θυμίζει (όχι και πολύ πετυχημένα) τον δικό μας Παρθενώνα και αποτελεί και έναν απ’ τους λόγους που το Εδιμβούργο ονομάζεται «Αθήνα του Βορρά». Οι άλλοι έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία του τόπου, που λέγεται ότι μοιάζει με την Αθήνα (Κάστρο και Παλιά Πόλη) και τον Πειραιά (λιμάνι Λιθ), αλλά και το γεγονός ότι από εδώ κατάγονται σημαντικοί άνθρωποι του πνεύματος, όπως ο σκεπτικιστής φιλόσοφος και ιστορικός Ντέιβιντ Χιουμ και ο οικονομολόγος Ανταμ Σμιθ. Από το Κάλτον χαζεύουμε απ’ τη μια το Κάστρο κι απ’ την άλλη το λιμάνι, ενώ παρατηρούμε έναν νεαρό να εκπαιδεύει το σκύλο του και μια άλλη ομάδα αντρών και γυναικών να προπονούνται.

«Νους υγιής εν σώματι υγιεί», εδώ στην ομιχλώδη Αθήνα!

ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ

Κάθε εποχή του χρόνου είναι ιδανική για μια επίσκεψη στο Εδιμβούργο. Βασικό χαρακτηριστικό του χειμώνα, εκτός από το αναμενόμενο κρύο, η ταιριαστή στο περιβάλλον -είν’ η αλήθεια- ομίχλη και η νύχτα. Ξημερώνει αργά το πρωί και νυχτώνει νωρίς το μεσημέρι. Οι ενδιάμεσες εποχές, το φθινόπωρο και η άνοιξη, χαρίζουν στον επισκέπτη τα καλύτερα χρώματα της πόλης, και από τις 15 Μαΐου ώς τις 15 Ιουνίου τις μεγαλύτερες ημέρες του χρόνου. Νυχτώνει (δηλαδή ο ουρανός παίρνει ένα βαθύ μπλε χρώμα) στις 11.30 το βράδυ και ξημερώνει στις 3.30 το πρωί! Επίσης, την Πρωτομαγιά αξίζει να βρεθείτε στο Εδιμβούργο για να γιορτάσετε με ένα μοναδικό τρόπο και έθιμα παγανιστικά τον ερχομό της άνοιξης. Τέλος το καλοκαίρι, και συγκεκριμένα τον Αύγουστο, οι αφίξεις κορυφώνονται, καθώς είναι η εποχή που διοργανώνεται το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός της πόλης, το Edinburgh International Festival (www.eif.co.uk). Φέτος, το Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου θα πραγματοποιηθεί 13 Αυγούστου – 5 Σεπτεμβρίου και το πρόγραμμά του θα ανακοινωθεί μέσα στο Μάρτιο.

ΠΩΣ NA ΠATE

Απευθείας αεροπορική σύνδεση δεν υπάρχει. Από τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, λοιπόν, θα χρειαστεί να ταξιδέψετε με κάποια από τις μεγάλες ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες ώς το Λονδίνο (British Airways), το Παρίσι (Air France), το Αμστερνταμ (KLM) κ.α., όπου και θα πραγματοποιήσετε μια σύντομη -ή μη- στάση (προσοχή στις ανταποκρίσεις των πτήσεων, όταν κλείνετε εισιτήρια), ώσπου να επιβιβαστείτε στο επόμενο αεροσκάφος που θα σας μεταφέρει στο Εδιμβούργο. Μια καλή τιμή που θα πετύχετε είναι τα 270 ευρώ το άτομο, με φόρους, μετ’ επιστροφής.

METAKINHΣH

Το αεροδρόμιο του Εδιμβούργου δεν απέχει πολλά χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, το οποίο μπορείτε να προσεγγίσετε είτε με λεωφορείο είτε με ταξί. Το πρώτο θα σας μεταφέρει μέχρι τον κεντρικό σταθμό των τρένων (Edinburgh Waverley train station), μεταξύ Παλιάς και Nέας Πόλης, και θα σας κοστίσει 3,50 λίρες η απλή μετάβαση και 6 λίρες μετ’ απιστροφής (τηλ. +44 (0)131 555 6363, www.flybybus.com). Το ταξί, πάλι, κοστίζει περίπου 20 λίρες, δηλαδή 24 – 25 ευρώ (δεδομένου ότι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η 1 λίρα ισούται με 1,2 ευρώ).

Η Παλιά Πόλη, στην οποία θα περάσετε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σας στη διάρκεια μιας ολιγοήμερης επίσκεψης στην πόλη, είναι ιδανική για περπάτημα. Κατά τα άλλα, μπορείτε να μετακινηθείτε με λεωφορείο ή και ταξί, το οποίο στις μικρές σχετικά αποστάσεις που θα διανύσετε δεν κοστίζει πολύ και είναι μια εμπειρία που στη Βρετανία αξίζει έστω και για μια φορά να ζήσετε. Σαν σε ταινία!

ΠΟY NA MEINETE

Η Παλιά Πόλη (Old Town) πίσω από το Κάστρο είναι το ιδανικό σημείο για να αναζητήσετε ξενοδοχείο, δεδομένου ότι εδώ συγκεντρώνονται όχι μόνο τα βασικά αξιοθέατα του Εδιμβούργου, αλλά και τα περισσότερα εστιατόρια, οι παμπ και τα μπαρ. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειώσουμε ότι η πρωτεύουσα της Σκωτίας, αποτελώντας τον δεύτερο δημοφιλέστερο τουριστικό προορισμό της Βρετανίας μετά το Λονδίνο, διαθέτει εξαιρετική ξενοδοχειακή υποδομή, καλύπτοντας κάθε προϋπολογισμό. Ακολουθούν μερικές μόνο προτάσεις διαμονής, ενώ για το σύνολο των επιλογών που έχετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις διαδικτυακές μηχανές αναζήτησης καθώς και την ιστοσελίδα του Διεθνούς Οργανισμού Τουρισμού της Σκωτίας (www.visitscotland.com).

Κατά τα άλλα, σημειώστε:

Apex Hotels
www.apexhotels.co.uk
Πρόκειται για βρετανική ξενοδοχειακή αλυσίδα με καταλύματα σε Λονδίνο, Εδιμβούργο και Nταντί (μικρότερη σκωτσέζικη πόλη με πολλούς φοιτητές).
Στο Εδιμβούργο, μπορείτε να μείνετε στο τεσσάρων αστέρων Apex City Hotel
στο 61 της κεντρικότατης Grassmarket Street, τηλ. +44 (0)131 243 3456
Mε 119 μοντέρνα δωμάτια, πλούσιο και γευστικό πρωινό, το Agua Restaurant με προσεγμένο μενού και μπαρ με ενημερωμένη κάβα σε κρασιά και… ουίσκι, αλλά και σνακ για τις «δύσκολες» ώρες, όπου όλες οι κουζίνες της πόλης είναι κλειστές.
Επίσης, σημειώστε το Apex International Hotel
στο 31-35 της Grassmarket Street και αυτό, τηλ. +44 (0)131 300 3456
Mε 171 πολυτελή δωμάτια
Tο Apex Waterloo Place Hotel
23-27 Waterloo Place στη συνέχεια της Princes Street προς το Calton, τηλ. +44 (0)131 523 1819
Tο Apex European Hotel
90 Haymarket Terrace, κοντά στον έτερο μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, Haymarket Rail Station, αλλά λιγότερο κεντρικά – τηλ. +44 (0)131 474 3456
Hotel Missoni
1 George IV Bridge, τηλ. +44 (0)131 220 6666, www.hotelmissoni.com
Ολοκαίνουργιο ντιζάιν ξενοδοχείο, σε απόσταση λίγων μέτρων από το Royal Mile. Ξεχωρίζει για τις μίνιμαλ γραμμές του, στην καρδιά της βαριάς μεσαιωνικής Παλιάς Πόλης. Εδώ, ακόμη και αν δεν μείνετε, μπορείτε να έρθετε για ένα ποτό στο μπαρ. Πρόκειται για το νέο σημείο αναφοράς στην πόλη!
St Giles Apartments
377 High Street, The Royal Mile, τηλ. +44 (0)131 477 3680, www.stgilesapartments.co.uk
16 πολυτελή διαμερίσματα, πλήρως εξοπλισμένα με κουζίνα και σαλόνι.
Premier Inn
82 Lauriston Place, τηλ. 0870 990 6610, www.premierinn.com
Μέλος της γνωστής βρετανικής αλυσίδας, προσφέρει προσιτή φιλοξενία πολύ κοντά στην τουριστική Grassmarket Street και στο πανεπιστήμιο.
Novotel Edinburgh Centre
80 Lauriston Place, τηλ. +44 (0)131 656 3500 www.novotel.com
180 πολυτελή και άνετα δωμάτια ακριβώς δίπλα στο Premier Inn.
Holiday Inn Express
300 Cowgate Street, Old Town, τηλ. +44 (0)131 524 8400, www.hiexpressedinburgh.co.uk
78 άνετα δωμάτια με κλιματισμό και δωρεάν Ιντερνετ.

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

TI NA ΦATE KAI ΠOY

Σε αντίθεση με την Αγγλία, η Σκωτία έχει γαστρονομική παράδοση και συγκεκριμένα το Εδιμβούργο διαθέτει πολύ συμπαθητικά εστιατόρια, αλλά και παμπ που σερβίρουν φαγητό (συνήθως μπέργκερ και την τοπική τριάδα Haggis, Neeps & Tattis που βασίζεται στο κρέας, στην πατάτα και στη γλυκιά κολοκύθα) σε τιμές προσιτές. Τώρα το χειμώνα σερβίρονται επίσης παντού ζεστές σούπες!

• Maison Bleue
36-38 Victoria Street, www.maisonbleuerestaurant.com
Περιποιημένο περιβάλλον και νόστιμη κουζίνα, σκωτσέζικη και διεθνής, στον πιο γραφικό δρόμο της Παλιάς Πόλης.
• Petit Paris
38-40 Grassmarket, www.petitparis-restaurant.co.uk
Μικρό γαλλικό εστιατόριο, σαν στο Παρίσι!
• Black Bull
12 Grassmarket, τηλ. +44 (0)131225 6636
Τυπική παμπ για φαγητό και για ποτό από το μεσημέρι, όπου θα δείτε μέχρι και οικογένειες με παιδιά μέχρι το βράδυ, οπότε τα ντεσιμπέλ ανεβαίνουν και οι μπίρες και τα ουίσκι αναλαμβάνουν ρόλο πρωταγωνιστή.
• The Elephant House
32 Marshall Street, Old Town, www.elephanthouse.biz
Αυτοσυστήνεται ως το ιδανικό μέρος για «γκουρμέ τσάι, καφέ και φαγητό». Βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας και επιβάλλεται να το επισκεφτείτε όχι μόνο για το ούτως ή άλλως ωραίο περιβάλλον του, αλλά και για να γνωρίσετε από κοντά το μέρος που ενέπνευσε την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ να γράψει τον Χάρι Πότερ!
• The Wold’s End
4 High Street – Royal MileΕκεί που τελειώνει ο κόσμος θα γευτείτε το μεγαλύτερο και χορταστικότερο μπέργκερ του… κόσμου!

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦTΕΙΤΕ

Τhe Scotch Whisky Experience
354 Castlehill, Royal Mile, τηλ. +44 (0)131 220 0441
Είπαμε, Σκωτία σημαίνει ουίσκι. Και μια και βρίσκεστε στο Εδιμβούργο, είναι η καλύτερη ευκαιρία να δείτε βήμα – βήμα πώς γίνεται η παραγωγή του, μέσα από ένα διαδραστικό τουρ μιας ώρας που περιλαμβάνει και whisky tasting! Εδώ θα δείτε και τη μεγαλύτερη συλλογή, 3.384, διαφορετικών ετικετών ουίσκι.
The Real Mary King’s Close
2 Warriston Close, Royal Mile, τηλ. +44 (0)845 070 6244
Κρυμμένο κάτω από το Βασιλικό Μίλι, βρίσκεται το μεγαλύτερο μυστικό του Εδιμβούργου. Μια ολόκληρη συνοικία από δαιδαλώδη στενά, αδιέξοδα και στοές, με διασημότερο αυτό το οποίο πήρε το όνομά του από τη Mary King. Ενα τουρ κάτω από τη γη που μπορεί και να σας… τρομάξει.

ΣTO ΔIAΔIKTYO

www.visitbritain.gr – Τα πάντα για ολόκληρη τη Βρετανία, με σελίδες και στα ελληνικά.
www.visitscotland.com – Ολες οι πληροφορίες που θα χρειαστείτε για την οργάνωση ενός ταξιδιού στη Σκωτία.

Xαρείτε τις βόλτες σας στα λιθόστρωτα δρομάκια του, θαυμάστε τα πετρόχτιστα αρχοντικά του, περιπλανηθείτε στα δάση οξιάς, κάντε ιππασία ή απολαύστε τις φρεσκοψημένες πίτες και τσουγκρίστε τα ποτήρια με μυρωδάτο κρασί, δίπλα στο αναμμένο τζάκι. Tο όνειρο μόλις αρχίζει…Kρυμμένο καλά στην αγκαλιά του όρους Bίτσι, σε υψόμετρο 1.350 μ., το Nυμφαίο είναι ένα παραδοσιακό χωριό με εντελώς ιδιαίτερη ομορφιά, που μεταμορφώνεται ανάλογα με την εποχή του χρόνου που θα το επισκεφθείς. Tα χιόνια είναι ο αγαπημένος τους σύντροφος από την αρχή του χειμώνα ως την άνοιξη. H παλιά του ονομασία, μάλιστα, ήταν «Nέβεσκα» (πιθανόν από τη λέξη «νέβεστα», που σημαίνει «το χιόνι μένει»). Yπάρχει όμως και η άποψη ότι το «Nέβεσκα» προέκυψε από αρβανίτικη λέξη που σημαίνει «δεν υπάρχουν άλλοι σαν εμάς».Tο χωριό πήρε το όνομα Nυμφαίο το 1930. Tα αυτοκίνητα δεν έχουν θέση σε τούτο τον οικισμό, γι’ αυτό τα αφήνουμε στο χώρο στάθμευσης, στην είσοδο του χωριού, και με τα πόδια ανηφορίζουμε στα γραφικά λιθόστρωτα καλντερίμια του.

Παραδοσιακά αρχοντικά

Aρχοντικά σπίτια χτισμένα σύμφωνα με τη μακεδονίτικη αρχιτεκτονική, γραφικές ταβέρνες με πολύ καλό φαγητό, μαγαζιά και καλόγουστοι ξενώνες, αλλά και μεγάλη έκταση με άλογα. Στο ύψωμα ξεχωρίζει η περίφημη Nίκειος Σχολή, με το ελβετικό ρολόι, οικοδομημένη από πελεκητή πέτρα. Iδρύθηκε από τον I. Nίκου και σήμερα διαθέτει βιβλιοθήκη και λειτουργεί ως συνεδριακός χώρος του Aριστοτελείου Πανεπιστημίου. Oι κάτοικοι οφείλουν την οικονομική ευημερία τους στο εμπόριο του καπνού και του βαμβακιού, καθώς και στην επεξεργασία του χρυσού και του ασημιού. Eδώ βρισκόταν άλλοτε το αρχηγείο του Mακεδονικού Aγώνα και αρκετοί αγωνιστές, μεταξύ των οποίων και ο Παύλος Mελάς, έχουν περάσει από το Nυμφαίο. Tο χωριό διαθέτει επτά ξενώνες, τριώροφο Λαογραφικό Mουσείο και Συνεταιρισμό Παραδοσιακών Προϊόντων «H Nύμφη».Ξεχωριστός για την καλαισθησία του και το φιλόξενο χώρο του είναι ο παραδοσιακός ξενώνας «La Moara» (στα βλάχικα σημαίνει «Nερόμυλος»), χτισμένος με σεβασμό στην παράδοση, με κήπο, στάβλο και κελάρι με πολλά είδη κρασιού, εστιατόριο, βιβλιοθήκη και υπέροχη θέα προς τα βουνά.

Aνακαλύψτε τον «Aρκτούρο»

Στο Nυμφαίο όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Kέντρο Προστασίας Aρκούδας «Aρκτούρος», όπου προστατεύονται και ζουν σε μεγάλη περιφραγμένη έκταση οι καφέ αρκούδες που κακοποιήθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν και δεν μπορούν να επιβιώσουν στη φύση ελεύθερες. Iδρύεται επίσης Πάρκο της Άγριας Φύσης σε δασική έκταση 1.000 στρεμμάτων, με ελάφια.
Σε τούτο τον τόπο θα ευχαριστηθούμε περπάτημα, ιππασία και διάφορες δραστηριότητες που οργανώνονται από το Kέντρο «Άρτεμις» (τηλ. 23860/41200).
Σίγουρα, όταν φύγουμε, θα είμαστε ανανεωμένοι ψυχικά και σωματικά.

Tι θα δείτε

• Tα αρχοντικά των Mπουτάρη, Mίσσιου και Mέρτζου, Παπαδόπουλου και Σωσσιδαίων.
• Tο αρχοντικό του Mιχαήλ Tσίρλη που υπήρξε αρχηγείο του Mακεδονικού Aγώνα, από το 1904 – 1908.
• Tη Nίκειο Σχολή.
• Tο Nαό του Aγίου Nικολάου.
• Tο Λαογραφικό Mουσείο.
• Tο Συνεταιρισμό Παραδοσιακών Προϊόντων «H Nύμφη».
• Tο Kέντρο Προστασίας Aρκούδας «Aρκτούρος».
• Eκδρομή στη Mεγάλη και τη Mικρή Πρέσπα, στο ψαροχώρι της Nιβίτσας και το μικρό νησάκι του Aγίου Aχιλλείου.
• Aπό το χωριό Aετός, ακολουθώντας ασφάλτινο δρόμο, θα ανακαλύψετε τις όμορφες λίμνες Xειμαδίτιδα και Zάζαρη.

Πού θα φάτε

Nόστιμες πίτες, χόρτα και καλοψημένα κρεατικά θα γευθούμε στα:
«Aρχοντικό», «Nέβεσκα», «Λινούρια», «Λα Mπέτλου».
Στο χωριό Aετός: «Zορμπάς».
Στο Σκλήθρο (στο δρόμο Kαστοριάς – Φλώρινας): «Θωμάς».
Για μουσική – ποτό – καφέ: «Άτι».
Για καφέ και σνακ: «Enterne».

Aθλητικές δραστηριότητες

Eκδρομή με άλογα στο δάσος και στις περιοχές Λετούσια, Λάκκος, Προφήτης Hλίας και Kόστα. (Kέντρο Iππασίας: T/23860/31132).
Για σκι στο Xιονοδρομικό Kέντρο Bίγλας Πισοδερίου, στον κεντρικό δρόμο Φλώρινας – Πρεσπών (T/23850/45800).
Mακρινοί περίπατοι ή βόλτες με mountaibike. Aν διαθέτετε τετρακίνητο όχημα, ακολουθήστε τους δασικούς δρόμους που θα σας φέρουν στο ορεινό χωριό Δροσοπηγή ή στη Φλώρινα.

Tι θα αγοράσετε

Aπό το Συνεταιρισμό Γυναικών, σπιτικές μαρμελάδες, γλυκά, χυλοπίτες, τραχανά, αλλά και όμορφες χειροτεχνίες. Aπό τον Aρκτούρο, μπλουζάκια και κούπες.

Είχα αρκετά χρόνια να πάω στον Εβρο και τον περασμένο μήνα τον γύριζα επί μία εβδομάδα. Είναι ένα μέρος που, αν έκανα κάποιο άλλο επάγγελμα, θα έμενα ευχαρίστως. Οχι μόνον για τις πολλές φυσικές ομορφιές του, την ιστορία του και ότι μπορείς να πιεις τον καφέ σου σε μια ώρα είτε στην Τουρκία είτε στη Βουλγαρία αλλά και για τους κατοίκους του που στα ελαττώματά τους δεν περιλαμβάνεται η αφιλοξένια.

Για να μπορέσει να περιγράψει κανείς όλο τον νομό θα χρειαζόταν ένα βιβλίο ολόκληρο, έτσι θα προσπαθήσω να σας δώσω περιληπτικά τα ωραιότερα στα δικά μου τουλάχιστον μάτια.

Ο Νομός Εβρου βρίσκεται στο βορειοανατολικότερο άκρο Ελλάδας, φυσικό σύνορο της χώρας μας με τη Βουλγαρία στα βόρεια και την Τουρκία στα ανατολικά, αποτελεί δε το ένα από τα δύο τριεθνή σημεία που υπάρχουν στην Ελλάδα. Δυτικά συνορεύει με τον νομό Ροδόπης και στα νότια βρέχεται από το Θρακικό Πέλαγος. Χιλιομετρικά αποτελεί τον πλέον απομακρυσμένο νομό από την Αθήνα, καθώς η πρωτεύουσα του νομού, Αλεξανδρούπολη, απέχει 840 χλμ. και 340 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Είναι ένας νομός πεδινός στην ουσία, αφού μόνο το 10,3% είναι ορεινοί όγκοι, έναντι των εκτεταμένων πεδιάδων που καταλαμβάνουν το 62,4% της έκτασής του που τις αρδεύουν τα πλούσια νερά του ποταμού Εβρου και των παραποτάμων του. Η κύρια ενασχόληση των κατοίκων είναι η καλλιέργεια γης (βαμβάκι, σιτάρι και τεύτλα), ενώ η κτηνοτροφία αποτελεί τη δεύτερη σε σπουδαιότητα απασχόληση των κατοίκων της περιφέρειας του νομού.

Αλεξανδρούπολη

Είναι η πρωτεύουσα του νομού Εβρου με 50.000 περίπου κατοίκους. Βρίσκεται σε απόσταση μόλις 14 χιλιομέτρων περίπου από τις εκβολές του ποταμού Εβρου, όπου και τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Η πόλη είναι σχετικά νέα. Χτίστηκε στη θέση ενός ασήμαντου οικισμού, που λέγεται ότι δημιουργήθηκε όταν κατασκευάζονταν από Αυστριακούς μηχανικούς οι σιδηροδρομικές γραμμές της Μακεδονίας.

Η θέση είχε την ονομασία Ντεντέαγατς (Δεδέαγατς) που σημαίνει «Δέντρο του Καλόγερου», από ένα δέντρο που στη σκιά του, κατά την παράδοση, δίδαξε και τάφηκε κάποιος δερβίσης. Το 1877, οι Ρώσοι αξιωματικοί έκθαμβοι από τη μαγευτική τοποθεσία σχεδίασαν μια πόλη με θαυμάσιο ρυμοτομικό σχέδιο και ωραίους, φαρδείς δρόμους. Ονομαζόταν Δεδέαγατς μέχρι το 1920, οπότε και ονομάστηκε Αλεξανδρούπολη προς τιμήν του τότε βασιλιά της Ελλάδος Αλεξάνδρου, του πρώτου βασιλιά που επισκέφτηκε την πόλη. Βεβαίως, οι γνώμες διίστανται.

Κατά τον Πλούταρχο, την πόλη έκτισε ο βασιλεύς Αλέξανδρος στην χώρα των Θρακών την οποία υπέταξε πιθανόν το 334 π.Χ. Την αναφέρει επίσης σε ειδικό κατάλογο τρίτη κατά σειρά ο Στέφανος Βυζάντιος. Πιθανολογώ πως και οι δύο ερμηνείες της ονομασίας είναι σωστές. Με τη Συνθήκη της Λωζάννης (24/7 1923) η Δυτική Θράκη και ανάμεσά της η Αλεξανδρούπολη, παραχωρήθηκε οριστικά στην Ελλάδα.

Σήμερα, η πρωτεύουσα του νομού Eβρου λειτουργεί ως διοικητικό κέντρο του νομού. Mεγάλο μέρος των κατοίκων της είναι διοικητικοί υπάλληλοι ή ασχολούνται με το εμπόριο. Ετσι, η ταυτότητα της πόλης είναι αυτό που θα λέγαμε «μεσοαστική». Θα βρείτε κολυμβητήρια, γυμναστήρια, μπαράκια, εστιατόρια και ταβέρνες, μια οργανωμένη αγορά και ό,τι άλλο συνιστά μια ολοκληρωμένη πόλη που δεν της λείπει τίποτα. Ο τουρισμός παρουσιάζει αξιόλογη κίνηση και υπάρχει αρκετά ικανοποιητική υποδομή για την κάλυψη των αναγκών των τουριστών που κατακλύζουν τις θαυμάσιες αμμουδιές της περιοχής. Αξίζει να δείτε το σήμα «κατατεθέν» της πόλης που είναι ο Φάρος της και είναι από τους μεγαλύτερους, όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και όλης της Ευρώπης καθώς και το περίφημο σπήλαιο της Μάκρης που θεωρείται σύμφωνα με την παράδοση κατοικία του Κύκλωπα Πολύφημου. Εχει δύο ορόφους και τρεις θαλάμους (δύο στον πρώτο και έναν στον δεύτερο όροφο) με πολλούς σταλαγμίτες και σταλακτίτες. Στο εσωτερικό του βρέθηκαν πήλινες πλάκες και όστρακα.

Το «Μεταξένιο» Σουφλί

Δεν ξέρω τι αναμνήσεις μπορεί να έχει κάποιος που υπηρέτησε εκεί τη θητεία του, εμένα πάντως σαν επισκέπτη με καταγοήτευσε με τα παλιά σπίτια του και τα ανηφορικά του δρομάκια. Πέντε χιλιάδες περίπου άνθρωποι ζουν και εργάζονται στο Σουφλί που δημιουργήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα από νομάδες Σουλιώτες και γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή του κατά τον 19ο αιώνα έως και τις αρχές του 20ού, οπότε και οι κάτοικοί του ασχολήθηκαν κυρίως με τη σηροτροφία, την παραγωγή μετάξης και την αμπελοκαλλιέργεια. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γνωρίσετε από κοντά αυτήν την ιστορία του μεταξιού, από μια επίσκεψη στα 2 μουσεία της πόλης. Εκεί, θα ταξιδέψετε ώς την Kίνα, όπου για πρώτη φορά αρχίζει η καλλιέργεια της μετάξης. Θα δείτε τη διαδικασία εκτροφής των μεταξοσκωλήκων και την μετέπειτα παραγωγή της μετάξης.

Είναι μια πόλη με πολλά αρχοντικά και παραδοσιακά κτίσματα. Νομίζω πως είναι και η μοναδική πόλη της Ελλάδας που έχει λειτουργική «Πνύκα» με την επιγραφή «Τις βούλεται αγορεύειν»!

Διδυμότειχο

Κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών Χρόνων και ιδίως μετά την Φραγκοκρατία, το Διδυμότειχο ήταν η πιο σημαντική πόλη της Θράκης. Εκεί γεννήθηκε ο Ιωάννης Γ΄ ο Βατάτζης, ο Ιωάννης Ε΄ ο Παλαιολόγος και ήταν η έδρα των αυτοκρατόρων Ανδρόνικου του Γ΄ Παλαιολόγου και Ιωάννη του ΣΤ΄ Καντακουζηνού κατά τη διάρκεια των δύο καταστροφικών εμφυλίων πολέμων του πρώτου μισού του 14ου αιώνα. Χρησιμεύει ως ορμητήριο για τον αυτοκρατορικό στρατό και βάση για τις επιχειρήσεις του, χώρος υποδοχής των επισήμων ξένων αλλά ταυτόχρονα και τόπος εξορίας των πλέον επικίνδυνων εχθρών του θρόνου της Κωνσταντινούπολης.

Σήμερα, το κάστρο διατηρείται στο μεγαλύτερο μήκος του με τους 24 πύργους του, κάποιοι από τους οποίους φέρουν μονογράμματα βυζαντινών προσωπικοτήτων και διακοσμητικά μοτίβα. Στο μεταβυζαντινό ναό του Χριστού Σωτήρος ο επισκέπτης μπορεί να προσκυνήσει τη θαυματουργή αμφιπρόσωπη εικόνα της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου «Διδυμοτειχίτισσας» με τη Σταύρωση στην οπίσθια όψη, ένα αυτοκρατορικό δώρο προς την πόλη, όπως επίσης και την έξοχη υστεροβυζαντινή εικόνα του Χριστού Παντοκράτορα. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εκατοντάδες των τεχνητών λαξευμάτων σπηλαίων, τα οποία είχαν διαμορφωθεί από τους ίδιους τους βυζαντινούς κατοίκους του κάστρου ως βοηθητικά τμήματα των κατοικιών τους. Η πόλη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1361 και αποτέλεσε την πρώτη τους πρωτεύουσα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Εδώ ο σουλτάνος Μουράτ ο Α΄ έκτισε τα ανάκτορά του και εδώ, σε ένα μικρό πύργο, φυλαγόταν ο αυτοκρατορικός θησαυρός. Ανάμεσα στα μνημεία της περιόδου είναι το διάσημο επιβλητικό Μεγάλο Τέμενος, γνωστό ως τέμενος του Σουλτάνου Βαγιαζήτ του Κεραυνού, το αρχαιότερο στην Ευρώπη, κτισμένο στις αρχές του 15ου αιώνα με μολυβδοσκέπαστο τρούλο. Στην ίδια περίπου εποχή χρονολογούνται και τα λεγόμενα «Λουτρά των Ψιθύρων», τα αρχαιότερα Οθωμανικά λουτρά στην Ευρώπη τα οποία σώζονται έως και σήμερα. Εκεί βρίσκονται και οι φυλακές που έμεινε φυλακισμένος ο Κάρολος ΙΒ΄ της Σουηδίας λαξεμένες σε βράχο πλάι στη Μητρόπολη. Μια πόλη που ασχέτως του «Διδυμότειχο Blues» αξίζει να περπατήσετε τους δρόμους και τα σοκάκια της και να τη γνωρίσετε.

Ορεστιάδα

Η παλιά Ορεστιάδα είναι η Αδριανούπολη ή Καραγάτς και εκκενώθηκε τον Ιούλιο 1923 διότι η Συνθήκη Λωζάννης, προέβλεπε να παραδοθεί στους Τούρκους. Η σημερινή Ορεστιάδα είναι η νεώτερη πόλη της Ελλάδας και λόγω αυτού έχει και την καλύτερη ρυμοτομία. Λίγο πιο νότια βρίσκεται το βυζαντινό φρούριο του Πυθίου που ήταν το καταφύγιο και θησαυροφυλάκιο του Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού.

Μεταξάδες

Ενα χωριό με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που παραδείγματά της έχω δει μόνον σε 2 – 3 οικήματα στην Πελοπόννησο. Ομως, για να βρεθείς στους Μεταξάδες, πρέπει να ξέρεις το μέρος.

Οι Μεταξάδες είναι ένα από τα τελευταία χωριά πριν από τη Βουλγαρία. Ακολουθώντας την ταμπέλα εξόδου από τον κεντρικό δρόμο, διαδοχικά θα περάσετε αρκετά μικρά και γραφικά χωριά. Οι Μεταξάδες, όπως και τα υπόλοιπα χωριά που ανήκουν στον Δήμο, είναι περιοχές που βασίζουν την οικονομία τους αποκλειστικά στην καλλιέργεια της γης. Γι’ αυτό και στα χωράφια που θα δείτε στο δρόμο σας, όπου καλλιεργούνται σπαράγγια, σιτάρι και βαμβάκι, πάντα κάποια δουλειά γίνεται ανάλογα με την ώρα της ημέρας και σχεδόν ποτέ δεν θα τα δείτε άδεια.

Παλιότερα, η περιοχή φημιζόταν για τις πέτρες και τους λιθοξόους της. Θαυμάσια δείγματα της αρχιτεκτονικής που στήθηκαν πάνω σε αυτήν την πέτρα θα δείτε σε όλα τα χωριά της κοινότητας και κυρίως στους Μεταξάδες. Σπίτια, αλλά και παλιότερες εκκλησίες, κτισμένα εξ ολοκλήρου από πέτρα και ξύλο ανάμεσα της. Δουλεμένες από άριστους τεχνίτες, οι πέτρες αλλού ορθογώνιες και αλλού ακανόνιστου σχήματος, φτιάχνουν σπίτια εντυπωσιακά και επιβλητικά. Πολλά από αυτά σήμερα έχουν αναπαλαιωθεί και κάποια βρίσκονται στη διαδικασία της αναπαλαίωσης.

Περιηγήσεις οικολογικού περιεχομένου

Aν βρεθείτε στο νομό Eβρου, αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε δύο από τα σπουδαιότερα οικοσυστήματα της χώρας μας. Πρόκειται για το Δάσος της Δαδιάς και το Δέλτα του Eβρου. Στο μεν πρώτο θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε πλήθος αρπακτικών πουλιών που φωλιάζουν εκεί και στο δεύτερο θα δείτε σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας κατά μήκος του ποταμού που αποτελεί όχι μόνο το σύνορο της χώρας μας με την Τουρκία, αλλά και το σημείο τομής Ανατολής και Δύσης.

Δέλτα του ποταμού Εβρου

Ο ποταμός Εβρος, είναι ο μεγαλύτερος της Βαλκανικής μετά τον Δούναβη. Ξεκινώντας από τις βόρειες πλευρές της βουλγαρικής Ρίλας, διασχίζει και ποτίζει τον εύφορο κάμπο της Ανατολικής Ρωμυλίας, για να καταλήξει στο Θρακικό Πέλαγος ανατολικά της Αλεξανδρούπολης, διανύοντας μια διαδρομή 515 χλμ. Φτάνοντας στη θάλασσα, μεταφέρει καθημερινά με το ρεύμα του, τεράστιους όγκους υλικών, που εναποθέτει στις εκβολές του. Υπολογίζεται πως τα υλικά αυτά (χώματα, άμμος, λάσπη, κορμοί δέντρων), που φτάνουν τους 170.000 τόνους ετησίως, επεκτείνουν την ξηρά προς τη θάλασσα και εμποδίζουν την ελεύθερη ροή του ποταμού, αναγκάζοντάς τον να εκβάλλει έτσι με πολλά σκέλη στη θάλασσα.

Ο χώρος του Δέλτα με τα πολλά σκέλη του ποταμού, τις λίμνες, τις λιμνοθάλασσες και τις νησίδες που δημιουργούνται και την άφθονη βλάστηση, είναι ένας από τους λίγους υγροτόπους της πατρίδας μας, που διασώθηκε και έχει μεγάλη αξία. Η έκταση της δελταϊκής πεδιάδας ανέρχεται σε 188.000 στρέμματα, από τα οποία τα 150.000 στρέμματα ανήκουν στην Ελλάδα. Απ’ αυτά, τα 100.000 στρέμματα αποτελούν την έκταση, που έχει ενταχθεί στον κατάλογο της Σύμβασης Ραμσάρ ως υγρότοπος διεθνούς σημασίας.

Σε 350 ανέρχονται τα φυτικά είδη που διαμορφώνουν τη φυτική βλάστηση του Δέλτα του Εβρου. Από κοντά και ο ζωικός κόσμος, βρίσκει εδώ ιδανικές συνθήκες για τη διατήρηση και τον πολλαπλασιασμό του.

Στο Δέλτα Εβρου έχουν επισημανθεί 46 είδη ψαριών, 7 είδη από αμφίβια, 21 είδη από ερπετά και περισσότερα από 40 είδη θηλαστικών (βίδρες, αγριόγατες, κουνάβια, νυφίτσες ασβοί, σκαντζόχοιροι, λαγόγυροι, σκίουροι, νυχτερίδες κ.ά.), ενώ ένας τεράστιος αριθμός πουλιών, χρησιμοποιεί το Δέλτα είτε για μόνιμη διαμονή είτε για καταφύγιο τους χειμερινούς μήνες είτε για χώρο ανάπαυσης κατά τη μετακίνησή τους από τη Βόρεια Ευρώπη στην Αφρική.

Δάσος της Δαδιάς

Στο νομό Εβρου, στα βόρεια της Αλεξανδρούπολης βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα οικοσυστήματα της χώρας μας. Το Δάσος της Δαδιάς, που από το 1980 προστατεύεται με την πρωτοβουλία της κοινότητας Δαδιάς, του Δασαρχείου Σουφλίου και του WWF Eλλάδος, ανήκει πλέον στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. H συνολική έκταση του δάσους, φτάνει τα 351.700 στρέμματα, ενώ ο πυρήνας της προστατευόμενης ζώνης αγγίζει τα 72.900 στρέμματα. H σημαντικότερη ιδιαιτερότητα της Δαδιάς έγκειται στο ότι ενώ αποτελείται από χαμηλά βουνά, βρίσκεται σε υψηλή γεωγραφικά θέση. Γι’ αυτό και η βλάστησή του ποικίλλει, με τον κύριο όγκο να καλύπτεται από πευκοδάση, αλλά και με έντονη την παρουσία διάφορων συστάδων. Σε άλλα σημεία του πάλι μπορεί να βρείτε αρκετά εκτεταμένα ξέφωτα, αλλά και επιβλητικούς βραχώδεις όγκους και ποταμάκια με συστάδες από πλατάνια και σκλήθρα στις όχθες τους. Aν τύχει να βρεθείτε στη Δαδιά την άνοιξη, θα σας εντυπωσιάσουν τα πολύχρωμα «χαλιά» του δάσους που τα συνθέτουν διάφορα σπάνια φυτά. Oλα τα παραπάνω βεβαίως «ζωγραφίζουν» ένα εξαιρετικό τοπίο. H Δαδιά, όμως, δεν χρωστά τη μερίδα του λέοντος της φήμης της στην χλωρίδα και στην ιδιαίτερη, λόγω τοποθεσίας, βλάστησή της. H πρώτη κίνηση για την προστασία της, που τελικά κατέληξε στην ανακήρυξη του πάρκου σε επισήμως προστατευόμενη ζώνη, είχε να κάνει με τον πληθυσμό των σπάνιων αρπακτικών πουλιών που φωλιάζουν στα δέντρα της. O μαυρόγυπας, ο ασπροπάρης, ο φιδαετός, το όρνιο και ο τσίφτης, είναι μερικά μόνο από τα σπανιότατα είδη αρπακτικών που θα συναντήσετε στη Δαδιά και που πλέον, απαντώνται σε ελάχιστα άλλα μέρη της Ευρώπης.

Να δείτε ακόμα…

…το Απολιθωμένο Δάσος της ευρύτερης περιοχής Φυλακτού – Δήμου Τυχερού δημιουργήθηκε εξαιτίας των ευνοϊκών συνθηκών απολίθωσης και συνδέεται άμεσα με την ηφαιστειακή δράση που υπήρχε στην περιοχή πριν 25.000.000 χρόνια. Τεμάχια από τα απολιθωμένα ευρήματα βρίσκονται στο προαύλιο του κέντρου Οικοτεχνίας – Χειροτεχνίας Φυλακτού και στο πάρκο του χωριού, ενώ έξω από το χωριό βρίσκεται η απολιθωμένη βελανιδιά μήκους 19 μέτρων και ηλικίας 25 εκατομμυρίων ετών.

…την τεχνητή Λίμνη του Τυχερού που έχει εξελιχθεί σε μικρό βιότοπο.

…τα Πομάκικα χωριά του Εβρου. Οι Πομάκοι (γηγενείς εξισλαμισθέντες Θράκες) του Εβρου είναι πολύ πιο «ανοιχτοί» από αυτούς της Κομοτηνής. Αξίζει να επισκεφθείτε τα μεγαλιθικά μνημεία της Ρούσας καθώς και τον Τεκέ του Κιζίλ Ντελή, μια Μονή στην ουσία Μπεκτασήδων μουσουλμάνων που ιδρύθηκε το 1402.

…την εκκλησία της Κοσμοσώτειρας στις Φέρες που κτίστηκε από τον Ισαάκιο Κομνηνό το 1152, ο οποίος ενταφιάστηκε εκεί. Θα δείτε εξαίσιες τοιχογραφίες με στρατιωτικούς αγίους.

…τον Ρωμαϊκό τύμβο στην Μικρή Δοξιπάρα όπου βρέθηκαν αποτεφρωμένες οι σοροί 3 ανδρών και μιας γυναίκας μαζί με όλα τους τα αγαπημένα αντικείμενα και ζώα.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ

O πιο εύκολος και άνετος τρόπος είναι φυσικά το αεροπλάνο. H Olympic Air T/801 801 0101 και η Aegean Τ/801 112 0000 έχουν πτήσεις από το «Eλ. Βενιζέλος» προς το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης καθημερινά. H πτήση διαρκεί 40 λεπτά. Εναλλακτικά μπορείτε να διανύσετε περί τα 850 χιλιόμετρα με το πιστό σας I.X ή να χρησιμοποιήσετε τοι τρένο.

ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ

• Thraki Palace (Τ/25510-89.100) Αλεξανδρούπολη
Πεντάστερο ξενοδοχείο με εξαιρετική εξυπηρέτηση στην είσοδο της πόλης. www.thrakipalace.gr € €
• Δημοτικός Ξενώνας Kουκούλι (Τ/25540-22.400).€ € Σουφλί
Πέτρινο αναπαλαιωμένο κουκουλόσπιτο με φιλική εξυπηρέτηση. € €
• Ρέμβη (Τ/25530-20.100) Μεταξάδες
Στο ψηλότερο σημείο του χωριού με υπέροχη θέα και καλή εξυπηρέτηση. www.hotel-remvi.gr € €
• Θράσσα (Τ/25540-20.080) Τυχερό.
Ακριβώς πάνω στην λίμνη του Τυχερού σε εξαίρετη τοποθεσία και με άριστη εξυπηρέτηση. www.thrassa.gr € €
•Απολιθωμένο Δάσος (T/25540-33371 & 6944607107) Λευκίμμη.
Πανέμορφες μικρές βίλες πλήρως και απολύτως εξοπλισμένες στην είσοδο της Λευκίμμης πλάι από το απολιθωμένο Δάσος. www.ap-dasos.gr € €

€ – έως 60 €
€ € – έως 110 €
€ € € – έως 200 €
€ € € € – από 200 € και άνω

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:

www.booking.com

ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ

H Αλεξανδρούπολη φημίζεται για τα ψάρια της. Eπομένως όπου και να καθίσετε για φαγητό μην ξεχάσετε να δοκιμάστε ψαρομεζέδες, συνοδεία ούζου ή τσίπουρου. Στο κέντρο της πόλης, σε έναν συμπαθέστατο πεζόδρομο, θα βρείτε το Nησιώτικο, εστιατόριο που έχει τη φήμη του καλύτερου του νησιού – καθόλου άδικα απ’ ό,τι δοκίμασα.
Στο Σουφλί, στην Kαλύβα και στο Λαγοτροφείο θα φάτε εξαίρετα κρέατα και μαγειρευτά.
Εξω από την Κορνοφωλιά υπάρχει το πάρκο της Εβροφάρμας όπου στο εστιατόριο θα φάτε εξαίρετα κυνήγια.
Τέλος, στην Θρακιώτισσα στο Διδυμότειχο θα βρείτε πολύ καλή κατσαρόλα.

ΤΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΤΕ

Οπωσδήποτε αλλαντικά από το Σουφλί ή το Διδυμότειχο (λουκάνικα και καβουρμά) και, βέβαια, μεταξωτά από το Σουφλί.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Aλεξανδρούπολη
Kωδικός Kλήσης: 25510
Δημαρχείο: 64.100
Nοσοκομείο: 25.772
Aστυνομία: 37.386
Λιμεναρχείο: 26.619
Aεροδρόμιο: 45.198
Pάδιο ταξί: 33.500

Σουφλί

Kωδικός Kλήσης: 25.540

“Η Καθημερινή”

Στο συνοικιακό tapas bar, όπου λαίμαργα απολαμβάνουμε τους μεζέδες μας, τηλεόραση δεν υπάρχει, όμως οι ιαχές θριάμβου που ακούγονται από τη μία άκρη της πόλης ώς την άλλη δεν ξεγελούν κανέναν: η Μπαρτσελόνα μόλις πέρασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Πληρώνουμε και φεύγουμε, το μαγαζί αδειάζει. Το ανθρώπινο λεφούσι ξεχύνεται στους δρόμους, το πανηγύρι ξεκινά, όλη η πόλη δίνει ραντεβού στην Ομόνοια -εεε, συγγνώμη, στην Pla?a Catalunya ήθελα να πω- για ένα πάρτι που θα κρατήσει ώς το πρωί.

Εννιά χρόνια είχα να έρθω στη Βαρκελώνη, λίγες ώρες μετράω στην πόλη και την (ξανα)ερωτεύομαι. Στα 22 μου είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως εδώ θα ζήσω στο εξής. «Και γιατί δεν το δοκιμάζεις τώρα;» με παρακινεί ο Ζουάν, ζαλισμένος από χαρά για τη νίκη της ομάδας του, εμφανώς ικανοποιημένος που στα λόγια έστω προτίμησα την πόλη του έναντι της αιώνιας αντιπάλου, Μαδρίτης.

Μεταξύ αστείου και σοβαρού λοιπόν, αντί να μπαινοβγαίνω σε μουσεία και να κάνω sightseeing, άρχισα να ψάχνω τη «δική μου» γειτονιά. Θα ήταν ψέμα να ισχυριστώ πως βρήκα μόνο μία.

Να ‘ναι καλά οι Βαρκελωνέζοι που συνάντησα στο δρόμο μου – βάλθηκαν να μου καταρρίψουν (ή έστω να μου δικαιολογήσουν) κάμποσα στερεότυπα που τους αφορούν. Σαφώς ψυχρότεροι και πιο κλειστοί από τους υπόλοιπους Ισπανούς θεωρούνται οι Καταλανοί, ολίγον -έως πολύ- τσιγκούνηδες και εργασιομανείς τούς αποκαλούν οι Μαδριλένοι. «Ως ένα βαθμό ισχύουν όλα αυτά, αλλά τίποτα δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο», μου λέει ο Πάμπλο Κάνο, ιδιοκτήτης ξενοδοχείου στην carrer Bonavista, το δρόμο όπου συναντώνται δύο συνοικίες-κοσμήματα της Βαρκελώνης, η μποέμικη Gracia με το αριστοκρατικό L’ Eixample. «Αν υπάρχει μια λέξη που περιγράφει την ιδιοσυγκρασία μας, είναι η καταλανική «el seny», που θα πει κοινή λογική.

Είμαστε μετριοπαθείς, διακριτικοί, χαμηλών τόνων. Στην κουλτούρα μας συνιστά κακογουστιά και έλλειψη αγωγής το να μιλάς για το χρήμα ή να δείχνεις πως έχεις πολλά λεφτά. Μην ξεχνάς ότι η Καταλωνία είναι αισθητά πλουσιότερη από τον ισπανικό Νότο». Για να νιώσεις το σφυγμό της πόλης, πρέπει να αφιερώσεις λίγο χρόνο ώστε να καταλάβεις τους ανθρώπους της.

Παρέα με τον Πάμπλο κατηφορίζουμε τη Ράμπλα, τον χιλιοφωτογραφημένο πεζόδρομο της πόλης που ξεκινά από την Pla?a Catalunya και καταλήγει στο Παλιό Λιμάνι, στο άγαλμα του Κολόμβου. Ο Λόρκα έλεγε πως «είναι ο μοναδικός δρόμος στον κόσμο που θα ευχόταν να μην τέλειωνε ποτέ», όμως σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά, φέρνοντας μικροπωλητές κάθε λογής και street performers να πολιορκούν το ενδιαφέρον των επισκεπτών. «Στη Ράμπλα περπατούν μόνο οι τουρίστες.

Εμείς απλώς τη… διασχίζουμε βιαστικά», μου εξηγεί ο Πάμπλο, προτού χαθούμε στα στενά της Γοτθικής συνοικίας. Δαιδαλώδεις λαβύρινθους σχηματίζουν τα μεσαιωνικά σοκάκια της παλιάς πόλης, που συχνά-πυκνά καταλήγουν σε μικρές ή μεγαλύτερες πλατείες, τις οποίες, σε αντίθεση με την Ελλάδα, δεν μονοπωλούν τα τραπεζοκαθίσματα. Καφέ και μπαράκια ασφαλώς υπάρχουν, έχει όμως απομείνει και ελεύθερος χώρος με παγκάκια και πεζούλια για όποιον επιθυμεί να απολαύσει τη λιακάδα χωρίς να πληρώσει το κατιτίς του.

Μια μικρή πλατεΐτσα είναι και το μυστικό που βιάζεται να μου αποκαλύψει ο Πάμπλο, η Plaza Sant Felip Neri. Ησυχη, κρυμμένη μέσα στα στενά, κουκλίστικη σαν ψέμα. Ομως οι τρύπες στους τοίχους της μπαρόκ εκκλησίας από την οποία πήρε το όνομά της προδίδουν τις γκρίζες σελίδες της ιστορίας της: κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου μια βόμβα σκότωσε 20 παιδιά που είχαν βρει καταφύγιο μέσα στο ναό, ενώ επί Φράνκο χρησιμοποιήθηκε συστηματικά ως τόπος εκτελέσεων. «Δεν πρόλαβα τη δικτατορία, γεννήθηκα μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Οι σημερινοί σαραντάρηδες, όμως, θυμούνται μεταξύ άλλων πως π.χ. τα καταλανικά ήταν εκτός νόμου. Μόνο στο σπίτι σου μπορούσες να τα μιλάς».

Η πιο καταλανική περιοχή της πόλης -και η πιο γοητευτική κατά τη γνώμη μου- βρίσκεται ελαφρώς έξω από το ιστορικό της κέντρο. Στην Gr?cia, που μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν ένα χωριό διοικητικά ανεξάρτητο από τη Βαρκελώνη, τα καστιλιάνικα ακούγονται ελάχιστα. Μάλιστα, όποιος είναι γέννημα-θρέμμα της γειτονιάς διαθέτει ανεπτυγμένη μια ιδιαίτερη αίσθηση τοπικισμού, μια περηφάνια που δικαιολογείται λόγω της μοναδικότητάς της. Οπως μου εξηγεί ο Πεπ Μονσεράτ, εικονογράφος της εφημερίδας El Pais και κάτοικος της Gr?cia, η γειτονιά έχει εξελιχθεί σε μια από τις ακριβότερες ίσως της πόλης, συγκεντρώνοντας τις προτιμήσεις των μποέμ, των διανοουμένων, των καλλιτεχνών. Στις πλατείες της -διάσημες σε όλη τη Βαρκελώνη- τα πιτσιρίκια παίζουν ακόμη με ανεμελιά, ενώ σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της -τη c/Verdi- λειτουργεί ο ομώνυμος πολυκινηματογράφος με 9 αίθουσες που προβάλλουν αποκλειστικά σινεφίλ ταινίες. «Δύσκολα θα συναντήσεις τουρίστες εδώ, εκτός κι αν κάνουν μια μικρή παράκαμψη καθ’ οδόν προς το Parc G?ell, το πάρκο του Γκαουντί. Κι αυτό γιατί η Gr?cia δεν συγκεντρώνει αξιοθέατα με τη στενή έννοια που έχει κανείς στο μυαλό του. Διαθέτει όμως κάτι πολύ πιο σημαντικό: αληθινή Βαρκελώνη».

Καθώς πίνουμε την orxata μας, δροσερό ρόφημα που μου θυμίζει τη δική μας σουμάδα, μου εξηγεί πώς οι Καταλανοί ξανανακάλυψαν και ξαναγάπησαν την πρωτεύουσά τους γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80. «Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ξεκίνησε μια δυναμική εκστρατεία με τίτλο «Βαρκελώνη, γίνε όμορφη». Δόθηκαν κίνητρα και δάνεια για την ανακαίνιση και το βάψιμο των προσόψεων των κτιρίων. Μέχρι τότε η πόλη απέπνεε μια αίσθηση παρακμής, ήταν πολύ γκρίζα, παρατημένη. Παραλία δεν υπήρχε, ενώ το κέντρο θα το χαρακτήριζες από ζόρικο έως και επικίνδυνο σε κάποια σημεία του». Πράγματι, η Βαρκελώνη δεν έγινε απλώς όμορφη, αλλά κούκλα. Για τη σχεδιάστρια μόδας Σίτα Μουρτ είναι από τη μία άκρη της ώς την άλλη ένα υπαίθριο μουσείο που δεν σταματάς να το χαζεύεις σε όποιο σημείο και αν βρίσκεσαι: από τα αρτ νουβό έργα του ιδιοφυούς Αντονι Γκαουντί και τον γοτθικού ρυθμού ναό Santa Maria del Mar ώς τον συναυλιακό χώρο -και αρχιτεκτονικό στολίδι της πόλης- Palau de la Musica Catalana, το κέντρο εικαστικών τεχνών και εκθέσεων Caixa Forum Barcelona ή το Torre Agbar του Ζαν Νουβέλ.

Συναντώντας τον σχεδιαστή υψηλής ραπτικής Ζουζέπ Φοντ, ο οποίος διατηρεί το ατελιέ του σε μια από τις πιο αναπτυσσόμενες συνοικίες, το Poblenou κοντά στο Ολυμπιακό Λιμάνι, βεβαιώνομαι ότι η Βαρκελώνη είναι μια πόλη ανήσυχη, σε κίνηση. «Δεν θα την άλλαζα ποτέ», μου λέει. «Λόγω της δουλειάς μου θα ήταν πιο πρακτικό να ζω στο Παρίσι, αλλά δύσκολα θα το έκανα. Λατρεύω τη θάλασσα, το γεγονός ότι οι αποστάσεις είναι μικρές, ότι μπορώ να πάω παντού με τα πόδια. Το Poblenou ήταν -και παραμένει- μια βιομηχανική ζώνη, η οποία τα τελευταία χρόνια ελκύει όλο και περισσότερο νέους καλλιτέχνες, που στήνουν εδώ τα εργαστήριά τους, μοιράζονται τις ανησυχίες τους. Υπάρχει μια έντονη δυναμική, προκύπτουν συνεχώς καινούργιοι πόλοι. Και αλλού δεν το βρίσκεις εύκολα αυτό».

Πέρα όμως από την αρχιτεκτονική και δημιουργική της πρωτοπορία, η Βαρκελώνη έχει δεκάδες ακόμη πρόσωπα – για κάποιους είναι η ευρωπαϊκή φινέτσα και η αυστηρή ρυμοτομία της συνοικίας L’ Eixample, για άλλους η υψηλή γαστρονομία του Φεράν Αντριά και των έτερων βραβευμένων Καταλανών σεφ, για πολλούς τα διαδοχικά chiringuitos -ή καντίνες, αν προτιμάτε- στις πλαζ της Barceloneta, ενώ για ορισμένους οι μικρές μπουτίκ της γειτονιάς El Born. «Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάτι, αυτό θα ήταν οι τοπικές αγορές. Δεν αναφέρομαι στους εμπορικούς δρόμους, π.χ. στο Passeig de Gr?cia ή στη Rambla Catalunya, αλλά στις συνοικιακές αγορές τροφίμων, που υπάρχουν παντού και τις οποίες όλοι οι Βαρκελωνέζοι τιμούν για τα ψώνια τους», παρατηρεί η δημοσιογράφος και κριτικός γεύσης Κάρμε Κάσας. Πηγαίνουμε μαζί στη «δική της», στο Mercat Galvany, στην περιοχή Zona Alta. Γνωρίζει τους πωλητές με το όνομά τους κι αυτοί τής έχουν κρατήσει, προτού ξεπουλήσουν, εκλεκτά μανιτάρια και σπαράγγια. «Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να ξυπνάς νωρίς και να παίρνεις το πρωινό σου στην αγορά. Η φασαρία της είναι μεθυστική, γεμάτη ζωή. Σου δίνει απίστευτη ενέργεια για το υπόλοιπο της μέρας», λέει.

Μου συστήνει μια βόλτα από την Boqueria, την πιο ονομαστή αγορά της Βαρκελώνης, στη Ράμπλα. «Λόγω της φήμης της είναι πιο ακριβή από τις άλλες, της περισσεύουν κάμποσες δόσεις τουριστικής ατραξιόν, αλλά αξίζει τον κόπο για την ιστορικότητα και την ατμόσφαιρά της». Ως υπαίθρια αγορά ξεκίνησε το 1217, με τους πρώτους πάγκους που πουλούσαν κρέας να στήνονται μπροστά από τις πύλες των παλαιών τειχών της πόλης, στην Pla?a de la Boqueria. Το πρώτο λιθαράκι για την κατασκευή του κτιρίου όπως το ξέρουμε σήμερα μπήκε το 1840, πάνω στα ερείπια του μοναστηριού του Sant Josep.

Οσο εμβληματική είναι για τη Βαρκελώνη η Boqueria, άλλο τόσο αποτελεί σήμα κατατεθέν για την ίδια την αγορά ο Χουανίτο Μπαγιέν, γνωστός ως Πινότσο. Στο μαγαζί του (μη φαντάζεστε τίποτα αναπαυτικούς καναπέδες – στα σκαμπό, στα ψηλά τραπέζια και γύρω από την μπάρα στριμώχνονται όλοι) γεύεσαι νοστιμότατα πιάτα φτιαγμένα με φρέσκα προϊόντα της αγοράς (και άφθονο σκόρδο, ως είθισται στην τοπική κουζίνα). Αεικίνητος, πομπώδης αλλά πάντα χαρισματικός, ο Πινότσο ουσιαστικά μεγάλωσε μέσα στην αγορά, βοηθώντας από πιτσιρικάς τη μητέρα του στο μικρό της μαγαζάκι. Σήμερα, στα 70 και κάτι χρόνια του, βρίσκεται στο πόστο του ανελλιπώς και υπογράφει με περισσή θεατρικότητα το βιβλίο με τις συνταγές του, το οποίο μάλιστα πωλείται στο βιβλιοπωλείο της Boqueria. Αν είστε γυναίκα, το πιθανότερο είναι πως στην αφιέρωσή του θα σας αποκαλεί «γυναίκα της ζωής του»…

Pep Monserrat

Εικονογράφος

ΦΑΓΗΤΟ

Flash Flash
c/ Granada del Pened?s 25, L’ Eixample,T/+34 93 237 0990, www.flashflashtortilleria.com
Η tortilleria του Βαρκελωνέζου φωτογράφου Leopoldo Pom?s αποτελεί σημείο αναφοράς στην πόλη από τη δεκαετία του ’70. Ποπ διακόσμηση σε λευκό φόντο και πάνω από 70 είδη tortilla (ισπανικής ομελέτας) στο μενού.
Goliard
c/ Progr?s 6, Gr?cia, T/+34 93 207 3175
Εξαιρετική σχέση ποιότητας – τιμής, μοντέρνα καταλανική κουζίνα.

ΤΑΠΑΣ
Sol Soler
Pla?a del Sol 21-22, Gr?cia, T/+34 93 217 4440

Χαλαρή ατμόσφαιρα και νόστιμα τάπας με θέα σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές πλατείες της Βαρκελώνης.

ΠΟΤΟ

Στις πλατείες της Gracia
Pla?a del Sol, Pla?a de la Virreina, Pla?a del Diamante, Pla?a Rius i Taulet, που σφύζουν από ζωή όλες τις ώρες της μέρας.
Cooperativa La Violeta
c/ Sant Joaquim 12, Gracia. Στην εποχή του Φράνκο ήταν ο τόπος συνάντησης των εργαζομένων στις κλωστοϋφαντουργίες. Σήμερα παραμένει ένα αυθεντικό «μπαρ της γειτονιάς» για μπίρα, τάπας και… επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι.
Raim
c/ Progres 48 (στη γωνία με την c/Siracusa), Gracia www.raimbcn.com Πρωτολειτούργησε το 1886 ως ταβέρνα για τους εργάτες της περιοχής. Μετά την ανακαίνιση του 2002 αποπνέει στυλ και άρωμα Κούβας. Σερβίρει εξαιρετικό μοχίτο.

SPECIAL TIPS

Τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού ξεδιψάστε με ένα ποτήρι orxata, παραδοσιακό κρύο ρόφημα της Καταλωνίας και της Βαλένθιας. Η γεύση του παραπέμπει στη δική μας σουμάδα. Θα το βρείτε σε πολλά σημεία αλλά και στην Orxateria της c/Asturies 57 στην Gr?cia.

Josep Font

Σχεδιαστής μόδας

ΑΓΟΡΕΣ

La Comercial
c/Rec 77, El Born, T/+34 93 319 2435, www.lacomercial.info
Ανδρική μόδα με την υπογραφή των Paul Smith, Karl Lagerfeld, Daniele Alessandrini, Comme des Gar?ons, Rykiel Homme, Vintage 55 κ.ά. στην καρδιά της πιο trendy συνοικίας της πόλης.
Fins de Siecles
c/ Enrique Granados 70, L’ Eixample, T/+34 93 511 7606
Γκαλερί με ειδίκευση στην αρτ ντεκό. Εδώ θα βρείτε έπιπλα, αντικείμενα και είδη διακόσμησης των δεκαετιών ’30 – ’50.
Accions
Ptge. Marimon 9, bxs., L’ Eixample, T/+34 93 414 2619
Ευφάνταστες ανθοσυνθέσεις και μπουκέτα που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Ο Josep Font στέλνει εδώ τις μέλλουσες νύφες της Βαρκελώνης.

ΦΑΓΗΤΟ

• Agua
Pg. Maritim de la Barceloneta 30, La Barceloneta, T/+34 93 225 1272
Τραπεζάκια δίπλα στη θάλασσα, φρέσκα υλικά, απλές και προσεγμένες γεύσεις, λογικές τιμές.
• Dos Cielos
Pere IV 272-286, 22@, T/+34 93 367 2070
Δημιουργική κουζίνα στον 24ο όροφο του ξενοδοχείου Me, στην περιοχή 22@ (προφέρεται βέιντι-δος αρόμπα) κοντά στο Ολυμπιακό Λιμάνι.
• Noti
Roger de Llluria 35 – 37, L’ Eixample, T/+34 93 342 6673
Στο ισόγειο βραβευμένου -για το σχεδιασμό του- κτιρίου που φέρει την υπογραφή του διάσημου Καταλανού αρχιτέκτονα Josep M. Sostres Maluquer. Το μενού ποικίλλει ανάλογα με τις πρώτες ύλες της εποχής, ενώ η διακόσμηση παραπέμπει σε χολιγουντιανό σκηνικό της δεκαετίας του ’40.

ΕΥΞΕΙΑ

02 Centro Wellness
c/ Eduardo Conde 2 – 6, Pedralbes, τηλ. +34 93 205 3976

Ξεκλέψτε λίγο χρόνο από το sightseeing και κάντε δώρο στον εαυτό σας μια… βασιλική περιποίηση σπα για το πρόσωπο ή το σώμα με την καταλανική σειρά προϊόντων Natura Biss?.

Sita Murt

Σχεδιάστρια μόδας

ΑΓΟΡΕΣ

Llibreria La Central
C/ Elisabets, 6, El Raval, www.lacentral.com
Πάνω από 80.000 τίτλοι βιβλίων λογοτεχνίας, ανθρωπιστικών επιστημών, φωτογραφίας, αρχιτεκτονικής, κινηματογράφου κ.ά. σε ένα χώρο 850 τ.μ., που διαθέτει και καφέ.
c/ Consell de Cent
Κατά μήκος του δρόμου αλλά και γύρω από αυτόν θα βρείτε γκαλερί και αίθουσες τέχνης.
Cristina Castaner
c/ Mestre Nicolau 23, Zona Alta, T/+34 93 414 2428, www.castaner.com
Από το 1927 ο οίκος Castaner αναδεικνύει τις εσπαντρίγιες, το πάλαι ποτέ ταπεινό υπόδημα των χωρικών και των αγροτών του ισπανικού κάμπου, σε αξεσουάρ μόδας που δεν πρέπει να λείπει από καμία γκαρνταρόμπα.

ΦΑΓΗΤΟ

• Il Giardinetto
c/ Granada del Penedes 22, L’ Eixample, T/+34 93 218 7536, www.ilgiardinetto.es
Προσεγμένη ιταλική κουζίνα και χειροποίητα ζυμαρικά. Σπεσιαλιτέ, τα spaghettini al laurel de Sofia Loren.

ΤΑΠΑΣ

Bar Tomas
c/Major de Sarri? 49, Zona Alta (Sarri?), T/+34 93 203 1077
Χωρίς αμφιβολία οι καλύτερες patatas bravas (τηγανητές πατάτες με πικάντικη κόκκινη σάλτσα) στην πόλη. Προσθέστε στην παραγγελία όποια άλλα τάπας σάς κάνει κέφι και συνοδέψτε τα με μια clara (ποτήρι ξανθιάς μπίρας με λεμονίτα).
Dos Palillos
c/ Elisabets 9, El Raval, T/+34 93 304 0513, www.dospalillos.com
Το νέο εγχείρημα του Albert Raurich, πρώην σεφ στο πολυβραβευμένο El Bulli του Ferran Adria, παντρεύει τα chopsticks με τις οδοντογλυφίδες και την ασιατική κουζίνα με τους ισπανικούς μεζέδες. Δίπλα στο ξενοδοχείο Casa Camper.

ΔΙΑΜΟΝΗ

Hotel Omm
c/ Rossellό 265,

L’ Eixample, T/+34 93 445 4000, www.hotelomm.es
Αν και κάτοικος Βαρκελώνης, η Sita Murt κλείνει συχνά εδώ το αγαπημένο της δωμάτιο με θέα στο Passeig de Gracia. Ασυναγώνιστο ντιζάιν, roof garden με πισίνα, πολυτελές spa και ατμοσφαιρικό lounge bar με άρωμα ’50s για τα πρώτα ποτά της βραδιάς.

Λογικά, η μεγαλύτερη συγκέντρωση ελληνικού πληθυσμού στην Κοπεγχάγη για το 2010 θα σημειωνόταν τις ημέρες γύρω από την 7η Δεκεμβρίου, όταν ο Παναθηναϊκός θα ταξιδέψει ώς τη Σκανδιναβία για την τελευταία αγωνιστική του Champions League της φάσης των ομίλων. Το ενδεχόμενο είναι ακόμα ανοιχτό, αλλά με δύο ήττες στις δύο πρώτες αγωνιστικές για το «Τριφύλλι», οι πιθανότητες να διακυβεύονται τόσο πολλά στις αρχές Δεκεμβρίου, που να σπεύσει να παρακολουθήσει από κοντά τον αγώνα όλος ο φίλαθλος κόσμος, έχουν περιοριστεί αισθητά.

Από τα μέσα του Νοεμβρίου ώς τα μέσα του Απριλίου -πέντε ολόκληρους μήνες-, η Δανία βυθίζεται για τα καλά στην αγκαλιά του χειμώνα, ο οποίος την περασμένη χρονιά ήταν τόσο δριμύς, ώστε το χιόνι που στρώθηκε νωρίς το Δεκέμβριο δεν έλιωσε πριν από τα μέσα Μαρτίου. Οποιος, λοιπόν, σκεφτόταν να επισκεφτεί την πρωτεύουσα της Δανίας, καλό είναι να το κάνει τώρα, πριν πιάσουν τα κρύα. Ή να το αναβάλει για το Μάιο και μετά (με ιδανικό μήνα τον Ιούλιο, όταν οι περισσότερες ημέρες είναι γεμάτες ήλιο – ποιος Ελληνας όμως θα αφήσει τα νησιά μας τέτοια εποχή για να πάει τόσο βόρεια;). Ωστόσο, επιβάλλεται να το κάνει. Γιατί, πολύ απλά, η Κοπεγχάγη είναι, μαζί με το Μόναχο και τη Ζυρίχη, η ιδανικότερη πόλη αυτήν τη στιγμή σε ολόκληρο τον κόσμο για να ζει κανείς. Και ακόμη κι αν δεν έχει τα αξιοθέατα της Ρώμης ή τη ζωή της Βαρκελώνης, το βιοτικό επίπεδο που συναντά κανείς εκεί είναι ικανό κίνητρο για να ένα μικρό ταξίδι τριών-τεσσάρων ημερών. Εστω και για τις συγκρίσεις μόνο.

Είναι πολλοί οι φορείς που με τα νούμερά τους εκτοξεύουν τη δανέζικη πρωτεύουσα στην κορυφή των κατατάξεων για «καθαρές», «βιώσιμες», «όμορφες», «με υπηρεσίες» κ.λπ. πόλεις, αλλά η ιδανικότερη πυξίδα για το πόσο ψηλά «πετάει» η Κοπεγχάγη είναι η ετήσια λίστα του κοσμοπολίτικου περιοδικού Monocle. Για το 2010, βρέθηκε στο Νο 2, πίσω από το Μόναχο, όπως συνέβη και το 2009 (πίσω από τη Ζυρίχη τότε) και το 2007 (πάλι πίσω από το Μόναχο), όταν πρωτοεκδόθηκε το περιοδικό. Πρόπερσι, όμως, στρογγυλοκαθόταν στο Νο 1. Για την ιστορία, καμία ελληνική πόλη δεν έχει βρεθεί ποτέ μέσα στις πρώτες 25 (και πιθανότατα, αν κρίνουμε από τις πολύ χαμηλές επιδόσεις πόλεων όπως το Ρίο ή η Νέα Υόρκη, δεν θα βρισκόταν ούτε στην πρώτη 100άδα, αν το Monocle έφτανε τόσο βαθιά). Οι βασικοί τομείς στους οποίους ξεχωρίζει η Κοπεγχάγη είναι το περιβάλλον, τα δημιουργικά της νιάτα και οι άπειρες δημόσιες παροχές. Μην κάνετε όμως το λάθος να φανταστείτε μια πόλη αποστειρωμένη. Μπορεί τα δύο πιο διάσημα αξιοθέατά της να ήταν για χρόνια η «Μικρή Γοργόνα», που υποδεχόταν τους ναυτικούς στο λιμάνι της, και οι περίφημοι «Κήποι του Τίβολι», το παλαιότερο λούνα παρκ του κόσμου, με τα τρενάκια, τα αεροπλανάκια του και τα ολίγον κιτς μαγαζάκια του με τις πανάκριβες τιμές, αλλά αυτό ήταν μάλλον μια αστοχία του «μάρκετινγκ» της Κοπεγχάγης. Γιατί ολόκληρη η πόλη είναι ένα αξιοθέατο.

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Περπατώντας στους πεντακάθαρους δρόμους της, νιώθεις πως βρίσκεσαι στο σκηνικό ενός παραμυθιού. Ναι, προφανώς έχω το πιο άξιο τέκνο της, τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, στο μυαλό μου και τα έντονα χρώματα και τη «γεμάτη» φύση, που είναι το φόντο των ιστοριών του. Δεν υπάρχει παλιό κτίριο στην πρωτεύουσα της Δανίας που να μην είναι καλοδιατηρημένο στην εξωτερική του όψη. Και που να μην είναι πλήρως ανανεωμένο στο εσωτερικό του, συνδυάζοντας άψογα την αρχιτεκτονική του παλαιού κραταιού βασιλείου που διοικούσε ολόκληρη τη Σκανδιναβία με τη μοντέρνα αισθητική και τα πρωτεία στο ντιζάιν που διεκδικούν οι Δανοί (οι Bang & Olufsen, Georg Jensen και Lego είναι τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα επιδραστικών εταιρειών όσον αφορά την αισθητική). Και δεν υπάρχει κάποιο μέρος που να έπαιξε ρόλο, έστω και ελάχιστο, στην ιστορία της πόλης στο παρελθόν, που να μην αναδεικνύεται ιδανικά.

Στα αξιοθέατα της πόλης που οπωσδήποτε πρέπει να δείτε συγκαταλέγονται: Ο Στρογγυλός Πύργος, το παλαιότερο αστεροσκοπείο της Ευρώπης (χτίστηκε το 1642), με τον φανταστικό του σπιράλ διάδρομο που οδηγεί στην κορυφή του, απ’ όπου έχετε απρόσκοπτη θέα ολόκληρης της πόλης (και απ’ όπου, το χειμώνα, κάθε Τρίτη και Τετάρτη μπορείτε να χαζέψετε τα άστρα, αφού ανοίγει για το κοινό και το βράδυ!). Το Νυχάβν, δηλαδή το παλιό λιμάνι της πόλης, εκεί όπου κάποτε στεγάζονταν οι αγορές και τα πορνεία και όπου σήμερα βρίσκονται δεκάδες μικρά εστιατόρια, καφέ και μπιραρίες, το ένα δίπλα στο άλλο. Προτιμήστε να φάτε κάπου αλλού, γιατί εκεί παραείναι τουριστικά, αλλά κάντε οπωσδήποτε έναν περίπατο, για να μεταφερθείτε με τη μία σε ένα σκηνικό τριών αιώνων πίσω στο παρελθόν. Το Αμαλίενμποργκ, που είναι το χειμερινό παλάτι του βασιλικού ζεύγους, το οποίο όμως μπορείτε να επισκεφτείτε κανονικά. Θα περάσετε από εκεί αν θελήσετε να περπατήσετε από το Νυχάβν ώς τη «Μικρή Γοργόνα». Προσοχή! Μην κάνετε τσάμπα την βόλτα (είναι περίπου ένα τέταρτο ποδαρόδρομος), γιατί ώς τις 31 Οκτωβρίου το πιο διάσημο άγαλμα της Κοπεγχάγης θα βρίσκεται στη Σαγκάη, για τη Διεθνή Εκθεση. Παρά την απουσία της, πάντως, αν δεν βρέχει, αξίζει να περπατήσετε τον παραλιακό δρόμο έως εκεί και να στρίψετε αριστερά στο Καστελέτ, ένα παλιό συγκρότημα στρατώνων που χρησιμεύει πια σαν πάρκο. Μια βόλτα στα μονοπάτια του αποτελεί το καλύτερο καταπραϋντικό. Επάνω στον κεντρικό πεζόδρομο, τον Στρόγκετ, τον μεγαλύτερο σε μήκος σε ολόκληρη την Ευρώπη, θα συναντήσετε την Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος (χτισμένη το 1448).

Τα αξιοθέατα όμως δεν σταματούν εδώ. Είπαμε, ολόκληρη η πόλη έχει τόσο μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον (κτίρια μεσαιωνικά, μπαρόκ, ροκοκό και νεοκλασικά συνυπάρχουν σε κάθε γειτονιά, προδίδοντας την τεράστια ιστορία της Κοπεγχάγης – τα μοντέρνα είναι ελάχιστα, αλλά πρόκειται για αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα, εννοείται, όπως η νέα Οπερα στο λιμάνι) και είναι εύκολα προσβάσιμη. Ποδηλατόδρομοι και μέσα μαζικής μεταφοράς (και ένα ολοκαίνουργιο δίκτυο μετρό) παντού, ό,τι πρέπει για να χαράξετε τη δική σας πορεία και να ανταμειφθείτε με υπέροχες εικόνες. Αν δεν βρέχει, πάντως, η καλύτερη επιλογή για ένα τέλειο δίωρο είναι να πάρετε το καραβάκι που ξεκινάει από το Νυχάβν και κάνει το γύρο των καναλιών της Κοπεγχάγης, περνώντας δίπλα σε μερικά από τα πιο όμορφα κτίσματά της. Μην ξεχνάτε ότι η πόλη εκτείνεται σε τρία μικρά νησάκια, που με τη σειρά τους χωρίζονται από δεκάδες κανάλια – όχι ακριβώς Αμστερνταμ, αλλά ουκ ολίγες γειτονιές έχουν κάτι από την αύρα του.

ΕΥ ΖΗΝ

Πολλά και όμορφα, λοιπόν, αυτά που απολαμβάνει το μάτι κάθε επισκέπτη της Κοπεγχάγης, αλλά είναι άλλα τα στοιχεία της που την καθιστούν ξεχωριστή. Είπαμε, η ποιότητα ζωής των κατοίκων της είναι αξεπέραστη. Εδώ θα βρείτε κορυφαία εστιατόρια που συνολικά μετρούν 13 αστέρια Michelin. Πιο διάσημο όλων είναι το Noma, που φέτος κέρδισε τον τίτλο του «Καλύτερου στον Κόσμο» στα βραβεία «The S. Pellegrino World’s 50 Best Restaurants», εκθρονίζοντας το περίφημο «El Bulli» του Φεράν Αντριά. Εδώ θα ψωνίσετε στα καταστήματα του Στρόγκετ, που μάλλον είναι ο πιο βολικός δρόμος για αγορές σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα πάντα -από πολύ φθηνά στοκατζίδικα μέχρι πολυτελέστατα καταστήματα κορυφαίων οίκων- είναι στοιχισμένα στις δύο άκρες του τεράστιου αυτού πεζόδρομου και ο νόμος που επιτρέπει στα μαγαζιά να διαλέξουν 23 Κυριακές του χρόνου να μείνουν ανοιχτά τον καθιστά έναν «αγοραστικό παράδεισο».

Στη νυχτερινή ζωή, θα ζήσετε έντονα δυστυχώς μόνο τις Παρασκευές και τα Σάββατα, αφού τις καθημερινές οι Δανοί πέφτουν για ύπνο νωρίς. Αλλά τις δύο αυτές ημέρες (βοηθούντος και του μετρό, που δεν κλείνει ποτέ), οι δρόμοι γύρω από τα μπαρ σφύζουν από ζωή. Το Βέστερμπρο είναι η πιο «κυριλέ» περιοχή της πόλης, με πολλές μπιραρίες και μπαρ, όπου μαζεύεται ο καλός νεαρόκοσμος. Παραδοσιακά στην Κριστιάνια, την κάποτε αυτονομούμενη πολιτεία των χίπηδων, χτυπάει η καρδιά της πιο εναλλακτικής διασκέδασης. Βέβαια, οι καιροί αλλάζουν και, όχι σπάνια, θα συναντήσετε καλλιπύγους νεαρές με επώνυμες τσάντες και υπέροχα τακούνια, ή χίπστερ με κοστούμια και λεπτές γραβάτες, δίπλα στους μαλλιαρούς, σχεδόν μόνιμους, θαμώνες της περιοχής, που μόλις ψώνισαν τσιγάρα μαριχουάνας από κάποιον πλανόδιο (η αστυνομία συνεχίζει να μην έρχεται σε αυτήν τη γειτονιά· η εγκληματικότητα πάντως βρίσκεται σχεδόν στο μηδέν…). Στους δρόμους αριστερά και δεξιά του Στρόγκετ ευδοκιμούν και διάφορα dance clubs.

Μια επίσκεψη αξίζουν και τα μουσεία της Κοπεγχάγης, με πιο σημαντικά το Εθνικό, την Εθνική Πινακοθήκη (με μερικούς υπέροχους πίνακες του Ματίς) και το Louisiana MOMA (το πραγματικά ασύλληπτο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης). Οι φίλοι της τέχνης θα λατρέψουν και τις γειτονιές στα βόρεια και δυτικά του κέντρου, εκεί όπου στεγάζονται οι άπειρες γκαλερί της Κοπεγχάγης, αλλά και τα εργαστήρια των καλλιτεχνών και των σχεδιαστών. Ο κεντρικός δρόμος της τέχνης είναι η Μπρεντγκάντε, που συνδέει το Νυχάβν με το υπέροχο πάρκο Τσώρτσιλ, τον περίβολο δηλαδή του Καστελέτ. Στην Μπρεντγκάντε, αλλά και σε άλλες περιοχές του κέντρου και του Νόρεμπρο, υπάρχουν και δεκάδες παλιατζίδικα, όπου, εκτός από αντίκες, θα βρείτε και έπιπλα δανέζικου ντιζάιν των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Πραγματικά υπέροχα! Συνδυάστε όλα τα παραπάνω με το δίκτυο των 350 χιλιομέτρων ποδηλατόδρομων (για μια πόλη μόλις 650.000 κατοίκων) και το γεγονός ότι το 55% των πολιτών πηγαίνει στη δουλειά του με το ποδήλατο και θα καταλάβετε πως κάθε δρόμος της Κοπεγχάγης είναι γεμάτος ζωή ανά πάσα στιγμή. Και τι ζωή! Με 43 τ.μ. πρασίνου να αντιστοιχούν ανά κάτοικο και το 25% αυτών να έχουν ηλικία από 20 έως 35 ετών, η Κοπεγχάγη είναι ένα παραδεισένιο μέρος, όπου όλα λειτουργούν σωστά, λάμπουν από καθαριότητα και αποτελούν τη βάση μιας υπερδραστήριας νεολαίας, που καθημερινά δουλεύει για να κάνει ακόμη καλύτερη αυτή την πόλη στο μέλλον.

ΠΩΣ ΠΑΜΕ

Απευθείας με τη Scadinavian Airlines (SAS, T/210-96.18.411, www.flysas.com) ή με οποιαδήποτε άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή εταιρεία (Swiss, Lufthansa, Austrian κ.λπ.) μέσω ενός ενδιάμεσου σταθμού. Οι τιμές που βρίσκουμε τώρα για τυχαίες ημερομηνίες μέσα στο Νοέμβριο ξεκινούν από 188 ευρώ με φόρους μετ’ επιστροφής.

ΔΙΑΜΟΝΗ

Hotel D’ Angleterre (Kongens Nytorv 34, www.dangleterre.com). Επάνω στην κεντρικότερη πλατεία της πόλης, με ιστορία 250 ετών, βρίσκεται το πολυτελέστερο ξενοδοχείο της Κοπεγχάγης.
Radisson Blu Royal Hotel (Hammerichsgade 1, www.radisson.com). Απέναντι από το Tivoli, πολυτελές και με ένα υπέροχο εστιατόριο στον 20ό όροφο, με θέα σε όλη την πόλη.
Kong Arthur (Noerre Soegade 11, www.srs-worldhotels.com). Εντυπωσιακό κτίσμα του 1880, αλλά πλήρως ανακαινισμένο στο εσωτερικό του, με έμφαση στην «οικολογική» προσέγγιση, επάνω στο βορειοδυτικό κανάλι της πόλης.
The Imperial Hotel (Vester Farimagsgade 9, www.imperial-hotel-copenhagen.com). Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και ανακαινίστηκε πρόσφατα. Με εστιατόριο, μπαρ και μπρασερί, οι πελάτες του έχουν πολλές επιλογές για τις ώρες που βρίσκονται εντός ξενοδοχείου. Οι σουίτες είναι διακοσμημένες από τους μαθητές της Σχολής Σχεδίου -στο πλαίσιο των μαθημάτων τους-, ενώ ένας ολόκληρος όροφος είναι αφιερωμένος στον διάσημο Δανό σχεδιαστή επίπλων Bοrge Mogensen. Από 173 το δίκλινο.
The Square Hotel (Rεdhuspladsen 14, www.thesquarecopenhagen.com). Μοντέρνο ξενοδοχείο με minimal διακόσμηση στην καρδιά της πόλης. Απο 153 το δίκλινο.

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

ΦΑΓΗΤΟ

• Noma (Strandgade 93, www.noma.dk). Το καλύτερο εστιατόριο του κόσμου, χάρη στον ταλαντούχο σεφ Ρενέ Ρεντζεπί, βραβευμένο με 2 αστέρια Michelin, σερβίρει «ασυνήθιστο» σκανδιναβικό φαγητό. Πρέπει να κλείσετε τραπέζι 2 – 3 εβδομάδες πριν επισκεφτείτε την πόλη.
• Restaurant Herman (Bernstroffgade 5, www.nimb.dk). Μέσα στους «Κήπους του Τίβολι» (υπάρχει βεβαίως είσοδος και από το δρόμο), διαθέτει ένα αστέρι Michelin και έναν σεφ που τολμάει να περνάει γαλλικές πινελιές πάνω από το παραδοσιακό δανέζικο φαγητό.
• Krogs Fiskerestaurant (Gammel Strand 38, www.krogs.dk). Σε μια πόλη με τεράστια παράδοση στην ψαροφαγία, αυτή είναι ίσως η πιο σπουδαία ψαροταβέρνα της. Σίγουρα είναι η πιο παλιά. Το μενού είναι a la carte και αλλάζει αναλόγως της ψαριάς.
• Kong Hans Kaelder (Vingaardsstrade 6, www.konghans.dk) Στεγάζεται στα γοτθικά κελάρια του βασιλιά Χανς (1455-1513) και θεωρείται το παλαιότερο αρχιτεκτόνημα της πόλης. Σερβίρει γαλλική κουζίνα, τα υλικά του είναι φρέσκα και ο συνδυασμός τους στο μενού θα σας εντυπωσιάσει. Η σπεσιαλιτέ του είναι ο καπνιστός σολομός.

ΓΚΑΛΕΡΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΑ

Gallerie Birch, στην αρχή της οδού Bredgade. Η παλαιότερη γκαλερί της πόλης έχει αναδείξει όλους τους σπουδαίους Δανούς καλλιτέχνες.
Ny Carlsberg Vej 68, που είναι και το όνομα του δρόμου. Στο 2.000 τ.μ. παλιό ζυθοποιείο της γνωστής δανέζικης φίρμας λειτουργεί από φέτος ένας εντυπωσιακός πολυχώρος τέχνης.
Louisiana MOMA, στο Humlebaek. Σε μια περιοχή 40 χιλιόμετρα βόρεια της Κοπεγχάγης θα βρείτε ένα από τα κορυφαία μουσεία μοντέρνας τέχνης της Ευρώπης.
Εθνική Πινακοθήκη, Solvgade 48. Με μόνιμες αλλά και περιοδικές εκθέσεις, με κύριο αξιοθέατο τα έργα του Ματίς, αλλά και με μια τεράστια συλλογή από Δανούς ζωγράφους.

ΕΚΔΡΟΜΗ

Στις κοντινές εξορμήσεις εκτός πόλης, επιβάλλεται μια βόλτα στο Βορρά, ούτε μισή ώρα δρόμος, μέχρι το Κάστρο Κρόνμποργκ, στο Ελσινορ, το οποίο ήταν το σκηνικό για τον «Αμλετ» του Σαίξπηρ (και στο οποίο θα επανέλθουμε με μικρό αφιέρωμα σύντομα).