Ν.Ε Γλώσσα Γυμνασίου :ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ

1. Να βρείτε τους επιθετικούς προσδιορισμούς που υπάρχουν στα παρακάτω ποιητικά αποσπάσματα:
α)Τρεις βράχοι λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι και πάρα πάνω το ίδιο τοπίο αντιγραμμένο ξαναρχίζει τρεις βράχοι σε σχήμα πύλης, σκουριασμένοι
λίγα καμένα πεύκα μαύρα και κίτρινα κι ένα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στον ασβέστη
και πάρα πάνω ακόμη πολλές φορές το ίδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτά
ως τον ορίζοντα ως τον ουρανό που βασιλεύει.
Γ. Σεφέρης «Μυθιστόρημα»
β) Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
Γ. Σεφέρης «Επί ασπαλάθων»

2. Να υπογραμμίσετε τους επιθετικούς προσδιορισμούς και να βρείτε πώς εκφέρονται.
1. Ο Θερμαϊκός κόλπος έχει μολυνθεί.
2. Κοίταξε την απέναντι ακτή και αναστέναξε.
3. Ήταν άνθρωπος με μυαλό.
4. Γιατρός άνθρωπος και να μην έχει ψυχραιμία!
5. Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται.
6. Τόσος κόπος και πήγε χαμένος!
7. Είναι παιδί χωρίς πείρα.
8. Καθόταν στον καναπέ σαν βρεγμένη γάτα.
9. Ούτε μια στιγμή δεν έπαψε να τον σκέφτεται.

3. Στο κείμενο που ακολουθεί να τοποθετήσετε στα κενά τον κατάλληλο επιθετικό προσδιορισμό χρησιμοποιώντας τα επίθετα που υπάρχουν στο πλαίσιο.

πρώτος, εξαίρετος, χοντρός, χνουδωτός, σπάνιος, μεγάλος, αγγελικός

Η κυρία Γκραντε ήταν γυναίκα αδύνατη, στεγνή, κίτρινη σαν κυδώνι, αργή κι αδέξια, μια από κείνες τις γυναίκες που μοιάζουν καμωμένες για να τυραννιούνται. Χοντροκόκαλη, με…..,…………………μύτη, μεγάλο μέτωπο,………………………μάτια, έδειχνε με την……………………… ματιά κάποιαν ομοιότητα με κάτι………………………φρούτα, που δεν έχουν πια ούτε γεύση ούτε ζουμί. Τα δόντια της αριά και μαύρα, το στόμα της σουφρωμένο και το πηγούνι της είχε το σχήμα γαλότσας. Ήταν ……………………… γυναίκα, αληθινή λα Μπερτελιέρ. Ο αβάς Κρουσό – ήξερε να βρίσκει ευκαιρίες να της λέει πως στα νιάτα της δεν ήταν πολύ άσχημη, κι εκείνη το επίστευε. Μια………………………γλυκύτητα, μια εγκαρτέρηση εντόμου τυραγνισμένου από τα παιδιά, ……………………… ευσέβεια, αδιατάραχη αγαθότητα ψυχής και καλοσύνη καρδιάς την έκαναν να τη λυπούνται όλοι και να τη σέβονται.
Ονορέ ντε Μπαλζάκ «Ευγενία Γκραντε»