του Χρήστου Κυργιάκη
19/01/2011 – alfavita.gr
«Ζητούνται εκπαιδευτικοί νεαρής ηλικίας που δεν έχουν και δεν επιθυμούν να αποκτήσουν οικογενειακές υποχρεώσεις. Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο υπουργείο παιδείας».(από μελλοντική αγγελία)
Όλοι συμφωνούν, θεωρητικά, ότι η υπογεννητικότητα είναι από τα πιο σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, με άμεσες οικονομικές προεκτάσεις, τόσο στη χώρα μας όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κάποιοι κάνουν λόγο για πραγματική βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας και της οικονομίας μας, μια βόμβα που πρέπει οπωσδήποτε να την «εξουδετερώσουμε» αλλιώς θα «εκραγεί» με ανεπανόρθωτες ζημιές για τη χώρα μας. Συμφωνούν σ’ αυτό και αυτοί που μας κυβερνούν και αυτοί που μας κυβέρνησαν, όταν πρόκειται να υποσχεθούν προεκλογικά. Μετά τις εκλογές, οι υποσχέσεις εξανεμίζονται και το πρόβλημα της υπογεννητικότητας εμφανίζεται πάλι ως μείζον που χρήζει άμεσης προσοχής και αντιμετώπισης. Ειδικότερα στο χώρο της εκπαίδευσης, η ιδιότητα του εκπαιδευτικού τείνει να γίνει, πρακτικά, ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του γονέα. Το πρώτο χτύπημα ήρθε με την κατάργηση της επετηρίδας και την αντικατάστασή της από τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Οι εκπαιδευτικοί που πλησίαζαν προς το διορισμό μέσω επετηρίδας είτε είχαν ήδη δημιουργήσει οικογένεια είτε ήταν στον άμεσο προγραμματισμό τους με δεδομένο ότι ο διορισμός τους θα γινόταν σε κάποιο συγκεκριμένο, πάνω κάτω, βάθος χρόνου. Η κατάργηση της επετηρίδας πέταξε, αντικειμενικά, εκτός τροχιάς διορισμού πολλούς από αυτούς αφού η συμμετοχή τους στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ ήταν μια χαμένη υπόθεση. Ο διαθέσιμος χρόνος διαβάσματος ήταν περιορισμένος και τα λεφτά για φροντιστήριο δεν ήταν εύκολο να βρεθούν καθώς οι οικογενειακές ανάγκες αποκτούσαν προτεραιότητα. Η συμμετοχή των εκπαιδευτικών που είχαν κάνει δική τους οικογένεια στους διαγωνισμούς που ακολούθησαν, γινόταν πάντα με άνισους όρους, λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω μικρότερης οικονομικής ευχέρειας.
Φτάσαμε αισίως στην κατάσταση που διαμορφώθηκε σήμερα εξ αιτίας των νομοσχεδίων που προώθησε και των σχεδίων που εφαρμόζει η σημερινή ηγεσία του υπουργείου παιδείας, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πιο δύσκολη και η πιο αποκαρδιωτική για τους εκπαιδευτικούς που έχουν ή θα ήθελαν να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια (εννοείται η κατάσταση είναι δύσκολη και αποκαρδιωτική και για οποιονδήποτε άλλον εκπαιδευτικό).
Συγκεκριμένα.
Θεσμοθετήθηκε η υποχρεωτική τριετής παραμονή των πρωτοδιόριστων στην περιοχή πρώτου διορισμού τους. Γνωρίζω συναδέλφους που θεωρούν την παραπάνω, αδικαιολόγητη ρύθμιση ως αιτία να μην δεχτούν το μόνιμο διορισμό τους, αν και εφόσον, βέβαια , αυτό συμβεί. Καμία μέριμνα δεν προβλέπεται στην ρύθμιση της υποχρεωτικής τριετίας που να αποτρέπει το χωρισμό και τη διάλυση των οικογενειών των πρωτοδιόριστων εκπαιδευτικών.
Θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα μετακίνησης εκπαιδευτικών από νομό σε νομό αν για κάποιο λόγο (π.χ συγχωνεύσεις ή καταργήσεις σχολείων), κάποια στιγμή, θεωρηθούν υπεράριθμοι. Ο εκπαιδευτικός με οικογένεια, δεν θεωρείται ευέλικτος εκπαιδευτικός αφού οι οικογενειακές του υποχρεώσεις θα λειτουργούν ως ανασταλτικός παράγοντας στο ενδεχόμενο συνεχούς μετακίνησής του «με βάση τις ανάγκες της υπηρεσίας». Οι ανάγκες του εκπαιδευτικού θεωρούνται άνευ σημασίας.
Θεώρησαν σωστό να αφαιρέσουν από τους πολύτεκνους ακόμη και αυτά τα ελάχιστα «προνόμια» που είχαν σε σχέση με τον διορισμό και την τοποθέτησή τους με την σιωπηλή ανοχή της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, τα οποία έρχονταν να υποκαταστήσουν την έλλειψη άλλου είδους πρόνοιας ή οικονομικής στήριξης προς αυτούς. Ενδεικτικά να αναφερθεί ότι σε χώρες της Ευρώπης (π.χ στο Βέλγιο) τα επιδόματα που δίνονται στις οικογένειες με τρία παιδιά είναι τόσο υψηλά που επιτρέπουν στους γονείς να μπορούν να μην εργάζονται και να αφοσιώνονται αποκλειστικά στην ανατροφή των παιδιών τους. Προφανώς θεωρούν την ανατροφή των παιδιών μια πολύ σοβαρή υπόθεση.
Σχεδιάζεται ο μηδενισμός του χρόνου προϋπηρεσίας των εκπαιδευτικών κατά την περίοδο των αδειών κύησης, λοχείας και ανατροφής παιδιών και μάλιστα με αναδρομική ισχύ. Ούτε ο Ηρώδης δεν θα μπορούσε να σκεφτεί και να εφαρμόσει κάτι αντίστοιχο. Τιμωρείται ευθέως όποιος έκανε παιδιά στα πλαίσια της «αναβάθμισης» της εκπαίδευσης και του συνθήματος «πρώτα ο μαθητής», ξεχνώντας πως το μαθητή κάποιοι γονείς πρέπει να τον δημιουργήσουν σε συνθήκες μάλιστα που καθιστούν τη γέννηση ενός παιδιού, πράξη ηρωική.
Σχεδιάζεται η χρήση των μορίων που συγκέντρωσε κάποιος εκπαιδευτικός μακριά από την οικογένειά του να μπορεί να γίνει μόνο μία φορά για την μετάθεσή του, και μετά να χάνονται ξεκινώντας η μοριοδότησή του πάλι από το μηδέν. Αυτό πρακτικά θα επιμηκύνει κατά πολύ το χρόνο κατά τον οποίο ένας εκπαιδευτικός θα είναι μακριά από την οικογένειά του με δυσβάσταχτες ψυχικές, οικονομικές αλλά και κοινωνικές συνέπειες. Αν λάβουμε υπόψιν μας της επικείμενη κατάργηση σχολικών μονάδων, η οποία θα συνοδεύεται και από την κατάργηση οργανικών θέσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η μετάθεση κοντά στον τόπο κατοικίας γίνεται ακόμη πιο δύσκολη.
Είναι φανερό πως οι υπεύθυνοι του υπουργείου παιδείας ενδιαφέρονται να ετοιμάσουν μια γενιά εκπαιδευτικών που δεν θα έχουν μεγάλες οικονομικές οικογενειακές υποχρεώσεις, άρα θα βολεύονται με όλο και μικρότερους μισθούς, που δεν θα έχουν αναστολές, λόγω συζύγου και παιδιών, για τον τόπο εργασίας τους, που θα μεταφέρουν μόνο το «σαρκίο τους» από τόπο σε τόπο για να καλύπτουν κενά χωρίς καμία προοπτική επιστροφής στον τόπο κατοικίας τους, που θα έχουν αποδεχτεί το «όπου γης και πατρίς» και κυρίως ενδιαφέρονται να ετοιμάσουν μια γενιά εκπαιδευτικών που θα έχει σταματήσει να κάνει όνειρα και επομένως θα έχει σταματήσει να ελπίζει σε κάτι καλύτερο.
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης
Σχόλια Αναγνωστών-Επισκεπτών