Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα η Ελλάδα και έστειλε μετανάστες σε άλλες χώρες, αλλά και δέχτηκε. Κύματα Ελλήνων της διασποράς, παλλινοστούντες και επαναπατρισθέντες, όπως από την Αμερική μετά την οικονομική κρίση του 1929 και από την Γερμανία εξαιτίας της πετρελαϊκής κρίσης του 1973. Λίγο αργότερα επαναπατρίστηκαν Έλληνες Πόντιοι από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης μετά τη διάλυσή της το 1989. Οι παλλινοστούντες (παλλινόστηση, ώς όρος, σημαίνει την εκούσια επιστροφή των Ελλήνων μεταναστών, των ομογενών) μεταξύ 1973 και 1985 ξεπέρασαν τους 600. 000 ανθρώπους. Οι παλλινοστούντες και οι επαναπατρισθέντες Έλληνες συνέβαλαν με τον τρόπο τους στη μεταβολή της ελληνικής κοινωνίας, της νοοτροπίας και των αντιδράσεών της, και ως φορείς νέων πολιτισμικών στοιχείων συντέλεσαν σε μια πολιτισμική ποικιλία. Κατά κάποιο τρόπο, η Ελλάδα, ήταν εξοικειωμένη με το διαφορετικό και σχετικά εύκολα “εξελίχθηκε” από μια χώρα εξαγωγής μεταναστών έως το 1970 σε μια χώρα υποδοχής μεταναστών τα τελευταία τριάντα χρόνια. Η συσσώρευση του ξένου πληθυσμού του οποίου ο ακριβής αριθμός δεν μπορεί να υπολογιστεί πλέον (η απογραφή του 2001 κατέγραψε 762.151 άτομα με κάρτα ή άλλα έντυπα παραμονής) δημιουργεί δυσεπίλυτα προβλήματα, που η ελληνική κοινωνία βιώνει με άσχημο τρόπο κυρίως λόγω της δυσερμήνευτης κωλυσιεργίας του κράτους να σχεδιάσει με θάρρος την μεταναστευτική πολιτική του. Εδώ και 20 περίπου χρόνια το κράτος αφήνει περιέργως “ελεύθερες ρίζες” να αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα και, όπως αφήνει τους δημοσίους υπαλλήλους του ανεξέλεγκτους, ασύδοτους και αγράμματους να το εκπροσωπούν, έτσι αφήνει και τους μετανάστες, έρμαια συγκρούσεων, με δυσκολίες επιβίωσης, θύματα και θύτες τους ίδιους, να επιβιώνουν στο καταφύγιό τους, τις ελληνικές γειτονιές.
Σημ. Οι οικονομικοί (λαθρο)μετανάστες προς Αμερική συγκεντρώνονταν στη ν. Ellis έξω από τη Ν. Υόρκη, όπου είχε συσταθεί κέντρο υποδοχής και “διαλογής” μεταναστών. Ανάλογα κέντρα υποδοχής υπήρχαν στη Γερμανία και Αυστραλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.