spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Η Eurovision, δηλαδή το φεστιβάλ τραγουδιού της Eurovision, ξεκίνησε το 1956 στο Lugano της Ελβετίας, ως ετήσιος θεσμός μουσικής. Την πρώτη φορά της διοργάνωσής του συμμετείχαν μόνο επτά χώρες: η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Ελβετία. Διοργανώνεται από την European Broadcasting Union η ονομασία Eurovision προκύπτει από το δίκτυο δορυφόρων και επίγειων σταθμών που μεταφέρουν παντού το σήμα που εκπέμπει η European Broadcasting Union. Με τον γεωγραφικό όρο European υποθέτουμε ότι είναι λογικό να συμμετέχουν χώρες που ανήκουν μόνο στην Ευρώπη.
Όμως μέλη της European Broadcasting Union είναι κρατικές τηλεοράσεις χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη, η Συρία, το Ισραήλ, ο Λίβανος, η Τυνησία, το Μαρόκο, που δεν ανήκουν γεωγραφικά στην Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι έχουν δικαίωμα συμμετοχής στον ετήσιο μουσικό διαγωνισμό. Παρ’ όλα αυτά μόνο το Ισραήλ έχει συστηματική παρουσία σ’ αυτή τη χαρούμενη αλλά και πολυέξοδη μουσική εκδήλωση, ενώ οι υπόλοιπες αραβικές χώρες απέχουν ακριβώς λόγω της συμμετοχής του. Σιγά – σιγά αυξήθηκαν οι συμμετοχές και οι δημόσιες τηλεοράσεις αποκτούσαν ένα σοβαρό λόγο προβολής της εθνικής κουλτούρας.
Η κατάρρευση του κομμουνιστικού συστήματος στην Ανατολική Ευρώπη άνοιξε τον δρόμο στις χώρες που έως τότε ζούσαν αποκλεισμένες στα εθνικά τους σύνορα για την συμμετοχή τους στην European Broadcasting Union στην οποία εντάχθηκαν αυτοδικαίως ως μέλη. Η συγκέντρωση πολλών υποψηφιοτήτων οδήγησε από το 2004 στην αύξηση της χρονικής διάρκειας της εκδήλωσης και στη δημιουργία του προκριματικού σταδίου, προκειμένου στον τελικό να συγκρίνονται τα περισσότερο δημοφιλή τραγούδια.
Οι τέσσερεις χώρες που συμβάλλουν τα μέγιστα στον οικονομικό προϋπολογισμό της European Broadcasting Union δεν υφίστανται την αγωνία του προκριματικού σταδίου, δηλαδή η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία και η Γερμανία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι χώρες αυτές βρίσκονται στο απυρόβλητο. Κάθε φορά που η διεθνής κοινότητα θέλει να στείλει κάποιο πολιτικό μήνυμα, δεν δίνει ψήφους στον εκπρόσωπο της συγκεκριμένης. Έτσι χαρακτηριστικά υποστηρίζεται ότι ότι η αποτυχία του Ηνωμένου Βασιλείου το 2003 οφειλόταν στη συμμετοχή του στον πόλεμο του Ιρακ. Φέτος ακούστηκε από τους αναλυτές ότι δόθηκε το σύνθημα και το αντίστοιχο μήνυμα ο θεσμός να “μετακινηθεί στα δυτικά”, εννοώντας την δυτική Ευρώπη.
Τα τελευταία χρόνια με την πολυάριθμη συμμετοχή των κατοίκων των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στην ψηφοφορία, οι χώρες αυτές ψηφιζόμενες κυρίως μεταξύ τους είχαν αναδείξεις εαυτούς νικητές 4 φορές: Εσθονία (2001), Λετονία (2002), Ουκρανία (2004), Ρωσία (2008). Η φετεινή νίκη της Νορβηγίας αποδεικνύει όμως ότι πέρα από τις συμφωνίες και τα μηνύματα υπάρχει και ένα αλάνθαστο κριτήριο ποιότητας που σε αρκετές περιπτώσεις κυριαρχεί.