Συνέχεια: Τον λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ροντούλης. ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριε Πρόεδρε της Βουλής, γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο ομιλών είναι ένας άνθρωπος του χωριού, της επαρχίας, δεν είναι των Αθηνών. Έχω, όμως, μία συνήθεια. Περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της Αθήνας, καταγράφω τα graffiti των τοίχων και ένα μικρό απάνθισμα σας το φέρνω σήμερα εδώ, για να το ακούσετε. Λένε, λοιπόν, κάποιοι νεολαίοι κάποιων χώρων «κρεμάλα στους ελληνόψυχους», το πρώτο, «σκοτώστε τους Έλληνες που γεννάνε Έλληνες», το δεύτερο, «Έλληνας είσαι και φαίνεσαι», το τρίτο, «ο πατριωτισμός είναι επαρχιωτισμός», το τέταρτο. Μπορώ να σας αραδιάσω πολλά ακόμα, δεν θα το κάνω. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στην ίδια τη χώρα μας υπάρχει ένας ελληνικός ανθελληνισμός, ένα ρεύμα σκέψης, μία σχολή σκέψης που θεωρεί απορριπτέα την ελληνική πατρίδα. Εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. Πώς μπορούμε να μιλάμε για φιλελληνισμό, όταν σ’ ένα τμήμα της νεολαίας μας υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα εθνικής αυτογνωσίας; Πώς μπορούμε, εκλεκτοί συνάδελφοι, να μιλάμε για φιλελληνισμό, όταν οι νέοι μας, βγαίνοντας από τα σχολεία, δεν έχουν κατανοήσει την παγκόσμια πολιτική συνεισφορά του Ελληνισμού, την πολιτιστική συνεισφορά του Ελληνισμού, τη διαχρονικότητα και την οικουμενικότητα του Ελληνισμού; Τέλος, πώς μπορούμε σήμερα εμείς να μιλάμε για φιλελληνισμό, όταν κάποιοι εξομοιώνουν την αγάπη προς την πατρίδα με το φασισμό και το ρατσισμό; Τα λέω αυτά, διότι εμείς θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα με την ευκαιρία της σημερινής επετείου, του σημερινού εορτασμού. Το ζητούμενο είναι να μάθουμε ποιοι είμαστε, να αποκτήσουμε εθνική αυτογνωσία. Καλά θα κάνουμε, λοιπόν, να μην ψάχνουμε για φιλέλληνες. Ήμουν στην Αγγλία δύο χρόνια. Δεν έχω ακούσει για φιλοάγγλους, οι Άγγλοι να μιλάνε για φιλοάγγλους ή οι Γάλλοι για φιλογάλλους. Εμείς γιατί θα πρέπει να ψάχνουμε συνεχώς για φιλέλληνες; Το ζητούμενο είναι να γίνουμε εμείς οι πρώτοι φιλέλληνες και με τις πράξεις μας να μην πληγώνουμε διαρκώς την πατρίδα. Αγαπητοί συνάδελφοι, είμαστε ένας λαός βαθιά συναισθηματικός. Εξαιτίας αυτού του συναισθηματισμού μας, κυριευόμαστε από μία ψευδαίσθηση, από την ψευδαίσθηση ότι και στην εξωτερική πολιτική μπορεί να υπάρξει συναίσθημα. Ψάχνουμε, λοιπόν ή θεωρούμε ότι υπάρχουν -είτε στη Γαλλία, είτε στην Αγγλία, είτε στην Αμερική, δεν ξέρω πού αλλού, στη Γερμανία- αποθέματα φιλελληνισμού και ότι θα υπάρξουν κάποιοι φιλέλληνες που κάποια ώρα που κινδυνεύουμε, θα τρέξουν να μας διασώσουν. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η αλήθεια είναι ότι στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν συναισθήματα, υπάρχει γεωπολιτική και γεωστρατηγική σκοπιμότητα και συμφέροντα. Η χώρα μας, αγαπητοί συνάδελφοι, μεγαλούργησε όταν συνέβησαν δύο πράγματα ταυτοχρόνως: όταν ήμασταν ενωμένοι στο εσωτερικό μας, άρα είχαμε ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο, και δεύτερον, όταν μιλούσαμε με τις μεγάλες δυνάμεις της εκάστοτε ιστορικής περιόδου με τη γλώσσα των συμφερόντων και μόνο. Άρα λοιπόν το μήνυμα που θα πρέπει να εκπέμψουμε είναι το εξής: Ας μην ψάχνουμε να βρούμε φιλέλληνες στο εξωτερικό προκειμένου να ανακόψουμε τη δική μας παρακμή και πτώση ή προκειμένου να καλύψουμε τα δικά μας ελλείμματα σε διαφόρους τομείς. Εμείς οι ίδιοι, με τις δικές μας και μόνο δυνάμεις, μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και μπορούμε να δημιουργήσουμε φιλέλληνες. Το ζητούμενο όμως είναι εμείς οι ίδιοι να είμαστε οι πρώτοι φιλέλληνες! Ευχαριστώ, Κύριε Πρόεδρε. (Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Ροντούλη. Το λόγο έχει η πρώην Πρόεδρος της Βουλής κυρία Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα.
ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ – ΨΑΡΟΥΔΑ: Κύριε Πρόεδρε, είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία και του κυρίου Προέδρου και του Υπουργού Εσωτερικών να καθιερώσουμε αυτή την Ημέρα του Φιλελληνισμού. Χρειαζόταν, όχι μόνο για να ανατρέχουμε στο παρελθόν και να τιμούμε εκείνους που συνέβαλαν αποτελεσματικά στην αναγέννηση του Έθνους και στη δημιουργία του σημερινού κράτους, αλλά ταυτόχρονα να βγάζουμε συμπεράσματα και να κάνουμε την προβολή τους στο παρόν. Τότε οι φιλέλληνες στράφηκαν προς την Ελλάδα με πάθος καθώς στην Ευρώπη επικρατούσε το ρεύμα του Διαφωτισμού, ο οποίος ανέτρεχε στη μοναδική πηγή έμπνευσης, τον ελληνικό πολιτισμό, το ελληνικό πνεύμα, το οποίο είχε ως επίκεντρο του ενδιαφέροντός του τον άνθρωπο, την αξία του και προπαντός την ελευθερία του. Έτσι οι φιλέλληνες διοχέτευσαν το απόθεμα του ενθουσιασμού τους στην Ελλάδα και είδαμε, όπως ανέπτυξαν όλοι, τι προσέφεραν για να δημιουργηθεί η σημερινή Ελλάδα. Σήμερα υπάρχουν φιλέλληνες, αλλά οι φιλέλληνες αυτοί έχουν και μία απαίτηση για ανταπόκριση. Ξέρουμε πόσοι μας βοήθησαν και μας βοηθούν σε διεκδικήσεις μας. Ας πούμε, στη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι σταθερή η συμβολή φιλελληνικών οργανώσεων και ατόμων. Μας βοήθησαν αποτελεσματικά στη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων και σήμερα, ενόψει των εκκρεμών και σοβαρών εθνικών θεμάτων που έχουμε, ιδίως έναντι γειτόνων μας, γυρίζουμε προς τους φιλέλληνες, προσδοκούμε και έχουμε συμπαράσταση φιλελλήνων. Αλλά και αυτοί σήμερα απαιτούν κάτι από μας. Απαιτούν ανταπόκριση, απαιτούν συνέπεια, απαιτούν προώθηση και ενίσχυση της δικής τους προσφοράς και δεν είμαι βέβαιη ότι πάντοτε την έχουν, γιατί κατά κάποιο τρόπο συνεχίζουμε να διαπνεόμαστε από μία αίσθηση ότι λόγω του παρελθόντος μας ή λόγω και της πρόσφατης Ιστορίας μας έχουμε απαίτηση οι άλλοι να μας βοηθούν, ότι τρόπον τινά είναι υποχρεωμένοι. Στη σημερινή παγκόσμια κοινωνία δεν υπάρχουν τέτοιου είδους στάσεις με αποτέλεσμα. Γι’ αυτό λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι η καθιέρωση αυτής της Ημέρας είναι και γι’ αυτό, για να μας υπενθυμίζει όχι μόνο τι προσέφεραν οι φιλέλληνες αλλά και ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας σήμερα έναντι των σύγχρονων φιλελλήνων και πιστεύω ότι κάθε φορά που γιορτάζουμε αυτή την Ημέρα θα κάνουμε και έναν απολογισμό για να δούμε πού βρισκόμαστε και πώς προχωράμε. Γι’ αυτό και πάλι τιμώ αυτή την Ημέρα και την πρωτοβουλία που είχαμε. Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κυρία Πρόεδρε. Το λόγο έχει ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τιμούμε σήμερα για πρώτη φορά την Ημέρα του Φιλελληνισμού και της Διεθνούς Αλληλεγγύης που καθιερώθηκε με κοινή πρωτοβουλία όλων μας και τιμάται τη 19η Απριλίου, ημέρα του θανάτου του Λόρδου Βύρωνα, του ανθρώπου που με το πνεύμα και την ιστορία του είναι το σύμβολο του Φιλελληνισμού. Αυτός και με μια πόλη, το Μεσολόγγι, θα μπορούσαν να είναι και θα έπρεπε να είναι διαχρονικά τα σύμβολα του Φιλελληνισμού. Κανένας άλλος λαός, κανένα άλλο έθνος, κανένας άλλος τόπος στην παγκόσμια ιστορία δεν γνώρισε αυτό το μεγάλο προνόμιο που γνώρισε ο τόπος μας, να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο πραγματικά κίνημα στήριξης ενός λαού που αγωνίζεται, κίνημα το οποίο δεν οφείλεται σε κυβερνήσεις, αλλά σε ανθρώπους, ανθρώπους ανιδιοτελείς, ανθρώπους επώνυμους και ανώνυμους, -πολλούς τους ξέρουμε, άλλους δεν τους μάθαμε ποτέ- ανθρώπους οι οποίοι πολέμησαν με το σπαθί ή με τη γραφίδα και δημιούργησαν αυτό το κίνημα, το οποίο έχει γίνει ένα πραγματικό σύμβολο για την ιστορία της ανθρωπότητας. Το ερώτημα είναι γιατί δημιουργήθηκε αυτό το κίνημα του Φιλελληνισμού, ποια είναι η αιτία, ποια είναι η ρίζα. Έχω την εντύπωση ότι η ρίζα και η αιτία βρίσκονται, αν αναλύσει κανείς, πάνω σ’ αυτό το περίφημο άγαλμα της Αθηνάς, η οποία σκύβει πάνω από το δόρυ. Η Αθηνά συμβολίζοντας το πνεύμα, το δόρυ τον αγώνα, αυτή η μοναδική συμπόρευση στην παγκόσμια ιστορία ανάμεσα στο πνεύμα και στον αγώνα, ένα πνεύμα το οποίο ανακάλυψε τον άνθρωπο και την αξία του και ένας αγώνας που δεν υπήρξε ποτέ αγώνας κατάκτησης, αλλά πάντοτε αγώνας ελευθερίας. Και είναι ακριβώς το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι καταλαβαίνοντας τι σημαίνει για την ανθρωπότητα, για τον πολιτισμό μας ο αγώνας για την ελευθερία του ανθρώπου και ο άνθρωπος και το ανθρώπινο πνεύμα, με επίκεντρο την κοινωνική δικαιοσύνη, δημιούργησαν αυτό το μεγάλο κίνημα, το κίνημα του Φιλελληνισμού. Πενήντα χρόνια πριν, τέτοιες μέρες, τέλος Μάη του 1959 ο Ανρί Μαλρό στην Ακρόπολη ως Υπουργός Πολιτισμού, όταν άναβαν τα φώτα της Ακρόπολης και τότε για πρώτη φορά και έβγαινε η Ακρόπολη απ’ αυτή τη μυστική γοητεία της χιλιόχρονης νύχτας και έδειχνε το έκπαγλο μεγαλείο της σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, είχε πει εκείνη την περίφημη φράση ότι μια κρυφή Ελλάδα αναπαύεται στην καρδιά των ανθρώπων της Δύσης. Πραγματικά, είναι αυτή η κρυφή Ελλάδα που όταν έγινε φανερή, όταν αυτή η σπίθα έγινε πυρκαγιά -για να το πω έτσι- στην καρδιά των ανθρώπων, γεννήθηκε ο Φιλελληνισμός. Τιμούμε σήμερα την Ημέρα του Φιλελληνισμού, αλλά ως Έλληνες έχουμε και ένα μεγάλο χρέος. Να μην ξεχνάμε ποτέ γιατί μας αγάπησαν και γιατί αγωνίστηκαν αυτοί οι άνθρωποι και ότι δεν έχουμε μόνο παρελθόν, για το οποίο πρέπει να είμαστε υπερήφανοι. Έχουμε και μέλλον που πρέπει να το διεκδικήσουμε. Και τούτες τις μέρες η περίσκεψη πρέπει να περισσεύσει ιδίως πάνω σ’ αυτό το σημείο. Ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.