spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Αν και θα μπορούσε να είναι αδιάβλητη, από την άποψη της αξιοπιστίας και της εγκυρότητας μια δημοσκόπηση μέσω διαδικτύου, μάλλον αυτό δεν είναι εφικτό ακόμη, όπως φαίνεται από το επόμενο παράδειγμα ελληνικού διαδικτυακού τόπου ενημέρωσης: Σε ερώτηση, όπως: “Τα διαδικτυακά γκάλοπ είναι ενδεικτικά για το σύνολο της κοινής γνώμης;“, οι απαντήσεις κατανέμονται ως εξής: Πολύ: 262 = 11,32%.  Αρκετά: 862 = 37,24%. Λίγο: 789 = 34,08%. Καθόλου: 388 = 16,76%.  Δεν ξέρω / Δεν απαντώ: 14 = 0,6%. Σύνολο: 2315. Οι απορίες που γεννώνται από τους αριθμούς είναι πολλές: α. Γιατί είναι τόσο μικρό το ποσοστό των συμμετασχόντων, σε δικτυακό τόπο που έχει τουλάχιστον 200000 επισκέπτες την ημέρα, αν πιστεύουν στη διαδικασία; β. Η διάσταση των απόψεων ανάμεσα σε εκείνους που απαντούν, πολύ: 11,32%, κι εκείνους που απαντούν, καθόλου: 16,76% είναι μάλλον μεγάλη. Μήπως είναι και ουσιαστική, επειδή προφανώς εστιάζεται σε επίπεδο αρχών και πεποιθήσεων; Το σημαντικότερο, όμως είναι ότι οι θέσεις, αρκετά: 37,24% και λίγο: 34,08%, που  ακυρώνουν η μία την άλλη, σχεδόν συμβαδίζουν. Το θέμα είναι ακόμη η εγκυρότητα, ή μήπως κυρίως η αξιοπιστία για την εικόνα της κοινής γνώμης; Σήμερα, με τον τρόπο που διενεργούνται οι τηλεοπτικές δημοσκοπήσεις, ως κοινή γνώμη, “βαπτίζεται” ένα επιλεγμένο σύνολο ερωτηθέντων. Ποτέ δεν είναι τυχαίο δείγμα, και κάποιες φορές γνωρίζουμε ότι είναι μικρότερο και από το δείγμα του παραδείγματος. Τέλος πάντων, η κοινή γνώμη των 500, 1000 ή έστω τυχαίου αριθμού ανθρώπων θα ταιριάζει ποτέ με την κοινή γνώμη άλλων 500, 1000 ανθρώπων άλλων μεταβλητών; Και, αν δεν ταιριάζει, τότε για ποια κοινή γνώμη ομιλούμε, όταν πρόκειται για εθνικά, εκπαιδευτικά, πολιτιστικά θέματα;