«Λέγεται πως ο Αρχίλοχος, ποιητής του 7ου αι. επειδή διαλύθηκε ο αρραβώνας του με τη Νεοβούλη, εξαιτίας του μελλοντικού πεθερού του Λυκάμβη,έγραψε και δημοσιοποίησε, προφανώς, τόσο φαρμακερούς στίχους εναντίον όσων τον πλήγωσαν ώστε ο πατέρας και οι κόρες του δεν άντεξαν και αυτοκτόνησαν …»
Αυτή την λαϊκή φημολογία της αρχαιότητας χρησιμοποιεί ο Καθηγητής κ. Γ. Γιατρομανωλάκης, προκειμένου να συνθέσει ένα ευρηματικό κείμενο στο ΒΗΜΑ (3/4/2011), δια του οποίου ορθώς στηλιτεύει την ανωνυμία των bloggers. Διαβάστε το και διδάξτε το. Είναι ευρηματικό και ευθύβολο, χαρούμενο και εύληπτο.
Σημ. O Αρχίλοχος (π. 680 π.Χ. – 630 π.Χ.) ήταν αρχαίος λυρικός ποιητής. Συνέθεσε ελεγείες, ύμνους και ποιήματα σε ιαμβικό και τροχαϊκό μέτρο. Θεωρείται ο δημιουργός του λόγιου ιάμβου και της χρήσης του με σκοπό τη σάτιρα. Ιδιαίτερα γνωστός έμεινε ο στίχος του “Πολλ’ οίδ’ αλώπηξ, εχίνος δε εν, μέγα”. μετάφραση: Η αλεπού ξέρει πολλά και ο σκαντζόχοιρος ένα, μεγάλο. Γεννήθηκε στη Πάρο και γνώρισε τη μεγαλύτερη του ακμή περίπου το 650 π.Χ. Σκοτώθηκε πολεμώντας τους Ναξίους. Φαίνεται ότι ακόμη και στις μέρες μας η ποίησή του επηρεάζει τους ανθρώπους. Ίσως, επειδή προσαρμόζεται, αλλάζει, δεν έχει καμιά επισημότητα, δεν παρουσιάζεται σαν κάτι που δεν είναι. Η ευαισθησία του, η ικανότητά του να προσαρμόζεται, αλλά και να «διαβάζει στα μάτια του αντιπάλου του τις προθέσεις του» ώστε να αντιδρά με τόλμη κι ευελιξία δεν τον άφησαν να λησμονηθεί. Διαβάστε περισσότερα και εδώ (Γιώργου Μπλάνα, 2001) και εδώ (Ηλίας Κωστόπουλος, Αρχίλοχος «Μοιχός, Υβριστής και Λάγνος»)
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.