spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Κορίτσια, ο… συνδικαλιστής

17 Οκτωβρίου 2008 από spetsiotou
· Δεν υπάρχουν σχόλια · Γενικά, ιστορία της εκπαίδευσης

soufrazettes-uk-1909.jpgsoufrazettes-uk-1909.jpgsoufrazettes-uk-1909.jpgsoufrazettes-uk-1909.jpg Ο συνδικαλιστής που ήρθε σε ένα σύλλογο να παρουσιάσει τις προτάσεις της παράταξής του και τις διαθέσεις της ΟΛΜΕ, μάλλον δεν ήξερε πόσο δυναμικές γυναίκες θα συναντούσε. Έπεσαν να τον φάνε. Του είπαν για την μοναξιά του δασκάλου, την έλλειψη ενδιαφέροντος για τις καθημερινές σχολικές ανάγκες, την αδιαφορία της ΟΛΜΕ για τη διαχείριση των προβλημάτων της σχολικής κοινότητας, του είπαν ότι είναι οργισμένοι όλοι (περιελάμβαναν και τα αγόρια συναδέλφους, που δεν μιλούσαν, τα χρυσά μου, κιχ δεν έβγαλαν). Του είπαν πως κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τους εκπαιδευτικούς και ότι ο κλάδος έχει “άχρηστους και αδιάφορους εκπροσώπους”, που δεν ενδιαφέρονται ούτε για το πώς μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά, αλλά ούτε και για την επιιμόρφωση και συναισθηματική στήριξη των συναδέλφων. Είπαν ακόμη, και μπράβο τους, ότι στις συνελεύσεις επικρατεί φασιστική απαγόρευση της διαφορετικής γνώμης, γι’ αυτό και δεν πρόκειται ούτε να πάνε, αλλά ούτε και να ξαναπληρώσουν. Του είπαν ότι αισθάνονται δάσκαλοι  και τουλάχιστον αυτό τους δίνει μια ικανοποίηση, είναι αξιοπρεπείς αγωνιστές του καθημερινού μόχθου και καμμιά σχέση δεν έχουν με τους “βολεμένους δημοσιοσχεσίτες αγωνιστές”. Τέλος κάποια του είπε: Πότε έγινε απεργία για τους χαλαρούς σχολικούς νόμους, τη βαθμολογία, τη νοοτροπία που υφέρπει στην κοινωνία και επηρεάζει την κάθε μας μέρα; Τα αιτήματά σας δεν είναι αιτήματά μας.  Έτσι να τους πείτε (ενν. την ΕΛΜΕ και ΟΛΜΕ). Δεν είμαστε αγανακτησμένοι, ούτε οργισμένοι. Είμαστες ρεαλιστές. Δεν σας εμπιστευόμαστε. Τελειώσαμε μαζί σας. “Χτυπήστε” στους νέους. Μόνο αυτούς ίσως να ξεγελάτε πια”.

Μπράβο κορίτσια. Αχ πόσο το χάρηκα! Βέβαια απ’ ό,τι βλέπουμε δεν ιδρώνει το αφτί τους. Δεν χάνουν την ψυχραιμία τους και χαμογελούν. Τους βρίζεις και αντί γι’ αυτούς, ντρέπεσαι εσύ. Σαν τους πολιτικούς στην τηλεόραση, που δημοσιογράφος βρίζει ή ειρωνεύεται τον υπουργό, τον βουλευτή, κι εκείνος χαμογελάει. Έτσι κι ο δικός μας συνδικαλιστής. Και λέω συνδικαλιστής, γιατί μόνο αυτό ήταν. Αν ήταν συνάδελφος ακόμη, θα κοκκίνιζε, θα ντρεπόταν με όσα άκουσε.

Ετικέτες: ····

Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓

Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.

Αφήστε μια απάντηση