>
Την εικόνα, αριστερά, την “δανείζομαι” από το http://health.in.gr news/
article.asp?lngarticleid=150485 και νομίζω ότι είναι ιδανική για να αποτυπώσει τον εγκιβωτισμένο θυμό μας. Αρκετές φορές στη ζωή φοβόμαστε να εκδηλώσουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα, να διατυπώσουμε την απέχθειά μας για την υπονόμευση που δεχόμαστε στους χώρους, όπου διαμορφώνουμε τις σχέσεις μας και εκδηλώνεται η κοινωνικότητά μας (οικογένεια, εργασία, φίλοι) από αγωνία μήπως εγκαταλειφθούμε ή δεν ανταποκριθούμε στην κοινωνική εικόνα που έχει σχηματιστεί για μας, κλπ.
Το συναίσθημα όμως της οργής είναι ιερό. Κι έχουμε κάθε δικαίωμα με την κοσμιότητα που διακρίνει την καλή αγωγή να το εκφράσουμε προφυλάσσοντας έτσι τον εαυτό μας από τις ολέθριες συνέπειες ενός θυμού αναποτελεσματικού για μας και άλλους. Ο “στόχος” μας είναι πιθανόν να μην βληθεί αποτελεσματικά ούτε από τον θυμό μας αλλά ούτε και από την ήπια εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας. Η εκπεφρασμένη οργή μας όμως θα συντελέσει σε μια εκτόνωση του εγκιβωτισμένου κόσμου και σε μια πιθανή αποκατάσταση των τεχνικών επικοινωνίας μας με τους “σημαντικούς άλλους”.
Το συναίσθημα όμως της οργής είναι ιερό. Κι έχουμε κάθε δικαίωμα με την κοσμιότητα που διακρίνει την καλή αγωγή να το εκφράσουμε προφυλάσσοντας έτσι τον εαυτό μας από τις ολέθριες συνέπειες ενός θυμού αναποτελεσματικού για μας και άλλους. Ο “στόχος” μας είναι πιθανόν να μην βληθεί αποτελεσματικά ούτε από τον θυμό μας αλλά ούτε και από την ήπια εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας. Η εκπεφρασμένη οργή μας όμως θα συντελέσει σε μια εκτόνωση του εγκιβωτισμένου κόσμου και σε μια πιθανή αποκατάσταση των τεχνικών επικοινωνίας μας με τους “σημαντικούς άλλους”.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.