Η «Μικρή μας Πόλη», που συγκαταλέγεται πλέον στα κλασικά έργα και σημειώνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και επιτυχία στις σκηνές της οικουμένης, κρύβει τη διαχρονικότητα και οικουμενικότητά της στη θεματολογία της. “Η Μικρή μας Πόλη” λέει ο συγγραφέας «είναι μια προσπάθεια να αποτιμηθεί το ανεκτίμητο και των πιο μικρών συμβάντων της καθημερινής μας ζωής». Tο έργο εμπεριέχει στη διδασκαλία του δύο κύριες δυσκολίες: χρησιμοποιεί δύο, μορφές γλώσσας (γλώσσα ρέουσα και γλώσσα μιμική, δηλαδή του σώματος), ακυρώνει τα σκηνικά και τα αξεσουάρ. Γυμνή σκηνή, δύο τραπέζια, μερικές καρέκλες και τίποτα άλλο. Ο θεατής πρέπει να φανταστεί τα σπίτια, τους δρόμους, τους κήπους, τα ζώα, να φανταστεί τα αντικείμενα (πιάτα, ποτήρια, σίδερο ρούχων, εφημερίδες, φρούτα, φαγητό κ.λ.π.). Οι κινήσεις των ηθοποιών, σε επίπεδο μιμήσεως, συνίστανται στο να κόβουν αόρατα λουλούδια, να πίνουν από αόρατα φλιτζάνια, να σιδερώνουν με ανύπαρκτο σίδερο κλπ. Οι παραπάνω λόγοι σταθμίζονται ιδιαίτεροι και απαιτούν υποκριτικές δυνατότητες υψηλής στάθμης, απαιτούν κατάθεση σώματος και ψυχής… Περισσότερα εδώ
Θέατρο στην Ηλιούπολη: T. Wilder στο Άλσος «Δ. Κιντής»
28 Ιουνίου 2010 από spetsiotou
· Δεν υπάρχουν σχόλια · Γενικά
Ετικέτες: T. Wilder·Έλλη Λαμπέτη·Ηλιούπολη·Θέατρο
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.