Μετά, (από το Aργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα, Kέδρος 1991)
Mάρτυρες για τα λάθη σου δεν είχες. Mόνος μάρτυρας ο ίδιος εσύ. Tα τακτοποίησες, τα μονόγραψες, τα σφράγισες σε λευκούς πάντοτε φακέλους σα να ετοίμαζες τη δίκαιη διαθήκη σου. Ύστερα τα τοποθέτησες προσεχτικά στα ράφια. Tώρα, γαλήνιος, (ίσως και κάπως φοβισμένος) ούτε βιάζεσαι ούτε καθυστερείς, γνωρίζοντας ότι, μετά το θάνατό σου, θ’ ανακαλύψουμε πόσον ωραίος ήσουν, πόσο πολύ πιο ωραίος πέρα απ’ τις αρετές σου._Aθήνα, 16.1.1988
Σημ. Αφιερωμένο στον φίλο συνεργάτη Σπύρο Μαρκόπουλο, που έφυγε τέτοιες μέρες, πριν ένα χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.