… «Το σχολείο, έτσι κι αλλιώς, αναπαράγει μορφές βίας και παράγει και τις δικές του. Όσες φορές, ωστόσο, εκδηλώνονται κρούσματα βίας απ΄ τη μεριά των μαθητών, μάλλον συμβαίνει γιατί οι συγκρούσεις δεν μπορούν να λυθούν στο πλαίσιο των υφιστάμενων θεσμικών ορίων και σχέσεων εξουσίας. ‘Αλλωστε, τις συμπεριφορές βίας οι μαθητές μπορούν να τις δανείζονται και από τη «γραμματική» και το «συντακτικό» της έννομης βίας του κράτους, της τηλεόρασης, του περιεχομένου των μαθημάτων, του δρόμου, της διεθνούς σκηνής. Είναι βέβαιο πως, εάν μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε στους νέους ένα πιο δημοκρατικό-στη μορφή και στο περιεχόμενο- σχολείο σε μια κοινωνία με λιγότερες ανισότητες, διακρίσεις και αποκλεισμούς, θα είχαμε περισσότερες προϋποθέσεις για άμβλυνση των φαινομένων βίας. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Διακυβέρνησης, (σημ. της Κύπρου) βρισκόμαστε σε τροχιά ριζοσπαστικής προοδευτικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Αυτό σημαίνει ότι, εάν η διαμόρφωση πολιτικών για την πρόληψη φαινομένων αντικοινωνικής συμπεριφοράς έχει προτεραιότητα, αυτές οι πολιτικές δεν μπορούν να υποβιβάζονται σε μια σειρά αποσπασματικών πρακτικών μέτρων.Τα όποια μέτρα είναι αναποτελεσματικά, όταν εντάσσονται με υψηλούς βαθμούς αντιστοιχίας,στο πλαίσιο της ευρύτερης εκπαιδευτικής και κοινωνικής πολιτικής που ασκείται».-
Η βία στα σχολεία IV
20 Ιανουαρίου 2010 από spetsiotou
· Δεν υπάρχουν σχόλια · Εθνικά Θέματα, ιστορία της εκπαίδευσης
Ετικέτες: βία στα σχολεία·Γ.Μαυρογιώργος·κοινωνία·Κύπρος·λειτουργία σχολείου·Μαθητές
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.