Δεν χρειάζεται να συμψηφίζουμε όσα έγιναν από προηγούμενες κυβερνήσεις ή άλλα που διαδραματίστηκαν σε παλαιότερες εποχές. Επιβάλλεται με αίσθημα δικαίου ή με τεχνοκρατική λογική και κανόνες Αξιολόγησης να αναζητήσουμε απαντήσεις για το ποιοι, σε ποια εποχή, έκαναν, τί, και πώς; Ο λόγος διατυπώνεται εξαιτίας της συστάσεως των εξεταστικών επιτροπών, αλλά και για όλα τα γεγονότα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας που ακόμη διχάζουν τους έλληνες, στα κείμενά τους, στις επίσημες πολιτικές συζητήσεις τους, στα σχολεία και τα σχολικά εγχειρίδια, και στα καφενεία, όπου ανιχνεύεται η λαϊκή νοοτροπία. Ένα καλό παράδειγμα νοοτροπίας της καταγραφής της ιστορίας είναι το Παιδομάζωμα, όπως λέγεται από τη μία πλευρά ή Παιδοφύλαγμα, όπως λέγεται από την άλλη. Η απόδοση ευθυνών είναι μια δύσκολη διαδικασία. Δεν αναζητούνται θύτες και θύματα. Αναζητούνται επιτέλους υπεύθυνοι Άνθρωποι που θα αναλάβουν τις ευθύνες τους και δεν θα διαιωνίζουν την διχαστική τακτική των εμπολέμων διασπείροντας ψευδή γεγονότα στην παιδαγωγία των νεώτερων γενεών. Οι νεώτερες γενιές θα μπορούσαν με μεγάλη ευελιξία να απεμπλακούν από τον πόνο του παρελθόντος και να αποδώσουν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα τω Θεώ τω Θεώ», αρκεί να μην παραπληροφορούνται. Γιατί η παραπληροφόρηση σχεδιάζεται με σκοπό την χειραγώγησή τους. «Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, γράφει ο Μίλαν Κούντερα, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα¹». Εξάλλου η έρευνα μπορεί να προσφέρει τη δυνατότητα να υπερβούμε τη νοοτροπία με την οποία βλέπουμε όλοι ναι όλοι «τα δικά μας, δικά μας και τα ξένα μαζικά» το να βλέπουμε μόνο από τη δική μας οπτική γωνία τις πράξεις ή τις θέσεις των άλλων. Η αποκάλυψη των στοιχείων και συλλογή των δεδομένων (data) θα μας φέρει αντιμέτωπους με την ευθύνη μας που είναι το να βλέπουμε και με τα μάτια των άλλων. Καλό είναι όμως να διασαφηνίσουμε μέσα μας τη σημασία των λέξεων. Να απαλλαγούμε από ιδεολογήματα και σοφιστείες, από τεχνάσματα και σκοπιμότητες ανθρώπων που με ανίερους σκοπούς εσύλησαν από το ιστορικό αρχείο της ΕΡΤ μέχρι τις ψυχές μας. Γιατί; Μα επειδή έχουμε την ίδια πατρίδα και κοινό συλλογικό ασυνείδητο. Ή όπως έλεγε ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος «συνείδηση κοινής καταγωγής»: «Το έθνος σχηματίζεται από δύο βασικούς παράγοντες, την φυλή και την συνείδηση. Λέγοντας, φυλή, εννοούμε την καταγωγή, ότι πρέπει δηλ. τα άτομα του έθνους να έχουν κοινή καταγωγή. Δεν αρκεί να έχουν αυτά συνείδηση περί κοινής καταγωγής. Δεν αρκεί δηλ. να πιστεύουν στην κοινή τους καταγωγή, αλλά να έχουν πράγματι κοινή καταγωγή. Διότι μόνον η κοινή καταγωγή, η κοινή φυλετική υπαγωγή, συνεπάγεται κοινούς κληρονομικούς χαρακτήρες, άρα κοινά πνευματικά στοιχεία. Όταν υπάρχει κοινή καταγωγή, τότε υπάρχουν κατά το μάλλον ή ήττον κοινή γλώσσα, κοινός πολιτισμός, κοινή θρησκεία, κοινά ήθη, κοινή ιστορία. Αυτά τα δευτερογενή στοιχεία δεν αποτελούν το καθένα ξεχωριστά, απαραίτητο στοιχείο συγκροτήσεως έθνους. Εν τούτοις όλα αυτά, όταν συνυπάρχουν, συντελούν στην συνοχή της κοινότητος, στην δημιουργία δηλ. ενιαίας συνειδήσεως -του δεύτερου παράγοντος συγκροτήσεως του έθνους. Έθνος είναι επομένως ο ομοειδής φυλετικός λαός, που έχει συνείδηση της υπάρξεως του. «Η Καταγωγή των Ελλήνων»
¹Μίλαν Κούντερα, Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.